Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "severity" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Od ciężkości astmy do kontroli astmy. Metody oceny kontroli astmy
Asthma – from severity to control. The methods of asthma control assessment
Autorzy:
Mikołajczyk, Joanna
Grzelewska-Rzymowska, Iwona
Kroczyńska-Bednarek, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031227.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
asthma control
asthma severity
bronchial asthma
criteria of asthma assessment
recommendations for asthma management
astma oskrzelowa
ciężkość astmy
kontrola astmy
wytyczne postępowania w astmie
kryteria oceny astmy
Opis:
According to the first asthma management guidelines, treatment of asthma depends on its severity define by clinical symptoms and lung function parameters. In fact, asthma is a variable disease and might change over time, which highlights the need for patient’s clinical condition assessment continuously and for medication adjustment. However, asthma severity level does not flexibly reflect the response to treatment. Therefore, current statement of world expert recommends a change in approach to asthma management and submits achieving asthma control over establishment its severity, distinguishing totally controlled asthma, partially controlled and uncontrolled asthma. GINA 2006 formulates achieving optimal asthma control status of disease as the main goal of asthma treatment. Asthma control refers to the degree to which symptoms of asthma are minimised by therapeutic intervention and it is better if concerns also pathological and physiological markers. According to updated assumptions, the definition of asthma control level is the basis of choosing and modification of asthma pharmacotherapy. Accurate assessment of asthma control improves effectiveness of treatment. Several methods are available to specifically assess asthma control, including assessment of clinical parameters (daytime and nocturnal symptoms, bronchodilator intake), lung function (PEF and FEV1), underlying airway inflammation (bronchial hyper-responsiveness, induced sputum eosinophilia, exhaled nitric oxide concentration). Subjective methods are also available such as questionnaires or short asthma control tests (ACT, ACQ, ATAQ). Currently there is no clear statement which parameters or its combination could be considered as the most reliable tool of asthma control assessment. According to multidimensional pathogenesis of asthma, to get asthma control full picture it seems to be sensible to connect objective and subjective parameters.
Według pierwszych wytycznych dotyczących postępowania w astmie leczenie astmy zależy od stopnia jej ciężkości, określonej na podstawie objawów klinicznych i wskaźników czynności płuc. Ponieważ astma jest chorobą o zmiennym przebiegu, duże znaczenie ma jej ciągła ocena kliniczna i dostosowana do niej modyfikacja leczenia. Niestety, stopień ciężkości nie dopasowuje się elastycznie do odpowiedzi na leczenie. Biorąc ten fakt pod uwagę, światowi eksperci zalecają zmianę w postępowaniu z astmą, przedkładając uzyskanie klinicznej kontroli astmy nad ustaleniem stopnia jej ciężkości, wyróżniając astmę kontrolowaną, częściowo kontrolowaną i niekontrolowaną. Uzyskanie stanu pełnej kontroli astmy formułuje się w raporcie GINA 2006 jako główny cel leczenia. Kontrola astmy odnosi się do stopnia opanowania objawów i byłoby najlepiej, gdyby dotyczyła też markerów zapalenia i patofizjologicznych wykładników choroby. Określenie stopnia kontroli choroby zgodnie z obecnymi założeniami stanowi podstawę wyboru i modyfikacji leczenia – właściwe ustalenie stopnia kontroli astmy wpływa na skuteczność leczenia. Obecnie dostępnych jest wiele metod oceny kontroli astmy, w tym ocena parametrów klinicznych (objawy w ciągu dnia, objawy nocne, stosowanie leków rozszerzających oskrzela), ocena czynności płuc (PEF i FEV1), określenie zaawansowania zapalenia w drogach oddechowych (nieswoista nadreaktywność oskrzeli, stężenie tlenku azotu w powietrzu wydechowym, liczba eozynofili w plwocinie indukowanej). Dostępne są także subiektywnie oceniające kontrolę astmy kwestionariusze badawcze oraz szybkie testy kontroli astmy (ACT, ACQ, ATAQ). Z drugiej strony wciąż nie wypracowano jednoznacznego stanowiska, który z parametrów lub jakie połączenia parametrów najbardziej wiarygodnie określają kontrolę astmy. Ze względu na wieloczynnikową patogenezę astmy wydaje się, iż uzyskanie pełnego obrazu kontroli astmy wymaga połączenia obiektywnych wskaźników z narzędziami, które subiektywnie wyrażają kontrolę astmy.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 2; 91-97
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trudności szkolne/akademickie w rok po I epizodzie schizofrenii, zależnie od płci i wieku badanych, obciążenia rodzinnego schizofrenią, czasu nieleczonej psychozy, nasilenia jej objawów przed leczeniem i stopnia uzyskanej poprawy stanu psychicznego
Scholastic and academic difficulties one year after the first episode of schizophrenia, depending on gender, age, family history of schizophrenia, duration of untreated psychosis, severity of symptoms prior to treatment and degree of improvement of mental state under treatment
Autorzy:
Wojtczak, Kamila
Pawełczyk, Tomasz
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Nawarski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945527.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
I epizod schizofrenii
age
czas nieleczonej psychozy
degree of improvement of mental state
duration of untreated psychosis
family history of schizophrenia
first episode of schizophrenia
gender
nasilenie objawów przed leczeniem
obciążenia rodzinne schizofrenią
płeć
scholastic/academic problems
severity of symptoms prior to treatment
stopień poprawy stanu psychicznego
trudności szkolne/akademickie
wiek
Opis:
Aim of the study: Determination of prevalence of scholastic and academic problems one year after the first episode of schizophrenia and their correlation with duration of untreated psychosis, severity of symptoms prior to institution of treatment, degree of improvement obtained, age and gender of patients and positive family history of schizophrenia. Method: One hundred and fourteen patients aged 14-23 years after the first episode of schizophrenia (acc. to ICD-10) were enrolled. These persons were treated at the Department of Psychiatry and Affective and Psychotic Disorders for Adolescents, at the Outpatient Consultation Unit of the Medical University in Lodz and at a private psychiatric practice. Information concerning type and duration of neuroleptics administration, scholastic and academic curriculum, interruption or cessation thereof, learning problems and notes obtained 1 year after the first episode of schizophrenia, duration of untreated psychosis, severity of psychosis according to the CGI-S scale, degree of improvement according to the CGI-I scale and family history of schizophrenia, was obtained based on medical documentation and custom-made questionnaire. Results: A large majority (90% and 80% acc. to subjective and objective assessment, respectively) of patients after the first episode of schizophrenia experience academic problems upon resuming their education. Overall, 80% of the patients resumed education, thereof 60% in normal mode and 30% in individual mode. Twenty percent of patients interrupted temporarily their education and had to repeat classes. Twenty percent of patients interrupted education permanently. No statistically significant correlations were found between parameters analyzed. Conclusions: Our results indicate that patients after the first episode of schizophrenia require a comprehensive and effective support if they are to continue their education.
Cel badań: Ustalenie częstości występowania trudności szkolnych/akademickich w rok po I epizodzie schizofrenii oraz ewentualnego wpływu na trudności szkolne czasu nieleczonej psychozy, nasilenia objawów choroby przed leczeniem, stopnia uzyskanej poprawy, wieku, płci i obciążenia rodzinnego schizofrenią. Metoda: Badaniem objęto 114 osób (14-23 lat) po I epizodzie schizofrenii (ICD-10), pacjentów Kliniki Zaburzeń Afektywnych, Psychotycznych i Psychiatrii Młodzieży, Poradni Leczniczo-Konsultacyjnej UM w Łodzi oraz gabinetu prywatnego. Informacje o rodzaju i czasie stosowania neuroleptyków, trybie kontynuacji nauki, przerwie w nauce, porzuceniu nauki, trudnościach w nauce, uzyskiwanych ocenach w rok od I epizodu schizofrenii, o czasie nieleczonej psychozy, nasileniu psychozy wg CGI-S, stopniu poprawy wg CGI-I oraz obciążeniu rodzinnym schizofrenią uzyskano z dokumentacji medycznej oraz z ankiet. Wyniki: Stwierdzono, że większość pacjentów po I epizodzie schizofrenii po powrocie do edukacji ma trudności w nauce: wg oceny subiektywnej - 90% badanych, a wg oceny obiektywnej - 80%. Naukę kontynuowało 80%: w trybie normalnym - 60%, w indywidualnym - 30% osób. Przerwa i konieczność powtarzania klasy dotyczyły 20% pacjentów. Całkowicie edukację zakończyło 20% ankietowanych. Nie zaobserwowano statystycznie istotnych związków między analizowanymi parametrami. Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują na konieczność zaplanowania odpowiedniej pomocy dla tej grupy chorych w zakresie podtrzymywania kontynuacji edukacji.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 1; 6-19
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies