Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "tale" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Функционирование традиционных сказочных образов в прозе Виктора Астафьева и Валентина Распутина
    The Functioning of Traditional Fairy-tale Images in the Prose of Viktor Astafiev and Valentin Rasputin
    Autorzy:
    Stepanov, Artiom
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790723.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ludowa bajka rosyjska
    obraz bajkowy
    tradycja bajkowa
    proza wiejska
    poetyka bajkowa
    opowieść
    Russian folk tale
    fairy-tale image
    fairy-tale tradition
    village prose
    fairy-tale poetics
    story
    Opis:
    Tradycyjne obrazy bajkowe w prozie Wiktora Astafiewa i Aalentyna RasputinaGłównym celem artykułu jest ukazanie specyfiki funkcjonowania tradycyjnych obrazów bajkowych w prozie Wiktora Astafiewa i Walentyna Rasputina. Tradycjonalizm pisarzy, przedstawienie w ich utworach życia wewnętrznego bohaterów, otoczenia i środowiska społecznego człowieka rosyjskiego postrzegane jest w artykule poprzez odniesienia do ustnej twórczości ludowej. Autorzy umiejętnie i niejako organicznie wykorzystują obrazy mitooetyckie i folklorystyczne. Walentyn Rasputin częściej niż inni pisarze odwołuje się do motywów bajkowych i poetyki bajki. Wiktor Astafiew z kolei buduje system postaci, opierając się na tradycji ludowej, szczególnie wykorzystuje chwyt trzykrotnego powtórzenia i narrację mitologiczną.
    The main purpose of this article is to identify the type of the functioning of traditional fairy-tale images in the prose of Astafiev and Rasputin. In the appeal to oral folk art we can see the traditional character of writers and their typological proximity in the image of the inner world of the Russian person, their being, environment and social environment. The authors skilfully and organically include mythopoetic and folkloric images. Rasputin uses fairy-tale images and fairy-tale poetics more actively than other writers, whilst Astafiev builds a system of characters based on the folkloric tradition, using, in particular, the motif of triple repetition and the mythological story.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 7; 37-46
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Idee genologiczne Mariana Maciejewskiego
    Marian Maciejewskis Genological Ideas
    Autorzy:
    Seweryn, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882477.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    cykl sonetowy
    gatunek literacki
    gawęda
    genologia
    historia literatury
    obraz
    powieść poetycka
    sonnet series
    literary genre
    tale
    genology
    history of literature
    image
    romantic tale in verse
    Opis:
    Szkic dotyczy wybranych aspektów myśli teoretycznoliterackiej Mariana Maciejewskiego. Jakkolwiek Uczony był przede wszystkim historykiem literatury, jednak w jego naukowym pisarstwie nietrudno dostrzec niejaką inklinację do twórczego podejmowania zagadnień z zakresu teorii literatury, o tyle przynajmniej, o ile okazywało się to potrzebne do rozwiązywania historycznoliterackich problemów, jakie wyłaniały się w trakcie jego pracy badawczej. Zainteresowanie Maciejewskiego budziła zwłaszcza problematyka genologiczna – pewne godne uwagi propozycje, jakie w tym zakresie przedstawił, jeśli nawet nie tworzą uniwersalnej teoretycznej konceptualizacji, to zasługują na ujęcie w kategoriach „idei genologicznych”. Do tak rozumianych idei należy sposób operowania przez Maciejewskiego kategorią obrazu, w znaczeniu nie ograniczonym bynajmniej do `obrazowania poetyckiego'. W zastosowaniu do Sonetów krymskich, a także liryków lozańskich Mickiewicza, obraz staje się synonimem szerzej rozumianego widzenia poetyckiego, które z kolei – podbudowane czy to „teorią widzenia” Władysława Strzemińskiego (w przypadku cyklu krymskiego), czy to tradycjami teologii mistycznej (w przypadku lozańskim) – zyskuje operacyjną użyteczność, jako kluczowa kategoria analityczno-interpretacyjna, formując zarazem nadspodziewanie niekiedy złożone układy odniesienia. W polu pojęciowym tak rozumianego obrazu jako terminu technicznego mieści się zarówno „obraz autora”, jak i problematyka genologiczna – oba te aspekty łączą się w dyskursie Maciejewskiego na temat powieści poetyckiej oraz romantycznej gawędy. W ujęciu Badacza nośnikiem obrazu (w wymiarze jednostkowo-egzystencjalnym równie dobrze, jak w wymiarze idei programowych literackiego prądu) może być bowiem nie tylko tekst literacki, rozumiany jako aktywizacja i aktualizacja określonego systemu reguł; nośnikiem obrazu może być także sam gatunek literacki. Innymi słowy, semantyka struktury występuje nie tylko po stronie parole, lecz także po stronie langue. Konsekwencją takiego podejścia jest założenie, przyjęte i zastosowane zwłaszcza w badaniach Maciejewskiego nad gawędą, że w pewnych szczególnych przypadkach pojedynczy utwór może realizować normy gatunkowe w taki sposób, że jego struktura znaczeniowa daje się wyłożyć w kategoriach metagatunkowego dyskursu. Takie właśnie założenie sugeruje nawet tytuł rozprawy Gawęda o gawędzie. Ową gawędą o gawędzie jest wstęp do antologii, to oczywiste; lecz jako gawęda o gawędzie jawi się także Maciejewskiemu Kazanie konfederackie Rzewuskiego. Analogiczne przesłanki pozwoliły Uczonemu rozstrzygnąć kwestię historycznogatunkowego statusu Marii Malczewskiego jako tekstu bez reszty przynależnego do epoki romantycznej.
    The sketch is concerned with selected aspects of Marian Maciejewski's thought about theory of literature. Although the scholar was first of all a historian of literature, it is not hard to notice some inclination towards creative exploration of issues connected with theory of literature in his academic writings, at least to the degree needed to solve the historico-literary problems that appeared in the course of his research. Especially genological problems aroused Maciejewski's interest − some noteworthy propositions that he presented with respect to them, even if they do not form a universal theoretical conceptualization, still they do deserve to be approached in the categories of “genological ideas”. Ideas understood in this way include the way Maciejewski uses the category of image, in the meaning that is by no means limited to “poetical imagery”. Applied to Mickiewicz's Crimean Sonnets, as well as to his Lausanne lyrics, the image becomes a synonym of more broadly understood poetical vision, that, in turn − supported either by Władysław Strzemiński's “theory of vision” (in the case of the Crimean series), or by traditions of mystical theology (in the case of the Lausanne poems) − gains operational utility, as a key analytical-interpretative category, at the same time forming often unexpectedly complex frames of reference. In the notional field of so understood image as a technical term both the “image of the author” and the genological issue are contained - both these aspects are joined in Maciejewski's discourse about the poetical novel and the Romantic tale. This is because in the scholar's approach not only a literary text, understood as activation and actualization of a defined system of rules may be the carrier of the image (in the individual-existential dimension as well as in the dimension of program ideas of a literary current): also the very literary genre may be the carrier. In other words, the semantics of the structure occurs not only on the side of the parole, but also on the side of the langue. The consequence of such an approach is the ssumption, made and applied especially in Maciejewski's studies of the tale, that in certain particular cases an individual work may realize genre norms in such a way that its meaning structure can be explained in the categories of a meta-genre discourse. It is exactly this assumption that is suggested by the very title of the treatise A Tale About the Tale”. This tale about the tale is an introduction to an anthology, which is obvious; however, also Rzewuski's A Confererate Sermon appears to Maciejewski as a tale about the tale. Analogical premises have allowed the scholar to decide the question of the historico-literary status of Malczewski's Maria as of a text completely belonging to the Romantic epoch.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 147-155
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W niewoli u Kościeja Nieśmiertelnego albo „samotność silnych kobiet”: studium treści rosyjskiej bajki „Maria Moriewna”
    Enslaved by Koshchey the Immortal, or “the Loneliness of the Strong Women”: the Universal Wisdom of Russian Tale
    Autorzy:
    Abassy, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790722.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    bajka rosyjska
    feminizm
    kultura
    rytuały inicjacyjne
    Russian tale
    feminism
    culture
    initiation rituals
    Opis:
    Przedmiotem analiz artykułu jest wzajemna zależność kobiety i mężczyzny w cyklu przemiany: od samotności do związku małżeńskiego. Za punkt odniesienia posłużyła postać Kościeja Nieśmiertelnego, podstawowego zaś materiału źródłowego dostarczyły teksty kultury, w których Kościej się pojawia. Centrum rozważań stanowi „silna kobieta”, utożsamiana z archetypem wojowniczki. Za reprezentatywną postać przyjęto Marię Moriewnę z bajki o tym samym tytule. Postawiono następujące hipotezy badawcze:1. Kobieca tęsknota za mężczyzną stanowi swoistego rodzaju „zew”, prowokujący pojawienie się antagonisty – Kościeja.2. „Silna kobieta” ma niektóre z cech Kościeja: gotowość do walki i bezpośredniej konfrontacji, umiejętność polegania na sobie, brak litości dla pokonanych.3. Właściwym partnerem „silnej kobiety” jest mężczyzna „dobry i głupi”. Analizy odsłoniły binarne pary zachowań kobiety i mężczyzny, konieczne do tego, by cykl rozwoju obydwojga się dopełnił: czekanie Marii Moriewny i brak pośpiechu ze strony Iwana, prośba o radę kierowana przez Iwana do Baby Jagi i poznawanie sekretu Kościeja przez Marię, budowanie siły u Iwana i rezygnacja z siły u Marii. Wysnute wnioski odsłoniły dalsze perspektywy badawcze, takie jak:– Analiza fenomenu samotności „silnej kobiety”, zniewolonej przez cechy reprezentowane archetypową postacią Kościeja, w ujęciu filozoficznym i namysł nad wertykalnym kierunkiem ludzkich dążeń.– Porównanie treści bajek jako utworów literackich z treściami filmów fabularnych, z naciskiem na formę przekazu i typ relacji między nadawcą a odbiorcą.
    Koshchey the Immortal, one of main personages of Russian tales, is a negative character. Nevertheless, he plays a positive role in the heroes’ journey in life. In this paper, special attention is devoted to female heroes. The following hypotheses are presented:1. A woman’s yearning for a man constitutes the type of situation in which Koshchey the Immortal appears. It is the kind of call that provokes the antagonist to appear.2. A strong woman is the one who carries some of the Koshchey’s qualities within her, such as an eagerness to fight and for face-to-face confrontations. She often represents a warrior type.3. A simple but good man is the ideal partner for the woman who gets enslaved by Koshchey. Two kinds of enslavement are distinguished: that in which she is physically taken, and that where she carries Koshchey “inside of her” and manifests this in her behaviour. A woman alone is not able to break free.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 7; 21-36
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marian Maciejewski czyli w trosce o kształt polskich badań nad literaturą
    Marian Maciejewski or Out of Concern for the Form of Polish Study of Literature
    Autorzy:
    Kuczera-Chachulska, Bernadetta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882483.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    romantyzm
    liryka
    gawęda
    interpretacja
    krytyka kerygmatyczna
    Romanticism
    lyric poetry
    tale
    interpretation
    kerygmatic criticism
    Opis:
    Szkic jest prezentacją charakteru dorobku naukowego Mariana Maciejewskiego z uwzględnieniem współczesnego tła historycznoliterackiego, wskazaniem na dorobek dotyczący badań nad autorami romantycznymi, ewolucją ich twórczości i genologią. Osobne miejsce zajmuje w nim opis warsztatu interpretatora poezji. Najwięcej miejsca poświęcono Uczonemu jako badaczowi liryki.
    The sketch presents the character of Marian Maciejewski's academic achievement, including the modern historico-literary background; it also points to his work connected with research on Romantic authors, on the evolution of their literary output and genology. Separate space in the article is taken up by a description of the workshop of the poetry commentator. The most space is devoted to the Scholar as a researcher into lyric poetry.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 75-86
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Not by the Clock Only: Fictional Time in Salman Rushdie’s Fiction
    Nie tylko według zegara: czas powieściowy w prozie Salmana Rushdiego
    Autorzy:
    Klonowska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2119983.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    czas powieściowy
    realizm magiczny
    mit
    baśń
    realizm
    fictional time
    magic realism
    myth
    fairy tale
    realism
    Opis:
    Artykuł analizuje strukturę czasową świata przedstawionego w powieściach Salmana Rushdiego z uwzględnieniem konwencji ją kształtujących; są to przede wszystkim takie formy jak mit, baśń i konwencja powieści realistycznej. W prozie tej zatem następuje zmieszanie konwencji, zdawałoby się, przeciwstawnych. Taka strategia jest jednym z wyróżników gatunkowych prozy określanej mianem „realizmu magicznego”, którego powieści Rushdiego są dobrym przykładem. Struktura czasowa powieści Rushdiego i, szerzej, magicznego realizmu, wykazuje interesujące zbieżności zarówno z intuicyjnym doświadczeniem czasu, jak i jego koncepcjami przedstawianymi przez współczesną fizykę; stąd jej, paradoksalnie, realistyczny raczej niż „magiczny” charakter.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 5; 173-185
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    En être, pourquoi et comment ? Villiers de l’Isle-Adam et Le Nouveau Décaméron
    Why and How, to Become a Part? Villiers de l’Isle-Adam and Le Nouveau Décaméron
    Być częścią, dlaczego i jak? Villiers de l’Isle-Adam i Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    Vibert, Bertrand
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056530.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Villiers de l’Isle-Adam
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    nowela
    kronika
    tale
    short story
    chronicle
    Opis:
    Il s’agit d’évaluer la place et le rôle de l’auteur des Contes cruels dans Le Nouveau Décaméron, au-delà des trois textes retenus (« Le Secret de l’échafaud », « L’Agence du chandelier d’or », « Akëdysséril »). On tente d’abord de comprendre les relations complexes de Villiers avec l’univers de la presse, avec Catulle Mendès en particulier, puis de distinguer le conte proprement dit de la nouvelle et de la chronique – dans lesquels Villiers s’est illustré en bousculant les codes, et en jouant de la variété des tons et des registres. Ainsi, Villiers manie aussi bien l’ironie glaçante que le comique bouffon, ou encore le rêve d’absolu. Le contexte des contes et leur réception dans le recueil lui-même, le portrait qui y est brossé de Villiers, et enfin les effets de résonance, tout cela plaide non seulement en faveur de la qualité des trois textes que Villiers réunira dans L’Amour suprême, mais de l’idée que Villiers a bien servi Le Nouveau Décaméron.
    Głównym celem artykułu jest określenie miejsca i roli autora Contes cruels w Le Nouveau Décaméron, niezależnie od tego, co wnoszą jego trzy zamieszczone tam teksty: „Le Secret de l’échafaud”, „L’Agence du chandelier d’or” i „Akëdysséril”. W pierwszej kolejności chodzi o uchwycenie złożonych relacji Villiers ze światem prasy, zwłaszcza jego związków z Catullem Mendèsem. Następnie przeprowadzone zostaje rozróżnienie między opowiadaniem w znaczeniu tradycyjnym a nowelą i kroniką, czyli gatunkami, w których Villiers szczególnie się wyróżniał, łamiąc kody, wykorzystując całą gamę odcieni gatunku i poziomów języka. Villiers zręcznie wykorzystywał zarówno chłodną ironię, groteskowy komizm, jak i pragnienie absolutu. Kontekst jego opowiadań, ich odbiór i miejsce w dziele, a także wizerunek autora, jaki się z nich wyłania, nie tylko świadczą o wysokiej jakości trzech tekstów, włączonych przez pisarza do L’Amour suprême, lecz także podkreślają znaczenie samego autora dla projektu Le Nouveau Décaméron.
    The aim of this paper is to evaluate the place and role of the author of the Contes cruels in Le Nouveau Décaméron, beyond the three texts selected (“Le Secret de l’échafaud”, “L’Agence du candelier d’or”, “Akëdysséril”). We first try to understand Villiers’ complex relationship with the world of the press, and with Catulle Mendès in particular, and then to distinguish the tale itself from the short story and the chronicle, genres in which Villiers distinguished himself by shaking up the established codes and by playing with a variety of tones and registers. Thus, he handles chilling irony, as well as the comic buffoon and the dream absolute. The context of the tales and their reception in the collection itself, the portrait of the author, and finally the resonating effects, all argue not only for the quality of the three texts that Villiers will bring together in L’Amour suprême, but also for the idea that he has served Le Nouveau Décaméron well.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 87-105
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Entre vice et vertu : la discrète présence d’Ernest d’Hervilly dans Le Nouveau Décaméron
    Between Vice and Virtue: The Discreet Presence of Ernest d’Hervilly in Le Nouveau Décaméron
    Między występkiem a cnotą: dyskretna obecność Ernesta d’Hervilly w Le Nouveau Décaméron
    Autorzy:
    de Palacio, Marie-France
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2056529.pdf
    Data publikacji:
    2022-05-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Ernest d’Hervilly
    Le Nouveau Décaméron
    opowiadanie
    fantazyjność
    Parnas
    Anglia
    żart
    tale
    fancy
    Parnasse
    Britain
    farce
    Opis:
    Dans Le Nouveau Décaméron, Ernest d’Hervilly n’est désigné que deux fois pour raconter une histoire. Cette présence discrète, pour un conteur renommé et proche de Catulle Mendès, ne laisse pas de surprendre. En outre, pourquoi être allé chercher « Désirs d’ange » et « Night Bell » dans le corpus déjà considérable de ses recueils publiés ? À y regarder de plus près, les deux nouvelles sont pourtant très représentatives de la manière et de la personnalité de d’Hervilly. Ce diptyque, dont les deux volets contrastent violemment, reflète son talent de conteur, sa capacité à passer d’un genre littéraire à l’autre, son intérêt pour d’autres univers culturels et géographiques. En considérant aussi bien ces deux textes en soi que leurs paratextes lors des intermèdes entre devisants, le présent article souhaite esquisser le portrait d’un écrivain réservé et complexe, oscillant entre mélancolie et farce, sous l’étiquette un peu réductrice de « fantaisiste ».
    Ernest d’Hervilly opowiada w Le Nouveau Décaméron tylko dwie historie. Musi dziwić tak skromny udział cieszącego się przecież renomą twórcy opowiadań i bliskiego znajomego Catulle’a Mendèsa. Zaskakuje też fakt, że ze swojego pokaźnego dorobku rzeczy już wydanych autor wybrał właśnie „Désirs d’ange” i „Night Bell”. Bardziej szczegółowa analiza tych utworów pozwala jednak stwierdzić, iż są one reprezentatywne dla jego stylu i osobowości. Dyptyk ten, którego oba skrzydła wyraźnie z sobą kontrastują, odzwierciedla jego talent jako autora opowiadań, ukazuje zdolność przechodzenia z jednego gatunku literackiego do drugiego oraz zainteresowanie pisarza innymi przestrzeniami kulturowymi i geograficznymi. Poddając analizie zarówno same opowiadania, jak i paratekst zawarty w przerwach pomiędzy opowieściami, artykuł stara się przedstawić portret pisarza zarazem powściągliwego i niejednoznacznego, oscylującego pod uproszczoną etykietą twórcy fantazyjnego pomiędzy melancholią a żartem.
    In Le Nouveau Décaméron, Ernest d’Hervilly is requested only twice to tell a tale. Such a scanty presence for such a well-known author, and friend of Catulle Mendès, is somewhat surprising. And why select “Désirs d’ange” and “Night Bell” from amongst the plentiful works he had already published? Both stories, however, aptly show d’Hervilly’s style and spirit. They stand in deep contrast to, and mirror, his talent as a story-teller, his ability to vary the tales, and his interest in various geographical areas. Whilst considering these two tales, as well as the paratexts in between, this article aims to describe the portrait of a writer who is both complicated and modest, and who is constantly oscillating between jest and melancholy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 5; 107-123
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Elementy folkloru słowiańskiego w powieści Andrieja Rubanowa Финист ясный сокол
    Elements of the Slavic Folklore in the Andrei Rubanov’s Novel Finist Yasnyy Sokol
    Autorzy:
    Wójcikowska-Wantuch, Paulina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790725.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    mitologia słowiańska
    renesans bajki
    fantasy
    folklor
    kultura oralna
    Slavic mythology
    fairy tale renaissance
    folklore
    oral culture
    Opis:
    Artykuł dotyczy najnowszej powieści współczesnego pisarza rosyjskiego Andrieja Rubanowa, zatytułowanej Финист ясный сокол. Utwór został zakwalifikowany przez autora i krytyków do gatunku słowiańskiego fantasy. Gatunek ten zdobywa wśród pisarzy i czytelników coraz większą popularność na fali zjawiska renesansu bajki w literaturze rosyjskiej na przełomie XX i XXI wieku. Fabuła powieści Andrieja Rubanowa opiera się na motywach rosyjskiej baśni ludowej. Konstruując świat przedstawiony, autor sięgnął przede wszystkim do tekstów folkloru rosyjskiego, ale w celu uprawdopodobnienia wydarzeń wykorzystał również wiedzę etnograficzną i historyczną dotyczącą życia Prasłowian. Celem artykułu jest zbadanie i omówienie elementów folkloru ogólnosłowiańskiego w utworze Andrieja Rubanowa. Autorka artykułu skoncentrowała się na obszarze wierzeń słowiańskich: mitologii, demonologii, pogańskich obrzędów i rytuałów. Zostały także przedstawione takie elementy folkloru słowiańskiego, jak kultura ludowego śmiechu i narracja skazowa. Wskazano jeden z podstawowych problemów utworu, czyli rozpad kultury oralnej i zanikanie pierwotnego myślenia magicznego na rzecz kultury piśmiennej i chrześcijańskiego światopoglądu.
    This article is about the latest novel written by contemporary Russian writer Andrei Rubanov entitled Финист ясный сокол [Finist yasnyy sokol]. The novel was qualified by the author and critics to the Slavic fantasy genre. This genre is gaining more and more popularity among writers and readers on the wave of the Renaissance fairy tale phenomenon in Russian literature at the turn of the 20th and 21st centuries. The plot of the novel by Andrei Rubanov is based on the motifs of Russian folk tales. Constructing the world, the artist presented primarily the texts of Russian folklore, but in order to substantiate the events, he also used ethnographic and historical knowledge about the life of the Early Slavs. The aim of the article was to present and discuss elements of Slavic folklore in the work of Andrei Rubanov. The author of the paper focused on the area of Slavic beliefs: mythology, demonology, pagan rituals and rituals. Elements of Slavic folklore such as the culture of folk laughter and flaw narrative were also presented. One of the basic problems of the novel was pointed out, the disintegration of oral culture and the disappearance of primitive magical thinking in favor of writing culture and Christian worldview.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 7; 65-84
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Паэтыка ночы, зімы і сну ў Шляхціцы Завальні Я. Баршчэўскага
    Poetics of night, winter and sleep in the “Nobleman Zawalni” by Jan Barszczewski
    Poetyka nocy, zimy i snu w Szlachcicu Zawalni Jana Barszczewskiego
    Autorzy:
    Tychyna, Zosya
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953552.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    noc
    zima
    sen
    śmierć
    bajki
    wspomnienie
    ciemność
    night
    winter
    dream
    spirit
    death
    fairy tale
    remembering
    darkness
    Opis:
    Artykuł poświęcony został twórczości Jana Barszczewskiego, jednego z najbardziej znanych i cenionych na Białorusi pisarzy wieku XIX. Autorkę interesuje nie tyle rola Jana Barszczewskiego w rozwoju literatury białoruskiej, nie tyle ogrom elementów mitologicznych, folklorystycznych i aluzji historycznych zawartych w tym utworze, ile rzeczywistość oniryczna, świat nocy i poetyzacja zimy, a więc kluczowe elementy Szlachcica Zawalni, stanowiące o oryginalności i walorach artystycznych analizowanego utworu .
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 7; 81-90
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wyrafinowany koncept. O miejscu [Królewny Lali] Adama Mickiewicza w historii literatury
    Sophisticated Concept. The Place of Adam Mickiewicz’s [Królewna Lala] in the History of Literature
    Autorzy:
    Szczeglacka-Pawłowska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1801755.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Adam Mickiewicz; [Królewna Lala]; poemat komiczny; baśniowość romantyczna; ironia romantyczna
    Adam Mickiewicz; [Królewna Lala]; comic poem; Romantic fairy-tale; Romantic irony
    Opis:
    Artykuł jest próbą określenia miejsca niedokończonego utworu Adama Mickiewicza, pochodzącego z późnego etapu twórczości poety, tytułowanego jako [Królewna Lala] w historii literatury, a tym samym w historii badań naukowych, oraz próbą naszkicowania możliwości interpretacyjnych utworu, z wykorzystaniem kategorii ironii romantycznej i idei konceptu. Finezyjny pomysł artystyczny [Królewny Lali] polega na zastosowaniu złożonych kontrastów, łączenia baśniowości z realizmem, powagi z komizmem, prostoty języka z kunsztem poetyckim, dialogu z tradycją literacką. Jest to wirtuozowski pokaz pisarza, tworzącego efekt komiczny, który bliższy jest poetyce absurdu (pure nonsense) niż komizmowi w czystej postaci. Utwór odsłania nowe brzmienie i nową jakość estetyczną, nieznaną we wcześniejszej twórczości Mickiewicza.
    The article attempts to define the place of Adam Mickiewicz’s unfinished work from the last stage of the poet’s artistic life, titled [Królewna Lala] [Princess Lala], in the history of literature, and thus in the history of literary research, and to outline the possible interpretations of the work using the category of Romantic irony and the idea of concept. A fine artistic idea behind [Królewna Lala] consists in using complex contrasts, combining fairy tale with realism, seriousness with comedy, simplicity of language with poetic mastery, dialogue with literary tradition. It is a virtuoso performance of the writer who creates a comic effect that is closer to the poetics of the absurd (pure nonsense) than to pure comedy. The work reveals a new aesthetic quality, unknown to Mickiewicz’s earlier works.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1; 95-106
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Popularyzacja języka i kultury rosyjskiej wśród dzieci. Fenomen serialu animowanego Masza i Niedźwiedź
    The Popularization of Russian Language and Culture among Children. The Phenomenon of the Animated Film Masha and the Bear
    Autorzy:
    Olechno-Wasiluk, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1798448.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-17
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nauczanie dzieci; język rosyjski jako obcy; bajka multimedialna; dialog międzykulturowy; stereotypy
    teaching children; Russian language; multi-medial fairy tale; intercultural dialogue; stereotypes
    Opis:
    W niniejszym artykule autorka koncentruje się na możliwościach wykorzystania serialu animowanego Masza i Niedźwiedź w nauczaniu języka rosyjskiego dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Zwraca uwagę na bogactwo elementów kultury rosyjskiej zawartych w serialu i przekazywanych widzowi „przy okazji” narracji. Autorka dokonuje analizy stereotypów ulokowanych w animacji, szczególnie tych o treści poznawczej, tj. związanych z dniem powszednim Rosjan, ich zainteresowaniami, tradycjami, ubiorem. Publikacja niniejsza oparta jest na doświadczeniach autorki z realizacji własnego projektu pod hasłem: „Zrozumieć Maszę. Wesoło, kolorowo i ciekawie o języku i kulturze Rosji”. Zakłada on popularyzację języka i kultury rosyjskiej wśród dzieci oraz przygotowanie ich do uczestnictwa w dialogu międzykulturowym.
    The paper focuses on the opportunities offered by a Russian animation series entitled Masha and the Bear when it comes to teaching Russian to kindergarten and early school-age children. The author believes that it is worth paying attention to the variety of cultural elements in the series and the way they are “accidentally” passed onto the recipient in the narrative. The author also analyses stereotypes employed in the animation, especially the cognitive ones, that is the ones related to everyday life of the Russians, their interests, traditions and clothing. The paper is based on the experience of the author, who carried out a project “Understanding Masha. Jolly, colourful and interesting presentation of the Russian culture and language.” The aim of the project was to promote the language and culture of Russia among children, as well as preparing them to participating in intercultural dialogue.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 10; 127-134
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Piękna (nie)obecna, czyli Meluzyna w polskim folklorze bajkowym
    The Beautiful (Un)Present: The Figure of Melusine in Polish Folk Tales
    Autorzy:
    Rzepnikowska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1790721.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Historia o Meluzynie
    kobieta-wąż
    polska baśń ludowa
    śląskie baśnie i legendy
    Stanisław Wasylewski
    Historia o Meluzynie (Le Roman de Mélusine)
    snake woman
    Polish folk tale
    Silesian legends and tales
    Opis:
    Celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie o sposób funkcjonowania w polskim folklorze bajkowym i, szerzej, w rodzimej kulturze ludowej średniowiecznej powieści rycerskiej Historia o Meluzynie. Można mówić jedynie o pośredniej znajomości tej fabuły, o czym świadczy jej przeróbka literacka pt. Meluzyna, czyli panna z śląskiego wiatru (1947), autorstwa Stanisława Wasylewskiego. Pisarz powołuje się na ustalenia polskich badaczy folkloru, a także wskazuje na przekazywane drogą ustną opowiadania o tajemniczej dziewczynie, które były źródłem jego inspiracji twórczej. Utwór Wasylewskiego odzwierciedla jedynie pierwszą część francuskiego romansu, co prawdopodobnie wskazuje na rzeczywistą znajomość owej historii przez nosicieli tradycji ludowej. Istotne jest ponadto, że bohaterka utworu Wasylewskiego zostaje powiązana jedynie z żywiołem wiatru. Dlatego są podstawy, by sądzić, że w ten sposób pisarz odwołuje się do śląskich wierzeń, według których porywy gwałtownego wiatru były eksplikacją jęków nieszczęśliwej Meluzyny. Jak można przypuszczać, obszerna część Historii o Meluzynie, opowiadająca o przygodach synów niezwykłej matki, pozostała poza polem twórczej obserwacji pisarza ze względu na zbytnią złożoność fabularno-kompozycyjną.
    This article seeks to answer questions concerning the presence and function of Historia o Meluzynie (the Polish translation of the French Le Roman de Mélusine), a medieval romance, in Polish folk tales and, in more general terms, Polish folk culture. One can speak only of indirect evidence of knowledge of the story, as exemplified by Meluzyna, czyli panna z śląskiego wiatru (1947) [Melusine, or a Maiden of the Silesian Wind], a literary adaptation by Stanisław Wasylewski. The author of this version refers to the studies contributed by native folklore researchers and to oral tales about this mysterious maiden, which, for him, were sources of creative inspiration. Wasylewski’s work relates to only the first part of the French romance, which perhaps indicates the actual state of knowledge of the story displayed by folk storytellers, especially as the heroine of Wasylewski’s text is connected with the element of the wind. This can be interpreted as the author’s reference to the Silesian belief in which gusts of violent wind were treated as the moans let out by the figure of the unhappy Meluzyna. It would appear that the extensive fragment of Le Roman de Mélusine concerning the fate of her sons remained beyond the scope of folklore- and literary-specific observation due to there being too much story- and composition-linked complexity.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 7; 7-20
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies