Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "spektrum" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Trudności w diagnostyce choroby afektywnej dwubiegunowej
Difficulties in the diagnosis of bipolar affective disorder
Autorzy:
Gorostowicz, Aleksandra
Siwek, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941709.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej
Opis:
Bipolar affective disorder is characterised by a high recurrence, early onset, family history and predilection for progression. Frequently, it remains undiagnosed or misdiagnosed as another disorder, with as many as one third of all patients remaining misdiagnosed for 10 years or longer. It is most commonly misconstrued as recurrent unipolar depression, anxiety disorders, schizophrenia or personality disorders. A delayed recognition of bipolar symptoms is associated with significant clinical consequences, including delayed introduction of appropriate pharmacotherapy, a higher recurrence, greater suicidal attempt and hospital stay rate, developing resistance to medication and a risk for a rapid shift of moods. The diagnostic difficulties result from the fact that the clinical picture of the bipolar spectrum is very diverse, with the disease often manifesting with atypical or subclinical symptoms. Also, adequate knowledge of the diagnostic criteria tends to be missing, and patients and their families tend to lack a critical approach, rarely reporting maniac/hypomaniac symptoms. To increase the accuracy of the diagnostic process, the use of screening questionnaires is recommended in the case of patients e.g. diagnosed with depression as well as vigilance for depressive symptoms more commonly experienced in the conditions from the bipolar spectrum. Currently, the diagnosis of bipolar affective disorder is based on history and careful evaluation of the clinical picture, yet research aimed at finding clinically relevant biomarkers, correlating with the condition’s alternate episodes or its severity, is under way.
Choroba afektywna dwubiegunowa cechuje się wysoką nawrotowością, wczesnym początkiem, rodzinnym występowaniem i tendencją do progresji. Bardzo często zdarza się, że długo pozostaje nierozpoznana albo niewłaściwie zakwalifikowana jako inne zaburzenie (nawet ⅓ pacjentów może być błędnie zdiagnozowana przez 10 lat lub dłużej). Najczęściej mylona jest z depresją nawracającą, zaburzeniami lękowymi, schizofrenią i zaburzeniami osobowości. Zbyt późne wykrycie objawów dwubiegunowości i postawienie diagnozy choroby afektywnej dwubiegunowej pociąga za sobą istotne konsekwencje kliniczne, w tym opóźnienie rozpoczęcia właściwej farmakoterapii, wyższą liczbę nawrotów, większą częstość prób samobójczych i hospitalizacji, rozwój oporności na leczenie i ryzyko szybkiej zmiany faz. Trudności diagnostyczne wynikają m.in. z faktu, że obraz kliniczny spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej jest bardzo zróżnicowany, a choroba przebiega z nietypowymi bądź subklinicznymi objawami. Ponadto wiedza na temat kryteriów rozpoznawania zaburzeń z kręgu spektrum dwubiegunowego nie jest wystarczająco rozpowszechniona, a pacjenci i ich bliscy bywają bezkrytyczni i zbyt rzadko zgłaszają objawy maniakalne/hipomaniakalne. W celu zwiększenia precyzji procesu diagnostycznego zaleca się – m.in. u osób z diagnozą depresji  – stosowanie przesiewowych kwestionariuszy oraz zwracanie szczególnej uwagi na specyficzne cechy depresji, które częściej występują w zaburzeniach ze spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej. Obecnie diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i obserwacji obrazu klinicznego. Trwają jednak poszukiwania wskaźników biologicznych (biomarkerów), które mogłyby odzwierciedlać obecność stanu chorobowego czy też korelować z fazami choroby i jej nasileniem.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 1; 61-73
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ prenatalnej ekspozycji na leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny na rozwój zaburzeń ze spektrum autyzmu
Implications of prenatal exposure to selective serotonin reuptake inhibitors for autism spectrum disorders
Autorzy:
Krajewska, Katarzyna
Słowińska, Angelika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/941253.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ciąża
neuroprzekaźniki
selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny
zaburzenia ze spektrum autyzmu
Opis:
Autism spectrum disorder is a group of neurodevelopmental disorders characterised by deficits in social relations, impairments in communication, and restricted, repetitive behaviours and interests. The aetiology of autism is unclear, but studies suggest interaction of genetic and environmental factors leading to disturbances in neurotransmission and anatomical development of the brain. Serotonin, a neurotransmitter in the central nervous system and autacoid in the periphery, has long been of interest in autism spectrum disorders. Repeated, independent findings of increased platelet serotonin levels in approximately one third of children with autism suggest that dysfunction of serotonergic system may play a causal role in the physiopathology of these disorders. Because of the critical role of serotonin in foetal brain development and function, several research groups have focused on the influence of prenatal exposure to substances that manipulate serotonin levels like selective serotonin reuptake inhibitors. They are the most commonly prescribed antidepressant medications worldwide, with studies indicating that 2–13% of pregnant women in developed countries receive antidepressant medication. A suggested (but still controversial) association between the exposure to selective serotonin reuptake inhibitors during pregnancy and the prevalence of autism spectrum disorders may be confounded by the indications for which these drugs are prescribed such as maternal depression. This review examines evidence regarding the association between prenatal exposure to selective serotonin reuptake inhibitors and autism spectrum disorders.
Zaburzenia ze spektrum autyzmu są grupą zaburzeń neurorozwojowych charakteryzującą się deficytami w interakcjach społecznych, nieprawidłowościami w komunikacji i powtarzającym się, ograniczonym repertuarem zainteresowań i aktywności. Etiologia autyzmu jest niejasna, choć wyniki badań sugerują interakcję czynników genetycznych i środowiskowych, która prowadzi do nieprawidłowości w neuroprzekaźnictwie i anatomicznej budowie mózgu. Serotonina, neuroprzekaźnik obecny w ośrodkowym układzie nerwowym, obwodowo wykazujący działanie hormonu tkankowego, od dawna budzi zainteresowanie badaczy zajmujących się etiologią zaburzeń ze spektrum autyzmu. Nieprawidłowe przekaźnictwo serotoninergiczne może odgrywać zasadniczą rolę w patofizjologii zaburzeń rozwoju, co sugeruje obserwowane w wielu niezależnych badaniach zwiększone stężenie serotoniny płytkowej u średnio jednej z trzech badanych osób obciążonych zaburzeniami ze spektrum autyzmu. W związku z kluczowym znaczeniem serotoniny dla rozwoju i funkcjonowania mózgu płodu zaczęto uważniej przyglądać się prenatalnej ekspozycji na substancje zmieniające stężenie tego neurohormonu, m.in. inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny. Stanowią one najczęściej stosowaną grupę leków przeciwdepresyjnych na całym świecie, a badania wskazują, że  2–13% ciężarnych w krajach rozwiniętych przyjmuje leki przeciwdepresyjne. Sugerowany (lecz nadal kontrowersyjny) związek między prenatalną ekspozycją na  selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny a wystąpieniem zaburzeń ze spektrum autyzmu może wynikać również ze wskazań do stosowania leku, takich jak depresja ciążowa. W artykule przedstawiono wyniki dotychczasowych badań nad związkiem przyjmowania przez kobiety w ciąży selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny z powstawaniem zaburzeń ze spektrum autyzmu.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2017, 17, 1; 57-62
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół Aspergera u osób dorosłych – zbieżność z innymi zaburzeniami, zaburzenia współwystępujące i problemy towarzyszące
Asperger’s syndrome in adults – similarities with other disorders, comorbid disorders and associated problems
Autorzy:
Sławińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944202.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Asperger’s syndrome
autistic spectrum disorder
pervasive developmental disorders
całościowe zaburzenia rozwoju
spektrum zaburzeń autystycznych
zespół aspergera
Opis:
Asperger’s disorder (Asperger’s syndrome) falls under the category of pervasive developmental disorders in DSM-IV and ICD-10. Not completely defined diagnostic criteria are the topic of discussion between investigators and clinicians. The new classification system – DSM-5 – eliminates Asperger’s disorder, the broad term – autism spectrum disorder appears. Common symptoms of Asperger’s syndrome include: verbal and nonverbal communication difficulties, egocentricity, problems with social skills, repetitive behaviors, limited range of interests, coordination problems. The manifestation of Asperger’s syndrome alters across life. Symptoms become more visible around the time of adolescence, when social demands increase. The awareness of being unusual leads to increasing withdrawal. It is difficult to make a proper diagnosis, especially in adult patients. Lots of adult psychiatric patients presenting major diagnostic difficulty actually have Asperger’s syndrome, which was previously undiagnosed. Asperger’s disorder can be misdiagnosed with personality disorders or schizophrenia. Moreover, many conditions may be comorbid to Asperger’s disorder (e.g. obsessive compulsive disorder, affective disorders, schizophrenia, eating disorders). Aggression, addictions, suicide attempts and ideation may also overshadow symptoms of Asperger’s syndrome. In conclusion, there are many comorbid disorders and associated problems, which can contribute towards obscuring the underlying Asperger’s syndrome in adult patients.
W klasyfikacjach ICD-10 i DSM-IV zespół Aspergera należy do kategorii całościowych zaburzeń rozwoju. Nie w pełni zdefiniowane kryteria diagnostyczne są przedmiotem dyskusji badaczy i klinicystów. W nowym systemie klasyfikacji – DSM-5 – zespół Aspergera nie występuje, pojawiła się za to szeroka jednostka „spektrum zaburzeń autystycznych”. Do najpowszechniejszych objawów zespołu Aspergera zalicza się: zaburzenia komunikacji werbalnej i niewerbalnej, egocentryzm, upośledzenie umiejętności społecznych, stereotypowość zachowań, zawężenie zainteresowań, problemy z koordynacją. Manifestacja symptomów zmienia się w ciągu życia – z powodu wzrastających wymagań społecznych objawy stają się wyraźniejsze w okresie dorastania. Świadomość bycia innym prowadzi do pogłębiającego się wycofania. Postawienie właściwej diagnozy jest szczególnie trudne u osób dorosłych. Wielu pacjentów psychiatrycznych, w których przypadku istnieją duże trudności z ustaleniem rozpoznania, cierpi na – wcześniej niezdiagnozowany – zespół Aspergera. Jego objawy bywają błędnie rozpoznawane jako symptomy zaburzeń osobowości czy schizofrenii. Co więcej, wiele zaburzeń może współwystępować z zespołem Aspergera (np. zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia afektywne, schizofrenia, zaburzenia odżywiania). Agresja, uzależnienia, myśli i tendencje samobójcze także mogą zaciemniać jego objawy. Podsumowując: istnieje wiele zaburzeń współwystępujących i problemów towarzyszących, które utrudniają rozpoznanie omawianego zespołu u dorosłych.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 4; 304-307
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Manifestacja kliniczna zespołu depresyjnego u dziecka z poalkoholowym uszkodzeniem płodu
Clinical manifestation of depression in a child with fetal alcohol effects
Autorzy:
Janas-Kozik, Małgorzata
Gawęda, Agnieszka
Cichoń-Lenart, Agata
Klecka, Małgorzata
Krupka-Matuszczyk, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944938.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescent depression
depression syndrome
depressiveness
fetal alcohol effects
psychotherapy
depresja młodzieńcza
depresyjność
poalkoholowe spektrum zaburzeń rozwojowych
psychoterapia
zespół depresyjny
Opis:
Fetal alcohol spectrum disorder (FASD) occurs in children of mothers consuming alcohol during pregnancy. The recent statement of NOFAS (National Organization of Fetal Alcohol Syndrome) and FASD Center of Excellence in Washington DC of April 15th, 2004 has the following wording: “Fetal alcohol spectrum disorders (FASD) is a broad term describing a wide range of developmental outcomes among individuals with prenatal alcohol exposure. The outcomes may include physical, mental, cognitive and behavioural anomalies; and they may persist across the lifespan. The term FASD is not intended for use as a clinical diagnosis”. As a result of alcohol intoxication during the prenatal development the fetus is damaged at the cellular level, which results in a malformation of the central nervous system and internal organs. The most dangerous consequence of the prenatal alcohol damage is fetal alcohol syndrome (FAS). Developmental disorders of children with FASD occur in different areas. These include: abnormal cognitive development (problems with memory, hyperactivity, planning, anticipation, skills learning), problems with emotions, especially in social situations (withdrawal or aggression, a tendency to steal and lie, avoidance of responsibility, credulity, over-confidence and lack of reflection). Currently used diagnostic criteria are still based on the triad of the following clinical symptoms: 1. characteristic facial features; 1. growth deficiency; 1. central nervous system abnormalities. The outcomes of the teratogenic (toxic for fetus) impact of alcohol exposure depend on the following: • Amount of alcohol (Note! Even a very small amount of alcohol may in certain circumstances be dangerous). • Phase of pregnancy – in each trimester some specific damage typical for a given moment of fetus development may take place. In the first trimester alcohol exposure can lead to growth retardation and development of dysmorphia, in the second and third trimester the central nervous system is mostly vulnerable and there is a disturbed neurotransmitters production. • Mother’s general health condition (nutritional status, genetic predisposition, immune system). Children of drinking mothers who did not present all the symptoms of damage (dysmorphia) were initially described as the FAE children (fetal alcohol effects). The aim of this study is to analyse the clinical picture of depression on the basis of the case of a 12-year-old boy. The authors describe the symptoms presented by him and give understanding of the patient in the individual context, as well as in relationship with his mother, and discuss his drawing. They propose a psychotherapy treatment.
Poalkoholowe spektrum zaburzeń rozwojowych (fetal alcohol spectrum disorder, FASD) występuje u dzieci matek spożywających alkohol w okresie ciąży. Ostatnie wspólne oświadczenie NOFAS (National Organization of Fetal Alcohol Syndrome) i FASD Center of Excellence w Waszyngtonie z 15 kwietnia 2004 roku brzmi następująco: „Fetal alcohol spectrum disorders (FASD) jest ogólnym terminem opisującym całe spektrum skutków rozwojowych występujących u potomstwa matek pijących alkohol w okresie ciąży. Skutki te mogą obejmować zaburzenia rozwoju fizycznego, umysłowego, zachowania, uczenia się; mogą trwać przez całe życie. Termin FASD nie jest terminem przeznaczonym do wykorzystania w diagnostyce klinicznej”. Na skutek intoksykacji alkoholowej w okresie płodowym dochodzi do uszkodzenia na poziomie komórkowym, co skutkuje wadami rozwojowymi ośrodkowego układu nerwowego i narządów wewnętrznych. Najgroźniejszym w skutkach uszkodzeniem poalkoholowym wchodzącym w skład FASD jest alkoholowy zespół płodowy (fetal alcohol syndrome, FAS). Zaburzenia rozwojowe dzieci z FASD dotyczą różnych obszarów. Wśród nich wymienia się: zaburzenia zdolności poznawczych (zapamiętywania, myślenia przyczynowo-skutkowego, zdolności uogólniania, planowania, przewidywania i opanowywania czynności, deficyt uwagi, objawy nadpobudliwości), trudności emocjonalne, głównie w sytuacjach społecznych (wycofanie lub agresja, skłonność do kradzieży, kłamstwa, unikanie odpowiedzialności, łatwowierność i nadmierna ufność oraz bezrefleksyjność). Rozpowszechnione obecnie kryteria diagnostyczne wciąż opierają się na triadzie objawów klinicznych: 1. charakterystyczne cechy dymorficzne, 2. opóźnienie wzrostu, 3. objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego. Skutki teratogennego (toksycznego dla płodu) wpływu alkoholu zależą od: • Dawki alkoholu (Uwaga! Nawet bardzo mała dawka alkoholu może być w pewnych warunkach niebezpieczna). • Okresu ciąży – w każdym trymestrze ciąży może dojść do specyficznych uszkodzeń typowych dla danego etapu rozwoju płodu. W pierwszym trymestrze pod wpływem alkoholu może dojść do opóźnienia wzrostu i rozwoju dysmorfii, w drugim i trzecim najbardziej narażony jest ośrodkowy układ nerwowy i ma miejsce zaburzona produkcja neurotransmiterów. • Kondycji zdrowotnej matki (stan odżywienia, wyposażenie genetyczne, układ odpornościowy). Dzieci pijących matek, które nie prezentowały wszystkich objawów uszkodzenia (dysmorfia), opisywane były pierwotnie jako dzieci z FAE (poalkoholowe uszkodzenie płodu). Celem pracy jest przeanalizowanie obrazu klinicznego depresji na podstawie prezentacji przypadku 12-letniego chłopca z alkoholowym uszkodzeniem płodu (FAE). Autorki przedstawiająobjawy prezentowane przez niego, rozumienie jego problematyki w kontekście indywidualnym i relacji z matką, jak również omawiają rysunek jego autorstwa i proponują postępowanie psychoterapeutyczne.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 1; 26-30
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół Aspergera – trudności w rozpoznawaniu zaburzenia na podstawie analizy historii chorób pacjentów oddziału psychiatrii dziecięcej
Difficulties in diagnosis of Asperger’s syndrome – a retrospective chart review
Autorzy:
Grygo, Magdalena
Jagielska, Gabriela
Resler-Maj, Anna
Bryńska, Anita
Gajdzik, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/942761.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
autism spectrum disorders
diagnosis
pervasive developmental disorder
symptoms
Asperger syndrome
całościowe zaburzenie rozwoju
objawy
rozpoznawanie
spektrum autyzmu
zespół aspergera
Opis:
Asperger’s syndrome is a neurodevelopmental disorder from the group of autistic spectrum disorders. Objective: The authors describe the group of children diagnosed with Asperger’s syndrome, treated in the Department of Child Psychiatry or in the Child Psychiatry Outpatient Clinic. The aim of the study was to evaluate the patients’ age when they were diagnosed and the reason for seeking the clinician’s help by parents. Method: A retrospective chart review of children (n = 35) diagnosed with Asperger’s syndrome. Age and reason for the first contact with the specialist, number of health facilities where the patient was treated before diagnosis, age at which the diagnosis was made, the period between the patient’s first contact with the specialist and diagnosis, and the first diagnoses in hospitalized children were analysed. Results: The median age of diagnosis was 11.75 ± 3.29 years, 5 ± 3.44 years after the children’s first contact with the specialist (psychiatrist or psychologist). Before the diagnosis, the patients were treated in different health facilities and often diagnosed with attention deficit/hyperactivity disorder or disruptive behaviour. Conclusions: The results may indicate the major diagnostic difficulties which clinicians are facing or may be the result of insufficient knowledge among various groups of specialists on the Asperger’s syndrome. The results were compared to the results of the research conducted in the USA and Great Britain.
Zespół Aspergera to zaburzenie neurorozwojowe z grupy całościowych zaburzeń rozwoju. Cel badania: Celem pracy było określenie, w jakim wieku w grupie pacjentów z zespołem Aspergera będących pod opieką oddziału psychiatrii dziecięcej lub pozostających pod opieką w poradni zdrowia psychicznego zostało ustalone rozpoznanie oraz jakie objawy były powodem zgłoszenia się do specjalisty. Metoda: W pracy przedstawiono wyniki analiz historii chorób 35 pacjentów z zespołem Aspergera. Analizy dotyczyły wieku oraz powodu pierwszego kontaktu ze specjalistą, liczby placówek, w których chory był diagnozowany, zanim rozpoznano zaburzenie, oraz wieku postawienia diagnozy. Określono, jaki czas upłynął pomiędzy zgłoszeniem się pacjenta po raz pierwszy do specjalisty a diagnozą, a także jakie były rozpoznania wstępne u dzieci hospitalizowanych na oddziale psychiatrii. Wyniki: Na podstawie uzyskanych rezultatów ustalono, że rozpoznanie zespołu Aspergera zostało ustalone w wieku 11,75 ± 3,29 roku, a od pierwszej wizyty u specjalisty (lekarz, psycholog) upłynęło 5 lat ± 3,44 roku. Pacjenci byli wcześniej diagnozowani w różnych ośrodkach i otrzymywali najczęściej rozpoznanie nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi lub zaburzeń zachowania. Wnioski: Wyniki niniejszego badania mogą wskazywać na duże trudności diagnostyczne, które mogą być wynikiem zbyt małej wiedzy specjalistów na temat zespołu Aspergera. Uzyskane rezultaty zostały porównane z wynikami badań przeprowadzonych między innymi w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 2; 92-98
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zaburzenia jedzenia jako spektrum zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego
Eating disorders as a spectrum of obsessive-compulsive disorders
Autorzy:
Namysłowska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945719.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
biological relationships
eating disorders
psychological relationships
spectrum obsessive-compulsive disorder
spektrum zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego
zaburzenia jedzenia
związki biologiczne
związki psychologiczne
Opis:
The article presents the correlations between eating disorders (anorexia nervosa and bulimia nervosa) and the obsessive-compulsive disorder. Basing on a survey of literature, the comorbidity was discussed along with the spectrum of obsessive-compulsive disorders to which some authors include also the eating disorders. Mutual characteristics of eating disorders and other mental disorders classified among the spectrum of obsessivecompulsive disorders are presented. These include: approximate age when the first symptoms occur, chronic course of the disorders, sometimes similar personality traits, as well as certain disorders within neurotransmitters, similar changes found in neuropicture tests, maybe also genetic conditions, and a positive response to psychotropic drugs affecting, e.g. the serotoninergic system. However, basing on the current knowledge we cannot state explicitly that the most important mutual characteristic, i.e. the mutual genetic-structural-biochemic pathology, indicates clearly that the given disorders belong to one spectrum of mental disorders. The problem is still open and we can expect that it can be solved by further studies of biological conditions.
W artykule przedstawiono związki między zaburzeniami jedzenia (jadłowstrętem psychicznym i bulimią psychiczną) a zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. Omówiono na podstawie przeglądu piśmiennictwa współchorobowość oraz koncepcję spektrum zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych, do którego niektórzy autorzy kwalifikują również zaburzenia odżywiania się. Przedstawiono cechy wspólne dla zaburzeń odżywiania i innych zaburzeń psychicznych zaliczanych do spektrum zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego. Należą do nich: zbliżony wiek wystąpienia pierwszych objawów, przewlekły przebieg, czasem podobne cechy osobowości, a także niektóre zaburzenia w zakresie neuroprzekaźników, podobne zmiany stwierdzane w badaniach neuroobrazowych, być może również uwarunkowania genetyczne, jak i pozytywna odpowiedź na leki psychotropowe, działające na przykąłd na układ serotoninergiczny. Na podstawie wiedzy, którą dysponujemy aktualnie, nie można jednak z całą pewnością stwierdzić, że najważniejsza cecha, jaką jest wspólna patologia genetyczno-strukturalno-biochemiczna, wskazuje bez wątpliwości, że dane zaburzenia należą do jednego spektrum zaburzeń psychicznych. Problem pozostaje otwarty i oczekiwać można, że dopiero kolejne badania uwarunkowań biologicznych mogą go rozstrzygnąć.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2005, 5, 2; 95-98
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deficyty komunikacyjne w zespole Aspergera
Communication deficits in Asperger’s syndrome
Autorzy:
Bryńska, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945129.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Asperger syndrome
autistic spectrum disorder
communication deficits
pervasive developmental disorder
semantic-pragmatic deficits
całościowe zaburzenia rozwoju
deficyty komunikacyjne
deficyty semantyczno- pragmatyczne
spektrum zaburzeń autystycznych
zespół aspergera
Opis:
Autism spectrum disorder (ASD) is a neurodevelopmental disorder characterized by language and communication impairments, social impairments, and repetitive behaviours or restricted interests. Asperger syndrome (AS) included in ASD is characterized by significant difficulties in social interaction, along with restricted and repetitive patterns of behaviour and interests. It differs from other autism spectrum disorders by its relatively good linguistic and cognitive development. However, the observed language abnormalities observed in the Asperger syndrome comprise: pragmatics (application of language in social context), semantics (the meaning of what is being said) and prosody (rhythm, intonation and modulation of speech). Communication deficits include difficulties with using spoken language and gestures, inability to initiate and sustain appropriate conversation, and use of inappropriate, repetitive language. Other aspects of language, such as phonology or syntax, will not always show significant impairments, or deficiencies may be observed only in some groups of patients. The difference between formal linguistic skills (with regard to morphologic, phonologic and syntactic functions) and semantic-pragmatic skills is considerable. Communication deficits are most probably the consequence of difficulties within the integration between word-pertaining semantic information and the knowledge about the world and earlier experiences which are crucial for giving a differentiated sense to interpreted communications. One of the possible causes of the described problems may be atypical semantic processing patterns observed in groups of patients with the AS.
Spektrum zaburzeń autystycznych to grupa zaburzeń neurorozwojowych charakteryzujących się nieprawidłowościami w zakresie funkcji językowych i komunikacyjnych, deficytami funkcjonowania społecznego oraz powtarzalnymi zachowaniami i jednostronnymi zainteresowaniami. Zespół Aspergera (ZA) zaliczany do tej grupy zaburzeń charakteryzuje się występowaniem nasilonych problemów w zakresie interakcji społecznych oraz powtarzalnymi i sztywnymi wzorcami zainteresowań i aktywności. Różni się od innych zaburzeń ze spektrum autyzmu stosunkowo dobrym rozwojem w zakresie funkcji językowych i poznawczym. W obrazie klinicznym zespołu Aspergera obecne są jednak deficyty językowe w zakresie pragmatyki (używania języka w kontekście społecznym), semantyki (rozpoznawania różnych znaczeń tego samego słowa) oraz prozodii (rytmu, intonacji i modulacji mowy). Deficyty komunikacyjne odnoszą się zatem do trudności w używaniu języka mówionego i gestów, niemożności inicjowania i podtrzymywania adekwatnej konwersacji, używania nieadekwatnych do sytuacji i powtarzalnych zwrotów językowych. Inne funkcje językowe, np. fonologiczne oraz syntaktyczne, mogą nie wykazywać istotnych zaburzeń bądź deficyty można zaobserwować tylko w niektórych grupach pacjentów. Różnica pomiędzy formalnymi umiejętnościami językowymi (w zakresie funkcji morfologicznych, fonologicznych i syntaktycznych) a semantyczno- -pragmatycznymi jest wyraźna. Deficyty komunikacyjne są najprawdopodobniej konsekwencją trudności w zakresie integracji informacji semantycznych dotyczących słowa z wiedzą o świecie oraz z wcześniejszymi doświadczeniami, które są niezbędne do nadawania zróżnicowanego sensu interpretowanym komunikatom. Jedną z przypuszczalnych przyczyn opisywanych problemów mogą być atypowe wzorce przetwarzania semantycznego obserwowane w grupach pacjentów z ZA.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 1; 46-50
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Deficyty językowe w zespole Aspergera jako możliwy wyraz dysfunkcji prawopółkulowej
Language deficits as a possible symptom of right hemisphere dysfunctions in Asperger’s syndrome
Autorzy:
Bryńska, Anita
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945150.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Asperger’s syndrome
autistic disorders spectrum
pervasive developmental disorders
right hemisphere
semantic-pragmatic deficits
całościowe zaburzenia rozwoju
deficyty semantyczno-pragmatyczne
prawa półkula
spektrum zaburzeń autystycznych
zespół aspergera
Opis:
Jakościowe zaburzenia komunikacji stanowią jeden z osiowych objawów w grupie całościowych zaburzeń rozwoju i w zależności od rozpoznawanego zespołu mogą mieć bardzo zróżnicowane nasilenie: od braku funkcjonalnej mowy do nawet nadmiernie rozwiniętych kompetencji werbalnych, mierzonych przy pomocy standaryzowanych skal. W obrazie klinicznym zespołu Aspergera (ZA) dominują deficyty językowe przede wszystkim w zakresie pragmatyki, czyli używania języka w kontekście społecznym, semantyki, czyli rozpoznawania różnych znaczeń tego samego słowa, oraz prozodii, czyli rytmu, intonacji i modulacji mowy. W przypadku ZA różnica pomiędzy formalnymi umiejętnościami językowymi, tzn. w zakresie funkcji morfologicznych, fonologicznych i syntaktycznych, a deficytami o charakterze semantyczno-pragmatycznym jest wyraźnie zauważalna i charakterystyczna. Powyższa sytuacja rodzi pytania o uwarunkowania neurobiologiczne tych deficytów. Funkcje językowe są jednymi z pierwszych, dla których ustalono lokalizacje w ludzkim mózgu. Tradycyjnie są one wiązane z obszarami zlokalizowanymi w obrębie lewej półkuli mózgowia, podlegają lateralizacji i są realizowane dzięki aktywności pierwszo-, drugo- i trzeciorzędowych obszarów kory asocjacyjnej. Liczne obserwacje dostarczają dowodów na istotną rolę również prawej półkuli w procesach komunikacyjnych, a zwłaszcza w aspektach pragmatycznych oraz dotyczących dyskursu. Analiza deficytów komunikacyjnych powstających w wyniku nabytych uszkodzeń prawej półkuli mózgowia i obserwowanych wśród osób z ZA oraz obserwacje dotyczące nieprawidłowych wzorców asymetrii półkulowej w tej grupie pacjentów pozwalają wiązać etiologię całościowych zaburzeń rozwoju z deficytami prawopółkulowymi.
Qualitative communication disorders belong to the key symptoms of pervasive developmental disorders (PDD). The severity of the symptoms of communication disorders varies depending on the type of PDD, from the lack of functional speech to overdeveloped verbal competencies measured by standardized scales. In Asperger’s syndrome (AS), observed language abnormalities include: pragmatics (application of language in social context), semantics (identifying different meanings of the same word) and prosody (rhythm, intonation and modulation of speech). In the case of AS, the difference between formal language skills, i.e. within morphological, phonological and syntactic functions, and semantic and pragmatic deficits is clearly noticeable and distinctive. This situation arouses some questions about neurobiological conditions of these deficits. The language functions are among the first functions for which locations in the brain have been established. Traditionally they have been ascribed to some regions in the left hemisphere; they undergo lateralization and are accomplished owing to the activity of the primary, secondary and tertiary regions of associative cortex. However, there is also quite a lot of evidence suggesting that the right hemisphere plays an important role in communication processes, especially in some aspects of pragmatics and discourse. The analysis of communication deficits observed in patients with acquired right hemisphere damages and patients with AS as well as abnormal patterns of hemispheric asymmetry in this group of patients, suggest that the right hemisphere is involved in aetiology of PDD.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 4; 247-253
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etiologia zaburzeń ze spektrum autyzmu. Przegląd wybranych koncepcji
The aetiology of autism spectrum disorders. An overview of current approaches
Autorzy:
Gołaska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943050.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
autism spectrum disorders
etiology
foetal testosterone theory
neuropsychological approach
prenatal and perinatal risk factors
autystyczne spektrum zaburzeń
etiologia
podejście neuropsychologiczne
prenatalne i perinatalne czynniki ryzyka
hipoteza testosteronowa
Opis:
Despite the great popularity of autism among researchers, its main cause still remains unknown. However, there are many theories which describe the mechanisms of this disorder. On the other hand, one who tries to integrate them seems to be helpless according to their contradictory and – in most cases – hypothetical status. In a context of this inaccuracy, focusing only on one of the concepts would be probably very disadvantageous. As many researchers suggest, the etiology of autism is complex and it is the interaction of multiple factors which implies the disorder appears. It seems that the nature of autism is equifinal and heterogeneous. Thus, the aim of this article is to present a review of current biological theories of autism etiology and to indicate the environmental as well as innate risk factors which may disturb the natural pathway of child development: prenatal (which increase the probability of autism emergence as early as in the first or second year of life) or perinatal ones (low birth weight, hypoxia, age of the mother, her educational status). The foetal testosterone theory of autism and its general consequences for the child development will be described also. Finally, the neurological, neurochemical and neuroanatomical dysfunctions in autism will be presented.
Mimo ogromnego zainteresowania, jakie wzbudza autyzm, naukowcom nie udało się do tej pory jednoznacznie określić przyczyn jego występowania. Istnieje wiele teorii opisujących mechanizmy kształtowania się zaburzeń autystycznych. Czytelnik pragnący zapoznać się z nimi staje wobec dość karkołomnego zadania przyswojenia niekiedy sprzecznych treści, których status jest ponadto często hipotetyczny. Wobec panujących nieścisłości subiektywny wybór i przyjęcie jednej tylko teorii wydają się w znacznej mierze ograniczające, szczególnie że – jak sugerują liczni autorzy – autyzm prawdopodobnie zdeterminowany jest wieloprzyczynowo. Jego powstanie ma charakter ekwifinalny i heterogeniczny. Celem niniejszego artykułu jest przegląd popularnych współcześnie biologicznych koncepcji autyzmu. W pracy podjęto próbę określenia środowiskowych oraz wrodzonych czynników, które, podwyższając znacznie ryzyko wystąpienia zaburzeń autystycznych, zagrażają prawidłowemu rozwojowi dziecka. Występując w czasie ciąży, zwiększają prawdopodobieństwo ujawnienia się symptomów zaburzenia już na przełomie pierwszego i drugiego roku życia. Zaprezentowano wyniki badań wskazujące między innymi na ponadprzeciętne ryzyko wystąpienia autystycznego spektrum zaburzeń wśród niemowląt z niską wagą urodzeniową czy niedotlenieniem okołoporodowym, urodzonych przez kobiety starsze, o wyższym wykształceniu. Zwrócono szczególną uwagę na hipotezę podwyższonego poziomu testosteronu w okresie płodowym oraz jego skutków dla rozwoju dziecka. Wskazano najczęściej opisywane w literaturze dysfunkcje neurologiczne, neurochemiczne i neuroanatomiczne u dzieci z autyzmem.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 1; 8-14
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój diagnostyki poalkoholowego spektrum zaburzeń rozwojowych – przegląd narzędzi diagnostycznych
Fetal alcohol spectrum disorder – development and overview of diagnostic tools
Autorzy:
Klecka, Małgorzata
Janas-Kozik, Małgorzata
Krupka-Matuszczyk, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945216.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
4-Digit Diagnostic Code
FAS and FASD diagnosis
FASD
fetal alcohol spectrum disorder
fetal alcohol syndrome
prenatal alcohol exposure
4-stopniowa skala diagnostyczna
diagnostyka fas
poalkoholowe spektrum zaburzeń rozwojowych
prenatalna ekspozycja na alkohol
płodowy zespół alkoholowy
Opis:
Fetal alcohol syndrome (FAS), which is the most severe consequence of alcohol on the fetus in the prenatal period, has been described in the French medical literature by Lemoine in 1968. Five years later, Jones and his colleagues were the first researchers to show a link between alcohol abuse by pregnant women and specific characteristics of birth defects. This work formed a basis for further research to identify diagnostic criteria. Since that time, several proposals for diagnosis have been developed, aimed at an accurate survey of a wide range of physical and behavioural anomalies resulting from prenatal exposure to alcohol. The diagnosis of fetal alcohol spectrum disorder (FASD) is a real challenge. Patients after prenatal exposure to alcohol exhibit a wide range of symptoms, most of which are not specific only for prenatal intoxication and often manifest themselves in various ways throughout life. In Poland the diagnosis of fetal alcohol spectrum disorder is sporadic and because of the lack of access to objective diagnostic tools and professional literature in Polish the diagnosis is based on the investigator’s subjective assessment and the diagnoses issued in different centres may differ. As a result, many people with FASD live without a correct diagnosis or as a result of misdiagnosis (e.g. autism, ADHD, behavioural disorders, etc.) they receive improper treatment. The purpose of this publication is to present the development of diagnostic methods in the world and in Poland with particular emphasis on 4-Digit Diagnostic Code.
Płodowy zespół alkoholowy (fetal alcohol syndrome, FAS), najpoważniejsza konsekwencja działania alkoholu na płód w okresie prenatalnym, został opisany we francuskiej literaturze medycznej przez Lemoine’a w 1968 roku. Pięć lat później Jones i wsp. jako pierwsi wykazali związek pomiędzy nadużywaniem alkoholu przez ciężarne kobiety a specyficznymi cechami wad wrodzonych. Praca ta stanowiła podstawę do dalszych badań nad określaniem kryteriów diagnostycznych. Od tego czasu rozwinięto kilka propozycji diagnostycznych, których celem jest dokładny ogląd szerokiego spektrum fizykalnych i behawioralnych anomalii będących skutkiem prenatalnej ekspozycji na alkohol. Diagnostyka poalkoholowego spektrum zaburzeń rozwojowych (fetal alcohol spectrum disorder, FASD) jest wyzwaniem trudnym. Osoby po prenatalnej ekspozycji na alkohol wykazują szeroką gamę objawów, z których większość nie jest specyficzna wyłącznie dla intoksykacji prenatalnej i często manifestuje się w różnorodny sposób w ciągu życia. W Polsce FAS i inne zaburzenia rozwojowe wywołane alkoholem są diagnozowane sporadycznie, a brak dostępu do obiektywnych narzędzi diagnostycznych oraz fachowej literatury w języku polskim sprawia, że diagnoza oparta jest na subiektywnej ocenie badającego – rozpoznania ustalane w różnych ośrodkach mogą się różnić. W efekcie osoby z FASD często pozostają bez prawidłowej diagnozy lub na skutek błędnej diagnozy (np. autyzm, ADHD, zaburzenia zachowania itp.) poddawane są nieprawidłowej terapii. Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie rozwoju metod diagnostycznych na świecie i w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem 4-stopniowej skali diagnostycznej.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 4; 298-302
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies