- Tytuł:
-
Model współpracy lekarza rodzinnego, psychologa klinicznego i psychiatry
A model of cooperation between family doctor, clinical psychologist and psychiatrist - Autorzy:
-
Tsirigotis, Konstantinos
Gruszczyński, Wojciech - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1031531.pdf
- Data publikacji:
- 2010
- Wydawca:
- Medical Communications
- Tematy:
-
clinical psychology
family medicine
paediatrics
psychological help
psychiatry
medycyna rodzinna
pediatria
psychologia kliniczna
pomoc psychologiczna
psychiatria - Opis:
-
Somatic disease makes the situation emotionally difficult for the patient and his near persons and this is why psychological help, except the family doctor’s help, is more than once necessary. This issue is of great importance for the ill child or for the healthy one at the doctor’s. Many patients go to the doctor with problems of a psychological nature, regardless of the somatic symptomatology and whether the patient is aware of this or not; because of that, the family doctor in his practice, meeting with people suffering from somatic disorders, also meet with various manifestations of mental or psychological state of the patient. The family doctor in his practice often meets symptoms of e.g. psychosomatic or somatoform disorders. In the aetiopathogenesis and the course of psychosomatic disorders important is the role of psychological factors; by “psychological factors” one understands mainly emotional factors (e.g. emotional hypoglycaemia). Psychological help includes such actions as psychological prevention, psychological therapy, psychotherapy, psychoeducation, psychological counselling, systemic-organisational interventions, mediation, re-education, and rehabilitation. The cooperation between family doctor, clinical psychologist and psychiatrist may proceed as follows: differential diagnosis: prodromal asthenia – psychosomatic/somatoform disorders – neurotic disorders – psychotic disorders; psychological help for the patient and his family, psychological therapy and psychotherapy in the case of psychosomatic/somatoform disorders and pharmacotherapy in the case of depressive and psychotic disorders; avoiding the iatrogenic faults; rehabilitation, socialisation and professional activation of patients, especially the psychotic ones.
Choroba somatyczna to dla pacjenta i jego bliskich sytuacja emocjonalnie trudna i dlatego oprócz pomocy lekarza rodzinnego często konieczna jest również pomoc psychologiczna. Nabiera to szczególnego znaczenia w przypadku „małego pacjenta”, tj. chorującego dziecka, lub dziecka zdrowego, korzystającego z usług lekarza POZ. Znaczna część pacjentów zgłasza się do lekarza z problemami natury psychologicznej, niezależnie od somatycznej symptomatologii oraz od tego, czy pacjent jest tego świadomy. W związku z czym lekarz rodzinny, spotykając się z ludźmi cierpiącymi na schorzenia somatyczne, ma do czynienia również z różnymi przejawami stanu psychicznego pacjenta. W swojej praktyce lekarz rodzinny często spotyka się z objawami zaburzeń psychosomatycznych lub somatomorficznych. Zaburzenia psychosomatyczne to choroby, w których etiopatogenezie i przebiegu istotna rola przypada czynnikom psychicznym. Przez „czynniki psychiczne” rozumie się tu przede wszystkim czynniki emocjonalne (np. hipoglikemia emocjonalna, tj. niedocukrzenie krwi pochodzenia emocjonalnego). Pomoc psychologiczna obejmuje takie działania, jak profilaktyka psychologiczna, terapia psychologiczna, psychoterapia, edukacja psychologiczna, doradztwo, poradnictwo psychologiczne, interwencje systemowo-organizacyjne, mediacje, rehabilitacja, reedukacja, resocjalizacja. Współpraca między lekarzem rodzinnym, psychologiem klinicznym a psychiatrą może przebiegać w następującym zakresie: diagnoza różnicowa: astenia prodromalna – zaburzenia psychosomatyczne/ somatomorficzne – zaburzenia nerwicowe – zaburzenia psychotyczne; pomoc psychologiczna dla pacjenta i jego rodziny; terapia psychologiczna i psychoterapia w przypadkach zaburzeń psychosomatycznych/ somatomorficznych i nerwicowych oraz farmakoterapia w przypadku zaburzeń depresyjnych i psychotycznych; unikanie błędów jatrogennych; rehabilitacja, uspołecznienie i uzawodowienie pacjentów, zwłaszcza psychotycznych. - Źródło:
-
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 1; 33-38
1734-1531
2451-0742 - Pojawia się w:
- Pediatria i Medycyna Rodzinna
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł