Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "typ" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    A case of late presentation of precocious puberty due to pituitary astrocytoma
    Późne rozpoznanie przedwczesnego pokwitania związanego z obecnością gwiaździaka przysadki. Opis przypadku
    Autorzy:
    Soheilipour, Fahimeh
    Ghalaenovi, Hossein
    Samedanifard, Seyyed-Hossein
    Jesmi, Fatemeh
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030374.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    central
    pokwitanie
    precocious
    przedwczesne
    puberty
    typ centralny
    Opis:
    The importance of assessing precocious puberty, especially in boys, is not only due to the great complications it has for the affected patients, but also to the fatal underlying diseases. Therefore, children with central precocious puberty should first undergo neuroimaging. In this case study, we present a 9.5-year-old boy who was referred to Rasoul-e-Akram Medical Center with increased intracranial pressure, nausea/vomiting, and severe headache having begun three months earlier. The development of secondary sexual changes had started two years earlier, and had been neglected. His testes, penis, and pubic hair were at the fourth Tanner stage. He had elevated luteinizing and follicle stimulating hormones. Microscopic evaluation confirmed low-grade pilocytic astrocytoma WHO grade 1. Emergency brain surgery was conducted in which the brain was decompressed, and chemotherapy was started postoperatively. Two years after the surgery, he remains under chemotherapy, with obvious sexual maturation and a height of 154 cm. Training families and medical staff efficiently can help prevent the late diagnosis and treatment of precocious puberty and, as a result, help patients in their social life.
    Ocena przedwczesnego pokwitania, szczególnie występującego u chłopców, jest niezwykle istotna nie tylko ze względu na poważne powikłania, na które narażony jest pacjent, lecz także z uwagi na chorobę podstawową, która może mieć charakter śmiertelny. Z tego powodu dzieci dotknięte przedwczesnym pokwitaniem typu centralnego powinny w pierwszej kolejności zostać poddane badaniom neuroobrazowym. W niniejszej pracy przedstawiamy przypadek 9,5-letniego chłopca, który został skierowany do Centrum Medycznego Rasoul-e-Akram ze wzmożonym ciśnieniem śródczaszkowym, nudnościami i wymiotami oraz silnymi bólami głowy trwającymi od trzech miesięcy. Rozwój drugorzędowych cech płciowych rozpoczął się u pacjenta 2 lata wcześniej i został zbagatelizowany. Jądra, penis oraz owłosienie łonowe pacjenta znajdowały się w stadium rozwoju odpowiadającym czwartemu stopniowi skali Tannera. Stwierdzono podwyższony poziom LH oraz FSH. Badanie histopatologiczne potwierdziło obecność gwiaździaka włosowatokomórkowego o stopniu złośliwości G1. U pacjenta wykonano operację odbarczającą w trybie pilnym. Po zabiegu wdrożono chemioterapię. Po upływie 2 lat od operacji chłopiec nadal otrzymuje chemioterapię, osiągnął 154 cm wzrostu i przejawia oczywiste cechy dojrzałości płciowej. Prowadzenie właściwej edukacji rodzin oraz personelu medycznego może zapobiec zbyt późnemu rozpoznawaniu i wdrażaniu leczenia przedwczesnego pokwitania, tym samym ułatwiając pacjentom prowadzenie normalnego życia, dostosowanego do ich wieku i potrzeb społecznych.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 2; 91-95
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zmiany w badaniu elektrokardiograficznym i echokardiograficznym u pacjentek z jadłowstrętem psychicznym w zależności od postaci choroby
    Changes in electrocardiographic and echocardiographic tests in patients with anorexia nervosa, depending on the form of the disease
    Autorzy:
    Przybył, Marzena
    Barszcz, Zbigniew
    Rabe‑Jabłońska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943557.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    LVMI
    anorexia nervosa – binge/purging type
    cardiac arrhythmias
    conduction disorders
    echocardiography
    electrocardiogram
    restricting type
    valvular heart diseases
    lvmi
    echokardiografia
    elektrokardiografia
    jadłowstręt psychiczny – typ bulimiczny
    typ restrykcyjny
    wady serca
    zaburzenia przewodzenia
    zaburzenia rytmu
    Opis:
    Introduction: In 80% of patients with anorexia nervosa (AN) cardiological complications occur. Changes in electrocardiogram (ECG) are found in over 80% of AN patients. Dangerous cardiological complications among AN patients include also congestive heart failure, presence of pericardial effusion, decreased volume of left ventricle mass, disturbed mobility of thecusps of mitral and tricuspid valve at the correct structure of valvular and subvalvular system. Aim: The aim of the study was assessment of the incidence and severity of cardiological disorders found in electrocardiographic test and echocardiography in patients with AN, depending on the form of the disease. Material and methods: The study involved 34 patients with diagnosed AN according to DSM‑IV criteria: 17 patients were diagnosed with restricting type of AN, the other 17 – binge/purging type of AN. Each patient underwent electrocardiographic and ultrasonographic examinations of the heart. Results: Changes in electrocardiograms were found in 79% of patients with AN (similar incidence in binge/purging and restricting type). Disorders in depolarization and repolarization of ventricular muscle were noted in 47% of patients (18% of patients with binge/purging type and 47% of patients with restricting type, p<0.05). A significant difference was indicated in the left ventricle mass index (LVMI) between patients with binge/purging type and patients with restricting type (23.9±5.28 vs 21.2±3.81, p<0.05). In 67% of patients with restricting type of AN, as compared to 33% with binge/purging type (p<0.05), mild, haemodynamically insignificant heart diseases were found. Only in one patient the mobility disorders were found: tricuspid valve cusp prolapse which was concomitant with the 2nd degree valvular insufficiency. Conclusions: Restricting type, as compared to binge/purging type, is characterized by an increased percentage of disorders of depolarization and repolarization, besides there is no statistically significant difference in electrocardiogram. Patients with restricting type of AN have a significantly lower cardiac muscle mass, in relation to achieved height, as compared to patients with binge/purging type of AN. Patients with restricting type of AN, unlike those with binge/purging type, exhibit a statistically higher percentage of mild valvular insufficiency, but these are haemodynamically insignificant heart diseases.
    Wprowadzenie: U 80% pacjentów z jadłowstrętem psychicznym (JP) występują komplikacje kardiologiczne. Zmiany w zapisach EKG stwierdza się u ponad 80% badanych z JP. Niebezpiecznymi powikłaniami kardiologicznymi wśród pacjentów z JP są również zastoinowa niewydolność krążenia, obecność płynu w worku osierdziowym, zmniejszona objętość komór i masy serca, zaburzenie ruchomości płatków zastawek dwudzielnej i trójdzielnej przy prawidłowej budowie aparatu zastawkowego i podzastawkowego. Cel badania: Celem pracy była ocena częstości występowania i nasilenia zaburzeń kardiologicznych stwierdzanych w badaniu elektrokardiograficznym i w echokardiografii u pacjentek z JP w zależności od postaci choroby. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyły 34 pacjentki z rozpoznaniem JP wg kryteriów DSM‑IV: 17 pacjentek miało rozpoznany typ restrykcyjny JP, pozostałe 17 – typ bulimiczny JP. Każda pacjentka miała wykonane badanie EKG oraz badanie USG serca. Wyniki: Stwierdzono zmiany w EKG u 79% pacjentek z JP (podobnie często w typie bulimicznym i restrykcyjnym). Zaburzenia depolaryzacji i repolaryzacji mięśnia komór odnotowano u 47% pacjentek (u 18% z typem bulimicznym i u 47% z typem restrykcyjnym, p<0,05). Wykazano różnicę istotną w indeksie masy lewej komory (LVMI) między pacjentkami z typem bulimicznym i pacjentkami z typem restrykcyjnym (23,9±5,28 vs 21,2±3,81, p<0,05). U 67% pacjentek z restrykcyjnym typem JP, w porównaniu z 33% z typem bulimicznym (p<0,05), stwierdzono łagodne, nieistotne hemodynamicznie wady serca. Tylko u jednej pacjentki ujawniono zaburzenia ruchomości – wypadanie płatków zastawki trójdzielnej, któremu towarzyszyła niedomykalność II stopnia danej zastawki. Wnioski: Typ restrykcyjny w porównaniu z typem bulimicznym charakteryzuje się zwiększonym odsetkiem zaburzeń depolaryzacji i repolaryzacji mięśnia sercowego, poza tym nie ma różnicy istotnej statystycznie w zapisach EKG. Pacjentki z typem restrykcyjnym JP mają istotnie mniejszą masę mięśnia sercowego w odniesieniu do osiągniętego wzrostu niż pacjentki z typem bulimicznym JP. U pacjentek z typem restrykcyjnym w porównaniu z typem bulimicznym znacząco częściej występowały łagodne niedomykalności zastawek serca, ale są to wady serca nieistotne hemodynamicznie.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 1; 8-17
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnostyka histopatologiczna rozrostów błony śluzowej trzonu macicy. Część II
    Histopathological diagnosis of endometrial hyperplasia. Part II
    Autorzy:
    Nasierowska-Guttmejer, Anna
    Grajkowska, Wiesława
    Bardadin, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030616.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    DNA repair genes
    MLH1
    TP53
    endometrial cancer
    endometrioid cancer – type I
    molecular disorders PTEN
    non-edometrioid cancer – type II
    geny naprawy dna
    rak endometrioidny – i typ
    rak endometrium
    rak nieendometrioidny – ii typ
    zaburzenia molekularne pten
    Opis:
    Endometrial cancer constitutes a heterogeneous group of diseases, in terms of clinical course, underlying molecular disorders, morphology and therapeutic strategy. The most frequent variety is type I or endometrioid cancer. As compared with type II, or non-endometrioid cancer, it usually develops in younger women as a result of prolonged estrogen stimulation within endometrium with features of atypical hyperplasia or a condition defined as endometrial intraepithelial neoplasia (EIN). In terms of morphology, it usually forms an exophytic (rarely endophytic) tumor and presents a high or moderate grade of differentiation. Patients usually present at an initial stage of the disease, with tumor infiltrate rarely exceeding half of uterine wall thickness; lymph node metastases are rare too. Non-endometrioid cancer usually affects older women, where it develops within a flat, atrophic endometrium with no signs of hyperplasia. It is always qualified as poorly differentiated and according to WHO classification its degree of differentiation is not graded. It usually presents an aggressive clinical course, infiltrating over one half of uterine wall thickness, invades the serous membrane and regional lymph nodes. Types I and II of endometrial cancer differ also in terms of underlying molecular disorders. Type I is associated with mutations of genes K-ras, PTEN and MLH1 (DNA repair). Type II is associated with mutation of TP53. The key issue in developing therapeutic strategy is microscopic assessment of type and grade of histological maturity, as well as clinical-pathological stage of cancer. An important issue is to apply currently valid WHO, TNM and FIGO classifications. Objective difficulties in interpretation of microscopic features in some cases result in increasingly frequent use of molecular and immunohistochemical studies in routine pathological diagnostic work-up.
    Rak błony śluzowej trzonu macicy stanowi heterogenną grupę pod względem przebiegu klinicznego, zaburzeń molekularnych, obrazu morfologicznego i leczenia. Większość przypadków jest kwalifikowana jako typ I, zwany rakiem endometrioidnym. W porównaniu z II typem, zwanym rakiem nieendometrioidnym, nowotwór ten rozwija się przeważnie u młodszych kobiet z cechami rozrostu atypowego lub stanu określanego jako „endometrioidna neoplazja śródnabłonkowa” (EIN), w wyniku przedłużonej stymulacji estrogenowej w terenie endometrium. W obrazie morfologicznym zwykle tworzy egzofityczny (rzadziej endofityczny) rozrost i wykazuje wysoko lub średnio dojrzały stopień dojrzałości. Stopień zaawansowania jest zazwyczaj niski, a naciek raka nie przekracza połowy grubości ściany trzonu macicy; rzadko stwierdza się przerzuty do węzłów chłonnych. Rak nieendometrioidny II typu częściej dotyczy starszych kobiet, u których rozwija się w cienkim zanikowym endometrium bez cech rozrostu. Kwalifikowany jest zawsze jako rak nisko zróżnicowany, według klasyfikacji WHO jego stopień zróżnicowania nie podlega stopniowaniu. Na ogół ma agresywny przebieg, przekracza połowę grubości ściany trzonu macicy, nacieka surowicówkę oraz daje przerzuty do węzłów chłonnych. Różnice między typem I i II raka endometrium dotyczą również zaburzeń molekularnych. Typ I raka wiąże się z mutacjami genów K-ras, PTEN i naprawy DNA (MLH1), z kolei w II typie stwierdza się mutacje w TP53. Kluczowe znaczenie dla podjęcia decyzji leczniczych ma ocena mikroskopowa typu i stopnia histologicznej dojrzałości oraz stopnia kliniczno-patologicznego zaawansowania raka. Istotne jest stosowanie aktualnie obowiązujących klasyfikacji WHO, TNM i FIGO. Obiektywne trudności w interpretacji cech mikroskopowych w niektórych przypadkach powodują coraz częstsze włączanie badań molekularnych i immunohistochemicznych do rutynowej diagnostyki.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 4; 226-236
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakażenie HPV i jego związek z nowotworami złośliwymi
    HPV infection and HPV-related malignancies
    Autorzy:
    Jach, Robert
    Dumin, Magda
    Radoń-Pokracka, Małgorzata
    Basta, Antoni
    Kojs, Zbigniew
    Karolewski, Kazimierz
    Klimek, Małgorzata
    Blacharz, Paweł
    Ziętarski, Grzegorz
    Dulińska-Litewka, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030988.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    HPV infection
    HPV type
    cancer
    extracervical HPV infection
    intraepithelial neoplasia
    pozaszyjkowe zakażenie hpv
    rak
    typ hpv
    zakażenie hpv
    śródnabłonkowa neoplazja
    Opis:
    Human papillomavirus (HPV) infection is the most frequent sexually transmitted disease. According to current estimates, there are about 5 500 000 new infections diagnosed annually. Among about 100 known types of HPV, 40 are designed as genital due to their preferential affinity to vulvar, vaginal, cervical, penile and anogenital epithelium. Chronic infection with types 16, 18, 31, 33, 35, 39, 45, 51, 52, 56, 58 and 59 is associated with an elevated risk of malignant transformation, whereby the type 16 is detected in 50-55% of cases of invasive cervical cancer. Certain diagnosis of HPV infection at every stage of viral life cycle is provided by molecular virological techniques, while detection of viral DNA gains a novel significance as an adjunct to cytological study. Promising diagnostic potential in the setting of chronic HPV infections is associated with the test based on analysis of mRNA transcripts, enabling detection of active oncogenes E6 and E7 of the virus. This enables not only to confirm the presence of virus as such, but also to determine its activity gauged by initiation of transcription, i.e. the earliest phase of carcinogenesis. This is most useful the management of women infected by non-highly oncogenic HPV types. Most vulvar, vaginal and anal cancers are associated with HPV infection. Recently, the incidence of anogenital malignancies is increasing significantly. In view of continuously increasing number of HPV infections, it is reasonable to expect an increased number of anogenital malignancies and precursor lesions thereof, being diagnosed in the near future. Therefore, current epidemiological studied focus on inclusion of HPV testing (HPV DNA, HPV mRNA and early HPV genes) into large-scale screening programs for cervical cancer.
    Zakażenie HPV jest najczęstszą chorobą przenoszoną drogą płciową. Rocznie rozpoznaje się około 5 500 000 nowych zakażeń. Spośród 100 typów wirusów HPV 40 określa się mianem genitalnych z uwagi na ich preferencyjne występowanie w nabłonku okolic sromu, pochwy, szyjki macicy, penisa i okolicy anogenitalnej. Przetrwałe zakażenie wywołane przez typy 16., 18., 31., 33., 35., 39., 45., 51., 52., 56., 58., 59. wiąże się z wysokim ryzykiem rozwoju raka, przy czym typ 16. jest wykrywany w 50-55% przypadków inwazyjnego raka szyjki macicy. Pewne rozpoznanie zakażenia HPV w każdym stadium cyklu życiowego wirusa zapewniają molekularne metody wirusologiczne, a oznaczenie DNA HPV nabiera znaczenia jako procedura uzupełniająca badanie cytologiczne. Obiecujące możliwości diagnostyczne rozpoznania przetrwałego zakażenia HPV niesie ze sobą test oparty na wykrywaniu aktywnych onkogenów E6 i E7 wirusów HPV poprzez analizę transkryptów mRNA. Pozwala on określić nie tylko obecność, ale również aktywność wirusa, w tym rozpoczęcie transkrypcji, czyli najwcześniejszy etap karcinogenezy. Ma zastosowanie również wśród kobiet zakażonych typami wirusów HPV nienależącymi do grupy wysokoonkogennych. Przeważająca większość przypadków raka sromu, pochwy oraz odbytu związana jest z zakażeniem wirusem HPV. Częstość występowania nowotworów okolicy płciowo-odbytniczej znacząco zwiększyła się w ostatnich latach. Z uwagi na stały wzrost liczby zakażeń HPV należy w przyszłości spodziewać się diagnozowania większej liczby przypadków raków okolicy anogenitalnej i ich zmian prekursorowych. Dlatego też obecne badania epidemiologiczne koncentrują się na włączeniu testowania HPV (DNA HPV, mRNA HPV oraz genów wczesnych HPV) do programu masowych badań skryningowych raka szyjki macicy.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 200-213
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pierwotny rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny (SCCOHT) u młodej kobiety – opis przypadku, przegląd piśmiennictwa i sposoby leczenia
    Primary small cell carcinoma of the ovary, hypercalcemic type (SCCOHT) in a young woman: case report, review of the literature and management options
    Autorzy:
    Cieminski, Adam
    Emerich, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031046.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    diagnosis
    prognosis
    recurrence
    small cell carcinoma of the ovary – hypercalcemic type
    treatment
    leczenie
    rak drobnokomórkowy jajnika – typ hiperkalcemiczny
    rokowanie
    rozpoznanie
    wznowa
    Opis:
    Primary small cell carcinoma of the ovary, hypercalcemic type (SCCOHT) is an extremely rare neoplasm of the neuroendocrine tumor (NET) family, diagnosed mainly in young women in their second and third decade. In 50-75% of the cases it coexists with mostly asymptomatic hypercalcemia. Due to highly non-specific and cryptic course, much like ovarian cancer, in about half of the cases it is detected in far-advanced clinical stages. Determination of final diagnosis is possible only after surgery, based on comprehensive microscopic and immunohistochemical studies. Management of a primary SCCOHT diagnosed in a 19-year-old woman is discussed in detail. Initial surgical treatment did not result in a correct histological diagnosis. The patient underwent combined treatment, including surgery and chemotherapy. Over 3 years’ follow-up, she has been operated on six-fold. Even using several protocols of adjuvant chemotherapy after surgery, consecutive recurrences of the disease could not be prevented. To date, no uniform management protocol has been developed, due mainly to great rarity of this tumor type and its extremely aggressive behavior. Advanced cases require aggressive surgical treatment, including hysterectomy with adnexectomy and omentectomy. Considerable clinical dilemma is posed by young women, who wish to preserve fertility. Some authors suggest that faced with such an aggressive tumor type, even in early-stage cases, preservation of fertility in young women should not be taken into account. In late-stage cases, cytoreduction is recommended. Adjuvant and neoadjuvant chemotherapy of the pulmonary type (cisplatin + etoposide) is an important part of the therapy. In view of very aggressive behavior of the tumor, selected cases may require high-dose chemotherapy with autologous stem cell rescue (HD-SCR) as first-line adjuvant treatment or, even more frequently, as consolidation treatment. In early-stage cases, great hope is associated with the use of adjuvant radiotherapy after surgery and chemotherapy. SCCOHT is a rare condition with an aggressive clinical course and poor prognosis, where treatment outcomes are still far from satisfactory. In spite of treatment, most patients die during the first two years. Inability to perform large-scale randomized trials results in lack of optimal and universally accepted management protocol. Close cooperation of highly specialized oncologic centers is necessary to promote our understanding of biology of this tumor type.
    Pierwotny rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny (SCCOHT) to niezmiernie rzadki nowotwór z grupy guzów neuroendokrynnych (NET), rozpoznawany głównie u młodych kobiet, w drugiej i trzeciej dekadzie życia. W 50-75% przypadków towarzyszy mu najczęściej bezobjawowa hiperkalcemia. Z uwagi na niecharakterystyczny, skryty przebieg, jak w raku jajnika, rozpoznaje się go w około połowy przypadków w zaawansowanej postaci klinicznej. Ustalenie ostatecznego rozpoznania możliwe jest tylko w przebiegu pooperacyjnym po wykonaniu ostatecznej oceny histopatologicznej z uzupełniającym badaniem immunohistochemicznym. Przedstawiono sposób leczenia pierwotnego raka drobnokomórkowego jajnika o typie hiperkalcemicznym stwierdzonego u 19-letniej chorej. Podczas pierwotnego zabiegu operacyjnego nie ustalono prawidłowego rozpoznania histopatologicznego. Pacjentkę poddano leczeniu skojarzonemu obejmującego chirurgię i chemioterapię. W ciągu 3 lat sześciokrotnie operowana. Pomimo stosowania różnych schematów chemioterapii uzupełniającej po leczeniu chirurgicznym nie udało się zapobiec kolejnym wznowom choroby. Jak dotąd nie ma ujednoliconego postępowania leczniczego z uwagi na niezmierną rzadkość występowania tego typu nowotworu, jak również jego wybitnie agresywny charakter. W przypadkach zaawansowanych wymagane jest agresywne postępowanie chirurgiczne obejmujące usunięcie macicy z przydatkami wraz z siecią większą. Olbrzymim dylematem klinicznym są młode kobiety, które chcą zachować płodność. Część autorów uważa, że przy tak agresywnym charakterze tego nowotworu nawet we wczesnych postaciach klinicznego zaawansowania nie powinno się brać pod uwagę zachowania płodności u młodych kobiet. Przy dużym zaawansowaniu klinicznym zalecana jest cytoredukcja. W leczeniu stosuje się chemioterapię, najczęściej adiuwantową, taką jak w typie płucnym – cisplatyna + etopozyd, a także neoadiuwantową. Z uwagi na bardzo agresywny charakter nowotworu w wyselekcjonowanych przypadkach stosuje się chemioterapię wysokodawkową z autologicznym przeszczepem komórek macierzystych szpiku (HD-SCR) jako leczenie uzupełniające I rzutu, jak również częściej jako konsolidację leczenia. Duże nadzieje pokłada się w zastosowaniu radioterapii uzupełniającej po leczeniu skojarzonym obejmującym chirurgię z adiuwantową chemioterapią we wczesnych stopniach zaawansowania klinicznego. Rak drobnokomórkowy jajnika, typ hiperkalcemiczny to rzadki nowotwór o agresywnym przebiegu i niekorzystnym rokowaniu, którego wyniki leczenia są nadal niezadowalające. Większość chorych pomimo leczenia umiera w ciągu dwóch lat od rozpoznania. Niemożność przeprowadzenia badań randomizowanych skutkuje brakiem ustalonego optymalnego, obowiązującego leczenia tego nowotworu. Konieczna jest ścisła współpraca wysokospecjalistycznych ośrodków onkologicznych nad biologią tego nowotworu.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 206-215
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prozdrowotna rola optymizmu u osób z zaburzeniami psychicznymi
    Pro-health role of optimism among people with mental disorders
    Autorzy:
    Potempa, Karolina
    Krupka-Matuszczyk, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944151.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    depressive disorders
    depressive schizoaffective disorders
    health-oriented factors
    optimism
    paranoid schizophrenia
    czynniki prozdrowotne
    optymizm
    schizofrenia paranoidalna
    zaburzenia depresyjne
    zaburzenie schizoafektywne – typ depresyjny
    Opis:
    Aim: Many scientific reports indicate that optimism positively affects our psychophysical well-being. The main purpose of the conducted research was to verify whether optimism is a predictor of health-oriented resources also in patients with paranoid schizophrenia, depressive disorders and depressive schizoaffective disorders. The following health-oriented factors were evaluated in the study: health behaviour, life satisfaction, social functioning and coping with stress. Furthermore, we have verified whether there were any differences related to the level of optimism and health-oriented factors between individuals with mental disorders and a control group. Methods: The following tools were used in the study: Optimism Questionnaire, Health-Related Behaviour Inventory, Coping Inventory for Stressful Situations, Satisfaction with Life Scale, Social and Occupational Functioning Assessment Scale, Beck Depression Inventory. Results: Effects of optimism on some of the health-oriented factors were observed in patients with mental disorders as well as in healthy individuals. Significant differences in the level of health-oriented resources between the study population and controls were reported. Conclusions: The study suggests that generalisation of the conclusions regarding healthy population to individuals with mental disorders should be done with caution. Further research is needed to investigate the health behaviour determinants in patients with mental disorders.
    Cel badań: Liczne doniesienia naukowe wskazują, że optymizm korzystnie wpływa na dobrostan psychofizyczny. Głównym celem przeprowadzonych badań było sprawdzenie, czy optymizm jest predyktorem zasobów prozdrowotnych również u osób ze schizofrenią paranoidalną, zaburzeniami depresyjnymi i zaburzeniami schizoafektywnymi typu depresyjnego. Czynniki prozdrowotne objęte badaniem to: zachowania zdrowotne, poczucie zadowolenia z życia, funkcjonowanie społeczne, radzenie sobie ze stresem. Ponadto sprawdzano, czy między osobami z zaburzeniami psychicznymi a grupą kontrolną istnieją różnice w poziomie optymizmu i czynników prozdrowotnych. Metoda: W badaniu wykorzystano: Kwestionariusz Optymizmu, Inwentarz Zachowań Zdrowotnych, Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych, Skalę Satysfakcji z Życia, Skalę Oceny Funkcjonowania Społeczno-Zawodowego, Skalę Depresji Becka. Wyniki: U osób z zaburzeniami psychicznymi i u osób zdrowych zaobserwowano wpływ optymizmu na niektóre zasoby prozdrowotne. Między grupami badawczymi a grupą kontrolną odnotowano istotne różnice w poziomie zasobów prozdrowotnych. Wnioski: Badanie sugeruje ostrożność w uogólnianiu wniosków dotyczących ludzi zdrowych na populację ludzi z zaburzeniami psychicznymi. Niezbędne są dalsze badania nad czynnikami determinującymi zasoby prozdrowotne u osób z zaburzeniami psychicznymi.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 4; 259-276
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rola czynników biologicznych w etiopatogenezie zaburzeń osobowości typu borderline
    Role of biological factors in etiopathogenesis of borderline personality disorder
    Autorzy:
    Rabe-Jabłońska, Jolanta
    Pawełczyk, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943296.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    aetiology
    biological factors
    borderline
    diagnostic criteria
    endogenous opioid system
    personality disorders
    typ borderline
    czynniki biologiczne
    endogenny układ opioidowy
    etiologia
    kryteria rozpoznawania
    zaburzenia osobowości
    Opis:
    Emotionally labile personality of borderline type (borderline personality) occurs in 1-2% of individuals from general population; 75% of this group are women. Similarly to most of the other mental disorders, the borderline personality results from a combination of biological, social and psychological factors. The subject of this study is a survey of the current knowledge on biological factors of borderline personality. Most researchers are of the opinion that these personality disorders are determined genetically, with such inherited temperamental traits as: dysregulation, impulsivity, and hypersensitivity. Perhaps hereditary is also a defect within the serotonergic system, endogenous opioid system and/or dopaminergic system related to the reward system. Many researchers have recently perceived the dysfunction of endogenous opioid system as an integral component of borderline personality. There is now a lot of evidence showing that this dysfunction as well as that of the reward system may account for most of the borderline personality symptoms which constitute an involuntary attempt of stimulating the inefficient systems. This is how e.g. the presence of reckless sexual behaviours, unstable interpersonal relationships and inability to delay the reward in borderline personality is accounted for. Such observations may in the future constitute an important indication for seeking a more effective pharmacotherapy for patients with borderline personality. It is possible that in some patients the described dysfunctions may be alleviated with time. This is implied by the results of comprehensive prospective studies which show a significant regression of symptoms and improvement in functioning of most patients with borderline personality after at least several years.
    Osobowość chwiejna emocjonalnie, typ borderline (osobowość borderline) występuje u 1-2% osób z populacji ogólnej, przy czym 75% tej grupy stanowią kobiety. Podobnie jak większość innych zaburzeń psychicznych, osobowość borderline jest wynikiem działania kombinacji czynników biologicznych, społecznych i psychologicznych. Przedmiotem tej pracy jest jedynie przegląd aktualnej wiedzy na temat biologicznych uwarunkowań osobowości borderline. Większość badaczy uważa, że te zaburzenia osobowości mają uwarunkowania genetyczne, a przedmiotem dziedziczenia są pewne cechy temperamentu: dysregulacja, impulsywność oraz hipersensytywność. Być może dziedziczny jest także defekt w zakresie układu serotoninergicznego, endogennego układu opioidowego i/lub układu dopaminergicznego związanego z układem nagrody. Dysfunkcja endogennego układu opioidowego postrzegana jest ostatnio przez wielu badaczy jako integralna składowa osobowości borderline. Istnieje obecnie wiele dowodów, że dysfunkcja endogennego układu opioidowego oraz układu nagrody może wyjaśniać większość objawów osobowości borderline, które są nieświadomą próbą stymulacji niewydolnych układów. W ten sposób u osób z osobowością borderline tłumaczy się obecność np. ryzykownych zachowań seksualnych, niestabilnych relacji interpersonalnych, niezdolności do odroczenia nagrody. Spostrzeżenia te mogą w przyszłości stanowić istotną wskazówkę do poszukiwania bardziej skutecznej farmakoterapii pacjentów z osobowością borderline. Niewykluczone, że opisane dysfunkcje mogą zmniejszać się u niektórych pacjentów wraz z upływem czasu. Wskazują na to wyniki dużych badań prospektywnych, wykazujących istotne ustąpienie objawów i poprawę funkcjonowania większości pacjentów z osobowością borderline po co najmniej kilku latach.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 141-148
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Związek BMI, ubytku masy ciała, czasu trwania wyniszczenia ze zmianami w zapisie EKG u chorych na jadłowstręt psychiczny
    The correlation between BMI, weight loss, duration of emaciation and changes in ECG in patients with anorexia nervosa
    Autorzy:
    Przybył, Marzena
    Barszcz, Zbigniew
    Rabe‑Jabłońska, Jolanta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/943407.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    BMI
    binge/purging type
    changes in ECG
    duration of emaciation
    restricting type
    weight loss
    bmi
    czas trwania wyniszczenia
    typ restrykcyjny
    ubytek masy ciała
    zmiany w ekg
    Opis:
    Introduction: Changes in ECG are found in over 80% of patients with anorexia nervosa (AN). Patients with a considerable weight loss are particularly exposed to severe metabolic and pathophysiological disorders. With time, most patients adjust well to food deficiencies, finally, however, the organism’s adaptability becomes exhausted, giving rise to life‑threatening symptoms. Aim of the study: The study is aimed at assessment of the correlation between BMI, weight loss, duration of emaciation and changes in ECG for all patients with diagnosed AN as well as respective types of AN (restricting and binge/purging). Material and methods: Participants of the study were 34 patients with diagnosed AN according to DSM‑IV criteria: 17 patients were diagnosed with the restricting type of AN, whereas the other 17 – with binge/purging type of AN. Each patient underwent ECG assessed by a cardiologist. Results: Changes in ECG were found in 80% of patients with AN, with similar incidence in restricting and binge/ purging types: 50% were rhythm and conduction disorders. A positive correlation was indicated between a decreasing body mass index and changes in ECG for all patients with diagnosed AN as well as for respective types of AN. A positive correlation was found between the body mass loss and changes in ECG for patients with restricting type of AN. A negative correlation was found between the duration of the disease and changes in ECG for all the examined groups. Conclusions: Changes in ECG are common in AN. The risk of the occurrence of changes in ECG is higher with a lower BMI and shorter duration of emaciation (for all the examined groups) and higher percentage weight loss (for patients with restricting type of AN).
    Wprowadzenie: Zmiany w zapisach EKG stwierdza się u ponad 80% osób z jadłowstrętem psychicznym (JP). Pacjenci ze znacznym ubytkiem masy ciała są szczególnie narażeni na poważne zaburzenia metaboliczne i patofizjologiczne. Z czasem większość pacjentów dobrze przystosowuje się do niedoborów pokarmowych, w końcu jednak, w wyniku wyczerpania się zdolności adaptacyjnych organizmu, pojawiają się objawy zagrożenia życia. Cel badania: Celem badania była ocena związku między BMI, ubytkiem masy ciała, czasem trwania wyniszczenia a zmianami w zapisie EKG dla wszystkich pacjentek z rozpoznaniem JP, jak również dla poszczególnych typów JP (restrykcyjnego i bulimicznego). Materiał i metody: W badaniu uczestniczyły 34 pacjentki z rozpoznaniem JP wg kryteriów DSM‑IV: 17 pacjentek miało rozpoznany typ restrykcyjny JP, pozostałe 17 – typ bulimiczny JP. U każdej pacjentki wykonano badanie EKG oceniane przez kardiologa. Wyniki: Zmiany w zapisie EKG stwierdzono u 80% badanych z JP, podobnie często w typie restrykcyjnym i bulimicznym – 50% stanowiły zaburzenia rytmu i przewodzenia. Wykazano korelację dodatnią między malejącym wskaźnikiem masy ciała i zmianami w zapisie EKG dla wszystkich pacjentek z rozpoznaniem JP, jak również dla poszczególnych typów JP. Stwierdzono korelację dodatnią między ubytkiem masy ciała a zmianami w zapisie EKG dla pacjentek z typem restrykcyjnym JP. Odnotowano korelację ujemną między czasem trwania choroby a zmianami w zapisie EKG dla wszystkich badanych grup. Wnioski: Zmiany w EKG są powszechne w JP. Ryzyko wystąpienia zmian w zapisie EKG jest tym większe, im niższy jest BMI i krótszy czas trwania wyniszczenia (dla wszystkich grup badanych) oraz większy procentowy ubytek masy ciała (dla pacjentek z typem restrykcyjnym JP).
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 2; 80-87
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies