Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "guzy" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Diagnostyka ultrasonograficzna guzów przydatków – praktyczna przydatność różnych schematów prognostycznych oceny ryzyka onkologicznego
Ultrasound diagnosis of adnexal masses: the practical usefulness of various malignancy risk prediction models
Autorzy:
Nowosielski, Krzysztof
Witek, Andrzej
Kapuśniak, Ewa
Stawicka-Ociepka, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029696.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
diagnostyka
guzy przydatków
ocena ryzyka onkologicznego
Opis:
Adnexal masses are found in women of all ages, both pre- and postmenopausal. A large majority of them are benign and are diagnosed incidentally. Some cases, nonetheless, pose diagnostic and clinical challenges regarding the character of the lesion (whether benign or malignant). Correct preoperative classification is crucial for proper management both in terms of the scope and technique of surgery as well as the choice of the medical center where a given medical procedure is to be held (an gynecologic oncology center/a gynecologic ward). The usefulness of various imaging modalities (each characterized by a given level of sensitivity and specificity) for the diagnosis of ovarian cancer has been analyzed in multicenter studies. Studies by international groups, such as the IOTA, indicate the possibility of applying various diagnostic algorithms, relying on ultrasound assessment (Simple Rules model), complex mathematical models (LR1, LR2), biomarker measurements (ROMA, ROCA, OVERA), or a conjunction of clinical data, serum marker levels and ultrasound findings (ADNEX, RMI). All these models facilitate a differential diagnosis of ovarian tumors and help to triage patients into low-, moderate- or highrisk groups, thus warranting correct classification of patients for further management even when expert diagnosis is not feasible, and optimizing the quality of care provided. This study is a review of the available predictive formulas utilizing ultrasound findings, serum biomarker measurements and complex mathematical models as well as newly proposed diagnostic algorithms, based on the results of the most recent studies and guidelines of various gynecologic and obstetric societies. They may be helpful in day-to-day practice of gynecologists, aiding preoperative classification of adnexal masses as likely benign or malignant.
Guzy przydatków występują u kobiet w różnym wieku, zarówno przed menopauzą, jak i po niej. Zdecydowana większość z nich ma charakter łagodny i jest rozpoznawana przypadkowo. Część zmian przydatków budzi jednak wątpliwości diagnostyczno-kliniczne co do charakteru zmiany (łagodna czy złośliwa). Właściwe rozpoznanie przedoperacyjne warunkuje odpowiednie postępowanie w odniesieniu zarówno do zakresu i techniki operacji, jak i ośrodka wykonującego daną procedurę medyczną (ośrodek ginekologii onkologicznej/oddział ginekologiczny). W wielośrodkowych badaniach dotyczących diagnostyki guzów przydatków analizowane są różne metody obrazowania, z których każda cechuje się odpowiednim poziomem czułości i specyficzności. Prace międzynarodowych grup, w tym grupy IOTA, wskazują na możliwość zastosowania różnych schematów diagnostycznych, opartych na ocenie obrazów ultrasonograficznych (model prostych reguł), złożonych modelach matematycznych (LR1, LR2), markerach biochemicznych (ROMA, ROCA, OVERA) czy wreszcie skojarzeniu danych klinicznych, markerów biochemicznych i cech ultrasonograficznych (ADNEX, RMI). Wszystkie te schematy mają na celu diagnostykę różnicową guzów i ustalenie przynależności do grup niskiego, pośredniego i wysokiego ryzyka. Dzięki takiemu postępowaniu nawet przy braku możliwości oceny dokonanej przez eksperta możliwa staje się właściwa kwalifikacja pacjentek, co z kolei optymalizuje jakość zapewnianej im opieki medycznej. Niniejsza praca ma charakter poglądowy i prezentuje dostępne metody diagnostyki obrazowej guzów przydatków, oparte na ultrasonografii, markerach biochemicznych oraz złożonych modelach matematycznych. Przedstawia również nowe propozycje schematów diagnostycznych guzów przydatków, oparte na wynikach najnowszych opracowań naukowych i wytycznych towarzystw ginekologów i położników. Mogą one być pomocne w codziennej praktyce lekarzy ginekologów w przedoperacyjnej klasyfikacji guzów jako prawdopodobnie łagodnych lub wysokiego ryzyka onkologicznego.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2017, 15, 3; 194-217
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aspekty kardiologiczne stwardnienia guzowatego
Cardiovascular considerations in tuberous sclerosis
Autorzy:
Kohut, Joanna
Mazurek, Bogusław
Pająk, Jacek
Szydłowski, Lesław
Morka, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034371.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
pierwotne guzy serca
rhabdomyoma
stwardnienie guzowate
Opis:
Tuberous sclerosis complex is a genetic condition with an autosomal dominant pattern of inheritance, with an incidence of approximately 1:10,000, and 1:6,800 in the paediatric population, caused by a mutation of either of two genes: TSC1 on chromosome 9 (9q34) or TSC2 on chromosome 16 (16p13.3). Detailed American guidelines for cardiologists published in 2014 emphasize the vast assortment of phenotypes that may be found on tuberous sclerosis complex spectrum. The condition may manifest either very early, with foetal cardiac rhabdomyomas, observed as early as at 15 weeks of gestation, or with cardiovascular symptoms (aberrant cardiac conduction in particular) in adult tuberous sclerosis complex patients with no previous history of any such symptoms. Cardiovascular manifestations in tuberous sclerosis complex patients, apart from rhabdomyomas, arrhythmia and conduction disorders, include also rarer symptoms, such as coarctation of the aorta, thoracic or abdominal aortic aneurysms, rhabdomyositis (a rare form of cardiomyopathy), and hypertension. Echocardiography is the method of choice in the diagnosis of cardiac involvement in the course of tuberous sclerosis complex. Rhabdomyomas tend to occur between 20 and 30 weeks of foetal life. Cardiac magnetic resonance imaging can be used an alternative, and sometimes as a useful adjunct to echocardiography in the diagnostic workup of tuberous sclerosis complex. In the past 5 years, there have been some reports regarding the use of everolimus to induce prompt regression of rhabdomyomas in cases of heart failure resistant to conventional pharmacotherapy. The natural history of a vast majority of rhabdomyomas, however, is spontaneous regression within the child’s first year of life. In isolated cases, cardiac surgery is required to excise the tumours causing refractory heart failure.
Stwardnienie guzowate to genetycznie uwarunkowany zespół, dziedziczony w sposób autosomalny dominujący, o częstości występowania około 1:10 000, a w populacji dziecięcej 1:6800, spowodowany mutacją jednego z dwóch genów: TSC1 na chromosomie 9. (9q34) lub TSC2 na chromosomie 16. (16p13.3). Szczegółowe amerykańskie wytyczne dla kardiologów z 2014 roku podkreślają dużą różnorodność fenotypową stwardnienia guzowatego. Możliwe jest zarówno występowanie bardzo wczesnych manifestacji choroby, pod postacią obserwowanych już w 15. tygodniu życia płodowego guzów serca typu rhabdomyoma, jak i pojawianie się objawów kardiologicznych (zwłaszcza zaburzeń przewodnictwa) u osób dorosłych ze stwardnieniem guzowatym, które wcześniej takich objawów nie miały. Do problemów kardiologicznych u osób ze stwardnieniem guzowatym, poza guzami serca, zaburzeniami rytmu i przewodnictwa, należą również rzadsze nieprawidłowości, takie jak koarktacja aorty, tętniak aorty piersiowej lub brzusznej, rhabdomyositis (rzadka forma kardiomiopatii) oraz nadciśnienie tętnicze. Echokardiografia jest metodą z wyboru w diagnostyce zajęcia serca w przebiegu stwardnienia guzowatego. Guzy serca typu rhabdomyoma mają tendencję do pojawiania się pomiędzy 20. a 30. tygodniem życia płodowego. Alternatywą, a czasem uzupełnieniem badania echokardiograficznego w diagnostyce guzów serca w stwardnieniu guzowatym jest rezonans magnetyczny serca. W ostatnich 5 latach ukazały się pojedyncze doniesienia o zastosowaniu ewerolimusu w indukowaniu szybkiego zaniku guzów typu rhabdomyoma w opornej na typowe leczenie farmakologiczne niewydolności serca. Jednak większość guzów serca typu rhabdomyoma zanika samoistnie w ciągu pierwszego roku życia dziecka. Sporadycznie chorzy wymagają interwencji kardiochirurgicznej w celu usunięcia guzów serca, będących przyczyną opornej na leczenie farmakologiczne niewydolności serca.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 2; 155-162
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy i zmiany guzopodobne imitujące raka pęcherza moczowego w badaniu ultrasonograficznym
Sonography of tumors and tumor-like lesions that mimic carcinoma of the urinary bladder
Autorzy:
Smereczyński, Andrzej
Szopiński, Tomasz
Gołąbek, Tomasz
Ostasz, Oksana
Bojko, Stefania
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058049.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bladder pseudotumors
bladder tumors
ultrasound imaging
urinary bladder neoplasms
guzy pęcherza moczowego
guzy rzekome pęcherza moczowego
nowotwory pęcherza moczowego
ultrasonografia
Opis:
One of the basic abdominal organs that is assessed during transabdominal ultrasound examination for urological reasons is the urinary bladder. The bladder must be fi lled with urine. This is a prerequisite for a reliable assessment and, at the same time, an acoustic window in examining adjacent structures and organs, for instance the prostate gland. In some cases, doubts occur with respect to the nature of lesions detected. The paper presents anatomic lesions, defects and pathologies which might be erroneously interpreted as tumors of the urinary bladder, i.e. transitional cell carcinoma of the urinary bladder. The following lesions are discussed: 1) anatomic defects (including urachus remnants, ligaments that stabilize the bladder or cyst in the opening of the ureter into the bladder – ureterocele); 2) tumorlike lesions in the lumen of the urinary bladder (such as blood clots, fungus balls, stones or foreign bodies); 3) bladder wall pathologies (i.e. cystitis or endometriosis), focal decidual transformation of stromal cells or infl ammatory pseudotumor; 4) lesions impressing on the bladder from the outside (the mesentery of the sigmoid colon, the bowel, pathological lesions in organs adjacent to the urinary bladder, infl ammatory infi ltration, vasogenic compression of the bladder, pelvic lipomatosis, pathological lesions of the pubic symphysis); 5) postoperative lesions. All these lesions may mimic carcinoma of the urinary bladder in sonography. Bearing this fact in mind is signifi cant in establishing a diagnosis. Due to the malignant character of carcinoma of the urinary bladder and the need for aggressive surgical treatment, a correct diagnosis of this disease is essential for patients, particularly because the lack of adequate treatment and delayed treatment considerably affect prognosis.
Jednym z podstawowych narządów jamy brzusznej ocenianych w trakcie badania ultrasonografi cznego przez powłoki jamy brzusznej wykonywanego ze wskazań urologicznych jest pęcherz moczowy. Jego dobre wypełnienie moczem stanowi bezwzględny warunek wiarygodnej oceny, a zarazem okno akustyczne w diagnostyce innych sąsiadujących struktur i narządów, np. stercza. W niektórych przypadkach pojawiają się wątpliwości co do natury wykrytych zmian. W pracy przedstawiono zmiany anatomiczne, wady oraz stany chorobowe, które można mylnie zinterpretować jako guz pęcherza moczowego, czyli rak przejściowokomórkowy pęcherza moczowego. Kolejno omówiono następujące zmiany: 1) wady anatomiczne (w tym pozostałości moczownika, więzadła stabilizujące pęcherz moczowy, torbiel ujścia pęcherzowego moczowodu – ureterocele); 2) zmiany guzopodobne w świetle pęcherza moczowego (tj. skrzepy krwi, kule grzybicze, złogi, ciała obce); 3) patologie ściany pęcherza (tzn. zapalenie pęcherza moczowego, gruczolistość macicy zewnętrzną – endometriozę), ogniskową przemianę doczesnową komórek podścieliska, guza rzekomego zapalnego; 4) zmiany modelujące od zewnątrz pęcherz moczowy (krezkę okrężnicy esowatej, jelito, zmiany chorobowe w narządach przylegających do pęcherza moczowego, naciek zapalny, ucisk pęcherza naczyniopochodny, otłuszczenie miednicy, zmiany patologiczne spojenia łonowego); 5) zmiany pooperacyjne. Wszystkie powyższe zmiany mogą dać obraz ultrasonografi czny imitujący raka pęcherza moczowego. Znajomość tego faktu jest istotna w diagnostyce. Ze względu na złośliwy charakter raka pęcherza moczowego oraz konieczność agresywnego leczenia operacyjnego właściwe rozpoznanie tej choroby ma ogromne znaczenie dla pacjenta, zwłaszcza że nie tylko brak odpowiedniej terapii, ale również jej odwleczenie w czasie znacznie pogarsza rokowanie.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 56; 36-48
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka obrazowa nowotworów germinalnych i gonadalnych
Imaging diagnosis in germ cell and sex cord-stromal tumors
Autorzy:
Stachowicz, Norbert
Morawska, Dorota
Kotarski, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031028.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
germ cell tumors
sex cord-stromal tumors
sonography
tumor morphology
vascular perfusion pattern
guzy germinalne jajnika
guzy gonadalne jajnika
morfologia guza
przepływy naczyniowe
ultrasonografia
Opis:
Clinical diagnosis of ovarian tumors is the more difficult, the earlier is the clinical stage at presentation. On the other hand, while early-stage conditions are much more difficult to detect, early diagnosis is associated with the best outcomes. Rare sex cord-stromal and germ cell tumors present sonographic features similar to other ovarian tumors. Sonographic report should address the following: location, size and echogenicity of ovaries, location of adnexal lesions and their relation to other pelvic structures, precise description of solid elements, septations and papillomatous excrescences within the tumor as well as presence of free fluid within the peritoneal cavity. In suspected malignant tumors, most useful prognostic features include papilliform excrescences, so their location, size and number must be always documented. Furthermore, number and thickness of septations is of great prognostic significance. Description of tumor morphology should include its external and internal walls. Sonographic diagnosis may predict malignancy of lesion based on such features as solid areas, papilliform excrescences, septations or abnormal pattern of tumor vasculature. Due to neoangiogenesis in malignant tumors, study of vasculature and perfusion is also important. A typical finding in a malignant tumor is increased late-diastolic flow velocity, reduced resistance index RI to less than 0.5 and pulsation index to less than 0.8. Frequent is also elevation of peak systolic velocity PSV to over 12 cm/s. In spite of sophisticated and continuously improved imaging techniques in sonography, including “color” and “power” options in angio-Doppler studies as well as introduction of 3D/4D technique, malignant process may at best be suspected. Final diagnosis of malignant tumor is always based on histological studies.
Diagnostyka kliniczna zmian rozrostowych jajnika jest tym trudniejsza, im stopień zaawansowania klinicznego jest niższy, jednocześnie wczesne rozpoznanie daje najlepsze efekty terapeutyczne. Rzadko występujące guzy gonadalne i germinalne charakteryzują się podobnymi cechami ultrasonograficznymi jak inne guzy jajnika. W opisie wyniku badania sonograficznego należy uwzględnić następujące elementy: umiejscowienie, rozmiary i echostrukturę jajników, umiejscowienie zmian przydatkowych i ich stosunek do pozostałych struktur miednicy, dokładny opis elementów litych, przegród i wyrośli brodawkowatych w obrębie guza, obecność płynu w jamie otrzewnej. Wśród najbardziej przydatnych prognostycznie cech guza podejrzanego o rozrost złośliwy są wyrośla brodawkowate, dlatego też zawsze należy opisać ich lokalizację i wymiary oraz liczbę. Rokownicze znaczenie ma również liczba przegród oraz ich grubość. Ocena morfologii guza powinna także dotyczyć jego ścian zewnętrznych i wewnętrznych. Diagnostyka ultrasonograficzna może jedynie prognozować, czy zmiana ma charakter złośliwy, przy uwzględnieniu takich cech, jak obszary lite, wyrośla brodawkowate, przegrody czy nieprawidłowości przepływów naczyniowych w guzie. Ze względu na występowanie neoangiogenezy w guzach złośliwych ważne jest również badanie unaczynienia i przepływów naczyniowych w obrębie naczyń krwionośnych. W guzie złośliwym najczęściej można uwidocznić naczynia, w których stwierdza się wzrost prędkości przepływu późnorozkurczowego oraz spadek indeksów oporu RI<0,5 i pulsacji PI<0,8. Często też następuje wzrost szczytowej szybkości przepływu w czasie skurczu PSV>12 cm/s. Pomimo zaawansowanej i wciąż rozwijającej się techniki obrazowania sonograficznego z zastosowaniem kolorowego i power angio-Dopplera oraz możliwości wykorzystania techniki 3D/4D możemy jedynie podejrzewać rozrost złośliwy. Ostateczne rozpoznanie nowotworu złośliwego jest zawsze rozpoznaniem histopatologicznym.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 1; 47-50
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Echogenicity of benign adrenal focal lesions on imaging with new ultrasound techniques – report with pictorial presentation
Echogeniczność łagodnych zmian ogniskowych nadnerczy w obrazowaniu z zastosowaniem nowych technik ultrasonograficznych – doniesienie z prezentacją obrazową
Autorzy:
Słapa, Rafał Z.
Kasperlik-Załuska, Anna A.
Migda, Bartosz
Otto, Maciej
Dobruch-Sobczak, Katarzyna
Jakubowski, Wiesław S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052926.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adrenal glands
adrenal masses
echogenicity
ultrasound
echogeniczność
guzy nadnerczy
nadnercza
ultrasonografia
Opis:
Aim: The aim of the research was to assess the echogenicity of benign adrenal focal lesions using new ultrasound techniques. Material and method: 34 benign adrenal masses in 29 patients were analyzed retrospectively. The examinations were conducted using Aplio XG (Toshiba, Japan) ultrasound scanner with a convex probe 1–6 MHz in the B-mode presentation with the combined use of new ultrasound techniques: harmonic imaging and spatial compound sonography. The size of the adrenal tumors, their echogenicity and homogeneity were analyzed. Statistical analysis was conducted using the STATISTICA 10 software. Results: The following adrenal masses were assessed: 12 adenomas, 10 nodular hyperplasias of adrenal cortex, 7 myelolipomas, 3 pheochromocytomas, a hemangioma with hemorrhage and a cyst. The mean diameter of nodular hyperplasia of adrenal cortex was not statistically different from that of adenomas (p = 0.075). The possibility of differentiating between nodular hyperplasia and adenoma using the parameter of hypoechogenicity or homogeneity of the lesion was demonstrated with the sensitivity and specificity of 100% and 41.7%, respectively. The larger the benign adrenal tumor was, the more frequently did it turn out to have a mixed and inhomogenous echogenicity (p < 0.05; ROC areas under the curve: 0.832 and 0.805, respectively). Conclusions: A variety of echogenicity patterns of benign adrenal focal lesions was demonstrated. The image of an adrenal tumor correlates with its size. The ultrasound examination, apart from its indisputable usefulness in detecting and monitoring adrenal tumors, may also allow for the differentiation between benign lesions. However, for lesions found incidentally an algorithm for the assessment of adrenal incidentalomas is applicable, which includes computed tomography and magnetic resonance imaging.
Cel: Celem badania była ocena echogeniczności łagodnych zmian ogniskowych nadnerczy z zastosowaniem nowych technik ultrasonograficznych. Materiał i metoda: Retrospektywnej analizie poddano badania ultrasonograficzne 34 łagodnych guzów nadnerczy u 29 pacjentów. Badania były wykonywane z zastosowaniem aparatu ultrasonograficznego Aplio XG (Toshiba, Japonia), głowicy convex 1–6 MHz w prezentacji B-mode z łącznym zastosowaniem nowych technik ultrasonograficznych: obrazowania harmonicznego i ultrasonografii złożonej przestrzennie. Analizie poddano wielkość guzów nadnerczy, ich echogeniczność oraz jednorodność. Analiza statystyczna była wykonywana z zastosowaniem programu STATISTICA 10. Wyniki: Oceniano: 12 gruczolaków, 10 guzów rozrostu (hyperplasia) guzkowego kory nadnercza, 7 guzów myelolipoma, 3 guzy chromochłonne, naczyniak z krwawieniem oraz torbiel. Średni wymiar guzów rozrostu guzkowego kory nadnerczy nie różnił się statystycznie od gruczolaków (p = 0,075). Wykazano możliwość różnicowania rozrostu guzkowego oraz gruczolaka z zastosowaniem parametru hipoechogeniczności lub jednorodności z czułością i swoistością odpowiednio 100% i 41,7%. Im większy był łagodny guz nadnercza, tym częściej zmiany okazywały się mieć mieszaną i niejednorodną echogeniczność (p < 0,05; pola pod krzywymi ROC – odpowiednio 0,832 i 0,805). Wnioski: Wykazano różnorodność wzorców echogeniczności łagodnych zmian ogniskowych nadnerczy. Obraz guza nadnercza koreluje z jego wielkością. Badanie ultrasonograficzne poza niewątpliwą korzyścią w wykrywaniu i monitorowaniu guzów nadnerczy może pozwalać na różnicowanie w zakresie zmian o łagodnym charakterze. Jednak w sytuacjach przypadkowo wykrytych zmian obowiązuje algorytm oceny nadnerczowych incydentaloma, oparty na badaniach tomografii komputerowej lub rezonansu magnetycznego.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 63; 368-376
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Standards of ultrasound imaging of the adrenal glands
Standardy badania ultrasonograficznego nadnerczy
Autorzy:
Słapa, Rafał Z.
Jakubowski, Wiesław S.
Dobruch-Sobczak, Katarzyna
Kasperlik-Załuska, Anna A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052938.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adrenal glands
adrenal masses
standards
ultrasound
guzy nadnerczy
nadnercza
standardy
ultrasonografia
Opis:
Adrenal glands are paired endocrine glands located over the upper renal poles. Adrenal pathologies have various clinical presentations. They can coexist with the hyperfunction of individual cortical zones or the medulla, insufficiency of the adrenal cortex or retained normal hormonal function. The most common adrenal masses are tumors incidentally detected in imaging examinations (ultrasound, tomography, magnetic resonance imaging), referred to as incidentalomas. They include a range of histopathological entities but cortical adenomas without hormonal hyperfunction are the most common. Each abdominal ultrasound scan of a child or adult should include the assessment of the suprarenal areas. If a previously non-reported, incidental solid focal lesion exceeding 1 cm (incidentaloma) is detected in the suprarenal area, computed tomography or magnetic resonance imaging should be conducted to confirm its presence and for differentiation and the tumor functional status should be determined. Ultrasound imaging is also used to monitor adrenal incidentaloma that is not eligible for a surgery. The paper presents recommendations concerning the performance and assessment of ultrasound examinations of the adrenal glands and their pathological lesions. The article includes new ultrasound techniques, such as tissue harmonic imaging, spatial compound imaging, three-dimensional ultrasound, elastography, contrast-enhanced ultrasound and parametric imaging. The guidelines presented above are consistent with the recommendations of the Polish Ultrasound Society.
Nadnercze to parzysty gruczoł endokrynny położony nad górnymi biegunami nerek. Choroby nadnerczy prezentują różne obrazy kliniczne. Mogą przebiegać z nadczynnością w zakresie poszczególnych warstw kory nadnercza albo rdzenia, niedoczynnością kory nadnercza lub z zachowaną prawidłową czynnością hormonalną. Najczęściej spotykanymi zmianami nadnerczy są przypadkowo stwierdzane w badaniach obrazowych (ultrasonografia, tomografia, rezonans magnetyczny) guzy, określane terminem incydentaloma. Obejmują one szereg jednostek histopatologicznych, jednak najczęściej są to gruczolaki kory nadnerczy bez nadmiernej czynności hormonalnej. Każde badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej dziecka albo osoby dorosłej powinno obejmować ocenę pól nadnerczowych. W przypadku uwidocznienia w polu nadnerczowym wcześniej nieopisywanej, przypadkowej litej zmiany ogniskowej o średnicy >1 cm (incydentaloma) konieczne jest jej potwierdzenie i różnicowanie za pomocą badania tomografii komputerowej lub obrazowania rezonansu magnetycznego oraz określenie stanu czynnościowego guza. Badanie ultrasonograficzne wykorzystywane jest również do kontrolowania przypadków incydentaloma nadnerczy niezakwalifikowanych do leczenia operacyjnego. W pracy przedstawiono zalecenia dotyczące wykonywania i oceny badań ultrasonograficznych nadnerczy oraz ich zmian patologicznych. Opracowanie uwzględnia nowe techniki ultrasonograficzne, takie jak tkankowe obrazowanie harmoniczne, obrazowanie złożone przestrzennie, ultrasonografia trójwymiarowa, elastografia oraz obrazowanie z zastosowaniem ultrasonograficznych środków kontrastujących i obrazowanie parametryczne. Zawarte w publikacji wytyczne są przedstawione zgodnie z zaleceniami Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznego.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 63; 377-387
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola przeszczepiania autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych w leczeniu guzów litych
Autologous hematopoietic cell transplantation in the treatment of solid tumors
Autorzy:
Młot, Beata
Gawroński, Krzysztof
Oborska, Sylwia
Pielichowski, Wojciech
Rzepecki, Piotr
Waśko-Grabowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031041.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
autologous hematopoietic stem cell transplantation
germ cell tumors
high-dose chemotherapy
neuroblastoma
solid tumors
guzy lite
guzy zarodkowe
nerwiak płodowy
przeszczepianie autologicznych krwiotwórczych komórek macierzystych
wysokodawkowa chemioterapia
Opis:
High-dose chemotherapy (HDC) followed by autologous stem cell transplantation (ASCT) has been used in the treatment of solid tumors since the ‘80s. Standard indications include breast cancer, ovarian cancer and germ cell tumors. Results of several phase II trials confirmed a beneficial effect of this therapeutic strategy on recurrence-free survival and total survival compared with conventional chemotherapy. Unfortunately, in most types of solid tumors, this effect has not been confirmed by phase III trials. Subsequently, the number of autologous transplantations in breast cancer decreased considerably. There is no evidence for any favorable effect of HDC in brain tumors and small cell lung cancer. According to 2006 EBMT recommendations, HDC followed by administration of hematopoietic cells is a therapeutic option in cases of therapy-resistant or recurrent primarily extragonadal germ cell tumors. A matter of debate is the use of this technique with similar indications in patients with germ cell tumors originating in the gonads. The first report on the effectiveness of HDC as first-line treatment of non-epithelial soft tissue tumors was by Pritchard et al. (1998). They documented improved event-free survival and total survival after administration of high doses of melphalan in children with stage IV neuroblastoma, achieving complete or very favorable partial remission after completed induction chemotherapy and surgical treatment. To date, neuroblastoma remains the only neoplasm, where randomized trials in children confirmed a favorable effect of transplantation of autologous hematopoietic cells on final treatment outcome.
Wysokodawkowa chemioterapia (HDC) z następowym przeszczepieniem autologicznych komórek krwiotwórczych (ASCT) jest stosowana w leczeniu guzów litych od lat 80. Najczęstszymi wskazaniami były: rak sutka, rak jajnika i guzy zarodkowe. Wyniki wielu badań drugiej fazy wskazywały na korzystny wpływ tej metody leczenia na przeżycie wolne od nawrotu i całkowite przeżycie w porównaniu z konwencjonalną chemioterapią. Niestety, dla większości typów guzów litych efekt ten nie został potwierdzony w badaniach trzeciej fazy. Znacząco spadła liczba autologicznych przeszczepień w raku sutka. Nie znaleziono dowodów o wyższości HDC w guzach mózgu i raku drobnokomórkowym płuca. Według stanowiska EBMT z 2006 roku wysokodawkowa chemioterapia z następową podażą komórek krwiotwórczych stanowi opcję terapeutyczną w przypadkach opornych bądź nawrotowych guzów zarodkowych o pierwotnym punkcie wyjścia pozagonadalnym. Dyskusyjna jest sprawa zastosowania tej metody w podobnych wskazaniach u chorych z guzem zarodkowym wywodzącym się z gonad. Pierwszym doniesieniem potwierdzającym skuteczność zastosowania wysokodawkowej chemioterapii w leczeniu pierwotnym nowotworów nienabłonkowych tkanek miękkich była praca Pritcharda i wsp. z 1998 roku. Autorzy udokumentowali w niej poprawę przeżycia wolnego od zdarzeń i całkowitego przeżycia (ES i OS) po zastosowaniu wysokich dawek melfalanu u dzieci w stadium IV neuroblastoma, które uzyskały całkowitą lub bardzo dobrą częściową remisję po zakończeniu chemioterapii indukcyjnej i leczeniu operacyjnym. Do chwili obecnej neuroblastoma pozostaje jedynym nowotworem, w przypadku którego w badaniu randomizowanym (u dzieci) wykazano korzystny wpływ przeszczepienia autologicznych komórek krwiotwórczych na ostateczne wyniki leczenia.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 3; 169-185
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasady leczenia guzów gonadalnych jajnika
Sex cord stromal tumors of the ovary: principles of management
Autorzy:
Markowska, Janina
Mardas, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030827.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Sertoli-Leydig cell tumors
granulosa cell tumor
grupa otoczkowiakowłókniaków
guzy gonadalne
guzy sznurów płciowych i zrębu z obrączkowatymi cewkami
guzy z komórek Leydiga i Sertoliego
gynandroblastoma
leczenie
management
sex cord stromal tumors
sex cord tumors with annular tubules
thecoma-fibroma group
ziarniszczaki
Opis:
Sex cord stromal tumors of the ovary are rare neoplasms that account for only 7% of all ovarian malignancies. They are derived from the sex cords and the ovarian stroma or mesenchyme. Most common in this group is granulosa cell tumor that accounts for approximately 70% of malignant sex cord stromal tumors and divides into adult and juvenile type. Surgery remains the mainstay of initial management and is necessary to establish a definitive tissue diagnosis. In patients wishing to preserve their fertility unilateral salphingo-oophorectomy seems to be reasonable. In patients with advanced disease and in postmenopausal women total abdominal hysterectomy with bilateral salphingo-oophorectomy and complete surgical staging should be performed. Most of these tumors are classified as stage I at the time of diagnosis. Patients with stage I disease have a very good prognosis (5-years survival 84-95%) and do not require adjuvant treatment. Only long-term, careful follow-up is recommended. In advanced stages adjuvant chemotherapy with BEP is usually considered standard first line. Serum tumor markers are very useful in follow-up, especially inhibins and estradiol. Other sex cord stromal tumors include tumors from thecoma-fibroma group, Sertoli-Leydig cell tumors and very rare gynandroblastoma and sex cord tumors with annular tubules.
Guzy gonadalne jajnika są rzadko występującymi nowotworami, które stanowią około 7% nowotworów złośliwych jajnika. Rozwijają się one zarówno z elementów gonady żeńskiej, jak i męskiej oraz z komórek podścieliska i fibroblastów. W tej grupie guzów najczęściej występują ziarniszczaki, które są odpowiedzialne za występowanie prawie 70% złośliwych guzów gonadalnych. Dzieli się je na postać dojrzałą, stanowiącą 95% ziarniszczaków, i młodzieńczą, która stanowi jedynie 5% przypadków w tej grupie. Podstawę leczenia stanowi zabieg operacyjny, który jest niezbędny do ostatecznego rozpoznania histopatologicznego. U pacjentek z niskim stopniem zaawansowania, chcących zachować płodność, zasadne jest leczenie oszczędzające z jednostronnym usunięciem przydatków. Z kolei u kobiet z zaawansowaną chorobą i po menopauzie wskazane jest przeprowadzenie zabiegu radykalnego: wycięcie macicy z przydatkami i maksymalna redukcja guza. Większość guzów rozpoznaje się w stadium I według FIGO. Pacjentki w I stopniu zaawansowania mają bardzo dobre rokowanie (5-letnie przeżycia: 84-95%) i nie wymagają dalszego leczenia. Zaleca się wyłącznie długoletnią, dokładną obserwację. W zaawansowanych przypadkach (FIGO >II) niezbędne jest leczenie uzupełniające. Najczęściej rozpatrywane postępowanie pierwszego rzutu to chemioterapia według schematu BEP (bleomycyna + etopozyd + cisplatyna). Pomocne w monitorowaniu przebiegu choroby są markery nowotworowe, szczególnie inhibina i estradiol. Do guzów gonadalnych zalicza się również guzy z grupy otoczkowiakowłókniaków, grupę guzów z komórek Leydiga i Sertoliego, jak również niezwykle rzadkie: gynandroblastoma oraz guzy sznurów płciowych i zrębu z obrączkowatymi cewkami.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 4; 265-272
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena stężenia bFGF w surowicy krwi kobiet z guzami złośliwymi i niezłośliwymi jajnika
Analysis of serum bFGF concentration in women with malignant and benign ovarian tumors
Autorzy:
Moszyński, Rafał
Szpurek, Dariusz
Michalak, Sławomir
Szubert, Sebastian
Krygowska, Joanna
Sajdak, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030163.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
CA-125
bFGF
diagnosis
ovarian cancer
ovarian tumor
diagnostyka
guzy jajnika
rak jajnika
Opis:
Aim of paper: The purpose of this paper was to assess serum bFGF level on women with malignant and benign ovarian cancer. Material and methods: The study encompassed 62 patients treated at the Department of Surgical Gynaecology of the Medical University in Poznań since 2006 thru 2009. The patients were subdivided into two groups: those harboring ovarian cancer (group 1; n=17) and those affected with a benign tumor (group 2; n=45). Serum bFGF level was assessed in both groups in relation to several features of the disease. Results: Median serum bFGF level in group 1 was 40.10 pg/ml (95% CI: 29.17-113.89), while in group 2 – 20.60 pg/ml (95% CI: 16.33-36.59). The difference was close to statistical significance (p=0.068). Prognostic value of bFGF in ovarian cancer in terms of sensitivity and specificity was 47% and 93%, respectively. Its positive predictive value (PPV) was 73%, negative predictive value (NPV) – 82%, and AU-ROC (area under curve) – 0.647. Analysis of AU-ROC for bFGF and CA-125 revealed superior predictive value of the latter in ovarian cancer (p=0.011). Median serum bFGF level in women with ovarian cancer at FIGO stage III and IV was 99.60 pg/ml (95% CI: 37.59-185.04) and was significantly higher than at FIGO stage I and II (16.29 pg/ml; 95% CI: 4.57-37.78; p=0,025). In clear-cell- and non-differentiated cancers, higher serum bFGF level was noticed (p=0.0037). No correlations have been noticed between bFGF and histological malignancy grade (p=0.56) or tumor size (group 1: p=0.56; group 2: p=0.87). Conclusions: In women affected with ovarian cancer, serum bFGF level is higher than in those harboring benign tumors and the difference is close to statistical significance. In women with ovarian cancer, serum bFGF level is significantly higher in those at more advanced clinical stage of the disease. bFGF may be a valuable adjunct in preoperative diagnostic work-up of ovarian tumors.
Cel: Celem pracy była ocena surowiczego stężenia bFGF u kobiet ze złośliwym i niezłośliwym guzem jajnika. Materiał i metody: Badaniami objęto 62 pacjentki leczone w Klinice Ginekologii Operacyjnej UM w Poznaniu w latach 2006-2009. Pacjentki podzielono na dwie grupy: chore z rakiem jajnika (grupa 1.; n=17) i kobiety z guzem niezłośliwym (grupa 2.; n=45). Stężenie bFGF analizowano w poszczególnych grupach w zależności od różnych cech choroby. Wyniki: Mediana stężenia bFGF w grupie 1. wynosiła 40,10 pg/ml (95% CI: 29,17-113,89), natomiast w grupie 2. – 20,60 pg/ml (95% CI: 16,33-36,59). Różnica ta była bliska istotności statystycznej (p=0,068). W prognozowaniu raka jajnika bFGF uzyskał czułość równą 47%, swoistość – 93%, PPV – 73%, NPV – 82% przy polu pod krzywą ROC (AU-ROC) równym 0,647. Analiza AU-ROC dla bFGF i CA-125 wykazała wyższość CA-125 w predykcji raka jajnika (p=0,011). Mediana stężeń bFGF u kobiet z rakiem jajnika w III i IV stopniu według FIGO wynosiła 99,60 pg/ml (95% CI: 37,59-185,04) i była istotnie statystycznie wyższa niż w I i II stopniu FIGO (16,29 pg/ml, 95% CI: 4,57-37,78; p=0,025). W rakach jasnokomórkowych i niezróżnicowanych występowały wyższe stężenia bFGF (p=0,0037). Nie zaobserwowano korelacji między bFGF a stopniem złośliwości histologicznej (p=0,56) ani wielkością guza (grupa 1.: p=0,56; grupa 2.: p=0,87). Wnioski: U kobiet z rakiem jajnika stężenia bFGF są wyższe niż u kobiet z guzami niezłośliwymi, a różnice te są bliskie istotności statystycznej. U kobiet z rakiem jajnika stężenie bFGF jest istotnie wyższe w zaawansowanych stadiach choroby. bFGF może być cennym uzupełnieniem diagnostyki przedoperacyjnej guzów jajnika.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2009, 7, 3; 199-205
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy jajnika w ciąży
Ovarian tumors in pregnancy
Autorzy:
Markowska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031510.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
guzy jajnika
rak jajnika
ciąża
chemioterapia
laparotomia
ovarian tumors
ovarian carcinoma
pregnancy
chemotherapy
laparotomy
Opis:
Ovarian tumors develop in 2.3–8.8% of pregnant women. Most of them are benign cysts which vanish spontaneously after the 9th or 10th week of gestation. Ultrasound examination and magnetic resonance imaging are helpful diagnostic tools. Computed tomography, however, is contraindicated. The most common benign lesions are teratomas and cystadenomas. Malignant tumors account for 2.15–13% of all ovarian tumors in pregnant patients. Germ cell tumors, followed by borderline tumors and ovarian carcinomas constitute the most common ones. The management in the case of germ cell and borderline tumors involves unilateral adnexectomy and in invasive ovarian carcinomas, the treatment is individualized. In stage 1A G1, the management is similar to the one in borderline tumors and restaging after the delivery may be performed. Additionally, in early stages of carcinoma (stage IA G2 and G3, IB, IC as well as IIA), lymphadenectomy and platinum-based chemotherapy are recommended. In advanced stages, there are numerous possibilities of treatment including radical surgery with termination of pregnancy before the 20th–24th weeks of gestation and adjuvant therapy. Another option is the implementation of neoadjuvant chemotherapy during pregnancy and performance of cytoreduction following the delivery. At the mother’s request, delaying the treatment until after the delivery may be considered. Chemical treatment during pregnancy does not exert negative effects on the fetus provided that it is applied in the second or third trimesters. One of its rare complications is intrauterine growth restriction (IUGR). The survival of patients with ovarian carcinomas diagnosed during pregnancy is not different than in the case of women diagnosed without being pregnant.
Guzy jajnika w ciąży występują u 2,3–8,8% ciężarnych. Większość z nich to torbiele łagodne, które samoistnie zanikają po 9.–10. tygodniu ciąży. W diagnozowaniu pomocne jest badanie ultrasonograficzne oraz rezonans magnetyczny. Przeciwwskazana jest tomografia komputerowa. Najczęstszymi zmianami łagodnymi są potworniaki i torbielakogruczolaki. Wśród wszystkich guzów jajnika w ciąży 2,15–13% stanowią guzy złośliwe. Najczęstsze są guzy germinalne, a następnie typu borderline i raki jajnika. W guzach germinalnych i borderline postępowanie obejmuje adneksektomię jednostronną. W inwazyjnych rakach jajnika leczenie jest zindywidualizowane. W stopniu IA G1 postępowanie jest podobne jak w guzach granicznych, a po porodzie może być dokonana ponowna ocena zaawansowania. W stopniach wczesnych raka (IA G2 i G3, IB, IC i IIA) zaleca się dodatkowo wykonanie limfadenektomii i zastosowanie chemioterapii opartej na platynie. W stopniach zaawansowanych istnieją różne możliwości, włącznie z operacją radykalną, połączoną z terminacją ciąży przed 20.–24. tygodniem ciąży i leczeniem adiuwantowym. Inną opcją jest stosowanie chemioterapii neoadiuwantowej w ciąży i przeprowadzenie cytoredukcji po porodzie. Na życzenie matki można rozważyć opóźnienie leczenia do czasu urodzenia dziecka. Leczenie chemiczne w czasie ciąży nie wywiera szkodliwego wpływu na płód, jeśli jest zastosowane w II i III trymestrze ciąży; jednym z rzadkich powikłań jest opóźnienie wewnątrzmacicznego wzrastania płodu (IUGR). Przeżycia kobiet z rakiem jajnika rozpoznanym w ciąży nie różnią się od stwierdzanych w raku jajnika bez ciąży.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 2; 159-165
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy graniczne jajnika – diagnostyka i leczenie
Borderline tumors of the ovary – diagnosis and treatment
Autorzy:
Markowska, Janina
Pawałowska, Monika
Grabowski, Jacek
Kojs, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030983.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
borderline tumors
borderline tumors of the ovary
borderline-malignancy tumors
peritoneal pseudomyxoma
treatment of borderline ovarian tumors
guzy graniczne jajnika
guzy o granicznej złośliwości
leczenie guzów granicznych jajnika
śluzak otrzewnej (pseudomyxoma peritonei)
Opis:
Borderline tumors of the ovary account for 10-20% of all epithelial cancers of this organ. They are usually diagnosed at clinical stage I, mainly in women of reproductive age. The tumor is unilateral in 60-90% of the cases. Most of the tumors are serous (37-50% of total). The mucinous variant is less frequent and the least frequent is the endometrioid variety. Histological diagnosis of borderline tumors is based on lack of destructive stromal infiltration. A characteristic feature of these tumors is the presence of peritoneal seeding, both invasive and non-invasive, associated mainly with serous and mucinous tumor types. A special form of borderline tumor is the serous borderline tumor with micropapillary pattern. Unfavorable prognosis is associated with the bowel type of mucinous borderline tumor, particularly when coexisting with peritoneal pseudomyxoma, often originating from the vermiform appendix. Development of borderline cancers results from mutations in the BRAF and KRAS genes, which are present in 47-60% of serous tumors. Sparing surgery indicated in early clinical stages (I and II) in women under 40, who wish to preserve their fertility. In all other cases, even at early clinical stages, standard procedure consists in hysterectomy combined with adnexectomy and omentectomy. In advanced stages, the aim of surgery is total cytoreduction, if feasible. Mucinous tumors require concomitant appendectomy. Recurrent cases usually are reoperated, particularly when the primary procedure was a sparing one. Chemotherapy does not improve treatment outcomes.
Raki graniczne jajnika (borderline tumors of the ovary) stanowią 10-20% nabłonkowych raków jajnika. Rozpoznawane są najczęściej w I stopniu zaawansowania, głównie u kobiet w wieku rozrodczym. W 60-90% lokalizują się w jednym jajniku; w większości są to guzy surowicze, stanowiące 37-50% wszystkich guzów, rzadszą postacią są guzy śluzowe, a najrzadziej występują guzy endometrioidalne. Rozpoznanie histologiczne raków granicznych opiera się na braku destrukcyjnej inwazji podścieliska. Cechą charakterystyczną tych guzów jest obecność wszczepów dootrzewnowych, inwazyjnych lub nieinwazyjnych, występujących głównie w rakach granicznych surowiczych i śluzowych. Szczególną postacią guzów granicznych jest mikrobrodawkowaty rak surowiczy (serous borderline tumor with micropapillary pattern). Niekorzystne rokowanie dotyczy raka granicznego śluzowego typu jelitowego, a zwłaszcza współistniejącego ze śluzakiem otrzewnej (pseudomyxoma peritonei), którego źródłem pierwotnym jest często wyrostek robaczkowy. W rozwoju raków granicznych udział biorą mutacje w genach BRAF i KRAS, które wykrywane są w 47-60% guzów o utkaniu surowiczym. We wczesnych stanach zaawansowania (I i II) u kobiet poniżej 40. roku życia pragnących zachować płodność przeprowadza się operację oszczędzającą. W pozostałych przypadkach wczesnych klinicznie standardem jest wycięcie macicy z przydatkami i siecią większą. W stopniach zaawansowanych wykonuje się (jeśli to możliwe) cytoredukcję – całkowitą. W przypadku guza śluzowego konieczne jest wycięcie wyrostka robaczkowego. W przypadku nawrotu choroby najczęściej wykonuje się powtórny zabieg operacyjny, szczególnie u kobiet poddanych poprzednio leczeniu oszczędzającemu. Leczenie chemiczne nie poprawia wyników leczenia.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 160-165
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guzy jajnika o granicznej złośliwości – diagnostyka, leczenie i obserwacja po leczeniu
Borderline ovarian tumors – diagnosis, treatment and follow-up
Autorzy:
Sobiczewski, Piotr
Kupryjańczyk, Jolanta
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030294.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
borderline tumors
follow-up
relapse
surgical treatment
guzy graniczne
leczenie chirurgiczne
nawroty
obserwacja po leczeniu
Opis:
Tumors of borderline malignancy account for approximately 20% of all ovarian tumors. Their diagnostic criteria mainly include: the absence of destructive stromal invasion, stratification of epithelial cells, moderate mitotic activity and non-intensified nuclear atypia. The mainstay of treatment is surgery. Indications for radical treatment include older patient’s age and considerable advancement of the disease. The surgery should involve hysterectomy with salpingo-oophorectomy and removal of all macroscopic tumor foci as well as staging, which includes: peritoneal fluid sampling, omentectomy and peritoneal biopsy. Adjuvant treatment is not recommended except for cases with invasive implants. Over 50% of patients with borderline tumors are women at the child-bearing age. In these patients, the wish to preserve fertility should be considered. Conservative treatment consists of tumor removal, preservation of the uterus and at least a part of one ovary as well as staging. The follow-up period should be long since the disease can recur after several or even a dozen or so years. Patients with risk factors (advanced FIGO stage, presence of implants, incomplete staging or a residual tumor mass) should be followed every 3–4 months for the first 2 years, and subsequently, every 6 months. A similar follow-up pattern is recommended in patients after conservative treatment, particularly because most recurrences typically occur within the first 2 years after surgery. The total frequency of relapse is approximately 10–11%. These cases usually involve recurring borderline tumors, but approximately 30% are invasive (2.5–3% of malignant transformation). Conservative treatment is associated with a higher risk of relapse (up to 35%). However, in such cases, tumors are usually of borderline malignancy and can be effectively managed surgically. Invasive relapse is associated with poor prognosis.
Guzy o granicznej złośliwości stanowią około 20% guzów jajnika. Kryteriami rozpoznania są: brak destrukcyjnego naciekania podścieliska, nawarstwianie komórek nabłonka, umiarkowana aktywność mitotyczna i nienasilona atypia jądrowa. Podstawową metodą leczenia jest chirurgia. Wskazania do leczenia radykalnego to starszy wiek pacjentki i znaczne zaawansowanie choroby. Zakres operacji powinien obejmować usunięcie macicy z przydatkami i wszystkich makroskopowych ognisk nowotworu oraz staging, w którego skład wchodzą: pobranie płynu z otrzewnej, usunięcie sieci, biopsje otrzewnej. Leczenie adiuwantowe nie jest rekomendowane, z wyjątkiem przypadków, w których obecne są wszczepy inwazyjne. Ponad 50% chorych z guzami o granicznej złośliwości to kobiety w wieku rozrodczym – u nich leczenie powinno uwzględniać chęć zachowania płodności. Leczenie oszczędzające polega na usunięciu zmian nowotworowych z zachowaniem macicy i przynajmniej fragmentu jednego jajnika oraz oceną stopnia zaawansowania. Obserwacja po leczeniu powinna być wieloletnia, ponieważ nawroty mogą występować po kilku, a nawet kilkunastu latach. Chore z czynnikami ryzyka (zaawansowany stopień FIGO, obecność implantów, niepełny staging lub pozostawiona masa resztkowa nowotworu) przez 2 pierwsze lata powinny mieć kontrole co 3–4 miesiące, a następnie co 6 miesięcy. Podobną obserwację zaleca się u pacjentek po leczeniu oszczędzającym, zwłaszcza że największy odsetek nawrotów występuje w ciągu 2 lat po operacji. Częstość nawrotów wynosi około 10–11%. Najczęściej są to wznowy typu granicznego, niemniej około 30% nawrotów ma charakter inwazyjny (2,5–3% transformacji złośliwej). Leczenie oszczędzające wiąże się z wyższym ryzykiem nawrotu (nawet 35%), jednak wznowy mają charakter graniczny i są skutecznie leczone chirurgicznie. Wystąpienie wznowy inwazyjnej wiąże się ze złym rokowaniem.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 234-244
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przydatność laparoskopii w leczeniu guzów przydatków
Laparoscopy in the treatment of adnexal tumors
Autorzy:
Szamatowicz, Jacek
Kuźmicki, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030996.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
laparoscopy
ovarian cancer
ovarian cysts
ovarian tumors
sonography
guzy jajników
laparoskopia
rak jajnika
torbiele jajników
ultrasonografia
Opis:
Adnexal tumors are among the most frequent disorders of the female genital system. According to current estimates, they affect up to 10% of all women. Recently, the role of laparotomy in surgical techniques in gynecology increased considerably, while laparoscopy performed for an adnexal tumor is one of the commonest gynecologic procedures. The aim of this study was a retrospective analysis of 307 laparoscopic procedures performed due to adnexal tumors. In this population of patients, in 2 instances the procedure was converted from laparoscopy to laparotomy because of a suspected malignancy, subsequently confirmed by histological study, while in 2 other cases malignancy was diagnosed post-hoc and a repeat surgery was necessary. The incidence of various types of ovarian lesions was analyzed, whereby the most frequently encountered conditions included simple, endometrioid and dermoid cysts, in decreasing order. No serious laparoscopy- associated complications were noticed and all patients were discharged from hospital on the first postoperative day. The authors highlight the importance of precise diagnosis of adnexal tumors prior to surgery and role of sonographic study, as the basic diagnostic tool used to determine the nature of lesion. Sensitivity and specificity of this study in the diagnosis of adnexal tumors is discussed, as well as predictive value of the non-specific marker CA-125, which proved useless when suspecting endometrial tumors. At present, laparoscopy is the technique of choice in the diagnosis and treatment of benign genital lesions in the females. Nevertheless, adequate qualification of patients to surgical treatment is still the key issue.
Guzy przydatków należą do najczęstszych chorób żeńskiego układu rozrodczego. Szacuje się, że występują one nawet u 10% populacji kobiet. W ostatnich latach wykorzystanie laparoskopii w technikach operacyjnych w ginekologii znacznie się zwiększyło, a wykonywanie laparoskopii z powodu guzów przydatków należy do najczęściej wykonywanych operacji ginekologicznych. Celem niniejszej pracy była retrospektywna analiza 307 operacji wykonywanych z powodu guzów w obrębie przydatków. Spośród analizowanych chorych w dwóch przypadkach dokonano konwersji do laparotomii z powodu podejrzenia o proces nowotworowy złośliwy, w dwóch kolejnych przypadkach zmianę złośliwą rozpoznano pooperacyjnie i konieczna była kolejna interwencja. W pracy przeanalizowano częstość występowania poszczególnych rodzajów zmian w jajnikach. Najczęściej stwierdzano torbiele proste, w kolejności endometrialne i dermoidalne. Nie zanotowano poważnych powikłań związanych z wykonywanymi zabiegami, a wszystkie pacjentki opuściły szpital w pierwszej dobie po operacji. W pracy zwrócono szczególną uwagę na dokładną diagnostykę guzów przydatków przed kwalifikacją do zabiegu. Omówiono przydatność badania ultrasonograficznego jako podstawowego badania przy opracowywaniu charakteru zmian. Krytycznie przedyskutowano czułość i specyficzność tego badania w diagnostyce. Ustosun kowano się do wartości predykcyjnej niespecyficznego markera CA-125, który jest nieprzydatny w podejrzeniu guzów endometrialnych. W chwili obecnej laparoskopia jest metodą z wyboru w diagnostyce i leczeniu niezłośliwych zmian narządu rodnego. Jednak na szczególną uwagę zasługuje właściwa kwalifikacja do zabiegu operacyjnego.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2010, 8, 3; 174-179
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zespół bólowy kręgosłupa i bóle głowy jako wstępna manifestacja guza rdzenia kręgowego - opis dwóch przypadków
Spinal pain syndrome and headache as initial manifestation of spinal cord tumour – a report of two cases
Autorzy:
Stefanowicz, Joanna
Szołkiewicz, Anna
Iżycka-Świeszewska, Ewa
Drożyńska, Elżbieta
Szutowicz-Zielińska, Ewa
Bień, Ewa
Połczyńska, Katarzyna
Maciejewska, Agata
Balcerska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/766482.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bóle kręgosłupa
children
dzieci
glejaki złośliwe
guzy rdzenia kręgowego
malignant gliomas
spinal cord tumours
vertebral pain
Opis:
Two cases of intraspinal thoracolumbar tumours with meningeal involvement in boys aged 10.5 and 12 years are presented. Medical history of both patients comprised headaches and back pains lasting for some weeks and months before admission. Because of the significant extension of the neoplastic process, one patient was disqualified from tumour resection and was administered with neoadjuvant chemotherapy. The second patient received partial tumour resection and supplementary intense chemotherapy. Both children died of disease progression after 2 and 15 months after first symptoms occurrence, respectively. Autopsy revealed malignant gliomas with extensive meningeal involvement as well as neoplasm dissemination within central nervous system via cerebro-spinal fluid in both cases. Vertebral pain is a rare neurological symptom in children, requiring particular attention and thorough radiological examination. It needs to be stressed that headaches may be also the first symptom of the tumour located within vertebral column.
Przedstawiamy dwa przypadki guzów śródrdzeniowych odcinka piersiowo-lędźwiowego z towarzyszącym zajęciem opon mózgowo-rdzeniowych u chłopców w wieku 10,5 i 12 lat. Klinicznie choroba zamanifestowała się bólami głowy i kręgosłupa w okresie kilku tygodni i kilku miesięcy przed hospitalizacją. U jednego dziecka wykonanie zabiegu operacyjnego było niemożliwe ze względu na rozległość procesu nowotworowego, poddano je chemioterapii. U drugiego chłopca przeprowadzono częściową resekcję guza i zastosowano intensywną chemioterapię. Obydwaj chłopcy zmarli w wyniku progresji choroby, odpowiednio - w 2 i 15 miesięcy od wystąpienia pierwszych objawów neurologicznych. Badanie sekcyjne ujawniło w obydwu przypadkach utkanie glejaków złośliwych z rozległymi naciekami opony miękkiej oraz rozsiew nowotworu drogą płynu mózgowo-rdzeniowego w obrębie układu nerwowego. Zespół bólowy kręgosłupa jest rzadkim zespołem neurologicznym w wieku dziecięcym, wymagającym wnikliwej diagnostyki, ze szczególnym wskazaniem do wykonania badań obrazowych. Pierwszym objawem procesu rozrostowego w kanale kręgowym mogą być również bóle głowy.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2007, 7, 2; 127-131
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie systemowe guzów jajnika o granicznej złośliwości – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
Systemic treatment of borderline ovarian tumors – case report and literature review
Autorzy:
Świetlik, Aneta
Sobiczewski, Piotr
Kowalska, Magdalena
Śpiewankiewicz, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030427.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
borderline ovarian tumors
chemotherapy
fertility-sparing treatment
follow-up
indications
chemioterapia
guzy graniczne jajnika
leczenie oszczędzające
obserwacja
wskazania
Opis:
In the classification of the World Health Organization from 1973, borderline tumors were classified as a separate group of epithelial ovarian tumors. The most important characteristics of such tumors include: the absence of destructive stromal invasion and a buildup of epithelial cells as well as moderate mitotic activity and nuclear atypia. Surgery, which can be fertility-sparing in younger women who plan pregnancy, is the basic treatment of borderline tumors. Adjuvant therapy is, however, a debatable issue. In selected cases, chemotherapy is implemented but treatment protocols are not uniform and vary in different centers. The indications for adjuvant treatment and the number of cycles are determined by the experience of an oncological center. Doubts usually concern patients with invasive implants and advanced forms of the disease. The aim of the paper was to present a rather special case of a 25-year-old patient with bilateral borderline ovarian tumors with invasive implants in the peritoneum and greater omentum. The patient underwent a sparing surgery, due to her decision to retain fertility, followed by chemotherapy. The patient has not presented any signs of relapse for two years. The article also presents a review of available literature on adjuvant treatment of borderline tumors and new recommendations of experts and oncological societies. Most of the studies indicate that systemic treatment is ineffective. In the case presented, however, a remission was achieved after six cycles of chemotherapy, which suggests the need for individualizing treatment in certain cases.
W klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia z 1973 roku guzy o granicznej złośliwości wyodrębniono jako oddzielną grupę nabłonkowych nowotworów jajnika. Najważniejszymi cechami tych nowotworów są: przede wszystkim brak destrukcyjnego naciekania podścieliska, a także nawarstwianie komórek nabłonka oraz umiarkowana aktywność mitotyczna i atypia jądrowa. Podstawowym sposobem leczenia guzów granicznych jest chirurgia – u kobiet młodych, planujących ciążę może być oszczędzająca. Leczenie uzupełniające pozostaje przedmiotem dyskusji. W wybranych przypadkach stosuje się chemioterapię, chociaż protokoły leczenia nie są jednolite i różnią się w zależności od ośrodka. Wskazania do leczenia uzupełniającego i liczbę jego kursów determinuje doświadczenie ośrodka onkologicznego. Wątpliwości dotyczą głównie pacjentek z wszczepami inwazyjnymi i zaawansowaną postacią choroby. Celem pracy była prezentacja szczególnego przypadku 25-letniej kobiety z obustronnymi guzami granicznymi jajników oraz wszczepami inwazyjnymi w otrzewnej i sieci większej. Pacjentkę leczono chirurgicznie oszczędzająco, ze względu na chęć zachowania płodności, a następnie uzupełniająco chemioterapią. Czas obserwacji bez cech nawrotu wynosi dwa lata. W artykule dokonano analizy dostępnego piśmiennictwa na temat leczenia uzupełniającego w guzach granicznych oraz najnowszych zaleceń ekspertów i towarzystw onkologicznych. Większość badań wskazuje na brak skuteczności leczenia systemowego. W opisanym przypadku uzyskano jednak remisję choroby po sześciu cyklach chemioterapii, co sugeruje konieczność indywidualizacji leczenia w części przypadków.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 1; 44-50
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies