Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "spowiedź" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Tajemnica spowiedzi w prawie kanonicznym
    The Seal of Confession in Canon Law
    Autorzy:
    Grochowska, Natalia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2029000.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    tajemnica
    pokuta
    spowiedź
    penitent
    szafarz
    seal
    confession
    inviolable
    reconciliation
    Opis:
    Instytucję tajemnicy spowiedzi należy rozpatrywać w kontekście sakramentu spowiedzi. Tajemnica spowiedzi odnosi się do treści wyznanych w czasie spowiedzi indywidualnej, podczas gdy penitent w sposób sekretny wyjawia spowiednikowi swoje grzechy. Tajemnica spowiedzi w prawie kanonicznym ma charakter bezwzględny. Ustawodawca kościelny stwierdza, iż nie istnieje żadna władza, która byłaby w stanie zwolnić podmiot zobowiązany do zachowania tajemnicy spowiedzi z tego obowiązku. Naruszenie tajemnicy w prawie kanonicznym postrzegane jest jako złamanie prawa i jako takie jest usankcjonowane właściwymi karami. Ustawodawca w kan. 1388 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. czyni rozróżnienie między bezpośrednią i pośrednią formą naruszenia tajemnicy, które obwarowane są obligatoryjną karą. W pierwszym przypadku spowiednik podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, zarezerwowanej Stolicy Apostolskiej, w drugim – powinien być ukarany stosowną karą. Ponadto, tajemnica spowiedzi oraz przestępstwo naruszenia tajemnicy spowiedzi zostało uregulowane w Normae de gravioribus delictis z 2001 r. i Normae de delictis reservatis z 2010 r.
    The seal of confession should be considered in the context of the Sacrament of Penance and Reconciliation. The seal of confession involves information that was revealed during the individual confession while the penitent reveals his sins to the priest. The seal of confession in canon law is absolute and inviolable. It is stated that there is no authority that is able to let the priest betray the seal of confession. Betraying the seal of confession is considered as a breach of the law and as a consequence it is sanctioned by appropriate penalties. The legislator in can. 1388 of the 1983 Code of Canon Law distinguishes between direct and indirect form violating seal of confession. Both are subject of the mandatory punishment. As a result of direct betrayal of seal of confession the priest is excommunicated latae sententiae (this punishment is reserved to the Apostolic See), while the indirect betrayal of seal of confession should be punished with an appropriate penalty. Moreover, the seal of confession and the crime of violating the seal of confession is regulated also by Normae de gravioribus delictis (2001) and Normae de delictis reservatis (2010).
    Źródło:
    Kościół i Prawo; 2017, 6, 1; 115-131
    0208-7928
    2544-5804
    Pojawia się w:
    Kościół i Prawo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Określenie i sposoby sprawowania sakramentu pokuty w prawie kanonicznym
    Definition and Forms of Celebration of Sacrament of Penance in Canon Law
    Autorzy:
    Lech, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1804593.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-16
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sakrament
    spowiedz indywidualna
    ogólne rozgrzeszenie
    sacrament
    individual confession
    general absolution
    Opis:
    W sakramencie pokuty i pojednania wierni, którzy wyznają uprawnionemu szafarzowi swoje grzechy, wyrażając za nie żal i mając postanowienie poprawy, przez sakramentalne rozgrzeszenie dostępują odpuszczenia grzechów po chrzcie popełnionych. Ponadto dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc zadali ranę. Jedynym zwyczajnym sposobem pojednania z Bogiem i Kościołem jest indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie. Dlatego też tylko niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej formy spowiedzi. W takim przypadku pojednanie może dokonać się innymi sposobami określonymi w prawie. Nadzwyczajnym sposobem pojednania wiernego z Bogiem i Kościołem jest ogólne rozgrzeszenie wielu penitentów, bez uprzedniej spowiedzi indywidualnej. Może być ono udzielone jedynie w niebezpieczeństwie śmierci, gdy nie ma czasu na to, by kapłan bądź kapłani wyspowiadali poszczególnych penitentów oraz istnieje poważna konieczność. O tym, czy zachodzą warunki wymagane do zaistnienia poważnej konieczności, decyduje biskup diecezjalny po uzgodnieniu z pozostałymi członkami konferencji biskupów. Wierny, aby mógł ważnie skorzystać z rozgrzeszenia ogólnego, udzielanego równocześnie wielu penitentom, powinien być odpowiednio dysponowany oraz mieć zamiar we właściwym czasie wyznać indywidualnie grzechy ciężkie, których obecnie tak wyznać nie może.
    In the Sacrament of Penance and Reconciliation the faithful who confess their sins to a legitimate minister, are sorry for them, and intend to reform themselves obtain forgiveness for the sins they have committed after baptism. Moreover, they are reconciled with the Church which they have wounded by sinning. Individual and integral confession and absolution constitute the only ordinary means of reconciliation with God and the Church. Therefore, only physical or moral impossibility excuses from confession of this type. In such a case reconciliation can be obtained by other means defined by law. The extraordinary means of reconciliation with God and the Church is general absolution to many penitents at once without previous individual confession. It can be imparted, if danger of death is imminent, there is insufficient time for the priest or priests to hear the confessions of the individual penitents and there is grave necessity. It belongs to the diocesan bishop after agreeing upon with the other members of the conference of bishops to judge whether the conditions required to arise grave necessity are present. For the faithful validly to receive general absolution given to many at one time, it is required that the person is properly disposed and intends to confess within a suitable period of time each grave sin which at the present time cannot be so confessed.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 1; 81-98
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spowiedź mężczyzn. Wprowadzenie do badań
    Confession of Man. Introduction to the Research
    Autorzy:
    Derdziuk, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037732.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teologia moralna
    sakrament pokuty
    spowiedź mężczyzny
    moral theology
    sacrament of penance
    confession of men
    Opis:
    Zagadnienie spowiedzi mężczyzn jest bardzo mało opracowane, choć jawi się jako ważny problem badawczy. Do współczesnych uwarunkowań przeżywania męskości należą zmiany cywilizacyjne oraz rozwój różnego rodzaju terapii, które ujawniając zranienia, nie zawsze pomagają je przezwyciężyć. Interdyscyplinarne badania nad spowiedzią mężczyzn ukazują, że ich motywacją przystępowania do sakramentu pokuty jest pragnienie spotkania z rozumiejącym spowiednikiem, który pomoże im odzyskać pewność i zaufanie do samego siebie. Chęć pokonania słabości leży u podstaw szukania pomocy w opanowaniu swych pożądliwości i grzechów. Odmienność traktowania trudności moralnych przez mężczyzn polega na chęci ich szybkiego rozwiązania lub pokonywaniu znalezionej złudnej formy ucieczki od przeżywanych trudności. Istotne jest ukazanie teologicznego wymiaru spowiedzi jako spotkania z Chrystusem pokonującym grzech i śmierć w tajemnicy krzyża i zmartwychwstania.
    The issue of men's confession is very little developed, although it is seen as an important research problem. To the contemporary conditions of living of masculinity are changing civilization and the development of various types of therapies that revealing injury, do not always help to overcome them. Interdisciplinary research confession men show that their motivation to join the sacrament of penance is the desire to meet the understanding confessor that will help them regain confidence and self-reliance. The desire to overcome the weakness underlies seek help in mastering their lusts and sins. Disparate treatment of moral problems by men lies in their willingness to quickly solve the problem, or overcoming it finds the illusory form of escape from the difficulties lived. It is important to show the theological dimension of confession, as an encounter with Christ defeated sin and death in the mystery of the cross and resurrection.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 3; 35-50
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Sacrament of Penance and Reconciliation as an Encounter with God and Experience of His Mercy
    Sakrament pokuty i pojednania jako spotkanie z Bogiem i doświadczenie Jego miłosierdzia
    Autorzy:
    Zalewski, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2038243.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    spowiedź
    relacja
    miłosierdzie
    Ojciec
    pokuta
    pojednanie
    ufność
    confession
    relation
    mercy
    Father
    penitence
    reconciliation
    trust
    Opis:
    Analizując praktykę sakramentu pokuty i pojednania, należy stwierdzić, że właściwe przeżycie tego sakramentu przez chrześcijanina zależy od spotkania prawdziwego Boga, który jest miłosiernym Ojcem. Bez tego fundamentalnego wymiaru sakrament ten będzie przyjmował postać mniej lub bardziej formalnego obowiązku. Penitent nigdy nie doświadczy niezasłużonego miłosierdzia i miłości, które otrzymuje darmowo od szukającego go nieustannie Ojca miłosierdzia. Aby osiągnąć ten cel, należy usunąć błędne obrazy Boga jako bezwzględnego sędziego albo nieubłaganego strażnika i buchaltera, które stanowią poważną przeszkodę do doświadczenia czułej miłości Ojca. Na nowo należy tłumaczyć problem wolnego wyboru człowieka i jego wolności, które błędnie rozumiane czynią z niego albo kreatora dobra i zła, albo narzędzie nieuświadomionych popędów, mechanizmów i zranień. Należy brać pod uwagę osiągnięcia nauk humanistycznych, lecz traktować z pewną ostrożnością wnioski, które wychodzą nieraz poza ramy ich kompetencji. Kościół winien bronić tego trudnego a zarazem budującego sakramentu i jego praktykowania, ukazując jego piękno i owoce zarówno indywidualne, jak i wspólnotowe.
    In summary it should be stated that the right experience of sacrament of penance and reconciliation depends on meeting with God who is the merciful Father. Without this fundamental meaning this sacrament will be taking the form of less or more formal duty. The penitent will never experience undeserved mercy and love which obtains for free from the Father of mercy who is still looking him for. In order to reach an objective one should eliminated the wrong images of God as the ruthless or implacable guard and bookkeeper which is the obstacle in the sensitive experience of Father love. One should explain anew the problem of the free choice of the man and his freedom which in case of misunderstanding make him a tool of unconscious mechanism, impulses, and injured. The achievement of social sciences should be considered but the conclusions should be treated carefully, because they may exceed the scope their own competence. The Church should defend this difficult and at the same time constructive sacrament and its practice, showing its beauty and also both individual and community fruits.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 5; 71-89
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pastoralno-teologiczne podstawy katechezy sakramentalnej osób z niepełnosprawnością intelektualną
    Pastoral-Theological Foundations of the Sacramental Catechesis of People with Intellectual Disabilities
    Autorzy:
    Nycz, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1810997.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    katecheza sakramentalna
    wychowanie religijne
    osoby z niepełnosprawnością intelektualną
    spowiedź
    Eucharystia
    bierzmowanie
    sacramental catechesis
    religious education
    people with intellectual disabilities
    confession
    Eucharist
    confirmation
    Opis:
    Wychowanie w wierze jest niezbywalnym prawem każdego człowieka, a wiec także osób z niepełnosprawnością intelektualną. Jest ono realizowane przy współpracy trzech środowisk wychowawczych: rodziny, szkoły i parafii. Jego integralny element stanowi katecheza sakramentalna przygotowująca do sakramentów pokuty i pojednania, Eucharystii oraz bierzmowania. Taki rodzaj posługi głoszenia Słowa Bożego wobec osób z niepełnosprawnością intelektualną wynika nie tylko z konieczności przyjęcia przez ochrzczone osoby z niepełnosprawnością intelektualną sakramentów inicjacji chrześcijańskiej oraz sakramentu pokuty i pojednania, ale przede wszystkim z interpretacji kanonów Kodeksu prawa kanonicznego, opinii teologicznej oraz praktyki katechetyczno-pedagogicznej.
    Education in faith is an inalienable right of every human being, including people with intellectual disabilities. It is implemented with the cooperation of three educational environments: family, school and parish. Its integral element is the sacramental catechesis preparing for the sacraments of penance and reconciliation, Eucharist and Confirmation. This kind of ministry of proclaiming the Word of God to people with intellectual disabilities results not only from the necessity for the baptized persons with intellectual disabilities to accept the sacraments of Christian initiation and the sacrament of penance and reconciliation, but above all from the canons’ interpretation of the canonical code, theological opinion and catechetical and pedagogical practice.
    Źródło:
    Roczniki Pedagogiczne; 2019, 11(47), 3; 59-72
    2080-850X
    Pojawia się w:
    Roczniki Pedagogiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wiek rozeznania w Kodeksie Prawa Kanonicznego (kan. 891 i 989) w świetle tradycji kanonicznej
    Age of Discretion in the Code of Canon Law (Can. 891, Can. 989) in the Light of Canonical Tradition
    Autorzy:
    Dohnalik, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/938859.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wiek rozeznania
    przyjmowanie sakramentów
    bierzmowanie
    spowiedź
    pierwsza Komunia święta
    tradycja kanoniczna
    age of discretion
    receiving sacraments
    confirmation
    confession
    First Communion
    canonical tradition
    Opis:
    Studium dotyczy pojęcia wieku rozeznania, które pojawia się w dwóch przepisach obowiązującego Kodeksu Prawa Kanonicznego (kan. 891 oraz 989). To sformułowanie, występujące dzisiaj w dwóch łacińskich wersjach: aetas discretionis i ad annos discretionis, jest zakorzenione w średniowiecznym prawie kanonicznym. Zgodnie z zasadą interpretacyjną zawartą w kan. 6 § 2, w tym przypadku w celu wyjaśnienia znaczenia dzisiejszego ustawodawstwa należy sięgnąć do kanonicznej tradycji. W pierwszej części artykułu zostaje ukazane znaczenie wyrażenia aetas discretionis w świetle Konstytucji 21 Soboru Laterańskiego IV i średniowiecznych glosatorów. W drugiej części zostaje omówione zagadnienie wieku rozeznania w dekrecie Quam singulari oraz w Kodeksie pio-benedyktyńskim. W trzeciej części zostaje naszkicowana problematyka wieku bierzmowania od kan. 788 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. do kan. 891 obecnego Kodeksu, który nadal przewiduje jako najbardziej odpowiedni do przyjęcia tego sakramentu wiek rozeznania, chyba, że konferencja biskupów zdecyduje inaczej. Czwarta część koncentruje się na wieku rozeznania potrzebnym do spowiedzi według kan. 989, z odniesieniem do wieku pierwszej Komunii świętej. Dzięki przeprowadzonemu studium można lepiej zrozumieć pojęcie wieku rozeznania, obecnego także w obowiązujących normach dotyczących bierzmowania. Konsekwencją powinno być zastanowienie się nad naszymi duszpasterskimi programami dotyczącymi przyjmowania sakramentów wtajemniczenia. W tej refleksji nie powinno się tracić z oczu minimalnego wieku rozeznania obecnego w kanonach obowiązującego Kodeksu.
    The study refers to the notion of age of discretion, that is mentioned in two norms of the present Code of Canon Law (can. 891, can 989 CIC). This phrase appears nowadays in two latin versions aetas discretionis and ad annos discretionis. Since it is rooted in medieval Canon Law, according to the rule of interpretation stipulated by can. 6 § 2, in order to explain the meaning of the current legislation it is advisable to reach for canonical tradition. In the first part of the article there is touched upon the sense of expression aetas discretionis in the context of the Constition 21 of the Lateran IV and medieval glossators. The second part discusses the issue as presented in the decree Quam singulari and the Pio Benedictine Code. In the third part the author reviews the problem of confirmation age, from can. 788 of the 1917 Code of Canon Law to can. 788 of the 1983 Code. Also in the current legislation there is valid the notion of age of discretion for the confirmation, unless the episcopal conference decides otherwise. The forth part focuses on age of discretion needed for confession according to can. 989, with reference to the age of the First Holy Communion. This study allows to better understand the notion of age of discretion, present both in the current legislation regarding Confirmation as welrecs First Confession and Communion. Consequently we should reflect on the pastoral programs regarding the sacraments of initiation. It’s highly recommended not to overlook the minimarecge of discretion provided by the canons of the current Code.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 30, 1; 153-172
    1507-7896
    2544-5227
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Prawnych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Гонения на христианскую церковь ХХ века в изображении Василия Акимовича Никифорова-Волгина
    The Persecution of the Christian Church of the 20th Century in the Works of Vasiliy Akimovich Nikiforov-Volgin
    Prześladowania kościoła chrześcijańskiego XX wieku w ujęciu Vasiliya Akimovicha Nikiforova-Volgina
    Autorzy:
    Osminina, Elena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342706.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Nikiforov Volgin
    prześladowania Kościoła
    męczeństwo i spowiedź
    niszczenie wartości kościelnych
    Nikiforov-Volgin
    persecution of the Church
    martyrdom and confessionalism
    destruction of Church values
    Opis:
    Два аспекта: мученичество и проповедь в условиях гонений и разрушение церковных ценностей – освещены в теме гонений на Церковь. Повесть Василия Акимовича Никифорова-Волгина Дорожный посох анализируется в контексте его ранних рассказов. Выявляется документальная основа повести, реконструируется история возникновения некоторых образов и эпизодов. Делается вывод об изменении стиля писателя.
    Dwa aspekty tematu: męczeństwo i kazanie w warunkach prześladovań i niszczenie wartości kościelnych – są wyróżnione w temacie prześladowań Kościoła. Fabuła powieści Vasiliya Akimovicha Nikiforova-Volgina «Personel podróżny» [Dorozhnyy posokh] jest analizowana w kontekście jego wcześniejszych opowiadań. Dokumentalną podstawą fabuły jest ustalona, zrekonstruowano historia powstania niektórych obrazów i epizodów. W konkluzji udokumentowano zmianę stylu pisarza.
    The two aspects: the martyrdom and preaching in conditions of persecution and the destruction of Church values are highlighted in the topic of persecution of the Сhurch. The story of Vasiliy Akimovich Nikiforov-Volgin «The Road Staff» [Dorozhnyy posokh] is analysed in the context of his early stories. The documentary basis of the story is revealed, the history of the emergence of some images and episodes is reconstructed. The conclusion is made about the change in the writer’s style.  
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 113-125
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Program pokutny w dawnym kościele misjonarzy w Siemiatyczach
    The penitential programme in the former missionary church in Siemiatycze
    Autorzy:
    Rolska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791417.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Siemiatycze
    misjonarze
    pokuta
    spowiedź
    Maria Magdalena
    św. Piotr
    Dobry Pasterz
    syn marnotrawny
    król Dawid
    missionaries
    penance
    confession
    Mary Magdalene
    St. Peter
    Good Shepherd
    prodigal son
    King David
    Opis:
    Sobór Trydencki potwierdził naukę Kościoła o prawie pokutnym, skupiając się na wyznaniu grzechów i sakramentalnym rozgrzeszeniu. Była to odpowiedź na błędną naukę protestantyzmu, który odrzucał większość sakramentów, uznając tylko sakramenty chrztu i Eucharystii. Sakrament pokuty ustanowił Chrystus w dniu zmartwychwstania. Apostołowie otrzymali władzę odpuszczenia grzechów, a po nich kapłani. Naukę o Sakramentach Świętych, a szczególnie o pokucie i Eucharystii głosili członkowie Zgromadzeni Misji Wincentego a Paulo na misjach w wielu krajach Europy. Głównym zadaniem misjonarzy podczas głoszenia prowadzonych przez nich misji było zachęcanie wiernych do odbycia spowiedzi i przyjęcia sakramentu pokuty. Sakrament ten miał być duchowym lekarstwem dla grzesznika, a jego nawrócenie – drogą powrotu do miłosiernego Boga. Do Siemiatycz misjonarze przybyli w roku 1717. Objęli parafię i kościół, który rozbudowali i na nowo wyposażyli, m.in. wstawiając sześć dębowych, regencyjnych konfesjonałów (ok. 1744). W zwieńczeniach konfesjonałów zostały umieszczone malarskie przedstawienia pokutników, którym Bóg przebaczył winy: Marii Magdalenie, królowi Dawidowi, synowi marnotrawnemu i św. Piotrowi. Zadaniem scen przedstawionych na obrazach było unaocznienie wiernym, iż sakrament pokuty jest znakiem, że Bóg nigdy nie opuszcza człowieka, lecz zawsze otwiera przed nim drogę powrotu. Umieszczone w zwieńczeniach konfesjonałów malarskie przedstawienia pokutników miały przekonać grzeszników, że żal i wyznanie grzechów kapłanowi, nałożona przez niego pokuta i udzielona, na mocy „władzy kluczy”, absolucja prowadzą do odpuszczenia grzechów przez Boga. Obrazy w konfesjonałach wskazywały również, że spowiedź jest dla grzesznika drogą powrotu i źródłem miłosierdzia Bożego. Podkreślały to dwa kolejne przedstawienia w konfesjonałach: Dobry Pasterz odnajdujący zbłąkane owce oraz scena ukazująca św. Piotra i Chrystusa w momencie przekazania kluczy. Postać św. Piotra dla wiernych miała być znakiem, że będzie on umacniał i strzegł wiary przed wszelką ludzką słabością.
    The Council of Trent confirmed the Church’s teaching on the law of penance, focusing on confession of sins and sacramental absolution. It was a response to the erroneous teaching of Protestantism, which rejected most of the sacraments by recognising only the sacraments of baptism and the Eucharist. The sacrament of penance was established by Christ on the day of the resurrection. The apostles, followed by priests, received the power to forgive sins. The doctrine of the Holy Sacraments, and especially of penance and the Eucharist, was preached by the members of the Congregation of the Mission founded by Vincent de Paul during missions in many European countries. The main task of the missionaries was to encourage the faithful to confess their sins and receive the sacrament of penance. This sacrament was perceived as a spiritual cure for the sinners and through repentance they could return to the merciful God. The missionaries came to Siemiatycze in 1717. They took over the parish and the church, which they expanded and re-equipped, inter alia by adding six oak regency confessionals (ca. 1744). The finials of the confessionals featured paintings of penitents absolved by God: Mary Magdalene, King David, the prodigal son and St. Peter. The purpose of the scenes in the paintings was to make it clear to the faithful that the sacrament of penance is a sign that God never leaves people, but always opens the way for their return. Through the paintings in the finials, the sinners were to be assured that repentance and confession of sins to the priest and the penance given by him lead to the forgiveness of sins by God by virtue of the “power of the keys” – the priestly absolution. The images in the confessionals also indicated that for the sinner, the confession is the way back to and the source of God’s mercy. This was emphasised by two consecutive images in the confessionals: the Good Shepherd finding the stray sheep and the scene showing St. Peter and Christ at the moment of handing over the keys. For the faithful, the figure of St. Peter indicated that he would strengthen and guard the faith against all human weakness.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 175-190
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duchowość eucharystyczna jako duchowość komunii
    Conditional Administering of Sacraments?
    Autorzy:
    Krakowiak, Czesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32069633.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sakrament pokuty
    spowiedź
    rozgrzeszenie
    warunkowe rozgrzeszenie
    sakrament namaszczenia chorych
    chrzest warunkowy
    warunkowe udzielanie sakramentów
    wiara i sakrament
    sacrament of penance
    confession
    absolution
    conditional absolution
    the sacrament of anointing of the sick
    conditional baptism
    conditional sacraments
    faith and sacrament
    Opis:
    Autor podejmuje problem warunkowego udzielania głównie dwóch sakramentów: pokuty i pojednania oraz namaszczenia chorych. Na podstawie analizy nauczania Kościoła: lex credendi i (głównie Katechizmu Kościoła katolickiego i Codex Iuris canonici i Kodeksu prawa kanonicznego) i lex orandi (dawne rytuały i obowiązujące księgi liturgiczne) uzasadnia, że w Kościele katolickim była możliwość warunkowego udzielania tylko dwóch sakramentów: chrztu i namaszczenia chorych. Jedynie w podręcznikach teologii moralnej ich autorzy nie tylko rozważali problem warunkowego udzielania rozgrzeszenia, ale także dopuszczali taką możliwość, a nawet ją zalecali. We współczesnej teologii sakramentów świętych mocno akcentuje się prawdę, że są one sakramentami wiary, dlatego mogą je przyjmować jedynie ludzie wierzący oraz wymaga się świadomego w nich uczestnictwa. Zwłaszcza w sakramencie pokuty akty penitenta takie jak żal za grzechy i spowiedź wymagane są do tego, aby otrzymać rozgrzeszenie. Nie ma więc warunkowego rozgrzeszenia, ani warunkowego namaszczenia chorych. Sakramentów udziela się tylko tym, którzy są odpowiednio dysponowani, albo nie udziela się ich wcale.
    The author discusses the problem of conditional administering of two sacraments: of Penance and of the Anointing of the Sick. On the basis of the teaching of the Church—lex credendi (mainly the Catechism of the Catholic Church and Codex Iuris Canonici) and lex orandi (past rituals and currently valid liturgical texts)—the author claims that the Catholic Church has only recognized two sacraments as conditionally administered: of Baptism and of Anointing of the Sick. The idea of conditional administering of Penance has only been discussed in handbooks of moral theology, whose authors not only pondered upon the issue, but also admitted it as an option which they often encouraged. Contemporary theology of sacred sacraments strongly highlights the fact that they are sacraments of faith. Hence, they can only be accepted by believers who are expected to participate in them with awareness. The Sacrament of Penance, in particular, requires such acts like penitence and confession as prerequisite to absolution. Hence, there can be no conditional absolution or conditional Anointing of the Sick. These sacraments are either administered to those who have the required dispositions, or they are not administered at all.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 79-96
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies