Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "romantyczny" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
Wczesne wiersze Cypriana Norwida a konwencja gotycyzmu
Early Poems of Cyprian Norwid Contrary to Gothic Fiction Convention
Autorzy:
Plucińska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807328.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
poezja
gotycyzm
styl romantyczny
pastisz
konwencja
poetry
Gothic fiction
romantic style
pastiche
convention
Opis:
Romantyczni poeci w pierwszym etapie swojej twórczości na ogół wyrażali fascynację gotycyzmem (pojmowanym jako świat przedstawiony dzieła i specyficzna antropologia). Także Cyprian Norwid w swoich juweniliach nawiązywał do estetyki i poetyki gotycyzmu, jednak traktował gotycyzm jako konwencję, sprzyjającą głównie literackiej komunikacji. Tworzył więc wyróżniające się bardzo sprawnym opanowaniem warsztatu poetyckiego sugestywne wiersze w stylu stricte romantycznym, w których epatował obrazami poetyckimi o gotyckiej proweniencji (jest tu często mowa o bezdennych katuszach bohatera w czasie nocy i podczas burzy). Wiersze takie jak Wieczór w pustkach, Noc, Marzenie, Pożegnanie, mimo wykorzystania rekwizytów gotyckich (jak obrazowanie, nastrój, klimat, konstrukcja bohatera), stanowią w istocie pastisz stylu pierwszej fazy romantyzmu. Wczesne liryki Norwida jako swego rodzaju ćwiczenia romantycznego wierszopisania stały się podstawą do wykrystalizowania koncepcji dojrzałej twórczości poetyckiej będącej - w dużej mierze - zaprzeczeniem konwencji gotycko-romantycznej.
Romantic poets generally in the first phase of their work expressed a fascination with Gothic fiction (understood as the world presented in the work and specific anthropology). In his early works Cyprian Norwid also referred to the aesthetics and poetics of Gothic fiction, but treated it as a convention which mainly was building up a literary communication. So he created evocative strictly romantic poems which stand out as his very efficient mastery of poetic workshop, he dazzled there the poetic images of Gothic provenance (often with the stories about the bottomless anguish of a hero during the night and storm). Poems such as Wieczór w pustkach [Evening in voids], Noc [Night], Marzenie [Dream], Pożegnanie [Farewell] despite of using the gothic props (as imagery, mood, climate, character design) are essentially a pastiche of the style of the first phase of Romanticism. Early poetry of Norwid as a kind of romantic writing exercises became the basis to crystallize the concept of mature poetry which is—largely—denial of gothic-romantic convention.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2014, 5, 3; 47-66
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Эвалюцыя вобраза Кастуся Каліноўскага ў беларускай літаратуры
Ewolucja obrazu Kastusia Kalinowskiego w literaturze białoruskiej
Autorzy:
Kuz’Myanok, Aksana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953925.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
obraz
epoka
gatunek
narodowe i socjalne
idealizacja
bohater romantyczny
image
epoch
genre
national and social
idealisation
romantic hero
Opis:
Artykuł przybliża postać K. Kalinowskiego, znanego białoruskiego działacza politycznego, jednego z przywódców powstania listopadowego, publicysty i pisarza. Autorka analizuje wiele utworów literatury białoruskiej XX i początku XXI w., takich jak dramaty Kastuś Kalinowski E. Mirowicza oraz Kastuś Kalinowski. Śmierć i nieśmiertelność U. Karatkiewicza, a także jego powieść Kłosy pod sierpem twoim, poemat A. Kuleszowa Chamutius, opowieść A. Maldzisa Jesień w środku wiosny, powieść A. Nawarycza Litewski wilk i in. Śledzi ewolucję postaci Kalinowskiego: od gloryfikacji jego imienia poprzez wzniesienie go do rangi bohatera narodowego w czasach odrodzenia i popularyzacji idei białoruskiej po całkowite przemilczenie i brak zainteresowania w okresie trwającego na Białorusi kryzysu narodowego.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 7; 117-130
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwids "tatarski czyn". Between hierarchy and eruption (semantics, contexts, and consequences)
Autorzy:
Zehnder, Christian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17889236.pdf
Data publikacji:
2021-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Mickiewicz
Cieszkowski
polski romantyzm
Promethidion
aktywizm romantyczny
filozofia czynu
Imperium Rosyjskie
orientalizm
Polish Romanticism
Romantic activism
philosophy of action
Russian Empire
Orientalism
Opis:
Drawing on a scholarly polemic of the 1930s, this paper differentiates between two ways of understanding and translating Cyprian Norwid’s formula “tatarski czyn,” as ‘Tatar deed’ (from the Polish czyn) or as ‘Tatar rank’ (from the Russian chin according to the Tsarist Table of Ranks). The aim is to show how the eruptive versus the hierarchical readings of “tatarski czyn” have influenced the opinions on Norwid’s dialogic treatise Promethidion (1851) and, more generally, on his criticism of the utopian thought of Polish Romanticism and of Russian po-litics. It was Adam Mickiewicz who in the 1820s and 1830s pointed to the homonymy between czyn and chin and its potential in enacting ambivalences between the seemingly incommensurable imaginaries of eruption and hierarchy. Moreover, Mickiewicz already linked both understandings of czyn with a stereotypical Tatar, or Mongolian, “Asianness.” In this respect, Norwid’s formula is fairly conventional. What is genuinely original, however, is how Norwid turns Mickiewicz’s earlier ideas against those of the later Mickiewicz who, in his Paris Lectures on the Slavs (1840–1844), seems to glorify the “Tatar deed.” In contrast to the “bloody ladder” of Russian bureaucracy and the irrational tendency in Mickiewicz’s activism, Norwid suggests a “gradual labor” culminating in, not erupting with, the deed (Promethidion). This aspect of Norwid’s metaphorical thought is shown in a parallel reading with the philosopher August Cieszkowski who, in his Prolegomena to Historiosophy (1838), conceptualized history as a “texture of deeds” leading to institutions. Similarly, Norwid’s positive notion of the deed, i.e. his revision of Romantic activism, should be situated beyond the alternatives of eruption and hierarchy.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37 English Version; 17-42
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przestrzenie Assunty Norwida. Uwagi interpretacyjne
The spaces of Norwid’s Assunta. Some interpretative remarks
Autorzy:
Abriszewska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17940051.pdf
Data publikacji:
2021-11-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Assunta
Słowacki
W Szwajcarii
Sokrates
przestrzeń
romantyczny ogród
intertekstualność
Cyprian Norwid
Juliusz Słowacki
W Szwajcarii [In Switzerland]
Socrates
space
Romantic garden
intertextuality
Opis:
Artykuł jest aspektową analizą poematu Assunta Cypriana Norwida. Pierwszym z celów analizy jest przyjrzenie się sposobom kreowania przestrzeni, mechanizmom ich kontrastowania (ogród / salon; kopalnia / klasztor) i powiązania zmian, różnorodności przestrzeni z ruchem myśli bohatera. Drugi cel to zbadanie przestrzeni rozumianej metaforycznie – jako kontekstu intertekstualnego – w tym głównie zestawienie z poematem Juliusza Słowackiego W Szwajcarii. W ogólniejszej perspektywie istotne jest przedstawienie, w jak oryginalny sposób Norwid jako interpretator czyta Słowackiego. Na marginesie powracam również do kwestii pojawiającej się w literaturze przedmiotu – zestawiania Assunty z tradycją platońską – rewiduję niektóre sądy, pokazuję, iż rolę Sokratesa pełni zarówno bohater (wobec odbiorcy), jak i Assunta (wobec bohatera).
This article offers an aspectual analysis of the long poem Assunta by Cyprian Norwid. Its first goal is to examine ways of creating space and contrasts (garden-salon; mine-monastery) as well as to tie the changes and varieties of space with the protagonist’s course of thoughts. The second aim is to study these spaces in metaphorical sense, i.e. as an intertextual context, primarily in order to compare Norwid’s work with W Szwajcarii [In Switzerland] by Juliusz Słowacki. In a broader perspective it becomes vital, however, to demonstrate how Norwid ingenuously interprets the poem by Słowacki. Incidentally, the article also revisits one question that recurs in many studies, namely that of similarities between Assunta and the Platonic tradition. In this area, the article revises certain claims, demonstrating that the role of Socrates is played not only by the protagonist (in relation to readers) but also by Assunta (in relation to the protagonist).
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39; 193-211
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Tatarski czyn” Norwida między hierarchią a erupcją (semantyka, konteksty, konsekwencje)
Norwids "tatarski czyn". Between hierarchy and eruption (semantics, contexts, and consequences)
Autorzy:
Zehnder, Christian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117452.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Mickiewicz
Cieszkowski
polski romantyzm
Promethidion
aktywizm romantyczny
filozofia czynu
Imperium Rosyjskie
orientalizm
Polish Romanticism
Romantic activism
philosophy of action
Russian Empire
Orientalism
Opis:
Opierając się na polemice między Stanisławem Cywińskim a Ignacym Fikiem z lat 30. XX w. artykuł rozróżnia dwa sposoby rozumienia norwidowskiego wyrażenia „tatarski czyn”: jako ‘akcja’ lub jako ranga (z rosyjskiego czin według carskiej Tabeli rang). Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób erupcyjne i hierarchiczne odczytania „tatarskiego czynu” wpłynęły na opinie na temat Promethidiona (1851) i, szerzej, na norwidowską krytykę utopijnej myśli polskiego romantyzmu i rosyjskiej polityki. Adam Mickiewicz w latach dwudziestych i trzydziestych XIX w. wskazywał na homonimię między wyrazami czyn a czin oraz na jej potencjał w tworzeniu ambiwalencji między pozornie nieprzystającymi wyobrażeniami erupcji i hierarchii. Ponadto Mickiewicz powiązał oba rozumienia słowa czyn ze stereotypową tatarską lub mongolską „azjatyckością”. Pod tym względem sformułowanie Norwida jest konwencjonalne. Oryginalne jest jednak to, jak Norwid obraca wcześniejsze idee Mickiewicza przeciwko późniejszym poglądom autora Dziadów, który w swoich prelekcjach paryskich zdaje się gloryfikować „czyn tatarski”. W przeciwieństwie do „krwawej drabiny” rosyjskiej biurokracji i irracjonalnej tendencji w aktywizmie Mickiewicza, Norwid proponuje „stopniową pracę”, której kulminacją, a nie erupcją, jest czyn. Ten aspekt wyobraźni Norwida ukazany jest w równoległej lekturze z myślą filozofa Augusta Cieszkowskiego, który w swoich Prolegomenach do historiozofii określił historię jako „tkaninę czynów” prowadzącą do instytucji. W podobny sposób pozytywne wyobrażenie Norwida o czynie, czyli jego rewizja romantycznego akty-wizmu, powinno sytuować się poza alternatywami erupcji i hierarchii.
Drawing on a scholarly polemic of the 1930s, this paper differentiates between two ways of understanding and translating Cyprian Norwid’s formula “tatarski czyn,” as ‘Tatar deed’ (from the Polish czyn) or as ‘Tatar rank’ (from the Russian chin according to the Tsarist Table of Ranks). The aim is to show how the eruptive versus the hierarchical readings of “tatarski czyn” have influenced the opinions on Norwid’s dialogic treatise Promethidion (1851) and, more generally, on his criticism of the utopian thought of Polish Romanticism and of Russian po-litics. It was Adam Mickiewicz who in the 1820s and 1830s pointed to the homonymy between czyn and chin and its potential in enacting ambivalences between the seemingly incommensurable imaginaries of eruption and hierarchy. Moreover, Mickiewicz already linked both understandings of czyn with a stereotypical Tatar, or Mongolian, “Asianness.” In this respect, Norwid’s formula is fairly conventional. What is genuinely original, however, is how Norwid turns Mickiewicz’s earlier ideas against those of the later Mickiewicz who, in his Paris Lectures on the Slavs (1840–1844), seems to glorify the “Tatar deed.” In contrast to the “bloody ladder” of Russian bureaucracy and the irrational tendency in Mickiewicz’s activism, Norwid suggests a “gradual labor” culminating in, not erupting with, the deed (Promethidion). This aspect of Norwid’s metaphorical thought is shown in a parallel reading with the philosopher August Cieszkowski who, in his Prolegomena to Historiosophy (1838), conceptualized history as a “texture of deeds” leading to institutions. Similarly, Norwid’s positive notion of the deed, i.e. his revision of Romantic activism, should be situated beyond the alternatives of eruption and hierarchy.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37; 17-42
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wizerunek Rosji w powieści Jana Czyńskiego Cesarzewicz Konstanty i Joanna Grudzińska, czyli Jakubini polscy: problem ewolucji stereotypów romantycznych
The Image of Russia in Jan Czyński’s Novel Cesarzewicz Konstanty i Joanna Grudzińska, czyli Jakubini polscy. The Problem of the Evolution of Romantic Stereotypes
Autorzy:
Filatova, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1801473.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
paradygmat romantyczny; Jan Czyński; wielki książę Konstanty; Rosja w piśmiennictwie polskiego romantyzmu
Romantic paradigm; Jan Czyński; Grand Duke Constantine; Russia in the literature of Polish Romanticism
Opis:
Artykuł skupia się na powieści Jana Czyńskiego Cesarzewicz Konstanty i Joanna Grudzińska, czyli Jakubini polscy, analizowanej w kontekście uformowanych w epoce polistopadowej romantycznych stereotypów kulturowych dotyczących relacji polsko-rosyjskich. Prezentując poszczególne wątki fabularne powieści (ambiwalencje otaczające postać księcia Konstantego, życie polityczne w Królestwie Polskim, opozycja patrioci–konformiści, działalność tajnych służb policyjnych w Warszawie), autorka dowodzi, że pamfletowy charakter powieści (skorelowany z osobistym zaangażowaniem politycznym Czyńskiego) czyni z niej instruktywne kompendium motywów składających się na obraz Rosji w polskim piśmiennictwie lokującym się w obrębie romantycznego paradygmatu.
The article focuses on the novel by Jan Czyński Cesarzewicz Konstanty i Joanna Grudzińska, czyli Jakubini polscy, analysed in the context of the Romantic cultural stereotypes concerning Polish-Russian relations formed after the November Uprising. While presenting the novel’s plot (the ambivalence surrounding the figure of Grand Duke Constantine, political life in the Kingdom of Poland, the opposition patriots vs. conformists, the operation of secret police services in Warsaw), the author proves that the pamphlet character of the novel (correlated with Czyński’s personal political involvement) makes it an instructive compendium of motifs constituting the image of Russia in Polish literature within the Romantic paradigm.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1; 75-94
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzymskie korespondencje Norwida
Roman correspondence by Norwid
Autorzy:
Karamucka, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729533.pdf
Data publikacji:
2020-05-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Rzym
list
korespondencja
Rzym romantyczny
Rzym antyczny
Watykan
formuły epistolarne
rzymska tożsamość
Rome
letters
correspondence
romantic Rome
ancient Rome
the Vatican
Roman identity
epistolary formulas
Opis:
The aim of the article is to investigate the Roman correspondence by Cyprian Norwid. As far as this author is concerned the term: Roman correspondence can imply some different issues, like the letters written during Norwid’s four visits to the Eternal City within the space of the years 1844-1849, some later correspondence referring to Rome and expressing the author’s longing for this place, letters to the members of the Congregation of the Resurrection in Rome etc. There is also a category of correspondence in which Norwid poses as an ancient Roman using some Latin words or structures typical of Roman correspondence: such words as: Vale, Latin forms of expressing the date and place (ex. Lutetiae Parisiorum) or initial formulae including the greeting and the names of the addresser and addressee. There are also very interesting letters in which Norwid exactly identifies himself with Ovidius. Such Norwid’s letters connected with the ancient Rome is the main subject of this article. Most of them Norwid wrote in 1860s, when he most probably began to write letters with the mentioned elements. These letters result from some Norwid’s special sense of Roman identity, which is emphasised by the expression: Civis Romanus that Norwid used with regard to himself in some of these letters. The article analyses the way in which Norwid understood his “Roman identity” and why he was defining himself as a “Roman citizen”. The general conclusion is that such references in Norwid’s letters are connected with his sense of many-sided alienation. They are considerably different from the ,,Roman letters” written by Norwid, co-creating the romantic Rome of artists, in the years 1844-1849.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2014, 32; 99-115
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Święty Paweł w twórczości Norwida
St Paul in Norwid’s work
Autorzy:
Komorowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729469.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Piotr Marchewka
Paweł z Tarsu
teologia
literaturoznawstwo
Salem
filozofia
Biblia
biblistyka
apostołowie
biografia
epistolografia
Corpus Paulinum
chrześcijaństwo
Dwa męczeństwa
interdyscyplinarność
romantyczny bohater męczennik
Paul of Tarsus
theology
study of literature
philosophy
Christianity
Bible
biblical studies
apostles
biography
letter-writing
Romantic hero-martyr
interdisciplinary study
Opis:
The review is a look at the book Z romantycznych rodowodów biblijnych. Apostoł Paweł w twórczości Cypriana Norwida (From the Romantic Biblical Origins. St Paul the Apostle in Cyprian Norwid's Work) as an inter-disciplinary publication showing the author's great competence in all the problems he tackles, with theology and study of literature at the head. In the background the question appears about the method accepted by Piotr Marchewka, which may seem complicated to an average reader, but his style of shaping the text (the “case” one) is clear and harmonious enough to make the seemingly formal text a nice reading. Numerous references, digressions and penetrating analyses of Dwa męczeństwa (Two martyrdoms) and Salem consistently lead to the finale that is a convincing suggestion of an explanation of Norwid's fascination with the figure of St Paul.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2012, 30; 245-253
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies