Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Konarska, Anna." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Chemokiny w patogenezie udaru niedokrwiennego mózgu
Chemokines in pathogenesis of ischaemic stroke
Autorzy:
Cisowska-Maciejewska, Anna
Konarska, Maria
Głąbiński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058048.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
atherosclerosis
cervical artery
chemokine receptors
chemokines
ischaemic stroke
chemokiny
udar niedokrwienny
miażdżyca
receptory chemokinowe
tętnica szyjna
Opis:
Chemokines are cytokines which attract certain supopulations of leukocytes. They constitute the family of 50 proteins of low molecular weight (8-12 kDa). They are divided into four groups: CXC, CC, CX3C, C. Chemokines acts via receptors C-R, CC-R, CXC-R, CX3C-R. About 20 receptors for chemokines are described so far. Many chemokines may bind to one receptor and one chemokine may target more than one receptor. Chemokines exert many physiological activities as well as can be involved in pathogenesis of ischaemic stroke. The main role of chemokines is engagement into development of inflammatory reaction. Chemokines are engaged also in maturation and function of immunological system as well. Further they are engaged into pathogenesis of many other pathologies like myocardial infarction, ischaemic stroke, multiple sclerosis, Alzheimer’s disease, brain tumours. The increased expression of chemokines in the brain is induced by different stimulus as ischaemia, axonal damage, or presence of neurotoxic substances. Till now, many chemokines were investigated because of their participation in development of atheromatous plaque in carotid arteries of animal models and humans is increased as well. Expression of selected chemokines on atheromatous plaques from patients operated because of critical stenosis of internal carotid artery was described. Chemokines belonging to different classes (CCL2, CXCL1, CX3CL1, CCL5, CXCL1) with proven but not finally investigated participation in atherogenesis and its complications were analysed. Furthermore concentration of selected chemokines in peripheral blood and expression of some chemokines on peripheral blood mononuclear cells from patients with and without restenosis was also published. Chemokines are engaged also in complications of atherosclerosis such as ischaemic stroke or myocardial infarction. The goal of this review was to highlight the role of various chemokines and their receptors in such conditions. Experimental data with knock-out genes or agonists of chemokine receptors give the hope to development of new therapies for brain ischaemia.
Chemokiny są cytokinami działającymi na określone subpopulacje leukocytów. Stanowią rodzinę ponad 50 białek o stosunkowo małej masie cząsteczkowej (8-12 kDa). Wyróżniamy kilka grup chemokin: CXC, CC, CX3C, C. Działają one na komórki docelowe za pośrednictwem odpowiednich receptorów C-R, CC-R, CXC-R, CX3C-R. Zidentyfikowano dotąd około 20 receptorów dla chemokin. Wykazano, że z danym receptorem mogą się zwykle wiązać różne chemokiny, a dana chemokina może wykazywać powinowactwo do więcej niż jednego receptora. Chemokiny są zaangażowane w szereg procesów fizjologicznych, m.in. w patogenezę udaru niedokrwiennego mózgu. Zasadnicza rola chemokin polega na ich udziale w rozwoju reakcji zapalnej. Chemokiny odgrywają również kluczową rolę w dojrzewaniu i funkcjonowaniu układu immunologicznego. Ponadto są zaangażowane w patogenezę wielu różnorodnych schorzeń, takich jak zawał mięśnia sercowego, udar mózgu, stwardnienie rozsiane, choroba Alzheimera, nowotwory mózgu. Zwiększona ekspresja chemokin w mózgu jest następstwem działania różnorodnych bodźców, takich jak niedokrwienie, uszkodzenie aksonalne czy obecność substancji o działaniu neurotoksycznym. Dotychczas przebadano wiele chemokin pod kątem ich udziału w rozwoju blaszki miażdżycowej w tętnicach szyjnych, zarówno na materiale zwierzęcym, jak i na materiale ludzkim. Oceniano między innymi ekspresję wybranych chemokin w blaszkach miażdżycowych pobranych od pacjentów z krytycznym zwężeniem tętnicy szyjnej wewnętrznej poddanych zabiegowi endarterektomii. Analizowano chemokiny należące do różnych klas o udowodnionym, ale nie do końca zbadanym udziale w patogenezie miażdżycy i jej powikłań (tj. CCL2, CXCL1, CX3CL1, CCL5, CXCL1). Ponadto oceniano stężenie wybranych chemokin we krwi obwodowej oraz ekspresję wybranych chemokin na komórkach jednojądrzastych krwi obwodowej u pacjentów z restenozą i bez niej. Są one także zaangażowane w patogenezę rozwoju powikłań blaszki miażdżycowej, tj. udaru niedokrwiennego mózgu czy zawału mięśnia sercowego. W niniejszej pracy przedstawiono dane dotyczące udziału różnych chemokin i ich receptorów. Wyniki badań eksperymentalnych z wyciszaniem genów czy zastosowaniem agonistów receptorów chemokinowych pozwalają mieć nadzieję na rozwój nowych terapii chorób naczyniowych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 2; 79-84
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czynniki wpływające na skuteczność aerozoloterapii u dzieci
Factors affecting the effectiveness of aerosol therapy in children
Autorzy:
Gizińska, Małgorzata
Konarska, Agata
Rąglewska, Patrycja
Rutkowski, Radosław
Straburzyńska-Lupa, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032303.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
aerosol therapy
aerozoloterapia
inhalacje u dzieci
inhalation technique
inhalations in children
nebulizacja
nebulizer treatments
systems of aerosol therapy
systemy aerozoloterapii
technika inhalacji
Opis:
Aerosol therapy is one of the most important administration routes in the treatment of many pulmonary diseases in childhood. The basic advantage of aerosol therapy is that drugs are directly targeted at the diseased site in the lung, which warranties a more rapid therapeutic effect and possibility to lower doses of drug application. Effectiveness of inhalation is dependent on anatomical build and action of child’s respiratory system, proper drug application, droplet size, used aerosol delivery devices. Integral part of the aerosol treatment is also patients’ good education in childhood. The aerosol administration method should be focus on those inhalers which are easiest to use, correctly matched to the different age groups of children and do not require a large number of training needed to achieve the correct technique. Systems of aerosol therapy differ from each other in terms of construction, way of producing aerosol stream, optimal inhalation technique and difficulties of using. In paediatric pulmonary diseases four different systems to inhale drugs are used: pMDI (pressurized metered‑dose inhaler), pMDI with spacer, DPI (dry powder inhaler) and nebulizer apparatus. In young children who breath usually through the nose a difficulty with establishing cooperation may arise, therefore we use a face mask. Regardless of the choice the most important thing is proper and repeated education by demonstration of a breathing technique and of the inhalation process control. Analysis of the needs of the child with pulmonary changes is an important element of the well done inhalation treatment.
Aerozoloterapia należy do najczęściej wybieranych metod w postępowaniu leczniczym wielu chorób pulmonologicznych wieku rozwojowego. W aerozoloterapii – jest to jej podstawowa zaleta – leki są bezpośrednio kierowane do chorych obszarów płuc, gwarantując szybszy efekt terapeutyczny oraz możliwość stosowania mniejszych dawek leku. Efekty inhalowania zależą od budowy anatomicznej układu oddechowego dziecka i jego funkcjonowania, właściwie dobranego leku, wielkości cząsteczek oraz zastosowanej aparatury. Integralną częścią aerozoloterapii jest także dobrze przeprowadzona edukacja w wieku rozwojowym. Sposób podawania aerozolu powinien być skoncentrowany na inhalatorach najłatwiejszych w użyciu, prawidłowo dobranych do różnych grup wiekowych oraz niewymagających wielokrotnych szkoleń w zakresie obsługi. Systemy aerozoloterapii różnią się pod względem budowy, sposobu wytwarzania chmury aerozolu, techniki optymalnej inhalacji i trudności w obsłudze. W aerozoloterapii pediatrycznej w celu wdychania leków najczęściej stosowane są cztery systemy: indywidualne inhalatory ciśnieniowe pMDI (pressurized metered‑dose inhaler), pMDI ze spejserem, inhalatory suchego proszku DPI (dry powder inhaler) i nebulizatory. U małych dzieci, zwykle oddychających przez nos, problemem może być nawiązanie współpracy, dlatego stosuje się u nich maski twarzowe. Bez względu na wybór inhalatora najważniejsza jest poprawna i wielokrotna edukacja poprzez demonstrację techniki oddychania i nadzorowanie wykonania inhalacji. Ważnym elementem dobrze przeprowadzonej inhalacji jest również analiza indywidualnych potrzeb dziecka ze zmianami pulmonologicznymi.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 2; 101-106
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies