Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "skala" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Wizualna skala analogowa – proste narzędzie do codziennego monitorowania leczenia alergicznego nieżytu nosa
Visual analogue scale. A simple tool for daily treatment monitoring in allergic rhinitis
Autorzy:
Sybilski, Adam J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034934.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
alergiczny nieżyt nosa
diagnostyka
monitorowanie
wizualna skala analogowa
Opis:
In patients with allergic rhinitis, continuous assessment and monitoring of symptom severity, their nature and changes depending on the place, time and situation in which they occur are essential. Symptoms of allergic rhinitis are often subjective, and difficult to assess and verify. Individualised therapy and continuous monitoring of the disease create the need for a simple and effective tool. Visual analogue scale (VAS) is an instrument that can be used in daily practice. VAS is usually a horizontal 100 mm long scale with two opposing descriptors at its end points. Patients with allergic rhinitis specify a point on the scale that best corresponds to the severity of their symptoms. Symptoms of allergic rhinitis can be assessed globally or separately on different scales (nasal obstruction, rhinorrhoea, itching, sneezing). Advantages of VAS include: possibility to distinguish minimal differences in symptom severity, simplicity and easy interpretation, which translate into reproducibility, uniform evaluation system and high patient acceptance. VAS is well correlated with the Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma classification, and a score of 50 (in a 100 mm scale) indicates moderate and severe allergic rhinitis. It has been shown that, irrespective of a baseline VAS score, a 23 mm improvement indicates that treatment has been effective, while a 30 mm improvement is associated with an improvement of the quality of life parameters. The scale is particularly useful for the purposes of documentation of allergic rhinitis severity and disease control in everyday practice due to its simplicity, timeeffectiveness and low susceptibility to errors, especially when combined with modern communication technologies, such as smartphone applications.
W prowadzeniu pacjenta z alergicznym nieżytem nosa niezbędne są stała ocena i monitorowanie nasilenia objawów, ich charakteru oraz zmiany w zależności od miejsca, czasu i sytuacji, w której występują. Objawy alergicznego nieżytu nosa są często subiektywne, trudne od oceny i weryfikacji. Indywidualizacja terapii i możliwie stałe kontrolowanie choroby wymuszają konieczność posiadania prostego, łatwego w użyciu i skutecznego narzędzia. Takim „urządzeniem” do codziennego stosowania jest wizualna skala analogowa (visual analogue scale, VAS). VAS to zazwyczaj pozioma linia o długości 100 mm ze skrajnymi określeniami na obu końcach. Pacjenci z alergicznym nieżytem nosa zaznaczają punkt na linii, który najlepiej odpowiada nasileniu ich objawów. Symptomy alergicznego nieżytu nosa można oceniać zbiorczo lub każdy objaw osobno na oddzielnej skali (blokada nosa, wodnisty wyciek, świąd, kichanie). Do zalet VAS należą między innymi: możliwość odróżnienia minimalnych różnic w nasileniu objawów, prostota i szybkość w użyciu i interpretacji, co pozwala na powtarzalność, ujednolicony system oceny i duża akceptacja pacjentów. Skala VAS dobrze koreluje z klasyfikacją Allergic Rhinitis and its Impact on Asthma, a wynik 50 (w skali 100 mm) wskazuje na umiarkowany i ciężki alergiczny nieżyt nosa. Dla alergicznego nieżytu nosa wykazano, że niezależnie od wyjściowego wyniku VAS poprawa o 23 mm świadczy o skutecznym leczeniu, a poprawa o 30 mm zawsze wiązała się z poprawą parametrów jakości życia. Skala jest szczególnie przydatna do dokumentowania nasilenia i ciężkości objawów alergicznego nieżytu nosa oraz kontroli choroby w codziennym postępowaniu, z uwagi na prostotę, oszczędność czasu i niską podatność na błędy, zwłaszcza w połączeniu z nowoczesnymi technologiami komunikacyjnymi, takimi jak aplikacje na smartfony.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 3; 277-281
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena neuropsychologiczna wczesnych i odległych wyników leczenia operacyjnego chorych z krwawieniem z tętniaków tętnicy łączącej przedniej i tętnicy łączącej tylnej
Neuropsychological assessment of early and long-term outcome after operative treatment in patients with bleeding from anterior or posterior communicating artery aneurysms
Autorzy:
Ormezowska, Elżbieta A.
Zawirski, Marek
Jaskólski, Dariusz J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1061537.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Hunt and Hess grade
Wechsler Intelligence Scale
intracranial aneurysm
neuropsychological evaluation
subarachnoid hemorrhage
tętniak wewnątrzczaszkowy
ocena neuropsychologiczna
krwotok podpajęczynówkowy
skala Hunta i Hessa
Skala Inteligencji Wechslera
Opis:
Introduction: The aim of the paper was to assess a character, magnitude and dynamism of neuropsychological disorders in patients operated on for intracranial aneurysms located either on anterior communicating or posterior communicating arteries. We attempted to establish the usefulness of the Hunt and Hess grading as a predictor of subsequent postoperative neuropsychological disorders. Material and methods: To this study 82 patients with SAH from a single aneurysm located either on the anterior or posterior communicating arteries were enrolled. Directly before surgery the patients were assessed according to Hunt and Hess grading and only those assigned to grades I, II and III were taken into consideration. Neurological outcome of all these patients a discharge was described as good (GOS 4-5). The neuropsychological tests were carried out first about three weeks after the surgery and again six months later. Results: Compared to average results found in the population, our patients displayed decreased scores in the range of all functions examined with Wechsler Intelligence Scale. This was particularly true in patients Hunt and Hess grade III. Neuropsychological tests six months after the surgery confirmed apparent dynamics of the changes, particularly in the non-verbal tests. Conclusions: Hunt and Hess grading proved to be of satisfying prognostic value for future neuropsychological disorders. As a rule, Hunt and Hess grade I and II patients achieved better results in neuropsychological tests then those grade III. The only exception was noted in the case of the factor of the susceptibility to distraction, where the results were below average in all patients, both directly and six months after the surgery.
Wstęp: Celem pracy było określenie rodzaju, nasilenia i dynamiki zaburzeń neuropsychologicznych u chorych po operacji tętniaka wewnątrzczaszkowego. Dokonano również analizy czynników wpływających na stan neuropsychologiczny pacjentów ze szczególnym uwzględnieniem wartości rokowniczej skali Hunta i Hessa. Materiał i metody: Do badania zakwalifikowano 82 pacjentów z krwawieniem podpajęczynówkowym (ang. subarachnoid haemmorhage, SAH), z pojedynczym tętniakiem umiejscowionym na tętnicy łączącej przedniej lub tylnej. Bezpośrednio przed zabiegiem pacjentów przypisano do grup I-III wg Hunta i Hessa, a ich stan neurologiczny przy wypisie określono jako dobry (GOS 4-5). Chorych dwukrotnie badano za pomocą skali Wechslera - mniej więcej trzy tygodnie i pół roku od operacji tętniaka. Wyniki: W zakresie wszystkich funkcji neuropsychologicznych badanych skalą Wechslera odnotowano obniżenie wyników w porównaniu z przeciętnymi w populacji, szczególnie wyraźne u pacjentów z III grupy wg Hunta i Hessa. W obydwu porównywanych grupach zaobserwowano też wyraźną dynamikę zmian stwierdzonych w badaniu neuropsychologicznym w ciągu pół roku od zabiegu, szczególnie w zakresie testów niewerbalnych. Wnioski: Wartość rokownicza skali Hunta i Hessa okazała się zadowalająca w odniesieniu do zaburzeń neuropsychologicznych. Pacjenci z niższym indeksem klasyfikacji Hunta i Hessa osiągali lepsze wyniki w testach neuropsychologicznych. Jedynie w przypadku czynnika podatności na dystrakcję uzyskano wyniki poniżej przeciętnej zarówno we wczesnym, jak i odległym badaniu w obydwu porównywanych grupach.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 4; 270-276
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hirsutyzm
Hirsutism
Autorzy:
Otlewska, Anna
Hackemer, Paweł
Menzel, Fryderyk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034849.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
hirsutyzm
hirsutyzm idiopatyczny
skala Ferrimana–Gallweya
wrodzony przerost nadnerczy
zespół policystycznych jajników
Opis:
Hirsutism is defined as excessive hair growth in androgen-dependent areas and it affects about 5–10% of the female population. The majority of cases are either idiopathic or due to polycystic ovary syndrome. Other causes include adrenal glands disorders, congenital adrenal hyperplasia as well as adrenal and ovarian tumours and some medications. The Ferriman–Gallwey score is used to diagnose hirsutism. However, it should be noted that the assessment of the severity of hirsutism using this score is subjective. A thoroughly collected medical history and a detailed physical examination supplemented with laboratory and imaging diagnosis plays an important role in the diagnostic process. It is important to differentiate hirsutism from hypertrichosis, which is not associated with hyperandrogenaemia. Increased androgen levels can also cause other complications in women, such as masculinisation of the external genital organs, male-pattern hair loss, deepening of voice. The treatment uses pharmacotherapy and mechanical methods for excess hair removal. It should be noted that excessive hair in women may also have psychosocial consequences.
Hirsutyzm polega na występowaniu nadmiernego owłosienia w okolicach androgenozależnych i dotyczy około 5–10% populacji kobiet. Za większość jego przypadków odpowiadają zespół policystycznych jajników oraz hirsutyzm idiopatyczny. Do pozostałych przyczyn należą: choroby nadnerczy, przede wszystkim wrodzony przerost nadnerczy, a także guzy nadnerczy i jajników oraz niektóre leki. Do rozpoznawania hirsutyzmu wykorzystuje się skalę Ferrimana–Gallweya. Trzeba jednak pamiętać, że ocena nasilenia hirsutyzmu przy wykorzystaniu tej skali ma charakter subiektywny. Istotną rolę w procesie diagnostycznym odgrywają dokładnie zebrany wywiad i dokładnie przeprowadzone badanie przedmiotowe, uzupełnione diagnostyką laboratoryjną i obrazową. Ważne jest różnicowanie hirsutyzmu z hipertrichozą, w przebiegu której nie obserwuje się hiperandrogenemii. Podwyższone stężenie androgenów może prowadzić także do innych powikłań u kobiet, takich jak: maskulinizacja zewnętrznych narządów płciowych, łysienie typu męskiego, obniżenie tembru głosu. W leczeniu wykorzystuje się farmakoterapię oraz mechaniczne metody usuwania nadmiernego owłosienia. Występowanie nadmiernego owłosienia u kobiet może mieć również konsekwencje psychospołeczne.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 4; 392-395
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poczucie własnej skuteczności i strategie przystosowania do choroby u pacjentek z nowotworem narządu rodnego
Self-efficacy and strategies of adaptation to disease in patients with cancer of reproductive organs
Autorzy:
Rogala, Dorota
Mazur, Aleksandra
Maślińska, Mariola
Koper, Krzysztof
Wysocka, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030318.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
General Self-Efficacy Scale – GSES
Mini-Mental Adjustment to Cancer scale – Mini-MAC
cancer
hysterectomy
skala przystosowania psychicznego do choroby nowotworowej – mini-mac
skala uogólnionej własnej skuteczności – gses
histerektomia
nowotwory
Opis:
Aim: According to Bandura’s social cognitive theory, high self-efficacy has a positive impact on one’s motivation and achievements. There are two different attitudes which patients diagnosed with cancer adopt. The active attitude consists in putting up a fight for one’s health and life and in general mobilization, whereas the passive one manifests itself in fear and general surrender. The aim of the study was to analyze the relationship between mental adaptation to cancer and self-efficacy in women after hysterectomy performed for oncological reasons. Material and methods: The research involved 37 patients with reproductive organ cancer, after hysterectomy. The authors used their own survey, the General Self-Efficacy Scale (GSES) and the Mini-Mental Adjustment to Cancer scale – Mini-MAC. The authors analyzed the relationship between the coping strategies adopted by patients and the level of self-efficacy based on sociodemographic variables. In statistical computations, planned comparison (contrast analysis), Kruskal–Wallis analysis of variance (ANOVA), Pearson’s r correlation coefficient and Kendall’s tau coefficient were used. The significance level was assumed at p ≤ 0.05. Results: 1) Women after hysterectomy adopt constructive strategies of coping with the disease. These strategies are: “fighting spirit” and “positive reinterpretation.” 2) Women in a relationship adopt a destructive strategy called “helplessness/hopelessness” more often than single women, whilst women with a better economic status tend to adopt the constructive strategy known as “positive reinterpretation.” 3) Patients with higher self-efficacy more frequently adopt the “fighting spirit” and “positive reinterpretation” strategies. 4) The level of self-efficacy is higher in women in a relationship than in single women. Conclusions: 1) The level of self-efficacy in patients after hysterectomy is higher than its average level in the Polish population and the highest among the clinical populations studied so far. 2) Higher level of self-efficacy increases the tendency to adopt constructive strategies.
Cel pracy: Zgodnie z teorią społeczno-poznawczą Bandury wysoka ocena własnej skuteczności pozytywnie wpływa na motywację do działania i osiągnięcia jednostki. Wyróżnia się dwie postawy przyjmowane przez pacjentów po zdiagnozowaniu choroby nowotworowej. Postawa aktywna polega na podjęciu walki o zdrowie i życie oraz ogólnej mobilizacji, pasywna zaś przejawia się lękiem i ogólną rezygnacją. Celem pracy była ocena związku między przystosowaniem psychicznym do choroby nowotworowej a poziomem poczucia własnej skuteczności u kobiet po zabiegu histerektomii przeprowadzonym z powodów onkologicznych. Materiał i metody: Badaniami objęto 37 pacjentek z nowotworem narządu rodnego po zabiegu histerektomii. Wykorzystano ankietę własnej konstrukcji, Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności – GSES i Skalę Przystosowania Psychicznego do Choroby Nowotworowej – Mini-MAC. Analizowano zależność między wyborem strategii walki z chorobą a poziomem własnej skuteczności w zależności od zmiennych socjodemograficznych. W obliczeniach statystycznych wykorzystano porównania zaplanowane (analiza kontrastów), test ANOVA rang Kruskala–Wallisa, współczynnik korelacji r Pearsona i tau Kendalla. Jako poziom istotności przyjęto p ≤ 0,05. Wyniki: l) Kobiety po histerektomii wybierają konstruktywne strategie walki z chorobą. Są to strategie „duch walki” i „pozytywne przewartościowanie”. 2) Kobiety żyjące w związku częściej niż samotne wybierają strategię destrukcyjną „bezradność – beznadziejność”, a te o lepszym statusie materialnym – strategię konstruktywną „pozytywne przewartościowanie”. 3) Pacjentki cechujące się wyższym poziomem własnej skuteczności częściej stosują strategie „duch walki” i „pozytywne przewartościowanie”. 4) Poziom własnej skuteczności u kobiet żyjących w związku jest wyższy niż u samotnych. Wnioski: l) Poziom własnej skuteczności pacjentek po histerektomii jest wyższy od przeciętnej w polskiej populacji i najwyższy spośród dotychczas badanych grup klinicznych. 2) Wyższy poziom własnej skuteczności sprzyja wyborowi konstruktywnych strategii.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 3; 154-164
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analiza profilów osobowości, temperamentu oraz płci psychologicznej w kontekście Heteroseksualnej - Homoseksualnej Skali Kinseya
Analysis of personality, temperament profiles and psychological gender in the context of Heterosexual-Homosexual Kinseys Scale
Autorzy:
Kwiatkowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945450.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Kinsey’s Scale
gender
orientacja seksualna
osobowość
personality
płeć
sexual orientation
skala Kinseya
temperament
Opis:
Objective: The studies were aimed at determining the personality and temperament profiles and possible differences related to psychological gender presented by homo-, bi- and heterosexual persons. Methods: The study was based on the Cattell 16 Personality Factor (16 PF) Questionnaire, Formal Characteristics of Behaviour – Temperament Inventory (FCB-TI) and Psychological Gender Inventory. Subjects: Participants of the study were 22 heterosexual women, 9 bisexual women and 23 lesbians. The group of men consisted of 29 heterosexual and 45 homosexual men. Results: Statistically significant differences were found between groups of heterosexual and homosexual women in five factors: factor I – Sensitivity (p=.040), N – Privateness (p=.050), factor O – Apprehension (p=.024), Q1 – Openness to Change (p=.008) and factor Q4 – Tension (p=.027). Analysis of obtained results showed statistically significant differences between bisexual and homosexual women in four factors: factor I – Sensitivity (p=.001), factor M – Abstractedness (p=.039), factor O – Apprehension (p=.007) and factor Q4 – Tension (p=.004). The obtained results in the group of men indicated differences between hetero- and homosexual men in three factors: I – Sensitivity (p=.021), O – Apprehension (p=.013) and Q1 – Openness to Change (p=.001). Differences between lesbians and heterosexual women referred to three dimensions of temperament: Endurance (p=.010), Activity (p=.009) and Emotional Reactivity (p=.034). Differences between bisexual and homosexual women were found in Endurance Scale (p=.001), in Activity Scale (p=.008) and in Perseveration Scale (p=.002). In the group of men, differences were found only in Briskness Scale (p=.001).
Cele badawcze: Przeprowadzone badania miały na celu określenie profilów osobowości i temperamentu oraz ewentualnych różnic dotyczących płci psychologicznej prezentowanych przez osoby homo-, bi- i heteroseksualne. Metody: W badaniu zastosowano 16-czynnikowy Kwestionariusz Osobowości Cattella, Kwestionariusz Temperamentu FCZ-KT oraz Inwentarz Płci Psychologicznej (IPP). Badani: Udział w badaniu wzięły 22 kobiety heteroseksualne, 9 biseksualnych oraz 23 lesbijki. Grupa mężczyzn składała się z 29 heteroseksualnych oraz 45 homoseksualnych mężczyzn. Wyniki: Różnice istotne statystycznie stwierdzono między grupami kobiet heteroseksualnych i homoseksualnych w pięciu czynnikach: czynniku I - Wrażliwość (p=,040), czynniku N - Racjonalizm (p=,050), czynniku O - Depresyjna Niepewność Siebie (p=,024), czynniku Q1 - Radykalizm (p=,008) oraz czynniku Q4 - Napięcie Nerwowe (p=,027). Analiza uzyskanych wyników ukazała różnice istotne statystycznie pomiędzy kobietami biseksualnymi i homoseksualnymi w czterech czynnikach: czynniku I - Wrażliwość (p=,001), czynniku M -Niekonwen-cjonalność (p=,039), czynniku O - Depresyjna Niepewność Siebie (p=,007) oraz czynniku Q4 - Napięcie Nerwowe (p=,004). Uzyskane wyniki w grupie mężczyzn wykazały istnienie różnic między mężczyznami hetero- i homoseksualnymi w trzech czynnikach: czynniku I - Wrażliwość (p=,021), czynniku O - Depresyjna Niepewność Siebie (p=,013) oraz czynniku Q1 - Radykalizm (p=,001). Różnice pomiędzy lesbijkami i kobietami heteroseksualnymi dotyczyły trzech wymiarów temperamentu: Wytrzymałość (p=,010), Aktywność (p=,009) oraz Reaktywność Emocjonalna (p=,034). Różnice pomiędzy kobietami biseksualnymi i homoseksualnymi stwierdzono w skalach: Wytrzymałość (p=,001), Aktywność (p=,008) oraz Perseweratywność (p = ,002). W grupie mężczyzn stwierdzono jedynie istnienie różnic w skali Żwawość (p=,001).
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 2; 92-99
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozpoznawanie depresji u pacjentów z chorobą Parkinsona za pomocą różnorodnych narzędzi diagnostycznych
Depression diagnosis in patients with Parkinson’s disease using various diagnostic tools
Autorzy:
Pękala, Krzysztof
Ponichtera-Kasprzykowska, Monika
Sobów, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030301.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Parkinson’s disease
choroba Parkinsona
clinical scale
depresja
depression
diagnostic criteria
kryterium diagnostyczne
kwestionariusz samoopisowy
self-report questionnaire
skala kliniczna
Opis:
Parkinson’s disease is a neurodegenerative disorder. Its main symptoms are those from the scope of motor and non-motor functions. Both groups of those symptoms considerably influence the patient’s health-related quality of life. Non-motor symptoms are frequently overlooked, and, as a consequence, poorly treated. It leads to complications in therapy and a decreased level of quality of life of both patients and their caretakers. One of the co-occurring disorders is depression. Many of the symptoms overlap with those of Parkinson’s disease. This presents additional requirements for the clinician/researcher and their psychometric tools. There are many clinical scales and self-report questionnaires successfully used for screening, diagnosis, or checking the progress in the treatment of depression. These include: Center for Epidemiologic Studies Depression Scale (CES-D), Geriatric Depression Scale (GDS), Beck Depression Inventory (BDI), Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated (IDS-SR), Patient Health Questionnaire (PHQ), Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS-Part I), Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Zung Self-Rating Depression Scale (SDS), Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia (CSDD), Inventory of Depressive Symptoms – Clinician (IDS-C), Hamilton Depression Rating Scale (Ham-D), Montgomery–Åsberg Depression Rating Scale (MADRS). The most efficient tools in recognizing depression in Parkinson’s disease are clinical scales, especially Hamilton and Montgomery–Åsberg scales. Their usefulness and effectiveness is high for both the screening process and for measuring the severity of depressive symptoms. Beck Depression Inventory shows similar outcomes. Slightly less research in this area has been carried out on the Inventory of Depressive Symptoms – Clinician, yet this is a promising tool. Questionnaire version of this tool – Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated – does not live up to the expectations in the diagnosis of depression at an appropriate level in patients with Parkinson’s disease. Similar conclusions can be drawn with respect to Unified Parkinson’s Disease Rating Scale – Part I, and the Center for Epidemiologic Studies Depression Rating Scale. For screening purposes, Geriatric Depression Scale, Hospital Anxiety and Depression Scale, Patient Health Questionnaire and Zung Self-Rating Depression Scale are valid in depression in Parkinson’s disease. Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia seems a promising tool for screening once it has been tested more.
Choroba Parkinsona to zaburzenie neurodegeneratywne, którego głównymi objawami są te z zakresu motoryki i tzw. pozamotoryczne. Obie grupy symptomów w znaczący sposób wpływają na poczucie jakości życia chorego. Zaburzenia pozamotoryczne często bywają pomijane, niewłaściwie diagnozowane i źle leczone, co prowadzi do komplikacji w leczeniu, gorszego funkcjonowania pacjentów i ich opiekunów. Jednym ze współwystępujących zaburzeń jest depresja. Dużo jej objawów pojawia się również w chorobie Parkinsona, co stawia przed klinicystą czy badaczem i używanymi przez nich narzędziami dodatkowe wymagania. Istnieje wiele skal klinicznych i kwestionariuszy samoopisowych z powodzeniem wykorzystywanych w przesiewie, rozpoznaniu czy sprawdzaniu postępów terapii depresji. Należą do nich: Center for Epidemiologic Studies Depression Scale (CES-D), Geriatric Depression Scale (GDS), Beck Depression Inventory (BDI), Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated (IDS-SR), Patient Health Questionnaire (PHQ), Unified Parkinson’s Disease Rating Scale (UPDRS-Part I), Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), Zung Self-Rating Depression Scale (SDS), Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia (CSDD), Inventory of Depressive Symptoms – Clinician (IDS-C), Hamilton Depression Rating Scale (HAM-D), Montgomery–Åsberg Depression Rating Scale (MADRS). Z rozpoznawaniem depresji towarzyszącej chorobie Parkinsona najlepiej radzą sobie skale kliniczne, szczególnie skala Hamiltona oraz Montgomery–Åsberg. Ich przydatność i skuteczność jest duża zarówno w badaniach przesiewowych czy badaniu nasilenia objawów, jak i w stawianiu diagnozy. Podobne cechy ma kwestionariusz Becka. Nieco mniej badań w tym zakresie przeprowadzono na Inventory of Depressive Symptoms – Clinician, choć jest to narzędzie obiecujące. Wersja kwestionariuszowa tego narzędzia, Inventory of Depressive Symptoms – Self-Rated, nie spełnia oczekiwań w rozpoznawaniu depresji na odpowiednim poziomie w grupie osób z chorobą Parkinsona. Podobne wnioski należy wyciągnąć odnośnie do Unified Parkinson’s Disease Rating Scale – Part I oraz Center for Epidemiologic Studies Depression Rating Scale. Do celów przesiewowych dobrze nadają się zaś Geriatric Depression Scale, Hospital Anxiety and Depression Scale, Patient Health Questionnaire i Zung Self-Rating Depression Scale. Cornell Scale for the Assessment of Depression in Dementia może być obiecującym narzędziem do celów przesiewowych po przejściu większej liczby testów.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 4; 210-216
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Objawy zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi w ocenie nauczycieli i rodziców w odniesieniu do NICHQ Vanderbilt Assessment Scale
The measurement of the symptoms of ADHD in the NICHQ Vanderbilt Assessment Scale for Parent (VADPRS) and for Teacher (VADTRS)
Autorzy:
Kądziela-Olech, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/944165.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
NICHQ Vanderbilt Assessment Scale
attention deficit hyperactivity disorder
parents
teachers
nauczyciele
rodzice
skala nichq vanderbilt
zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi
Opis:
The presence of several inattentive or hyperactive, impulsive symptoms in two or more situations (at home, school, in other activities) is required for the diagnosis of attention deficit hyperactivity disorder. There is clear evidence that the symptoms interfere with, or reduce the quality of, social, academic, or occupational functioning. The National Initiative for Children’s Healthcare Quality, American Academy of Pediatrics, recommended a toolkit with standardized assessment scales: NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Parent Informant (VADPRS) and NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Teacher Informant (VADTRS), each divided into two sections: symptoms and performance. The aim of the research was to determine whether there is a correlation between categorial symptoms of attention deficit hyperactivity disorder and results obtained in the assessment scales: VADPRS and VADTRS, and a comparative analysis of assessments made by parents and teachers regarding the symptoms and performance of children diagnosed with attention deficit hyperactivity disorder. The study group comprised 132 children (87.1% of boys, 12.9% of girls) with attention deficit hyperactivity disorder, aged between 6 and 12 years (mean age: 9.29 years; SD 1.96) who had been referred for specialized psychiatric diagnosis and therapy to the Day Care Psychiatric Unit. Diagnoses of attention deficit hyperactivity disorder were conducted pursuant to DSM-IV criteria. Each child with attention deficit hyperactivity disorder was assessed by its parent and teacher using the VADPRS and VADTRS. The statistical analysis (based on Statistica, StatSoft 10) revealed high correlations between categorial DSM-IV symptoms and VADPRS/VADTRS. These tools can be helpful in diagnosis, treatment and evaluation of the effects of therapy in children with attention deficit hyperactivity disorder.
Zgodnie z przyjętymi kryteriami pełna diagnoza zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi wymaga obecności objawów w przynajmniej dwóch obszarach aktywności dziecka (środowisko domowe, szkolne, grupa rówieśnicza) oraz wyraźnego zakłócenia bądź obniżenia jakości funkcjonowania społecznego i edukacyjnego. Warunki te spełnia zestaw narzędzi rekomendowany przez Amerykańską Akademię Pediatryczną i Narodową Inicjatywę Jakości w Ochronie Zdrowia Dziecka, zawierający standaryzowane skale oceny: NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Parent Informant (VADPRS) dla rodziców i NICHQ Vanderbilt Assessment Scale – Teacher Informant (VADTRS) dla nauczycieli. Każda skala jest podzielona na dwie sekcje: objawową i funkcjonalną. Celami podjętych badań były ustalenie, czy istnieje korelacja między objawami kategorialnymi zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi a wynikami uzyskanymi w skalach szacunkowych VADPRS i VADTRS, oraz analiza porównawcza ocen rodziców i nauczycieli w odniesieniu do objawów i funkcjonowania dzieci z rozpoznanym zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Badaniami objęto 132 dzieci (87,1% chłopców, 12,9% dziewcząt) w wieku od 6 do 12 lat (średni wiek: 9,29; SD = 1,96) z objawami zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi hospitalizowanych na Oddziale Dziennym Psychiatrycznym. Diagnozę oparto na kryteriach DSM-IV. Zachowania każdego dziecka zostały ocenione przez rodzica i nauczyciela według odpowiednich skal oceny, odpowiednio VADPRS i VADTRS. Analiza statystyczna (pakiet 10,0 Statistica – StatSoft) wykazała wysokie korelacje między domenami kategorialnymi zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi a użytymi skalami. Wartość tych narzędzi można wykorzystywać nie tylko w diagnozie, lecz także w planowaniu skoordynowanego i zintegrowanego leczenia oraz ocenie skuteczności terapii.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 4; 277-283
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena wpływu relaksacji poizometrycznej na napięcia mięśniowe u chorych z zawrotami głowy typu szyjnego
Evaluation of post-isometric relaxation influence on muscle tone in cervical vertigo patients
Autorzy:
Zielińska-Bliźniewska, Hanna
Bielińska, Marzena
Pietkiewicz, Piotr
Miłoński, Jarosław
Olszewski, Jurek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053735.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
relaksacja poizometryczna
kinezyterapia
napięcia mięśniowe
zawroty głowy typu szyjnego
skala Lovetta
post-isometric relaxation
kinesiotherapy
muscle tone
cervical vertigo
Lovett's scale
Opis:
Introduction: The aim of this work was to evaluate the effect of post-isometric relaxation on muscle tone in patients with cervical vertigo. Material and methods: The study was conducted on a group of 100 patients including 65 women aged 20–76 years and 35 men aged 20–73 years, treated at the Department of Otolaryngology and Laryngological Oncology, Medical University Teaching Hospital in Lodz. The patients were randomized into 2 groups: I – 50 patients with cervical vertigo, II – control group of 50 healthy people without vertigo. Each patient underwent a detailed interview, subjective, otolaryngological, otoneurological and physical interviews, and routine laboratory tests. Neurology, ophthalmologyand internal medicine specialists were consulted for each case. The patients underwent Doppler ultrasound study of cranial vessels, computed tomography of cervical spine and head. Each patient had an individually selected set of exercises taking into account his/her disease and possible contraindications. Exercises included post-isometric relaxation of paravertebral muscles of cervical spine during 2 months. Objective analysis of therapy outcome was performed (before, after 2 weeks, after 1 month and after 2 months) based on linear measurement of active range of motion (ROM) in the cervical spine, muscle strength (Lovett’s scale) and severity of vertigo (Silvoniemi’s criteria). Results: The study showed a significant improvement of range of cervical spine motion and muscle strength as a result of exercises performed. Conclusions: Most patients (82.3%) obtained complete resolution or significant reduction of severity of cervical vertigo both in the objective tests (active ROM of cervical spine and muscle strength) and in subjective reports (Silvoniemi’s criteria).
Wprowadzenie: Celem pracy była ocena wpływu relaksacji poizometrycznej na napięcia mięśniowe u chorych z zawrotami głowy typu szyjnego. Materiał i metody: Badania przeprowadzono na grupie losowo wybranych 100 chorych, w tym 65 kobiet w wieku 20–76 lat i 35 mężczyzn w wieku 20–73 lat, leczonych w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej Uniwersyteckiego Szpitala Klinicznego im. WAM w Łodzi. Pacjentów podzielono na 2 grupy: I – badaną, liczącą 50 chorych z zawrotami głowy pochodzenia szyjnego, II – porównawczą, składającą się z 50 zdrowych osób, bez zawrotów głowy. U wszystkich chorych przeprowadzono szczegółowy wywiad, badanie przedmiotowe otolaryngologiczne, otoneurologiczne, fizykalne oraz rutynowe badania laboratoryjne. Każdy chory był konsultowany neurologicznie, okulistycznie i internistycznie oraz miał wykonywane USG naczyń doczaszkowych, tomografię komputerową odcinka szyjnego kręgosłupa i głowy. U wszystkich pacjentów zastosowano indywidualnie dobrany cykl ćwiczeń, uwzględniający dotychczasowy przebieg choroby oraz ewentualne przeciwwskazania, obejmujący relaksację poizometryczną mięśni okołokręgosłupowych w odcinku szyjnym przez okres 2 miesięcy. Obiektywna ocena skuteczności zastosowanej terapii odbywała się (przed rozpoczęciem terapii oraz po 2 tygodniach, po miesiącu i po 2 miesiącach) za pomocą liniowych pomiarów czynnego zakresu ruchomości szyjnego odcinka kręgosłupa oraz siły mięśniowej według testu Lovetta w skali punktowej i oceny zawrotów głowy według kryteriów Silvoniemiego. Wyniki: Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że pod wpływem kompleksowych ćwiczeń w grupie badanej nastąpiła znaczna poprawa ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa oraz siły mięśniowej. Wnioski: Zarówno w badaniach obiektywnych (pomiar ruchomości czynnej szyjnego odcinka kręgosłupa oraz siły mięśniowej), jak i subiektywnych (ocena wg kryteriów Silvoniemiego) wykazano u większości chorych (82,3%) całkowite ustąpienie lub znacznego stopnia zmniejszenie nasilenia zawrotów głowy pochodzenia szyjnego.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 3; 169-175
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój diagnostyki poalkoholowego spektrum zaburzeń rozwojowych – przegląd narzędzi diagnostycznych
Fetal alcohol spectrum disorder – development and overview of diagnostic tools
Autorzy:
Klecka, Małgorzata
Janas-Kozik, Małgorzata
Krupka-Matuszczyk, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945216.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
4-Digit Diagnostic Code
FAS and FASD diagnosis
FASD
fetal alcohol spectrum disorder
fetal alcohol syndrome
prenatal alcohol exposure
4-stopniowa skala diagnostyczna
diagnostyka fas
poalkoholowe spektrum zaburzeń rozwojowych
prenatalna ekspozycja na alkohol
płodowy zespół alkoholowy
Opis:
Fetal alcohol syndrome (FAS), which is the most severe consequence of alcohol on the fetus in the prenatal period, has been described in the French medical literature by Lemoine in 1968. Five years later, Jones and his colleagues were the first researchers to show a link between alcohol abuse by pregnant women and specific characteristics of birth defects. This work formed a basis for further research to identify diagnostic criteria. Since that time, several proposals for diagnosis have been developed, aimed at an accurate survey of a wide range of physical and behavioural anomalies resulting from prenatal exposure to alcohol. The diagnosis of fetal alcohol spectrum disorder (FASD) is a real challenge. Patients after prenatal exposure to alcohol exhibit a wide range of symptoms, most of which are not specific only for prenatal intoxication and often manifest themselves in various ways throughout life. In Poland the diagnosis of fetal alcohol spectrum disorder is sporadic and because of the lack of access to objective diagnostic tools and professional literature in Polish the diagnosis is based on the investigator’s subjective assessment and the diagnoses issued in different centres may differ. As a result, many people with FASD live without a correct diagnosis or as a result of misdiagnosis (e.g. autism, ADHD, behavioural disorders, etc.) they receive improper treatment. The purpose of this publication is to present the development of diagnostic methods in the world and in Poland with particular emphasis on 4-Digit Diagnostic Code.
Płodowy zespół alkoholowy (fetal alcohol syndrome, FAS), najpoważniejsza konsekwencja działania alkoholu na płód w okresie prenatalnym, został opisany we francuskiej literaturze medycznej przez Lemoine’a w 1968 roku. Pięć lat później Jones i wsp. jako pierwsi wykazali związek pomiędzy nadużywaniem alkoholu przez ciężarne kobiety a specyficznymi cechami wad wrodzonych. Praca ta stanowiła podstawę do dalszych badań nad określaniem kryteriów diagnostycznych. Od tego czasu rozwinięto kilka propozycji diagnostycznych, których celem jest dokładny ogląd szerokiego spektrum fizykalnych i behawioralnych anomalii będących skutkiem prenatalnej ekspozycji na alkohol. Diagnostyka poalkoholowego spektrum zaburzeń rozwojowych (fetal alcohol spectrum disorder, FASD) jest wyzwaniem trudnym. Osoby po prenatalnej ekspozycji na alkohol wykazują szeroką gamę objawów, z których większość nie jest specyficzna wyłącznie dla intoksykacji prenatalnej i często manifestuje się w różnorodny sposób w ciągu życia. W Polsce FAS i inne zaburzenia rozwojowe wywołane alkoholem są diagnozowane sporadycznie, a brak dostępu do obiektywnych narzędzi diagnostycznych oraz fachowej literatury w języku polskim sprawia, że diagnoza oparta jest na subiektywnej ocenie badającego – rozpoznania ustalane w różnych ośrodkach mogą się różnić. W efekcie osoby z FASD często pozostają bez prawidłowej diagnozy lub na skutek błędnej diagnozy (np. autyzm, ADHD, zaburzenia zachowania itp.) poddawane są nieprawidłowej terapii. Celem niniejszej publikacji jest przedstawienie rozwoju metod diagnostycznych na świecie i w Polsce ze szczególnym uwzględnieniem 4-stopniowej skali diagnostycznej.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 4; 298-302
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rodzaje zaburzeń rozwoju psychoruchowego u dzieci do lat 3 i znaczenie wczesnej interwencji dla dalszego rozwoju dziecka – badania wstępne
Types of psychomotor developmental disorders in children before the age of 3 years and the meaning of the early intervention for the child’s future development – preliminary research
Autorzy:
Klimek, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943313.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
delayed development of the active speech
early intervention
pervasive developmental disorder
psychomotor developmental disorder
the Brunet-Lézine Scale of Psychomotor Development
skala rozwoju psychomotorycznego we wczesnym dzieciństwie brunet-lézine
całościowe zaburzenia rozwojowe
opóźniony rozwój mowy czynnej
wczesna interwencja
zaburzenia rozwoju psychoruchowego
Opis:
Aim of the study: The analysis of the types of developmental disorders in early childhood. Material and methods: Seventy-one children at the age from 7 days to 3 years who came to The Early Intervention Centre for Handicapped Children “Give the Chance” at University Children’s Clinical Hospital in Bialystok in 2010 were examined. There were 46 (65%) boys and 25 (35%) girls in that group. The most common reason for coming to the Centre was the psychomotor retardation – 38 (54%) subjects. In the Centre the diagnosis included: developmental interview, psychological, pedagogical and speech-therapy research. The evaluation of the psychomotor development in the psychological investigation was made using the Brunet-Lézine Scale of Psychomotor Development. The opinion on the symptoms of pervasive developmental disorder was based on diagnostic criteria contained in ICD-10. Results: The delayed development of the active speech was diagnosed in 71 (100%) subjects. Forty-one (58%)patients had psychomotor retardation without the features of the pervasive developmental disorder. Pervasive developmental disorder was diagnosed in 19 (27%) subjects. The quotient of the psychomotor development was 77. Therapeutic influences included: psychoeducation – 65 (92%) subjects, pedagogical therapy and speech-therapy – 13 (18%) subjects, emotional support – 65 (92%) subjects, systematic group classes for parents – 10 (14%) subjects. Conclusions: 1) The developmental disorder was diagnosed in the majority of the examined children – 41 (58%) subjects. 2) Pervasive developmental disorder was diagnosed in 19 (27%) subjects, which is in accordance with the worldwide tendency for the growth of the number of diagnosis connected with this disorder (“autism epidemics”).
Cel: Analiza rodzajów zaburzeń rozwoju we wczesnym dzieciństwie oraz form podejmowanych terapii w ramach wczesnej interwencji. Materiał i metody: Badaniami objęto 71 dzieci w wieku od 7 dni do 3 lat, zgłoszonych w 2010 roku do Ośrodka Wczesnej Pomocy Dzieciom Upośledzonym „Dać Szansę” Uniwersyteckiego Dziecięcego Szpitala Klinicznego w Białymstoku. Badana grupa liczyła 46 (65%) chłopców i 25 (35%) dziewczynek. Najczęstszym powodem zgłoszenia się do Ośrodka było opóźnienie rozwoju psychoruchowego – 38 (54%) badanych. Diagnoza w Ośrodku obejmowała wywiad rozwojowy, badanie pedagogiczne, psychologiczne i logopedyczne. Ocenę poziomu rozwoju psychoruchowego, w badaniu psychologicznym, przeprowadzono Skalą Rozwoju Psychomotorycznego we Wczesnym Dzieciństwie Brunet-Lézine. Ocenę symptomów całościowych zaburzeń rozwojowych oparto na kryteriach diagnostycznych tego zaburzenia zawartych w ICD-10. Wyniki: Opóźniony rozwój mowy czynnej zdiagnozowano u 71 (100%) badanych dzieci. Opóźnienie rozwoju psychoruchowego (bez cech całościowych zaburzeń rozwoju) wystąpiło u 41 (58%) pacjentów. Całościowe zaburzenia rozwojowe zdiagnozowano u 19 (27%) dzieci w badanej grupie. Proste opóźnienie mowy (bez opóźnienia w rozwoju umysłowym) zdiagnozowano u 6 (8%) badanych. Średni iloraz rozwoju psychoruchowego w badanej grupie wyniósł 77 (wynik w przedziale poniżej przeciętnej). W każdym przypadku ukończonego procesu diagnostycznego sporządzono pisemną opinię. Oddziaływania terapeutyczne obejmowały: psychoedukację – 65 (92%) badanych, terapię pedagogiczną i logopedyczną – 13 (18%) badanych, wsparcie emocjonalne – 65 (92%) badanych, systematyczne zajęcia grupowe dla rodziców – 10 (14%) badanych. Wnioski: 1) U większości badanych dzieci – 41 (58%) – stwierdzono opóźnienie rozwoju psychoruchowego na poziomie wyników poniżej przeciętnej. 2) Całościowe zaburzenia rozwojowe zdiagnozowano u 19 (27%) badanych dzieci, co stoi w zgodzie z ogólnoświatową tendencją wzrostu liczby diagnoz z tego kręgu zaburzeń („epidemia autyzmu”).
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2012, 12, 3; 157-162
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies