Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "children," wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Piezogeniczne guzki stóp u aktywnych fizycznie dzieci
Piezogenic foot nodules in active children
Autorzy:
Brzeziński, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031045.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
athletes
children
feet
skin diseases
trening
sportowcy
choroby skóry
dzieci
stopy
Opis:
Skin of feet in the athletes is continuously subjected to unfavourable influence of deleterious external factors, which may contribute to the development various diseases in this area. A frequent disorder seen in active people are piezogenic foot nodules (PN). They consist in herniation of subcutaneous fat through collagen matrix of reticular dermis. PN may affect even 10-20% of general population, manifesting as painful or asymptomatic papules or nodules. Painful form of PN is more frequent in women. In the athletes, they develop usually in marathon runners and in volleyball players. Trauma may initiate formation of characteristic pedal lesions. They usually take the form of papules or nodules, located on the sole of feet. They manifest at the heel when the patient is standing upright and resolve in recumbent position. The condition may be uni- or bilateral and lesions are usually multiple. Not infrequently the patient complains of pain during standing or walking. In the case of painful lesions, no effective treatment is available. Aim of paper: Analysis of incidence of PN among active children. Material and methods: Study population included 107 children (girls and boys, mean age 14.5 years) training basketball, volleyball or football (“active group”) and 50 children (girls and boys, mean age 9.5 years) not training any sport (“control group”). Proportion of boys and girls in the “active” group and “control” group were 56.07% – 43.93% and 76% – 24%, respectively. Results: PN was seen in 24 children (22.43%) in the “active” group and in 5 children (10%) in the control group. In “active” group, 95.83% of lesions were located in the heel area, also in the control group heel area was affected in 80% of the cases. PN developed most often in volleyball players (53.13%) and was bilateral in 91.67% of the cases. Only one boy in the “active” group complained of pain. There was no family history of connective tissue disease in the “active” group. Conclusions: Development of skin lesions consistent with PN closely correlates with intensity of physical activity. Painful nodules may interfere with active sport training, negatively affecting the person’s physical activity in the future.
Skóra stóp sportowców narażona jest na stałe działanie niekorzystnych czynników zewnętrznych, które mogą przyczyniać się do rozwoju schorzeń w jej obrębie. Dosyć często spotykaną jednostką chorobową są piezogeniczne guzki stóp (PN). To przepukliny tłuszczowe, wpuklające się do skóry. Występują u 10-20% społeczeństwa, jako bolesne lub asymptomatyczne grudki lub guzki. Bolesne PN częściej stwierdza się u kobiet niż u mężczyzn. Wśród sportowców głównie spotykane są u maratończyków, siatkarzy. Uraz może zapoczątkować powstanie charakterystycznych guzków. Zmiany występują jako grudki bądź guzki zlokalizowane wzdłuż powierzchni podeszwowej stóp. PN ujawniają się zwykle w okolicy pięty, w momencie gdy pacjent stoi, w pozycji horyzontalnej zanikają. Mogą dotyczyć jednej lub obu stóp. Z reguły są to zmiany mnogie. Nierzadko pacjent odczuwa ból podczas stania czy chodzenia. W przypadku zmian bolesnych nie ma skutecznych metod leczenia. Cel pracy: Celem pracy była ocena występowania PN u aktywnych fizycznie dzieci. Materiał i metody: Badaniem objęto 107 dzieci (dziewczynek i chłopców) w średnim wieku 14,5 roku, trenujących koszykówkę, siatkówkę i piłkę nożną, oraz 50 dzieci (dziewczynek i chłopców) średnio w wieku 9,5 roku, nieuprawiających aktywnie sportu, stanowiących grupę kontrolną. W grupie sportowców chłopcy stanowili 56,07%, a dziewczynki 43,93%; w grupie kontrolnej odpowiednio 76% i 24% badanych. Wyniki: Występowanie PN stwierdzono u 22,43% sportowców (24 dzieci) i u 10% (5 dzieci) w grupie kontrolnej. W grupie sportowców w 95,83% zmiany obejmowały okolicę pięty. Również w grupie kontrolnej zmiany skórne w 80% zlokalizowane były na piętach. PN odnotowywano najczęściej u siatkarzy (53,13%) i w 91,67% dotyczyły obu stóp. Dolegliwości bólowe zgłaszał tylko jeden chłopiec – sportowiec. Wśród sportowców wywiad w kierunku chorób tkanki łącznej był negatywny. Wnioski: Występowanie zmian w przebiegu PN istotnie koreluje z nasileniem aktywności sportowej. Bolesne guzki mogą ograniczać czynny udział w grach sportowych, co może oddziaływać na późniejszą aktywność sportowca.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2008, 4, 4; 261-264
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie zakażeń układu moczowego u dzieci
Treatment of urinary tract infection in children
Autorzy:
Zwolińska, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034055.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
treatment
urinary tract infection
zakażenie układu moczowego
dzieci
leczenie
v
Opis:
Urinary tract infection is the most frequent bacterial infection in children. Its prevalence in the population younger than 14 years of age has been estimated at 5–10%. Its high recurrence, especially in patients with risk factors, poses a significant problem. The risk factors most common in the group of children ≤3 years are congenital defects blocking the flow of urine to the bladder, whereas in older children they most typically include a tendency for constipation and dysfunction of the lower urinary tract. The clinical picture is variable and depends on the child’s age, immunity status, pathogen virulence and localisation of infection. The mildest form of urinary tract infection is asymptomatic bacteriuria, whereas more severe presentations include acute pyelonephritis, acute focal bacterial nephritis and urosepsis. Prognosis is usually good, but under certain circumstances hypertension, proteinuria and chronic kidney disease may develop. Therefore, early introduced appropriate treatment is essential. According to the Polish Society for Paediatric Nephrology guidelines, asymptomatic bacteriuria does not warrant treatment, whereas febrile patients (>38°C) under 24 months old with a suspicion for urinary tract infection must be promptly administered antibiotic therapy, after a urine specimen has been obtained for culture. For many years, urinary tract infection has remained a topic of controversy in terms of therapy duration and administration route. Inpatient treatment of children under 3 months of age is an accepted rule. Acute pyelonephritis necessitates a longer therapy, lasting from 7 to 10 days, whereas the duration of treatment of lower urinary tract infection has been cut down to 3 up to 5 days. Routine prophylactic antimicrobial therapy is not recommended following the initial urinary tract infection episode, yet should be considered in special circumstances. Alternative prophylactic methods, such as immunostimulating agents, probiotics or cranberry, may be used, but their efficacy has not been confirmed in large clinical studies.
Zakażenie układu moczowego to najczęstsza infekcja bakteryjna u dzieci. Częstość jego występowania w populacji do 14. roku życia oszacowano na 5–10%. Istotnym problemem jest duża skłonność do nawrotów, zwłaszcza u pacjentów z czynnikami ryzyka – w grupie dzieci do 3. roku życia dominują wady wrodzone utrudniające spływ moczu do pęcherza, a u dzieci starszych zaparcia i dysfunkcja dolnych dróg moczowych. Obraz kliniczny jest bardzo różnorodny, zależny od wieku dziecka, stanu jego odporności, wirulencji patogenu oraz lokalizacji zakażenia. Najłagodniejszą formę stanowi bezobjawowa bakteriuria, do cięższych postaci należą ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek, ostre ogniskowe bakteryjne zapalenie nerek i urosepsa. Rokowanie jest zazwyczaj dobre, ale w pewnych okolicznościach może dojść do nadciśnienia tętniczego, białkomoczu oraz rozwoju przewlekłej choroby nerek. Ważne jest zatem, by jak najwcześniej wdrożyć adekwatne leczenie. Według zaleceń Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej bezobjawowa bakteriuria nie powinna być leczona, natomiast u dzieci do 24. miesiąca życia gorączkujących bez uchwytnej przyczyny powyżej 38°C należy podejrzewać zakażenie układu moczowego i wdrożyć jak najszybciej empiryczną antybiotykoterapię, po uprzednim pobraniu moczu na posiew. Od wielu lat leczenie zakażenia układu moczowego jest przedmiotem kontrowersji w odniesieniu do czasu trwania terapii oraz drogi podania leku. Zasadą jest hospitalizacja dzieci do 3. miesiąca życia. Ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek wymaga dłuższej interwencji (7–10 dni), z kolei czas trwania terapii zakażenia dolnego odcinka dróg moczowych został skrócony (3–5 dni). Nie zaleca się rutynowej profilaktyki przeciwbakteryjnej po pierwszym epizodzie infekcji; należy ją jednak rozważyć w szczególnych przypadkach. Alternatywne metody profilaktyki (leki immunostymulujące, probiotyki, żurawina) są dozwolone, choć ich skuteczność nie została potwierdzona w dużych badaniach klinicznych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2016, 12, 3; 264-275
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ospa wietrzna u dzieci
Varicella in children
Autorzy:
Mierzejewska, Anna
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032385.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Varicella zoster virus
children
treatment
vaccines
varicella
wirus Varicella zoster
ospa wietrzna
wirus varicella zoster
dzieci
leczenie
szczepienia
Opis:
Chickenpox (varicella) is one of the most common and most infectious diseases in children. The disease is caused by the primary infection of Varicella zoster virus (VZV), reactivation of latent form of the virus is manifested as herpes zoster. This paper presents the characteristics of the virus, varicella’s clinical picture, diagnostic capabilities, and also highlights the consequences of intrauterine infection. Although the disease usually presents typically and treatment is usually symptomatic, in some patients, even previously healthy, there can be severe, life‑threatening complications. Newborns, immunocompromised patients, patients during immunosuppression therapy, with haematological disorders and malignancies, and pregnant women are the most vulnerable to severe disease’s course group of patients. In view of the real risk of complications in each patient, deliberate exposure of children to infection by their parents during the so‑called “pox parties” seems extremely irresponsible. Acyclovir is available on the market for over 20 years and is designated for the treatment of infections caused by the Varicella zoster and Herpes simplex virus. In patients with properly functioning immune system VZV infection is mild and requires usually supportive treatment. Most cases of chickenpox do not require antiviral treatment but there are proven benefits from usage of such therapy. According to available studies the use of acyclovir within the first 24 hours after the onset of rash is shortening the appearance of skin eruptions, accelerates their healing and reduces their total number. Acyclovir reduces the duration of fever and mitigates symptoms of the disease. It should be noted that such treatment does not impair long‑term resistance of immune system against VZV. The prevention is available in form of two‑doses varicella vaccination acceptable to start from 9th month of life. Specific immunoglobulin (VZIG) can be applied in selected cases discussed below.
Ospa wietrzna należy do najbardziej zakaźnych i powszechnych chorób infekcyjnych spotykanych u dzieci. Zakażenie powodowane jest przez pierwotną infekcję Varicella zoster, reaktywacja wirusa z postaci latentnej manifestuje się jako półpasiec. W pracy przedstawiono charakterystykę wirusa, obraz kliniczny ospy wietrznej, możliwości diagnostyczne; zwrócono również uwagę na konsekwencje zakażenia wewnątrzmacicznego płodu. Mimo że choroba zazwyczaj przebiega w sposób typowy, a jej leczenie ogranicza się do leczenia objawowego, u części pacjentów, co ważne – uprzednio zdrowych, może dochodzić do ciężkich, zagrażających zdrowiu i życiu powikłań. Grupami pacjentów szczególnie narażonymi na ciężki przebieg choroby są: noworodki, pacjenci z upośledzoną odpornością, w trakcie immunosupresji, z chorobami hematologicznymi i nowotworowymi oraz kobiety w ciąży. W związku z realnym zagrożeniem wystąpienia powikłań u każdego pacjenta świadome narażanie dziecka przez rodziców w trakcie tzw. „ospa party” wydaje się skrajnie nieodpowiedzialne. Na rynku od ponad 20 lat dostępny jest acyklowir wskazany do leczenia zakażeń wywołanych przez wirus ospy wietrznej i półpaśca, a także zakażeń wywołanych przez wirus opryszczki pospolitej. U chorych z prawidłową czynnością układu odpornościowego zakażenie VZV przebiega łagodnie i zazwyczaj wystarcza postępowanie objawowe. Większość zachorowań na ospę wietrzną nie wymaga leczenia przeciwwirusowego, jednak istnieją dowody świadczące o korzyściach ze stosowania takiej terapii. Według dostępnych badań zastosowanie acyklowiru w pierwszych 24 godzinach od wystąpienia osutki skraca okres pojawiania się wykwitów skórnych, przyspiesza gojenie się zmian oraz zmniejsza ich całkowitą liczbę. Skraca także czas trwania gorączki i łagodzi objawy choroby. Należy wspomnieć, że leczenie acyklowirem nie upośledza wytworzenia długotrwałej odporności przeciwko VZV. W przypadku osób z grup ryzyka oraz wystąpienia powikłań należy zastosować leczenie przeciwwirusowe. Istnieje możliwość profilaktyki w postaci dwudawkowego szczepienia przeciwko ospie wietrznej dopuszczalnego do rozpoczęcia już od 9. miesiąca życia. W wybranych przypadkach omówionych poniżej możliwe jest podanie swoistej immunoglobuliny (VZIG). Możliwa jest również profilaktyka poekspozycyjna, która skutecznie zmniejsza ryzyko zachorowania lub łagodzi przebieg choroby u osób po kontakcie z wirusem Varicella zoster.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 4; 329-334
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wodogłowie u dzieci z nowotworami mózgu
Hydrocephalus in children with brain tumours
Autorzy:
Zakrzewski, Krzysztof
Nowosławska, Emilia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1058816.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
brain tumours
children
hydrocephalus
neuroendoscopy
shunting
dzieci
leczenie zastawkowe
neuroendoskopia
nowotwory mózgu
wodogłowie
Opis:
Brain tumours comprise 20-25% of paediatric neoplasms and constitute the second most common group, after leukaemia. They are responsible for approximately 20% of cases of hydrocephalus in children. Mechanical compression of the ventricular system is the most frequent cause of hydrocephalus. Malabsorption or overproduction of cerebrospinal fluid are less commonly observed. Hydrocephalus most commonly affects children with intra-axial brain tumours. Benign tectal gliomas, tumours of the posterior part of the third ventricle (pineal region tumours) and cerebellar vermis and fourth ventricle tumours are the most concerned. Hydrocephalus accompanies also a relatively great number of tumours located in suprasellar region or within the brainstem. Surgical treatment of hydrocephalus depends on location of the tumour and patient’s clinical condition. Surgical resection of a large majority of hemispheric, intraventricular, suprasellar and cerebellar tumours results with withdrawal of hydrocephalus. The rest of the patients requires neuroendoscopic procedures (third ventriculostomy) or shunting. Neuroendoscopic procedures are performed in children with pineal tumours as a first treatment option. Patients with brainstem tumours are subjected to the third ventriculostomy or shunting. Children with severe clinical condition require external ventricular drainage or the third ventriculostomy before the resection of the tumour. Prognosis in children with hydrocephalus and brain tumour depends mainly on tumour’s type and further course of the primary disease.
Nowotwory mózgu stanowią ok. 20-25% wszystkich nowotworów wieku dziecięcego i zajmują pod względem częstości występowania drugie miejsce po białaczkach. Są one odpowiedzialne za około 20% przypadków wodogłowia u dzieci. Najczęstszą przyczyną jego powstawania są zaburzenia w przepływie płynu mózgowo- rdzeniowego spowodowane mechanicznym uciskiem, jaki wywiera rozrastający się nowotwór na poszczególne elementy układu komorowego. Rzadziej obserwuje się zaburzania wchłaniania lub nadmierną produkcję płynu mózgowo-rdzeniowego. Wodogłowie występuje głównie u chorych z nowotworami mózgu położonymi w linii pośrodkowej. Dotyczy to przede wszystkim chorych z łagodnymi glejakami blaszki pokrywy śródmózgowia, nowotworami tylnej części komory III (okolica szyszynki) oraz nowotworami robaka móżdżku i komory IV. Stosunkowo często wodogłowie towarzyszy także nowotworom umiejscowionym w okolicy siodła tureckiego oraz w obrębie pnia mózgu. Leczenie chirurgiczne zależy od lokalizacji nowotworu i stanu klinicznego pacjenta. W znacznej części przypadków nowotworów półkul mózgu, układu komorowego, okolicy siodła tureckiego i móżdżku całkowite chirurgiczne usunięcie guza powoduje ustąpienie wodogłowia. U pozostałych dzieci konieczne jest założenie układu zastawkowego lub wykonanie zabiegu neuroendoskopowego (wentrykulostomia komory III). U chorych z nowotworami okolicy szyszynki w pierwszym etapie stosuje się leczenie neuroendoskopowe, a u pacjentów z guzami pnia mózgu leczenie neuroendoskopowe lub założenie układu zastawkowego. Chorzy w złym stanie klinicznym wymagają założenia drenażu komorowego zewnętrznego lub zabiegu endoskopowego przed przystąpieniem do resekcji nowotworu. Rokowanie u pacjentów z wodogłowiem w przebiegu nowotworów mózgu uzależnione jest przede wszystkim od rodzaju choroby nowotworowej i jej dalszego przebiegu.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2009, 9, 1; 45-51
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przewlekły kaszel u dzieci – problem diagnostyczny i terapeutyczny
Chronic cough in children – diagnostic and therapeutic problem
Autorzy:
Jung, Anna
Maślany, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032227.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
aetiology
children
cough
diagnosis
treatment
kaszel
dzieci
etiologia
diagnostyka
leczenie
Opis:
Coughing is a physiological defence mechanism against irritants that stimulate respiratory mucosa. On the other hand, it can be the first symptom of a disease. Depending on symptoms duration we distinguish acute cough, subacute and chronic cough. Cough can be paroxysmal, characteristic to asthma and pertussis or “barking” with inspiratory dyspnea occurring in croup (laryngitis subglottica); it can be also dry or productive. A particular type of cough is a postinfectious cough resulting from damage of respiratory mucosa, increased sensitivity of cough receptor and bronchial hyperresponsiveness. There is also psychogenic cough, cough accompanying allergic diseases and provoked by some drugs. Diagnosis of chronic cough include a detailed clinical history, physical examination and additional diagnostic tests. Among infectious agents, that predispose to long‑term cough, there are viruses, particularly human respiratory syncytial virus (RSV), atypical organisms – Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae, Legionella pneumophila, najand bacteria, especially Bordetella pertussis. Apart from infectious diseases, the analysis of causes of cough in young children include the presence of gastroesophageal reflux, allergic diseases (especially asthma), chronic sinusitis, aspiration of foreign material, congenital structural abnormalities of the respiratory system and chronic respiratory diseases, including cystic fibrosis or primary ciliary dyskineswia. A cardiac causes of cough should also be considered. Often cough characteristics and accompanying symptoms may indicate its cause. In the treatment of cough we can use casual treatment and symptomatic medications among which there are antitussives and mucoactive drugs. It is permissible to use butamirate and levodropropizine in persistent dry cough. Administration of opioid agonists and preparations containing promethazine should be avoided. Mucoactive drugs include expectorants, mucolytic, mucoregulatory and mucoregulatory medications.
Kaszel jest fizjologicznym odruchem obronnym organizmu, skierowanym przeciw czynnikom drażniącym błonę śluzową dróg oddechowych. Może być także pierwszym objawem choroby. W zależności od długości utrzymywania się objawów wyróżniamy kaszel ostry, przedłużający się oraz przewlekły. Kaszel może być napadowy, charakterystyczny dla astmy czy krztuśca, lub szczekający, z typową dusznością wdechową występującą w podgłośniowym zapaleniu krtani, suchy lub wilgotny. Szczególnym jego rodzajem jest kaszel poinfekcyjny, związany z uszkodzeniem nabłonka oddechowego, nasileniem wrażliwości receptorów kaszlowych i wtórną nadreaktywnością oskrzeli. Ponadto wyróżniamy kaszel psychogenny, polekowy oraz alergiczny. Diagnostyka przewlekłego kaszlu obejmuje szczegółowy wywiad kliniczny, badanie przedmiotowe oraz dodatkowe badania diagnostyczne. Do czynników zakaźnych, które predysponują do długo utrzymującego się kaszlu, należą wirusy, szczególnie często wirus RS, drobnoustroje atypowe: Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia pneumoniae, Legionella pneumophila, a także bakterie, przede wszystkim pałeczka krztuśca. Oprócz schorzeń infekcyjnych w analizie przyczyn kaszlu u małych dzieci należy uwzględnić obecność refluksu żołądkowo‑przełykowego, choroby alergiczne (przede wszystkim astmę), przewlekłe zapalenie zatok obocznych nosa, aspirację ciała obcego, a także wrodzone wady i przewlekłe choroby układu oddechowego, w tym mukowiscydozę czy zaburzenia ruchomości rzęsek. Diagnostyka przewlekłego kaszlu powinna obejmować również przyczyny kardiologiczne. Niejednokrotnie charakter kaszlu i objawy towarzyszące wskazują na jego przyczynę. W leczeniu kaszlu stosujemy leki przyczynowe oraz leki działające objawowo, do których zaliczamy leki przeciwkaszlowe i sekretolityczne/mukolityczne. Spośród leków przeciwkaszlowych w uporczywym suchym kaszlu dopuszcza się stosowanie butamiratu lub lewodropropizyny. Należy unikać podawania agonistów receptorów opioidowych i preparatów zawierających prometazynę. Spośród leków sekretolitycznych zastosowanie znajdują leki wykrztuśne, mukolityczne, mukokinetyczne oraz mukoregulujące.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 2; 97-100
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Terapia inhalacyjna u dzieci
Inhalation therapy in children
Autorzy:
Pietrzak, Jolanta
Obuchowicz, Anna
Kowol-Trela, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033370.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
inhalation therapy
inhaler
nebulisation
nebulizacja
respiratory diseases
inhalator
choroby układu oddechowego
dzieci
terapia inhalacyjna
Opis:
Inhalation is a form of treatment used in respiratory diseases that allows medications to be administered directly to the affected site. Thanks to this, the administration of lower doses helps obtain a higher concentration in the target organ and eliminate or effectively reduce systemic adverse effects. For drug deposition in the respiratory system, we use inhalers (pressurised, dry powder, soft mist) or nebulisers (jet, ultrasonic, vibrating mesh). In pressurised inhalers, spacers or holding chambers can be used to effectively synchronise inspiration with dose release. Inhalers are indicated in lower respiratory tract diseases, and the only contraindication is the inability to use the device. Nebulisers can be used in upper and lower respiratory tract diseases, but there are certain contraindications (among others: acute inflammation, flares of chronic diseases, circulatory insufficiency). The selection of an inhaler (or a shift to another device) must be justified. It should be based on the knowledge of the properties and principles of individual inhalers, assessment of the child’s ability to use the device properly (including obtaining optimal inspiratory flows) as well as on the preferences of patients and their guardians. It is significant to individually instruct the patient how to use an inhaler when this treatment is being implemented and to review the inhalation technique during each follow-up visit. Treatment benefits can be achieved when age, clinical condition, proper inhalation technique correlated with the abilities of patients are considered.
Inhalacja leku jest formą terapii umożliwiającą w toku leczenia chorób układu oddechowego podanie leku bezpośrednio do miejsca jego działania. Pozwala to przy pomocy mniejszej dawki uzyskać większe stężenie leku w narządzie docelowym oraz wyeliminować lub skutecznie ograniczyć niepożądane działania ogólnoustrojowe. Do depozycji leku w układzie oddechowym stosuje się inhalatory (ciśnieniowe, suchego proszku, miękkiej mgły) albo nebulizatory (pneumatyczne, ultradźwiękowe, wibracyjne). W przypadku wyboru inhalatorów ciśnieniowych w celu skutecznej synchronizacji wdechu z uwolnieniem dawki można używać przedłużaczy bądź komór inhalacyjnych. Wskazaniem do stosowania inhalatorów są choroby dolnych dróg oddechowych, przeciwwskazaniem jedynie brak umiejętności korzystania z urządzenia. Nebulizatory można stosować w terapii chorób górnych i dolnych dróg oddechowych, z wyjątkiem określonych przeciwwskazań (m.in. ostre stany zapalne, zaostrzenia chorób przewlekłych, niewydolność krążenia). Wybór inhalatora (lub jego zamiana na inny) musi mieć istotne uzasadnienie. Powinien opierać się na znajomości właściwości i zasad działania poszczególnych inhalatorów, ocenie umiejętności prawidłowego stosowania urządzenia przez chore dziecko (w tym osiągania optymalnych przepływów wdechowych), jak również uwzględniać preferencje pacjenta i jego opiekunów. Istotne znaczenie ma nie tylko indywidualne szkolenie chorego w zakresie umiejętności posługiwania się inhalatorem przy wdrażaniu tej metody leczenia, ale także stała kontrola techniki inhalacyjnej podczas każdej kolejnej wizyty lekarskiej. Uwzględnienie wieku pacjenta, jego stanu klinicznego, odpowiedniej dawki leku, właściwej techniki inhalacyjnej skorelowanej z umiejętnościami chorego dziecka pozwala osiągnąć korzystne efekty kliniczne.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 4; 411-425
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
PRACTALL – nowe zalecenia w leczeniu astmy u dzieci
PRACTALL – new guidelines in asthma therapy in children
Autorzy:
Pawliczak, Rafał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031304.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antileukotriene agents
asthma
children
glikokortykosteroidy
glucocorticosteroids
wheezing
astma
dzieci
świsty
leki antyleukotrienowe
Opis:
Bronchial asthma is one of the most frequent pulmonary diseases of the childhood. Albeit its diagnosis is mostly based on history and few simply laboratory test, still asthma seems to be underdiagnosed virtually in every population. To make matters worse, asthma treatment is often far from perfection. Asthma control in children is often not assessed. This situation happens despite of country or region for many reasons. Asthma is often treated by GP and several specialists (pediatricians, pulmonary physicians and allergists). Some of them have relatively small experience in treating children, though they have many successes in adults. Current asthma treatment guidelines in most cases are just small parts of an adult consensus. Sometimes, even children guidelines are derived from CRTs done in adults’ asthmatics. To help all physicians to treat childhood asthma, the PRACTALL consensus group have been formed few years ago. Recently, “Allergy” publish PRACTALL (an acronym taken from PRACTical ALLergy), an EBM guidelines focused on child asthma diagnosis and therapy. The document was prepared by allergists and pediatricians from Europe and the USA. This is the first worldwide children asthma consensus. Some aspects of new guidelines are really a breakthrough in asthma diagnosis and therapy in children, especially in babies 0-4 years old. This review is an approach to summarize major aspects of PRACTALL.
Astma oskrzelowa jest najczęstszą przewlekłą chorobą układu oddechowego występującą u dzieci. Chociaż jej rozpoznawanie w większości przypadków oparte jest na wywiadzie i stosunkowo prostych badaniach dodatkowych, wydaje się, że choroba ta często pozostaje niezdiagnozowana przez lekarzy rodzinnych i pediatrów. Również leczenie astmy – choć stosunkowo proste – pozostawia wiele do życzenia. Taka sytuacja występuje nie tylko w Polsce, podobnie jest na całym świecie. W zależności od kraju lub kontynentu to samo dziecko chore na astmę może zostać poddane leczeniu różnego rodzaju. Dzieje się tak z wielu powodów, między innymi dlatego, że leczeniem astmy na świecie zajmuje się szerokie grono specjalistów, począwszy od lekarzy rodzinnych, przez pediatrów i pulmonologów, a na alergologach skończywszy. Dotychczasowe zalecenia dotyczące diagnostyki i leczenia astmy u dzieci stanowiły zaledwie część dokumentów poświęconych dorosłym pacjentom. Opublikowane niedawno zalecenia PRACTALL dotyczą diagnostyki i leczenia astmy oskrzelowej u dzieci. W niniejszej pracy zawarto omówienie tego ważnego konsensusu pediatrycznego, pierwszego ogólnoświatowego tak obszernego dokumentu poświęconego chorobie, która stanowi ważne wyzwanie dla lekarzy rodzinnych, pediatrów, pulmonologów dziecięcych i alergologów. Konsensus ten omawia i wprowadza do praktyki klinicznej większość najnowszych badań nad astmą oskrzelową i świstami u dzieci. Niektóre zmiany mają charakter nowatorski i przełomowy, gdy chodzi o diagnostykę i leczenie astmy dziecięcej. W poniższym artykule podjęto próbę omówienia najważniejszych elementów zaleceń PRACTALL.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 174-177
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Giardioza u dzieci – właściwe rozpoznanie może być trudne
Giardiasis in children – proper diagnosis can be difficult
Autorzy:
Sawicka-Parobczyk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032356.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
clinical manifestations
diagnosis
giardiasis
treatment
giardioza
dzieci
obraz kliniczny
rozpoznanie
leczenie
Opis:
Giardiasis is a parasite illness of alimentary canal, caused by invasion of primeval – flagellum from species of Giardia intestinalis. Infection appears all over the world, in some areas it affects up to 30% of population. It affects mostly children of 2-5 years old. The infection passes from the infected persons. Life cycle of Giardia takes place in one individual and embraces two stages of development: trofozoit and cyst. Alimentary canal is a way of infection which can be caused by drinking water or eating food containing lamblia’s cysts. In most cases it affects children gathered in kindergartens or day nurseries where the infection is spread by direct contacts. Clinical outcome of giardiasis is varied, it can present either no symptoms or a typical but not very specific symptoms, e.g., diarrhoea, stomachache or fever. The disease can cause chronic diarrhoeas, the lost of weight, and give rise to the symptoms of allergy. Finding the cysts in stool is diagnostic but plenty of examines are usually necessary. The immunoflourescent examination and immunoenzimatic technique (ELISA) become commonly used in detection of antigen Giardia lamblia. These testes display high sensitivity and specificity. Such drug substances as metronidazole or other nitroimidazoles has been used for years and they are still the first choice in treatment of G. intestinalis infection. In this paper two cases with different clinical outcome are presented. Both cases turned out to be a diagnostic challenge. The difficulties delayed the application of proper treatment and recovery.
Giardioza (łac. giardiasis) to choroba pasożytnicza przewodu pokarmowego wywoływana inwazją pierwotniaków – wiciowców z gatunku Giardia intestinalis (G. intestinalis). Zakażenie występuje na całym świecie, w niektórych regionach dotyczy nawet 30% ludności. Najczęściej chorują dzieci w wieku 2-5 lat. Źródłem zakażenia są osoby chore. Cykl życiowy Giardia odbywa się w jednym osobniku i obejmuje dwa stadia rozwojowe – trofozoit i cystę. Do zarażenia dochodzi drogą pokarmową poprzez wypicie wody lub spożycie żywności zawierających cysty lamblii. Możliwe jest również zarażenie poprzez kontakty bezpośrednie. Dotyczy to głównie dzieci przebywających w żłobkach i przedszkolach oraz osób wspólnie mieszkających. Przebieg kliniczny giardiozy jest różny, może być bezobjawowy; typowe, choć mało specyficzne objawy to bóle brzucha i gorączka. Choroba może stanowić przyczynę przewlekłych biegunek, zaburzeń wchłaniania, chudnięcia, może dawać odczyny alergiczne. O diagnozie przesądza znalezienie cyst pasożyta w kale, zwykle konieczne jest wykonanie wielu badań. W celu wykrycia antygenów Giardia lamblia coraz powszechniej stosuje się badania immunofluorescencyjne i techniką immunoenzymatyczną (ELISA). Testy te charakteryzują się wysoką czułością i swoistością. Lekami pierwszego wyboru w leczeniu infekcji G. intestinalis są stosowane od wielu lat metronidazol i inne nitroimidazole. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadki dwojga dzieci, u których przebieg kliniczny był odmienny, a trudności diagnostyczne opóźniły prawidłowe leczenie i powrót do zdrowia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 3; 247-251
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości leczenia kamicy moczowodowej u dzieci
Possibilities of urolithiasis treatment among children
Autorzy:
Straż-Żebrowska, Ewa
Jung, Anna
Jurkiewicz, Beata
Bochniewska, Violetta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030372.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
urolithiasis
children
treatment
eswl
urls
kamica moczowodowa
dzieci
leczenie
ursl
Opis:
Urolithiasis is a disorder, in which deposits are formed either in kidneys or urinary tracts. Currently we can observe a rise of urolithiasis occurrence. The statistics show that approximately 0.5-5% adults and 0.1-5% of children suffer from this disease. To detect the presence of deposits is a significant problem when it comes to children and infants. Considering a rise of occurrence, relapses and complications of urolithiasis it is important to create treatment schemes, which will be both effective and safe, even if a necessity of repeating them arise. Non-operative procedures are effective in 80% as far as deposits to 4 mm size are concerned. The most common way to heal urolithiasis until the 80’s of 20th century was an open surgery. The aim of this surgery was to make an incision of the kidney pulp. Nowadays in most cases operation has been replaced by less invasive procedures such as: ESWL, PCNL, URSL. This report show the case of female patient, who suffer from urolithiasis and was treated by ESWL method several times, ineffectively. After this, URSL procedure was performed, because of the presence of deposits in the ureter. One of the complications of the ESWL procedure is a ”stone way”. After ESWL procedure, patient needs monitoring by USG, which can: quickly show the complication of ”stone way” and introduce additional treatment, which allow deposits to be expelled. ”Stone way” can cause difficulty in urine flow, which may lead to pain and dilatation of ureters and calyx-pelvis systems. In such situations often urgent surgery is the only solution. During last twenty years, a lot has changed when it comes to the methods of urolithiasis treatment in Poland. Today most common procedures are: ESWL, URSL. In comparison: setting up Zeiss loop or Dormia basket and open surgeries are rarely performed in order to remove deposits from the urinary system.
Kamicą układu moczowego nazywamy schorzenie, w którym wytwarzane są złogi w obrębie nerek lub dróg moczowych. Obecnie obserwuje się wzrost częstości występowania kamicy. Szacuje się, iż częstość występowania kamicy układu moczowego wynosi 0,5-5% w grupie dorosłych i 0,1-5% u dzieci. Istotnym problemem jest wykrywanie złogów u małych dzieci, również u niemowląt. Biorąc pod uwagę coraz częstsze wykrywanie kamicy układu moczowego, jej nawrotowość i powikłania, ważne jest wypracowanie schematów leczniczych skutecznych i jednocześnie bezpiecznych, nawet przy konieczności ich kilkukrotnego powtarzania. Postępowanie zachowawcze jest skuteczne w 80%, w przypadkach złogów o wielkości do 4 mm. Powszechnie stosowane do lat 80. XX wieku leczenie operacyjne związane z nacięciem miąższu nerki obecnie w większości przypadków zastępowane jest metodami mniej inwazyjnymi, takimi jak ESWL, PCNL, URSL, a wskazania do leczenia chirurgicznego kamicy zostały znacznie ograniczone. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek pacjentki z kamicą układu moczowego leczonej kilkakrotnie metodą ESWL bez efektu, a następnie z uwagi na obecność złogów w moczowodzie za pomocą URSL. Jednym z powikłań po zabiegu ESWL może być „droga kamieni”. Po wykonaniu zabiegu ESWL pacjent wymaga monitorowania poprzez wykonywanie badań USG, co pozwala na szybkie uwidocznienie powikłania w postaci „drogi kamieni” i wdrożenie dodatkowego postępowania ułatwiającego wydalenie złogów. „Droga kamieni” może spowodować utrudnienie odpływu moczu, co może być przyczyną dolegliwości bólowych oraz różnego stopnia poszerzeń moczowodów i układów kielichowo-miedniczkowych. Często wymaga interwencji zabiegowej w trybie pilnym. W ciągu ostatnich dwudziestu lat nastąpiły w Polsce znaczne zmiany w sposobach leczenia kamicy moczowodowej. Rutynowo stosuje się URSL i ESWL, do rzadkości natomiast należy zakładanie pętli Zeissa, koszyczka Dormia, rzadko też przeprowadza się otwarte operacje w celu usunięcia złogów z układu moczowego.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2010, 6, 2; 141-145
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Problemy medyczne agresji i przemocy w rodzinie u dzieci
Medical problems of aggression and violence in children in family
Autorzy:
Dera, Norbert
Gruszczyński, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031838.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
ACoA
DESNOS
aggression and violence in family
children’s development
children’s mental and somatic state
agresja i przemoc w rodzinie
stan psychiczny i somatyczny dzieci
rozwój dzieci
desnos
dda
Opis:
Violence is a timeless process going beyond ethnic, racial, age, national, socioeconomical limits and conditions. CBOS (Polish Public Opinion Research Centre) data shows that every five Pole beats children once a month or more frequently. Over 25% of teenagers meet violence in their families. The basic problem which does not allow to estimate the size of phenomenon completely is notification of violence cases to the law enforcement bodies – only every seven case is reported to the police in the USA, in Poland the notification is much lower. The effects of hurting a child remain in physical and mental sphere for long years. In such children speech defects, weepiness, fearfulness, oversensitivity or indifference, lack of reaction on an adult’s smile or voice, backward of motricity development, sleeping and eating disorders are usually observed. Children experiencing violence complain much more frequently about ailments such as stomachache, headache, infections of urinary system, traumas, asthma, recurrence of airway infections, vomiting, bed-wetting, period disorders. Emotional disorders provoked by violence are also defined as post-traumatic stress disorder syndrome (PTSD). From a psychiatric point of view in a child or an adolescent experiencing the long-term trauma it leads over time to complex post-traumatic stress disorder (DESNOS). Whereas traumatic events connected with parents’ alcoholic problems experienced in childhood cause syndrome of psychopathological symptoms and behaviour disorders called Adult Children of Alcoholics (ACoA).
Przemoc jest procesem ponadczasowym, wykraczającym poza granice i uwarunkowania etniczne, rasowe, wiekowe, narodowościowe i socjoekonomiczne. Dane CBOS wskazują, że co piąty Polak bije swoje dzieci raz w miesiącu lub częściej. Ponad 25% młodzieży spotyka się z przemocą w swoich rodzinach. Podstawowym problemem, niepozwalającym w pełni oszacować rozmiaru zjawiska, jest niska zgłaszalność przypadków przemocy organom porządkowym – tylko co siódme zdarzenie zgłaszane jest na policję w Stanach Zjednoczonych, w Polsce zgłaszalność jest jeszcze mniejsza. Skutki krzywdzenia dziecka pozostają na długie lata w sferze fizycznej i psychicznej. U dzieci takich obserwuje się zwykle opóźnienie rozwoju mowy, płaczliwość, lękliwość, drażliwość lub obojętność, brak reakcji na uśmiech i głos dorosłych, a także opóźnienie rozwoju motorycznego, zaburzenia snu i łaknienia. Dzieci doznające przemocy znacznie częściej skarżą się na dolegliwości pod postacią bólów brzucha, głowy, zakażeń układu moczowego (z.u.m.), urazów, astmy, nawracających infekcji dróg oddechowych (n.i.d.o.), wymiotów, moczenia nocnego, zaburzeń miesiączkowania. Zaburzenia emocjonalne wywołane przemocą są określane również jako zespół zaburzeń stresu pourazowego (PTSD). Z punktu widzenia psychiatrycznego u dziecka lub młodocianego doświadczającego długotrwałej wieloletniej traumy dochodzi z czasem do tzw. złożonego zespołu stresu pourazowego (disorders of extreme stress not otherwise specified, DESNOS). Z kolei przeżyte w dzieciństwie traumatyczne wydarzenia związane z problemem alkoholowym rodziców wywołują zespół objawów psychopatologicznych i zaburzeń zachowania o nazwie dorosłe dzieci alkoholików (DDA).
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2011, 7, 3; 265-270
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moczenie nocne u dzieci – aktualnie obowiązujące definicje i standardy postępowania
Enuresis in children – definitions and treatment standards
Autorzy:
Jobs, Katarzyna
Jung, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033277.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
diagnostics
nocturnal enuresis
terminology
treatment
moczenie monosymptomatyczne
dzieci
terminologia
diagnostyka
postępowanie
Opis:
Nocturnal enuresis in Poland concerns about 300 000 of 5–14-year-old children (SMG/KRC report). Opinion about psychical background of enuresis, which was obligatory earlier, cannot be confirmed in recent investigations. Lately new standardization documents were published. One of them was prepared by International Children’s Continence Society (ICCS) and published in 2006 and 2007. Periodic incontinence was divided into day and nocturnal, and nocturnal incontinence was called enuresis. Enuresis we can treat as both sign and disease. It is divided into primary and secondary, monosymptomatic and nonmonosymptomatic. In Poland document called Guidelines for evaluation and treatment concerned children with enuresis was published in 2012. It was prepared by expert groups of Polish Children’s Urology Society and Polish Children’s Nephrology Society. Enuresis is the term which define urinary incontinence while asleep in a child aged at least 5 years. We present here abbreviated version of pathogenesis, diagnostic methods and treatment of nocturnal enuresis.
W Polsce moczenie u dzieci dotyczy szacunkowo 300 000 pacjentów w wieku 5–14 lat (raport SMG/KRC). Panujący do niedawna pogląd, że moczenie wynika z zaburzeń emocjonalnych, nie znalazł potwierdzenia w nowych badaniach. W ostatnich latach ukazały się publikacje porządkujące terminologię dotyczącą tego zagadnienia oraz opracowujące standardy postępowania z dziećmi moczącymi się. W roku 2006 i 2007 opublikowano standardy terminologii odnoszące się do dzieci, autorstwa Komitetu Standaryzacji utworzonego przy International Children’s Continence Society (ICCS). Okresowe nietrzymanie moczu podzielono na dzienne i nocne, a nietrzymanie nocne (nocturnal incontinence) nazwano inaczej moczeniem mimowolnym (enuresis). Moczenie uznano zarówno za objaw, jak i schorzenie – podzielono je na pierwotne i wtórne oraz monosymptomatyczne i niemonosymptomatyczne. W 2012 roku ukazały się w Polsce Wytyczne postępowania diagnostyczno-terapeutycznego z dzieckiem moczącym się w nocy, opracowane przez grupę ekspertów Polskiego Towarzystwa Urologii Dziecięcej oraz Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej. Moczenie nocne to termin określający bezwiedne oddanie moczu w nocy, podczas snu, u dziecka, które opanowało trening czystości lub ukończyło 5 lat. Prezentowana praca skrótowo opisuje etiopatogenezę problemu, wytyczne dla postępowania diagnostycznego i propozycje leczenia.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 32-35
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ultrasound image of the thyroid gland in obese children
Obraz ultrasonograficzny tarczycy u dzieci otyłych
Autorzy:
Szczyrski, Józef
Kosiak, Wojciech
Korpal-Szczyrska, Maria
Myśliwiec, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1052994.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
children
obesity
sonography
thyroid gland
dzieci
otyłość
tarczyca
ultrasonografia
Opis:
Obesity as a disease of affluence also affects younger children. Numerous observations suggest a link between excessive body weight and thyroid function disorders. Subclinical hypothyroidism has been diagnosed increasingly frequently in patients with obesity. A growing number of papers also point to morphological changes of the thyroid gland in the ultrasound examination in obese children. These reports mainly concern changes in echogenicity. The present paper discusses the most important aspects of this topic on the basis of the literature as well as containing a brief analysis based on own experiences.
Otyłość jako choroba cywilizacyjna dotyka również dzieci w młodszych grupach wiekowych. Liczne obserwacje sugerują istnienie związku między nadmierną masą ciała a zaburzeniami funkcji tarczycy. U pacjentów z otyłością coraz częściej rozpoznaje się subkliniczną niedoczynność tego gruczołu. Coraz więcej prac wskazuje też na zmiany morfologiczne tarczycy w badaniu ultrasonograficznym u otyłych dzieci. Doniesienia te dotyczą głównie zmian echogeniczności. Praca zawiera omówienie najważniejszych aspektów tego tematu na podstawie literatury oraz krótką analizę zagadnienia opartą na własnych doświadczeniach.
Źródło:
Journal of Ultrasonography; 2015, 15, 63; 423-428
2451-070X
Pojawia się w:
Journal of Ultrasonography
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Krztusiec – choroba nie tylko dzieci, aktualne strategie jej zapobiegania
Pertussis – not a specifically children’s disease, current prevention strategies
Autorzy:
Piotrowska-Depta, Maria
Piotrowska-Jastrzębska, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031120.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
adults
children
pertussis
vaccinations
dzieci
młodzież
dorośli
szczepienia
krztusiec
Opis:
Pertussis (whooping cough) is an acute infectious disease of children, the most dangerous for newborns and infants. Before common vaccinations were introduced, pertussis was an endemic disease of high morbidity, high death rate, especially in the first year of life, and numerous complications. After the vaccinations were introduced for some time downward tendency of pertussis morbidity was observed. Nowadays morbidity rate is growing (in Poland 3.45 in 2009 vs. 2.25 in 2008), and the reasons for this tendency could lie in the fast extinction of postvaccination response in older children, which makes them vulnerable to infections. In the last decade the increase in pertussis prevalence in adolescents and adults in observed. This fact calls for the intensification of researches into creating new vaccine designed for adolescents and adults. The introduction of 2 new dTap vaccines in the USA in 2005 based on tetanus toxoid, reduced diphtheria toxoid and acellular pertussis vaccine [Boostrix, GlaxoSmithKline (10-18 years of age) and Adacel, Sanofi Pasteur (11-64 years of age)], constitutes a first step towards the improvement of the epidemio-logical situation. The study presents pertussis prevalence in Poland and in the world, as well as current prevention strategies. Nowadays prevention based on the implementation an adult program (a cocoon strategy and a single booster dose dTap) in addition to childhood and adolescents vaccination seems to be the most effective strategy resulting in significant reduction of pertussis incidence in the all age groups.
Krztusiec jest ostrą chorobą zakaźną wieku dziecięcego, najbardziej niebezpieczną dla noworodków i niemowląt. Przed erą wprowadzenia powszechnych szczepień przeciwkrztuścowych krztusiec występował jako choroba endemiczna charakteryzująca się wysoką zapadalnością, wysokim odsetkiem śmiertelności, szczególnie w 1. roku życia, oraz licznymi powikłaniami. Po wprowadzeniu szczepień ochronnych przez pewien okres obserwowano tendencję spadkową zachorowań. Obecnie współczynnik zapadalności wzrasta (w Polsce 3,45 w 2009 roku vs 2,25 w 2008 roku), a przyczyn tego zjawiska upatruje się w szybkim wygasaniu odpowiedzi poszczepiennej u dzieci starszych, co czyni je podatnymi na zakażenie. W ciągu ostatniej dekady odnotowuje się systematyczny wzrost zachorowań na krztusiec wśród młodzieży i osób dorosłych. Fakt ten skłania do intensyfikacji prac nad opracowaniem nowych, skutecznych szczepionek przeciwko krztuścowi przeznaczonych do stosowania w profilaktyce krztuśca u młodzieży i dorosłych. Rejestracja w 2005 roku w USA dwóch nowych szczepionek skojarzonych dTap zawierających acelularny komponent krztuśca, toksoid tężcowy oraz obniżoną ilość toksoidu błoniczego [Boostrix, GlaxoSmithKline (od 10. do 18. r.ż.) oraz Adacel, Sanofi Pasteur (od 11. do 64. r.ż.)] jest pierwszym krokiem ku poprawie sytuacji epidemiologicznej w całym społeczeństwie. Tym bardziej, że dotychczasowe badania potwierdzają ich immunogenność i profil bezpieczeństwa. W pracy przedstawiono sytuację epidemiologiczną zachorowań na krztusiec w Polsce i na świecie oraz aktualne strategie zapobiegania tej chorobie. Nowoczesna profilaktyka krztuśca polegająca na powszechnym wprowadzeniu programu szczepień u osób dorosłych i młodzieży (obejmującego strategie tzw. kokonu i podawania dawki przypominającej dTap) wydaje się aktualnie najskuteczniejszym sposobem zmniejszenia częstości występowania krztuśca w całej populacji.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 4; 240-244
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnostyka i leczenie zaburzeń snu u dzieci i młodzieży
Diagnosis and treatment of sleep disorders in children and adolescents
Autorzy:
Urban, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945599.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescenci
adolescents
children
diagnosis
diagnostyka
dzieci
higiena snu
sen
sleep
sleep hygiene
terapia
therapy
Opis:
The paper is an attempt at presenting most common sleep disorders among children and adolescents. Sleep disorders constitute a common problem in everyday clinical practice, also in the paediatric setting. These are not only benign, easily corrigible problems, e.g. associated with incorrect sleep hygiene, but also disorders having serious clinical implications. A careful diagnostic work-up and a precise determination of cause(s) of the disorders enable undertaking correct therapeutic decisions. Furthermore, in general opinion, several mental disorders, including mainly mood disturbances, may result in sleep disorders. It was demonstrated that adolescents with mood disorders, particularly with severe depression, more frequently complain of sleep disorders. There is a large group of drugs, which may produce sleep disorders. These include psychostimulants used in the treatment of ADHD. Also some OTC drugs (over-the-counter; prescription-free) used to treat common cold and antiallergic preparations may have a psychostimulating (e.g. pseudoephedrine) or sedative effect (e.g. diphenhydramine). Also SPA procedures may significantly increase the risk of development of sleep disorders. As the basis of sleep disorders may be often serious somatic problems, pharmacotherapy should be instituted only in selected cases, after a precise determination of cause(s) of sleep disorders. Our knowledge of sleep disorders is often inadequate for an effective diagnosis of sleep disorders in children and adolescents. Some cases may have to be referred to specialized centres treating sleep disorders.
Praca stanowi próbę przedstawienia najczęściej występujących zaburzeń snu w populacji dzieci i młodzieży. Zaburzenia snu to częsty problem w codziennej praktyce lekarskiej, także pediatrycznej – są to nie tylko łagodne, łatwo poddające się korekcie nieprawidłowości związane np. z niewłaściwą higieną snu, ale także schorzenia mające poważne implikacje kliniczne. Staranna diagnostyka i dokładne ustalenie przyczyny zaburzeń umożliwiają podjęcie właściwych decyzji terapeutycznych. Ponadto powszechnie wiadomo, że wiele zaburzeń psychicznych, w tym przede wszystkim zaburzenia nastroju, może powodować zaburzenia snu. Wykazano, że adolescenci z zaburzeniami nastroju, szczególnie z dużą depresją, częściej skarżą się na zaburzenia snu. Istnieje duża grupa leków mogących wywoływać zaburzenia snu. Należą do nich m.in. leki stymulujące stosowane w leczeniu ADHD. Również część leków OTC stosowanych na „przeziębienie” oraz leki przeciwalergiczne mogą działać stymulująco (np. pseudoefedryna) lub sedująco (np. difenhydramina). Stosowanie SPA także znacząco zwiększa ryzyko rozwoju zaburzeń snu. Ponieważ u podłoża zaburzeń snu mogą leżeć poważne problemy somatyczne, farmakoterapię należy rozpocząć tylko w wyselekcjonowanych przypadkach, po dokładnym ustaleniu przyczyny problemów ze snem. Wiedza na temat zaburzeń snu często jest niedostatecznie duża, aby skutecznie rozpoznawać zaburzenia snu u dzieci i młodzieży. W niektórych przypadkach konieczne jest skierowanie pacjenta do specjalistycznej poradni zaburzeń snu.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2007, 7, 1; 36-41
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży – optymalizacja procesu diagnostyczno-terapeutycznego
Arterial hypertension in children and adolescents – optimisation of the diagnostic and therapeutic process
Autorzy:
Banaszak, Beata
Banaszak, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033729.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adolescents
arterial hypertension
children
nadciśnienie tętnicze
dzieci
młodzież
Opis:
Arterial hypertension constitutes a significant clinical problem in everyday medical practice. It mainly concerns adult patients, but can also develop in childhood and adolescence. The diagnosis of hypertension in children and adolescents is possible by the systematic measurement of blood pressure levels during routine visits (observing the principles concerning the adequacy of measurements) and by referring the values to biological norms (blood pressure percentile tables) and applying proper definitions. Arterial hypertension in children and adolescents can be essential (primary), but much more frequently (compared with adults), it is secondary to a disease of other organs and systems. The predominant secondary causes of hypertension in children and adolescents are renal parenchymal and vascular pathologies, which must be considered in the diagnostic process. Additional examinations conducted in a patient with arterial hypertension depend on the child’s age, severity of hypertension, history and physical findings. Examinations to evaluate the advancement of target organ complications should be conducted simultaneously with the diagnostic process conducted to determine the aetiology of hypertension. A diagnosis of arterial hypertension in the developmental age makes it possible to implement an adequate therapy by treating the underlying condition, modifying patient’s lifestyle or prescribing pharmaceutical agents. The goal of an effective therapy is to prevent early and late complications of hypertension and reduce the risk of hypertensive emergencies.
Nadciśnienie tętnicze stanowi ważny problem kliniczny w codziennej praktyce lekarskiej. Dotyczy w przeważającej większości pacjentów dorosłych, ale może ujawnić się już w wieku rozwojowym. Rozpoznanie nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży jest możliwe dzięki wykonywaniu systematycznych pomiarów wartości ciśnienia tętniczego przy okazji rutynowych wizyt lekarskich, przy uwzględnieniu reguł dotyczących adekwatności pomiaru, a następnie dzięki odniesieniu uzyskanych wyników do norm biologicznych (wartości centylowych) oraz zastosowaniu właściwych definicji. Nadciśnienie tętnicze u dzieci i młodzieży może mieć charakter pierwotny, jednak znacznie częściej niż w populacji ludzi dorosłych występuje wtórnie do chorób innych narządów i układów. Wśród wtórnych przyczyn nadciśnienia tętniczego u dzieci i młodzieży dominują choroby miąższu i naczyń nerek, co należy uwzględnić na etapie diagnostycznym. Zakres badań dodatkowych u pacjenta z nadciśnieniem tętniczym dobierany jest w zależności od wieku dziecka, ciężkości nadciśnienia, wyniku badania podmiotowego i przedmiotowego. Równolegle z postępowaniem diagnostycznym zmierzającym do ustalenia etiologii nadciśnienia wskazane jest przeprowadzenie badań pozwalających na ocenę stopnia zaawansowania powikłań narządowych nadciśnienia tętniczego. Rozpoznanie nadciśnienia tętniczego w wieku rozwojowym daje szansę na wdrożenie adekwatnej terapii poprzez leczenie choroby podstawowej, modyfikację stylu życia lub leczenie farmakologiczne. Skuteczna terapia nadciśnienia tętniczego ma na celu zapobieganie występowaniu wczesnych i odległych powikłań choroby, a także zmniejszenie ryzyka ujawnienia się nadciśnieniowych stanów nagłych i pilnych.
Źródło:
Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2015, 11, 3; 278-288
1734-1531
2451-0742
Pojawia się w:
Pediatria i Medycyna Rodzinna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies