Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "taxonomy;" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
Cambrian phytoplankton of the Brunovistulicum : taxonomy and biostratigraphy
Autorzy:
Jachowicz-Zdanowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1182447.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
acritarchs
palynology
stratygraphy
Cambrian
Brunovistulicum
akritarchy
palinologia
stratygrafia
kambr
Opis:
W pracy przedstawiono wyniki szczegółowych badań palinologicznych wykonanych dla utworów kambryjskich rozpoznanych na obszarze Brunovistulicum, regionalnej jednostki tektonicznej położonej na południu Polski i w północno-wschodnich Czechach. Materiał do badań stanowiły próbki skał z 22 otworów wiertniczych zlokalizowanych w obszarze bloku górnośląskiego oraz z 3 wierceń wykonanych na Morawach (blok Brna). W wierceniach tych pod utworami jury, dewonu dolnego lub środkowego nawiercono zróżnicowane litologicznie kompleksy skał klastycznych, które poza jednym profilem - Goczałkowce IG 1 - pozbawione są przewodnich mikroskamieniałości, a ich kambryjski wiek został ustalony na podstawie badań palinologicznych. Uzyskany w trakcie badań bogaty i w większości dobrze zachowany materiał mikroflorystyczny umożliwił przeprowadzenie rewizji wielu taksonów akritarch, w tym wykreowania 5 nowych rodzajów oraz wyróżnienia 19 nowych gatunków i 11 nowych kombinacji gatunkowych. Nowe i rewidowane taksony to głównie gatunki występujące w utworach oddziału 2 i formy charakterystyczne dla oddziału 3 systemu kambryjskiego. Do najważniejszych należą następujące nowe przewodnie rodzaje: Ichnosphaera, Lechistania, Eklundia, Parmasphaeridium i Turrisphaeridium. Przeprowadzone analizy taksonomiczne zespołów akritarch udokumentowanych w utworach kambru Brunovistulicum pozwoliły na wyznaczenie w tym obszarze 9 regionalnych poziomów mikroflorystycznych - BAMA I do BAMA IX, które datują trzy kolejne oddziały kambru: terenew, oddział 2i3. Poziomy BAMA I Pulvinosphaeridium antiquum-Pseudotasmanites i BAMA II Asteridium tornatum-Comasphaeridium velvetum rozpoznano w najstarszych utworach kambru Brunovistulicum, gdzie zostały skorelowane z poziomem Platysolenites. Zespoły akritarch charakterystyczne dla poziomu BAMA I stwierdzono w utworach formacji z Borzęty udokumentowanych we wschodniej brzeżnej części bloku górnośląskiego. Kolejna asocjacja BAMA II datuje wiek kompleksu skalnego wyróżnionego w obszarze bloku górnośląskiego jako ogniwo piaskowców skolitusowych z Mogilan formacji z Goczałkowic. Zespoły akritarch charakterystyczne dla poziomów BAMA III-VI: Ichnosphaeraflexuosa-Comasphaeridium molliculum, Skiagia-Eklundia campanula, Skiagia-Eklundia varia i Volkovia dentifera-Liepaina plana, które korelowane są z poziomami Schmidtiellus, Holmia i Protolenus udokumentowano w osadach formacji z Goczałkowic, rozpoznanych w obszarach bloku górnośląskiego i bloku Brna. Utwory odddziału 3 kambru w analizowanym obszarze dokumentują trzy poziomy akritarchowe BAMA VII-IX, stwierdzone w osadach formacji z Sosnowca, udostępnionych otworem wiertniczym Sosnowiec IG 1 na bloku górnośląskim. Poziom BAMA VII Ammonidium bellulum-Ammonidium notatum należy wiązać z poziomem Acadoparadoxides oelandicus, natomiast dwa pozostałe poziomy BAMA VIII Turrisphaeridium semireticulatum i BAMA IX Adara alea-Multiplicisphaeridium llynense z poziomem Paradoxidesparadoxissimus. Z przeprowadzonych badań wynika, że najstarsze osady kambryjskie - terenewu - zawierające zespoły BAMA I tworzyły się tylko w części wschodniej bloku górnośląskiego. Osady młodsze, terenewu i oddziału 2 z zespołami BAMA II-VI rozwijały się na znacznie większym obszarze bloku górnośląskiego i bloku Brna. Osady oddziału 3 z zespołami BAMA VII-IX tworzyły się w północnej części bloku górnośląskiego. Obecność osadów furongu w analizowanym obszarze jest wielce prawdopodobna, mogą one występować w północnej części bloku, tym bardziej, że zostały tam już udokumentowane utwory ordowiku. Wiarygodne i prawidłowe odtworzenie rozwoju sedymentacji osadów dolnopaleozoicznych na obszarze Brunovistulicum pozostaje zagadnieniem otwartym, które można rozwiązać jedynie za pomocą nowych otworów wiertniczych pozwalających na poznanie pełniejszych profili tych utworów.
Źródło:
Polish Geological Institute Special Papers; 2013, 28; 1--150
1507-9791
Pojawia się w:
Polish Geological Institute Special Papers
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nannoplankton wapienny z czarnych iłów jurajskich: przykład z Marianowa koło Małogoszcza
Autorzy:
Kędzierski, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061400.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
biostratygrafia
nannoplankton
taksonomia
biostratigraphy
nannofossil
taxonomy
Źródło:
Volumina Jurassica; 2003, 1, 1; 13-18
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mesozoic spores of Poland – a revision of selected taxa
Mezozoiczne spory Polski – przegląd wybranych taksonów
Autorzy:
Waksmundzka, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2062009.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Mesozoic spores
taxonomy
systematics
spory mezozoiczne
taksonomia
systematyka
Opis:
The study presents a taxonomic analysis of 44 taxa from the Mesozoic deposits of Poland. The spores have been ordered in a systematic way. Variability in interpretations of similar morphological or typical features of individual taxa have been presented. In case of same species the influence of the postdepositional processes on the morphological features of spores have been suggested.
Analizowano taksonomicznie 44 taksony z utworów mezozoiku Polski. Uporządkowano je według sztucznej systematyki. Przy opisie niektórych taksonów spor zasugerowano wpływ czynników postdepozycyjnych na ich cechy morfologiczne.
Źródło:
Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego; 2014, 460; 25-87
0867-6143
Pojawia się w:
Biuletyn Państwowego Instytutu Geologicznego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Middle Ordovician bryozoa from the Podlasie-Brest Depression (Belarussian part): suborders Ceramoporina, Esthonioporina, Amplexoporina, Halloporina
Autorzy:
Pushkin, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2059884.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Podlasie-Brest Depression
Ordovician
Bryozoa
taxonomy
biogeography
Opis:
Bryozoa (23 species) from many boreholes in the Belarussian part of the Podlasie-Brest Depression and some adjacent areas of the East European Platform are described. Only bryozoa from the orders Cystoporida (suborder Ceramoporina) and Trepostomida (suborders Esthonioporina, Amplexoporina and Halloporina) are represented. Four species and one family are described as new. The genera Anolotichiina Pushkin, 1992 and Minutolunaria Pushkin, 1992 are redescribed. The species described occur in the Llanvirn (Azeri-Kukruse Regional stages) and Caradoc (Idavere-Oandu Regional stages). The results support the hypothesis that the study area represented an independent biogeographical region of the Baltic province, corresponding to the Brest-Volyn confacies during the Llanvirn and Caradoc.
Źródło:
Geological Quarterly; 2002, 46, 4; 411-434
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The history of bears (Ursidae, Carnivora, Mammalia) from Silesia (southern Poland) and the neighbouring areas
Autorzy:
Marciszak, Adrian Przemysław
Lipecki, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2060135.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
taxonomy
Miocene
Pliocene
Pleistocene
ursid lineages
Opis:
Revision of the Silesian bear fauna, based on material from 152 sites, mainly cave and karstic localities, and also archaeological and open-air sites, shows the presence of 13 forms and species. These records encompass the last 16.5 Ma and may be divided into five main morphophyletic groups. The oldest bears, represented by the genera Ballusia and Ursavus, are dated to 16.5-11 Ma, and belonged to the stem forms of the subfamily Ursinae. After a break of 6 My, the earliest members of the genus Ursus appeared, and all known Pliocene bears in Silesia belong to the genus Ursus were identified as Ursus minimus. They represent one or two migration events. Additionally, between 3.6 and 3.2 Ma, a single occurence of Agriotherium insigne was recorded from the Węże 1 site. A few Early Pleistocene bear records are represented by U. etruscus, which was a probable ancestor of both arctoid and spelaeoid bear lineages. The oldest representative of Ursus ex gr. arctos known so far and assigned to U. a. suessenbornensis is known from one latest Early Pleistocene (1.2-0.9 Ma) locality, while other Polish records of this form require confirmation. The first occurrence of U. deningeri, the oldest taxon within the U. ex gr. deningeri-spelaeus lineage, was recorded from ~700 ka deposits in Silesia. During the pronounced cold period of MIS 12, the Scandinavian ice sheet covered almost the entire modern territory of Poland, with the exception of the Sudetes and the Carpathians. The accompanying drastic faunal turnover led to the formation of the pan-Eurasian Mammoth Fauna at ~460 ka. At that time a characteristic member of this fauna, the steppe brown bear Ursus arctos priscus, a specific ecomorph adapted to live in open grasslands, appeared in this region. It survived until the beginning of MIS 1, when modern Ursus arctos arctos appeared in Silesia and survived to the present day. U. deningeri was the most common bear during the Middle Pleistocene, while the first records of U. spelaeus spelaeus appeared since MIS 7. The latter form was replaced by U. ingressus during the Late Pleistocene (~110-100 ka). Spelaeoid bears totally dominated the cave assemblage, and finally vanished between 27 and 24 ka.
Źródło:
Geological Quarterly; 2020, 64, 4; 876-897
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pseudothurmanniid ammonites from quarries near Lietavská Lúčka and their stratigraphical significance (Late Hauterivian, Central Western Carpathians, Slovakia)
Autorzy:
Vašiček, Z.
Malek, O.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2060607.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ammonites
taxonomy
stratigraphy
Hauterivian
Western Carpathians
Opis:
Pseudothurmanniid ammonites within Upper Hauterivian calcareous deposits are present in quarries on Polomec Hill near the village of Lietavská Lúčka, Slovakia. These deposits belong to the Mráznica Formation of the Krížna Nappe that is a part of the Fatricum Unit in the Central Western Carpathians. Nine ammonite species are described in detail, one of which, Binellicerasmichalíki, is new. The species identified indicate the Upper Hauterivian Balearis and Ohmi ammonite zones. The zone of the uppermost Hauterivian, Catulloi Zone, is not documented as far as pseudothurmanniid ammonites are concerned. The lackof developmentally younger representatives of the pseudothurmanniid ammonites neitherin the studied locali ty, nor in other Slovak locali ties, is explained by marked changes in the northern Tethyan margin in Europe duri ng the latest Hauterivian.
Źródło:
Geological Quarterly; 2017, 61, 3; 613--631
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The trace fossil Asthenopodichnium lithuanicum isp. nov. from Late Neogene brown-coal deposits, Lithuania
Autorzy:
Uchman, A.
Gaigalas, A.
Melešyte, M.
Kazakauskas, V.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2059531.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Lithuania
Neogene
ichnology
taxonomy
brown coal
stiffground
Opis:
A new fresh water ichnospecies of Asthenopodichnium Thenius, A. lithuanicum, is distinguished by its pouch-like shape with a J-shaped limb that is distinctly wider than the remaining part of the pouch. It was produced in a stiffground at the top of a mineral-rich brown-coal layer of Neogene age by a suspension feeder forming pouch-like domichnial cavities. Mayfly larvae may perhaps be considered as candidates for its tracemaker. Other arthropods (amphipods, isopods) are also possibilities. The brown-coal layer was exposed during the Neogene by river erosion, was colonized by the tracemaker (locally two colonization events took place) and in the Pliocene covered by distal crevasse and river channel sands.
Źródło:
Geological Quarterly; 2007, 51, 3; 329-336
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eocene bryozoan assemblages from the La Meseta Formation of Seymour Island, Antarctica
Autorzy:
Hara, U.
Mörs, T.
Hagström, J.
Requero, M. A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2060414.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Cyclostomata
Cheilostomata
taxonomy
Paleogene
James Ross Basin
Antarctic Peninsula
Opis:
Early to Late Eocene bryozoans from the La Meseta Formation of Seymour Island were collected at two localities within the Cucullaea I Allomember (Telm4 and Telm5) on the northwestern side of the island and in two localities within the Submeseta Allomember (Telm6 and Telm7) on the northeastern side. This fauna is represented by cyclostomes of the suborders Tubuliporina and Cerioporina and suborders of Neocheilostomata, among which nine species have been recognized. The following new species are introduced: Micropora nordenskjoeldi sp. nov., Lunulites marambionis sp. nov., Otionellina antarctica sp. nov. and Otionellina eocenica sp. nov. Some other taxa recognized in the studied material, such as Reticrescis plicatus, Uharella seymourensis and Celleporaria mesetaensis, were previously described from the lowermost (Telm1) or uppermost parts (Telm6-7), thus their stratigraphical ranges within the La Meseta Formation are extended. The diverse growth-forms of the bryozoans include a sole ball-shaped celleporiform colony and reticulated and bilamellar-foliaceous colony, as well as rich encrusting and free-living forms (so-called sand faunas), indicating the existence of locally restricted shallow-marine environments. This is particularly true in the middle and upper parts of the La Meseta Formation (Telm4-7). Reticulated, spheroidal and robust, branched colonies, which thrived in the environmental conditions of the lower part (Telm1), are represented only by a sparse bryozoan biota in the upper part of the La Meseta Formation. Lunulitiforms, such as Lunulites and Otionellina which are warm water, free-living bryozoans, dominate in the siliciclastic sediments of Telm5, but erect folded sheets forming a shell bed composed of ?Goodonia occur in Telm6-7. These three genera are recognized in Antarctica for the first time. The austral genus Otionellina has its earliest fossil record here, showing close biogeographical links with the Late Eocene-Miocene faunas of Australia and New Zealand. The taxonomic composition of the studied fauna together with their growth forms is a very good tool for reconstructing palaeoenvironmental conditions in the middle and upper parts (Telm4-7) of the La Meseta Formation, deposited during the Late Ypresian-Priabonian.
Źródło:
Geological Quarterly; 2018, 62, 3; 705--728
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Coleorrhyncha (Insecta: Hemiptera) of the European Jurassic, with a description of a new genus from the Toarcian of Luxembourg
Autorzy:
Szwedo, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2061001.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Toarcian Oceanic Anoxic Event
taxonomy
phylogeny
palaeoclimate
palaeoenvironment
Opis:
The fossil record of the Coleorrhyncha goes back to the Upper Permian. In recent faunas only members of the Peloridiidae are present, restricted in distribution to the Southern Hemisphere. These insects were more diversified in the past, and though their fossil record in the Jurassic is restricted to the Northern Hemisphere, it comprises the families Progonocimicidae and Karabasiidae. The subfamily Progonocimicinae, present in the Jurassic strata of Europe and Asia is a declining lineage. The subfamily Cicadocorinae originated at the Triassic/Jurassic boundary and became dominant during Jurassic times. A review of Coleorrhyncha from European fossil sites is given, with taxonomic and phylogenetic problems highlighted. Their occurrence is linked to a very humid and warm climate, which is in agreement with independent data indicating greenhouse conditions in the atmospheric system and anoxia in the oceans at that time (Toarcian-Oceanic Anoxic Event – T-OAE) and coeval greenhouse climate on land. A new genus and species of the Progonocimicinae – Indutionomarus treveriorum gen. et sp. nov. is described, based on a specimen from the Lower Toarcian of Bascharage, Luxembourg, Western Europe. It is the first record of the Coleorrhyncha from this locality. The morphological features of the new genus in respect to other Progonocimicidae, and its phylogenetic importance, are discussed. Mesoscytina anglica Yu. Popov, Dolling et Whalley, 1994 is transferred to the genus Mesocimex, resulting in Mesocimex anglicus (Yu. Popov, Dolling et Whalley, 1994) comb. nov.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2011, 9, 1; 3-20
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Arthrodendron borberensis sp. nov., a large protist (Foraminifera) from the Pagliaro Formation (Paleocene), Northern Apennines, Italy
Autorzy:
Uchman, A.
Kaminski, M. A.
Rattazzi, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2058964.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Italy
Liguria
flysch
micropalaeontology
taxonomy
Arthrodendron
Opis:
Arthrodendron borberensis sp. nov. is described from the Pagliaro Formation (Paleocene) of the Northern Apennines. Specimens of the new species are preserved on the sole of a turbiditic sandstone bed. Arthrodendron borberensis sp. nov. is characterized by its long chambers (some exceeding 10 mm in length), its generally straight course, and rare branching at an acute angle. This large foraminifer lived infaunally within the sediment and possibly as epifauna after exhumation by erosion, prior to the deposition of the host turbiditic sandstone bed. Assemblages of smaller agglutinated foraminifera (a flysch-type fauna) and trace fossils (Nereites ichnofacies) point to a deep-sea environment for the discussed protist
Źródło:
Geological Quarterly; 2012, 56, 1; 215-224
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bryozoans (trepostomes and fenestellids) in the Zechstein Limestone (Wuchiapingian) of the North Sudetic Basin (SW Poland : palaeoecological implications
Autorzy:
Hara, U.
Słowakiewicz, M.
Raczyński, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2060558.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
bryozoans
Late Permian
Zechstein
taxonomy
ecology
Opis:
A recently investigated Zechstein Limestone (Ca1, Wuchiapingian) bryozoan fauna from the Polish part of the Southern Permian Basin (SW Poland) is dominated volumetrically and taxonomically by fenestellids. In total six species from five genera are recognized, comprising two species of trepostomes belonging to Dyscritella Girty, 1911 and four fenestellids attributed to Kingopora Morozova, 1970, Kalvariella Morozova, 1970, Acanthocladia King, 1849 and Spinofenestella Termier and Termier, 1971. The greatest biodiversity of the bryozoans in the Ca1 profiles studied is within the slope facies where large, fan-shaped and funnel-shaped reticulate fenestellid colonies up to 10 cm high dominate. In contrast, bryozoans in the marginal (proximal) parts of the basin mostly comprise trepostomes, represented by encrusting plate-like or coil-shaped colonies of Dyscritella Girty, and commonly broken branched colonies of Acanthocladia King. The changes in the biotic composition of the bryozoans and the presence of a dominant colony growth form in the stratigraphical profile of the Ca1 reflect the depositional environment and water energy. These factors stimulate the successive stages of the development of the biota and their settlement, marked by the rich productid-fenestellid assemblages typical of the offshore setting, with the maximum depth in the middle part of the Ca1 in the Grodziec Syncline. The proximal tempestites and foreshore facies of the upper part of the Ca1 (Leszczyna Syncline) terminate the sedimentary cycle of the Ca1, with the remnant, broken bryozoans of Acanthocladia and fenestellids. The relationship between the taxonomic composition, colony growth-patterns, associated biota, and sedimentary structures points to slow sedimentation rate on slope and basin floor of the Ca1 carbonate platform. The fenestellids which are dominated in the studied biota by the reticulate and pinnate colonies of Spinofenestella, Kingopora, Kalvariella and Acanthocladia mark a close palaeogeographical link with the Zechstein (Ca1) bryozoans of Great Britain, Germany and the southern Baltic region.
Źródło:
Geological Quarterly; 2013, 57, 3; 417--432
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hypowaagenia nov. gen., a rare genus of giant aspidoceratid ammonite from the Upper Jurassic of Southern Germany
Autorzy:
Schweigert, Günter
Schlampp, Victor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2060936.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
ammonites
Aspidoceratidae
taxonomy
biostratigraphy
Germany
amonity
taksonomia
biostratygrafia
Niemcy
Opis:
A new genus, Hypowaagenia (type species: H. endressi nov. sp.), is introduced for previously unknown large-sized macroconchiate aspidoceratid ammonites with an umbilical and a ventrolateral row of spines. In the medium and adult stages irregular ribs interconnect these spines. The oldest unequivocal record of this genus comes from the Early Kimmeridgian Planula Zone, whereas the type material of H. endressi nov. sp. comes from the upper Platynota Zone/? lowermost Hypselocyclum Zone. Corresponding microconchs have not yet been identified. Although all unequivocal records come from Southern Germany, a Tethyan origin is most likely for these aspidoceratids. Another, stratigraphically younger species tentatively included in Hypowaagenia is Aspidoceras acanthomphalum (Zittel, 1870), which is, however, only recorded yet by mesoconchiate specimens. The ammonite fauna of the type horizon of H. endressi nov. sp. is briefly characterized and termed as the geniculatum Biohorizon of the late Platynota Zone.
Źródło:
Volumina Jurassica; 2020, 18, 1; 23--36
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New upper Givetian to basal Frasnian conodont faunas from the Tafilalt (Anti-Atlas, Southern Morocco)
Autorzy:
Aboussalam, Z.S.
Becker, R.T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2059516.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Morocco
Frasnes Event
Givetian
Frasnian
conodont taxonomy
conodont biostratigraphy
Opis:
Conodont faunas, mostly from previously unsampled sections of the Tafilalt (eastern Anti-Atlas, Morocco) and spanning the upper Givetian to basal Frasnian, include first records of species for the region and NW Gondwana as well as new taxa: "Ozarkodina" maroccanica n. sp., Polygnathus aequidivisus n. sp., Po. dengleri sagitta n. ssp., Po. jorfensis n. sp., Po. saevus n. sp., Po. tafilensis n. sp., and Schmidtognathus longicavus n. sp. The morphology of Tortodus subsymmetricus n. sp. suggests relation ships of Tortodus with Frasnian ancyrognathids. Other taxa are described in open nomenclature: Po. cristatus n. ssp., Icriodus aff. I. symmetricus, Skeletognathus aff. Sk. norrisi, and enigmatic supposed Pb elements (Gen. et sp. indet.). Ctenopolygnathus lanei Kuzmin (1995) is emended and distinctive morphotypes are recognized in Ct. angustidiscus and Po. collieri. Mesotaxis falsiovalis Sandberg et al. (1989) is a subjective junior synonym of the widely over looked M. guanwushanensis (Tian, 1988). There vised regional lithostratigraphy and conodont sequences allow to refine the upper Givetian zonation. The former Upper disparilis Zone is subdivided into succes sive Po. dengleri sagitta and Po. dengleri dengleri subzones. The basalmost Frasnian Ancyrodella rotundiloba pristina Zone (= MN 1 Zone) is preserved as a thin, condensed lime stone just at one locality (Bine Jebilet). The over lying Frasnes Event Beds (Lower Styliolinites) seem to fall in the subsequent Ad. rotundiloba soluta Zone (MN 2 Zone). Records of rare taxa, such as Po. paradecorosus, Po. Pollocki Morphotype 1, old est Po. webbi, Ct. angustidiscus, and Ct. lanei may be help ful for correlation into distant areas or shallower facies.
Źródło:
Geological Quarterly; 2007, 51, 4; 345-374
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comments on the identification of Ammonites planula Hehl in Zieten, 1830 (Upper Jurassic, SW Germany)
Autorzy:
Schweigert, G.
Kuschel, H.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2060981.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Ammonoidea
Late Jurassic
Oxfordian
Kimmeridgian
Ataxioceratinae
Idoceratinae
taxonomy
amonity
Późna jura
Oksford
taksonomia
Opis:
Ammonites planula Hehl in Zieten, 1830 is the type species of the Late Jurassic ammonite genus Subnebrodites Spath, 1925 and the index species of the well-established Planula Zone of the Submediterranean Province. Recently, Enay and Howarth (2017) classified this stratigraphically important ammonite species as a ʻnomen dubiumʼ and considered it to be the possible macroconch counterpart of Idoceras balderum (Oppel, 1863). These authors claimed “Subnebrodites planula Spath, 1925” instead of Ammonites planula (Hehl in Zieten, 1830) to be the type species of Subnebrodites. However, their nomenclatorial acts are based on erroneous assumptions. For future taxonomic stability we here propose a neotype for Ammonites planula (Hehl in Zieten, 1830) and a lectotype for Ammonites planula gigas Quenstedt, 1888. In addition, dimorphism within the stratigraphically much younger Idoceras balderum (Oppel) is demonstrated showing that there is no morphological resemblance and no closer relationship with Ammonites planula (Hehl in Zieten, 1830).
Źródło:
Volumina Jurassica; 2017, 15, 1; 1--16
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
First record of the bivalve species Parvamussium fenestratum (Forbes, 1844) from the Middle Miocene of the Paratethys
Autorzy:
Studencka, B.
Prysyazhnyuk, V. A.
Ljul’eva, S. A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2059411.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Bivalvia
Pectinoidea
taxonomy
palaeobiogeography
Badenian
Paratethys
Opis:
This is the first Paratethyan record of a minute scallop species Parvamussium fenestratum (Forbes, 1844). The species was found in Middle Miocene (Upper Badenian) clayey deposits in the Surzha borehole, the Ukrainian Carpathian Foredeep Basin. Examination of other Parvamussium specimens stored in the Museum of the Earth in Warsaw and in the Hungarian Natural History Museum in Budapest revealed further Paratethyan records of Parvamussium fenestratum. These specimens, previously referred to Parvamussium felsineum (Foresti, 1893), were identified in the Middle Miocene faunas of Poland (Monastyrz and Długi Goraj, Roztocze Hills) and Hungary (Makkoshotyka, Tokaj Mts.). In the Mediterranean Neogene this extremely rare species has been reported from the Lower Miocene (uppermost Burdigalian) of Italy and from the Lower Pliocene (Zanclean) of Spain. Research on the Oligocene-Miocene succession in the Paratethys has shown representatives of Parvamussium Sacco, 1897 to be moderately abundant in clayey facies in different basins and the genus is regarded as biostratigraphically important. Data on the distribution of other Paratethyan and Neogene Mediterranean Parvamussium species viz., Parvamussium bronni (Mayer, 1861), P. duodecimlamellatum (Bronn, 1831), P. felsineum (Foresti, 1893) and P. miopliocenicum (Ruggieri, 1949) are reported. Finally, palaeobiological and palaeobiogeographical characteristics on the genus Parvamussium Sacco, 1897 the Early Cretaceous to Recent time span are described.
Źródło:
Geological Quarterly; 2012, 56, 3; 513--528
1641-7291
Pojawia się w:
Geological Quarterly
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies