Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "postkolonializm" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Herberta antyk postkolonialny i nacjonalizm defensywny
Herbert’s Postcolonial Antiquity and Defensive Nationalism
Autorzy:
Uffelmann, Dirk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807334.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zbigniew Herbert; antyk; postkolonializm; PRL; nacjonalizm; kolonizacja wewnętrzna
Opis:
Niniejszy artykuł przedstawia postkolonialną lekturę motywów antycznych zawartych w poezji Zbigniewa Herberta. Interpretuje aluzje do historii i mitologii antycznej, a także do Biblii jako alegorie kultury politycznej, panującej w PRL-u. Herbert opisuje komunizm jako próbę kolonizacji, przy czym w swoich wierszach skupia się głównie na wewnętrznych skutkach dla mentalności skolonizowanych. W konkluzji autor wiąże postawę Herberta z defensywnym nacjonalizmem i proponuje interpretować niedawne próby wykorzystania teorii postkolonialnej w polskim dyskursie prawicowym jako model heurystyczny dla zrozumienia politycznego stanowiska Herberta w PRL-u.
This article proposes a postcolonial reading of antiquity motifs from Zbigniew Herbert’s poems. References to ancient history, mythology, and biblical allusions are interpreted as allegories of the political culture in the Polish People’s Republic. While Herbert depicts communism as an attempt at colonization, in his poems the focus lies mainly on the internal effects for the colonized mind. The article rounds off with connecting Herbert’s attitude with defensive nationalism and proposing recent right-wing tendencies in the Polish appropriation of postcolonial theory as a heuristic model for understanding Herbert’s civil position during communism.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 1; 27-43
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Podróż do Burmy Gustawa Herlinga-Grudzińskiego – perspektywy badawcze. Rekonesans
A Journey to Burma by Gustaw Herling-Grudziński: Research Perspectives. A Reconnaissance
Autorzy:
Panas, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790939.pdf
Data publikacji:
2021-02-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Podróż do Burmy
Gustaw Herling-Grudziński
postkolonializm
close reading
A Journey to Burma
postcolonialism
Opis:
Artykuł podejmuje problematykę dotychczasowych badań nad mniej znanym, wczesnym dziennikiem Gustawa Herlinga-Grudzińskiego z okresu jego podróży do Birmy (Podróż do Burmy). Autor wyróżnia dwa zasadnicze wątki interpretacyjne obecne w najważniejszych tekstach poświęconych temu utworowi. Są to: zagadnienia genologiczne oraz kwestie historyczno-polityczno-społeczne. Pokazując zalety i osiągnięcia tych prac, badacz wskazuje także na te elementy, które nadal nie doczekały się dokładnej analizy. I tak podkreślona zostaje potrzeba pogłębionej lektury dzieła Herlinga-Grudzińskiego z uwzględnieniem perspektywy postkolonialnej, a także bliższe przyjrzenie się temu tekstowi w kontekście całej twórczości autora Podróży do Burmy i specyfiki jego sztuki pisarskiej. W artykule szczegółowo omówione zostały główne problemy, ale także potencjalne korzyści każdego z tych podejść.
This article concerns the existing research on the lesser-known, early diary of Gustaw Herling‑Grudziński about his journey to Burma titled A Journey to Burma. In this article, the author distinguishes two main interpretative themes appearing in the most important texts dealing with this work: genealogical issues, and those related to history, politics and social life. By showing the advantages and effects of these texts, the author points to those elements that still have not been thoroughly analysed. Thus, the need for an in-depth reading of this work with the post-colonial perspective taken into account is emphasised, as is a closer look at this text in the context of the whole output of the author of A Journey to Burma and his unique writing style. This article discusses in detail the main problems and potential benefits of each approach.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 1; 69-76
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Het idee van verzoening tussen blank en zwart in Koen Peeters’ De Mensengenezer
The Idea of Reconciliation between Whites and Blacks in De Mensengenezer by Koen Peeters
Idea pojednania między rasą białą i czarną w powieści De mensengenezer Koena Peetersa
Autorzy:
Nesic, Jelena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1872944.pdf
Data publikacji:
2021-10-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
flamandzka literatura o Kongu
Koen Peeters
relacje
kolonializm
postkolonializm
Flemish Congo-novel
relations
colonialism
postcolonialism
Opis:
De Congo-roman is een belangrijk subgenre in de Vlaamse literatuur. Al sinds de zestiende eeuw werd er in de Nederlandstalige teksten over Afrika geschreven. De interesse voor dit continent bleef in de volgende eeuwen stijgen. In dit artikel zal de thematiek van de recent gepubliceerde Congo-roman De mensengenezer (2017) van de contemporaine Vlaamse auteur Koen Peeters (geb. 1959) worden besproken. De focus in deze bijdrage ligt op de verhouding tussen de blanken en de zwarten, in het kader van de Congo-roman. De meeste Congo-romans van de twintigste eeuw en eerder toonden het beeld dat de zwarten inferieur aan de blanken zijn. In plaats daarvan wordt er in De mensengenezer het idee van verzoening tussen deze twee groepen gepresenteerd.
Powieść z motywem Konga („Congo-roman”) stanowi ważny podgatunek literatury flamandzkiej. Już od XVI wieku powstawały niderlandzkojęzyczne teksty o Afryce, a zainteresowanie tym kontynentem rosło w kolejnych stuleciach. W niniejszym artykule omówiono niedawno opublikowaną (2017) powieść z motywem Konga pt. De mensengenezer („Uzdrowiciel ludzi”) współczesnego flamandzkiego pisarza Koena Peetersa (ur. 1959). Artykuł skupia się na relacjach między przedstwicielami rasy białej i czarnej w tej powieści. Większość tego typu powieści z XX wieku i wcześniejszych ukazywała natywnych Afrykańczyków jako gorszych od ludzi białych. Powieść De mensengenezer przedstawia natomiast ideę pojednania między obydwiema rasami.
The “Congo-novel” is an important subgenre in Flemish literature. Dutch texts from as early as the sixteenth century contain passages about Africa. Interest in this continent continued to grow over the following centuries. This article discusses one of the themes present in De Mensengenezer (“The People Healer”, 2017), a recently published Congo-novel by the contemporary Flemish author Koen Peeters (born 1959). The focus in this article is on the relationship between whites and blacks in the context of the Congo-novel. Most of the Flemish prose on the Congo from the twentieth century and earlier depicted the blacks as inferior to the whites. Instead, De Mensengenezer offers the idea of reconciliation between these two groups.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 5 Zeszyt Specjalny / Speciale Uitgave; 135-145
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Oświeceni latarni się nie boją. Szkic polemiczny
The Enlightened Are Not Afraid of Lighthouses. A Polemic Sketch
Autorzy:
Skórczewski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1731947.pdf
Data publikacji:
2020-02-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Oświecenie
edukacja literacka
ideologia
postkolonializm
postmodernizm
postsekularyzm
Alasdair MacIntyre
Enlightenment
literary education
ideology
postcolonialism
postmodernism
postsecularism
Opis:
Autor podejmuje polemikę z tezami Grzegorza Zająca, wyłożonymi w artykule Oświeconych nie trzeba oświecać – refleksje o szkole, powadze czytania i szaleństwie ideologii („Roczniki Humanistyczne” 67(2019), z. 1, s. 25-38). Polemika dotyczy rzekomego ideologicznego redukcjonizmu interpretacyjnego i instrumentalizacji literatury we współczesnej, postmodernistycznej nauce o literaturze ze względu na jej podatność na ideologizację. Podczas gdy G. Zając opowiada się za powrotem do lektury nastawionej na jakości estetyczne literatury jako sztuki, sytuując się na pozycji sprzed „upadku” dyskursu literaturoznawczego, autor artykułu proponuje uznanie tego „upadku” za fakt i skonfrontowanie się z krajobrazem „po upadku”. W konfrontacji tej, mającej skłonić do dyskusji nad różnymi zestawami wartości, leżącymi u podstaw poszczególnych nurtów współczesnych badań literackich, istotną rolę zdaniem autora może odegrać rozumiana po neoarystotelesowsku „Tradycja”, którą w swojej przełomowej książce Trzy antagonistyczne wersje dociekań moralnych Alasdair MacIntyre przeciwstawia modernistycznej „Encyklopedii” i postmodernistycznej „Genealogii”.
The author of this article enters into polemics with Grzegorz Zając's theses as laid out in the article “`The Enlightened Do Not Need To Be Enlightened…' Reflections on School, the Seriousness of Reading and the Madness of Ideology” (Roczniki Humanistyczne vol. 67 (2019), no. 1, p. 25-38). The polemics concerns the alleged ideological bias and reductionism of literary interpretation and the instrumentalisation of literature that is said to be carried out by contemporary postmodern literary criticism due to the vulnerability of this same criticism to ideologisation. While Zając opts for a “prelapsarian” return to reading literature as art for its aesthetic qualities, this paper seeks a remedy in a more realistic and less prejudiced “postlapsarian” perspective instead, one calling for a confrontation with the landscape “after the fall” of literary criticism. In this confrontation, which is meant to invite discussion of the values underlying the current approaches in literary studies, a vital role can be played by the neo-Aristotelian “Tradition”, juxtaposed by Alasdair MacIntyre in his seminal book Three Rival Versions of Moral Enquiry with the modernist “Encyclopaedia” and the postmodern “Genealogy.”
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1; 167-185
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Historyk religii rzymskiej wobec współczesnych paradygmatów badawczych
Studies on Roman Religion and Contemporary Research Paradigmas
Autorzy:
Gillmeister, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806907.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
współczesna historiografia; religia rzymska; postkolonializm; teoria sieci; ekonomia religijna
modern historiography; Roman religion; postcolonial studies; networks; religious economy
Opis:
Artykuł ma na celu przedstawienie współczesnych metod badawczych wykorzystywanych przez historyków religii rzymskiej. Autor analizuje takie podejścia jak postkolonializm, teorię sieci, praktyki hermeneutyczne oraz ekonomię religijną.
The aim of the article is to present contemporary research methods in Roman religion studies. Author focuses on postcolonial, networks, hermeneutics and religious economy approaches.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 3; 79-94
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rewriting Personal Stories in Brick Lane by Monica Ali and Half a Life by V. S. Naipaul
(Prze)pisywanie życia na nowo – Brick Lane M. Ali oraz Pół życia V. S. Naipaula
Autorzy:
Bysiecka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119982.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
postkolonializm
fragmentaryczne tożsamości
hybrydy
przemieszczenie kulturowe
V. S. Naipaul
M. Ali
post-colonialism
fragmented identities
hybrids
cultural transplantation
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie procesu kształtowania się tożsamości bohaterów Brick Lane i Pół życia w wyniku przemieszczenia kulturowego i interakcji z nowym otoczeniem. Prezentowany artykuł to także próba analizy sposobów kształtowania własnego losu, będącego wynikiem zmieniającego się postrzegania własnej osoby i ucieczki od tożsamości narzuconej. Elementem kluczowym w analizie literackiej powieści jest zastosowanie teorii postkolonialnych, ukazujących jednostkę jako złożoną, dynamiczną i interakcyjną strukturę. Sposób, w jaki bohaterowie tworzą swoje życie na nowym miejscu, odzwierciedla ich relacje z otoczeniem. Bohaterowie przepisują swoje losy dosłownie i w przenośni: albo dostosowując je do wymogów własnej kultury i tradycji, albo ukazując się innym takimi, jakimi chcą ich widzieć. Żyjąc na granicy dwóch światów – Zachodniego i Wschodniego bohaterowie muszą odnaleźć własne miejsce, które pozwoli im na zachowanie autonomii, przejęcie kontroli nad swoim losem i stworzenie własnej wyjątkowej tożsamości.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2007, 54-55, 5; 161-172
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Syndrom kulturowej straty. Lizbońska konferencja pisarzy 1988 w postkolonialnej retrospektywie
A Syndrome of Cultural Loss. The 1988 Lisbon Conference in a Postcolonial Retrospective
Autorzy:
Skórczewski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807363.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
konferencja lizbońska 1988; Europa Środkowa; Rosja; Związek Sowiecki; hegemon; postkolonializm; Czesław Miłosz; György Konrád; Tatiana Tołstaja; Salman Rushdie; Susan Sontag; postkomunizm
1988 Lisbon Conference; Central Europe; Russia; Soviet Union; hegemon; postcolonialism; Czesław Miłosz; György Konrád; Tatiana Tolstaya; Salman Rushdie; Susan Sontag; Postcommunism
Opis:
W artykule podjęto refleksję nad kulturowymi i politycznymi implikacjami konferencji pisarzy środkowoeuropejskich i rosyjskich, która odbyła się w maju 1988 roku w Lizbonie, w kontekście dalszego rozwoju wydarzeń w naszym regionie. Implikacje te określone są jako „syndrom kulturowej straty”. Wychodząc od konstatacji, iż z przyczyn politycznych i koniunkturalnych debata ta, zamiast zogniskować uwagę mieszkańców krajów podbitych przez Związek Sowiecki, stała się wyciszonym wydarzeniem, autor omawia istotne problemy, jakie ona odsłoniła, gdy ująć ją w postkolonialnej retrospektywie: brak transmisji pomiędzy treścią wystąpień a ówczesną potoczną świadomością odnośnych społeczeństw; trwałą podrzędność środkowo-wschodnioeuropejskich literatur w skali globalnej kultury; problem języka komunikacji; trwałe przejawy skolonizowania; chroniczne zewnętrzne wyzwania nękające środkowo-wschodnioeuropejską tożsamość; asymetrię wzajemnych stosunków; imperialne tabu; „miękkie” istnienie Europy Środkowo-Wschodniej; antykolonialny wydźwięk środkowoeuropejsko-rosyjskiej konfrontacji; brak perspektyw postkolonialnego pojednania. Pomimo pesymizmu płynącego z fiaska lizbońskiego wydarzenia, w konkluzji wskazany zostaje naprawczy potencjał literatury, która zdolna jest wywołać zmianę w sferze polityki.
The paper reflects on the missing cultural and political implications of the once-prominent and now forgotten 1988 Lisbon Conference for East Central European societies, taking Poland as a case study. The Conference debates between East Central European, East South European, and Russian writers were virtually absent at that time from Polish public discourse for political reasons, and its potential importance was soon overshadowed by the events of 1989. After the demise of communism the Lisbon Conference was ignored and forgotten, while its intellectual vigor and rhetorical appeal seemed to have been raised in vain. Thus, the Conference was never given a chance to generate a cross-fertilization of ideas, whether in Poland or elsewhere in the post-communist world, so as to transform the mutual perceptions and understanding of the two contending sides: East Central European societies as the subalterns and the Russians as the ex-hegemon. Consequently, the Conference, along with the arguments raised by its participants, has remained yet another “blank spot” in these countries’ intellectual history. It has not influenced the relations between East Central European and Russian intellectual and cultural elites, thus postponing the possibility of bringing the discussion onto a postcolonial track and in effect delaying postcolonial reconciliation.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 1; 147-167
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies