Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Wawrzyniak, U." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Wyprysk pieniążkowaty u 3-letniego chłopca – opis przypadku
    Nummular eczema in a 3-year-old boy – a case report
    Autorzy:
    Pogonowska, Milena
    Dobrowiecka, Katarzyna
    Przekora, Jędrzej
    Wawrzyniak, Agata
    Kalicki, Bolesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034519.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    leczenie wyprysku pieniążkowatego
    Opis:
    Nummular eczema (eczema nummulare) is a chronic, recurrent idiopathic dermatitis. Its name is derived from specific papular and vesicular lesions which merge into coin-shaped patches. These eruptions, which cause heavy pruritus, are usually confined to the lower extremities and the torso. The disease primarily affects elderly individuals. Despite numerous studies, the aetiology of this condition remains unknown. The suspected predisposing factors include chronic stress, excessive dryness of the skin and infections. Severe drug-induced forms of the disease are also known. Differential diagnosis of nummular eczema should include, alongside atopic dermatitis: fungal infection, drug-induced rash and psoriasis. Topical treatment, which focuses on the reconstruction of the protective layer of the skin, limiting inflammation and combating bacterial superinfection, involves the use of glucocorticosteroids and emollients as first-line therapy. If first-line treatment proves ineffective, immunomodulatory drugs are recommended. Secondary superinfection of the lesions with Staphylococcus aureus is a fairly common complication. In such a case both topical and systemic antibiotic therapy is indicated. This paper discusses the case of nummular eczema with Staphylococcus aureus superinfection in a 3.5-year-old boy hospitalised at the Department of Paediatrics, Paediatric Nephrology and Allergology of the Military Institute of Medicine in Warsaw, Poland.
    Wyprysk pieniążkowaty (eczema nummulare) to idiopatyczna choroba zapalna skóry o charakterze przewlekłym i nawrotowym, która swą nazwę zawdzięcza specyficznym zmianom grudkowym i pęcherzykowym zlewającym się w ogniska o monetowatym kształcie. Lokalizacja tych silnie swędzących wykwitów ogranicza się zwykle do kończyn dolnych i tułowia. Schorzenie dotyczy głównie osób w starszym wieku. Mimo licznych badań etiologia choroby wciąż pozostaje nieznana. Podejrzewane czynniki predysponujące to przewlekły stres, nadmierne wysuszenie skóry oraz infekcje. Znane są również ciężkie polekowe postacie tej choroby. W diagnostyce różnicowej wyprysku pieniążkowatego poza atopowym zapaleniem skóry należy rozważyć również infekcję grzybiczą, wysypkę polekową i łuszczycę. W leczeniu miejscowym, ukierunkowanym głównie na odbudowanie warstwy ochronnej skóry, ograniczenie stanu zapalnego i wyeliminowanie nadkażenia bakteryjnego, w pierwszym rzucie mają zastosowanie glikokortykosteroidy wraz z emolientami. W przypadku nieskuteczności terapii pierwszorzutowej zaleca się stosowanie leków immunomodulujących. Dość częstym powikłaniem jest wtórne nadkażenie zmian przez Staphylococcus aureus. W takim przypadku wskazana jest antybiotykoterapia zarówno w formie miejscowej, jak i ogólnej. W niniejszej pracy omówiono postać wyprysku pieniążkowatego nadkażonego Staphylococcus aureus u 3,5-letniego chłopca hospitalizowanego w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 4; 547-554
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Psychologiczne konsekwencje nieskutecznego leczenia bólu u chorych na nowotwór narządu rodnego
    Psychological consequences of ineffective pain management in patients with gynecologic cancer
    Autorzy:
    Łuczak-Wawrzyniak, Jadwiga
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1029341.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    ból
    efekt nocebo
    nowotwór narządu rodnego
    stan psychiczny
    Opis:
    W pracy przedstawiono wybrane poglądy na temat bólu jako doświadczenia i jako zjawiska oraz przeanalizowano czynniki, które wpływają na ograniczoną skuteczność jego leczenia u kobiet chorych na nowotwory narządu rodnego. Ból jest nieodłącznym, naturalnym i potrzebnym elementem życia – przede wszystkim pozwala zareagować na zagrożenie, a także towarzyszy wysiłkowi, którego pokonanie przynosi wiele psychospołecznych korzyści. Subiektywne doświadczenie bólu zależy od kilku czynników: siły bodźca, indywidualnej podatności i odporności na ból czy predyspozycji psychicznych jednostki. Poza stosowaniem właściwej farmakoterapii na skuteczność leczenia bólu u pacjentek z nowotworem złośliwym narządu rodnego wpływ mają zaburzenia w obszarze zdrowia psychicznego (zaburzenia poznawcze, lękowe i depresyjne), utrwalone, subiektywne przekonania na temat choroby i jej leczenia (opisany przez Waltera Kennedy’ego efekt nocebo), wielochorobowość, pamięć bólu, kontakt z lekarzem, poszanowanie praw osoby cierpiącej przez personel medyczny, wiek chorej oraz jakość otrzymywanego przez nią wsparcia. W artykule poddano krytyce zastępowanie sprawdzonych metod leczenia przeciwbólowego, opartego na dowodach naukowych i klinicznych, metodami niekonwencjonalnymi, takimi jak joga, reiki lub bioenergoterapia, których założenia i skuteczność nie zostały dotąd zweryfikowane ani udokumentowane.
    The paper presents selected views on pain as an experience and as a phenomenon as well as an analysis of factors reducing the efficacy of pain management in women with gynecologic cancer. Pain is an inseparable, natural and necessary element of life, which is primarily involved in responding to threat, but also accompanies effort, overcoming of which brings a number of psychosocial benefits. The subjective experience of pain depends on several factors, such as stimulant intensity, individual susceptibility and resistance to pain, or individual mental predispositions. In addition to appropriate pharmacotherapy, the efficacy of pain management in patients with gynecologic malignancies is further affected by mental disorders (cognitive, anxiety and depressive disorders), fixed, subjective ideas about the disease and its treatment (coined as nocebo by Walter Kennedy), multiple comorbidities, memory of pain, contact with the doctor, respecting patient’s rights by medical staff, age, and the quality of support received by the patient. The paper takes a critical look at replacing proven analgesic treatment strategies based on scientific and clinical evidence with unconventional methods, such as yoga, reiki or bioenergy therapy, which have not been verified or documented.
    Źródło:
    Current Gynecologic Oncology; 2018, 16, 2; 113-125
    2451-0750
    Pojawia się w:
    Current Gynecologic Oncology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Antybiotykoterapia u dzieci z zapaleniem płuc leczonych w warunkach szpitalnych
    Antibiotic therapy in children with pneumonia treated in hospital
    Autorzy:
    Marlica, Katarzyna
    Obarska, Joanna
    Wawrzyniak, Agata
    Kalicki, Bolesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034869.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    antybiotykoterapia
    dziecko
    hospitalizacja
    opieka ambulatoryjna
    zapalenie płuc
    Opis:
    Introduction: Pneumonia is one of the most common causes of paediatric hospitalisations. Aim of the study: To analyse antibacterial treatment of pneumonia in children hospitalised in 2017 at the Department of Paediatrics, Paediatric Nephrology and Allergology of the Military Institute of Medicine in Warsaw. Material and methods: Medical documentation data of 360 children with clinical diagnosis of pneumonia was subjected to a retrospective analysis. Age, gender, antibiotics used before and during hospitalisation and time of treatment were considered. Results: Of all the children hospitalised at the Department (2,207), 360 pneumonias were reported (16.3% of all hospitalisations). The mean total time of antibiotic therapy was 10.76 ± 3.57 days. Out of 176 children (48.9% of all pneumonias) who reported to a general practitioner 91 (51.7%) received symptomatic treatment and 85 (48.3%) – antibiotic. On admission to hospital the type of antibiotic treatment was modified for 63/85 children (74.1%) and the form of antibiotic delivery was changed from oral to intravenous for 74/85 (87.1%). Antibacterial treatment in general practice was compliant with recommendations in 18/85 children (21.2%) and during hospitalisation – in 69/360 patients (19.2%). Conclusions: The most common infectious cause of paediatric hospitalisations was pneumonia. In general practice a significant problem is to diagnose community-acquired pneumonia with bacterial aetiology because of an uncharacteristic onset of symptoms. There is significant discrepancy between the everyday practice and recent guidelines on antibiotic use.
    Wstęp: Zapalenie płuc stanowi jedną z najczęstszych przyczyn hospitalizacji dzieci. Cel pracy: Analiza sposobu leczenia przeciwbakteryjnego dzieci z zapaleniem płuc w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie, hospitalizowanych w 2017 roku. Materiały i metody: Przeanalizowano dane medyczne 360 dzieci z rozpoznaniem klinicznym zapalenia płuc i oceniono: wiek, płeć, rodzaj zastosowanej antybiotykoterapii przed hospitalizacją i w jej trakcie oraz czas leczenia. Wyniki: Spośród 2207 dzieci hospitalizowanych w Klinice odnotowano 360 przypadków zapalenia płuc (16,3% wszystkich hospitalizacji). Całkowity średni czas antybiotykoterapii stosowanej zarówno ambulatoryjnie, jak i w trakcie hospitalizacji wynosił 10,76 ± 3,57 dnia. Do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej zgłosiło się 176 dzieci (48,9% wszystkich zapaleń płuc), z czego 91/176 (51,7%) otrzymało leczenie objawowe, a 85/176 (48,3%) – leczenie przeciwbakteryjne. Przy przyjęciu do szpitala zmieniono rodzaj stosowanej antybiotykoterapii u 63/85 (74,1%) dzieci oraz drogę podania z doustnej na dożylną u 74/85 (87,1%). Leczenie przeciwbakteryjne w warunkach ambulatoryjnych zastosowano zgodnie z aktualnymi zaleceniami u 18/85 (21,2%) dzieci, a podczas hospitalizacji – u 69/360 (19,2%) pacjentów. Wnioski: Najczęstszą przyczyną hospitalizacji dzieci wymagających leczenia przeciwbakteryjnego było zapalenie płuc. W podstawowej opiece zdrowotnej istotnym problemem dla lekarzy jest rozpoznanie infekcji bakteryjnej ze względu na niecharakterystyczny początek objawów. Występują znaczne rozbieżności między stosowanym leczeniem a aktualnymi rekomendacjami.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2018, 14, 4; 407-411
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Płucna postać gruźlicy u 14-letniej dziewczynki – trudności diagnostyczne
    Pulmonary tuberculosis in a 14-year-old girl – diagnostic difficulties
    Autorzy:
    Lipińska-Opałka, Agnieszka
    Wawrzyniak, Agata
    Kalicki, Bolesław
    Jung, Anna
    Koziarska, Teresa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032945.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    BCG
    childhood tuberculosis
    mycobacterium
    tuberculosis treatment
    gruźlica dziecięca
    bcg
    zapalenie płuc
    prątki
    leczenie gruźlicy
    Opis:
    Tuberculosis is still a significant clinical problem. Rate of incidence of the disease in the paediatric population is a good measure of the epidemiological situation in the area. Tuberculosis in children, always primary, is significantly different in its course from tuberculosis in adults. The most common form in children is a disease of the lung parenchyma and the clinical course may be atypical, crafty, oligosymptomatic and carried out under the guise of clinical other diseases. The diagnosis of tuberculosis in children is based on carefully collected history, clinical examination and the results of additional tests (tuberculin skin test, chest X-ray and sputum smear microscopy). Microbiological test result is the gold standard. Gastric lavage were collected to study in young children, in older – induced sputum concentrated solution of NaCl or bronchial lavage obtained during bronchoscopy. The only available vaccine against tuberculosis is BCG. In Poland, the vaccination is carried out in the first 24 hours of life for all neonates who do not have contraindications. The BCG vaccine does not protect against the disease, but only reduces the number of severe forms of tuberculosis in children. Treatment options include combination regimens consisting of two phases: a phase of intensive treatment of sterilization and a continuation phase. The article presents a case study of 14-year-old girl hospitalized in the Department of Paediatrics, Paediatric Nephrology and Allergology, because of lack of improvement in outpatient treatment of pneumonia. Due to the absence of regression of inflammatory changes on the chest radiographs and persistent auscultatory changes of the lung fields, a series of tests was performed, finally recognizing tuberculosis.
    Gruźlica nadal stanowi istotny problem kliniczny. Ocena zapadalności na tę chorobę w populacji dziecięcej jest dobrym miernikiem sytuacji epidemiologicznej na danym terenie. Gruźlica dziecięca, zawsze pierwotna, znacząco różni się w swym przebiegu od gruźlicy dorosłych. Najczęstszą jej postacią u dzieci jest choroba miąższu płuc, której przebieg kliniczny może być nietypowy, podstępny, skąpoobjawowy – choroba długo może przebiegać pod maską kliniczną innych schorzeń. Rozpoznanie gruźlicy u dzieci opiera się na dokładnie zebranym wywiadzie, badaniu klinicznym oraz wynikach badań dodatkowych (tuberkulinowy test skórny, badanie radiologiczne klatki piersiowej oraz mikroskopowy rozmaz plwociny). Za złoty standard uważa się wynik badania mikrobiologicznego. U małych dzieci do badania pobierane są popłuczyny żołądkowe, u starszych plwocina indukowana stężonym roztworem NaCl lub popłuczyny oskrzelowe uzyskane podczas bronchoskopii. Jedyną dostępną szczepionką przeciwko gruźlicy jest BCG. W Polsce szczepienie wykonuje się w pierwszych 24 godzinach życia u wszystkich noworodków, u których nie stwierdza się przeciwwskazań. Szczepionka BCG nie chroni przed zachorowaniem, zmniejsza jedynie liczbę przypadków ciężkich postaci gruźlicy u dzieci. W leczeniu stosuje się skojarzone schematy, składające się z dwóch etapów: fazy intensywnego leczenia wyjaławiającego i fazy leczenia podtrzymującego. W artykule przedstawiono przypadek 14-letniej dziewczynki hospitalizowanej w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej z powodu braku poprawy leczenia ambulatoryjnego zapalenia płuc. Z uwagi na brak regresji zmian zapalnych w badaniu radiologicznym klatki piersiowej oraz utrzymujące się zjawiska osłuchowe nad polami płucnymi wykonano szereg badań, rozpoznając ostatecznie gruźlicę płuc.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 3; 282-286
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wady postawy u dzieci i młodzieży jako jeden z głównych problemów w rozwoju psychosomatycznym
    Postural defects in children and teenagers as one of the major issues in psychosomatic development
    Autorzy:
    Wawrzyniak, Agata
    Tomaszewski, Maciej
    Mews, Judyta
    Jung, Anna
    Kalicki, Bolesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1034667.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    otyłość
    profilaktyka
    płaskostopie
    skolioza
    wada postawy
    Opis:
    Postural defect is a set of postural abnormalities defined as minor single deviations from correct posture, which may be repaired with the use of appropriate exercises, passive or active. Studies concerning the evaluation of children and teenagers’ health condition have shown that the incidence of postural defects in the population ranges from 30 to 60%. The greatest threat for the development of incorrect body posture is present in the period of fast growth, namely between the age of 5 and 7 and in the period of adolescence. The most common postural defects in the population of children in Poland include: scoliosis, juvenile kyphosis of the spine (Scheuermann’s disease) and static deformations of lower extremities. Owing to the common nature of the issue and the possibility to apply effective preventive measures, it is necessary to early detect postural defects through appropriate examinations. Preventive healthcare for children is aimed at early diagnosis of irregularities in a child’s development. Screening tests among children detect three types of the motor system disorders: scoliosis, excessive thoracic kyphosis and static deformations of lower extremities and asymmetry in the length of lower extremities. Early detection of the defect prevents against its further development or the development of further abnormalities. The results of a report Health Behaviour in School-aged Children concerning the health of children clearly show that recently, there has been a substantive increase in the number of factors causing the creation of postural defects. School period is the most optimum one to carry out preventive actions in this respect. Postural defects develop in some children, despite preventive measures carried out. In accordance with the recommendations of experts, it is then necessary to perform secondary prophylaxis, which prevents further development of the defect, the creation of muscular contracture and is aimed at the so-called postural re-education. The selection of physical activity should be adequate to the type of postural defect.
    Wada postawy to zespół nieprawidłowości postawy, definiowanych jako niewielkie pojedyncze odchylenia od prawidłowej postawy ciała, które daje się korygować odpowiednimi ćwiczeniami biernymi i czynnymi. Badania dotyczące oceny stanu zdrowia dzieci i młodzieży wykazały, że częstość występowania wad postawy w populacji waha się od 30 do 60%. Największe zagrożenie dla powstania nieprawidłowej postawy ciała istnieje w okresie szybkiego tempa wzrastania, czyli między 5. a 7. rokiem życia, oraz okresie dojrzewania. Do najczęstszych wad postawy w populacji dzieci w Polsce należą: skolioza, młodzieńcza kifoza piersiowa (choroba Scheuermanna) oraz zniekształcenia statyczne kończyn dolnych. Z uwagi na powszechność występowania problemu oraz możliwość zastosowania skutecznej profilaktyki konieczne jest wczesne wykrycie wady postawy poprzez odpowiednio przeprowadzone badanie profilaktyczne. Profilaktyczna opieka zdrowotna nad dziećmi ma na celu jak najwcześniejsze rozpoznanie nieprawidłowości w rozwoju dziecka. W testach przesiewowych u dzieci wykrywane są trzy grupy zaburzeń układu motorycznego: boczne skrzywienie kręgosłupa, nadmierna kifoza piersiowa oraz zniekształcenia statyczne kończyn dolnych i asymetria długości kończyn dolnych. Wczesne wykrycie wady zapobiega jej dalszemu pogłębianiu oraz rozwojowi kolejnych nieprawidłowości. Wyniki raportu Health Behaviour in Schoolaged Children na temat zdrowia dzieci wyraźnie pokazują, że w ostatnich latach znacznie zwiększyła się liczba czynników powodujących powstawanie wad postawy. Okres szkolny jest najbardziej optymalny do przeprowadzenia działań prewencyjnych w tym zakresie. U niektórych dzieci pomimo profilaktyki rozwija się wada postawy. Zgodnie z rekomendacjami ekspertów konieczna jest wówczas profilaktyka drugorzędowa, która zapobiega dalszemu utrwalaniu wady, powstawaniu przykurczy mięśniowych i ma na celu tzw. reedukację posturalną. Dobór aktywności fizycznej powinien być adekwatny do rodzaju wady postawy.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2017, 13, 1; 72-78
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wykorzystanie wirtualnej bronchoskopii w diagnostyce podejrzenia aspiracji ciała obcego u dzieci
    The use of virtual bronchoscopy in the diagnosis of suspected foreign body aspiration in children
    Autorzy:
    Kalicki, Bolesław
    Wawrzyniak, Agata
    Żylak, Anna
    Koziński, Piotr
    Czarkowski, Sebastian
    Jung, Anna
    Placzyńska, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032337.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    aspiration
    children
    chronic cough
    foreign body
    virtual bronchoscopy
    ciało obce
    aspiracja
    wirtualna bronchoskopia
    przewlekły kaszel
    dzieci
    Opis:
    The foreign body aspiration (FBA) is a common cause of parents arriving with their children at the Paediatric Emergency Department. In the majority of cases, the problem affects children between 1‑3 years of age and it is less common in newborn babies and school children. The most important factor for diagnosis is the positive history of aspiration. Clinical symptoms, such as sudden onset of cough, wheezing and unilateral diminished breath sounds, occur uncommonly that is why imaging studies should be always taken. However, 30% of chest radiographs show normal findings. Virtual bronchoscopy (VB) may help to determine the presence and exact localization of the foreign body and may reduce the number of unnecessary rigid bronchoscopies. Rapid diagnosis can minimize dangerous respiratory complications. The authors present 3 cases. The first case is a 6‑year‑old girl with suspected FBA because of persistent inflammatory changes of the pulmonary parenchyma and with no improvement in the clinical and radiological symptoms despite intensive treatment. The second case is a 6‑month‑old infant with pneumonia and present history of aspiration. The physical examination revealed decreased breath sounds unilaterally, wheezing and abnormalities typical for FBA in the chest X‑ray. The third case is an 11‑year‑old boy with asthma exacerbation unresponsive to intensive treatment and positive medical history of FBA. In all patients CT lung images with vascular contrast were performed. No foreign body was found with VB in 2 patients (case first and second), in 1 patient there was no suspicion of foreign body (case third).
    Aspiracja ciała obcego jest częstą przyczyną zgłaszania się rodziców z dziećmi do pediatrycznej izby przyjęć. Dotyczy to szczególnie dzieci do 3. roku życia. Kluczowe jest dokładne zebranie wywiadu, z którego można wysunąć podejrzenie aspiracji. Charakterystyczne nagłe wystąpienie kaszlu, świstów i jednostronnego ściszenia szmerów oddechowych występuje rzadko, stąd potrzeba poszerzenia diagnostyki o badania obrazowe. Aż w 30% przypadków nie stwierdza się zmian radiologicznych w klasycznym RTG klatki piersiowej. Wirtualna bronchoskopia może pomóc w ustaleniu dokładnego umiejscowienia ciała obcego oraz pozwala zmniejszyć liczbę niepotrzebnych zabiegów z użyciem sztywnego bronchoskopu. Dzięki szybkiemu postawieniu diagnozy można uniknąć niebezpiecznych powikłań. W artykule przedstawiono opis przypadku 6‑letniej dziewczynki, u której podejrzewano obecność ciała obcego w oskrzelach ze względu na utrzymywanie się, pomimo leczenia, zmian zapalnych w płucach w tej samej lokalizacji, a także brak poprawy obrazu radiologicznego oraz klinicznego. Drugi przypadek opisuje 6‑miesięczne niemowlę z objawami zapalenia płuc, u którego w wywiadzie stwierdzono możliwość aspiracji ciała obcego oraz typowe objawy aspiracji: asymetria szmeru pęcherzykowego, jednostronne świsty nad polami płucnymi oraz zmiany sugerujące obecność ciała obcego w badaniu radiologicznym klatki piersiowej. Trzeci przypadek dotyczy 11‑letniego chłopca przyjętego z rozpoznaniem zaostrzenia astmy, u którego wywiad w kierunku aspiracji ciała obcego był pozytywny i u którego, pomimo intensywnego leczenia, nie uzyskano poprawy stanu klinicznego. U wszystkich dzieci w procesie diagnostycznym wykorzystano tomografię komputerową płuc z kontrastem naczyniowym. U dwojga dzieci (przypadek 1. i 2.) wirtualna bronchoskopia wykluczyła obecność ciała obcego w drzewie oskrzelowym, w jednym (przypadek 3.) potwierdziła.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2012, 8, 1; 67-72
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy somatosensoryczne potencjały wywołane mogą być wskaźnikiem rokowniczym u chorych na stwardnienie rozsiane poddanych kuracji immunomodulującej?
    Whether somatosensory evoked potentials can be a prognostic indicator in patients with immunomodulating therapies of multiple sclerosis?
    Autorzy:
    Kuczko-Piekarska, Ewelina
    Niezgodzińska-Maciejek, Anna
    Maciejek, Zdzisław
    Wawrzyniak, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1057795.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    demyelinating lesions
    immunomodulating therapy (DMT)
    magnetic resonance
    multiple sclerosis
    visual evoked potential (VEP)
    stwardnienie rozsiane
    ogniska demielinizacyjne
    rezonans magnetyczny
    wzrokowe potencjały wywołane (WPW)
    leczenie immunomodulacyjne (DMT)
    Opis:
    Background: Based on clinical studies published to date, it is assumed that immunomodulation therapy (DMT) is effective in the treatment of relapsing-remitting form of multiple sclerosis. The aim of this study was an analysis of predictive value of somatosensory evoked potentials (SEP) in patients treated for two years with interferon (INF β-1a, IFN β-1b) and glatiramer acetate (GA). Material and methods: The study included 106 patients (35 men, 71 women, aged 18-54 years) diagnosed with multiple sclerosis, undergoing an at-least 2-years’ DMT treatment (IFN β-1a, IFN β-1b, GA). Results: Before treatment, normal SEP response was noticed in 37 patients (35%) and abnormal values – in 69 patients (65%). In the study group, 32 patients (30.1%) had a relapse during follow-up. In this group 6 patients had baseline normal SEP value, and others had abnormal SEP value. At the end of DMT, in normal baseline SEP group, the disease progression (defined as progression at least 1 point in EDSS scale) was seen in 8 patients, while inabnormal SEP group – in 18 patients. Conclusions: In patients with baseline abnormal SEP, relapses during DMT therapy were more frequent than in those with normal SEP.
    Wstęp: Na podstawie dotychczasowych badań uważa się, że terapia lekami immunomodulacyjnymi (DMT) jest skuteczna w leczeniu postaci rzutowo-remitującej stwardnienia rozsianego. Celem pracy była ocena wartości rokowniczej somatosensorycznych potencjałów wywołanych (SSPW) u chorych w czasie 2-letniej kuracji interferonami beta (1a i 1b) oraz octanem glatirameru. Materiał i metody: Materiał kliniczny stanowiło 106 pacjentów (35 mężczyzn i 71 kobiet) w wieku 18-54 lat, z ustalonym rozpoznaniem stwardnienia rozsianego, poddanych co najmniej 2-letniej kuracji immunomodulującej. Wyniki: Przed wdrożeniem leczenia prawidłową wartość SSPW odnotowano u 37 (35%), zaś nieprawidłową – u 69 chorych (65%). W badanej grupie u 32 pacjentów (30,1%) wystąpił w trakcie kuracji rzut choroby. Spośród nich 6 osób miało wyjściowo prawidłowy wynik SSPW, zaś u pozostałych stwierdzono wynik nieprawidłowy. Po zakończeniu DMT w grupie z wyjściowo prawidłowym SSPW zaobserwowano pogorszenie stanu neurologicznego (ocenione jako progresja EDSS >1,0 w stosunku do oceny przed leczeniem) u 8 chorych, zaś w grupie z wyjściowo nieprawidłowym SSPW – u 18 chorych. Wnioski: W grupie pacjentów z wyjściowo nieprawidłowym wynikiem SSPW rzut choroby w trakcie leczenia immunomodulacyjnego wystąpił znacznie częściej niż w grupie z prawidłowym wynikiem SSPW.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2012, 12, 1; 22-25
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Analiza przebiegu choroby oraz zmian w obrazie rezonansu magnetycznego mózgu i rdzenia szyjnego u chorych na stwardnienie rozsiane leczonych interferonem beta, octanem glatirameru
    Analysis of disease course and of change in MRI scans of the brain and of the cervical spinal cord treated with beta interferons, glatiramer acetate
    Autorzy:
    Wawrzyniak, Sławomir
    Maciejek, Zdzisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1058142.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    glatiramer acetate
    multiple sclerosis
    treatment
    stwardnienie rozsiane
    leczenie
    interferon β-1a
    interferon β-1b
    octan glatirameru
    Opis:
    Multiple sclerosis (MS) is a chronic disease of the central nervous system, it is the main cause of “non-injury” disability in the young adults’ population. As shown in clinical studies, the disease course may be changed by so-called disease modifying drugs (DMD): beta-interferons (IFN-β-1a and IFN-β-1b) as well as glatiramer acetate (GA). The purpose of this work was to analyse the course of the disease and changes in magnetic resonance imaging (MRI) scans of the brain and of the cervical spinal cord in patients with relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS) during a 2-year DMD therapy. The following therapies were evaluated: IFN-β-1b (250 μg), IFN-β-1a (44 mg), IFN-β-1a (30 μg) and GA (20 mg). The study duration was 24 months. The study was performed in 118 patients with RRMS. Mean patient age was 29.0±8.6 (18-50) years with disease duration of 3.4±1.6 years. The patients were treated as follows: 20 patients received IFN-β-1a (30 μg), 40 – IFN-β-1b (250 μg), 33 – IFN-β-1a (44 μg) and 25 – GA (20 mg). The female patients predominated in the study group – 66.1%. EDSS score before treatment was 2.3±0.9. The annualised relapse rate (ARR) for the entire study group was 0.82. The study showed similar effects of particular drugs on the evaluated parameters. After 2-year treatment the EDSS value was 2.6±1.3 points (an increase by 0.3 points). The value of the ARR decreased to 0.55 (a reduction by 32.9%). A significant difference in disease progression was found in MRI scans: at 1 year in 87.0% patients without progression and 42.9% patients in 2 year. The results of this study showed the following: similar effects of particular drugs, treatment with disease modifying drugs has a stabilising effect on disability progression only in some patients, a favourable effect of DMD on slow-down of the disease duration was observed during the second year of treatment and the relapses are the most important clinical indicator of disease unresponsiveness.
    Stwardnienie rozsiane (łac. sclerosis multiplex, SM) to przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego, stanowi też główną przyczyną niepełnosprawności (nieurazowej) w populacji młodych dorosłych. Lekami, które zgodnie z wynikami badań klinicznych mają wpływ na przebieg choroby, są: interferony beta (IFN-β-1a i IFN-β-1b) oraz octan glatirameru (GA). Celem pracy była analiza przebiegu choroby oraz zmian w obrazie rezonansu magnetycznego (RM) mózgu i rdzenia szyjnego u chorych z postacią rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego (RRSM) u chorych w przebiegu 2-letniej terapii lekami immunomodulującymi (DMD): IFN-β-1b (250 μg), IFN-β-1a (44 μg), IFN-β-1a (30 μg) oraz GA (20 mg). Badanie trwało 24 miesiące. Materiał kliniczny stanowiło 118 chorych z RRSM. Grupa chorych, u których włączono leczenie, to: 20 osób leczonych IFN-β-1a (30 μg), 40 – IFN-β-1b (250 μg), 33 – IFN-β-1a (44 μg) i 25 – GA (20 mg). W badanej grupie przeważały kobiety – 66,1%. Średni wiek chorych wynosił 29,0±8,6 (18-50) roku; wartość EDSS w chwili rozpoczęcia leczenia – 2,3±0,9 pkt; roczny wskaźnik rzutów (ARR) – 0,82. W badaniu stwierdzono podobny wpływ poszczególnych leków na oceniane parametry. Po dwóch latach leczenia wartość EDSS wyniosła 2,6±1,3 pkt (wzrost o 0,3 pkt). Zaobserwowano zmniejszenie rocznego wskaźnika rzutów (ARR) do 0,55 (redukcja o 32,9%). Stwierdzono wyraźną różnicę progresji choroby w ocenie RM – po pierwszym roku progresję stwierdzono u 87,0% chorych, po drugim roku leczenia – u 42,9%. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują, że badane leki działają podobnie na postęp choroby, leczenie DMD wpływa stabilizująco na narastanie niesprawności tylko u części chorych, korzystny wpływ leczenia immunomodulującego obserwowano szczególnie w drugim roku leczenia, a obecność nowych rzutów choroby w trakcie kuracji jest najważniejszym klinicznym wykładnikiem braku odpowiedzi na leczenie.
    Źródło:
    Aktualności Neurologiczne; 2010, 10, 3; 134-144
    1641-9227
    2451-0696
    Pojawia się w:
    Aktualności Neurologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Krztusiec jako przyczyna kaszlu u dzieci leczonych w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej WIM w latach 2009–2013
    Pertussis as a reason of cough in children hospitalised in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine from 2009 to 2013
    Autorzy:
    Moes-Wójtowicz, Alicja
    Wawrzyniak, Agata
    Fiodorowicz, Ewa
    Rzeszotarska, Agnieszka
    Dadas-Stasiak, Ewa
    Kalicki, Bolesław
    Jung, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1032485.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    acute cough
    apnea
    chronic cough
    pertussis
    recurrent respiratory tract infections
    przewlekły kaszel
    ostry kaszel
    nawracające zakażenia układu oddechowego
    krztusiec
    bezdech
    Opis:
    A retrospective analysis of medical data of 157 children, suspected for pertussis, aged from 1 month to 17 years, hospitalised in Paediatric, Nephrology and Allergology Clinic, Military Institute of Medicine from January 2009 to March 2013 was undertaken. Information concerning age, sex, duration of cough, presented symptoms and laboratory tests results were analysed. Statistical analysis was performed using standard statistical software (Statistica PL). The significance level was set as p<0.05. Pertussis, as a reason of cough, was found in 31 cases. Statistical analysis showed no significant differences between patients with acute and chronic cough, as far as a frequency of pertussis infection is concerned. Gender was not associated with the pertussis infection (p>0.05). Occurrence of cough and apnea was strongly associated with positive pertussis serologic laboratory tests. The statistical significance between low amount of white blood cells and low Biernacki’s test rate and positive pertussis serologic laboratory tests was found. This finding does not fit to a classical course of disease. The reason of this discrepancy may be a fact, that in analyzed group only two children werenot vaccinated (under the age of 2 months). The classical course of disease is observed only among unvaccinated patients. Among children diagnosed due to recurrent respiratory tract infections 8.3% had positive pertussis serologic laboratory tests.
    Analizie retrospektywnej poddano dokumentację medyczną 157 dzieci w wieku od 1. miesiąca do 17 lat hospitalizowanych w Klinice Pediatrii, Nefrologii i Alergologii Dziecięcej Wojskowego Instytutu Medycznego w okresie od stycznia 2009 do marca 2013 roku, u których wysunięto podejrzenie krztuśca. Analizowano informacje dotyczące wieku, płci, czasu trwania kaszlu, prezentowanych objawów przed przyjęciem i w chwili przyjęcia do Kliniki oraz wyników badań laboratoryjnych. Do analizy statystycznej wyników wykorzystano program Statistica PL, przyjmując poziom istotności p<0,05. Krztusiec jako przyczynę kaszlu potwierdzono u 31 badanych pacjentów. Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w częstości wykrywania zakażenia krztuścem u dzieci z kaszlem ostrym i przewlekłym. Nie wykazano różnicy w częstości występowania krztuśca pomiędzy dziewczynkami i chłopcami. Znaleziono istotną statystycznie zależność pomiędzy występowaniem kaszlu i bezdechów a laboratoryjnym potwierdzeniem krztuśca. Wykazano również istotną statystycznie zależność pomiędzy niższymi wartościami liczby leukocytów (WBC) oraz odczynu Biernackiego (OB) a rozpoznaniem krztuśca, co nie pokrywa się z klasycznym obrazem choroby. Niezgodność ta może wynikać z faktu, iż w badanej grupie znalazło się tylko dwoje dzieci niezaszczepionych przeciwko krztuścowi (dzieci poniżej 2. miesiąca życia), a tylko u osób nieszczepionych możemy obserwować klasyczny, pełnoobjawowy przebieg choroby. W grupie dzieci diagnozowanych z powodu nawracających zakażeń układu oddechowego stwierdzono zakażenie krztuścem u 8,3%.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2013, 9, 1; 73-77
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies