Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "totalitarianism" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Sieroty po dyktatorach. Paradoksy zmiany pokoleniowej w polskiej i czeskiej literaturze po 1989 roku
    Orphaned by Dictators. The Paradoxes of Generational Change in Czech and Polish Literature after 1989
    Autorzy:
    Firlej, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879600.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    transformacja
    totalitaryzm
    kultura
    Czechy
    transformation
    totalitarianism
    culture
    Czech Republic
    Opis:
    Esej stanowi przyczynek do refleksji nad momentem transformacji, kiedy reżim totalitarny ustępuje wobec tendencji demokratyzacyjnych (na przykładzie czeskim i polskim). Zalew literatury popularnej, nagłe poszerzenie oferty kulturalnej, sprzężone z rozwojem Internetu (ze wszystkimi konsekwencjami mentalnymi tego zjawiska), skutkuje między innymi obniżeniem znaczenia literatury, przeformułowaniem jej roli, co z kolei powoduje frustrację twórców, którzy walczyli z poprzednim ustrojem. Ustępujący totalitaryzm – a jego istotą jest upolitycznienie wszelkich przejawów społecznej egzystencji z kulturą na czele ‒ pozostawia pustkę; ta z kolei wywołuje u niedawnych dysydentów/opozycjonistów poczucie paradoksalnej tęsknoty za minionym i skłania ich do postrzegania nowej rzeczywistości jako wrogiej i obcej. Nasila się poczucie zagrożenia (teza o „niszczeniu inteligencji”: M. Kundera, B. Skarga, M. Janion, P. Czapliński), pojawia się literatura nostalgiczna (A. Stasiuk, I. Dousková, P. Brycz), powstają sztuki teatralne, eksploatujące poczucie zagrożenia, dezintegracji, demonstrujące rozczarowanie nową rzeczywistością (L. Balák, D. Drábek, J. Topol). Sirotci diktátorů. Paradoxy generační výměny v české a polské literatuře po roce 1989 Tato esej zabývá se reflexi (na českém a polském příkladů) o době transformaci, kdy totalitní režim ustupuje, a demokratizační tendence se prosazují. Expanze populární literatury, náhlé rozšíření kulturní nabídky, spojené s rozvojem internetu (se všemi důsledky tohoto mentálního jevu), vede mimo jiné ke snížení významu literatury, přeformulovaní její roli, což způsobuje frustrace umĕlců-disidentů, kteří proti předchozímu režimu bojovali. Zmizení totality – a její podstatou je politizace všech forem sociální existenci (a kultury) – zanechává ‘prázdno’; paradoxní touha po minulosti vede předchozí disidenty k vnímaní nové reality jako nepřátelské. Z toho vyplývá rostoucí pocit nebezpečí (teze o „zničení inteligence”: M. Kundera, B. Skarga, M. Janion, P. Czapliński),  objeví se nostalgická literatura (A. Stasiuk, I. Dousková, P. Brycz) a divadelní hry, ve kteréch se využívá pocit rozpadu a  zklamání novou realitou (L. Balák, D. Drábek, J. Topol).
    This essay is devoted to reflection (on Czech and Polish literary and drama examples) on the moment of transition, when the totalitarian regime gives way to the democratic tendencies.  The expansion of popular literature, many cultural offerings coupled with the development of the Internet (with all the consequences of this mental phenomenon), cause among others, a reduction of the importance of literature and frustration of the creators, who fought the previous regime. Retiring totalitarianism – and its essence is the politicization of all forms of social existence – leaves a kind of ‘void’; this in turn results in paradoxical sense of longing for the past and leads former dissidents to perceive the new reality as hostile. There is a growing sense of a danger (the thesis of „the destruction of intelligence”: M. Kundera, B. Skarga, M. Janion, P. Czapliński), a nostalgic literature appears (A. Stasiuk, I. Dousková, P. Brycz) as well as the new theatre plays, exploiting the sense of disintegration, demonstrating the disappointment of current times (L. Balák, D. Drábek, J. Topol).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 149-160
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Postmodernistyczna koncepcja życia społecznego
    Postmodernist Conception of Social Life
    Autorzy:
    Kowalczyk, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1856474.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    postmodernizm
    społeczność
    naród
    państwo
    antytotalitaryzm
    solidarność
    postmodernism
    community
    nation
    state
    anti-totalitarianism
    solidarity
    Opis:
    Postmodernists’ opinions on social life are fragmentary, diverse and ambivalent and they are mainly concerned with three categories: community, nation and state. J. F. Lyotard and R. Rorty treat the origin of community as the result of a temporary social contract, whereas Z. Bauman considers freedom, differentiation and solidarity as the foundation of the political community. All postmodernists call in question ontological foundations of social life and this is why they express their criticism of the categories of nation and national state. Bauman accepts the ideas of cosmopolitism, and M. Foucault suggests the political conception instead of the ethnic-cultural conception of the nature. Postmodernists’ common position is a decided anti-totalitarianism, but they differ in their appraisal of state models; Rorty accepts the liberal model of parliamentary democracy, Lyotard considers it as out of date, and Foucault favors the ideas of anarchism, and that is why he considers any kind of political power connected with state structures to be a form of violence against man. Some postmodernists accept the idea of solidarity, but they call in question its foundations: the ontological one – the existence of the human nature, and the religious one – the idea of love of the neighbor. Rorty bases the postulate of solidarity on the belief that the differences that divide people are less important than their common characteristics. Bauman sees the basis of solidarity in the accidental character of man and in community of all people’s fate.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2005, 33, 1; 25-36
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Communist Totalitarian Regime and the Status quo of the Catholic Church in the Context of Post-War Reality of Poland (1945−1956)
    Totalitarny reżim komunistyczny i uwarunkowania sytuacyjne Kościoła katolickiego w kontekście powojennej rzeczywistości Polski (1945−1956)
    Autorzy:
    Ficek, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2108403.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    totalitaryzm
    stalinizm
    dyktatura proletariatu
    Kościół katolicki
    komunizm
    personalizm
    totalitarianism
    Stalinism
    the dictatorship of the proletariat
    Catholic Church
    communism
    personalism
    Opis:
    The fundamental purpose of this article is to present the specificity of the totalitarian communist regime to the status quo of the Catholic Church functioning in the Polish People's Republic in the early post-war period (1945−1956). Therefore, the analysis of the discussed issues allows one to expose the nature of the Stalinist system of repression described as the “dictatorship of the proletariat,” taking into account the tough and challenging situation of the Catholic Church, forced not only to fight for her survival but above all to preserve the Christian identity of the Polish nation. The reinterpretation of the Stalinist totalitarian system from the perspective of Christian personalistic praxeology discloses its unprecedentedly criminal nature. Moreover, the presentation of the fundamental assumptions of the totally anti-human and anti-Christian paradigm that characterizes the “dictatorship of the proletariat” makes it possible to interpret Stalinism in terms of not only defining but also legitimizing and even authenticating one of the most terrifying and degenerate forms of totalitarian systems of the 20th century. However, this is of crucial importance, specifically today when many emerging ideological trends often downplay the criminal nature of Stalinism and even treat the “totalitarian model” — particularly communism — as a “specific historical phenomenon” attempting to resolve many complex and multifarious socio-political, cultural and economic issues.
    Głównym celem niniejszego artykułu jest ukazanie specyfiki totalitarnego reżimu komunistycznego w odniesieniu do uwarunkowań sytuacyjnych Kościoła katolickiego funkcjonującego w przestrzeni Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej wczesnego okresu powojennego (1945-1956). Analiza omawianych zagadnień pozwala ukazać naturę stalinowskiego systemu represji określanego jako „dyktatura proletariatu” z uwzględnieniem wyjątkowo trudnej sytuacji Kościoła katolickiego zmuszonego nie tylko do walki o swoje przetrwanie, ale przede wszystkim o zachowanie chrześcijańskiej tożsamości narodu polskiego. Dokonana reinterpretacja stalinowskiego systemu totalitarnego z perspektywy chrześcijańskiej prakseologii personalistycznej ukazuje jego bezprecedensowo zbrodniczy charakter. Przedstawienie fundamentalnych założeń absolutnie antyludzkiego i antychrześcijańskiego paradygmatu charakteryzującego „dyktaturę proletariatu” pozwala zinterpretować stalinizm w kategoriach nie tylko definiujących, ale także legitymizujących, a nawet uwierzytelniających jedną z najstraszniejszych i najbardziej zdegenerowanych form systemów totalitarnych XX wieku. Ma to kluczowe znaczenie, zwłaszcza dzisiaj, kiedy pojawiające się tendencje często bagatelizują zbrodniczy charakter stalinizmu, a nawet traktują „model totalitarny” – zwłaszcza w kontekście komunizmu – jako „specyficzne zjawisko historyczne” usiłujące rozwiązać wiele skomplikowanych kwestii społeczno-politycznych, kulturowych i gospodarczych.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 4; 85-108
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozof do filozofa. Wokół listu Bolesława Micińskiego do ks. Augustyna Jakubisiaka
    Philosopher to Philosopher: Regarding a Letter by Bolesław Miciński to Fr. Augustyn Jakubisiak
    Autorzy:
    Zajączkowski, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791169.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Bolesław Miciński
    Augustyn Jakubisiak
    jednostkowość
    autodeterminizm
    historia filozofii polskiej
    idealizm niemiecki
    totalitaryzm
    individuality
    self-determination
    history of Polish philosophy
    German idealism
    totalitarianism
    Opis:
    W artykule zaprezentowano nieznany list Bolesława Micińskiego do ks. Augustyna Jakubisiaka znaleziony w jego archiwum w Bibliotece Polskiej w Paryżu. Jest to okazja do przypomnienia tych wybitnych, choć nieco zapomnianych filozofów oraz do prezentacji ich powiązań intelektualnych. Poznali się w 1937 r. w Paryżu i odtąd utrzymywali bliskie kontakty, aż do śmierci Micińskiego w 1943 r. Od początku łączył ich sprzeciw wobec idealistycznej filozofii niemieckiej oraz neopozytywizmu Koła Wiedeńskiego z jego materializmem, scjentyzmem i sceptycyzmem. Miciński odkrywał u ks. Jakubisiaka bliskie sobie poglądy na temat przestrzeni i czasu. W ostatnich esejach Micińskiego z okresu wojny pojawiają się tezy o charakterze moralnym, które głosił ks. Jakubisiak, a mianowicie jednostkowość i autodeterminizm. Jednostkowość oznacza dowartościowanie jednostki w obliczu wszystkiego, co może jej zagrażać, zwłaszcza totalizmów. Z kolei autodeterminizm to przyznanie ludzkiemu bytowi absolutnej autonomii i wolności, która działa w przyjętym uprzednio kierunku. Było to zanegowanie determinizmu i ateizmu. Konteksty wypowiedzi Micińskiego na temat jednostki i autodeterminizmu (a także słabiej zarysowane problemy czasu i przestrzeni) wskazują, że nie tylko przejął on od Jakubisiaka istotne dla niego pojęcia, lecz także osadził je w bliskim sobie kontekście światopoglądowym. Myśl polskiego duchownego musiała być dla Micińskiego podwójnie inspirująca. Po pierwsze, odkrywał w jego pracach znane sobie style filozofowania wywodzące się od św. Augustyna, Leibniza, Pascala czy Kanta. Z drugiej strony poszerzał pola własnych poszukiwań i znajdował odpowiedzi na istotne egzystencjalne pytania; zwracał się w kierunku współczesnej nauki (chociażby teorii Einsteina), a zwłaszcza chrześcijaństwa, które stawało się dla niego coraz ważniejszym intelektualnym i duchowym azylem.
    The article presents an unknown letter by Bolesław Miciński to Fr. Augustyn Jakubisiak found in his archives at the Polish Library in Paris. It is an opportunity to call to mind these outstanding but somewhat forgotten philosophers and to present their intellectual connections. After meeting in Paris in 1937, they maintained close contact until the death of Miciński in 1943. From the beginning, they were united by their opposition to the idealistic German philosophy and neopositivism of the Vienna Circle with its materialism, scientism and scepticism. In Fr. Jakubisiak, Miciński discovered views similar to his own on space and time. In Miciński’s recent essays from the war, there are moral theses that Fr. Jakubisiak has voiced, namely individuality and self-determination. Individuality means valuing an individual in the face of everything that may threaten him, especially totalitarianism. In turn, self-determination is the granting of absolute autonomy and freedom to human beings, which acts in the previously adopted way. It was the negation of determinism and atheism. The contexts of Miciński’s statements on the subject of individuality and self-determination (as well as the less outlined problems of time and space) indicate that he not only took from Fr. Jakubisiak the concepts relevant to him, but also embedded them in a close philosophical context. The thought of a Polish clergyman must have been doubly inspirational for Miciński. First, he discovered in his works known philosophizing styles derived from St Augustine, Leibniz, Pascal or Kant. On the other hand, he expanded his own search field and found answers to relevant existential questions; he turned towards modern science (for instance Einstein’s theory), and especially to Christianity, which became for him an increasingly important intellectual and spiritual asylum.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 2; 159-178
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stanowisko prymasa Hlonda wobec systemów totalitarnych: niemieckiego i sowieckiego
    Primate Hlond’s Stance on the Nazi and Soviet Totalitarian Regimes
    Autorzy:
    Zimniak, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339821.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Prymas Polski kard. August Hlond
    koncepcja państwa
    promotor przyjaznych relacji z Niemcami
    niemiecki narodowy socjalizm
    komunistyczny totalitaryzm sowiecki
    Primate of Poland Cardinal August Hlond
    conception of the state
    promoter of friendship with the German nation
    Nazi National Socialism
    Soviet Communist totalitarianism
    Opis:
    The main theme of the present article is the stance taken by Primate Hlond on the Nazi and the Soviet totalitarian regimes, as inferable from selected writings and public addresses he made in the period just before the outbreak of World War II. His assessment of the regimes is negative, and he definitively condemned both of them. In his addresses, he focused more on Communism, which he considered the greatest threat to humankind for its ideological background. The Primate concentrated on analysing the ideological grounds of the two totalitarian systems, without delving into their structural make-up. He expounded the philosophical, anthropological and cultural premises of the two aggressive ideologies of the 20th century. He accused them of a falsified vision of man and state. In this vision, the main ambition of man is to be in power and to dominate others. Undeniably, Hlond’s ideas coincide directly with the views of Pope Pius XI. In view of the fact of their frequent encounters, it is not irrational to assume that they exchanged their views on that matter. Hlond’s texts reveal a genuine sense of anxiety with the endangerment of the world’s peace, brought about by the two ideologies in question. Hence, on his visits to Germany and other countries, he did his best to mobilize the Church there - as well as the cultural milieus - to oppose the growing German National Socialism and the Soviet Bolshevism, pointing out a global cataclysm that these ideologies had power to evoke.
    Źródło:
    Roczniki Historii Kościoła; 2013, 5; 219-244
    2080-8526
    Pojawia się w:
    Roczniki Historii Kościoła
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies