Temat: Life quality - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Jakość życia uwarunkowana zdrowiem – znaczenie i sposoby oceny u chorych na nowotwory
Health-related quality of life – the role and manners of assessment in cancer patients
Autorzy:: Radecka, Barbara
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030366.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: QALY
health-related quality of life
quality of life questionnaire
jakość życia uwarunkowana zdrowiem
kwestionariusz jakości życia
Opis:: According to the statement of the World Health Organization, the quality of life is the individual’s perception of their position in life in the context of given standards and value systems and in relation to their accomplishments, expectations and concerns. In the past twenty-five years, the role of quality of life assessment in medicine has been growing. Health-related quality of life is the self-assessment of patients with respect to the influence of a disease and treatment on the functioning in basic aspects: physical, mental, social and spiritual. The quality of life measure is a very useful tool for the assessment of the value of medical procedures. Quality of life is measured using the QALY index (quality-adjusted life years), which is the average further duration of life adjusted by the limitation of activity due to a disease or disability. Each medicinal technology, the costs of which are reimbursed from public funds, is subject to pharmacoeconomic assessment, and QALY is one of its elements. Quality of life is significant for patients but it is difficult to express in methodological categories. The basic evaluation methods include patient-reported outcomes of treatment with the use of one-dimensional analogue, numerical and verbal scales or multidimensional questionnaires.
Zgodnie ze stanowiskiem Światowej Organizacji Zdrowia jakością życia nazywamy indywidualny odbiór przez człowieka jego pozycji życiowej w kontekście określonych standardów i systemu wartości oraz w odniesieniu do osiągnięć, oczekiwań i zainteresowań. W ostatnim ćwierćwieczu systematycznie rośnie znaczenie oceny jakości życia w medycynie. Jakość życia uwarunkowana zdrowiem to samoocena chorego odnośnie do wpływu choroby i stosowanego leczenia na funkcjonowanie w podstawowych aspektach: fizycznym, psychicznym, społecznym i duchowym. Pomiar jakości życia jest bardzo przydatnym narzędziem oceny wartości procedur medycznych. Do mierników jakości życia należy wskaźnik QALY (quality-adjusted life years), czyli przeciętne dalsze trwanie życia skorygowane o ograniczenie aktywności w wyniku choroby lub niepełnosprawności. Każda lekowa technologia medyczna, której koszty mają być refundowane z funduszy publicznych, podlega ocenie farmakoekonomicznej, a QALY to jeden z elementów tej oceny. Jakość życia jest istotna dla chorych, lecz trudna do wyrażenia w kategoriach metodologicznych. Do podstawowych metod ewaluacji należy samoocena wyników leczenia dokonywana przez chorego za pomocą jednowymiarowych skal analogowych, numerycznych i słownych czy też wielowymiarowych kwestionariuszy.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 3; 172-179
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Quality of life in institutionalized patients with schizophrenia
Jakość życia chorych na schizofrenię przebywających w placówkach psychiatrycznych stałego pobytu
Autorzy:: Petrovic Kitic, Aleksandra
Jankovic, Slobodan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/941698.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: antipsychotics
quality of life
questionnaires
schizophrenia
side effects
Opis:: Aim: Research into quality of life has become very important recently, since quality of life is increasingly used to characterise diseases and estimate the efficiency of therapeutics. The aim of this study was to determine significant factors that are associated with the quality of life of patients with schizophrenia accommodated in social welfare institutions. Material and methods: The study was conducted at the Institution for the Accommodation of Adults “Male Pcelice,” Kragujevac, Serbia. It was designed as a cross-sectional study. The quality of life was measured by using five distinct scales. The data on factors that might be associated with the quality of life were obtained from case records and the patients’ questionnaires. The association of every single factor was evaluated by using comparative analysis and the method of multiple linear regression. Results: Multiple linear regression shows that EuroQoL Five-dimensions – Five-Level scale score was associated with gender (B = −0.059 ± 0.021; p = 0.006) and daily dose (B = −0.051 ± 0.015; p = 0.001); Quality of Life Enjoyment and Satisfaction Questionnaire score was associated with the patient’s level of education (B = 2.873 ± 1.054; р = 0.007); the number of prescribed antipsychotics was associated with the Brief Psychiatric Rating Scale score (B = 3.150 ± 1.111; р = 0.007); the physical domain of the World Health Organization Quality of Life-BREF was associated with the year of disease onset (B = −0.142 ± 0.055; р = 0.011) and the daily dose (B = −2.335 ± 0.787; р = 0.004); the psychological domain of the World Health Organization Quality of Life-BREF was associated with gender (B = −2.686 ± 1.216; р = 0.029); the social relationship domain of the World Health Organization Quality of Life-BREF was associated with the level of education (B = 3.109 ± 1.289; р = 0.017) and the number of prescribed antipsychotics (B = −3.297 ± 1.516; р = 0.031); the environment domain of the World Health Organization Quality of Life-BREF was associated with the number of prescribed antipsychotics (B = −1.420 ± 0.653; р = 0,031). Conclusion: The quality of life of patients with schizophrenia was higher in males with a university degree, when the duration of the disease was shorter, negative symptoms were less pronounced, and with fewer side effects. Efforts to improve the quality of life in patients with schizophrenia accommodated in social welfare institutions should be made that could contribute to the prevention of adverse outcomes.
Cel pracy: Badania nad jakością życia nabrały ostatnio szczególnej wagi – coraz częściej kategoria ta jest stosowana do opisu chorób oraz oceny skuteczności leczenia. Celem badania była określenie istotnych czynników związanych z jakością życia pacjentów chorych na schizofrenię przebywających w placówkach psychiatrycznych stałego pobytu. Materiał i metoda: Badanie o charakterze przekrojowym zostało przeprowadzone wśród pacjentów Centrum Pobytu dla Osób Dorosłych „Male Pcelice” w miejscowości Kragujevac w Serbii. Jakość życia chorych na schizofrenię zmierzono za pomocą pięciu skal. Dane dotyczące czynników, które mogły mieć wpływ na jakość życia badanych, zostały pozyskane z dokumentacji medycznej pacjentów oraz z wypełnianych przez nich ankiet. W ocenie zależności pomiędzy jakością życia pacjentów a poszczególnymi czynnikami wykorzystano analizę porównawczą oraz metodę regresji wielorakiej. Wyniki: Metodą regresji wielorakiej wykazano, iż wynik skali EuroQoL Five-dimensions – Five-Level korelował z płcią pacjentów (B = −0,059 ± 0,021; p = 0,006) oraz dzienną dawką przyjmowanych leków (B = −0,051 ± 0,015; p = 0,001), wynik Quality of Life Enjoyment and Satisfaction Questionnaire – z poziomem wykształcenia (B = 2,873 ± 1,054; р = 0,007), liczba przyjmowanych leków przeciwpsychotycznych – z wynikiem skali Brief Psychiatric Rating Scale (B = 3,150 ± 1,111; р = 0,007), domena fizyczna skali World Health Organization Quality of Life-BREF – z czasem trwania choroby (rokiem wystąpienia choroby) (B = −0,142 ± 0,055; р = 0,011) oraz dzienną dawką przyjmowanych leków (B = −2,335 ± 0,787; р = 0,004), domena psychologiczna skali World Health Organization Quality of Life-BREF – z płcią (B = −2,686 ± 1,216; р = 0,029), domena społeczna skali World Health Organization Quality of Life-BREF – z poziomem wykształcenia (B = 3,109 ± 1,289; р = 0,017) oraz liczbą przyjmowanych leków przeciwpsychotycznych (B = −3,297 ± 1,516; р = 0,031), zaś domena środowiskowa skali World Health Organization Quality of Life-BREF – z liczbą przyjmowanych leków przeciwpsychotycznych (B = −1,420 ± 0,653; р = 0,031). Wnioski: Jakość życia chorych na schizofrenię objętych badaniem była wyższa u pacjentów płci męskiej z wyższym wykształceniem, o krótszym przebiegu choroby, z mniej dotkliwymi objawami oraz mniejszą liczbą skutków ubocznych. Poprawa jakości życia osób chorujących na schizofrenię przebywających w placówkach psychiatrycznych stałego pobytu pozwoli zapobiec niepomyślnym wynikom leczenia psychiatrycznego.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2018, 18, 1; 5-11
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Palliative care in advanced breast cancer
Opieka paliatywna w zaawansowanym raku piersi
Autorzy:: Pietrzyńska, Tatiana
Podwińska, Ewa
Olejek, Anita
Zamłyński, Jacek
Turek, Sebastian
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/908517.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: advanced breast cancer
oncologic treatment
palliative care
quality of life
Opis:: Breast cancer is currently one of the most frequent malignant neoplasms in Polish women. Since the ‘80s of past century, breast cancer is the leading cause of mortality in women aged 40-59. Patients are usually admitted to the stationary palliative care facilities in a far advanced stage of neoplastic disease originating primarily in the breast and are mostly in a poor general condition. Their overall condition is a resultant of development and severity of the tumour itself with possible distant metastases, coexisting diseases, as well as late complications of cause-oriented or palliative treatment implemented. In the setting of palliative treatment, the primary goal is relief of pain, according to the recommendations of the so-called “analgetic ladder”, conforming with general principles of analgetic management. This consists in determination of cause of pain, evaluation of its type and severity, regular pace of administration of analgetic drugs, careful titration of dose of strong analgetics, oral administration of drugs, as this is the most physiologic and recommended route of administration, if only the patient can tolerate it. An important issue is also to relieve other bothersome ailments, both somatic, mental, spiritual and social. According to the WHO definition, palliative care ensures the patients a comprehensive and active care, improves their quality of life and, when justified, includes all oncologic therapeutic modalities. In the setting of palliative care, oncologic treatment aims at arresting or slowing-down of development of primary tumour and metastatic foci, thus improving the patient’s comfort and quality of life, obviously taking into account current state of the patient and toxicity of drugs.
Rak piersi należy obecnie do najczęstszych nowotworów złośliwych u kobiet w Polsce. Począwszy od lat 80. ubiegłego wieku rak piersi stanowi pierwszą co do częstości przyczynę zgonów kobiet w wieku między 40. a 59. rokiem życia. Chore przyjmowane na stacjonarny oddział opieki paliatywnej w zaawansowanym stadium choroby nowotworowej wywodzącej się pierwotnie z obszaru piersi są zazwyczaj w złym stanie ogólnym. Jest to spowodowane rozwojem i nasileniem objawów choroby, z możliwością występowania przerzutów do odległych narządów, a także chorobami współistniejącymi, jak również powikłaniami późnymi po stosowanym leczeniu przyczynowym lub paliatywnym. W oddziale opieki paliatywnej stosuje się w pierwszej kolejności leczenie przeciwbólowe, zgodnie z zaleceniami drabiny analgetycznej oraz uwzględnieniem głównych zasad postępowania przeciwbólowego. Leczenie to polega na ustaleniu przyczyny bólu, ocenie rodzaju i jego natężenia, regularności podawanego leku, miareczkowaniu dawki silnego analgetyku, podawaniu leków doustnie, gdyż jest to droga fizjologiczna i zalecana, o ile chory może w ten sposób przyjmować preparaty. Istotne jest także łagodzenie innych uciążliwych dolegliwości - zarówno somatycznych, psychicznych, duchowych, jak i socjalnych. Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w ramach opieki paliatywnej zapewnia się chorym całościową, czynną opiekę, poprawiającą ich jakość życia, a także stosuje w uzasadnionych przypadkach wszystkie onkologiczne metody leczenia. Terapia onkologiczna w ramach opieki paliatywnej ma na celu zahamowanie lub spowolnienie rozwoju guzów nowotworowych lub przerzutowych, a co za tym idzie poprawę komfortu i jakości życia chorego, oczywiście z uwzględnieniem jego aktualnego stanu i toksyczności ewentualnego leczenia.
Źródło:: Ginekologia Onkologiczna; 2009, 7, 2; 123-130
1731-5379
Pojawia się w:: Ginekologia Onkologiczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: The effects of aerobic training on the functional status, quality of life, the level of fatigue and disability in patients with multiple sclerosis – a preliminary report
Wpływ treningu tlenowego na stan funkcjonalny, jakość życia i zespół zmęczenia uchorych zestwardnieniem rozsianym – doniesienie wstępne
Autorzy:: Niwald, Marta
Redlicka, Justyna
Miller, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030019.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aerobic training
fatigue syndrome
multiple sclerosis
quality of life
rehabilitation
Opis:: Objectives: The aim of this paper was to assess the effects of aerobic training on the quality of life and fatigue in patients with multiple sclerosis. Material and methods: A total of 53 patients with known multiple sclerosis (ICD G35.0) who began a standard 4-week rehabilitation programme were included in the study. Patients were divided into two groups: AT (aerobic training) patients (n = 21), who additionally underwent training on a lower limb cycle ergometer (three 10-minute sessions per day with an hour interval), and non-AT group of patients (n = 32). Life quality assessment based on the WHOQOL-BREF scale (World Health Organization Quality of Life), an assessment of motor impairment based on the Expanded Disability Status Scale by Kurtzke (EDSS) and an assessment of the severity of fatigue using the Fatigue Severity Scale (FSS) were performed at baseline and after four weeks. Results: After completing rehabilitation programmes, an improvement in the quality of life was observed both in AT and non-AT group. However, a more significant improvement in the two evaluated aspects, physical (p = 0.001 vs. 0.01) and psychological (p = 0.001 vs. 0.05), was observed in the AT group. However, no improvement in social terms was observed. There was also a reduction in the severity of fatigue (0.03 for AT group vs. 0.15 for non-AT group). There was no statistically significant improvement in the EDSS score in any of the groups. Conclusions: Aerobic training has beneficial effects on the quality of life and the severity of fatigue in patients with multiple sclerosis.
Cel pracy: Celem pracy jest ocena wpływu treningu aerobowego na jakość życia i zmęczenie u chorych ze stwardnieniem rozsianym. Materiał i metody: Badaniu poddano 53 pacjentów z rozpoznaniem stwardnienia rozsianego (ICD G35.0) rozpoczynających 4-tygodniowy standardowy program kompleksowej rehabilitacji. Uczestników podzielono na dwie grupy: AT (aerobic training – trening aerobowy) (n = 21) – dodatkowo zastosowano trening aerobowy na cykloergometrze kończyn dolnych (3 razy dziennie po 10 minut z godzinną przerwą) – oraz non-AT (n = 32), czyli bez treningu aerobowego. W obu grupach w 1. dniu i po 4 tygodniach przeprowadzono badania oceny jakości życia na podstawie skali WHOQOL-BREF (World Health Organization Quality of Life), ocenę niewydolności ruchowej według Rozszerzonej Skali Niewydolności Ruchowej Kurtzkego (Expanded Disability Status Scale, EDSS) i ocenę ciężkości zmęczenia za pomocą Skali Ciężkości Stopnia Zmęczenia/Znużenia (Fatigue Severity Scale, FSS). Wyniki: Po zastosowanym treningu ocena jakości życia poprawiła się zarówno w grupie AT, jak i non-AT, jednak bardziej znaczącą poprawę jakości życia w dwóch badanych aspektach zaobserwowano w grupie AT – pod względem fizycznym (p = 0,001 vs 0,01) i psychologicznym (p = 0,001 vs 0,05). Nie odnotowano poprawy pod względem socjalnym. Wykazano spadek nasilenia zmęczenia/znużenia – 0,03 (AT) vs 0,15 (non-AT). W żadnej grupie nie wystąpiła istotna statystycznie poprawa w skali EDSS. Wnioski: Stwierdzono korzystny wpływ treningu aerobowego na jakość życia oraz nasilenie zmęczenia u chorych na stwardnienie rozsiane.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2017, 17, 1; 15-22
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Psychodermatologia – pogranicze dermatologii, psychiatrii i psychologii
Psychodermatology – the interface between dermatology, psychiatry and psychology
Autorzy:: Makowska, Iwona
Gmitrowicz, Agnieszka
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/944648.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: dermatology
psychiartry
quality of life
stress
suicide risk
dermatologia
jakość życia
psychiatria
ryzyko samobójstwa
stres
Opis:: The relationship between psychiatry and dermatology is a multidimensional one and begins at early stages of development. It is generally believed that mental disorders in dermatological patients are secondary to skin symptoms. Nevertheless, in some cases they may be primary conditions or may directly affect the course of skin disorders. It is known that emotional factors considerably influence the majority of dermatological conditions and there are correlations between stressful events and aggravation of skin symptoms. It is important to diagnose and treat concomitant mental disorders in dermatological patients due to the frequency in which they occur and their influence on the quality of patients’ life. A separate and significant psychodermatological problem in the adolescent population is intentional non-suicidal self-injury (NSSI), usually performed to relieve mental tension. An early diagnosis of such a disorder by a dermatologist and a proper psychiatric intervention may effectively prevent an increase in suicidal risk. Patients with skin lesions require holistic approach as well as a thorough, multifaceted analysis. Skin diseases have a great influence on the mental condition which, in turn, affects the condition of our skin.
Związki między psychiatrią a dermatologią są wielowymiarowe i rozpoczynają się już na wczesnych etapach rozwoju. Generalnie uważa się, że zaburzenia psychiczne wśród pacjentów dermatologicznych są wtórne do objawów skórnych, niemniej jednak w niektórych przypadkach mogą być problemem pierwotnym lub mogą mieć bezpośredni wpływ na przebieg zaburzeń skórnych. Wiadomo, że czynniki emocjonalne w istotny sposób wpływają na większość chorób dermatologicznych i istnieje korelacja między stresującymi wydarzeniami a zaostrzeniem objawów skórnych. Ważne jest, by rozpoznawać i leczyć współistniejące zaburzenia psychiczne u pacjentów dermatologicznych – ze względu na częstość ich występowania i wpływ na jakość życia chorych. Odrębnym, istotnym problemem psychodermatologicznym w populacji rozwojowej są zamierzone niesamobójcze samouszkodzenia skóry (non-suicidal self-injury, NSSI), dokonywane z reguły w celu redukcji napięcia psychicznego. Wczesne wykrycie zaburzenia przez dermatologa i właściwa interwencja psychiatryczna mogą skutecznie zapobiec narastaniu ryzyka samobójczego. Pacjent ze zmianami skórnymi wymaga holistycznego podejścia i wnikliwej, wielostronnej analizy. Choroby skóry mają ogromny wpływ na stan psychiczny, a ten wpływa na stan naszej skóry.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 2; 100-105
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Rehabilitacja po usunięciu guza mózgu w obserwacji dwuletniej – opis przypadku
Rehabilitation after brain tumour removal in a two-year follow-up – a case report
Autorzy:: Redlicka, Justyna
Włodarczyk, Lidia
Miller, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030264.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: brain tumour
functional status
guz mózgu
jakość życia
quality of life
rehabilitacja
rehabilitation
stan funkcjonalny
Opis:: Introduction: Brain tumours account for 2% of malignancies in Poland. Comprehensive rehabilitation is essential for regaining psychomotor aptitude following tumour removal. Case report: We present a clinical case of a patient having undergone the removal of a brain tumour (papilloma plexus choroidei) located in the area of the cerebellopontine angle and the 4th ventricle of the brain. The patient went through a 1-month structured rehabilitation programme at the Neurological Rehabilitation Department. Methods: The following tools were used to assess the effectiveness of the treatment: Barthel Index of Activities of Daily Living (Barthel ADL), Rankin, Lovett, Montreal Cognitive Assessment and Beck Depression Inventory scales. Results: First and foremost, the patient’s ability to carry out daily self-care activities improved. She became fully self-reliant within two years (Barthel ADL 12 versus 20). Conclusions: Cases similar to the one discussed here require long-term rehabilitation that may ultimately facilitate significant functional improvement.
Wstęp: Nowotwory mózgu stanowią 2% zachorowań na nowotwory złośliwe w Polsce. Kompleksowa rehabilitacja po usunięciu guza jest niezbędna do odzyskania sprawności psychoruchowej. Opis przypadku: Prezentowany przypadek kliniczny dotyczy pacjentki po usunięciu guza mózgu (papilloma plexus choroidei) umiejscowionego w okolicy kąta mostowo- -móżdżkowego i IV komory mózgu. Chora została poddana miesięcznemu programowi rehabilitacji w oddziale rehabilitacji neurologicznej. Metody: Do oceny skuteczności zastosowanego leczenia użyto skali dla typowych czynności dnia codziennego (Barthel Index of Activities of Daily Living – Barthel ADL) oraz skal Rankina, Lovetta, Montreal Cognitive Assessment i Beck Depression Inventory. Wyniki: Poprawiła się przede wszystkim samoobsługa – w ciągu dwóch lat pacjentka stała się osobą samodzielną (wynik w skali Barthel ADL: 12 versus 20). Wnioski: Przypadki takie jak przedstawiony w pracy wymagają długoterminowej rehabilitacji, która może doprowadzić do znacznej poprawy funkcjonalnej.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 1; 50-52
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: The psychological aspects of everyday functioning in a group of patients with varicose veins – an assessment with VEINES Qol/Sym for patients before and after varicose veins surgery
Psychologiczne aspekty codziennego funkcjonowania pacjentów z żylakami – ocena przed- i pooperacyjna z zastosowaniem narzędzia VEINES Qol/Sym
Autorzy:: Migdalski, Łukasz
Błaszczyński, Paweł
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/943788.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: acceptance of illness
anxiety
quality of life
wellbeing
akceptacja choroby
dobrostan
jakość życia
lęk
żylaki
Opis:: Psychological functioning of patients in early stages of venous insufficiency has not been a common subject of scientific investigation so far, even though this group of patients experiences many limitations in daily functioning, as well as psychological distress. Varicose veins are the most common type of venous insufficiency, with an epidemiology of up to 50% of the western population. The present study is concerned with the functioning of a group undergoing surgery of varicose veins. The operation was carried out in an ambulatory mode, and such psychological factors as acceptance of illness, anxiety–state, anxiety–trait, and wellbeing (treated as personality construct) have been considered. It is the first time that such variables have been used with the new tool for assessing quality of life in venous diseases (VEINES Qol/Sym), and no previous findings about applying VEINES Qol/Sym to assess patients after varicose veins operations exist. The results are promising, especially for combining such psychological variables as anxiety, acceptance of illness, or wellbeing with specific venous measures of quality of life. It has been proved that there is a need for monitoring psychological variables in the group of patients in an early stage of chronic venous illness. Further research on other venous patient groups is necessary to fully understand the specificity of these groups.
Psychologiczne funkcjonowanie pacjentów we wczesnych stadiach niewydolności żylnej nie było jak dotąd częstym przedmiotem badań, pomimo faktu, że doświadczają oni licznych ograniczeń codziennego funkcjonowania oraz dystresu psychologicznego. Żylaki są najczęstszą formą niewydolności żylnej, zmaga się z nimi nawet 50% populacji zachodniej. Opracowanie dotyczy funkcjonowania pacjentów przed i po zabiegu operacyjnego leczenia żylaków kończyn dolnych. Operację przeprowadzono w trybie ambulatoryjnym, a w badaniu uwzględniono takie zmienne psychologiczne, jak akceptacja choroby, lęk – stan, lęk – cecha, dobrostan (rozumiany jako konstrukt osobowościowy). Po raz pierwszy zestawiono takie zmienne z nowym narzędziem mierzenia jakości życia w chorobach żylnych (VEINES Qol/Sym), nie było też dotychczas danych na temat zastosowania tego narzędzia w grupie pacjentów poddawanych operacyjnemu leczeniu żylaków. Uzyskane wyniki są obiecujące – szczególnie ciekawych wniosków dostarcza zestawienie zmiennych lęku, akceptacji choroby i dobrostanu ze specyficzną miarą jakości życia. Wykazano, że istnieje potrzeba monitorowania zmiennych psychologicznych w grupie osób we wczesnym stadium niewydolności żylnej. Zrozumienie specyfiki problemów żylnych wymaga dalszych badań z udziałem następnych grup pacjentów z tymi problemami.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2015, 15, 3; 115-121
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Zależność między objawami psychopatologicznymi a jakością życia chorych po pierwszym epizodzie schizofrenii. Badania prospektywne
Relationship between psychopathological symptoms and quality of life in patients with first episode of schizophrenia. A follow-up study
Autorzy:: Górna, Krystyna
Jaracz, Krystyna
Rybakowski, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945442.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: first episode
funkcjonowanie społeczne
jakość życia
pierwszy epizod
psychopathology
psychopatologia
quality of life
schizofrenia
schizophrenia
social functioning
Opis:: Aim of paper: Analysis of correlation between psychopathological symptoms and quality of life of patients with schizophrenia during 4-6 years after the first psychiatric hospitalisation. Material and method: Study population included 74 patients (28 females, 46 males). They were assessed at fixed time-points: 1 month and 13 months after the first hospitalisation and 4-6 years after the first examination (T1, T2 and T3, respectively). The following instruments have been used to assess severity of symptoms and quality of life: PANSS scale (5-factor schizophrenia model), SFS (Social Functioning Scale) and the WHOQOL-BREF questionnaire. Results: At T1, the mean PANSS score was 62.4. Significant deterioration has been noticed in all groups of symptoms, with the exception of cognitive functions. The greatest deterioration was noticed in the domains of negative symptoms and depression/anxiety. At T1, the mean SFS score was 103.4, while mean subjective quality of life and general health status scored 3.3 and 3.0, respectively. During the followup period, significant improvement of SFS score was noticed, with no meaningful change in WHOQOL-BREF score and concomitant exacerbation of symptoms as assessed by the PANSS scale. The patients’ quality of life was particularly compromised by negative symptoms and depression/anxiety. Correlation coefficients between SFS score and negative symptoms varied from -0.61 to -0.76, while those between SFS and depression/anxiety – from -0.40 to -0.66. Correlation coefficients between subjective quality of life and negative symptoms ranged from -0.31 (domain Environmental) to -0.64 (domain Physical). To a large extent, symptoms were responsible for variance in both SFS and WHOQOL-BREF scores. Conclusions: 1) Clinical course of schizophrenia varied, depending on adopted criteria of evaluation. 2) Negative symptoms and depression/anxiety had a particularly deleterious influence on quality of life. The role these symptoms varied, depending on time elapsed since the first psychiatric hospitalisation.
Cel: Analiza zależności między objawami psychopatologicznymi a jakością życia chorych na schizofrenię w ocenie prospektywnej w okresie 4-6 lat po pierwszej hospitalizacji psychiatrycznej. Materiał i metody: Zbadano 74 pacjentów (K=28, M=46) po upływie 1 miesiąca od pierwszej hospitalizacji (badanie I), po 13 miesiącach (badanie II) oraz po 4-6 latach od badania I (badanie III). W badaniu zastosowano skalę PANSS (5-czynnikowy model schizofrenii), Skalę Funkcjonowania Społecznego (SFS) oraz kwestionariusz WHOQOL-BREF. Wyniki: W badaniu I punktacja PANSS wynosiła 62,4 pkt. Stwierdzono istotne nasilenie wszystkich grup objawów oprócz zaburzeń poznawczych. Największe nasilenie dotyczyło objawów negatywnych oraz depresji/lęku. W badaniu I średni wynik SFS wynosił 103,4 pkt, a średnie oceny subiektywnej jakości życia: dla ogólnej oceny jakości życia – 3,3 pkt, dla ogólnej oceny zdrowia – 3,0 pkt. W okresie obserwacji stwierdzono istotną poprawę SFS, brak istotnych zmian WHOQOL-BREF i jednoczesny wzrost nasilenia objawów (PANSS). Odnotowano szczególnie niekorzystny wpływ objawów negatywnych oraz depresji/lęku na jakość życia. Współczynniki korelacji SFS z objawami negatywnymi wynosiły od -0,61 do -0,76, a z depresją/lękiem od -0,40 do -0,66. Współczynniki korelacji subiektywnej jakości życia z objawami negatywnymi wynosiły w zależności od dziedziny od -0,31 (dziedzina Środowisko) do -0,64 (Dziedzina Fizyczna). Objawy wyjaśniały znaczną część wariancji SFS i WHOQOL-BREF. Wnioski: 1) Przebieg schizofrenii był zróżnicowany w zależności od przyjętego kryterium oceny. 2) Szczególnie niekorzystny wpływ na jakość życia wywierały objawy negatywne oraz depresja/lęk. Rola tych objawów była zróżnicowana w zależności od upływu czasu po pierwszej hospitalizacji.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2009, 9, 3; 189-199
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Wpływ skojarzonego leczenia raka jajnika na funkcje układu moczowego
The impact of combination therapy for ovarian carcinoma on the urinary tract
Autorzy:: Opławski, Marcin
Kojs-Pasińska, Ewelina
Smoczyńska, Magdalena
Kwiatkowski, Michał
Jaszczyński, Janusz
Kojs, Zbigniew
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030280.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: chemioterapia
jakość życia
nietrzymanie moczu
rak jajnika
urodynamika
chemotherapy
ovarian carcinoma
quality of life
urinary incontinence
urodynamics
Opis:: The incidence of ovarian carcinoma in Poland is 11.2/100,000. It is the second most common cancer of the genital tract. First-line treatment involves surgery and chemotherapy, which leads to adverse effects. They include urinary tract disorders that affect the quality of life. The aim of the study was to compare the function of the urinary tract and quality of life in women after ovarian cancer treatment with women after hysterectomy with salpingo-oophorectomy performed for non-oncological indications. Urodynamic tests and questionnaires were conducted in 40 patients divided into two groups. The investigated group included 17 patients after ovarian cancer therapy in whom complete cytoreduction was obtained in surgery and first-line chemotherapy was administered. The control group consisted of 23 patients after hysterectomy performed for non-oncological indications. In all cases, medical history was collected, pelvic examination and urodynamic test were carried out and a quality of life questionnaire was conducted. The percentage of patients with no changes in the urogynecologic examination was higher among non-oncological patients (65.2%). In cancer patients, no changes were detected in 41.2% of cases. Cancer patients suffered from stress incontinence, mixed urinary incontinence and overactive bladder more frequently than controls. The differences obtained in the urogynecologic examination were not statistically significant (p = 0.4573). It was demonstrated, however, that the quality of life differed between the two groups in a statistically significant way (p = 0.0345). Worse quality of life was seen significantly more frequently in cancer patients (58.8%) than in controls (26.1%). Moreover, the improvement of the quality of life was observed more rarely (11.8% in cancer patients vs. 47.8% in controls). Chemotherapy does not have a significant influence on an increase in the number of urogenital disorders but can be one of the factors responsible for the deterioration of the quality of life.
Zachorowalność na raka jajnika wynosi w Polsce 11,2/100 000 – jest to drugi pod względem częstości występowania nowotwór narządu rodnego. W leczeniu pierwszego rzutu stosuje się zabieg operacyjny i chemioterapię, co prowadzi do powstawania skutków ubocznych. Należą do nich problemy związane z układem moczowym, które wpływają na jakość życia kobiet. Celem badania było porównanie funkcjonowania układu moczowego i jakości życia pacjentek po leczeniu raka jajnika oraz tych po usunięciu macicy z przydatkami z powodów nieonkologicznych. Badanie urodynamiczne i ankietowe wykonano w 40 przypadkach, podzielonych na dwie grupy. Grupa badana składała się z 17 chorych po terapii raka jajnika, u których uzyskano całkowitą cytoredukcję w wyniku leczenia operacyjnego i zastosowano pierwszy rzut chemioterapii. Grupę kontrolną tworzyły 23 pacjentki po usunięciu macicy z przyczyn nieonkologicznych. We wszystkich przypadkach przeprowadzono wywiad lekarski, badanie ginekologiczne, badanie urodynamiczne i badanie jakości życia. Odsetek kobiet, u których nie stwierdzono zmian w badaniu uroginekologicznym, był większy (65,2%) wśród pacjentek nieonkologicznych niż w grupie chorych z rakiem jajnika (brak zmian w 41,2% przypadków). W grupie badanej częściej niż w kontrolnej notowano wysiłkowe nietrzymanie moczu, postać mieszaną nietrzymania moczu i pęcherz nadreaktywny. Zaobserwowane różnice w wynikach badania uroginekologicznego nie były istotne statystycznie (p = 0,4573). Wykazano natomiast, że jakość życia pacjentek różniła się istotnie statystycznie (p = 0,0345) w zależności od grupy. Spadek jakości życia odnotowywano znacząco częściej u kobiet z rakiem jajnika (58,8%) niż u tych bez choroby nowotworowej (26,1%). W grupie chorych onkologicznych rzadziej obserwowano polepszenie jakości życia (11,8% vs 47,8% w grupie kontrolnej). Zastosowanie chemioterapii nie wpływa zatem istotnie na wzrost liczby zaburzeń w układzie moczowo-płciowym, ale może być jednym z czynników odpowiedzialnych za obniżenie jakości życia.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2015, 13, 4; 217-223
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Przebieg wczesnej rehabilitacji po udarze mózgu i ostrym zespole wieńcowym u chorego z przebytą obustronną amputacją podudzi. Opis przypadku
The course of early rehabilitation after brain stroke with acute coronary syndromes in the case of a patient with bilateral crural amputation. Case report
Autorzy:: Starosta, Michał
Niwald, Marta
Machnia, Marcin
Miller, Elżbieta
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1030378.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: brain stroke
functional status
jakość życia
kompleksowa rehabilitacja
multimodal rehabilitation
quality of life
stan funkcjonalny
udar mózgu
Opis:: Ischaemic stroke as a complication of acute coronary syndrome occurs in approximately 1.40% of cases. Multimodal rehabilitation is an essential component of treatment following a stroke. Case report: The clinical case refers to a patient after a stroke and acute coronary syndrome preceded by bilateral leg amputation. This paper presents the course of the 25-day psychomotor rehabilitation programme conducted in the department of neurological rehabilitation. Methods: The treatment has been evaluated using functional scales (Activity Daily Living Scale, Modified Rankin Scale, National Institutes of Health Stroke Scale, Rivermead Motor Assessment) and psychological tests (Geriatric Depression Scale, Mini–Mental State Examination). Results: The functional improvement focused mainly on the upper limb and global movements. The intensity of the depressive disorders decreased from severe to mild (21 versus 11). Mini–Mental State Examination results normalized (19 versus 27). Conclusions: Early-applied individual rehabilitation program with intensive psychological therapy is a very important element of treatment of patients with a multifactorial mobility decrease.
Wstęp: Udar niedokrwienny mózgu jako powikłanie ostrego zespołu wieńcowego występuje w około 1,40% przypadków. Kompleksowa rehabilitacja jest niezbędnym elementem leczenia osób po udarze. Opis przypadku: Prezentowany przypadek kliniczny dotyczy pacjenta po udarze mózgu poprzedzonym ostrym zespołem wieńcowym; w przeszłości chory przebył obustronną amputację podudzi. Praca przedstawia przebieg 25-dniowego programu rehabilitacji psychoruchowej, którą prowadzono na oddziale rehabilitacji neurologicznej. Metody: Skuteczność zastosowanego leczenia oceniono za pomocą skal funkcjonalnych (skala czynności życia codziennego, zmodyfikowana skala Rankina, Skala Udaru Narodowego Instytutu Zdrowia, Ocena Motoryczności Rivermead) i psychologicznych (Geriatryczna Skala Oceny Depresji Yesavage’a, Krótka Skala Oceny Stanu Umysłowego). Wyniki: Poprawa funkcjonalna dotyczyła przede wszystkim kończyny górnej i ruchów globalnych. Zmniejszyło się nasilenie zaburzeń depresyjnych (21 versus 11 punktów w Geriatrycznej Skali Oceny Depresji Yesavage’a). Znormalizowały się wyniki uzyskiwane przez pacjenta w Krótkiej Skali Oceny Otępień (19 versus 27 punktów). Wnioski: Wcześnie zastosowany indywidualny program rehabilitacji wraz z intensywną terapią psychologiczną to bardzo ważny element leczenia osób z wieloczynnikowym obniżeniem sprawności ruchowej.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 2; 99-102
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Doświadczanie myśli samobójczych a jakość życia u chorych z pierwszym epizodem schizofrenii
Suicidal ideation and quality of life in patients with a first episode of schizophrenia
Autorzy:: Górna, Krystyna
Jaracz, Krystyna
Rybakowski, Janusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/945278.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: first episode
jakość życia
pierwszy epizod
psychopathology
psychopatologia
quality of life
schizofrenia
schizophrenia
suicidal behaviour
zachowania samobójcze
Opis:: Introduction: Risk of suicide in patients with schizophrenia is 20- to 50-fold higher than in the general population. The impact of suicidal behaviour on quality of life rarely was a subject of in-depth analysis. The issue is particularly important in patients after first psychiatric hospitalisation, since the risk of suicide is very high during the first postdischarge months. The aim of this study was to analyse correlations between presence of suicidal ideations prior to first hospitalisation and quality of life of patients with schizophrenia during the first post-hospitalisation year. Material and method: Overall, 86 patients were enrolled in the study. Suicidal ideations and behaviours were assessed based on interviews with patients and their relatives, as well as on medical records. The patients’ quality of life was evaluated one month (1st exam) and after one year (2nd exam) after discharge. Quality of life was assessed using the WHOQOL questionnaire and the SFS scale. Psychopathological symptoms were evaluated using the PANSS inventory. Results: Prior to first hospitalisation, suicidal ideations were present in 39.5% of our patients. Persons with suicidal thoughts presented more severe dipsychopathological symptoms (1st exam; p=0.05). Both examinations revealed differences in the patients’ quality of life. Lack of suicidal ideations was associated with a better quality of life as assessed by the WHOQOL questionnaire in the following domains: general well-being (1st and 2nd exam), state of health (1st exam), Mental (1st and 2nd exam), Physical (1st exam), Environmental domains (1st exam) and Work/Employment (SFS scale, 1st and 2nd exam). A correlation was noticed between suicidal ideation and change in quality of life (WHOQOL) in domains Social relationships and Environmental. An improvement of quality of life in this domain was noticed in persons with suicidal ideations. Conclusions: Suicidal ideations prior to first psychiatric hospitalisation constitute an important predictive factor for a worse quality of life in patients with schizophrenia one year after discharge from hospital.
Wprowadzenie: Ryzyko samobójstwa u chorych na schizofrenię jest wyższe 20-50 razy niż w ogólnej populacji. Wpływ zachowań samobójczych na jakość życia rzadko był przedmiotem analiz. Problem nabiera szczególnego znaczenia u chorych po pierwszej hospitalizacji psychiatrycznej, gdyż większe ryzyko samobójstwa występuje w pierwszych miesiącach po opuszczeniu szpitala. Celem pracy była analiza zależności pomiędzy obecnością myśli samobójczych przed pierwszą hospitalizacją a jakością życia chorych na schizofrenię w okresie roku po hospitalizacji. Materiał i metodyka: Badaniami objęto 86 chorych. Ocenę myśli i zachowań samobójczych przeprowadzono na podstawie wywiadów z chorymi i ich rodzinami oraz dokumentacji medycznej. Ocenę jakości życia wykonano po miesiącu od wypisu (badanie I) i po roku (badanie II). Do oceny jakości życia zastosowano kwestionariusz WHOQOL i skalę SFS. Objawy psychopatologiczne badano przy użyciu PANSS. Wyniki: Przed pierwszą hospitalizacją u 39,5% osób występowały myśli samobójcze. Stwierdzono większe nasilenie objawów u chorych z myślami samobójczymi (badanie I – p=0,05). W obu badaniach ujawniono różnice jakości życia. Osoby bez myśli samobójczych cechowały się lepszą jakością życia według WHOQOL: w ocenie ogólnej (badanie I i II), stanu zdrowia (badanie I), w dziedzinach: Psychologicznej (badanie I i II), Fizycznej (badanie I), Środowisko (badanie I) oraz według SFS: w dziedzinie Praca/Zatrudnienie (badanie I i II). Stwierdzono zależność pomiędzy myślami samobójczymi a zmianą jakości życia (WHOQOL) w dziedzinach Relacje społeczne i Środowisko. U osób z myślami samobójczymi stwierdzono poprawę jakości życia w tym zakresie. Wnioski: Myśli samobójcze przed pierwszą hospitalizacją psychiatryczną stanowiły istotny czynnik predykcyjny gorszej jakości życia chorych na schizofrenię przez rok od hospitalizacji.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 1; 8-14
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Ocena stanu psychicznego chorej z narkolepsją. Studium przypadku
Emotional state of a narcolepsy patient. Case study
Autorzy:: Tabała, Klaudia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/942797.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: depression
eating habits
emotional state
narcolepsy
quality of life
depresja
jakość życia
narkolepsja
nawyki żywieniowe
stan emocjonalny
Opis:: The aim of this article is to assess the psychological state of a narcolepsy patient whose emotional state and life quality deteriorated despite the accurate diagnosis and pharmacological treatment. Narcolepsy symptoms are: excessive daytime sleepiness, cataplexy, sleep paralysis, hypnagogic hallucinations, and disrupted nocturnal sleep. Despite the proper pharmacological treatment, the illness strongly influences social, professional and mental functioning. The first symptom, i.e. Excessive daytime sleepiness, was observed by the patient during adolescence, but the first medical examinations took place at the age of 27, after the occurrence of the first cataplexy symptoms. After a few unsuccessful diagnoses, narcolepsy was diagnosed. The patient maintained her lifestyle, but due to feeling excessively tired and encumbered with duties at work, she decided to take a long-term sick leave. This change was self-assessed by the patient as beneficial for her psychophysical state: the stress level was lower and offered the possibility to adjust her daily schedule to the illness. The following methods were used: Beck Depression Scale, The Short Form (36) Health Survey and My Eating Habits Questionnaire. The results showed a medium severity of depression, lowered life satisfaction and tendency to emotional overeating. This may be a result of not fully developed stress and negative emotions coping strategies. The patient describes her social relations and professional functioning as not satisfactory due to the illness, which may result in depressed mood. Due to such results, there may be a need to expand treatment with psychoeducation, psychotherapy and antidepressant pharmacotherapy.
Celem pracy jest ocena stanu psychicznego chorej na narkolepsję, której stan emocjonalny i jakość życia, pomimo trafnej diagnozy i podjęcia leczenia farmakologicznego, uległy pogorszeniu. Objawami choroby są nadmierna senność, katapleksja, omamy hipnagogiczne, paraliż przysenny oraz zakłócony sen nocny. Niejednokrotnie, pomimo prawidłowego leczenia, choroba w znaczny sposób wpływa na funkcjonowanie zawodowe, społeczne, psychiczne. Pierwsze objawy (nieznaczna senność) pojawiły się u pacjentki w wieku młodzieńczym, jednak pierwsze badania chora podjęła około 27. roku życia, kiedy do senności dołączyły objawy katapleksji. Po początkowo nietrafnych diagnozach ostatecznie zdiagnozowano narkolepsję z katapleksją. Chora utrzymywała swój styl funkcjonowania, jednak czując się przemęczona i nadmiernie obciążona pracą zawodową, rozpoczęła starania, w wyniku których przyznano jej rentę, co oceniła jako sprzyjające jej stanowi psychofizycznemu, ponieważ poziom stresu był niższy, a możliwość dostosowania cyklu dnia do choroby – dowolna. W badaniu wykorzystano: Skalę Depresji Becka, Kwestionariusz Oceny Jakości Życia SF-36 i kwestionariusz Moje Zwyczaje Żywieniowe. Uzyskane wyniki ujawniły obecność zaburzeń depresyjnych o średnim nasileniu, obniżone poczucie satysfakcji z życia i skłonność do emocjonalnego przejadania się. Takie wyniki mogą wskazywać na nie w pełni ukształtowane sposoby konstruktywnego radzenia sobie ze stresem oraz negatywnymi emocjami. Badana osoba ocenia swoje relacje towarzyskie oraz sytuację zawodową jako niesatysfakcjonujące, co ma być skutkiem choroby i może stanowić przyczynę obniżenia nastroju. Wskazuje to na potrzebę poszerzenia leczenia chorej o działania psychoedukacyjne lub psychoterapeutyczne oraz podjęcie farmakoterapii przeciwdepresyjnej.
Źródło:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 2; 132-134
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:: Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Rehabilitacja w stwardnieniu rozsianym – wyzwanie współczesnej medycyny
Rehabilitation in multiple sclerosis – the challenge in present medicine
Autorzy:: Pasek, Jarosław
Opara, Józef
Pasek, Tomasz
Manierak-Pasek, Agnieszka
Sieroń, Aleksander
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1058512.pdf
Data publikacji:: 2009
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: aktywność fizyczna
jakość życia
leczenie
rehabilitacja
stwardnienie rozsiane
physical activity
quality of life
treatment
rehabilitation
sclerosis multiplex
Opis:: The specific of sclerosis multiplex (SM) – young patient’s age, heterogeneity of symptoms, not prediction of disease course – inflict that the rehabilitation of persons with SM is one of the most difficult questions of neurological rehabilitation. So the wide spectrum of symptoms in sclerosis multiplex caused that this is chronic disease, which we struggle every day. Sclerosis multiplex is chronic disease of the central nervous system, which occurrence with 30-100 frequency incidents on 100 000 occupants. However, the possession knowledge about this disease, and the possible therapeutic forms can in many cases soften stepping symptoms and have positive effects in many parameters. In last years growth of number scientific reports documenting the effectiveness rehabilitation in sclerosis multiplex was observed. The rehabilitation in multiple sclerosis remains the symptomatic treatment and deals with all the range of motor disturbances caused by this illness (form vegetative to smooth coordination problems). The management of the therapeutic process effectively reduce the disease effects, helping the same pharmacological treatment. Independently of the diagnosis form, the results of SM is self-independently and the lowering quality of life, what make difficult gradually independence, self-service and degree of moving in every conditions. The stabilisation by physiotherapist defects of function and the qualification of proceeding aims, gives the possibility reducing the sizes of occurrence symptoms in measure of disease progress. In this work the authors presents the chosen forms of motive exercises, physical procedures, and some principles of procedures during rehabilitation activities in patient’s with SM.
Specyfika stwardnienia rozsianego (łac. sclerosis multiplex, SM) – młody wiek chorych, różnorodność objawów, nieprzewidywalność przebiegu choroby – sprawia, że rehabilitacja osób z SM jest jednym z najtrudniejszych zagadnień rehabilitacji neurologicznej. Szerokie spektrum objawów stwardnienia rozsianego wiąże się w oczywisty sposób z jego uciążliwością, a jest to schorzenie, z którym trzeba zmagać się każdego dnia. Stwardnienie rozsiane to przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego, która występuje z częstością 30-100 zachorowań na 100 000 mieszkańców. Niemniej jednak posiadanie wiedzy na temat SM oraz możliwych form leczniczych może łagodzić występujące objawy i wpływać na poprawę wielu parametrów. W ostatnich latach obserwuje się wzrost liczby doniesień naukowych dokumentujących skuteczność rehabilitacji w stwardnieniu rozsianym. Rehabilitacja w przypadku SM jest leczeniem objawowym i obejmuje wszystkie zaburzenia motoryczne dotyczące tej jednostki chorobowej – od problemów wegetatywnych do subtelnych deficytów w koordynacji ruchu. Prowadzony proces terapeutyczny skutecznie zmniejsza skutki choroby, wspomagając tym samym leczenie farmakologiczne. Niezależnie od rozpoznanej postaci skutkiem SM jest niepełnosprawność oraz obniżenie jakości życia, co utrudnia samodzielność, samoobsługę i swobodę poruszania się w każdych warunkach. Ustalenie przez fizjoterapeutę ubytków funkcji i określenie celu postępowania daje możliwość zmniejszania rozmiarów występujących objawów w miarę postępu choroby. Praca przedstawia wybrane formy ćwiczeń ruchowych, zabiegów fizykalnych oraz niektóre zasady postępowania podczas prowadzenia zajęć rehabilitacyjnych u pacjentów z SM.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 4; 272-276
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Aktualne spojrzenie na rehabilitację w chorobie Parkinsona – wybrane zagadnienia
The contemporary look on physiotherapy in Parkinson’s disease – some chosen questions
Autorzy:: Pasek, Jarosław
Opara, Józef
Pasek, Tomasz
Kwiatek, Sebastian
Sieroń, Aleksander
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1058014.pdf
Data publikacji:: 2010
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: choroba parkinsona
leczenie usprawniające
rehabilitacja
fizykoterapia
jakość życia
morbus parkinsoni
therapeutic treatment
rehabilitation
physiotherapy
quality of life
Opis:: Morbus Parkinsoni (Parkinson’s disease, PD) is the neurodegeneration illness of the central nervous system, which characterizes tricky beginning and slow progress of the symptoms, meanwhile pathomorphology – the degeneration of the cells of part compact black matter including the dye neuromelanin. Clinical symptoms appear after destruction about 50% cells of the black matter and the fall down of production dopamine. This disease belong to the extrapyramidal system diseases, in which applies symptomatological treatment (pharmacotherapy, rehabilitation) what permits lengthen and bear current efficiency and physical condition. In the treatment comply also the operating treatment – neurosurgical, which the aim is the improvement patient’s quality of life. Complex rehabilitation should be initiate on every stage of the disease and hold in continuous way, not just in hospital term, as well as ambulatory too. The use of the different possibilities and the therapeutic methods in significant modus accelerate return to optimum functional patient’s efficiency in dependence from the degree of advanced disease, and this is the succession of improving. Rehabilitation in neurological diseases state very important and wide question. At that time it is the most important elements in the treatment of those patients. In this review article the authors introduced some chosen forms and methods of motor exercises, physical procedures and some conduct physiotherapy principles patients with Parkinson’s disease, which should be realized as a main part of comprehensive treatment.
Choroba Parkinsona (Parkinson’s disease, PD) jest schorzeniem neurodegeneracyjnym ośrodkowego układu nerwowego, które charakteryzuje się klinicznie podstępnym początkiem i powolnym postępem objawów, zaś patomorfologicznie – zwyrodnieniem komórek części zbitej istoty czarnej zawierających barwnik neuromelaninę. Klinicznie objawy pojawiają się po zniszczeniu około 50% komórek istoty czarnej i spadku produkcji dopaminy. Choroba ta należy do chorób układu pozapiramidowego, w których stosuje się leczenie objawowe (farmakoterapia, rehabilitacja), co pozwala wydłużyć i utrzymać aktualną kondycję fizyczną. Stosuje się także leczenie operacyjne – neurochirurgiczne, którego celem jest poprawa jakości życia pacjentów (quality of life). Kompleksowa rehabilitacja powinna być wdrażana na każdym etapie choroby i prowadzona w sposób ciągły, nie tylko w warunkach szpitalnych, ale także ambulatoryjnie. Wykorzystanie różnych możliwości i metod terapeutycznych w znaczący sposób przyspiesza powrót pacjenta do optymalnej sprawności funkcjonalnej w zależności od stopnia zaawansowania choroby, a to z kolei jest podstawą sukcesu usprawniania. Rehabilitacja w chorobach neurologicznych stanowi bardzo ważne i szerokie zagadnienie. Jednocześnie jest jednym z najważniejszych elementów w procesie leczenia tych chorych. Autorzy w pracy przeglądowej przedstawili wybrane formy i metody ćwiczeń ruchowych, zabiegów fizykalnych oraz niektóre zasady postępowania rehabilitacyjnego pacjentów z chorobą Parkinsona, które powinny być realizowane w ramach kompleksowego leczenia.
Źródło:: Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 2; 94-99
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:: Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Systemowe leczenie rozsianego raka piersi bez nadekspresji HER2
Systemic treatment of disseminated HER2-negative breast cancer
Autorzy:: Dyczka, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1031057.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Medical Communications
Tematy:: breast cancer
chemotherapy
hormone therapy
metastatic disease
quality of life
chemioterapia
choroba przerzutowa
hormonoterapia
jakość życia
rak piersi
Opis:: Breast cancer is the most frequent malignancy in the females and the main cause of malignancy-associated mortality. Patients with disseminated breast cancer are a heterogenous group and require different management strategies. This depends on several factors, first of all – tumor phenotype (steroid receptors), patient’s performance, dynamics of the neoplastic process, severity of symptoms and patient’s preferences. Treatment of disseminated breast cancer should include chemotherapy, hormonal therapy as well as supportive and symptomatic treatment. In patients with steroid receptors, low disease dynamics, localized lesions within soft tissues and bones, hormonal treatment should be considered in the first place. This type of therapy is based on antiestrogens (tamoxifen) as 1st line treatment in premenopausal women and tamoxifen or aromatase inhibitors in postmenopausal women; progestagens and fulvestrant are rarely administered. These classes of drugs are usually well tolerated and their toxicity is mild but variegated. Chemotherapy remains by far the most toxic modality and should be reserved for women with high dynamics of the disease, lack of steroid receptors, interstitial metastases or not responding to hormonal treatment. Cytostatics most effective against breast cancer include taxoids (docetaxel and paclitaxel), anthracycline-derived antibiotics (doxorubicin and epirubicin), vinorelbine and capecitabine. Usually, two-drug or three-drug protocols are administered, although sequenced monotherapy using particular drugs is also justified. Chemotherapy is associated with an elevated incidence of adverse events, thereof the commonest are nausea and vomiting, hair loss and bone marrow aplasia, resulting in neutropenia, anemia and thrombocytopenia. Every type of treatment of disseminated breast cancer requires close monitoring of both adverse effects and therapeutic response according to the RECIST criteria.
Rak piersi to najczęstsza choroba nowotworowa u kobiet i główna przyczyna zgonów związanych z nowotworami złośliwymi. Pacjentki z rozsianym rakiem piersi stanowią zróżnicowaną grupę i wymagają różnych strategii postępowania. Zależy ona od wielu czynników, przede wszystkim od fenotypu raka (receptory steroidowe), stanu pacjentki, chorób współistniejących, dynamiki procesu nowotworowego, nasilenia objawów i preferencji chorej. W leczeniu rozsianego raka piersi uwzględnia się leczenie chemiczne, hormonalne oraz wspomagające i objawowe. U chorych z obecnością receptorów steroidowych, małą dynamiką procesu, lokalizacją zmian w tkankach miękkich lub kościach należy rozważyć przede wszystkim leczenie hormonalne. W tym rodzaju terapii stosuje się przede wszystkim antyestrogeny (tamoksyfen) jako leczenie I rzutu u kobiet premenopauzalnych, a u pacjentek po menopauzie tamoksyfen lub inhibitory aromatazy; rzadziej podaje się progestageny lub fulwestrant. Wymienione grupy leków są zwykle dobrze tolerowane i cechują się niewielką, lecz zróżnicowaną toksycznością. Chemioterapia pozostaje metodą zdecydowanie bardziej toksyczną i powinna być zarezerwowana dla kobiet z dużą dynamiką procesu nowotworowego, brakiem receptorów steroidowych, miąższową lokalizacją przerzutów lub brakiem efektu leczenia hormonalnego. Do najbardziej aktywnych cytostatyków w leczeniu raka piersi zaliczane są: taksoidy (docetaksel i paklitaksel), antybiotyki antracyklinowe (doksorubicyna i epirubicyna), winorelbina i kapecytabina. Najczęściej stosuje się schematy dwulekowe lub trójlekowe, ale uzasadniona jest również sekwencyjna monoterapia poszczególnymi lekami. Leczenie chemiczne związane jest z dużą liczbą objawów niepożądanych. Najczęściej występują nudności i wymioty, wypadanie włosów oraz uszkodzenie szpiku kostnego objawiające się neutropenią, niedokrwistością lub małopłytkowością. Każdy sposób leczenia rozsianego raka piersi wymaga monitorowania zarówno objawów niepożądanych, jak i odpowiedzi według kryteriów RECIST.
Źródło:: Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 238-244
2451-0750
Pojawia się w:: Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "Life quality" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język