Temat: kryteria - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Sposoby klasyfikowania zaburzeń psychosomatycznych
Classification of psychosomatic disorders
Autorzy:: Woźniewicz, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/942252.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Kryteria Diagnostyczne dla Badań Psychosomatycznych
Opis:: Even though classification systems for psychosomatic disorders are commonly used, the classification is far from being uniform and is frequently associated with diagnostic difficulties. In general, three different types of psychosomatic disorders are distinguished, i.e. hypochondriasis, where no somatic disease is found, somatisation disorders, where the patient does not present with symptoms of psychological distress, and, finally, disorders with both psychological and somatic manifestations. This study discusses the different ways of diagnosing psychosomatic disorders according to the currently available classification systems, such as the International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems (ICD-10) and the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM) by the American Psychiatric Association. Two versions of the latter, namely DSM-IV, which lists somatoform disorders/somatic symptom disorder, and DSM-5, which names the somatic symptom and related disorders instead, have been compared. Other classifications currently in use in Europe and the USA have also been discussed, accounting for entities such as medically unexplained symptoms, bodily distress syndrome and psychological factors affecting other medical conditions. Also, the Diagnostic Criteria for Psychosomatic Research have been presented, encompassing health anxiety, disease phobia, thanatophobia, illness denial, functional somatic symptoms secondary to a psychiatric disorder, persistent somatisation, conversion symptoms, anniversary reaction, irritable mood, type A behaviour, demoralisation and alexythymia.
Klasyfikowanie zaburzeń psychosomatycznych, mimo istnienia i powszechnego stosowania systemów klasyfikacyjnych, nie jest ujednolicone i niejednokrotnie przysparza trudności diagnostycznych. Zaburzenia psychosomatyczne mogą być trojakiego rodzaju: zaburzenie typu hipochondrii – występujące przy braku schorzeń somatycznych, zaburzenie somatyzacyjne – bez przeżywania psychicznego, a także czynniki psychiczne i somatyczne występujące jednocześnie. W niniejszej pracy przedstawiono sposoby diagnozowania zaburzeń psychosomatycznych według obowiązujących systemów klasyfikacyjnych, takich jak Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 (International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems) oraz Klasyfikacja Zaburzeń Psychicznych DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Porównano wersje: DSM-IV, w której wyróżniono zaburzenia występujące pod postacią somatyczną, zwane inaczej zaburzeniami somatoformicznymi, somatopodobnymi lub somatokształtnymi (somatoform disorders/somatic symptom disorder), i DSM-5, w której opisano zespoły z objawami somatycznymi i pokrewnymi (somatic symptom and related disorders). Omówiono też inne stosowane w Europie i Stanach Zjednoczonych sposoby klasyfikacji zaburzeń psychosomatycznych: objawy medycznie niewyjaśnione (medically unexplained symptoms), zespół fizycznej reakcji wobec stresu (bodily distress syndrome), czynniki psychiczne oddziałujące na stan somatyczny (psychological factors affecting medical condition). Ponadto zaprezentowano Kryteria Diagnostyczne dla Badań Psychosomatycznych (Diagnostic Criteria for Psychosomatic Research), obejmujące: lęk o zdrowie, fobię choroby, tanatofobię, zaprzeczanie chorobie, funkcjonalne objawy somatyczne wtórne do zaburzeń psychicznych, uporczywe somatyzacje, objawy konwersji, reakcję rocznicową, nastrój irytacji, wzór zachowania A, postawę rezygnacji/demoralizację i aleksytymię.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 3; 283-289
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Standards in neurosonology. Part II
Standardy badań ultrasonograficznych. Neurosonologia. Część II
Autorzy:: Wojczal, Joanna
Tomczyk, Tomasz
Luchowski, Piotr
Kozera, Grzegorz
Kaźmierski, Radosław
Stelmasiak, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1052731.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: badanie neurosonologiczne
kryteria ultrasonograficzne
standard wykonania i opisu
ultrasonography criteria
Opis:: The paper presents standards related to ultrasound imaging of the cerebral vasculature and structures. The aim of this paper is to standardize both the performance and description of ultrasound imaging of the extracranial and intracranial cerebral arteries as well as a study of a specific brain structure, i.e. substantia nigra hyperechogenicity. The following aspects are included in the description of standards for each ultrasonographic method: equipment requirements, patient preparation, study technique and documentation as well as the required elements of ultrasound description. Practical criteria for the diagnosis of certain pathologies in accordance with the latest literature were also presented. Furthermore, additional comments were included in some of the sections. Part I discusses standards for the performance, documentation and description of different ultrasound methods (Duplex, Doppler). Part II and III are devoted to standards for specific clinical situations (vasospasm, monitoring after the acute stage of stroke, detection of a right-toleft shunts, confirmation of the arrest of the cerebral circulation, an assessment of the functional efficiency of circle of Willis, an assessment of the cerebrovascular vasomotor reserve as well as the measurement of substantia nigra hyperechogenicity).
W artykule przedstawiono podstawowe standardy dotyczące badania układu naczyniowego i struktur mózgu metodą ultrasonograficzną. Celem opracowania jest ujednolicenie wykonywania i opisu badań ultrasonograficznych tętnic domózgowych zewnątrz- i wewnątrzczaszkowych oraz specyficznego badania struktur mózgowia – hiperechogeniczności istoty czarnej. Opis standardu badania każdą z metod ultrasonograficznych obejmuje: wymagania aparaturowe, przygotowanie do badania, technikę wykonania badania, dokumentację badania oraz obowiązkowe elementy opisu badania. Przedstawiono także praktyczne kryteria rozpoznania poszczególnych patologii, z uwzględnieniem najnowszego piśmiennictwa. W niektórych podrozdziałach zawarto również uwagi uzupełniające. W części I omówiono standardy wykonania, dokumentacji i opisu badań poszczególnymi metodami ultrasonograficznymi (badanie dupleksowe, badanie dopplerowskie). W części II i III opisano standardy dotyczące poszczególnych sytuacji klinicznych (skurcz naczyniowy, monitorowanie ostrego okresu udaru mózgu, wykrywanie bezpośredniego przecieku z krążenia małego – prawego do dużego – lewego, potwierdzanie zatrzymania krążenia mózgowego, ocena wydolności koła tętniczego mózgu, badanie rezerwy wazomotorycznej naczyń mózgowych i badanie hiperechogeniczności istoty czarnej).
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2016, 16, 64; 44-54
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Najczęstsze zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego u niemowląt i ich związek z żywieniem Część I. Kolka i ulewania
Most common functional gastrointestinal disorders in infants and their relationship with nutrition Part I. Colic and regurgitation
Autorzy:: Maślany, Anna
Kalicki, Bolesław
Rustecka, Agnieszka
Jung, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031671.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: III Rome criteria
III kryteria rzymskie
functional gastrointestinal disorders
intestinal colic
kolka jelitowa
nutrition
regurgitation
ulewania
zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego
żywienie
iii kryteria rzymskie
Opis:: Functional gastrointestinal disorders in infants and young children are one of the most common gastroenterological problems in this age group. Characteristic feature of this disorders is the lack of organic cause in the organs. The paper presents the definition of regurgitation and intestinal colic (according to the III Rome criteria), discusses the etiopathology of these problems and summarises the contemporary therapeutic methods. In addition to behavioural and pharmaceuticals (in lesser extent) methods, nutrition habits play a very important role in the treatment method. Particularly emphasized is the role of diet, both child and mother. Properly chosen diet not only ensures proper development of the child, but it is also an important element in the treatment of the above functional disorders. Among the dietary treatments for infantile colic the best documented evidence of the effectiveness was proved to extensively hydrolysed formulas for artificially- fed babies, and the use of maternal hypoallergenic diet for breast-fed babies. The best results were achieved with children which had documented food hypersensitivity. Soy proteins and lactose-reduced formulas became to be ineffective in relieving colic. So commonly used herbal teas moderately mitigated symptoms but because of the fear of losing thirst they are not recommended. Nutrition habits can be used as one of the methods to alleviate regurgitation problems. Most of all it is important to correctly place the baby during and after feeding. The extensively hydrolysed formulas and, in selected cases, thickening formulas that decrease volume of lost food, are beneficial in regurgitations in infants. Special attention should be paid to rate of weight gain and overall infant development in case of both: infantile colic symptoms and regurgitation. In the case of disturbance in the harmonious development of the infant, one should be looking for some other causes of disorder, especially outbreaks of infection in the urinary tract, gastrointestinal tract or states that require surgical interventions (including pylorostenosis or intussusception).
Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego u niemowląt i młodszych dzieci są jednym z najczęstszych problemów z zakresu gastroenterologii w tej grupie wiekowej. Charakterystyczną cechą tych zaburzeń jest brak podłoża organicznego. W pracy przedstawiono definicję kolki jelitowej i ulewania zgodnie z III kryteriami rzymskimi, omówiono przyczyny tych dolegliwości oraz zestawiono próby dotychczas stosowanych działań terapeutycznych. Obok metod behawioralnych oraz, w mniejszym stopniu, farmakologicznych bardzo ważną rolę w leczeniu odgrywają metody żywieniowe. Szczególnie podkreślono rolę stosowania odpowiedniej diety zarówno u dziecka, jak i u matki. Prawidłowo dobrana dieta nie tylko zapewnia prawidłowy rozwój dziecka, ale także jest istotnym elementem w terapii powyższych zaburzeń czynnościowych. Wśród żywieniowych metod leczenia kolki niemowlęcej najlepiej udokumentowaną skuteczność mają hydrolizaty o znacznym stopniu hydrolizy w przypadku dzieci karmionych sztucznie oraz stosowanie u matki diety hipoalergicznej w przypadku dzieci karmionych piersią. Przynosiło to najlepsze efekty u dzieci z udokumentowaną nadwrażliwością pokarmową. Nieefektywne w łagodzeniu kolki okazały się preparaty sojowe oraz preparaty o zmniejszonej zawartości laktozy. Często stosowane pojenie herbatami ziołowymi w umiarkowanym stopniu łagodzi objawy, ale z obawy przed utratą pragnienia wskutek ich podawania nie są to napoje zalecane. Metody żywieniowe znajdują również zastosowanie w łagodzeniu problemów regurgitacji. Istotne znaczenie ma tu przede wszystkim prawidłowe ułożenie dziecka podczas karmienia i po nim. Korzystne okazały się preparaty o znacznym stopniu hydrolizy, a w uzasadnionych przypadkach – mieszanki mleczne z dodatkiem środków zagęszczających, które zmniejszają objętość traconego w ten sposób pokarmu. Zarówno w przypadku występowania objawów kolki niemowlęcej, jak i ulewań należy zwrócić szczególną uwagę na tempo przyrostu masy ciała i ogólny rozwój dziecka. W przypadku zaburzeń w harmonijnym rozwoju niemowlęcia należy poszukiwać innej przyczyny dolegliwości, przede wszystkim ognisk zakażenia w układzie moczowym, pokarmowym czy stanów wymagających interwencji chirurgicznych, między innymi pylorostenozy czy wgłobienia jelit.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 3; 194-197
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Analiza kwalifikacji chorych z chorobą Parkinsona do leczenia operacyjnego
Analysis of qualification of patients with Parkinson’s disease for surgical treatment
Autorzy:: Tomczyk, Magdalena
Betscher, Ewa
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1059457.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Parkinson’s disease
qualification criteria
stereotactic surgery
operacje stereotaktyczne
kryteria kwalifikacji
choroba Parkinsona
Opis:: Background and objective: Pharmacotherapy of Parkinson’s disease not always enables controlling the symptoms. As the results there is growing interest in stereotactic surgery, which is permanent (after ablation) or temporary (after stimulator implantation) inhibition of too exhibited structures of extrapyramidal system due to development of the disease. The aim of this paper was the analysis of the causes of disqualification from surgical treatment of patients with Parkinson’s disease, who were directed to Neurosurgical Department of Milinatary Clinical Hospital in Bydgoszcz. Recommendations for an operation were verified during the diagnostic stay of the patients in the Department of Neurology. Material and methods: From January 2003 to December 2004, 86 patients (59 male and 27 female), from the age of 29 to 81, were admitted to Department of Neurology in order to be qualified for surgical treatment. The qualification criteria included: 1. Diagnosis of idiopathic Parkinson’s disease. 2. At least 5 years since the onset of symptoms. 3. Good responsiveness to levodopa. 4. Exclusion of severe dementia and depression (MMSE and MADRS). 5. Good results of neuroimaging (MRI/CT). 6. Optimal pharmacological therapy before surgery. Results: 45 patients were disqualified from surgical treatment (52%). The most common reason for disqualification was deficient pharmacological therapy before surgery and significantly increased depression – the same number of 19 patients (42%) in both groups. In 16 patients (35.5%), the diagnosis of idiopathic Parkinson’s disease was not confirmed. In 28% (13 patients) the reason for disqualification was dementia. Nine patients (20%) did not qualify since they been ill for less than 5 years. Conclusions: The decisions to send patients to hospital for surgery were often made even though the pharmacological therapy was incomplete. A doctor should never get pressurized by patients, but always clearly present acceptable recommendations for surgical treatment, its advantages and disadvantages.
Wstęp i cel pracy: Leczenie farmakologiczne choroby Parkinsona nie zawsze pozwala osiągnąć kontrolę objawów. Stąd zainteresowanie zabiegami stereotaktycznymi polegającymi na trwałym (w wyniku ablacji) lub czasowym (po wszczepieniu stymulatora) zahamowaniu nadmiernie odhamowanych przez proces chorobowy struktur układu pozapiramidowego. Celem pracy była analiza przyczyn wykluczenia z leczenia operacyjnego chorych kierowanych do Kliniki Neurochirurgii 10. WSKzP w Bydgoszczy. Wskazania do zabiegu były weryfikowane w czasie pobytu diagnostycznego pacjentów w Klinice Neurologii. Materiał i metody: Od stycznia 2003 do grudnia 2004 roku w Klinice Neurologii hospitalizowano w celu kwalifikacji do leczenia operacyjnego 86 chorych (59 mężczyzn i 27 kobiet) w wieku od 29 do 81 lat. Kwalifikację opierano na następujących kryteriach: 1. Rozpoznanie idiopatycznej choroby Parkinsona. 2. Czas trwania choroby powyżej 5 lat. 3. Dobra odpowiedź na leczenie preparatami lewodopy. 4. Wykluczenie otępienia i depresji (MMSE i MADRS). 5. Brak znaczących odchyleń w badaniu neuroobrazowym (MR/TK). 6. Wykorzystanie możliwości leczenia zachowawczego. Wyniki: Z leczenia operacyjnego wyłączono 45 pacjentów (52%). Najczęstszymi przyczynami wykluczenia z leczenia było niewykorzystanie możliwości leczenia zachowawczego i znacznie nasilona depresja - odpowiednio po 19 chorych (42%). U 16 chorych (35.5%) nie potwierdzono rozpoznania idiopatycznej choroby Parkinsona. W 28% (13 pacjentów) przyczyną dyskwalifikacji było otępienie. Dziewięciu chorych (20%) chorowało krócej niż 5 lat. Wnioski: Decyzję o skierowaniu pacjenta na zabieg operacyjny podejmowano często mimo możliwości leczenia zachowawczego. Lekarz prowadzący nie powinien ulegać presji chorego, lecz jednoznacznie przedstawić wskazania do leczenia operacyjnego, jego zalety i ograniczenia.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 1; 40-44
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Standards in neurosonology. Part I
Standardy badań ultrasonograficznych. Neurosonologia. Część I
Autorzy:: Wojczal, Joanna
Tomczyk, Tomasz
Luchowski, Piotr
Kozera, Grzegorz
Kaźmierski, Radosław
Stelmasiak, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053208.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: badanie neurosonologiczne
hemodynamika krążenia mózgowego
kryteria ultrasonograficzne
standard wykonania i opisu
ultrasonography criteria
Opis:: The paper presents standards related to ultrasound imaging of the cerebral vasculature and structures. The aim of this paper is to standardize both the performance and description of ultrasound imaging of the extracranial and intracranial cerebral arteries as well as a study of a specific brain structure, i.e. substantia nigra hyperechogenicity. The following aspects are included in the description of standards for each ultrasonographic method: equipment requirements, patient preparation, study technique and documentation as well as the required elements of ultrasound description. Practical criteria for the diagnosis of certain pathologies in accordance with the latest literature were also presented. Furthermore, additional comments were included in some of the sections. Part I discusses standards for the performance, documentation and description of different ultrasound methods (Duplex, Doppler). Part II and III are devoted to standards for specific clinical situations (vasospasm, monitoring after the acute stage of stroke, detection of a right-toleft shunts, confirmation of the arrest of the cerebral circulation, an assessment of the functional efficiency of circle of Willis, an assessment of the cerebrovascular vasomotor reserve as well as the measurement of substantia nigra hyperechogenicity).
W artykule przedstawiono podstawowe standardy dotyczące badania układu naczyniowego i struktur mózgu metodą ultrasonograficzną. Celem opracowania jest ujednolicenie wykonywania i opisu badań ultrasonograficznych tętnic domózgowych zewnątrz- i wewnątrzczaszkowych oraz specyficznego badania struktur mózgowia – hiperechogeniczności istoty czarnej. Opis standardu badania każdą z metod ultrasonograficznych obejmuje: wymagania aparaturowe, przygotowanie do badania, technikę wykonania badania, dokumentację badania oraz obowiązkowe elementy opisu badania. Przedstawiono także praktyczne kryteria rozpoznania poszczególnych patologii, z uwzględnieniem najnowszego piśmiennictwa. W niektórych podrozdziałach zawarto również uwagi uzupełniające. W części I omówiono standardy wykonania, dokumentacji i opisu badań poszczególnymi metodami ultrasonograficznymi (badanie dupleksowe, badanie dopplerowskie). W części II opisano standardy dotyczące poszczególnych sytuacji klinicznych (skurcz naczyniowy, monitorowanie ostrego okresu udaru mózgu, wykrywanie bezpośredniego przecieku z krążenia małego – prawego do dużego – lewego, potwierdzanie zatrzymania krążenia mózgowego, ocena wydolności koła tętniczego mózgu, badanie rezerwy wazomotorycznej naczyń mózgowych i badanie hiperechogeniczności istoty czarnej).
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 62; 307-317
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Zespół metaboliczny u dzieci i młodzieży – doświadczenia własne
Metabolic syndrome in children and adolescents – in own clinical observation
Autorzy:: Białokoz-Kalinowska, Irena
Zapolska, Joanna
Piotrowska-Jastrzębska, Janina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031118.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: cardiovascular risk
diagnostic criteria
metabolic syndrome
obesity
zespół metaboliczny
kryteria diagnostyczne
otyłość
ryzyko sercowo-naczyniowe
Opis:: Nowadays obesity became a pandemic condition all over the world including the pediatric population. Childhood obesity is not only the risk of obesity in the future but first of all the increased risk of cardiovascular and metabolic diseases. Early diagnostic of the risk factors of cardiovascular diseases included as criteria of metabolic syndrome, in spite of controversy in defining this condition, helps in differentiation of the patients from the high risk group. Aim of the study was to assess the presence of the metabolic syndrome criteria in obese patients admitted to Pediatric Clinic for diagnostic procedure. Materials and methods: There were 112 obese (mean BMI 31.4) aged 10-17 years patients admitted foe diagnostic procedure to Department of Pediatrics. The detailed anthropometric measurements (included BMI, central obesity), biochemical tests and blood pressure monitoring were carried out in all patients. IDF 2007 definition was applied for diagnosis. Results: Metabolic syndrome was confirmed in 10.7% with male predominance 16.6% vs. 3.8%. The elevated values of blood pressure were found in 23.2% (28.3% boys vs. 17.3% girls), dyslipidemia concerning triglycerides in 8.9% (13.3% boys vs. 3.8% girls) and low HDL-cholesterol in 6.3%. Impaired glucose tolerance was observed in 5.3%. Conclusions: The differentiation of the frequency certain metabolic syndrome’s criteria in regards to sex suggests unequal influence of genetic and/or environmental factors. The most important risk factors in our patients seemed to be visceral obesity and hypertension.
Obserwowana na świecie pandemia otyłości dotyczy również dzieci i młodzieży. Otyłość w dzieciństwie to nie tylko otyłość w wieku dorosłym, ale przede wszystkim zwiększone ryzyko powikłań metabolicznych i schorzeń sercowo-naczyniowych w przyszłości. Wczesna diagnostyka czynników ryzyka wchodzących w skład kryteriów rozpoznania zespołu metabolicznego (pomimo kontrowersji wokół definicji zespołu metabolicznego w wieku rozwojowym) może pozwolić na wyodrębnienie grupy pacjentów wysokiego ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Celem pracy była ocena częstości występowania określonych cech zespołu metabolicznego wśród otyłych pacjentów skierowanych do diagnostyki w warunkach klinicznych. Materiał i metody: Badaniami objęto 112 otyłych (śr. BMI – 31,4) osób w wieku 10-17 lat hospitalizowanych w Klinice. U wszystkich badanych przeprowadzono badania antropometryczne (potwierdzono otyłość centralną) i biochemiczne oraz monitorowano ciśnienie tętnicze. Do rozpoznania zespołu metabolicznego zastosowano definicję IDF 2007. Wyniki: Zespół metaboliczny rozpoznano u 10,7% (n=12) badanych (u 16,6% chłopców i jedynie u 3,8% dziewcząt). Podwyższone wartości ciśnienia tętniczego stwierdzono u 23,2% pacjentów (u 28,3% chłopców i u 17,3% dziewcząt), podwyższone wartości triglicerydów u 8,9% (13,3% chłopców vs 3,8% dziewcząt), obniżone wartości cholesterolu HDL u 6,25% badanych, zaś nieprawidłowe stężenie glukozy u 5,3%. Wnioski: Zróżnicowanie pod względem płci występowania cech zespołu metabolicznego u badanych może sugerować niejednakowy udział czynników genetycznych i/lub środowiskowych w patogenezie tego schorzenia. Z punktu widzenia diagnostyczno- rokowniczego otyłość trzewna i nadciśnienie tętnicze jako czynniki ryzyka chorób sercowo-naczyniowych były najczęściej obserwowanymi objawami zespołu metabolicznego w badanej grupie.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 4; 254-258
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Parametry oceny kontroli astmy
Asthma control endpoints
Autorzy:: Fal, Andrzej M.
Pawłowicz, Robert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031422.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: QoL
end-points
evaluation criteria
spirometria parameters
astma oskrzelowa
kryteria oceny
parametry spirometryczne
jakość życia
Opis:: It’s being discussed which parameters should be considered most relevant in asthma and asthma treatment monitoring, so called end-points. So far spirometric values, syptom presence (eg., night awakenings, night or day-time dyspnea) and rescue- medication-need were the most commonly used end-points in asthma. They do not, however monitor all aspects of the disease. Therefore monitoring of inflammatory and QoL parameters should be added. Authors present a wide panel of possible end-points, divided into several groups of parameters: inflammatory (blood/sputum ECP, sputum eosinophilia, eNO), bronchial reactivity (PC20, PD20), spirometric parameters (FEV1, PEF), QoL (hospitalization rate, rate and magnitude of exacerbations). In the paper it is also demonstrated, that QoL monitoring seems to gain an increasing interest of clinicians as far as asthma controlling is concerned. It is well documented that life quality correlates with several other parameters as well as it is crucial for patients compliance and good patient-doctor relations. Many clinical trials showing the accuracy and correlations of different asthma-control-parameters are further analyzed. Also data are presented to show the necessity of combining various end-points to obtain a more accurate clinical evaluation that is especially stressed by GINA 2006 and is also crucial for accurate treatment adjustment. In conclusion authors suggest that optimal asthma monitoring requires monitoring of at least one parameter of each presented group and further that research is needed to obtain accurate asthma-monitoring-strategy.
Nie ma jednoznacznego stanowiska, które z oznaczanych obecnie parametrów w przebiegu astmy najlepiej odzwierciedlają efektywność leczenia i mogą być powszechnie uznanymi kryteriami oceny tej choroby. Do tej pory najczęściej stosowano w tym celu parametry spirometryczne (FEV1, PEF), występowanie wybranych objawów choroby (nocne lub dzienne napady duszności, nocne przebudzenia) oraz przyjmowanie „na ratunek” β2-agonistów. Nie odzwierciedlają one jednak w pełni złożonych procesów patogenetycznych leżących u podłoża astmy. Artykuł niniejszy przedstawia znaczenie i wzajemne korelacje innych parametrów, szczególnie monitorujących przebieg zapalenia alergicznego: eozynofilia w plwocinie, stężenie eozynofilowego białka kationowego (ECP) w surowicy krwi i/lub w plwocinie, stężenie wydychanego tlenku azotu (eNO), nadreaktywność oskrzeli (PC20, PD20), parametry spirometryczne (FEV1, PEF), parametry jakości życia (częstość hospitalizacji, częstość i nasilenie zaostrzeń). Autorzy zwracają także uwagę na wzrastającą rolę oceny jakości życia pacjentów w monitorowaniu terapii astmy szczególnie w kontekście współpracy pacjenta i relacji pacjent – lekarz. Ocenie zostaje poddany szereg badań analizujących poszczególne parametry i zależności pomiędzy nimi. W podsumowaniu analizowany jest sposób właściwego kojarzenia parametrów z różnych grup w celu uzyskania pełnego obrazu poziomu kontroli astmy, co jest szczególnie podkreślane przez GINA 2006, i podjęcia właściwych decyzji terapeutycznych. Autorzy sugerują, że dla pełniejszej indywidualizacji leczenia konieczna jest jednoczesna ocena parametrów, co najmniej po jednym, z przedstawionych grup. Dalsze badania są konieczne dla uzyskania bardziej obiektywnych połączeń parametrów w ocenie leczenia i kontroli astmy.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 154-159
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Histologiczne kryteria diagnostyczne oponiaków atypowych (GII WHO) i ich związek z potencjałem proliferacyjnym
Histologic features and MIB-1/Ki67 indices in atypical meningiomas (GII WHO)
Autorzy:: Józefowicz, Mateusz
Papierz, Wielisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1057826.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: oponiaki atypowe
oponiaki łagodne
kryteria histologiczne
indeks proliferacyjny
atypical meningiomas
benign meningiomas
histologic features
proliferative index
Opis:: Atypical meningiomas are defined according WHO criteria as tumours characterized by: increased mitotic activity or three or more of the following histologic features: increased cellularity, small cells with a high nuclear/cytoplasmic ratio, prominent nucleoli, patternless or sheet like growth, and foci of “spontaneous” or “geographic” necrosis. It means, that those meningiomas which reveal only one or even two from above mentioned features are, according to WHO classification, still consistent with diagnosis of benign (GI WHO) tumours. Histologic slices from 65 atypical meningiomas were investigated and presence of each from those diagnostic histologic criteria which were mentioned above, were taken to account. Additionally, in the same way 59 benign meningiomas, which showed one or two histologic features char-acteristic for atypical type of the tumours, were analysed. In all cases immunohistochemical reaction with MIB-1 antibody was carried out and proliferating indices (PI) were established using image analysis computer system. Correlation between histologic criteria for atypical meningiomas and proliferating indices of the tumours was statistically estimated. We found a significant relationship between PI and mitotic activity, necrosis, small cells changes, patternless growth, nucleolies and number of histologic features that tumors present.
Oponiaki atypowe zostały zdefiniowane w klasyfikacji WHO jako nowotwory charakteryzujące się histologicznie bądź aktywnością mitotyczną o wartości 4-20 mitoz/10 HPF, bądź co najmniej trzema spośród pięciu następujących cech: gęstokomórkowe utkanie, małe komórki z przesuniętym na korzyść jądra współczynnikiem „jądrowo-cytoplazmatycznym”, jądro z wyraźnym jąderkiem, brak struktur cytoarchitektonicznych (ang. patternless or sheet-like growth) i ogniska martwicy. Oznacza to, że guzy ukazujące mikroskopowo jedną, a nawet dwie spośród wymienionych cech należy zaliczyć, mimo tych nieprawidłowości, do grupy oponiaków łagodnych (GI WHO). Celem przeprowadzonych badań było poszukiwanie w grupie pięciu kryteriów diagnostycznych oponiaków atypowych wg WHO takich cech histologicznych, które w największym stopniu korelują z wartością indeksu proliferacyjnego tych nowotworów. Materiał badawczy obejmował 65 oponiaków atypowych oraz 59 oponiaków łagodnych, wykazujących przynajmniej jedną cechę histologiczną charakterystyczną dla oponiaków atypowych, wybranych spośród 240 archiwalnych przypadków z lat 2004-2011. Wszystkie nowotwory zostały ocenione pod względem pięciu histologicznych kryteriów diagnostycznych dla oponiaków atypowych oraz liczby mitoz na dziesięć pól widzenia. We wszystkich badanych guzach wykonano reakcję immunohistochemiczną z przeciwciałem MIB-1. Indeks proliferacyjny (PI) obliczono za pomocą komputerowego analizatora obrazu. Uzyskane wyniki poddano analizie statystycznej. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono związek PI z ogniskami martwicy, wyraźnymi jąderkami, brakiem układów cytoarchitektonicznych charakterystycznych dla oponiaków GI WHO, obecnością drobnych komórek ze zwiększonym stosunkiem jądrowo-cytoplazmatycznym oraz liczbą cech histologicznych.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 2; 104-128
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Diagnostyka i postępowanie w otępieniu z ciałami Lewy’ego: aktualne zalecenia i nierozwiązane problemy
Diagnosis and management of dementia with Lewy bodies: current recommendations and unsolved issues
Autorzy:: Sobów, Tomasz
Magierski, Radosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053639.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Lewy bodies
dementia
diagnostic criteria
screening questionnaire
treatment
otępienie
kryteria diagnostyczne
kwestionariusz przesiewowy
leczenie
ciała Lewy'ego
Opis:: Dementia with Lewy bodies is considered to be the second most common, after Alzheimer’s disease, cause of primarily degenerative dementias. Dementia with Lewy bodies, despite being quite common (according to epidemiological and clinicopathological studies), is still relatively rarely diagnosed in general practice. Wrong diagnoses of Alzheimer’s and Parkinson’s diseases are the commonest diagnostic errors, psychosis (usually attributed solely to aging process) being an alternative. Incorrect diagnosis results in ineffective treatment, and because of hypersensitivity to even small doses of antipsychotic drugs in DLB cases, treatment often could be extremely dangerous. Differential diagnosis includes differentiation with other primarily neurodegenerative dementias, including the closest phenotypically – Alzheimer’s disease with parkinsonism and dementia in Parkinson’s disease. Differentiation and giving of the correct diagnosis facilitates the use of clinical diagnostic criteria and additional tests. The most important issue is finding the characteristic clinical picture of psychiatric and neurological presentation and the sequence of the onset of dementia and parkinsonism. Optimal improvement in majority of patients is possible with correct diagnosis and the use of strategies from the border of neurology and psychiatry. Cholinesterase inhibitors are mainstream treatment option for cognitive dysfunction (also some behavioural improvement, psychosis included, might be achieved) while levodopa is used for motor symptoms control. Antipsychotics must be used very cautiously and the first-line choice is currently quetiapine. An important issue is the treatment of coexisting REM-sleep disorder and autonomic dysfunction.
Otępienie z ciałami Lewy’ego (dementia with Lewy bodies, DLB) jest uważane za drugą co do częstości, po chorobie Alzheimera, przyczynę otępień pierwotnie zwyrodnieniowych. Mimo że w badaniach epidemiologicznych i kliniczno-neuropatologicznych potwierdzono jego znaczne rozpowszechnienie, pozostaje względnie rzadko rozpoznawane. Najczęściej mylnie wskazuje się na choroby Alzheimera lub Parkinsona, rzadziej psychozę (zwykle wiązaną z zaawansowanym wiekiem chorych). Nieprawidłowa diagnoza skutkuje leczeniem nieskutecznym, a z powodu nadwrażliwości na nawet niewielkie dawki leków przeciwpsychotycznych u chorych z DLB – często skrajnie niebezpiecznym. Diagnostyka różnicowa obejmuje w głównej mierze różnicowanie z innymi zespołami pierwotnie zwyrodnieniowymi, w tym z najbardziej zbliżonymi fenotypowo – chorobą Alzheimera z parkinsonizmem i otępieniem w chorobie Parkinsona. Różnicowanie i ustalenie poprawnego rozpoznania ułatwia stosowanie klinicznych kryteriów diagnostycznych oraz badań dodatkowych. Najważniejszą kwestią pozostaje stwierdzenie charakterystycznego obrazu klinicznego psychiatrycznego i neurologicznego oraz sekwencja wystąpienia otępienia i parkinsonizmu. Prawidłowe rozpoznanie i posługiwanie się strategiami terapeutycznymi z pogranicza neurologii i psychiatrii pozwala na uzyskanie optymalnych popraw u większości pacjentów. Kluczowe pozostaje dziś zastosowanie inhibitorów cholinesteraz (leków wpływających korzystnie na funkcje poznawcze, ale także na niektóre objawy behawioralne, w tym psychotyczne) oraz lewodopy (w celu kontroli objawów ruchowych). Leki przeciwpsychotyczne należy co do zasady stosować bardzo ostrożnie, a lekiem z wyboru jest obecnie kwetiapina. Istotny problem stanowi także terapia współistniejących zaburzeń snu związanych z fazą REM oraz zaburzeń autonomicznych.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2013, 13, 4; 308-313
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Intra-abdominal fat. Part I. The images of the adipose tissue localized beyond organs
Tłuszcz wewnątrzbrzuszny. Część I. Oblicza prawidłowej tkanki tłuszczowej położonej pozanarządowo
Autorzy:: Smereczyński, Andrzej
Kołaczyk, Katarzyna
Bernatowicz, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1053229.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: diagnostic criteria
intra-abdominal fat
localization
reflection patterns
ultrasound
kryteria rozpoznania
lokalizacja
tłuszcz wewnątrzbrzuszny
ultrasonografia
wzorce odbić
Opis:: Unaltered fat is a permanent component of the abdominal cavity, even in slim individuals. Visceral adiposity is one of the important factors contributing to diabetes, cardiovascular diseases and certain neoplasms. Moreover, the adipose tissue is an important endocrine and immune organ of complex function both when normal and pathological. Its role in plastic surgery, reconstruction and transplantology is a separate issue. The adipose tissue has recently drawn the attention of research institutes owing to being a rich source of stem cells. This review, however, does not include these issues. The identification of fat is relatively easy using computed tomography and magnetic resonance imaging. It can be more difficult in an ultrasound examination for several reasons. The aim of this paper is to present various problems associated with US imaging of unaltered intra-abdominal fat located beyond organs. Based on the literature and experience, it has been demonstrated that the adipose tissue in the abdominal cavity has variable echogenicity, which primarily depends on the amount of extracellular fluid and the number of connective tissue septa, i.e. elements that potentiate the number of areas that reflect and scatter ultrasonic waves. The normal adipose tissue presents itself on a broad gray scale: from a hyperechoic area, through numerous structures of lower reflection intensity, to nearly anechoic regions mimicking the presence of pathological fluid collections. The features that facilitate proper identification of this tissue are: sharp margins, homogeneous structure, high compressibility under transducer pressure, no signs of infiltration of the surrounding structures and no signs of vascularization when examined with the color and power Doppler. The accumulation of fat tissue in the abdominal cavity can be generalized, regional or focal. The identification of the adipose tissue in the abdominal cavity using ultrasonography is not always easy. When in doubt, the diagnostic process should be extended to include computed tomography or magnetic resonance imaging, or sometimes biopsy (preferably the core-needle one).
Niezmieniony tłuszcz to stały składnik jamy brzusznej nawet u osób szczupłych. Otłuszczenie trzewne zaś jest jednym z ważnych czynników patogenicznych cukrzycy, chorób serca i naczyń oraz niektórych nowotworów. Ponadto tkanka tłuszczowa ma istotne znaczenie jako narząd endokrynno-immunologiczny o złożonej funkcji w normie i patologii. Odrębnym zagadnieniem związanym z tą strukturą jest jej przydatność w chirurgii plastycznej, rekonstrukcyjnej i transplantacyjnej. Ostatnio skupia ona uwagę ośrodków badawczych jako bogate źródło komórek macierzystych. W tym opracowaniu jednak te zagadnienia zostaną pominięte. Identyfikacja tłuszczu jest stosunkowo łatwa za pomocą tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego, natomiast ultrasonograficznie niekiedy bywa trudna z kilku powodów. Celem pracy jest zaprezentowanie różnorodnych problemów związanych z diagnostyką USG niezmienionego tłuszczu w jamie brzusznej położonego pozanarządowo. Na podstawie piśmiennictwa i własnego doświadczenia wykazano, że tkanka tłuszczowa w jamie brzusznej ma wielce zróżnicowaną echogeniczność, co przede wszystkim zależy od ilości zgromadzonej pozakomórkowo wody oraz mnogości łącznotkankowych przegród międzyzrazikowych, składników, które potęgują liczbę ośrodków odbijających i rozpraszających falę ultradźwiękową. Obraz prawidłowego tłuszczu mieści się zatem w szerokim zakresie skali szarości, od zmiany hiperechogenicznej, przez liczne o niższym natężeniu odbić, aż do struktur prawie bezechowych pozorujących obecność patologicznych zbiorników płynu. Cechami ułatwiającymi prawidłowe określenie tej tkanki są: ostre granice, jednorodna struktura, duża kompresyjność pod wpływem ucisku głowicą, brak naciekania otoczenia i brak unaczynienia w badaniu dopplerem kolorowym i dopplerem mocy. Akumulacja tkanki tłuszczowej w jamie brzusznej może mieć charakter uogólniony, regionalny lub ogniskowy. Ultrasonograficzne rozpoznanie obecności tkanki tłuszczowej wewnątrz jamy brzusznej nie zawsze jest proste, dlatego przy istniejących wątpliwościach należy rozszerzyć diagnostykę o tomografię komputerową lub rezonans magnetyczny, a niekiedy wykonać biopsję, najlepiej gruboigłową.
Źródło:: Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 62; 318-325
2451-070X
Pojawia się w:: Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Zespół jelita nadwrażliwego – podstawowe zasady rozpoznawania i leczenia
Irritable bowel syndrome – diagnostics and treatment principles
Autorzy:: Żelowski, Andrzej
Wojtuń, Stanisław
Gil, Jerzy
Dyrla, Przemysław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032914.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: Rome III diagnostic criteria
aetiology
diagnostics
etiopatogeneza
irritable bowel syndrome
leczenie
treatment
zespół jelita nadwrażliwego
kryteria rzymskie
diagnostyka
Opis:: Irritable bowel syndrome is a persistent and relapsing bowel function disorder characterized by defecation associated pain and stool consistency or defecation frequency. This syndrome poses a significant social problem because it is one of the most frequent alimentary tract illness. Etiopathology of the illness is still unclear and appears to be associated with many factors. Among them are bacterial flora, visceral supersensitivity, traumatic event, serotonin dysfunction. To establish diagnosis of irritable bowel syndrome it is necessary to use diagnostic criteria. Nowadays Rome III diagnostic criteria are obligatory. It is necessary to look out for organic illness symptoms or family incidence of colorectal cancer. Despite influence on life quality the illness does not influence life expectancy or does not have complications. Irritable bowel syndrome treatment should be individualized with social status and life quality impact analysis. Pharmacological treatment should be connected with education and psychotherapy in some cases. Irritable bowel syndrome treatment usually consists of 2–3 medicaments and should be aimed at most troublesome symptoms relief. Pharmacological treatment consists of relaxant drugs, 5-HT3 receptor antagonists, 5-HT4 agonists, antibiotics, probiotics, antidepressants or psychotropic drugs. Currently clinical trials are performed to test new substances in irritable syndrome treatment.
Zespół jelita drażliwego to przewlekłe i nawracające zaburzenia czynności jelit, charakteryzujące się bólami związanymi z wypróżnieniami oraz zmianą konsystencji lub częstości oddawania stolca. Stanowi poważny problem społeczny, ponieważ jest jedną z najczęstszych chorób przewodu pokarmowego. Etiopatologia schorzenia nie została dokładnie poznana i najpewniej jest wieloczynnikowa. Do rozważanych czynników patologicznych zalicza się skład flory bakteryjnej jelita, nadwrażliwość trzewną, traumatyczne przeżycia, zaburzenia w zakresie funkcji serotoniny. W celu rozpoznania zespołu jelita drażliwego konieczne jest zastosowanie odpowiednich kryteriów diagnostycznych – aktualnie obowiązują kryteria rzymskie III. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na możliwe występowanie objawów choroby organicznej lub obciążenie rodzinne rakiem jelita grubego. Pomimo wpływu na komfort życia zespół jelita drażliwego nie wpływa na czas przeżycia i nie wiąże się z poważnymi powikłaniami. Leczenie schorzenia powinno być zindywidualizowane, z uwzględnieniem sytuacji społecznej pacjenta. Należy także ocenić wpływ choroby na jakość życia. Leczenie farmakologiczne warto połączyć z edukacją chorego, a w niektórych przypadkach z psychoterapią. Zalecane leczenie farmakologiczne zespołu jelita drażliwego obejmuje stosowanie 2–3 leków i powinno być nastawione na zniesienie lub złagodzenie najbardziej dokuczliwych objawów. Do stosowanych leków zaliczają się m.in. leki rozkurczowe, przeciwbiegunkowe, antagoniści receptora 5-HT3, agoniści receptora 5-HT4, antybiotyki, probiotyki, leki przeciwdepresyjne, leki psychotropowe. Obecnie trwają badania kliniczne dotyczące zastosowania nowych substancji w leczeniu zespołu jelita drażliwego.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 3; 250-255
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych – jedno z najczęstszych zakażeń gornych drog oddechowych
Rhinosinusitis – one of the most common infections of the upper respiratory tract
Autorzy:: Wachnicka-Bąk, Anna
Lipińska-Opałka, Agnieszka
Będzichowska, Agata
Kalicki, Bolesław
Jung, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1033289.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: acute
chronic
diagnostic criteria
rhinosinusitis
treatment
zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych
ostre
przewlekłe
kryteria diagnostyczne
leczenie
Opis:: Rhinosinusitis is a one of the most common upper respiratory tracts diseases, which affects from 6% to 15% of human population. Presence of pathogens, ostial obstruction and impaired drainage from sinuses have vital importance in illness development. Moreover, the risk of rhinosinusitis is increased with the associated risk factor such as: allergic rhinitis, anatomic defects of nasal septum and nasal cavity, primary ciliary dyskinesia, gastrooesophageal reflux, laryngopharyngeal reflux, congenital and acquired immunodeficiencies, cigarette smoke exposure. Because of the time of the clinical symptoms duration we divided the disease into acute and chronic. Symptoms of less than 12 weeks duration are considered acute and it is definitely more likely associated with viral infection. Persistence of signs and symptoms for more than 12 weeks is diagnosed as chronic rhinosinusitis and is often complicated by bacterial infection (mainly Streptococcus pneumoniae and Haemophilus influenzae). No single symptom or sign is an accurate predictor as they are varied and depends on age and inflammation localization. The diagnosis of rhinosinusitis is initially a clinical one. Radiologic confirmation is required only if the patient does not improve with empiric therapy or if she/he appears extremely ill, not as a primary diagnostic tool. The vast majority of patients should be effectively treated by decongestants, analgesics, antipyretics, mucolytics and oral rehydration. The use of antibiotics should be considered if there is no improvement only after 7–10 days of symptomatic treatment. In presented article we also describe two cases of children hospitalized in 2013 in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine, which quite good illustrate diagnostic problems caused by symptoms diversification and the recurrence of the disease.
Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (rhinosinusitis) to jedna z najczęstszych chorób górnych dróg oddechowych, dotykająca szacunkowo 6–15% ogółu populacji. Dla rozwoju schorzenia konieczna jest obecność zjadliwych szczepów patogennych oraz wewnątrzzatokowe gromadzenie wydzieliny śluzowej, spowodowane zaburzeniami drożności jednostki ujściowo-przewodowej zatok. Ponadto do czynników ryzyka wystąpienia zapalenia należą: alergiczny nieżyt nosa, wady anatomiczne przegrody i ściany bocznej nosa, wrodzone zaburzenia transportu rzęskowego, refluks żołądkowo-przełykowy, refluks krtaniowo-gardłowy, wrodzone i nabyte niedobory odporności, ekspozycja na dym tytoniowy. Ze względu na czas trwania objawów wyróżnia się postać ostrą i przewlekłą schorzenia. Najczęstszą pierwotną przyczyną ostrego zapalenia błony śluzowej nosa i zatok przynosowych (objawy choroby trwają krócej niż 12 tygodni) są wirusy. U chorych skarżących się na dolegliwości trwające powyżej 12 tygodni istnieje podstawa do rozpoznania zapalenia przewlekłego, w którym przeważa etiologia bakteryjna (głównie Streptococcus pneumoniae i Haemophilus influenzae). Objawy są różnorodne, zależne od wieku i lokalizacji zmian zapalnych. Diagnozę stawia się na podstawie wywiadu i badania przedmiotowego; badania obrazowe nie powinny być traktowane jako wstępne, rutynowe badania diagnostyczne. Postępowanie terapeutyczne polega na zmniejszaniu obrzęku i przekrwienia błony śluzowej, łagodzeniu bólu i gorączki, nawadnianiu organizmu oraz ewakuacji zalegającej wydzieliny. W przypadku gdy po 7–10 dniach leczenia objawowego nie następuje poprawa, należy zastosować antybiotykoterapię ogólną. W prezentowanej pracy przedstawiamy dwa opisy dzieci hospitalizowanych w 2013 roku w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM, dość dobrze obrazujące trudności diagnostyczne spowodowane różnorodnością objawów klinicznych, a także problem nawrotowości choroby.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 25-31
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Otępienie z ciałami Lewy’ego – nowe kryteria diagnostyczne i postępowanie terapeutyczne
Dementia with Lewy bodies – current diagnostic criteria and treatment
Autorzy:: Magierski, Radosław
Kłoszewska, Iwona
Sobów, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1061359.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: cholinesterase inhibitors
criteria
dementia with Lewy bodies
treatment
kryteria diagnostyczne
leczenie
inhibitory cholinesteraz
otępienie z ciałami Lewy'ego
Opis:: Early diagnosis of dementia with Lewy bodies (DLB) – the second most frequent type of primary degenerative dementia following Alzheimer’s disease – is still a tall order in everyday clinical practice. This paper reviews the revised criteria for the clinical diagnosis of DLB and therapeutic options in patient management. Patient management in DLB is a complex and difficult matter, including early detection, performing necessary investigations and finally establishing diagnosis. Treatment, consisting of both nonpharmacologic and pharmacologic interventions, has to be multimodal and targeted at compensation of cognitive impairment, assessment and management of neuropsychiatric and behavioral symptoms, alleviation of parkinsonian symptoms, monitoring and management of autonomic dysfunction and sleep disorders. Cholinesterase inhibitors are the drugs of choice in DLB (evidence favours rivastigmine) and may provide benefit for both cognitive impairment and activities of daily living. The effectiveness of DLB treatment is reported as being generally more pronounced than in Alzheimer’s disease, despite using the same class of medications. In case cholinesterase inhibitors are ineffective it may be necessary to prescribe an atypical antipsychotic. First generation antipsychotics should be avoided and clinicians should be aware of the possibility of a severe neuroleptic hypersensitivity reaction.
Wczesne i właściwe rozpoznanie otępienia z ciałami Lewy’ego (dementia with Lewy bodies, DLB) – drugiej, najczęstszej przyczyny otępień pierwotnie zwyrodnieniowych – nadal stanowi istotną trudność dla lekarzy spoza placówek referencyjnych. W pracy przedstawiono najnowsze kryteria diagnostyczne DLB oraz scharakteryzowano możliwości leczenia objawowego otępienia z ciałami Lewy’ego w kontekście aktualnych wyników badań. Prowadzenie chorego z DLB jest zadaniem złożonym i trudnym. Postępowanie terapeutyczne obejmuje wczesne wykrycie, przeprowadzenie badań dodatkowych, diagnostykę różnicową. Kolejnym elementem jest leczenie objawowe deficytu poznawczego, objawów neuropsychiatrycznych i zaburzeń zachowania oraz zaburzeń ruchowych. Monitorowania i ewentualnego leczenia wymagają objawy dysfunkcji autonomicznej i zaburzenia snu. Zastosowanie leczenia z wyboru, czyli inhibitorów cholinesteraz (a zwłaszcza riwastygminy) może poskutkować poprawą w zakresie funkcji poznawczych oraz aktywności codziennej. Przy braku efektu inhibitorów cholinesteraz w zakresie zaburzeń zachowania i objawów psychozy można rozważyć leczenie małymi dawkami atypowych leków przeciwpsychotycznych.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2006, 6, 2; 116-123
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Zaburzenia odżywiania u młodzieży – wstępna diagnostyka w gabinecie lekarza podstawowej opieki zdrowotnej
Eating disorders in adolescents – an initial diagnose in general physician practice
Autorzy:: Białokoz‑Kalinowska, Irena
Kierus, Karolina
Piotrowska‑jastrzębska, Janina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032399.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: adolescents
diagnostic criteria
eating disorders
patient’s examination
screening methods
zaburzenia odżywiania
kryteria diagnostyczne
młodzież
metody przesiewowe
badanie pacjenta
Opis:: Nowadays the increasing prevalence of eating disorders in adolescents urges general physicians to faced this problem in their daily practice more often than it used to be before. It is well known that early identification of the risk group of eating disorders and referring such patients to the further confirmation of the initial diagnose to the specialist with subsequent early introduction of the psychological and psychiatric therapy constitutes the key point of good prognosis. That’s why the role of the general physician can not be overestimated. The confirmation of the diagnoses belongs to the psychiatrist’s competency, however the initial diagnose is purely the general practitioner’s task. This is very difficult role because the patients quite often are concealing symptoms of the disease and what’s more confusing, they are denying the fact of their existence. Even, if it happened that the patients report some complains, their symptoms are often non‑specific as well as the abnormality in the physical examination are. Therefore there is a great need for establishing the screening tools – universal, reliable, easy and time‑saving methods for eating disorders diagnosis in the general practitioner’s office. Such methods were elaborated and used in the USA settings with the positive outcome. The aim of this paper is to present the most popular and wide used screening methods for eating disorders in the adolescents with the suggestion to incorporate them to the Polish general physicians’ practices.
Wraz z narastającą częstością występowania zaburzeń odżywiania wśród młodzieży, związaną z presją mass mediów i kultem szczupłej sylwetki będącej symbolem sukcesu we współczesnym świecie, lekarze pierwszego kontaktu coraz częściej spotykają pacjentów z tego typu zaburzeniami w swoich gabinetach. Wczesna identyfikacja chorych pozwala na szybsze skierowanie ich do specjalistycznej opieki psychologiczno‑psychiatrycznej i tym samym poprawia rokowanie. Chociaż potwierdzenie diagnozy zaburzeń odżywiania należy do kompetencji psychiatry, to lekarz rodzinny/pediatra odgrywa najistotniejszą rolę w ustaleniu wstępnego rozpoznania. Nie jest to łatwe, gdyż pacjenci zgłaszają się zazwyczaj z objawami będącymi już konsekwencjami zaburzeń odżywiania, a choroba często jest przez nich ukrywana i negowana. Zgłaszane dolegliwości często są niespecyficzne, podobnie jak odchylenia w badaniu fizykalnym. Stąd potrzeba korzystania z szybkiego testu przesiewowego, który mógłby być przeprowadzony w gabinecie lekarza rodzinnego i pozwalałby na potwierdzenie wstępnych podejrzeń sugerujących obecność zaburzenia odżywiania. Celem poniższego artykułu jest zwrócenie uwagi na trudności w diagnozowaniu zaburzeń odżywiania wśród młodzieży oraz zapoznanie z prostymi metodami diagnostycznymi – kwestionariuszami przesiewowymi, rekomendowanymi i stosowanymi w codziennej praktyce lekarzy pierwszego kontaktu w Stanach Zjednoczonych. Ze względu na obserwowane zjawisko wzrostu częstości występowania zaburzeń odżywiania w naszym kraju amerykańskie narzędzia przesiewowe wydają się dobrym i łatwym sposobem wczesnej identyfikacji młodzieży wykazującej takie zaburzenia w warunkach polskich.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 298-303
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Wtrętowe zapalenie mięśni: objawy kliniczne, diagnostyczne parametry biopsji mięśniowej i rozważania patogenetyczne
Inclusion-body myositis: clinical symptoms, diagnostic criteria of muscle biopsy and pathogenetic considerations
Autorzy:: Askanas, Valerie
King Engel, W.
Wójcik, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1062113.pdf
Data publikacji:: 2005
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: amyloid-β
diagnostic criteria
pathogenesis
s-IBM
sporadic inclusion-body myositis
β-amyloid
kryteria diagnostyczne
wtrętowe zapalenie mięśni
patogeneza
Opis:: Sporadic inclusion-body myositis (s-IBM), the most common muscle disease of older persons, is of unknown cause, and there is no successful treatment. Interest in sporadic inclusion-body myositis has been enhanced by the recent identification within the s-IBM muscle fibers of several abnormally accumulated proteins, which provides novel and important clues to the pathogenesis of this disorder. Here we summarize the clinical presentation, molecular phenotype, diagnostic criteria, and the newest advances related to seeking the pathogenic mechanism(s) of s-IBM. On the basis of our research, several processes seem to be important in relation to the still speculative pathogenesis: 1) increased transcription and accumulation of amyloid-β precursor protein (AβPP), and accumulation of its proteolytic fragment Aβ; 2) abnormal accumulation of cholesterol and its related protein; 3) oxidative stress; 4) accumulations of intramuscle fiber multiprotein aggregates; 5) increased accumulation of myostatin within the muscle fiber and 6) evidence that unfolded/misfolded proteins participate in s-IBM pathogenesis. Our basic hypothesis is that overexpression of AβPP within the aging muscle fibers is an early upstream event causing a subsequent pathogenic cascade.
Wtrętowe zapalenie mięśni (s-IBM) jest najczęstszą chorobą mięśni szkieletowych występującą u starszych osób. Przyczyna tej choroby pozostaje nieznana i jak dotąd brak jest skutecznego leczenia. Na wzrost zainteresowania s-IBM wpłynęło przede wszystkim odkrycie wewnątrz włókien mięśniowych wielu nadmiernie/nieprawidłowo gromadzonych białek, co pozwoliło na wyciągnięcie nowych wniosków dotyczących patogenezy tej choroby. W poniższej pracy podsumowujemy obraz kliniczny, charakterystyczne zmiany patologiczne oraz kryteria diagnostyczne. Na bazie naszych doświadczeń wskazujemy również na kilka zjawisk, które wydają się szczególnie istotne w patogenezie s-IBM. Zaliczyć do nich należy: 1) zwiększoną transkrypcję i nadmierne gromadzenie białka prekursorowego β-amyloidu (AβPP) oraz gromadzenie jego fragmentu β-amyloidu; 2) nieprawidłowe gromadzenie cholesterolu i związanych z nim białek; 3) stres oksydacyjny; 4) gromadzenie wewnątrz włókien mięśniowych wielobiałkowych agregatów; 5) nadmierne gromadzenie miostatyny wewnątrz włókien mięśniowych oraz 6) dowody na to, że białka, które nie posiadają prawidłowej, natywnej konformacji, odgrywają rolę w patogenezie s-IBM. Zgodnie z naszą główną hipotezą nadmierna ekspresja AβPP wewnątrz starzejących się włókien mięśniowych zapoczątkowuje patogenetyczną kaskadę s-IBM.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2005, 5, 4; 244-254
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "kryteria" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język