Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""noworodek"" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Wiedza rodziców na temat rozwoju i pielęgnacji dziecka w wieku 0–12 miesięcy
    Parental knowledge about development and care of a child aged 0–12 monthsy
    Autorzy:
    Filipowicz, Monika
    Rekowski, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035528.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    aktywność motoryczna
    niemowlę
    noworodek
    opieka
    poród
    Opis:
    Aim: The aim of the study was to assess parental knowledge about the development and care of a child aged 0–12 months as well as to verify whether this knowledge is sufficient to detect potential abnormalities and thus allow for early intervention. Another aim of the study was to determine the effects of selected sociodemographic characteristics of respondents on their knowledge about the development and care of a child aged up to 1 year. Material and methods: A total of 99 parents (82 women and 17 men) with children aged 0–12 months were included in the study. The study was conducted using an author’s online questionnaire. Two scales were the main dependent variables. One scale allowed for an assessment of respondents’ knowledge about child development, while the other scale verified the knowledge about childcare. The obtained data were analysed statistically using the IBM SPSS Statistics version 20. The analysis of contingency tables used percentage profiles and the Pearson Chi-square independence test as well as Cramér’s V association. The results were considered statistically significant at α = 0.05. Results: Statistical analysis of data points to an insufficient level of parental knowledge about the development and care of a small child. Factors such as education, place of residence and attending childbirth classes have a significant impact on this knowledge. Conclusions: Parental education on normal child development and childcare is necessary. This will help prevent many abnormalities by proper care as well as earlier detection of disorders and, consequently, early intervention.
    Cel: Celem pracy było zbadanie wiedzy rodziców na temat rozwoju i pielęgnacji dziecka w wieku 0–12 miesięcy i określenie, czy wiedza ta jest wystarczająca, aby móc wykryć ewentualne nieprawidłowości i przez to stworzyć możliwość wczesnej interwencji. Cel pracy stanowiło również określenie wpływu wybranych cech społeczno-demograficznych badanych osób na ich wiedzę o rozwoju i pielęgnacji dziecka w 1. roku życia. Materiał i metody: Przebadano 99 osób mających dzieci w wieku 0–12 miesięcy, w tym 82 kobiety i 17 mężczyzn. Badania zostały przeprowadzone za pomocą autorskiego kwestionariusza wywiadu z wykorzystaniem internetu. Zasadniczymi zmiennymi zależnymi były dwie skale – pierwsza pozwalała na określenie poziomu wiedzy badanych na temat rozwoju dziecka, druga oceniała poziom wiedzy o pielęgnacji dziecka. Zebrane informacje poddano analizom statystycznym w programie IBM SPSS Statistics wersja 20. W analizach tablic kontyngencji stosowano profile procentowe oraz test niezależności Chi-kwadrat Pearsona i miarę siły związku V Craméra. Wyniki uznawano za istotne statystycznie przy α = 0,05. Wyniki: W efekcie opracowania statystycznego zebranych danych można stwierdzić niedostateczny poziom wiedzy rodziców na temat rozwoju i pielęgnacji małego dziecka. Na stan wiedzy badanych istotnie wpływają takie czynniki, jak wykształcenie, miejsce zamieszkania czy uczęszczanie do szkoły rodzenia. Wnioski: Konieczna jest edukacja rodziców w zakresie zarówno prawidłowego rozwoju, jak i pielęgnacji dziecka. Pozwoli to na zapobieganie wielu nieprawidłowościom poprzez prawidłową pielęgnację, a także na szybsze wykrywanie zaburzeń i wczesną interwencję.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 2; 201-212
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ocena korelacji pomiędzy pomiarem przezskórnym a stężeniem bilirubiny w surowicy krwi noworodka
    Evaluation of the correlation between transcutaneous measurement and concentration of bilirubin in the blood serum of a newborn
    Autorzy:
    Morawiecka-Pietrzak, Małgorzata
    Morawska, Hanna
    Bursa, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034064.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    hyperbilirubinaemia
    newborn
    transcutaneous bilirubin measurement
    przezskórny pomiar bilirubiny
    hiperbilirubinemia
    noworodek
    Opis:
    Aim: Due to the potential toxicity of high concentrations of bilirubin, newborns are monitored in terms of the potential emergence of a group at risk of the development of severe hyperbilirubinaemia and, rarely, encephalopathy and kernicterus. The transcutaneous measurement of bilirubin, as a non-invasive method, is applied in neonatal centres. The paper presents an evaluation of the correlation between the transcutaneous measurement and the concentration of bilirubin in the blood serum of a newborn, taking into consideration the reduction of the necessity to carry out blood tests related to the transcutaneous measurement. Material and method: The analysis comprised 1,076 medical histories of newborns hospitalised at the Department of Neonatology of the Municipal Hospital in Zabrze in the period from 1 January to 31 December 2013 (a primary referral centre). The inclusion criteria for the study were: performing a simultaneous transcutaneous measurement and a blood serum concentration measurement of bilirubin, gestational age ≥35 Hbd and birth weight >2,500 g. 272 children were qualified for the study. Results: Boys constituted 51.7%, and girls 48.3% of the research group. The mean gestational age was 38.7 Hbd and the mean birth weight was 3,323.4 g; 67.8% of the children were born by natural labour and 32.2% – by caesarean section. The mean Apgar score in the 5th minute was 9.8 points. The measurement of the concentration of bilirubin was performed on average on the 3.9 day of life. The mean transcutaneous measurement was 9.67 mg% (2.7–17.2 mg%) and the mean concentration of bilirubin in the blood serum was 13.18 mg% (7.0–19.8 mg%); the difference was 3.5 mg% (p < 0.0001). A statistically significant positive correlation was found between the concentrations of bilirubin obtained in the transcutaneous measurement and the concentrations in the blood serum (according to Spearman, r = 0.58; p < 0.01). Conclusion: It seems that the standardisation of the relationship between the concentration of bilirubin in the transcutaneous measurement and the evaluation of the concentration in the blood serum may significantly affect the reduction of the necessity to perform punctures, the limiting of the child’s stress and pain, the reduction of the risks of infection and it may be of high economic importance.
    Cel: Ze względu na potencjalną toksyczność wysokich stężeń bilirubiny noworodki monitorowane są pod kątem wyłonienia grupy zagrożonej rozwojem ciężkiej hiperbilirubinemii oraz, rzadko, encefalopatii i żółtaczki jąder podkorowych. Przezskórny pomiar bilirubiny, jako metoda nieinwazyjna, jest stosowany w ośrodkach neonatologicznych. W pracy oceniona została korelacja między pomiarem przezskórnym a stężeniem bilirubiny w surowicy krwi noworodka, z uwzględnieniem redukcji konieczności przeprowadzania badań krwi w związku z pomiarem przezskórnym. Materiał i metoda: Analizie poddano 1076 historii chorób noworodków hospitalizowanych na Oddziale Noworodkowym Szpitala Miejskiego w Zabrzu w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2013 roku (ośrodek pierwszego stopnia referencyjności). Kryteriami włączenia do badania były: przeprowadzenie równoczesnego pomiaru przezskórnego i stężenia bilirubiny w surowicy, wiek ciążowy ≥35 Hbd oraz masa urodzeniowa >2500 g. Do badania zakwalifikowano 272 dzieci. Wyniki: Chłopcy stanowili 51,7%, a dziewczęta 48,3% badanej grupy. Średni wiek płodowy wyniósł 38,7 Hbd, a średnia masa urodzeniowa 3323,4 g. Siłami natury zostało urodzonych 67,8% dzieci, a drogą cięcia cesarskiego – 32,2%. Średnia ocena w skali Apgar wynosiła w 5. minucie 9,8 pkt. Pomiaru stężenia bilirubiny dokonywano średnio w 3,9 dniu życia. Średni pomiar przezskórny wyniósł 9,67 mg% (2,7–17,2 mg%), a średnie stężenie bilirubiny w surowicy krwi – 13,18 mg% (7,0–19,8 mg%); różnica wyniosła 3,5 mg% (p < 0,0001). Wykazano istotną statystycznie i dodatnią korelację między stężeniami bilirubiny w pomiarze przezskórnym i w surowicy krwi (według Spearmana, r = 0,58; p < 0,01). Wniosek: Wydaje się, że standaryzacja zależności między stężeniem bilirubiny w pomiarze przezskórnym a oceną stężenia w surowicy krwi może w istotny sposób wpłynąć na redukcję konieczności wykonywania nakłuć, ograniczenie stresu i bólu u dziecka, redukcję zagrożeń infekcją oraz mieć duże znaczenie ekonomiczne.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 296-302
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnostyka postnatalna wad układu moczowego wykrytych w okresie prenatalnym. Część 2. Zmiany w miąższu nerek
    Postnatal diagnosis of prenatally detected congenital anomalies of the kidney and urinary tract (CAKUT). Part 2. Malformations of kidney structure
    Autorzy:
    Adamczyk, Piotr
    Cieślak-Puchalska, Anna
    Żurowska, Aleksandra
    Sikora, Przemysław
    Wasilewska, Anna
    Tkaczyk, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030381.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    neonate
    infant
    ultrasound diagnostics
    kidney malformation
    guidelines
    noworodek
    niemowlę
    diagnostyka ultrasonograficzna
    wady wrodzone nerek
    zalecenia
    Opis:
    Urinary tract malformations are frequently detected by routine prenatal ultrasound examination performed in normal pregnancy. Abnormalities of kidney tissue and structure are diagnosed in prenatal examinations less frequently than urinary tract dilatation. These include: renal agenesis or hypoplasia (uni- or bilateral), hyperechogenicity or renal parenchyma or part of it (medulla), dysplastic kidneys, multiple or single cysts. From the epidemiological point of view, they are less frequent but may be important for single patient. For example they may put the foetus and newborn at high risk (bilateral kidney agenesis). Postnatal evaluation of those problems relies mostly on neonatologist and paediatrician with nephrologist consultant. The initial evaluation is very similar to malformations with urinary tract dilatation presented in the first part of series (first evaluation in first week of life with follow up after 4-6 weeks). Usually these malformation do not put a newborn to a direct danger in the neonatal period or in infancy, provided proper exclusion of processes affecting both kidneys (dysplasia, hypoplasia or polycystic kidney disease). However, sometimes apart of normal picture in initial evaluation, changes in kidney are detected later in the life. In the present, second part of publication we describe guidelines concerning diagnostic approach in case of kidney tissue abnormalities suggested by prenatal ultrasound screening. Additionally, we described guidelines for prophylaxis of progression of kidney disease and factors that force us to modify the scheme based on clinical symptoms.
    Wady wrodzone układu moczowego stanowią znaczącą grupę wad, które mogą być wykryte prenatalnie. Oprócz nieprawidłowych obrazów dróg wyprowadzających mocz stwierdza się również nieprawidłowości w zakresie ilości i struktury miąższu nerkowego. Nieprawidłowe obrazy ultrasonograficzne obejmują zaburzenia, takie jak: niewytworzenie lub zmniejszenie ilości miąższu jednej lub obu nerek, hiperechogeniczność miąższu, zmiany torbielowate lub dysplastyczne oraz pojedyncze torbiele. Z punktu widzenia epidemiologicznego występują one wyraźniej rzadziej niż zaburzenia dróg wyprowadzających mocz. Mimo to część z nich może stanowić zagrożenie dla przebiegu ciąży i dla dziecka – na przykład agenezja nerek czy obustronne zmiany torbielowate. Ciężar diagnostyki pourodzeniowej w tych przypadkach spoczywa na pediatrze, lekarzu rodzinnym oraz konsultującym nefrologu. Jej początkowy schemat jest podobny do zastosowanego w przypadku wad z poszerzeniem dróg moczowych (badanie wstępne pourodzeniowe oraz badanie dodatkowe 4-6 tygodni po poprzednim). Wiadomo, że zaburzenia echostruktury i ilości miąższu nerek zwykle nie stanowią zagrożenia dla dziecka w okresie noworodkowym i niemowlęcym, pod warunkiem wykluczenia zmian dotyczących obu nerek jednocześnie, takich jak wielotorbielowatość, dysplazja lub hipoplazja. Zdarza się także, że mimo braku potwierdzenia wady w pierwszych badaniach, zmiany występują w kolejnych. W niniejszym opracowaniu znajdują się wskazówki dotyczące postępowania pourodzeniowego w ww. jednostkach chorobowych. Dodatkowo omówione zostały obecnie obowiązujące zasady profilaktyki postępu choroby nerek oraz odstępstwa od zaproponowanych wskazówek w oparciu o dane kliniczne.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 125-134
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Diagnostyka postnatalna wad układu moczowego wykrytych w okresie prenatalnym. Część 1. Wady z poszerzeniem dróg moczowych
    Postnatal diagnosis of prenatally detected congenital anomalies of the kidney and urinary tract (CAKUT). Part 1. Urinary tract dilatation
    Autorzy:
    Tkaczyk, Marcin
    Czarniak, Piotr
    Gastoł, Piotr
    Kaczmarek, Piotr
    Kiliś-Pstrusińska, Katarzyna
    Samolewicz, Emeryk
    Warchoł, Stanisław
    Żurowska, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1030406.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    neonate
    infant
    ultrasound diagnostics
    urinary tract malformation
    guidelines
    noworodek
    niemowlę
    diagnostyka ultrasonograficzna
    wady wrodzone układu moczowego
    zalecenia
    Opis:
    Increased availability of prenatal ultrasound examination resulted in high number of early detected abnormalities of urinary tract in neonates and infants. In at least 1/100 normal pregnancies abnormal picture of kidneys or urinary tract is suspected. Most frequently the urinary tract dilatation may be detected. One or both of the kidneys could be affected but dilatation of renal pelvis, ureter or enlargement of urinary bladder may be seen. High percent of abnormalities resolve during infancy and do not constitute an indication for postnatal surgery. On the other hand, enlarged urinary bladder with widened urinary tract accompanied by oligohydramnios clearly indicates serious congenital malformation with high perinatal risk of death. Prenatal evaluation enables both, prenatal intervention and more frequently proper and detailed planning of careful clinical postnatal evaluation. According to Polish regulations the follow up relies mainly on neonatologist and paediatrician. Unfortunately, standards of such care are not available. In the present publication (prepared in multidisciplinary cooperation of urologists, nephrologists and radiologists) we describe a part of guidelines concerning diagnostic procedures with neonates or infants with urinary tract dilatation suggested by prenatal screening. This paper is dedicated to these physicians who deal with postnatal diagnosis of urinary tract malformation. They include scheme for evaluation in case of renal pelvis dilatation, megaureter, posterior urethral valves. Suggestions for antibiotic prophylaxis are also presented.
    Szeroka dostępność prenatalnej diagnostyki ultrasonograficznej płodu niesie ze sobą korzyści pod postacią zwiększonej wykrywalności wad wrodzonych układu moczowego. Wadę taką w rutynowym badaniu podejrzewa się mniej więcej u 1/100 płodów. Najczęściej wykrywanym obrazem jest poszerzenie dróg moczowych płodu. Zmiany mogą dotyczyć jednej lub obu nerek płodu. Można zauważyć także poszerzenie moczowodów oraz powiększony pęcherz moczowy. W dużej liczbie przypadków obraz poszerzenia miedniczek nerkowych ustępuje lub nie stanowi ostatecznie wskazań do interwencji zabiegowej. Z drugiej strony powiększenie pęcherza moczowego i dróg moczowych wraz ze skąpowodziem wskazuje na poważną wadę wrodzoną z wysokim ryzykiem okołoporodowym. Obraz prenatalny dróg moczowych nie tylko umożliwia zaplanowanie interwencji w okresie ciąży, ale także pozwala ustalić właściwe postępowanie okołoporodowe, co ze względu na wysoką częstość nieprawidłowych obrazów ułatwia racjonalne postępowanie. W obecnej strukturze opieki zdrowotnej pierwszy etap diagnostyki planowany jest dla lekarzy neonatologów i pediatrów, którzy do tej pory nie mieli dostępu do zunifikowanych zaleceń co do takiego postępowania. Prezentowana praca powstała na podstawie zaleceń Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej, które przygotował wielodyscyplinarny zespół urologów, nefrologów oraz specjalistów radiologów – pisana była z myślą o lekarzach prowadzących pourodzeniową diagnostykę wad. Zaprezentowano w niej zalecenia dotyczące diagnostyki pourodzeniowej w przypadku poszerzenia miedniczki nerkowej, moczowodu, zastawek cewki tylnej. Zawiera także sugestie co do stosowania profilaktyki zakażeń układu moczowego.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 118-124
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zakażenia układu moczowego u noworodków
    Urinary tract infections in neonates
    Autorzy:
    Bochniewska, Violetta
    Jung, Anna
    Maślany, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031694.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    neonate
    premature infant
    treatment
    urinary tract abnormalities
    urinary tract infection
    noworodek
    wcześniak
    zakażenie układu moczowego
    wady układu moczowego
    leczenie
    Opis:
    Urinary tract is a frequent location of infection among children, this also applies to neonatal period. The prevalence of urinary tract infections (UTI) ranges from 0.1% to 1% among newborns born on time with a normal weight, about 10% among patients with a low birth weight and 4 to 25% in premature newborns. There are several defence mechanisms protecting against the development of UTI. The most significant microorganisms responsible for developing UTI among neonates are: Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Staphylococcus aureus, Enterococcus spp., Proteus spp., Streptococcus agalactiae, Chlamydia trachomatis and Candida albicans. Chlamydia trachomatis is also playing an important role in these kind of infections. The most frequent is occurrence of E. coli. In the neonatal period UTI is usually hematogenous or developed by the continuity of the reproductive tract of the mother. Nosocomial infections are also play a significant role in spreading microorganisms in this age group. Diagnosis UTI among newborns is difficult because of the nonspecific clinical representation. The course of the disease can vary from asymptomatic and mild to very severe and fully-blown. The diagnostic process should include markers of inflammation (i.e. leukocytosis, C-reactive protein and OB), urinalysis, urine culture and abdominal sonography. Other advanced diagnostic methods such as voiding cystourethrography and renal scintigraphy are chosen individually. Popularity of prenatal ultrasound tests has resulted in earlier detection of urinary abnormalities that constitute 20% of all birth defects. Antibiotics are a treatment of choice in urinary tract infections among neonates. Intensity of treatment depends on general state of the newborn, clinical symptoms and laboratory findings. The following antibiotic prophylaxis is recommended until completion of all diagnostic tests. A history records of urinary tract infections in a neonatal period is an indication for a specialist nephrological care, and often an urological care in the future.
    Układ moczowy jest częstym miejscem lokalizacji zakażeń u dzieci, również u noworodków. Częstość występowania zakażeń układu moczowego (ZUM) wynosi 0,1‑1% u noworodków urodzonych o czasie z prawidłową masą ciała oraz około 10% wśród pacjentów z niską masą urodzeniową i 4‑25% u urodzonych przedwcześnie. Istnieje szereg mechanizmów obronnych przed rozwojem ZUM. Wśród drobnoustrojów wywołujących ZUM u noworodków istotną rolę odgrywają: Escherichia coli, Klebsiella pneumoniae, Enterobacter cloacae, Staphylococcus aureus, Enterococcus spp., Proteus spp., Streptococcus agalactiae, Chlamydia trachomatis oraz Candida albicans. Duże znaczenie w etiologii ZUM ma zakażenie Chlamydia trachomatis. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym ZUM jest E. coli. W okresie noworodkowym do rozwoju ZUM może dochodzić drogą krwiopochodną lub przez ciągłość z dróg rodnych matki. Ważną rolę odgrywają zakażenia szpitalne. Rozpoznanie ZUM u noworodka jest trudne z uwagi na niecharakterystyczny obraz kliniczny. Przebieg choroby może być bardzo gwałtowny lub skryty oraz skąpo- lub bogatoobjawowy. W diagnostyce ZUM u noworodków należy uwzględnić: wykładniki stanu zapalnego we krwi (leukocytoza, ↑OB, ↑CRP), wynik badania ogólnego moczu i posiewu moczu oraz badanie ultrasonograficzne układu moczowego. Dalsza diagnostykę – cystografię mikcyjną, scyntygrafię nerek – wykonuje się według indywidualnych wskazań. Upowszechnienie prenatalnych badań USG przyczyniło się do jeszcze wcześniejszego wykrywania wad układu moczowego, które stanowią 20% wszystkich wad wrodzonych. Antybiotykoterapia jest postępowaniem z wyboru w leczeniu ZUM u noworodków. Intensywność leczenia zależy od stanu ogólnego noworodka, objawów klinicznych i wyników badań laboratoryjnych. Do czasu zakończenia diagnostyki układu moczowego zaleca się profilaktykę przeciwbakteryjną. Przebycie zakażenia układu moczowego w okresie noworodkowym jest w przyszłości wskazaniem do opieki nefrologicznej, a często również urologicznej.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 2; 121-123
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak rożnicować wymioty u noworodkow i niemowląt? Część III. Chirurgiczne przyczyny wymiotow
    How to differentiate vomiting in neonates and infants? Part III. Surgical causes of vomiting
    Autorzy:
    Cywińska-Bernas, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033444.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    digestive system abnormalities
    infant
    intussusception
    newborn
    pyloric stenosis
    vomiting
    wymioty
    noworodek
    niemowlę
    wady układu pokarmowego
    przerostowe zwężenie odźwiernika
    wgłobienie
    Opis:
    Vomiting in newborns and infants is an important clinical problem. It can be a sign of serious illnesses, life-threatening conditions and require urgent diagnosis and treatment. Knowledge of the specific causes of vomiting in the first year of life provide the diagnosis. Most of surgical causes of vomiting is associated with conditions that cause occlusion of the gastrointestinal tract. Vomiting newborn should be suspected of congenital digestive tract malformation, especially if early onset of symptoms are observed. In infancy one should remember about pyloric stenosis and intussusception. In both groups vomiting can be a symptom of incarcerated hernia or Hirschsprung disease. Vomiting newborns or infants require careful assessment, diagnosis and finding the optimal treatment. Differential diagnosis of vomiting and identification life-threatening diseases that require urgent surgical interventions could be a challenge.
    Wymioty noworodków i niemowląt to istotny problem kliniczny. Mogą być oznaką ciężkich chorób, stanów zagrażających życiu i wymagać diagnostyki w trybie nagłym. Znajomość specyfiki przyczyn zwracania pokarmu w 1. roku życia pozwala na ustalenie rozpoznania. Spośród chirurgicznych czynników wywołujących wymioty większość związana jest z zaburzeniami drożności przewodu pokarmowego. Diagnozując wymiotujące noworodki,należy brać pod uwagę wrodzone wady przewodu pokarmowego, na które wskazuje wczesne wystąpienie objawów, u niemowląt zaś powinno się uwzględnić zwężenie odźwiernika i wgłobienie. W obu grupach wymioty mogą być objawem uwięźnięcia przepukliny czy choroby Hirschsprunga. W przypadku wymiotujących noworodków i niemowląt konieczna jest uważna ocena oraz ustalenie rozpoznania i optymalnego sposobu leczenia. Wyzwanie stanowi różnicowanie przyczyn wymiotów i wykrycie chorób będących stanami zagrożenia życia, wymagających interwencji chirurgicznej w trybie pilnym.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 45-49
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak różnicować wymioty u noworodków i niemowląt? Część II. Gastroenterologiczne i alergologiczne przyczyny wymiotów
    How to differentiate vomiting in neonates and infants? Part II. Gastroenterological and allergological causes of vomiting
    Autorzy:
    Stańczyk-Przyłuska, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033237.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    food allergy
    gastro-oesophageal reflux
    infant
    lactose intolerance
    newborn
    vomiting
    wymioty
    noworodek
    niemowlę
    refluks żołądkowo-przełykowy
    alergia pokarmowa
    nietolerancja
    laktozy
    Opis:
    The most frequent cause of vomiting in infants are feeding mistakes. Recognising them need thoughtful analysis of way of feeding and preparing food. Optimal conditions for such evaluation is child observation for few days. Disturbances in mother–child connection can also cause more frequent vomiting. The most of infant vomiting incidents are not result of any disease, but only of physiological immaturity of proximal part of gastrointestinal tract. Gastro-oesophageal reflux is considered normal, temporary, as a consequence of anatomical and functional immaturity of younger infants gastrointestinal tract. The treatment of children with gastro-oesophageal reflux is needed only in case of clinical symptoms appearance such as: physical development disturbances, restlessness, problems with swallowing, wheezing, cough or apnoea, or when it leads to complications as: oesophagitis, narrowing of oesophagus or Barrett’s oesophagus. Second most frequently diagnosed vomiting cause in infants are variable clinical manifestations of food allergy. Immune reaction to food proteins can cause less than 1% of vomiting and diagnosis need to be confirmed in the elimination and provocation test. Many more diseases of gastrointestinal tract can lead to vomiting. Among them can be found infectious gastritis and inflammation of bowels, non-specific bowel inflammations, food intolerances as well as extrahepatic cholestasis and pancreatitis.
    Najczęstszą przyczyną wymiotów w wieku niemowlęcym są błędy w karmieniu. Ich rozpoznanie wymaga wnikliwej analizy sposobu żywienia oraz przygotowywania posiłków. Optymalne warunki dla takiej oceny stwarza kilkudniowa obserwacja dziecka. Również zaburzenia więzi matki z dzieckiem mogą się istotnie przyczyniać do większej częstości zwracania pokarmu. Znaczna część incydentów wymiotów niemowlęcych nie wynika z zaburzeń chorobowych, a jedynie z fizjologicznej niedojrzałości górnego odcinka przewodu pokarmowego. Refluks żołądkowo-przełykowy uważany jest za zjawisko normalne, o przejściowym charakterze, będące konsekwencją anatomicznej i czynnościowej niedojrzałości przewodu pokarmowego młodszych niemowląt. Leczenia wymagają jedynie te dzieci, u których refluks żołądkowo-przełykowy wywołuje takie objawy kliniczne, jak: zaburzenia rozwoju fizycznego, niepokój, zaburzenia połykania, wheezing, kaszel lub bezdechy, albo prowadzi do rozwoju powikłań, np. zapalenia przełyku, jego zwężenia czy przełyku Barretta. Kolejną najczęściej rozpoznawaną przyczyną wymiotów w wieku niemowlęcym są różne manifestacje kliniczne alergii na pokarmy. Immunologiczna reakcja na białka pokarmowe może wywoływać mniej niż 1% przypadków wymiotów, a ich rozpoznanie powinno zostać potwierdzone w teście eliminacji i prowokacji. Wiele innych chorób przewodu pokarmowego również może prowadzić do wymiotów, m.in. infekcyjne zapalenie żołądka i jelit, nieswoiste zapalenie jelit, nietolerancje pokarmowe, a także cholestaza zewnątrzwątrobowa oraz zapalenie trzustki.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 41-44
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rekomendacje dotyczące badań obrazowych ośrodkowego układu nerwowego u płodów i noworodków
    Recommendations regarding imaging of the central nervous system in fetuses and neonates
    Autorzy:
    Helwich, Ewa
    Bekiesińska-Figatowska, Monika
    Bokiniec, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058001.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    magnetic resonance imaging
    periventricular leukomalacia
    periventricular/ intraventricular hemorrhage
    preterm neonate
    ultrasound
    krwawienia okołokomorowe/ dokomorowe
    leukomalacja okołokomorowa
    noworodek urodzony przedwcześnie
    rezonans magnetyczny
    ultrasonografia
    Opis:
    An abnormal presentation of the central nervous system in a fetus during a screening examination is an indication for extended diagnosis, the aim of which is to explain the character of such an anomaly (a congenital defect, destructive effect of intrauterine infection or abnormality with reasons that are difficult to explain). Knowledge of normal development sequence of the fetal brain, which is discussed in this paper, is the basis for correct interpretation of imaging findings. Together with the increase in survival of preterm neonates, a high risk of early brain damage is still a problem in this extremely immature population. Therefore, imaging examinations become necessary. The paper presents intrauterine and postnatal risk factors of early brain damage as well as classification of such lesions, of hemorrhagic and hypoxic-ischemic etiology. The diagnosis of the cerebellum damage, which is currently believed to be a significant cause of autism, is emphasized. The evolution of lesions over time is also presented. Moreover, the elements of diagnosis important for prognosis are stressed. The standards of imaging examinations of the central nervous system include the schedule of ultrasound examinations and provide indications for extended diagnosis with the use of magnetic resonance imaging.
    Nieprawidłowy obraz ośrodkowego układu nerwowego płodu w badaniu przesiewowym jest wskazaniem do poszerzenia diagnostyki prenatalnej celem ustalenia charakteru tej nieprawidłowości (wada rozwojowa, efekt destrukcyjny zakażenia wewnątrzmacicznego czy też nieprawidłowość o trudnym do ustalenia pochodzeniu). Znajomość prawidłowej sekwencji rozwojowej mózgu płodu, omówiona w pracy, jest podstawą właściwej interpretacji badań obrazowych. Wraz ze stale zwiększającą się przeżywalnością noworodków urodzonych przedwcześnie problemem pozostaje wysokie ryzyko wczesnego uszkodzenia mózgu w tej skrajnie niedojrzałej populacji, co powoduje konieczność jego oceny w badaniach obrazowych. W pracy omówiono wewnątrzmaciczne i pourodzeniowe czynniki ryzyka wczesnych uszkodzeń mózgu oraz klasyfikację tych zmian, o etiologii krwotocznej i niedokrwienno-niedotlenieniowej. Zwrócono uwagę na diagnostykę uszkodzeń móżdżku, które obecnie są uważane za istotną przyczynę autyzmu. Przedstawiono ocenę ewolucji zmian w czasie. Zwrócono uwagę na te elementy diagnostyki, które są ważne ze względu na ustalanie rokowania dla dziecka. W standardzie badań obrazowych ośrodkowego układu nerwowego u noworodków zaprezentowano harmonogram badań ultrasonograficznych oraz wskazania do rozszerzenia diagnostyki o badanie metodą rezonansu magnetycznego.
    Źródło:
    Journal of Ultrasonography; 2014, 14, 57; 203-216
    2451-070X
    Pojawia się w:
    Journal of Ultrasonography
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jak różnicować wymioty u noworodków i niemowląt? Część I. Patofizjologia. Zapalne i neurologiczne przyczyny wymiotów
    How to differentiate vomiting in neonates and infants? Part I. Pathophysiology. Inflammatory and neurological causes of vomiting
    Autorzy:
    Zeman, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033240.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    infant
    intracranial hypertension
    krztusiec
    meningitis
    newborn
    otitis acuta
    pertussis
    viral gastroenteritis
    vomiting
    wymioty
    noworodek
    niemowlę
    nieżyt żołądkowo-jelitowy
    zapalenie ucha środkowego
    zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych
    wzrost ciśnienia śródczaszkowego
    Opis:
    Vomiting (emesis) is the forceful expulsion of the contents of stomach through the mouth and sometimes the nose. The content of the vomit may be of medical interest. Vomiting can be dangerous if the gastric content gets into the respiratory tract. Vomiting child is at risk of developing and may alter the electrolyte status dehydration. It is normal for newborn and infants to vomit. In most cases, the vomiting will last no longer than one or two days and is not a sign of anything serious. Gastro-oesophageal reflux and food allergy in infancy are common presentations that require considered management. However, persistent vomiting can sometimes be a sign of something more serious, such as a severe respiratory or urinary tract infection, viral gastroenteritis infection, infection of central nervous system. One of the most serious causes of vomiting in infants are elevated intracranial pressure and occlusion of the gastrointestinal tract. In all cases general practitioner has a key role in identifying whether a child needs further investigation and management.
    Wymioty to silne wypchnięcie treści żołądkowej poprzez usta/nos na zewnątrz. Ważna jest treść, jaką wymiotuje dziecko. Istnieje wysokie ryzyko aspiracji treści do dróg oddechowych, łatwo może dojść do odwodnienia i zaburzeń elektrolitowych. W większości przypadków wymioty u niemowląt i noworodków są epizodyczne, zwykle też mają łagodny przebieg. Najczęściej spowodowane są błędami w karmieniu, refluksem żołądkowo-jelitowym oraz alergią pokarmową. Jednakże przedłużające się wymioty mogą być objawem poważniejszych przyczyn, w tym zapaleń dróg oddechowych, moczowych, zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, nieżytu żołądkowo-jelitowego, a także jednym z ważnych symptomów wzrostu ciśnienia śródczaszkowego czy schorzeń przewodu pokarmowego, wymagających interwencji chirurgicznej. We wszystkich przypadkach rola lekarza pierwszego kontaktu polega na identyfikacji przyczyn, które wymagają dalszej diagnostyki i/lub leczenia.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 36-40
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies