Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Wars" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Prywatyzacja konfliktów zbrojnych i jej wpływ na bezpieczeństwo międzynarodowe w XXI w.
    The impact of the privatization of armed conflict on international security in the twenty-first century.
    Autorzy:
    Lasoń, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/505983.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Private military companies (PMCs)
    contractors
    international security
    armed conflicts and wars
    international law
    Opis:
    The goal of this paper is to present and explain the relation between private military companies (PMC) activities and the privatization of armed conflicts (wars) in the second decade of the XXI century. Especially the influence of PMC on international security. Many researchers claim that along with the depletion of energy resources, the role of such transnational actors as the PMC’s will rise. However their role is visible already. The post-9/11 wars in Afghanistan and Iraq prompted an exponential growth in the private military companies, increasing not only the sheer size of the industry but the types of services as well. Therefore the author will conduct a short analysis of this specific international relations actor and his effect on international security in the second decade of the XXI century. The literature dedicated to this issue is vast, and mainly Anglo-Saxon (for example the publications of Peter Singer and Carlos Ortiz). Along with documents and analysis from conflict and international peace (ex. SIPRI) and energy security (ex. Center for Strategic & International Studies ) research centers they will be the foundation of this analysis.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2015, 1; 95-113
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konflikt w Jemenie jako przykład wojny zastępczej
    War in Yemen as a Proxy War in the Middle East
    Autorzy:
    Styszyński, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/506053.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Iran
    Saudi Arabia
    proxy wars
    Yemen
    Huthi
    AQAP
    GCC
    Arabia Saudyjska
    wojna zastępcza
    konflikt jemeński
    RWPZ
    Opis:
    Recent developments in Yemen demonstrate growing proxy wars between the regional powers: Saudi Arabia and Iran. This type of conflict relies on warfare in neighboring countries instead of direct combats with the enemy. In fact, the alternative conflicts avoid disastrous consequences of conventional war and they put pressure on opponents. The polarization between the two geopolitical blocks is evident especially in the context of rivalry between different political factions supported by Teheran or Riyadh. Besides, all sides involved in the conflict try to dominate on the Yemeni political scene and the Middle East. However, the analysis presented in the paper demonstrates that the conflict in Yemen creates various threats for the stability of the Gulf and worldwide security.
    Ostatnie wydarzenia na Bliskim Wschodzie, w tym w krajach Zatoki Perskiej, wskazują na rosnące znaczenie wojny zastępczej między głównymi mocarstwami regionalnymi, Arabią Saudyjską i Iranem. Konflikt tego typu opiera się na prowadzeniu określonych działań militarnych, gospodarczych i politycznych w sąsiednich krajach, co pozwala uniknąć konwencjonalnego starcia między głównymi przeciwnikami. Polaryzacja irańsko-saudyjska jest szczególnie widoczna na przykładzie konfliktu jemeńskiego, w którym ścierają się różne frakcje polityczne i wpływy głównych stron zaangażowanych w kryzys
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2018, 3; 243-256
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rosyjskie rozwinięcia teorii „małej wojny”. Wymiar historyczny i współczesny
    The Russian Development of the “Small Wars” Theory: Historical and Contemporary Dimension
    Autorzy:
    Krzak, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556407.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    irregular wars
    guerrilla wars
    hybrid conflict
    hybrid war
    asymmetrical warfare
    active intelligence
    active measures
    diversion
    disinformation
    small war
    wojny nieregularne
    wojny partyzanckie
    konflikt hybrydowy
    wojna hybrydowa
    wojna asymetryczna
    wywiad aktywny
    środki aktywne
    dywersja
    dezinformacja
    mała wojna
    Opis:
    After the Cold War, analysts in many countries were unable to accurately rationalise the emerging threats that did not fit into the contemporaneous concepts and could not be clearly classified. The search for a new canon of martial art led military people, polemologists and experts to define the phenomenon of new wars as conflicts referred to as „hybrid wars”. However, this attempt turned out to be insufficient, as it did not allow to unequivocally determine the nature of future wars and conflicts, especially in view of the ambiguity of events in Ukraine or North Africa. The paper is devoted to the analysis of what is important from the point of view of the theory and practice of the art of war, i.e. the Western and Russian authors’ views on the phenomenon that combines a variety of forms and methods of conventional and irregular (guerrilla) actions against a historical and contemporary backdrop.
    Po zimnej wojnie analitycy w wielu krajach nie mogli dokładnie zracjonalizować pojawiających się zagrożeń, które nie pasowały do ówczesnych koncepcji i nie można było ich jednoznacznie sklasyfikować. Poszukiwania nowego kanonu sztuki wojennej doprowadziły wojskowych, polemologów oraz ekspertów do zdefiniowania zjawiska nowych wojen jako konfliktów określanych mianem „wojen hybrydowych”. Jednakże próba ta okazała się niewystarczająca – nie pozwala jednoznacznie określić charakteru przyszłych wojen i konfliktów, zwłaszcza wobec niejednoznaczności wydarzeń na Ukrainie czy w Afryce Północnej. Artykuł został poświęcony – istotnej z punktu widzenia teorii i praktyki sztuki wojennej – analizie poglądów zachodnich i rosyjskich autorów na zjawisko łączące różne formy i metody działań konwencjonalnych i nieregularnych (partyzanckich) w perspektywie historycznej i współczesnej.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2019, 4; 183-200
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Interwencja NATO w Jugosławii w 1999 roku. W dwudziestą rocznicę ataku – przyczyny i konsekwencje
    NATO’s Intervention in Yugoslavia in 1999. On the Twentieth Anniversary of the Attack – Causes and Consequences
    Autorzy:
    Gibas-Krzak, Danuta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953900.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Kosovo
    Yugoslavia
    Serbia
    NATO
    new wars ethnic conflict
    ethnic cleansing
    organized crime
    Kosowo
    Jugosławia
    NATO, nowe wojny
    konflikt narodowościowy
    czystki etniczne
    przestępczość zorganizowana
    Opis:
    The main aim is to present the historical and political conditions of NATO’s attack on Yugoslavia and to show the consequences of this operation, the main effect of which was the creation of the so-called the independent state of Kosovo, which is essentially an unstable controversial territory, constituting the basis for the development of organized crime and other asymmetrical threats. The air operation codenamed „Allied Force” began a new chapter in the history of the Alliance, which for the first time undertook military action without the mandate of the UN Security Council, thus creating a dangerous precedent for the future. The Serbs were forced to leave Kosovo under the supervision of the UN as a result of this operation. However, it is hard to talk about the defeat of the Serbs, because the army was not defeated, and the soldiers did not give up and could fight further. Their involvement could, however, lead to the total economic extermination of the country by the coalition of NATO states, which proved that it has no scruples in destroying civilian (also economic) purposes. The author emphasizes that the developed structures of organized crime and corruption of the so-called Kosovo states do not give hope for positive forecasting in the development of its statehood.
    Głównym celem jest przedstawienie uwarunkowań historycznych i politycznych ataku NATO na Jugosławię oraz ukazanie konsekwencji tej operacji, której głównym efektem było powstanie tzw. niezależnego państwa Kosowa, będącego w istocie niestabilnym terytorium spornym, stanowiącym bazę dla rozwoju przestępczości zorganizowanej i innych zagrożeń asymetrycznych. Operacja powietrzna o kryptonimie „Allied Force” rozpoczęła nowy rozdział w historii Sojuszu, który po raz pierwszy podjął działania zbrojne bez mandatu Rady Bezpieczeństwa ONZ, stwarzając tym samym niebezpieczny precedens na przyszłość. Serbowie w wyniku tej operacji zostali zmuszeni do pozostawienia Kosowa pod nadzorem ONZ. Trudno jednak mówić o porażce Serbów, bowiem armia nie została pokonana, a żołnierze nie poddali się i mogli walczyć dalej. Ich zaangażowanie mogłyby jednak doprowadzić do całkowitego wyniszczenia ekonomicznego państwa przez koalicję państw NATO, która udowodniła, że nie ma skrupułów w niszczeniu celów cywilnych (także gospodarczych). Autorka podkreśla, że rozwinięte struktury przestępczości zorganizowanej i korupcja przywódców tzw. państwa kosowskiego nie stwarzają nadziei na pozytywne prognozowanie w zakresie rozwoju jego państwowości
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2019, 1; 299-318
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Fragmented Middle East: Persistent Insecurity, Rising Instability
    Podzielony Bliski Wschód: trwała niepewność, rosnąca niestabilność
    Autorzy:
    Issa, Alex
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1803831.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    terroryzm
    Bliski Wschod
    migracja
    uchodźcy
    aktorzy niepaństwowi
    wojna domowa
    bezpieczeństwo narodowe
    Middle East
    Terrorism
    Non-State Actors
    Proxy Wars
    Rivalries
    Instability
    Refugees
    Human Security
    Opis:
    Po ataku na Centrum Handlu Światowego (World Trade Center – WTC) we wrześniu 2001 r. Bliski Wschód stał się centralnym punktem amerykańskiej interwencji wojskowej. Chaos powiększyła kolejna interwencja amerykańska w Iraku w ramach operacji „Iracka Wolność” w 2003 r. W swoim artykule autor podkreśla, że obecnie, dwadzieścia lat po ataku na WTC, region Bliskiego Wschodu pozostaje regionem niebezpiecznym, ze zdestabilizowaną architekturą bezpieczeństwa narodowego i bezpieczeństwa regionalnego. Analizując sytuację w czterech wybranych krajach: Iraku, Syrii, Libanie oraz Egipcie, udowadnia tezę postawioną na początku artykułu. Wskazuje wyraźnie, że wielotysięczne demonstracje z okresu tzw. Arabskiej Wiosny nie przyniosły zamierzonego efektu, przyczyniając się do kryzysów humanitarnych, masowej migracji czy wręcz umocnienia władzy autorytarnych liderów.
    After the 9/11 attacks, the Middle East became the centre of the American military interventions. After Afghanistan in 2001, the US decided to invade Iraq and depose Saddam Hussein in order to bring democracy to the country. In 2021, Iraq is still suffering from a number of problems – social, economic, but also political and security-related – as foreign interference and terrorist attacks have become inherent to the Iraqi daily life. In the Arab spring context, Syria and Egypt saw massive demonstrations, leading firstly to civil and proxy wars and to the proliferation of terrorist groups; and secondly, to the re-establishment of a dictatorship facing many security challenges. The Lebanese case is more complex. The fragility of the state and the predominance of sectarianism and the states within a state phenomenon, to which we can add two major refugee issues with the Palestinians and the Syrians, as well as an aggressive neighbour in the South and constant foreign interference, make the national security concept debatable among the population and political leaders, preventing a concrete national security strategy from being established. With the current economic crisis, a new dimension of national security is added to the state which is already struggling to ensure its duties towards its population. Through these case studies, this article aims to present how each of these countries perceives its national security and the problems it is facing in order to suggest some recommendations for long-term sustainable responses to some of these challenges.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2021, XLIV, 3; 169-178
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wpływ wojen polsko-pomorskich na status prawny Pomorza do XIII wieku
    Influence of Polish-Pomeranian wars on legal status of Pomerania until 13th century
    Autorzy:
    Kruszewski, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/965360.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Polska
    Pomerania
    Roman Empire
    Denmark
    subordination
    authority
    Medieval times
    10–12th century
    wars
    Polska
    Pomorze
    Cesarstwo Rzymskie
    Dania
    podległość
    zwierzchnictwo
    średniowiecze
    X–XII wiek
    wojny
    Opis:
    The purpose of this publication is a dynamic analysis of Polish-Pomeranian conflict’s power in legal-dogmatic and historical profile, to say nothing of geographical and military matters. Whereas it is particularly important to shape the problem, based on a settling of the way, in which Pomeranian dukes were relatives to Piast dynasty – agnate (paternal) or on mother’s side. Recently an old concept has started to spread – it says that Pomeranian dukes were of Piast descent, which leads to a ascertaining that there were no strong centres of power in Pomerania before conquest of Mieszko. Svatopluk Mieszkowic received the power over Pomerania, what led to exile of stepmother Oda and half-brothers and retrieval of power later subsequently caused conflicts between the two lines od dynasties in the next centuries. Considerations about the wars’ influence on legal status of medieval Pomerania have to be preceded by an analysis in the field of imperial power over this land. Historian of state and law must see – having looked at the sources – the fundamental thing, that the whole Pomerania, from Odra river to Gdańsk was a one entity, which came under the authority of Roman Empire. It stems unambiguously from medieval sources, Widukind from Korbea describes battles of Mieszko I with Wichmann and therefore clearly demarcate the legal status of Pomerania from other lands of Polish sovereign. It is similar by Merseburg bishop Thietmar. He wrote clearly, that Mieszko payed the Caesar a tribute „up to Warthe river“. It means, that the whole area of Pomerania was a belt of tributary lands of Empire. The conquest of Pomerania always began from the east area, and ended by the west. It was so at the time of Mieszko I. Then the full incarnation of Pomerania to Poland followed. At the period aft er the defeat of Mieszko II, and to the death of Władysław I Herman Pomerania were in a loose dependence on Poland. It changed by the rules of Bolesław III Wrymouth. The conquest of West Pomerania took place after 1113, maybe till 1124, but source records are a bit sparse. Tribute and duty to give help was a sign of dependence. Teodor Tyc outstandingly interpreted the law constructions of Merseburg treaty with Lotar III: „The authority of Polish duke is an indirect degree of something between Pomeranian duke and the highest sovereign, Caesar“. The Wrymouth King payed feudal homage, because Pomerania was under the authority of Empire. At the time of feudal regionalization the ultimate failure of Polish politics in Pomerania happened. Already in 1147 Germany, Denmark and Poland together stood against Pomeranians. The last attempt to maintain the balance between Polish and German influences in Pomerania was a ‘Kruszwica agreement’ in 1148, however Poland was being systematically tormented by feudal fragmentation and thus was losing control over Pomerania. It lasted till 1181, when Bogusław I admitted the victory of Caesar in Lübeck.
    Celem artykułu jest dynamiczna analiza konfliktu polsko-pomorskiego w profilu prawnodogmatycznym i historycznoprawnym, z pominięciem kwestii geograficznych i militarnych. Szczególnie ważne jest sprofilowanie problemu, oparte na rozstrzygnięciu, czy książęta pomorscy byli krewnymi Piastów po mieczu, czy po kądzieli. Ostatnio zaczyna upowszechniać się powrót do koncepcji piastowskiego pochodzenia książąt pomorskich, co musi prowadzić do konstatacji, że przed podbojem Mieszkowym nie było na Pomorzu silnych ośrodków władzy. Teoretyczne nadanie Świętopełkowi Mieszkowicowi władzy nad Pomorzem, zakończone wygnaniem macochy Ody wraz z braćmi przyrodnimi, i późniejsze odzyskanie tam władzy całymi wiekami rodziło konflikty między obu liniami dynastii. Rozważania na temat wpływu wojen na status prawny średniowiecznego Pomorza muszą być poprzedzone analizą zakresu władzy cesarskiej nad tą krainą. Historyk państwa i prawa musi dostrzec w źródłach rzecz podstawową, że całe Pomorze od Odry po Gdańsk było jedną jednostką, podległą w średniowieczu władzy zwierzchniej cesarstwa rzymskiego. Jednoznacznie wynika to ze źródeł średniowiecznych. Widukind z Korbei, opisując walki Mieszka I z Wichmanem, wyraźnie rozgranicza status prawny Pomorza od innych ziem polskiego władcy. Podobnie jest u biskupa merseburskiego Thietmara. Ten ostatni pisze wyraźnie, że Mieszko płacił cesarzowi trybut „aż po rzekę Wartę”. Czyli cały obszar Pomorza stanowił pas ziem trybutarnych cesarstwa. Podbój Pomorza zawsze zaczynał się od części wschodniej, a kończył na zachodniej. Tak było już za Mieszka I. Nastąpiło wtedy pełne wcielenie Pomorza do Polski. W okresie po klęsce Mieszka II do śmierci Władysława I Hermana Pomorze pozostawało w luźnej zależności od Polski. Zmieniło się to za Bolesława III Krzywoustego. Podbój Pomorza Zachodniego miał miejsce po 1113 r., może do 1124 r., ale zapiski źródłowe są tu skąpe. Trybut i obowiązek udzielania pomocy był oznaką podległości. Konstrukcje prawne traktatu merseburskiego z Lotarem III znakomicie odczytał Teodor Tyc: „Zwierzchnictwo księcia polskiego stanowi stopień pośredni między księciem pomorskim a najwyższym suwerenem, cesarzem”. Krzywousty złożył hołd lenny, bo Pomorze było pod zwierzchnictwem cesarskim. W okresie rozbicia dzielnicowego doszło ostatecznej klęski polskiej polityki na Pomorzu (jeszcze w 1147 r. Niemcy, Dania i Polska wspólnie występowały przeciwko Pomorzanom). Ostatnią próbą zachowania równowagi między wpływami polskimi i niemieckimi na Pomorzu był układ kruszwicki z 1148 r., jednak Polska, trawiona rozbiciem dzielnicowym, systematycznie traciła kontrolę nad Pomorzem, aż do 1181 r., gdy w Lubece Bogusław I uznał zwierzchność cesarza.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2018, 21; 15-42
    1733-0335
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność urzędnika za przestępstwa popełnione z chęci zysku w okresie międzywojennym
    Responsibility of officials for crimes committed for profit in Poland between the two world wars
    Autorzy:
    Machura, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/533264.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    civil servant responsibility
    bribery
    crimes committed for profit
    death penalty
    Poland between the two world wars
    odpowiedzialność urzędnika
    łapownictwo
    przestępstwa popełnione z chęci zysku
    kara śmierci
    okres międzywojenny
    Opis:
    Between the two world wars a new model of public administration, with a new type of civil servants, was created. Officials from the parts of Poland that had belonged to different partitions had different qualifications and represented different moral and ethical standards. Clerical matters required solutions going beyond administrative structures and staff training, and also included fraud prevention. Despite the euphoria of independence, poverty, hunger, unemployment, and uncertainty of the future led to an increase in crime, also among civil servants. The situation was also hampered by the lack of uniform legislation. To prevent crimes committed by civil servants, an array of disciplinary rules were introduced including the penalty of death by firing squad. It was the most rigorous legislation punishing dishonest civil servants in Polish history. Historical sources based on the press releases from the period demonstrate that most such judgments concerned the military. Later, the law relaxed, and crimes such as passive and active bribery received model regulation in the Criminal Code of 1932, on which current criminal legislation is partially based.
    W okresie międzywojennym tworzono na nowo model administracji publicznej, kształtował się wzorzec urzędnika państwowego. Pochodzący z różnych zaborów urzędnicy mieli odmienne kwalifikacje i reprezentowali inne wzorce moralne i etyczne. Sprawy urzędnicze wymagały rozwiązań nie tylko w zakresie struktur administracji i kształcenia kadr, ale także przeciwdziałania nadużyciom w związku z wykonywaną pracą. Mimo euforii z powodu odzyskania niepodległości bieda, głód, brak pracy i niepewność przyszłości nękały ówczesne społeczeństwo, co prowadziło do wzrostu przestępczości, także urzędniczej. Sytuację utrudniał również brak jednolitego ustawodawstwa, które należało jak najszybciej zunifikować. W celu przeciwdziałania przestępstwom popełnionym z chęci zysku przez urzędników oprócz przepisów dyscyplinarnych i porządkowych wprowadzono najsurowszą karę za tego typu przestępstwa: karę śmierci przez rozstrzelanie. Uchwalona doraźnie, miała ona głównie charakter odstraszający. Było to najbardziej rygorystyczne ustawodawstwo dotyczące nieuczciwości urzędników w historii Polski. Źródła historyczne opierające się na wiadomościach prasowych z tego okresu podawały, że wykonane wyroki dotyczyły w przeważającej części wojskowych. W późniejszym okresie kary złagodzono, a przestępstwa takie jak łapownictwo bierne lub czynne zostały w modelowy sposób uregulowane w Kodeksie karnym z 1932 r., na którym opiera się częściowo współczesne ustawodawstwo karne.
    Źródło:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego; 2016, 19; 273-295
    1733-0335
    Pojawia się w:
    Studia z Dziejów Państwa i Prawa Polskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trump and the Conservative Movement
    Donald Trump i ruch konserwatywny
    Autorzy:
    Bryk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029639.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Trump’s presidency
    American Conservatism in the 21st century
    culture wars
    populism
    liberal oligarchy
    technocracy
    identity politics
    prezydentura Donalda Trumpa
    konserwatyzm amerykański w XXI wieku
    wojny kulturowe
    populizm
    oligarchia liberalna
    technokracja
    polityka tożsamościowa
    Opis:
    United under Regan by anti-communism, the US Conservative movement is now deeply divided. This division was already visible in the so-called Sarah Palin’s conservative populism and the Tea Party movement. However, it showed itself in full force when the Republican party elite, living in symbiosis with liberals from the Democratic Party, had to respond to Donald Trump’s electoral success. It turned out that the traditional Republican electorate did not back the party’s globalist elite, but an outsider. Trump gained the support of that section of conservatives who rejected integration into the hegemonic ideology of leftist liberalism with its destructive narrative of “American iniquity” and the adoption of the technocratic global oligarchy model as the only possible “end of history”. Conservatives supporting Trump’s candidacy referred to the tradition of American conservatism, appealing to the Founding Fathers, the Constitution and national pride and supporting the idea of metaphysical freedom, ontologically rooted in being greater than the autonomous will of the individual. Thus, the possibility of agreement with the oligarchic elite professing identity liberalism is very limited. However, it is possible to create a tactical alliance between conservatives, especially religious ones, and libertarians. Despite fundamental anthropological and philosophical differences, the link is a common enemy – liberal identity politics. Additionally, Trump’s victory forces all currents in Regan’s conservative coalition to revise their goals and adjust to the new reality, as Trump did not appeal to economic globalism but called for the restoration of social solidarity and republican responsibility for all. He was aware of the possibility of creating a new coalition in the camp of conservatives and republicans, which must find a new common political goal, combining social and cultural conservatism with economic populism. Donald Trump, however, met with stiff opposition from conservatives who accept the technocratic hegemony of leftist liberalism along with the sexual revolution and new anthropology.
    Zjednoczony za czasów Regana, dzięki antykomunizmowi, amerykański ruch konserwatywny jest obecnie głęboko podzielony. Podział ten widać było jeszcze w tzw. konserwatywnym populizmie Sary Palin oraz ruchu Tea Party. Uwidocznił się on jednak z całą mocą, gdy żyjące w symbiozie z liberałami z Partii Demokratycznej elity Partii Republikańskiej musiały zareagować na sukces wyborczy Trumpa. Okazało się, że tradycyjny elektorat Republikanów nie poparł globalistycznie nastawionych elit partii, lecz człowieka „z zewnątrz”. Trump zyskał poparcie tej części konserwatystów, którzy odrzucali integrację z hegemoniczną ideologią lewicowego liberalizmu wraz z jego narracją „amerykańskiej nieprawości” oraz przyjęcie modelu technokratycznej, globalnej oligarchii jako jedynie możliwego „końca historii”. Konserwatyści popierający Trumpa odwoływali się do tradycji konserwatyzmu amerykańskiego, stale odnoszącego się do ojców założycieli, Konstytucji i narodowej dumy, popierającego ideę wolności metafizycznej, ontologicznie zakorzenionej w bycie większym niż autonomiczna wola jednostki. Tym samym płaszczyzna porozumienia z wyznającą liberalizm tożsamościowy elitą oligarchiczną jest bardzo niewielka. Możliwe okazuje się jednak stworzenie taktycznego sojuszu konserwatystów, zwłaszcza religijnych, z libertarianami. Mimo zasadniczych różnic antropologicznych i filozoficznych łącznikiem jest wspólny wróg – liberalna polityka tożsamościowa. Zwycięstwo Trumpa sprawia, że wszystkie nurty konserwatywnej koalicji Regana muszą zrewidować swe cele i dostosować się do nowej rzeczywistości, tym bardziej że Trump nie odwoływał się do globalizmu ekonomicznego, lecz wzywał do odbudowy solidarności społecznej i republikańskiej odpowiedzialności za wszystkich. Był świadom możliwości stworzenia nowej koalicji w obozie konserwatystów i republikanów, która musi znaleźć nowy wspólny cel polityczny, łączący konserwatyzm społeczny i kulturowy z populizmem gospodarczym. Donald Trump spotkał się jednak ze zdecydowanym sprzeciwem konserwatystów akceptujących technokratyczną hegemonię lewicowego liberalizmu wraz z rewolucją seksualną i nową antropologią.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2021, 1; 195-227
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies