Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Developmental disorders" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Doświadczenie bycia wychowywanym przez homoseksualnych rodziców a ryzyko zaburzenia rozwoju dziecka
    Experience of being brought up by homosexual parents and risk of disorders in the child’s development
    Autorzy:
    Sieński, Michał
    Stachowiak, Katarzyna
    Zielona-Jenek, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944574.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    children
    family environment
    homosexuality
    risk of developmental disorders
    dzieci
    homoseksualność
    ryzyko zaburzeń rozwoju
    środowisko rodzinne
    Opis:
    The article presents the results of the literature review on psychological functioning of children brought up by parents remaining in homosexual relationships. The main focus was on the research describing the specificity of the development context of this group of children and its significance for, alleged in broader social discourse, risk of disordered development. An answer was sought to the question whether children raised in homosexual families are significantly different from their peers in the risk of psychological disorders, and if so, which specific factors the risk is related to. Analysed were the reports from studies on large community samples, besides meta-analyses were used. Although most of the results were foreign, some native reports were also included, which could verify the possibility of applying these results to Polish families’ situation. The review allowed to describe two groups of factors that determine children’s development conditions in families formed by homosexuals. The first are universal factors, possible to identify in all families, regardless of gender and sexual orientation of caregivers. These are: quality and durability of partner relationship, stability of the upbringing environment, psychological well-being of caregivers, competence and commitment to parental role. The second are factors specific to families created by parents of homosexual identity. These include: the minority status of the couple, the lack or limitation of social acceptance and support for the partner relationship. The results of the review do not allow to draw general conclusions about an increased risk of disorders in the development and functioning of children raised by homosexual couples. The analysis also revealed a significant diversity in family contexts in which children of homosexual parents are grown up. The model of organizing data on family risk factors of disorders in children, used here in the literature review, appears to be a possible model of integrating diagnostic data in clinical work with children and their families.
    Celem artykułu jest przedstawienie wyników przeglądu literatury na temat funkcjonowania psychologicznego dzieci wychowywanych przez rodziców pozostających w związkach homoseksualnych. Skupiono się na badaniach przybliżających specyfikę kontekstu rozwoju tej grupy dzieci i jego znaczenia dla domniemywanego w szerszym dyskursie społecznym ryzyka zaburzenia ich rozwoju. Poszukiwano odpowiedzi na pytanie, czy dzieci wychowywane w rodzinach homoseksualnych znacząco różnią się od swoich rówieśników pod względem ryzyka zaburzeń funkcjonowania, a jeśli tak, z jakimi czynnikami owe ryzyko należałoby wiązać. Posłużono się doniesieniami z badań dużych prób populacyjnych, jak również badaniami o charakterze metaanaliz. Choć większość stanowiły publikacje zagraniczne, podjęto również działania w kierunku włączenia do analizy doniesień rodzimych, które mogłyby zweryfikować możliwość odniesienia wyników do warunków polskich. Zgromadzone wnioski pozwoliły na wyodrębnienie dwóch grup czynników, które determinują warunki wychowawcze w rodzinach tworzonych przez osoby homoseksualne. Pierwsza to czynniki uniwersalne, możliwe do opisania we wszystkich rodzinach, niezależnie od płci i orientacji seksualnej opiekunów. Są to: jakość i trwałość relacji partnerskiej, stabilność środowiska wychowawczego, dobrostan psychiczny opiekunów oraz kompetencje i zaangażowanie w rolę rodzica. Druga to czynniki specyficzne, charakterystyczne dla rodzin tworzonych przez rodziców o tożsamości homoseksualnej. Należą do nich mniejszościowy status pary oraz brak lub ograniczenie społecznej akceptacji i wsparcia dla relacji partnerów. Wyniki przeprowadzonej analizy badań nie pozwalają wyciągać generalnych wniosków o podwyższonym ryzyku wystąpienia zaburzeń rozwoju i funkcjonowania u dzieci wychowywanych przez homoseksualną parę. Jednocześnie wskazują na znaczące zróżnicowanie rodzinnych kontekstów, w których wychowywane są dzieci osób homoseksualnych. Wydaje się, iż użyty w przeglądzie literatury model porządkowania danych dotyczących rodzinnych czynników ryzyka zaburzeń może być wykorzystywany również w klinicznej pracy z dziećmi i ich rodzinami, przy integrowaniu danych diagnostycznych.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 3; 218-223
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zespół Aspergera u osób dorosłych – zbieżność z innymi zaburzeniami, zaburzenia współwystępujące i problemy towarzyszące
    Asperger’s syndrome in adults – similarities with other disorders, comorbid disorders and associated problems
    Autorzy:
    Sławińska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/944202.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Asperger’s syndrome
    autistic spectrum disorder
    pervasive developmental disorders
    całościowe zaburzenia rozwoju
    spektrum zaburzeń autystycznych
    zespół aspergera
    Opis:
    Asperger’s disorder (Asperger’s syndrome) falls under the category of pervasive developmental disorders in DSM-IV and ICD-10. Not completely defined diagnostic criteria are the topic of discussion between investigators and clinicians. The new classification system – DSM-5 – eliminates Asperger’s disorder, the broad term – autism spectrum disorder appears. Common symptoms of Asperger’s syndrome include: verbal and nonverbal communication difficulties, egocentricity, problems with social skills, repetitive behaviors, limited range of interests, coordination problems. The manifestation of Asperger’s syndrome alters across life. Symptoms become more visible around the time of adolescence, when social demands increase. The awareness of being unusual leads to increasing withdrawal. It is difficult to make a proper diagnosis, especially in adult patients. Lots of adult psychiatric patients presenting major diagnostic difficulty actually have Asperger’s syndrome, which was previously undiagnosed. Asperger’s disorder can be misdiagnosed with personality disorders or schizophrenia. Moreover, many conditions may be comorbid to Asperger’s disorder (e.g. obsessive compulsive disorder, affective disorders, schizophrenia, eating disorders). Aggression, addictions, suicide attempts and ideation may also overshadow symptoms of Asperger’s syndrome. In conclusion, there are many comorbid disorders and associated problems, which can contribute towards obscuring the underlying Asperger’s syndrome in adult patients.
    W klasyfikacjach ICD-10 i DSM-IV zespół Aspergera należy do kategorii całościowych zaburzeń rozwoju. Nie w pełni zdefiniowane kryteria diagnostyczne są przedmiotem dyskusji badaczy i klinicystów. W nowym systemie klasyfikacji – DSM-5 – zespół Aspergera nie występuje, pojawiła się za to szeroka jednostka „spektrum zaburzeń autystycznych”. Do najpowszechniejszych objawów zespołu Aspergera zalicza się: zaburzenia komunikacji werbalnej i niewerbalnej, egocentryzm, upośledzenie umiejętności społecznych, stereotypowość zachowań, zawężenie zainteresowań, problemy z koordynacją. Manifestacja symptomów zmienia się w ciągu życia – z powodu wzrastających wymagań społecznych objawy stają się wyraźniejsze w okresie dorastania. Świadomość bycia innym prowadzi do pogłębiającego się wycofania. Postawienie właściwej diagnozy jest szczególnie trudne u osób dorosłych. Wielu pacjentów psychiatrycznych, w których przypadku istnieją duże trudności z ustaleniem rozpoznania, cierpi na – wcześniej niezdiagnozowany – zespół Aspergera. Jego objawy bywają błędnie rozpoznawane jako symptomy zaburzeń osobowości czy schizofrenii. Co więcej, wiele zaburzeń może współwystępować z zespołem Aspergera (np. zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne, zaburzenia afektywne, schizofrenia, zaburzenia odżywiania). Agresja, uzależnienia, myśli i tendencje samobójcze także mogą zaciemniać jego objawy. Podsumowując: istnieje wiele zaburzeń współwystępujących i problemów towarzyszących, które utrudniają rozpoznanie omawianego zespołu u dorosłych.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2014, 14, 4; 304-307
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Deficyty językowe w zespole Aspergera jako możliwy wyraz dysfunkcji prawopółkulowej
    Language deficits as a possible symptom of right hemisphere dysfunctions in Asperger’s syndrome
    Autorzy:
    Bryńska, Anita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945150.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    Asperger’s syndrome
    autistic disorders spectrum
    pervasive developmental disorders
    right hemisphere
    semantic-pragmatic deficits
    całościowe zaburzenia rozwoju
    deficyty semantyczno-pragmatyczne
    prawa półkula
    spektrum zaburzeń autystycznych
    zespół aspergera
    Opis:
    Jakościowe zaburzenia komunikacji stanowią jeden z osiowych objawów w grupie całościowych zaburzeń rozwoju i w zależności od rozpoznawanego zespołu mogą mieć bardzo zróżnicowane nasilenie: od braku funkcjonalnej mowy do nawet nadmiernie rozwiniętych kompetencji werbalnych, mierzonych przy pomocy standaryzowanych skal. W obrazie klinicznym zespołu Aspergera (ZA) dominują deficyty językowe przede wszystkim w zakresie pragmatyki, czyli używania języka w kontekście społecznym, semantyki, czyli rozpoznawania różnych znaczeń tego samego słowa, oraz prozodii, czyli rytmu, intonacji i modulacji mowy. W przypadku ZA różnica pomiędzy formalnymi umiejętnościami językowymi, tzn. w zakresie funkcji morfologicznych, fonologicznych i syntaktycznych, a deficytami o charakterze semantyczno-pragmatycznym jest wyraźnie zauważalna i charakterystyczna. Powyższa sytuacja rodzi pytania o uwarunkowania neurobiologiczne tych deficytów. Funkcje językowe są jednymi z pierwszych, dla których ustalono lokalizacje w ludzkim mózgu. Tradycyjnie są one wiązane z obszarami zlokalizowanymi w obrębie lewej półkuli mózgowia, podlegają lateralizacji i są realizowane dzięki aktywności pierwszo-, drugo- i trzeciorzędowych obszarów kory asocjacyjnej. Liczne obserwacje dostarczają dowodów na istotną rolę również prawej półkuli w procesach komunikacyjnych, a zwłaszcza w aspektach pragmatycznych oraz dotyczących dyskursu. Analiza deficytów komunikacyjnych powstających w wyniku nabytych uszkodzeń prawej półkuli mózgowia i obserwowanych wśród osób z ZA oraz obserwacje dotyczące nieprawidłowych wzorców asymetrii półkulowej w tej grupie pacjentów pozwalają wiązać etiologię całościowych zaburzeń rozwoju z deficytami prawopółkulowymi.
    Qualitative communication disorders belong to the key symptoms of pervasive developmental disorders (PDD). The severity of the symptoms of communication disorders varies depending on the type of PDD, from the lack of functional speech to overdeveloped verbal competencies measured by standardized scales. In Asperger’s syndrome (AS), observed language abnormalities include: pragmatics (application of language in social context), semantics (identifying different meanings of the same word) and prosody (rhythm, intonation and modulation of speech). In the case of AS, the difference between formal language skills, i.e. within morphological, phonological and syntactic functions, and semantic and pragmatic deficits is clearly noticeable and distinctive. This situation arouses some questions about neurobiological conditions of these deficits. The language functions are among the first functions for which locations in the brain have been established. Traditionally they have been ascribed to some regions in the left hemisphere; they undergo lateralization and are accomplished owing to the activity of the primary, secondary and tertiary regions of associative cortex. However, there is also quite a lot of evidence suggesting that the right hemisphere plays an important role in communication processes, especially in some aspects of pragmatics and discourse. The analysis of communication deficits observed in patients with acquired right hemisphere damages and patients with AS as well as abnormal patterns of hemispheric asymmetry in this group of patients, suggest that the right hemisphere is involved in aetiology of PDD.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 4; 247-253
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Profil zaburzeń psychicznych na podstawie psychiatrii konsultacyjnej u pacjentów hospitalizowanych w wielospecjalistycznym dziecięcym szpitalu klinicznym
    The profile of mental disorders based on consultation psychiatry in patients of the multidisciplinary children’s teaching hospital
    Autorzy:
    Kądziela-Olech, Halina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030572.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    consultation psychiatry
    developmental period
    mental disorders
    multidisciplinary hospital
    psychiatria konsultacyjna
    okres rozwojowy
    zaburzenia psychiczne
    szpital wielospecjalistyczny
    Opis:
    Consultation psychiatry plays an important role in developmental medicine. The concept of consultation psychiatry in general medicine includes diagnosis, support and assistance in solving psychiatric, psychological or psychosocial problems of the patient. Child psychopathology, which results from the interaction of biological and psychosocial factors, may be manifested by categorical psychiatric disorders, which may coexist with somatic diseases, and may also be a secondary reaction in response to other illnesses. The disorganisation of behaviour in patients at the developmental period may also result from the response to the disease or hospitalisation. On the other hand, mental disorders can significantly hamper the treatment of somatic diseases. The objective of this study was to determine the spectrum of psychopathology and to analyse the reasons for psychiatric consultation on the multidisciplinary wards of the University Children’s Teaching Hospital. During 9 years, 741 psychiatric consultations were carried out. The results obtained indicate that anxiety, stress-related and somatoform disorders were the most common category of mental disorders (30.5%) observed in consulted girls (30.0%) and boys (31.5%). Emotional and conduct disorders were found in 22.8% of the consulted children. There was a significant difference (p = 0.02) between boys (31%) and girls (18.3%). Eating disorders were identified in 17% of the examined group. This category, which includes anorexia nervosa, atypical anorexia and bulimia, was significantly more frequently (p < 0.001) observed in girls (23.9%) than boys (3.6%). A refusal to eat (24.4%) was, next to deliberate intake of pharmacological agents (21.7%), the most common reason for psychiatric consultations in the examined group.
    Psychiatria konsultacyjna zajmuje ważne miejsce w medycynie wieku rozwojowego. Pojęcie psychiatrii konsultacyjnej obejmuje problematykę psychiatrii w medycynie ogólnej dotyczącą świadczeń klinicznych, wsparcia i pomocy w rozwiązywaniu psychiatrycznych, psychologicznych czy psychospołecznych trudności pacjenta. Psychopatologia dziecka, wynikająca z oddziaływania czynników biologicznych i psychospołecznych, może przejawiać się kategorialnymi zaburzeniami psychicznymi, które mogą współwystępować ze schorzeniami somatycznymi, jak również być odpowiedzią wtórną na chorobę somatyczną. W sytuacji leczenia szpitalnego dezorganizacja zachowania pacjentów w okresie rozwojowym może wynikać również z reakcji na chorobę czy hospitalizację. Z drugiej strony zaburzenia psychiczne mogą znacząco utrudniać proces leczenia choroby somatycznej. Celem podjętej pracy były ustalenie spektrum psychopatologii oraz analiza przyczyn kierowania na konsultacje psychiatryczne pacjentów hospitalizowanych w Uniwersyteckim Dziecięcym Szpitalu Klinicznym. Badaniami objęto okres 9 lat, podczas których udzielono 741 konsultacji psychiatrycznych. Uzyskane wyniki badań wykazały, że zaburzenia lękowe, związane ze stresem i pod postacią somatyczną, były najczęściej (30,5%) stwierdzaną kategorią zaburzeń wśród konsultowanych dziewcząt (30,0%) i chłopców (31,5%). Dużą grupę pacjentów stanowiły osoby z mieszanymi zaburzeniami zachowania i emocji (22,8%), które istotnie częściej (p = 0,02) były rozpoznawane w populacji badanych chłopców (31,0%). Zaburzenia odżywiania stwierdzono u 17% konsultowanych. Kategoria zaburzeń odżywiania, obejmująca jadłowstręt psychiczny, anoreksję atypową, bulimię, istotnie częściej (p < 0,001) dotyczyła dziewcząt (23,9%) niż chłopców (3,6%). Odmowa jedzenia (24,4%) obok celowego zażycia środków farmakologicznych (21,7%) była najczęstszym powodem kierowania pacjentów na konsultacje psychiatryczne w badanej grupie.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 2; 197-204
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rysperydon w leczeniu dzieci i młodzieży
    Risperidone in the treatment of children and adolescents
    Autorzy:
    Namysłowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/945594.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    autism
    autyzm
    behaviour disorders
    developmental age psychiatry
    psychiatria dzieci i młodzieży
    risperidone
    rysperydon
    schizofrenia
    schizophrenia
    zaburzenia zachowania
    Opis:
    The paper presents data concerning the use of risperidone, one of atypical neuroleptics, in the treatment of mental disorders in children and adolescents in the context of developmental age psychopharmacology. Discussed are factors limiting and making difficult proper use of pharmacotherapy in children and adolescents, as well specific features of this form of therapy as compared with adult psychopharmacotherapy, resulting, among other things, from a different drug metabolism. Subsequent chapters of the paper are devoted to general characteristics of risperidone, as one of atypical neuroleptics, its receptor affinity and clinical profile, side effects, its use in the treatment of mental disorders in children and adolescents and age-related criteria for registration. The main indication for risperidone is treatment of developmental age psychoses and prevention of zabutheir recurrences, treatment of behavioural disorders, particularly in children with intellectual deficit, as well as disorders associated with childhood autism, e. g. aggression, auto-aggression, stereotypies, psychomotor agitation. Highlighted is the option of use of risperidone in the treatment of tics, anorexia nervosa, obsessive-compulsive syndromes resistant to drugs of the SSRI group. Furthermore, discussed is a possible neuroprotective effect of risperidone, which may be particularly important in mental disorders in children and adolescents. In conclusion it was emphasized that risperidone occupies a special position among neuroleptics implemented in children and adolescents, as it is registered for treatment of this age group. This drug is extraordinarily useful in the treatment of developmental age mental disorders due to its efficacy and safety. However, we should not forget that there are very few large-scale, methodologically sound studies covering this issue. A favourable sideeffect profile when administered at an adequate dosage should not decrease our cautiousness and vigilance as to the possibility of occurrence of unexpected adverse effects and complications.
    W artykule przedstawiono dane dotyczące stosowania rysperydonu, jednego z atypowych neuroleptyków, w leczeniu zaburzeń psychicznych dzieci i młodzieży, w kontekście problematyki psychofarmakologii wieku rozwojowego. Omówiono powody, które ograniczają i utrudniają właściwe stosowanie farmakoterapii u dzieci i młodzieży, a także specyfikę tej formy terapii w porównaniu z leczeniem dorosłych, wynikającą między innymi z odmiennego metabolizmu leków. W dalszej części artykułu mowa jest o ogólnej charakterystyce rysperydonu jako jednego z neuroleptyków atypowych, jego profilu receptorowym i klinicznym, objawach ubocznych oraz zastosowaniu w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży, a także kryteriach wiekowych rejestracji. Główne zastosowania rysperydonu to leczenie psychoz okresu rozwojowego, profilaktyka ich nawrotów, leczenie zaburzeń zachowania, zwłaszcza u dzieci z obniżonym poziomem inteligencji, jak również zaburzeń towarzyszących autyzmowi dziecięcemu, takich jak agresja, autoagresja, stereotypie, pobudzenie psychoruchowe. Wskazano także na możliwość stosowania rysperydonu w tikach, jadłowstręcie psychicznym, zespołach obsesyjno-kompulsyjnych nie reagujących na leczenie lekami z grupy SSRI. Omówiono ponadto możliwość neuroprotekcyjnego działania rysperydonu, co może mieć szczególne znaczenie w zaburzeniach psychicznych dzieci i młodzieży. W podsumowaniu podkreślono, że rysperydon zajmuje wyjątkową pozycję wśród neuroleptyków stosowanych u dzieci i młodzieży z powodu rejestracji dla zaburzeń tego okresu. Jest lekiem niezwykle przydatnym w leczeniu zaburzeń psychicznych okresu rozwojowego ze względu na jego skuteczność i bezpieczeństwo. Nie należy mimo wszystko zapominać, że dużych, poprawnych metodologicznie badań na ten temat jest niezwykle mało. Korzystny profil objawów ubocznych, przy stosowaniu adekwatnej dawki leku, nie powinien zmniejszać naszej ostrożności i wyczulenia na możliwość wystąpienia nieoczekiwanych działań niepożądanych i powikłań.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 1; 6-17
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zespół Aspergera – trudności w rozpoznawaniu zaburzenia na podstawie analizy historii chorób pacjentów oddziału psychiatrii dziecięcej
    Difficulties in diagnosis of Asperger’s syndrome – a retrospective chart review
    Autorzy:
    Grygo, Magdalena
    Jagielska, Gabriela
    Resler-Maj, Anna
    Bryńska, Anita
    Gajdzik, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/942761.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    autism spectrum disorders
    diagnosis
    pervasive developmental disorder
    symptoms
    Asperger syndrome
    całościowe zaburzenie rozwoju
    objawy
    rozpoznawanie
    spektrum autyzmu
    zespół aspergera
    Opis:
    Asperger’s syndrome is a neurodevelopmental disorder from the group of autistic spectrum disorders. Objective: The authors describe the group of children diagnosed with Asperger’s syndrome, treated in the Department of Child Psychiatry or in the Child Psychiatry Outpatient Clinic. The aim of the study was to evaluate the patients’ age when they were diagnosed and the reason for seeking the clinician’s help by parents. Method: A retrospective chart review of children (n = 35) diagnosed with Asperger’s syndrome. Age and reason for the first contact with the specialist, number of health facilities where the patient was treated before diagnosis, age at which the diagnosis was made, the period between the patient’s first contact with the specialist and diagnosis, and the first diagnoses in hospitalized children were analysed. Results: The median age of diagnosis was 11.75 ± 3.29 years, 5 ± 3.44 years after the children’s first contact with the specialist (psychiatrist or psychologist). Before the diagnosis, the patients were treated in different health facilities and often diagnosed with attention deficit/hyperactivity disorder or disruptive behaviour. Conclusions: The results may indicate the major diagnostic difficulties which clinicians are facing or may be the result of insufficient knowledge among various groups of specialists on the Asperger’s syndrome. The results were compared to the results of the research conducted in the USA and Great Britain.
    Zespół Aspergera to zaburzenie neurorozwojowe z grupy całościowych zaburzeń rozwoju. Cel badania: Celem pracy było określenie, w jakim wieku w grupie pacjentów z zespołem Aspergera będących pod opieką oddziału psychiatrii dziecięcej lub pozostających pod opieką w poradni zdrowia psychicznego zostało ustalone rozpoznanie oraz jakie objawy były powodem zgłoszenia się do specjalisty. Metoda: W pracy przedstawiono wyniki analiz historii chorób 35 pacjentów z zespołem Aspergera. Analizy dotyczyły wieku oraz powodu pierwszego kontaktu ze specjalistą, liczby placówek, w których chory był diagnozowany, zanim rozpoznano zaburzenie, oraz wieku postawienia diagnozy. Określono, jaki czas upłynął pomiędzy zgłoszeniem się pacjenta po raz pierwszy do specjalisty a diagnozą, a także jakie były rozpoznania wstępne u dzieci hospitalizowanych na oddziale psychiatrii. Wyniki: Na podstawie uzyskanych rezultatów ustalono, że rozpoznanie zespołu Aspergera zostało ustalone w wieku 11,75 ± 3,29 roku, a od pierwszej wizyty u specjalisty (lekarz, psycholog) upłynęło 5 lat ± 3,44 roku. Pacjenci byli wcześniej diagnozowani w różnych ośrodkach i otrzymywali najczęściej rozpoznanie nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi lub zaburzeń zachowania. Wnioski: Wyniki niniejszego badania mogą wskazywać na duże trudności diagnostyczne, które mogą być wynikiem zbyt małej wiedzy specjalistów na temat zespołu Aspergera. Uzyskane rezultaty zostały porównane z wynikami badań przeprowadzonych między innymi w Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii.
    Źródło:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2013, 13, 2; 92-98
    1644-6313
    2451-0645
    Pojawia się w:
    Psychiatria i Psychologia Kliniczna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies