Temat: agresja, - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Trening Zastępowania Agresji: opis metody, jej skuteczność oraz zastosowanie w praktyce oddziału psychiatrii dzieci i młodzieży
Aggression Replacement Training: methods, efficiency and practical use in department of child and adolescent psychiatry
Autorzy:: Pawliczuk, Witold
Łobodda, Karolina
Nowińska, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944114.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aggression
psychiatry
training
agresja
psychiatria
trening
Opis:: Aggression Replacement Training was created by Arnold Goldstein. It is a world widespread therapeutic training aimed to prevent aggressive behaviour. Originally developed to work with youth from correctional institutions, now it is adopted to needs of a wide group of potential participants and can be used in various educational institutions like kindergartens, primary and secondary schools, childcare centres and psychiatric wards. This paper consists of four sections. The first section contains historical overview of the beginning of the program. Section two presents the idea of Aggression Replacement Training and subsequently a description of all three modules as well as CBT techniques and interventions used. Section three is a review of evaluation researches with conclusions for a practical usage and efficiency of this method. This section concentrates mostly on government reports concerning Aggression Replacement Training, which present possible benefits and savings related to the program. At the end of the article authors describe their own experiences with Aggression Replacement Training from their work with children and adolescents from department of child and adolescent psychiatry as well as some self-modifications to the program which were made to fit Aggression Replacement Training to a hospital environment.
Opracowany przez Arnolda Goldsteina Trening Zastępowania Agresji, stosowany w wielu krajach, jest programem terapeutycznym mającym zapobiegać zachowaniom agresywnym. Wdraża się go także jako program interwencyjny, ukierunkowany na zmianę zachowania osób agresywnych. Trening stworzono z myślą o pracy z młodzieżą z placówek poprawczych, a później przystosowano do potrzeb szerokiej grupy odbiorców, dzięki czemu można go realizować w różnych instytucjach oświaty (przedszkolach, szkołach podstawowych i średnich), placówkach opiekuńczo- -wychowawczych czy oddziałach psychiatrycznych. Artykuł składa się z czterech części. W pierwszej przedstawiono krótki rys historyczny, w drugiej – założenia i strukturę poszczególnych modułów. W opisie każdego z trzech modułów uwzględniono stosowane techniki i położono nacisk na poznawczo-behawioralny aspekt interwencji. Część trzecia obejmuje przegląd zagranicznych i polskich badań ewaluacyjnych. Szczególną uwagę zwrócono na raporty instytucji rządowych – obrazujące wymierne korzyści materialne uzyskiwane dzięki wdrożeniu programu. Ostatnią część artykułu poświęcono doświadczeniom autorów z pracy według programu opartego na Treningu Zastępowania Agresji na oddziale psychiatrii dzieci i młodzieży. Omówiono modyfikacje wprowadzone do standardowego programu w celu dostosowania go do warunków pracy w szpitalu.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 1; 33-37
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Problem agresji pacjentów – próba diagnozy, poszukiwanie rozwiązań
The problem of aggressive patients – an attempt at a diagnosis and a search for solutions
Autorzy:: Kmieciak, Błażej
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030212.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: agresja
godność człowieka
prawa pacjenta
prawo do obrony
uzależnienie
Opis:: The doctor–patient relationship is special as it addresses issues directly related to dignity and intimacy. Patients share information about their problems and, in turn, the doctor has the knowledge and skills that can help to solve these problems. It should be noted, however, that there is a clear disparity in this relationship: at some point the patient must trust the doctor and comply with the proposed instructions. As a result of this imbalance, the notion of patient rights was developed. It was pointed out that patients should be treated in a manner respectful of their dignity. This has resulted in an increasingly popular approach, according to which the patient has become a partner in the therapeutic process. In recent years, however, a disturbing phenomenon may be observed. Some patients have changed their attitude to doctors, regarding them exclusively as specialists in a given field. The expectations and demands of patients have increased and are sometimes accompanied by verbal and/or physical aggression. Therefore, some important issues that arise at this point: Does the occurrence of aggressive behaviour stem from a specific cause? Perhaps only a certain group of patients are likely to show this type of behaviour? Is it possible to become addicted to aggression? How should doctors react to verbal and/or physical violence?
Relacja między pacjentem a lekarzem ma szczególny charakter, dotyczy bowiem zagadnień bezpośrednio związanych z intymnością i godnością. Pacjent dzieli się informacjami na temat swoich problemów, a lekarz ma wiedzę i umiejętności, które mogą pomóc w ich rozwiązaniu. W omawianej relacji istnieje więc wyraźna dysproporcja: pacjent musi w pewnym momencie zaufać lekarzowi i podjąć proponowane przez niego działania. Dysproporcja ta przyczyniła się do rozwoju idei praw pacjenta. Zwrócono uwagę, że osobę leczoną trzeba traktować z szacunkiem, a jej godności nie wolno naruszać. Dzięki temu coraz popularniejsze stawało się podejście, zgodnie z którym pacjent jest partnerem w procesie terapeutycznym. W ostatnich latach można jednak zaobserwować niepokojące zjawisko: część pacjentów zmieniła stosunek do lekarzy i traktuje ich wyłącznie jako specjalistów od określonych usług. Osoby leczone mają coraz więcej oczekiwań i żądań, którym czasem towarzyszy agresja słowna i fizyczna. Pojawiają się zatem istotne pytania: Czy wystąpienie zachowań agresywnych wynika z konkretnej przyczyny? Czy tylko pewna grupa pacjentów jest skłonna do podejmowania podobnych działań? Czy od agresji można się uzależnić? W jaki sposób lekarz powinien reagować na przemoc werbalną i fizyczną?
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 3; 158-162
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Health and life hazards related to aggressive behaviour of patients diagnosed with alcohol abstinence syndrome
Zagrożenia zdrowia i życia powiązane z agresywnym zachowaniem pacjentów ze zdiagnozowanym alkoholowym zespołem abstynencyjnym
Autorzy:: Mitał, Marcin
Rzeźnicki, Adam
Stelmach, Włodzimierz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/940987.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aggression
alcohol
alcohol withdrawal syndrome
delirium
agresja
alkoholowy zespół abstynencyjny
Opis:: Alcohol withdrawal syndrome is one of the most serious disorders resulting from alcohol addiction. Moreover, this disorder may cause complications such as hallucinations including delirium. Doctors and paramedics dealing with patients very often face aggressive behaviour. The aim of the study was to investigate the scale of that phenomenon and characterize it. The study included the analysis of patients’ medical documentation with diagnosed alcohol abstinence syndrome at the time of admission. Research confirmed that the aggressive behaviour occurred in 25% of cases. It occurred most frequently in case of delirium, and was directed to the patient’s environment. Conclusions: 1) Aggressive behaviour is quite a serious problem that affected every fourth patient being tested. The reasons can be different, but the crew of ambulances and doctors from hospital wards must be attentive and prepared for all kinds of violent behaviour, not only towards them, but to the patient himself also. 2) Aggressive behaviour was observed more frequently in the event of alcoholic delirium. 3) Aggression demonstrated by the patients with alcohol abstinence syndrome is addressed in almost ⅔ of the cases to the environment of the patient.
Alkoholowy zespół abstynencyjny jest jednym z najpoważniejszych zaburzeń wynikających z uzależnienia od alkoholu. Dodatkowo w trakcie jego przebiegu może dojść do powikłań z wystąpieniem halucynacji oraz pełnoobjawowym majaczeniem alkoholowym włącznie. Lekarze i ratownicy medyczni w kontaktach z takimi pacjentami często spotykają się z agresywnym zachowaniem. Celem pracy było zbadanie skali wspomnianego zjawiska oraz próba jego scharakteryzowania. Badania polegały na analizie kart chorobowych pacjentów z rozpoznanym, w chwili przyjęcia, alkoholowym zespołem abstynencyjnym. Z badań tych wynikało, że zachowania agresywne występowały w 25% przypadków. Najczęściej agresja była skierowana na otoczenie pacjenta i dotyczyła majaczenia alkoholowego. Wnioski: 1) Agresywne zachowanie jest dość poważnym problemem, występującym u co czwartego badanego pacjenta. Przyczyny tego stanu bywają różne, a członkowie załóg karetek pogotowia i lekarze oddziałów szpitalnych muszą być uważni i przygotowani na różnego rodzaju gwałtowne zachowania, skierowane nie tylko na personel, ale także na samego pacjenta. 2) Agresywne zachowanie było obserwowane zdecydowanie częściej w przypadku majaczenia alkoholowego. 3) Agresja pacjentów z alkoholowym zespołem abstynencyjnym skierowana jest w blisko ⅔ przypadków na otoczenie pacjenta.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2016, 16, 2; 86-90
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Doznania psychotyczne a agresja u chorych na schizofrenię
Psychotic experiences and aggression in outpatients with schizophrenia
Autorzy:: Tsirigotis, Konstantinos
Gruszczyński, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/942418.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aggression
hostility
psychotic experiences
relationships
schizophrenia
agresja
doznania psychotyczne
schizofrenia
wrogość
związki
Opis:: Objective: Some authors report that aggressive behaviour in schizophrenia is of heterogeneous sources, for example, aggression may be an impulsive action and even deliberate behaviour designed to intimidate others. Violence and aggressive behaviour may also be associated with psychotic experiences, such as delusions or hallucinations. The aim of this study was to explore the relationship between psychotic experiences and the intensiveness of hostility and aggression in patients with paranoid schizophrenia. Material and method: Seventy outpatients (35 men and 35 women) with paranoid schizophrenia were examined. Relevant scales, subscales and indices of the Polish version of Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI) were used. Results: The analysis of correlation and the factor analysis revealed a number of statistically significant correlations between the scores of the scales assessing psychotic experiences and those assessing the intensiveness of hostility and aggression. Conclusions: The results of this study confirm the presence of a number of relationships between psychotic experiences and felt hostility and aggression. Psychotic symptoms and indices of aggressiveness created five factors: “psychoticism,” “hostility,” “psychopathic aggression,” “poignancy,” “persecutory ideas.” Important for the felt hostility and aggressivenessin patients turned out to be experienced anxiety about their mental health because of the sense of the unreality of what is going on and because of the sense of alienation of their own thoughts. Another important factor turned out to be a sense of being wronged by life, misunderstood by others, and the belief that people have a grudge and try to harm. In contrast, characteristics, attitudes and behaviour which are the opposite of paranoid disorders, i.e. faith in people and optimistic attitude towards them, are an important factor for the inhibition of aggression.
Cel: Niektórzy autorzy podają, że zachowania agresywne w schizofrenii mają źródła heterogenne – dla przykładu agresja może być działaniem impulsywnym, ale też rozmyślnym, mającym na celu zastraszanie innych; może być również związana z przeżyciami psychotycznymi, tj. urojeniami czy omamami. Celem pracy było zbadanie związków między doznaniami psychotycznymi a nasileniem wrogości i agresji u chorych na schizofrenię paranoidalną. Materiał i metoda: Zbadano 70 osób (35 mężczyzn i 35 kobiet) leczonych ambulatoryjnie z powodu schizofrenii paranoidalnej. Wykorzystano odpowiednie skale, podskale i wskaźniki polskiej wersji Minnesota Multiphasic Personality Inventory (MMPI). Wyniki: Na podstawie analizy korelacji i analizy czynnikowej stwierdzono istnienie licznych związków statystycznie istotnych między wynikami w skalach badających doznania psychotyczne oraz nasilenie wrogości i agresji. Wnioski: Wyniki przeprowadzonych badań potwierdzają występowanie wielu związków między doznaniami psychotycznymi a odczuwaną wrogością i agresją. Opierając się na objawach psychotycznych i wskaźnikach agresywności, stworzono pięć czynników: „psychotyzm”, „wrogość”, „agresja psychopatyczna”, „przewrażliwienie”, „idee prześladowcze”. Ważny dla odczuwanej wrogości i agresywności u chorych okazał się przeżywany niepokój o swoje zdrowie psychiczne z powodu poczucia nierzeczywistości tego, co się wokół dzieje, jak również z powodu poczucia obcości własnych myśli. Kolejnym istotnym czynnikiem okazało się poczucie bycia pokrzywdzonym przez życie, niezrozumianym przez innych oraz przekonanie, że ludzie mają żal do chorego i próbują mu szkodzić. Natomiast cechy, postawy i zachowania stanowiące przeciwieństwo zaburzeń paranoidalnych, tj. wiara w ludzi i optymistyczna postawa wobec nich, stanowią czynnik istotny dla hamowania agresji.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 4; 225-231
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Agresja i przemoc w rodzinie a rozwój psychofizyczny i funkcjonowanie społeczne dzieci
Aggression and violence in family and psychophysical development and public functioning of children
Autorzy:: Dera, Norbert
Gruszczyński, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1032437.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aggression
family
psychophysical development
public functioning
violence
agresja
przemoc
rodzina
rozwój psychofizyczny
funkcjonowanie społeczne
Opis:: The violence happens in every social group with a comparable frequency Environmental differences concern only a way of displaying the violence, rather than its straining. It is a process which is constantly growing stronger, however, effects of the violence applied by the perpetrator depend on the age and the stage of the developmental child. Therefore the aim of the study was to get to know negative effects of aggression and violence in family on psychophysical development and social functioning of children. Material and methods: Examination research amongst 237 pupils at the age of 14, II class of three junior secondary schools of the Warmian-Mazurian province. Questionnaire for parents, children, teachers and pedagogues were used for examinations. Analysis of documentation from health centres, pedagogic-education, psychological, institutions dealing with problems of children (police, education centres, psychological clinics etc.) was conducted. Two psychological tests were also used. The method of a statistical analysis was accepted a method of the diagnostic survey. Results: Signs of violence and aggression in family were stated at almost a half of childrenof examined population. In addition only a half of children showed directly the presence of the phenomena. Violence and aggression in family twice more often regards girls than boys. It is associated with drinking problems. Correlations between the frequency of applying the violence towards the child and a spouse were noticed. It causes disorders of all aspects of life of the child increasing both morbidity and public functioning.There is a relationship between violence and factors such as: low social-economic status, the country environment and the unemployment. Conclusion: The results of examination have showed explicitly that aggression and violence in family exerts characteristic and adverse impact on all aspects of life of child. Increases both morbidity of children (somatic and psychophysical) which manifests mainly in the form of psychosomatic manifestations or family and public functioning.
Przemoc zdarza się w każdej grupie społecznej i to z porównywalną częstotliwością. Różnice środowiskowe dotyczą jedynie sposobu przejawiania przemocy, a nie jej natężenia. Jest ona procesem, który stale przybiera na sile, natomiast skutki stosowanej przez sprawcę przemocy zależą od wieku i stadium rozwojowego dziecka. Celem pracy było poznanie negatywnych skutków wpływu agresji i przemocy w rodzinie na rozwój psychofizyczny i funkcjonowanie społeczne dzieci. Materiał i metoda: Badanie przeprowadzono wśród 237 uczniów klas II, w wieku 14 lat, trzech gimnazjów województwa warmińsko-mazurskiego. Do badań użyto opracowanych ankiet dla rodziców, dzieci oraz nauczycieli i pedagogów. Przeprowadzono analizę dokumentacji z ośrodków zdrowia, pedagogiczno-wychowawczej, psychologicznej z placówek zajmujących się problemami dzieci (policyjne, ośrodki wychowawcze, poradnie psychologiczne etc.). Wykorzystano również dwa testy psychologiczne. Za metodę analizy statystycznej przyjęto metodę sondażu diagnostycznego. Wyniki: W badanej populacji u niemal połowy dzieci stwierdzono przejawy przemocy i agresji w rodzinie, przy czym tylko połowa z tej grupy bezpośrednio wskazała na obecność tych zjawisk. Ofiarami przemocy i agresji w rodzinie dwukrotnie częściej stają się dziewczęta niż chłopcy. Przemoc często współwystępuje z problemem alkoholowym. Zauważono korelacje pomiędzy częstością stosowania przemocy wobec dziecka i współmałżonka. Przemoc powoduje zaburzenie wszystkich aspektów życia dziecka, zwiększając chorobowość i pogarszając funkcjonowanie społeczne. Wykazano często występowanie przemocy w środowisku wiejskim oraz w rodzinach o niskim statusie socjoekonomicznym bądź takich, w których występuje bezrobocie. Wnioski: Wyniki badań wykazały jednoznacznie, że agresja i przemoc w rodzinie wywiera znamienny i negatywny wpływ na wszystkie aspekty życia dziecka. Zwiększa zarówno chorobowość dzieci (somatyczną i psychofizyczną), objawiającą się głównie pod postacią objawów psychosomatycznych, jak i pogarsza funkcjonowanie rodzinne i społeczne.
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 1; 78-86
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Formy autoagresji i jej funkcje u adolescentów z rozpoznaniem zaburzeń psychicznych
Forms and functions of autoaggressive behaviour in adolescents with mental disorders
Autorzy:: Sumiła, Anita
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945659.pdf
Data publikacji:: 2006
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: adolescence
adolescencja
aggression
agresja
autoaggression functions
funkcje autoagresji
mental disorders
samouszkodzenia
self-mutilation
zaburzenia psychiczne
Opis:: Aggressive and autoaggressive behaviours are often observed in the clinical work with adolescents. During adolescence the role of the supporting system (family) is decreased, whereas mental and biological changes may increase the stress vulnerability. The increasing emotional tension and inability to cope with problems typical of adolescence period make young people search for various methods of changing their situation. One of them may be autoaggressive behaviours. These fulfill special functions in adolescents’ lives. In literature we can find some data on the correlation between adolescents’ home situation (violence, low socioeconomic level, parents’ mental diseases, divorce, cultural impact) and autoaggressive behaviours. Aggressive behaviours were analysed in the clinical group (31 patients) and control group. The patients were hospitalised on the Adolescents Ward, Clinic of Developmental Psychiatry, Psychotic and Advanced Age Disorders, Medical University of Gdañsk, with the clinical diagnosis of eating disorders, depressive and anxiety disorders, behavioural and emotional disorders and paranoidal schizophrenia. Applied in the study were the Aggression Syndrome Psychological Inventory (ASPI) and the Buss-Durkee Hostility Inventory. The level of autoaggression differed significantly in the two groups. The S index (emotional and physical autoaggression) was significantly higher in the patients’ group. The obtained data confirmed the results from relevant literature, according to which autoaggressive behaviours constitute a strong regulatory mechanism in adolescents’ lives and may constitute one of psychopathological symptoms among psychiatrically hospitalised patients.
W pracy klinicznej z adolescentami często spotyka się zachowania agresywne i autoagresywne. W okresie dojrzewania zaznacza się mniejsza rola systemu wspierającego (rodzina), a zachodzące zmiany psychiczne i biologiczne mogą zwiększać podatność na stres. Narastające napięcie emocjonalne oraz niemożność radzenia sobie z problemami okresu dorastania powodują, że młody człowiek poszukuje różnych sposobów zmiany swojej sytuacji. Jednym z nich mogą być zachowania autoagresywne. Pełnią one szczególne funkcje w życiu dojrzewającego człowieka. W literaturze znajdujemy dane o związku pomiędzy sytuacją domową młodzieży (przemoc, niski poziom socjoekonomiczny, choroby psychiczne rodziców, rozwód, wpływy kulturowe) a zachowaniami autoagresywnymi. Przeanalizowano zachowania agresywne w grupie klinicznej (31 pacjentów) oraz kontrolnej. Pacjenci byli hospitalizowani na Pododdziale Młodzieżowym Kliniki Psychiatrii Rozwojowej, Zaburzeń Psychotycznych i Wieku Podeszłego AMG z rozpoznaniem klinicznym: zaburzenia odżywiania, zaburzenia depresyjno-lękowe, zaburzenia zachowania i emocji, schizofrenia paranoidalna. W badaniu wykorzystano Inwentarz Psychologiczny Syndromu Agresji (IPSA) oraz kwestionariusz „Nastroje i humory” (A. Buss i A. Durkee). Wynikiem różniącym się znacząco w obu grupach był poziom samoagresji. Wskaźnik S (samoagresja emocjonalna oraz fizyczna) był znacząco wyższy w grupie pacjentów. Uzyskane dane potwierdziły doniesienia z literatury przedmiotu, że zachowania autoagresywne stanowią silny mechanizm regulacji w życiu adolescenta i mogą stanowić jeden z objawów psychopatologicznych wśród pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2006, 6, 2; 58-65
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Głuchota i niedosłuch u osób hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych
Total and partial deafness in persons hospitalized because of mental disorders
Autorzy:: Szymanek, Anna
Zaborowski, Adam
Kłoszewska, Iwona
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945540.pdf
Data publikacji:: 2007
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: agresja
auditory delusions
deafness
głuchota
hospitalizacja
hospitalization
mental disorders
niedosłuch
omamy słuchowe
partial deafness
zaburzenia psychiczne
Opis:: Background: According to current estimates, Polish population of totally deaf and deaf-mute persons reaches 45-50 000 and that of partially deaf people – about 800-900 000. Various mental disorders may occur in such a vast group of people. Several reports suggest that impairment of hearing may predispose to the development of mental disorders. One of the signs most frequently described in these patients (even in those, who do not present any other psychotic symptoms) are auditory or musical hallucinations. The aim of this paper was to assess the prevalence of total and partial deafness in patients hospitalized because of mental disorders and to describe their symptoms, with particular emphasis on auditory hallucinations. The present study is a preliminary one. Material and method: Analysis of medical records of patients treated at the J. Babiński Mental Hospital in Łódź, Poland, since 1998 thru 2004. Results: In this timespan, 10 patients with coexisting total (n=6) and partial (n=4) deafness have been treated at the Psychiatric Department of our hospital. Paranoid schizophrenia was diagnosed in 2 patients, depressive epizode in 2 and single cases of the following mental conditions: organic catatonic disorder, organic personality disorder, delusional disorder, behavioral-emotional disorder, adaptation disorder and mental retardation coexisting with alcohol abuse. Results obtained were discussed with a reference to statistical data provided in the literature. Pattern of mental disorders developing in these patients was presented and compared with reports encountered in the literature. Conclusions: The number of patients with coexisting hearing impairment and mental disorders was surprisingly small, precluding any far-reaching conclusions. Nevertheless, it is possible that most of these patients do not receive hospital psychiatric care, or do not receive psychiatric care at all. Further studies are required to confirm this thesis.
Wstęp: Szacuje się, iż w Polsce żyje obecnie 45-50 tys. osób głuchych i głuchoniemych oraz 800-900 tys. osób słabo słyszących. U tych osób występują różnorodne zaburzenia psychiczne. Ponadto istnieją też doniesienia, że głuchota i niedosłuch mogą być czynnikami predysponującymi do wystąpienia pewnych zaburzeń psychicznych. Jednym z najczęściej opisywanych objawów występujących u tych pacjentów (także tych, u których nie stwierdza się żadnych innych zaburzeń psychotycznych) są halucynacje słuchowe, w tym muzyczne. Celem pracy było stwierdzenie częstości występowania głuchoty i niedosłuchu u pacjentów hospitalizowanych z powodu zaburzeń psychicznych oraz opisanie ich objawów, ze szczególnym uwzględnieniem omamów słuchowych. Praca ma charakter wstępny. Materiał i metoda: Analizowano historie chorób pacjentów Szpitala im. J. Babińskiego w Łodzi, hospitalizowanych w latach 1998-2004. Wyniki: W rozpatrywanym przedziale czasowym na oddziale psychiatrycznym przebywało 10 pacjentów ze współistniejącym niedosłuchem (6 osób) lub głuchotą (4 osoby). Spośród tych osób schizofrenię paranoidalną rozpoznano w 2 przypadkach, epizod depresyjny - u 2 osób. U pojedynczych osób rozpoznano: organiczne zaburzenia katatoniczne, organiczne zaburzenie osobowości, zaburzenie omamowo-urojeniowe, zaburzenie zachowania i emocji, zaburzenie adaptacyjne i upośledzenie umysłowe z alkoholizmem. Otrzymane wyniki przedyskutowano w odniesieniu do danych statystycznych opisywanych w literaturze. Przedstawiony został również obraz kliniczny występujących u tych pacjentów zaburzeń i porównany z doniesieniami zawartymi w literaturze. Wnioski: Liczba osób ze współistnieniem badanych zaburzeń była zaskakująco mała, co uniemożliwia wyciągnięcie daleko idących wniosków, a pozwala jedynie przypuszczać, że większość tych pacjentów nie jest objęta opieką stacjonarną lub nie jest objęta opieką psychiatryczną w ogóle. Wymaga to jednak potwierdzenia dalszymi badaniami.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 4; 198-209
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Nasilenie agresji i poczucie kontroli u samouszkadzającej się młodzieży leczonej psychiatrycznie
Level of aggression and sense of control in self‑harming youth receiving psychiatric treatment
Autorzy:: Gmitrowicz, Agnieszka
Warzocha, Dorota
Kropiwnicki, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943899.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: adolescent
aggression
deliberate self‑harm
mental disorders
self‑control
zaburzenia psychiczne
agresja
młodzież
poczucie kontroli
zamierzone samouszkodzenia
Opis:: Acts of autoaggression are a more and more frequent reason for psychiatric hospitalisation of adolescents. Within the last years the number of patients committing acts of deliberate self‑harm without suicidal intensions almost doubled. Deliberate self‑harm (DSH) is defined as an act of direct destructiveness, in which a person wants to commit self‑harm immediately, without an intention of killing her/himself. In this paper we present the results of the study on the level and direction of aggression and the sense of control among inpatients (N=187) of the Department of Adolescent Psychiatry, Central University Hospital in Łódź. The studied group consisted of patients with deliberate self‑harm (DSH group, N=88), whereas the control group comprised the patients without such behaviours (non‑DSH group, N=99). For the studywe recruited patients who were admitted to the hospital due to various mental disorders – 58 boys, mean age 16.81, SD=1.25, and 129 girls, mean age 16.5, SD=1.38. The mean age of all patients was 16.59 (SD=1.35). Patients with mental retardation were excluded from the study, due to expected difficulties with understanding the questions. We used the IPSA (Inventory of Psychological Syndrome of Aggression) and “Delta” (test invented by Drwal, designed for evaluation of the sense of control). In the DSH group we found a significantly higher level of aggression, directed both inwards and outwards, a greater tendency of retaliatory behaviours and by far lower sense of internal control of one’s behaviours, as compared to the non‑DSH group. Therapeutic programs for patients with DSH should aim at the reduction of aggression and the development of internal control over one’s behaviours.
Zachowania autoagresywne coraz częściej stają się przyczyną hospitalizacji młodzieży na oddziałach psychiatrycznych. W ostatnich latach odnotowano prawie dwukrotny wzrost liczby pacjentów dokonujących zamierzonych samouszkodzeń bez intencji samobójczych. Zamierzone samouszkodzenia (ZSU) są definiowane jako akty bezpośredniej autodestruktywności, w których jednostka zmierza do wyrządzenia sobie natychmiastowej szkody, bez zamiaru samobójczego. W pracy przedstawiono wyniki badania przeprowadzonego wśród młodzieży (N=187) hospitalizowanej na Oddziale Psychiatrii Młodzieżowej Centralnego Szpitala Klinicznego UM w Łodzi, którego celem było porównanie nasilenia agresji, jej ukierunkowania oraz umiejscowienia kontroli w 2 wyodrębnionych grupach pacjentów – dokonujących ZSU (N=88) i bez tych zachowań (N=99). Do badania byli rekrutowani pacjenci kolejno przyjmowani na oddział z różnymi zaburzeniami psychicznymi. Wśród badanych było 58 chłopców (średnia wieku: 16,81 roku; SD=1,25) i 129 dziewcząt (średnia wieku: 16,5 roku; SD=1,38). Średnia wieku wszystkich pacjentów wynosiła 16,59 roku (SD=1,35). Z badań wykluczono pacjentów z rozpoznaniem upośledzenia umysłowego, ze względu na ich trudności w zrozumieniu pytań zawartych w narzędziach badawczych. Do badania wykorzystano kwestionariusze IPSA (Inwentarz Psychologicznego Syndromu Agresji) i „Delta” (Test Drwala do pomiaru nasilenia poczucia kontroli). W grupie pacjentów dokonujących ZSU stwierdzono istotnie wyższy poziom agresji, skierowanej zarówno na siebie, jak i na zewnątrz, wyższą skłonność do zachowań odwetowych i znacznie mniejsze poczucie wewnętrznej kontroli własnych zachowań niż w grupie bez tych zachowań. Program terapii dla pacjentów z ZSU powinien być nakierowany na redukcję poziomu agresji i rozwój kompetencji pod postacią kontroli wewnętrznej swoich zachowań.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2011, 11, 4; 214-223
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Agresja wśród dziewcząt dokonujących eksternalizacji problemów poprzez zachowania przestępcze i zdemoralizowane
Aggression among girls who externalize problems through criminal acts and demoralized behaviours
Autorzy:: Kruczek, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944144.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: adolescents
aggression
criminal acts
externalizing behaviour problems
juvenile female offenders
adolescentki
agresja
czyny przestępcze
eksternalizacja problemów
nieletnie przestępczynie
Opis:: The studies indicate that juvenile criminals experience far more negative emotions (sadness, fear and anger) than their peers who did not commit any offences (Iniewicz et al., 2011). It is believed that the attempt to isolate and define the emotions that accompany juvenile female offenders allows to get to know etiopathogenesis of committing criminal acts at the affective level. The study was aimed at explanation of the correlations between committing criminal acts and demoralized behaviour and aggression. Besides, it was assumed that the patients’ characteristics differed in the level and subtypes of aggression. Participants of this study were 120 girls: 59 juvenile female offenders placed in a correctional facility, shelter for juveniles and reformatory and 61 girls selected appropriately according to age and education. The respondents were examined by the Buss–Durkee inventory which assesses general hostility and its subscales, such as: physical aggressiveness, verbal aggressiveness, indirect aggressiveness, negativism, suspiciousness, resentment, irritability, and sense of guilt. The data analyses show that juvenile female offenders differ statistically significantly from girls in the control group within general hostility and its two subtypes: negativism and irritability. These studies indicate that juvenile female offenders with a higher irritability come from small towns and villages.
Badania pokazują, że nieletni przestępcy doświadczają znacznie więcej negatywnych stanów emocjonalnych (smutku, strachu i gniewu) niż ich rówieśnicy, którzy nie weszli na drogę przestępczości (Iniewicz et al., 2011). Wyodrębnienie i zdefiniowanie emocji, które towarzyszą nieletnim sprawcom czynów przestępczych, pozwala na poznanie etiopatogenezy dokonywania czynów przestępczych na poziomie afektywnym. Celem badań było zbadanie związków pomiędzy popełnianiem przestępstw i zachowaniami z kręgu demoralizacji a agresją. Założono również, iż charakterystyki badanych różnią się pod względem poziomu agresji i jej podtypów. W badaniach wzięło udział 120 dziewcząt: 59 nieletnich przestępczyń, które były umieszczone w młodzieżowym ośrodku wychowawczym, schronisku dla nieletnich bądź zakładzie poprawczym, oraz 61 dziewcząt dobranych odpowiednio pod względem wieku i wykształcenia. Respondentki zostały przebadane kwestionariuszem „Nastroje i Humory” A.H. Bussa i A. Durkee, który bada agresję i takie jej podtypy, jak: napastliwość fizyczna, napastliwość słowna, napastliwość pośrednia, negatywizm, podejrzliwość, uraza, drażliwość oraz poczucie winy. Z analiz danych wynika, iż nieletnie sprawczynie czynów przestępczych różnią się istotnie statystycznie od dziewcząt z grupy kontrolnej w zakresie agresji ogólnej i dwóch jej podtypów – negatywizmu i drażliwości. Niniejsze badania pokazują, że nieletnie przestępczynie, które miały większą tendencję do drażliwości, pochodziły z mniejszych miejscowości.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 4; 250-258
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Niepokojące zachowania dzieci w wieku przedszkolnym a styl radzenia sobie ze stresem ich matek
Alarming behaviour of preschool children and their mothers stress coping style
Autorzy:: Pilecki, Maciej Wojciech
Sobolewska-Bertman, Jadwiga
Cichocka, Barbara Anna
Kowal, Małgorzata
Balachowska, Dominika
Strycharczyk, Alicja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945480.pdf
Data publikacji:: 2008
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aggression
agresja
alarming behaviour in preschool children
hyperactivity
maternal coping style
nadmierna ruchliwość
niepokojące zachowania dzieci w wieku przedszkolnym
nutrition
odżywianie
radzenie sobie matek w sytuacjach stresowych
Opis:: The aim of the study was to assess correlations between disturbing behaviour of preschool children and their mothers’ styles of coping with stress. It was not the authors’ intention to analyse mothers’ attitudes towards their children, but to explore constant, personality dependent pattern of coping with situations requiring adaptation. Material and method: Coping styles were assessed using the Coping Inventory for Stressful Situations (CISS). Behaviours divergent from normal were assessed using the Alarming Behaviour Questionnaire (ANZ). The study encompassed children aged 3 to 7 and their mothers from randomly chosen kindergartens located in all districts of Krakow, Poland. Final analysis included 325 children (162 girls and 163 boys) and their mothers. The children’s mean age at the time of study was 4.84 years (SD 1.188; range: 3-7 years). Results: Excessive mobility of children, aggression and excessive mobility combined with aggression correlate positively with their mothers’ stress coping style focused on avoidance (SSU). The same disturbing behaviours correlate with the subscale “engagement in surrogate activity” and, in the case of hyperactivity – with the subscale “seeking of social contacts”. In the case of hyperactive girls, we observed a positive correlation with maternal coping style focused on avoidance (SSU), with subscale “engagement in surrogate activity” (ACZ) and “seeking of social contacts” (PKT). Hyperactivity combined with aggression correlated positively with the subscale “engagement in surrogate activities” (ACZ). It turned out that in boys avoidance of eating and avoidance of certain dishes correlate positively with the subscale “seeking of social contacts” (PKT) in their mothers. Most correlations were subsequently confirmed by the t-test, where specific dichotomised ANZ scales [ANZ (-): alarming behaviour absent; ANZ (+): alarming behaviour present] were used as grouping variable. Conclusions: It appears that maternal coping style, going beyond the scope of mother-child relationship and being a manifestation of a particular personality trait, is correlated with occurrence of specific types of alarming behaviours in preschool children. Possible interpretations of these correlations are discussed.
Celem badania była ocena powiązania niepokojących zachowań dzieci w wieku przedszkolnym ze stylami radzenia sobie ze stresem ich matek. W swoim zamierzeniu badanie nie obejmowało postaw wobec dziecka, ale stałą osobowościową tendencję do radzenia sobie w sytuacjach wymagających adaptacji. Materiał i metoda: Do badania stylów radzenia sobie został użyty Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych (Coping Inventory for Stressful Situations, CISS). Do badania zachowań odbiegających od normy wykorzystano Ankietę Niepokojących Zachowań (ANZ). Badaniem objęto dzieci w wieku od 3 do 7 lat, z losowo wybranych przedszkoli, z wszystkich dzielnic Krakowa, oraz ich matki. Ostatecznej analizie poddano dane 325 dzieci (162 dziewcząt i 163 chłopców) i ich matek. Średni wiek wyniósł 4,84 roku (SD 1,188; min. 3, maks. 7). Wyniki: Nadmierna ruchliwość dzieci, agresja oraz nadmierna ruchliwość połączona z agresją korelują dodatnio z prezentowanym przez matki stylem radzenia sobie ze stresem skoncentrowanym na unikaniu (SSU). Te same niepokojące zachowania korelują z podskalą angażowania się w czynności zastępcze (ACZ) oraz w wypadku nadmiernej ruchliwości z podskalą poszukiwania kontaktów towarzyskich (PKT). U dziewcząt z nadmierną ruchliwością obserwowano dodatnią korelację ze stylem radzenia sobie matki ze stresem skoncentrowanym na unikaniu (SSU), podskalą angażowania się w czynności zastępcze (ACZ) oraz poszukiwania kontaktów towarzyskich (PKT). Nadmierna ruchliwość z agresją wykazała dodatnią korelację z podskalą angażowania się w czynności zastępcze (ACZ). Okazało się, iż u chłopców unikanie jedzenia, unikanie określonych potraw korelują dodatnio z podskalą poszukiwania kontaktów towarzyskich (PKT) przez matki. Większość otrzymanych wyników korelacyjnych potwierdziła się w analizach testem t, gdzie zmienną grupującą stanowiły poszczególne zdychotomizowane skale ANZ [ANZ (-) - brak niepokojących zachowań, ANZ (+) - niepokojące zachowania obecne]. Wnioski: Wydaje się, że styl radzenia sobie ze stresem właściwy matce, wykraczający poza stosunek do dziecka i będący przejawem pewnej cechy osobowościowej, powiązany jest z występowaniem niektórych niepokojących zachowań u dzieci w wieku przedszkolnym. W tekście przedstawione zostały możliwe interpretacje obserwowanych zależności.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2008, 8, 3; 126-137
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Problemy medyczne agresji i przemocy w rodzinie u dzieci
Medical problems of aggression and violence in children in family
Autorzy:: Dera, Norbert
Gruszczyński, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031838.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: ACoA
DESNOS
aggression and violence in family
children’s development
children’s mental and somatic state
agresja i przemoc w rodzinie
stan psychiczny i somatyczny dzieci
rozwój dzieci
desnos
dda
Opis:: Violence is a timeless process going beyond ethnic, racial, age, national, socioeconomical limits and conditions. CBOS (Polish Public Opinion Research Centre) data shows that every five Pole beats children once a month or more frequently. Over 25% of teenagers meet violence in their families. The basic problem which does not allow to estimate the size of phenomenon completely is notification of violence cases to the law enforcement bodies – only every seven case is reported to the police in the USA, in Poland the notification is much lower. The effects of hurting a child remain in physical and mental sphere for long years. In such children speech defects, weepiness, fearfulness, oversensitivity or indifference, lack of reaction on an adult’s smile or voice, backward of motricity development, sleeping and eating disorders are usually observed. Children experiencing violence complain much more frequently about ailments such as stomachache, headache, infections of urinary system, traumas, asthma, recurrence of airway infections, vomiting, bed-wetting, period disorders. Emotional disorders provoked by violence are also defined as post-traumatic stress disorder syndrome (PTSD). From a psychiatric point of view in a child or an adolescent experiencing the long-term trauma it leads over time to complex post-traumatic stress disorder (DESNOS). Whereas traumatic events connected with parents’ alcoholic problems experienced in childhood cause syndrome of psychopathological symptoms and behaviour disorders called Adult Children of Alcoholics (ACoA).
Przemoc jest procesem ponadczasowym, wykraczającym poza granice i uwarunkowania etniczne, rasowe, wiekowe, narodowościowe i socjoekonomiczne. Dane CBOS wskazują, że co piąty Polak bije swoje dzieci raz w miesiącu lub częściej. Ponad 25% młodzieży spotyka się z przemocą w swoich rodzinach. Podstawowym problemem, niepozwalającym w pełni oszacować rozmiaru zjawiska, jest niska zgłaszalność przypadków przemocy organom porządkowym – tylko co siódme zdarzenie zgłaszane jest na policję w Stanach Zjednoczonych, w Polsce zgłaszalność jest jeszcze mniejsza. Skutki krzywdzenia dziecka pozostają na długie lata w sferze fizycznej i psychicznej. U dzieci takich obserwuje się zwykle opóźnienie rozwoju mowy, płaczliwość, lękliwość, drażliwość lub obojętność, brak reakcji na uśmiech i głos dorosłych, a także opóźnienie rozwoju motorycznego, zaburzenia snu i łaknienia. Dzieci doznające przemocy znacznie częściej skarżą się na dolegliwości pod postacią bólów brzucha, głowy, zakażeń układu moczowego (z.u.m.), urazów, astmy, nawracających infekcji dróg oddechowych (n.i.d.o.), wymiotów, moczenia nocnego, zaburzeń miesiączkowania. Zaburzenia emocjonalne wywołane przemocą są określane również jako zespół zaburzeń stresu pourazowego (PTSD). Z punktu widzenia psychiatrycznego u dziecka lub młodocianego doświadczającego długotrwałej wieloletniej traumy dochodzi z czasem do tzw. złożonego zespołu stresu pourazowego (disorders of extreme stress not otherwise specified, DESNOS). Z kolei przeżyte w dzieciństwie traumatyczne wydarzenia związane z problemem alkoholowym rodziców wywołują zespół objawów psychopatologicznych i zaburzeń zachowania o nazwie dorosłe dzieci alkoholików (DDA).
Źródło:: Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 3; 265-270
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:: Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "agresja," wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język