Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "PACT" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Zaangażowanie Polski w inicjatywy rozbrojeniowe w latach 80. XX wieku – grupa robocza PZPR-SPD i plan Jaruzelskiego
    Poland’s Involvement in Disarmament Initiatives in the 1980s: PZPR-SPD Working Group and Jaruzelski’s Plan
    Autorzy:
    Świder, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953883.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    Jaruzelski’s plan
    PZPR-SPD working group
    disarmament
    arms control
    NATO
    Warsaw Pact
    plan Jaruzelskiego
    grupa robocza PZPR-SPD
    rozbrojenie
    kontrola zbrojeń
    Układ Warszawski
    Opis:
    In the mid-1980s, Poland, fighting for a return to the international political arena after imposing diplomatic sanctions on it due to the imposition of martial law in 1981, engaged in two disarmament projects. These were works within the PZPR-SPD working group and Jaruzelski’s plan announced in 1987. Both of these initiatives referred to earlier Polish concepts, first of all the Rapacki plan and the Gomułka plan. The initiative to establish a joint working group came from the West German Social Democrats, who saw in it the possibility of breaking the international isolation of Poland, and for the SPD to remain in international circulation. The Jaruzelski plan, harmonizing with the plan of Mikhail Gorbachev, was an expression of the changes taking place under the influence of perestroika in both Poland and the USSR. Consulted with other states of the Warsaw Pact, mainly from the USSR (a delegation of experts from the USSR took active part in its formation) became the basis for other disarmament / peaceful socialist countries.
    W połowie lat 80. XX wieku Polska, walcząc o powrót na międzynarodową arenę polityczną po nałożeniu na nią sankcji dyplomatycznych z powodu wprowadzenie stanu wojennego w 1981 r., zaangażowała się w dwa projekty rozbrojeniowe – prace w ramach grupy roboczej PZPR-SPD i plan Jaruzelskiego ogłoszony w 1987 r. Obie inicjatywy nawiązywały do wcześniejszych polskich koncepcji, przede wszystkim planu Rapackiego i planu Gomułki. Inicjatywa powołania wspólnej grupy roboczej wyszła ze strony zachodnioniemieckich socjaldemokratów, którzy widzieli w niej możliwości przełamania izolacji międzynarodowej Polski, a dla SPD szansę pozostania w obiegu międzynarodowym. Natomiast plan Jaruzelskiego harmonizujący z planem Michaiła Gorbaczowa był wyrazem przemian zachodzących pod wpływem pierestrojki zarówno w Polsce, jak i ZSRR. Konsultowany z innymi państwami Układu Warszawskiego, głównie ze Związkiem Radzieckim (delegacja ekspertów z tego kraju brała aktywny udział w jego kształtowaniu), stał się podstawą dla innych inicjatyw rozbrojeniowych/pokojowych państw socjalistycznych.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2019, 1; 257-280
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uwarunkowania bezpieczeństwa Polski na przełomie XX i XXI wieku
    Determinants of Poland’s Security at the Turn of the 20th and 21st Centuries
    Autorzy:
    Elak, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557423.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    security
    defense
    Warsaw Pact
    North Atlantic Alliance
    strategic security environment
    geopolitical location
    security strategy
    bezpieczeństwo
    obronność
    Układ Warszawski
    Sojusz Północnoatlantycki
    strategiczne środowisko bezpieczeństwa
    geopolityczne położenie
    strategia bezpieczeństwa
    Opis:
    Poland – one of the countries of the former communist bloc, and a member of the Warsaw Pact after World War II – has undergone two major states of functioning on the international arena to this day. As a satellite country of the Soviet Union, it built its foundations of security and defence, based on the military and political strength of the Warsaw Pact against Western Europe, the United States, and generally against NATO. The collapse of the Soviet Union and the transformations that took place across Eastern Europe in the early 1980s resulted in a situation in which the country detached itself from the communist system, built its democracy and, as a neutral country, sought membership in NATO and the European Union, the two guarantors of building its own security policy and defence, given Poland’s geopolitical location. The goal of this paper is to familiarize the reader with the ways in which Poland built its national and international security at the turn of the 20th and 21st centuries against the background of the wave of geopolitical changes taking place in Europe. The paper provides an in-depth analysis of Poland’s security environment after 1989, presents the chronology of changes made internationally to join Poland to both NATO and European structures, and the country’s contribution to supporting world peace.
    Polska jako jeden z wielu krajów dawnego bloku komunistycznego i członek Układu Warszawskiego przechodziła po II wojnie światowej dwa zasadnicze stany funkcjonowania na arenie międzynarodowej. Po pierwsze, będąc krajem satelitarnym Związku Radzieckiego, swoje fundamenty bezpieczeństwa i obronności budowała w oparciu o siłę militarną i polityczną UW przeciwko krajom Europy Zachodniej i Stanom Zjednoczonym, a więc przeciwko NATO. Po drugie, rozpad ZSRR oraz przemiany polityczno-społeczne i militarne w Europie Wschodniej na początku lat 80. XX w. spowodowały sytuację, w której Polska oderwała się od komunistycznego systemu. Pozwoliło jej to na budowanie demokracji i – jako krajowi neutralnemu – na dążenie do przynależności do NATO (również do Unii Europejskiej) jako gwaranta budowania własnej polityki bezpieczeństwa i obronności. Obecnie w drugiej dekadzie XXI w. Polska, ze względu na swoje niekorzystne geopolityczne położenie w Europie i aspiracje międzynarodowe, wiedzie prym w wywiązywaniu się z zobowiązań sojuszniczych oraz w zwiększaniu nakładów finansowych na modernizację przemysłu i zakupu nowych technologii, w tym na modernizację armii. Celem artykułu jest przedstawienie czytelnikowi, jak Polska budowała swoje bezpieczeństwo narodowe i międzynarodowe na przełomie XX i XXI w., w aspekcie zmian geopolitycznych w Europie. W artykule zawarto dogłębną analizę środowiska bezpieczeństwa Polski po roku 1989, przedstawiono chronologię zmian dokonywanych na arenie międzynarodowej w celu przyłączenia Polski do NATO i struktur europejskich oraz wkład naszego kraju w wspieranie pokoju na świecie.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2020, 2; 33-47
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    La France, la Pologne et l’«esprit de Locarno» dans le projet de pacte oriental (1933–1934)
    France, Poland and the “spirit of Locarno”. Poland and the French project of the Eastern Pact (1933-1934)
    Autorzy:
    Dessberg, Frédéric
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216277.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    French foreign policy (1918–1939)
    European security (1918–1939)
    Franco-Polish relations
    Locarno treaties (1925)
    non-aggression pact
    Eastern pact (1934–1935)
    Louis Barthou
    Józef Beck
    polityka zagraniczna Francji (1918–1939)
    bezpieczeństwo europejskie (1918–1939)
    stosunki polsko-francuskie
    układ z Locarno (1925)
    pakt o nieagresji
    Pakt Wschodni (1934–1935)
    Politique étrangère française (1918–1939)
    Sécurité européenne (1918–1939)
    Relations franco-polonaises
    Accord de Locarno (1925)
    Pacte de non-agression
    Pacte oriental (1934–1935)
    Opis:
    La faiblesse de l’alliance militaire franco-polonaise s’explique par des intérêts nationaux divergents en matière de sécurité. Pour la France, la priorité est donnée aux défis posés par les menaces émanant de l’Allemagne, alors que pour la Pologne, ces défis sont essentiellement liés à la Russie soviétique. En conséquence, une ambiguïté est apparue dans la coopération militaire franco-polonaise, d’autant plus que la France préférait un système de sécurité collective et la Pologne des accords bilatéraux. La France a sécurisé ses frontières avec l’accord de Locarno, tandis que pour l’Europe centrale, elle souhaitait un accord de sécurité collective impliquant l’URSS. Dans le même temps, la conclusion par la Pologne d’un pacte de non-agression avec l’URSS est l’occasion pour la France de limiter ses engagements en matière d’alliance, qui doivent être concrétisés par le projet de pacte oriental – rejeté par la Pologne – en tant que «Locarno oriental». La question du projet a cependant révélé les limites du système de sécurité collective de la Société des Nations et, bien qu’il ne remette pas formellement en cause l’alliance existante, il a éloigné la Pologne et la France.
    The weakness of the Franco-Polish military alliance stemmed from conflicting perceptions of security. France prioritized possible threats from Germany, while for Poland these threats came from Soviet Russia. This introduced ambiguity into their military cooperation, especially since France preferred a collective security system while Poland favored bilateral agreements. France secured its borders with the Locarno treaties, while for Central Europe it wanted a collective security agreement involving the USSR. Poland’s conclusion of a nonaggression pact with the USSR was an opportunity for France to limit its alliance commitments, which was to take concrete form in the draft Eastern Pact, rejected by Poland as an “Eastern Locarno”. It revealed the limits of the League of Nations’ collective security system and distanced Poland and France from each other, although it did not formally call into question the existing alliance.
    Słabość polsko-francuskiego sojuszu wojskowego wynikała ze sprzecznych interesów w zakresie bezpieczeństwa narodowego. Dla Francji priorytetowe były wyzwania związane z zagrożeniami płynącymi z Niemiec, podczas gdy dla Polski takie wyzwania odnosiły się przede wszystkim do sowieckiej Rosji. W związku z tym pojawiła się dwuznaczność w polsko- francuskiej współpracy wojskowej, szczególnie że Francja preferowała system bezpieczeństwa zbiorowego, a Polska – umowy bilateralne. Francja zapewniła sobie bezpieczeństwo granic układem z Locarno, a dla Europy Środkowej chciała układu bezpieczeństwa zbiorowego z udziałem ZSRR. Przy czym zawarcie przez Polskę paktu o nieagresji z ZSRR było dla Francji okazją do ograniczenia jej zobowiązań sojuszniczych, które miał urzeczywistniać w zamyśle – odrzucony przez Polskę – projekt paktu wschodniego jako „wschodniego Locarno”. Sprawa projektu ujawniła jednak ograniczenia systemu bezpieczeństwa zbiorowego Ligi Narodów, a także – choć formalnie nie zakwestionował istniejącego sojuszu – oddalił od siebie Polskę i Francję.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 87-100
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    L’alliance franco-polonaise et la montée des périls dans la seconde moitié des années 1930
    The Franco-Polish alliance and the rise of peril in the second half of the 1930s
    Autorzy:
    Davion, Isabelle
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216276.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    foreign policy
    Franco-Polish relations (1918–1939)
    Józef Beck
    Second Republic diplomacy
    Quai d’Orsay
    Eastern Pact (1934–1935)
    Sudetenland crisis (1938)
    polityka zagraniczna
    stosunki polsko-francuskie (1918–1939)
    dyplomacja II Rzeczypospolitej
    Pakt Wschodni (1934–1935)
    kryzys sudecki (1938)
    politique étrangère
    relations franco-polonaises (1918–1939)
    diplomatie de la Seconde République (Pologne)
    Pacte oriental (1934–1935)
    crise des Sudètes (1938)
    Opis:
    La France a considéré l’alliance franco-polonaise de 1921 comme un élément d’un système de sécurité collective prévoyant une concertation avec la Tchécoslovaquie en cas d’agression allemande. Sa position a également évolué en raison du manque de coordination entre le Quai d’Orsay et l’État-major, car il est impossible de concilier le réseau d’alliances en Europe centrale avec la préparation d’une guerre strictement défensive. Le système de sécurité collective se dégrada dans les années 1930 et se déforme de plus en plus par la suite. Le droit des peuples à l’autodétermination fut instrumentalisé dans la crise de la minorité polonaise en Tchécoslovaquie qui s’intensifia à partir de 1937. Le potentiel de coopération franco-polonaise s’est considérablement réduit lors de la crise des Sudètes. Bonnet chercha à rendre la partie polonaise responsable afin de disculper la France et de justifier sa propre attitude conciliante à l’égard de Munich. Au Quai d’Orsay, en revanche, des tendances conscientes de la dévastation de la relation franco-polonaise cherchèrent à évaluer ce qu’il est possible d’en sauver.
    France considered the Franco-Polish alliance of 1921 to be part of a collective security system that included consultation with Czechoslovakia in the event of German aggression. Its position also changed because of the lack of coordination between the Quai d’Orsay and the General Staff, as it was impossible to reconcile the network of alliances in Central Europe with the preparation of a strictly defensive war. The system of collective security deteriorated in the 1930s, and became increasingly distorted thereafter. The right of peoples to self-determination was instrumentalized in the crisis over the Polish minority in Czechoslovakia, which intensified from 1937. The potential for Franco-Polish cooperation was severely undermined by the Sudetenland crisis. Bonnet sought to blame the Polish side in order to exonerate France and justify his own conciliatory stance towards Munich. In the Quai d’Orsay, on the other hand, there were tendencies aware of the devastation of Franco-Polish relations that sought to assess what could be salvaged from them.
    Francja uważała sojusz polsko-francuski z 1921 r. za ważną część systemu bezpieczeństwa zbiorowego, przewidującego konsultacje z udziałem Czechosłowacji w przypadku agresji ze strony Niemiec. Na zmianę postrzegania sojuszu przez Francję w okresie międzywojennym wpłynął brak koordynacji między Quai d’Orsay a Sztabem Generalnym, gdyż niemożliwe było pogodzenie sieci sojuszy w Europie Środkowej z przygotowaniem do wojny ściśle defensywnej. System bezpieczeństwa zbiorowego uległ w latach 30. degradacji, a następnie stopniowo ulegał wypaczeniu. Prawo narodów do samostanowienia zostało wykorzystane instrumentalnie w czasie kryzysu wokół mniejszości polskiej w Czechosłowacji, który nasilał się od 1937 r. Współpraca polsko-francuska została znacząco naruszona podczas kryzysu sudeckiego. Georges Bonnet za kryzys sudecki starał się obciążyć odpowiedzialnością stronę polską, aby poprawić wizerunek Francji i uzasadnić własne ugodowe stanowisko wobec układu monachijskiego.
    Źródło:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe; 2022, 2; 101-116
    1733-2680
    2451-0610
    Pojawia się w:
    Krakowskie Studia Międzynarodowe
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies