Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Gielerak, Grzegorz" wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Diuretyki – zasady stosowania w niewydolności serca
Diuretics in heart failure – rationale for use in heart failure
Autorzy:
Galas, Agata
Krzesiński, Paweł
Gielerak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034513.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
diuretyki
kreatynina
niewydolność nerek
niewydolność serca
Opis:
Heart failure is an epidemic of ageing 21st century societies. Despite wide access to modern treatment strategies, many cardiovascular diseases eventually lead to its development. Especially increased survival after acute coronary syndrome contributes to the growing number of patients with heart failure. Despite the use of optimal pharmacological treatment and therapeutic support devices (i.e. cardiac resynchronisation), heart failure manifests in a number of exacerbations, often requiring hospitalisation. The most common cause of symptom exacerbation is volume overload, which might result from disease progression, comorbidities and patient non-compliance, e.g. regarding drug withdrawal or dose reduction. Moreover, each hospitalisation deteriorates prognosis. It is therefore important to optimise pharmacological treatment to improve both survival and symptoms. The main group of symptom-relieving drugs in heart failure are diuretics, which relieve congestionrelated symptoms, improve the quality of life and reduce the risk of further hospitalisations. However, they do not affect prognosis. Moreover, they are not free from limitations, and the desired effect of dehydration can be associated with adverse effects, i.e. impaired renal function. It is therefore important to use the lowest possible doses, sufficient to maintain euvolaemia. The aim of this paper is to summarise the current knowledge concerning the safe use of diuretics, based on the understanding of their mechanisms of action and rules of application in various phases of the disease.
Niewydolność serca jest epidemią starzejących się społeczeństw XXI wieku. Mimo dostępu do nowoczesnych metod leczenia wiele chorób układu sercowo-naczyniowego w swoim końcowym etapie prowadzi do jej rozwoju. Zwłaszcza zwiększona przeżywalność po ostrych zespołach wieńcowych powoduje, że grupa chorych z niewydolnością serca się powiększa. Pomimo stosowania optymalnej farmakoterapii oraz urządzeń wspomagających leczenie (np. w przypadku resynchronizacji) w przebiegu niewydolności serca dochodzi do licznych zaostrzeń, często wymagających hospitalizacji. Najczęstszą przyczyną zaostrzenia objawów jest przewodnienie, które może wynikać z postępu choroby, chorób współistniejących oraz niestosowania się pacjentów do zaleceń, np. dotyczących odstawienia lub zmniejszenia dawek leków. Co istotne, każda hospitalizacja w tej grupie chorych pogarsza rokowanie, dlatego tak ważne jest optymalne leczenie farmakologiczne zarówno poprawiające przeżywalność, jak i objawowe. Główną grupą leków objawowych stosowanych w niewydolności serca są diuretyki, których rola polega na zmniejszeniu objawów zastoju, poprawie jakości życia i zmniejszeniu ryzyka ponownych hospitalizacji. Nie wpływają one natomiast na rokowanie. Ich użycie nie jest jednak pozbawione ograniczeń, a uzyskanie pożądanego efektu odwodnienia może się wiązać z działaniami ubocznymi, np. pogorszeniem wydolności nerek. Dlatego też istotne jest stosowanie najmniejszych ich dawek wystarczających do utrzymania euwolemii. Celem niniejszej pracy jest podsumowanie obecnego stanu wiedzy na temat bezpiecznego użycia diuretyków, opartego na zrozumieniu mechanizmów ich działania oraz zasad stosowania w różnych fazach choroby.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 4; 450-459
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wysiłkowa kardiografia impedancyjna – nowa technologia, nowe możliwości
Impedance cardiography during exercise – new technology, new possibilities
Autorzy:
Kurpaska, Małgorzata
Krzesiński, Paweł
Gielerak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034721.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
kardiografia impedancyjna
nadciśnienie tętnicze
niewydolność serca
test wysiłkowy
Opis:
Exercise impedance cardiography is a non-invasive method for the assessment of haemodynamic parameters of the cardiovascular system during exercise. Owing to the technology based on morphological analysis of the impedance signal and advanced artifact filtering, the method enables to perform a test at the onset of symptoms. High repeatability and accuracy of exercise impedance cardiography have been confirmed in a number of studies. Previous clinical experience indicates the utility of exercise impedance cardiography in the objectification of reported complaints, identification of haemodynamic background of the observed symptoms and subclinical cardiovascular dysfunction. Qualitative assessment of impedance cardiography waveform may be useful in the detection of left ventricular diastolic dysfunction, ventricular dyssynchrony and hypervolaemia. Evaluation of haemodynamic parameters during exercise may support the diagnosis of ischaemic heart disease, heart failure, arterial and pulmonary hypertension. Stroke volume profile or cardiac output alterations may precede clinical symptoms and abnormalities previously detected by standard methods. Therefore, exercise impedance cardiography is undoubtedly an added value to classical diagnostic methods such as the echocardiography or exercise tests. This is highlighted in the current 2016 guidelines for the implementation of ergospirometry. Exercise impedance cardiography, as a relatively simple, inexpensive and reliable test, is likely to play an increasingly important role in evaluating patients’ physical capacity, particularly as an alternative to invasive haemodynamic methods. The clinical value of exercise impedance cardiography should be evaluated in future studies.
Kardioimpedancja wysiłkowa jest nieinwazyjną metodą hemodynamicznej oceny układu krążenia podczas wysiłku. Dzięki technologii opartej na morfologicznej analizie fali impedancji oraz zaawansowanemu filtrowaniu artefaktów możliwe jest wykonanie badania w czasie wystąpienia objawów. W wielu badaniach potwierdzono wysoką powtarzalność i dokładność kardioimpedancji wykonywanej w trakcie wysiłku. Dotychczasowe doświadczenia kliniczne wskazują na jej przydatność w obiektywizacji zgłaszanych dolegliwości, identyfikacji podłoża hemodynamicznego obserwowanych objawów, jak również subklicznych zaburzeń funkcji układu sercowo-naczyniowego. Ocena jakościowa kształtu fali kardioimpedancji może być użyteczna w wykrywaniu zmniejszonej podatności lewej komory, dyssynchronii komór oraz przewodnienia. Analiza zmian parametrów hemodynamicznych w czasie wysiłku fizycznego może wspierać diagnostykę w chorobie niedokrwiennej serca, niewydolności serca, nadciśnieniu tętniczym i płucnym. Zmiany profilu przyrostu objętości wyrzutowej czy rzutu serca wyprzedzają objawy kliniczne i nieprawidłowości dotychczas wykrywane metodami standardowymi. Zatem zastosowanie kardioimpedancji wysiłkowej stanowi niewątpliwie wartość dodaną do klasycznych metod diagnostycznych, takich jak echokardiografia, testy wysiłkowe, co zauważono między innymi w wytycznych dotyczących wykonywania ergospirometrii z 2016 roku. Kardioimpedancja wysiłkowa jako badanie stosunkowo proste w wykonaniu, tanie i wiarygodne niewątpliwie będzie odgrywało coraz większą rolę w ocenie wydolności fizycznej pacjentów, szczególnie jako alternatywa dla oceny hemodynamicznej metodami inwazyjnymi. Dalsza ocena wartości klinicznej kardioimpedancji wysiłkowej powinna być celem przyszłych badań naukowych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 3; 303-310
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przygotowanie chorych ze schorzeniami układu sercowo-naczyniowego do zabiegów endoskopowych
Preparation of cardiac patients undergoing endoscopic procedures
Autorzy:
Deptuła-Krawczyk, Elżbieta
Wajszczuk, Stanisław
Hałas, Katarzyna
Kowal, Jarosław
Gielerak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030391.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
endoscopic procedures
anticoagulant agents
antiplatelet agents
prevention of infective endocarditis
gastrointestinal bleeding
zabiegi endoskopowe
leki przeciwkrzepliwe
leki przeciwpłytkowe
profilaktyka infekcyjnego zapalenia wsierdzia
krwawienie z przewodu pokarmowego
Opis:
Proper initial preparation of patients undergoing endoscopic procedures is a crucial factor in its effectiveness and patient’s safety. Consideration for comorbidity and treatment in cardiac patients need to be taken into account, during initial preparation of patient. A lot of cardiac patients have indications for the use of prophylactic or treatment doses of K-vitamin antagonists (VKA – warfarin or acenocoumarol). Dealing with patients, who are on VKA, there is need to consider the advantages of preventing embolic complications as well as disadvantages of gastrointestinal bleeding risk. Endoscopic procedures are divided into low and high risk of bleeding. In patients with low risk of gastrointestinal bleeding, there is no need to altering VKA dosage. In cases of high bleeding risk, administration of anticoagulant treatment should be discontinued and heparin administration should be considered. Many cardiac patients receive antiplatelet drugs, like acetylsalicylic acid (ASA), ticlopidine and clopidogrel. In these patients, especially receiving combined therapy, the risk of gastrointestinal bleeding increases. Patients undergoing endoscopic procedure don’t require discontinuation of the ASA therapy. In patients receiving combined antiplatelet therapy, clopidogrel therapy should be stopped before the procedure, and ASA should be continued. The exception being patients, who undergone percutaneous coronary intervention (PCI), depending on the type of procedure performed. According to latest guidelines, patients who undergo gastrointestinal procedures are not recommended for endocarditis prophylaxis.
Odpowiednie przygotowanie chorego poddawanego zabiegom endoskopowym decyduje o bezpieczeństwie i skuteczności ich wykonania. Proces przygotowania chorego kardiologicznego wymaga uwzględnienia schorzenia, leczenia stosowanego z jego powodu oraz analizy chorób współistniejących. U wielu chorych ze schorzeniami kardiologicznymi istnieją wskazania do profilaktycznego lub leczniczego stosowania doustnych antagonistów witaminy K (warfaryny lub acenokumarolu). W postępowaniu z chorym przyjmującym doustne leki przeciwkrzepliwe należy rozważyć z jednej strony ryzyko powikłań zakrzepowo- -zatorowych, a z drugiej ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego. Procedury endoskopowe dzielimy na te o niskim i wysokim ryzyku krwawienia okołozabiegowego. U chorych z niskim ryzykiem krwawienia nie musimy korygować dawkowania doustnego antykoagulantu, z kolei w przypadku dużego ryzyka krwawienia należy odstawić doustny antykoagulant i, zależnie od stopnia ryzyka powikłań zakrzepowo- -zatorowych, zadecydować o zastosowaniu w okresie okołozabiegowym heparyny. Wielu chorych otrzymuje z przyczyn kardiologicznych leki o działaniu antyagregacyjnym, takie jak kwas acetylosalicylowy, tiklopidyna i klopidogrel, co wiąże się z ryzykiem krwawień z przewodu pokarmowego, zwłaszcza u chorych otrzymujących leczenie skojarzone. Chorzy przyjmujący kwas acetylosalicylowy nie wymagają odstawienia leku przed planowanym zabiegiem endoskopowym. W przypadku skojarzonego leczenia przeciwpłytkowego zaleca się odstawienie klopidogrelu przed planowanym zabiegiem oraz utrzymanie leczenia kwasem acetylosalicylowym. Wyjątek stanowią pacjenci po przezskórnej angioplastyce tętnic wieńcowych, u których postępowanie zależy od rodzaju przeprowadzonego zabiegu. Zgodnie z aktualnymi rekomendacjami u chorych poddawanych zabiegom w zakresie przewodu pokarmowego nie zaleca się profilaktyki zapalenia wsierdzia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 112-117
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Profilaktyka krwawień z przewodu pokarmowego u chorych leczonych lekami hamującymi układ krzepnięcia z przyczyn kardiologicznych
Prophylaxis of gastrointestinal bleedings in cardiac patients receiving coagulation-inhibiting agents
Autorzy:
Deptuła-Krawczyk, Elżbieta
Wojtuń, Stanisław
Hałas, Katarzyna
Gielerak, Grzegorz
Kowal, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030434.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
anticoagulant agents
antiplatelet agents
gastrointestinal bleedings
risk factors
prophylaxis
leki przeciwkrzepliwe
leki przeciwpłytkowe
krwawienia z przewodu pokarmowego
czynniki ryzyka
profilaktyka
Opis:
The anticoagulant and antiplatelet agents are starting to be more commonly used, resulting in more frequent gastrointestinal bleedings, especially in patients receiving combined therapy. Clinical assessment before endoscopic procedures allows to minimize hemorrhagic side effects risk. Clinical factors contribute to arise in gastrointestinal bleedings are: gastrointestinal bleeding or peptic ulcer history, age over 60, gastroesophageal reflux disease, steroids therapy, chronic renal failure and Helicobacter pylori contagion. Non-steroid anty-inflammatory drugs cause 20-30% of gastrointestinal bleedings. Endoscopic examination of upper gastrointestinal truck prior to admission of these allows to show asymptomatic pathological changes and to initiate the proper treatment. Carrying out endoscopic procedure is unfortunately impossible in all patients, due to its cost and limitations in resources. The drug class of proven efficacy in reducing gastrointestinal bleedings occurrence are proton pump inhibitors (PPI). They should be used routinely in patients on acetylsalicylic acid in certain clinical situations and in all patients receiving combined therapy. Guidelines recommend usage of pantoprazole and esomeprazole in patients receiving clopidogrel.
Leki przeciwkrzepliwe i przeciwpłytkowe są stosowane coraz powszechniej, przyczyniając się do powstawania powikłań leczenia, w tym krwawienia z przewodu pokarmowego. Szczególnie duże ryzyko tego powikłania występuje u chorych leczonych w sposób skojarzony. Ocena stanu klinicznego i wywiadu chorobowego przed zabiegiem endoskopowym pozwala na zminimalizowanie ryzyka powikłań krwotocznych. Czynnikami klinicznymi o udowodnionym wpływie zwiększającym ryzyko krwawienia z przewodu pokarmowego są: wywiad choroby wrzodowej lub krwawienia z przewodu pokarmowego, wiek ≥60 lat, współistniejąca choroba refluksowa przełyku, leczenie glikokortykosteroidami, przewlekła choroba nerek, współistnienie zakażenia Helicobacter pylori. Niesterydowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są przyczyną 20-30% krwawień z przewodu pokarmowego. Badanie endoskopowe górnego odcinka przewodu pokarmowego przed ich włączeniem pozwala na ujawnienie istnienia zmian bezobjawowych i wdrożenie odpowiedniego postępowania leczniczego. Wykonywanie badania endoskopowego u każdego chorego leczonego przeciwpłytkowo nie jest możliwe z powodu ograniczonej dostępności badania i kosztów. Grupą leków o udowodnionej w badaniach klinicznych skuteczności w zapobieganiu krwawieniom z przewodu pokarmowego są inhibitory pompy protonowej (IPP). Leki te powinny być rutynowo stosowane u chorych przyjmujących kwas acetylosalicylowy (ASA) w szczególnych sytuacjach klinicznych oraz u chorych leczonych w sposób skojarzony. U chorych przyjmujących klopidogrel z przyczyn kardiologicznych w rekomendacjach zalecane jest stosowanie pantoprazolu i esomeprazolu.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 106-111
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ból w klatce piersiowej – podobne objawy, a różne rozpoznania i przebieg kliniczny – opisy przypadków
Chest pain – similar symptoms but different diagnosis and clinical outcomes – case reports
Autorzy:
Kaźmierczak-Dziuk, Anna
Grzęda, Monika
Kowal, Jarosław
Niedolaz, Kalina
Kłos, Adam
Gielerak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030880.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chest pain
myocardial infarction
pericarditis
aortic dissection
pulmonary embolism
ból w klatce piersiowej
zawał serca
zapalenie osierdzia
rozwarstwienie aorty
zatorowość płucna
Opis:
Chest pain is one of the most frequent symptoms of cardiac disease, but it can be also provoked by other reasons. It is not easy to establish the cause of chest pain, nevertheless it plays a key role in the diagnostic workup. In the differential diagnosis first of all it is necessary to take into account the most common diseases and those which may be fatal or detrimental for the patient’s health. The most important are myocardial ischaemia and myocardial infarction. During the clinical assessment it is necessary to consider the possible reason of the chest pain originated deep from the chest (aorta, pulmonary artery, mediastinum, oesophagus, trachea, bronchi, pleura), from the chest wall (sensor nerves, chondrocostal junctions, spine, skin), from the abdomen (stomach, duodenum, pancreas, gall bladder) and also symptoms of psychological origin. In the diagnostic process it is necessary to take into account the chest pain characteristics, duration of chest pain, triggering and relieving factors and also coexisting symptoms. A subject with chest pain should be treated as a patient of high cardiovascular risk until the diagnostic management is terminated. The precise differential diagnostics allows to establish the correct diagnosis and to initiate the appropriate treatment. This paper describes five patients with a chest pain. Despite similar symptoms every patient has different disease and the clinical outcome was completely different in every case.
Ból w klatce piersiowej jest najczęstszym objawem chorób układu krążenia, może być jednak spowodowany zaburzeniami ze strony innych układów i narządów. Ustalenie przyczyny bólu nie jest łatwe, niemniej jednak kluczowe w procesie diagnostycznym. W różnicowaniu należy wziąć pod uwagę przede wszystkim choroby najczęściej występujące oraz te, które zagrażają bezpośrednio życiu i zdrowiu pacjenta. Są to stany związane z niedokrwieniem mięśnia serca: niestabilna dławica piersiowa, zawał mięśnia serca. Podczas oceny chorego konieczne jest uwzględnienie przyczyn bólu w klatce piersiowej pochodzących z wnętrza klatki piersiowej (aorta, tętnica płucna, śródpiersie, przełyk, tchawica, oskrzela, opłucna), ze ściany klatki piersiowej (nerwy czuciowe, połączenia chrzęstno-kostne, kręgosłup, skóra), ze strony jamy brzusznej (żołądek, dwunastnica, trzustka, pęcherzyk żółciowy), a także dolegliwości o podłożu psychogennym. W procesie diagnostycznym należy brać pod uwagę charakter bólu, jego czas trwania, sytuacje prowokujące i zmniejszające ból, a także objawy towarzyszące. Do czasu zakończenia postępowania diagnostycznego chory z bólem w klatce piersiowej powinien być traktowany jak pacjent o istotnie podwyższonym ryzyku sercowo-naczyniowym. Dokładnie przeprowadzona diagnostyka różnicowa pozwala na ustalenie prawidłowego rozpoznania i włączenie odpowiedniego leczenia. W pracy przedstawiono opisy pięciu przypadków klinicznych chorych z bólem w klatce piersiowej. Pomimo podobnych objawów u każdego z prezentowanych pacjentów ustalono inne rozpoznanie, a przebieg kliniczny był w każdym przypadku zupełnie odmienny.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 4; 401-408
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bezobjawowa dławica piersiowa u chorego z zespołem metabolicznym – nowoczesne badania nieinwazyjne w diagnostyce i ocenie efektu leczenia
Asymptomatic angina pectoris in patient with metabolic syndrome – a modern non‑invasive tests for the diagnosis and evaluation of treatment effect
Autorzy:
Krzesiński, Paweł
Jaguś‑Jamioła, Agnieszka
Gielerak, Grzegorz
Piszczek, Stanisław
Dziuk, Mirosław
Mazurek, Andrzej
Ryczek, Robert
Skrobowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032278.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cardiovascular risk
coronary angioplasty
coronary heart disease
diabetes
metabolic syndrome
zespół metaboliczny
choroba niedokrwienna serca
cukrzyca
angioplastyka wieńcowa
ryzyko sercowo‑naczyniowe
Opis:
All components of the metabolic syndrome increases the risk of cardiovascular diseases, and diabetes is considered to be a particularly strong negative prognostic factor. Patients with diabetes often deny typical angina symptoms, complaining only nonspecific shortness of breath, excessive sweating, fatigue, exhaustion. At the same time its presence is associated with a significant underestimation of coronary artery disease, later diagnosis of cardiac ischemia, suboptimal drug therapy and less frequent coronary interventions. The authors present a case of a patient with metabolic syndrome (angina symptoms denier), diagnosed due to discrete electrocardiographic abnormalities. A sequence of noninvasive imaging (nuclear exercise stress test, echocardiography with speckle tracking imaging) enabled the identification and assessment of the effect of treatment of advanced coronary artery disease. Especially valuable was the observation of delayed ST segment elevation during the recovery phase of the nuclear exercise stress test, which is a very rare phenomenon, suggesting a significant narrowing of the epicardial vessel. In presented case, the diagnosis of coronary artery disease was established with use of modern imaging techniques, which guarantee the safety of the patient. The use of these highly reliable diagnostic methods enabled the detection of critical stenosis of the right coronary artery that in the near future could result with acute coronary syndrome, as the first clinical manifestation of coronary artery disease. In case of any diagnostic doubts, especially in asymptomatic patients with high cardiovascular risk, the personalized approach and use of all available imaging tools should be recommended.
Wszystkie składowe zespołu metabolicznego zwiększają ryzyko sercowo‑naczyniowe, a cukrzyca uznawana jest za szczególnie silny negatywny czynnik prognostyczny. Pacjenci z cukrzycą często negują typowe dolegliwości dławicowe, skarżąc się jedynie na niespecyficzną duszność, nadmierną potliwość, uczucie zmęczenia, wyczerpania. Równocześnie jej występowanie wiąże się z istotnym niedoszacowaniem występowania choroby wieńcowej, późniejszym rozpoznaniem niedokrwienia mięśnia sercowego, nieoptymalną farmakoterapią i rzadszym leczeniem interwencyjnym. Autorzy przedstawiają przypadek chorego z zespołem metabolicznym (negującego dolegliwości dławicowe), diagnozowanego w kierunku choroby niedokrwiennej serca z powodu dyskretnych nieprawidłowości elektrokardiograficznych. Wykonanie sekwencji nieinwazyjnych badań obrazowych (radioizotopowy test wysiłkowy, badanie echokardiograficzne z oceną kurczliwości metodą odkształcenia dwuwymiarowego) umożliwiło rozpoznanie i ocenę efektu leczenia zaawansowanej choroby wieńcowej. Szczególnie wartościową obserwacją było wystąpienie w trakcie fazy recovery radioizotopowego testu wysiłkowego opóźnionego uniesienia odcinka ST, co jest zjawiskiem bardzo rzadkim, a świadczącym o istotnym zwężeniu naczynia nasierdziowego. W opisywanym przypadku rozpoznanie choroby wieńcowej zostało ustalone dzięki zastosowaniu nowoczesnych technik obrazowania, których nieinwazyjny charakter gwarantuje bezpieczeństwo pacjenta. Wykorzystanie tych wysoce wiarygodnych metod diagnostycznych umożliwiło wykrycie krytycznego zwężenia tętnicy wieńcowej, którego konsekwencją hemodynamiczną mógł być w niedalekiej przyszłości ostry zespół wieńcowy, jako pierwsza manifestacja kliniczna choroby wieńcowej. W przypadku wątpliwości klinicznych, zwłaszcza u asymptomatycznych chorych wysokiego ryzyka sercowo‑naczyniowego, słuszne jest zatem podejście zindywidualizowane i korzystanie z wszelkich dostępnych badań obrazowych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 2; 158-164
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cardiovascular response to exercise in hypertension – clinical characteristics of ASSECURE study participants
Reakcja układu sercowo-naczyniowego w trakcie wysiłku fizycznego u chorych z nadciśnieniem tętniczym – kliniczna charakterystyka pacjentów w badaniu ASSECURE
Autorzy:
Kurpaska, Małgorzata
Krzesiński, Paweł
Gielerak, Grzegorz
Uziębło-Życzkowska, Beata
Banak, Małgorzata
Maciorowska, Małgorzata
Skrobowski, Andrzej
Stańczyk, Adam
Piotrowicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035510.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
arterial hypertension
cardiopulmonary exercise test
exercise capacity
heart failure
impedance cardiography
Opis:
Aim: Arterial hypertension leads to progressive cardiovascular dysfunction and heart failure. The aim of the study was to assess exercise capacity in hypertensives with the use of a cardiopulmonary exercise test, impedance cardiography and 6-minute walk test with special emphasis on haemodynamic response to exercise workload. Methods: 114 patients (53.5% women, 55.7 ± 9.1 years) were evaluated for reported symptoms, N-terminal pro-B-type natriuretic peptide (NTproBNP) levels, echocardiographic parameters and exercise capacity with 6-minute walk test, cardiopulmonary exercise test and haemodynamic parameters (by means of impedance cardiography). Results: 50% of patients had reported symptoms of impaired exercise tolerance, mostly dyspnoea on exertion (37.7%). NTproBNP levels exceeded 125 pg/mL in 19.3% of patients. Left ventricular diastolic dysfunction was found in 8.8% and heart failure was diagnosed in 6.2% of patients. A wide range of peak oxygen uptake (peak VO2) and 6-minute walk test distance was observed: 19.4 ± 5.2 mL/min/kg and 526.7 ± 112.0 m, respectively. A major proportion of patients demonstrated decreased exercise capacity parameters: 56.1% achieving peak VO2 < 22 mL/min/m2; 45.9% achieving peak VO2 < 80% of the predictive value; 37.3% achieving 6-minute walk test distance shorter than the predicted values. The impedance cardiography recorded at peak exercise: heart rate 147.2 ± 22.4 bpm, stroke volume 110.2 ± 21.8 mL, cardiac output 15.9 ± 4.2 L/min, peak systemic vascular resistance 587.4 ± 168.0 dyn.s/cm5. Conclusions: Although a very small proportion of patients with uncomplicated arterial hypertension meet the criteria for being diagnosed with heart failure, the symptoms of impaired exercise tolerance as well as abnormal results of objective exercise capacity assessments are quite common in these patients.
Cel: Nadciśnienie tętnicze prowadzi do postępującej dysfunkcji układu krążenia i niewydolności serca. Celem pracy była ocena wydolności fizycznej chorych z nadciśnieniem tętniczym z wykorzystaniem sercowo-płucnego testu wysiłkowego, wysiłkowej kardiografii impedancyjnej oraz 6-minutowego testu marszowego, ze szczególnym uwzględnieniem odpowiedzi hemodynamicznej na obciążenie wysiłkiem. Metody: 114 chorych (53,5% kobiet, wiek 55,7 ± 9,1 roku) oceniono pod względem zgłaszanych objawów, stężenia N-końcowego propeptydu natriuretycznego typu B (N-terminal pro-B-type natriuretic peptide, NTproBNP), wykładników echokardiograficznych oraz wydolności fizycznej za pomocą 6-minutowego testu marszowego i sercowo-płucnego testu wysiłkowego, a także parametrów hemodynamicznych za pomocą wysiłkowej kardiografii impedancyjnej. Wyniki: W badanej grupie 50% osób zgłaszało obniżenie tolerancji wysiłku, w tym 37,7% duszność wysiłkową. U 19,3% chorych stężenie NTproBNP przekroczyło wartość 125 pg/ml. Dysfunkcję rozkurczową stwierdzono u 8,8% z nich, ale kryteria rozpoznania niewydolności serca z zachowaną frakcją wyrzutową spełniło jedynie 6,2%. Obserwowano szeroki zakres szczytowego pochłaniania tlenu (peak VO2) i dystansu 6-minutowego testu marszowego, odpowiednio 19,4 ± 5,2 ml/min/kg i 526,7 ± 112,0 m. Wysoki odsetek badanych prezentował obniżone parametry wydolności fizycznej: 56,1% osiągnęło peak VO2 < 22 ml/min/m2, a 45,9% – peak VO2 < 80% wartości predykcyjnej; 37,3% badanych nie osiągnęło należnej wartości dystansu 6-minutowego testu marszowego. W wysiłkowej kardiografii impedancyjnej zarejestrowano na szczycie wysiłku: częstość rytmu serca 147,2 ± 22,4/min, objętość wyrzutową 110,2 ± 21,8 ml, pojemność minutową 15,9 ± 4,2 l/min, opór obwodowy 587,4 ± 168,0 dyn.s/cm5. Wnioski: Objawy obniżonej tolerancji wysiłku i nieprawidłowe wyniki obiektywnej oceny wydolności fizycznej u pacjentów z niepowikłanym nadciśnieniem tętniczym są częste, chociaż niewielki odsetek tych chorych spełnia kryteria diagnostyczne niewydolności serca.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2019, 15, 1; 47-56
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies