Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "osoba; personalizm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 27
Tytuł:
Karol Wojtyła – teatr osoby
Karol Wojtyła – the Theatre of the Person
Autorzy:
Kaczmarek, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1731879.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba; personalizm
tomizm
fenomenologia
theatrum Dei
person
personalism
Thomism
phenomenology
Theatrum Dei
Opis:
W koncepcji personalizmu Karola Wojtyły osoba rozumiana jest jako podmiot i relacja. Człowiek jest więc istotą relacyjną, jego ciało jest predysponowane, by angażował się w dialog z drugą osobą. Spotkanie osób i ich wzajemne relacje tworzą w efekcie podstawę teatru i na tej przesłance Wojtyła stworzył swój teatr personalistyczny, w którym połączył mostem tomizm i fenomenologię przedstawiając człowieka jako aktora na scenie w relacji do drugiego. W Bracie naszego Boga Wojtyła próbował „przeniknąć” człowieka, by dotrzeć do źródeł jego człowieczeństwa. Kluczem była relacja „ja”, rozumianego jako podmiot poznający, do „ja” drugiego człowieka. Oryginalność dramatów Wojtyły polega na tym, że autor odwołując się do natury osoby, ukazuje jej pełnię w perspektywie theatrum Dei. Najmocniej jest ona wyrażona w trylogii: Brat naszego Boga, Przed sklepem jubilera i Promieniowanie ojcostwa. Analiza wnętrza osoby, jaka jest tam przeprowadzona, pozwala określić te dramaty jako teatr osoby.
According to Karol Wojtyła’s personalism, a person is both a subject and a relationship. A person is a relational being whose body predisposes him or her to engage in dialogue. The meeting of people, and their relationships as a result of this event, lie at the core of theatre. In his personalistic theatre, Wojtyła created a bridge between Thomism and Phenomenology, exploring the human person as an actor. In Our God’s Brother (Brat naszego Boga, 1945–1950), Wojtyła attempts to “penetrate man,” so as to be able to arrive at the sources of his humanity. What allows one to penetrate man’s nature is the revelation of the relationship between his “I,” understood as the subject which comes to know, and the “you” of the other, recognised in personal experience as a second “I.” The originality of Wojtyła’s drama is contained in its literary and theatrical nature, but its full sense is only revealed in the perspective of Theatrum Dei (especially in Wojtyła’s dramatic trilogy: Our God’s Brother – Brat naszego Boga; In front of the Jeweller’s Shop – Przed sklepem jubilera, 1960; The Radiance of Fatherhood – Promieniowanie ojcostwa, 1967). We could call Wojtyła’s drama of the inner Self the Theatre of the Person.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 123-136
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kierunek personalistyczny w katechezie
The Personalistic Current in Religious Education
Autorzy:
Goliszek, Piotr T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341320.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
katecheza
personalizm
katechetyka
metoda
person
catechesis
catechetics
method
Opis:
The personalistic profiling of the catechetic didactics puts the category of "person” in the core of its teaching methodology, and of its all educative and initiation efforts. This approach to religious education also adopts personalistic understanding of the Revelation and the faith, thanks to which religious education builds a community of people united around the Person of Jesus Christ. This community allows for the unique form of dialogue between God and man. The nature of this dialogue is soteriological: the personal worlds of God and man overlap, which allows man to cling fully – as a person and as an existence – to the redeeming Truth – Jesus Christ. In its personalistic dimension, religious education serves man in the reality and of his/her existence. It leads to a personal communion with Christ, it supports man on his/her path towards self-comprehension and self-development, which makes man self-realize him/herself as a person, makes him/her grow and thrive.
Źródło:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne; 2013, 5; 129-141
2081-1829
Pojawia się w:
Roczniki Pastoralno-Katechetyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il personalismo di Joseph Ratzinger/Benedetto XVI
The Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Personalizm Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
Autorzy:
Panaro, Antonio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035028.pdf
Data publikacji:
2020-02-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
personalizm
osoba
Bóg
wiara
relacyjność
personalism
person
God
faith
relationship
Opis:
Joseph Ratzinger w autobiografii zatytułowanej Moje życie pisze o swoim spotkaniu z personalizmem, który potem odnalazł jako jasno wyeksponowany u Marcina Bubera: „Stało się [spotkanie z personalizmem] dla mnie istotnym duchowym przeżyciem. Personalizm ten kojarzył mi się mimowolnie z myślą Augustyna, który w Wyznaniach wyszedł mi niejako naprzeciw z całą swoją ludzką namiętnością i głębią”. Od tamtego momentu cała teologia Ratzingera zaczęła emanować personalizmem. Jest on przekonany, że „Wiara chrześcijańska nie przedstawia jakiejś idei, lecz Osobę” (Wprowadzenie w chrześcijaństwo). Personalistyczne myślenie Josepha Ratzingera uwypukla się bardziej, gdy Ratzinger analizuje sakrament chrztu oraz treść wyznania wiary w Jednego a zarazem trójosobowego Boga. „U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś idei, ale natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą” (Deus Caritas est 1). Joseph Ratzinger/Benedykt XVI podkreśla znaczenie osoby w całej swojej teologii. Przedstawia on jednak personalizm w najczystszej postaci, szczególnie kiedy bada koncepcję osoby pod kątem trynitologicznym i chrystologicznym.
Joseph Ratzinger, in his autobiography entitled My Life, writes about his encounter with personalism, later found explained by Martin Buber, as: “A spiritual experience that left an essential mark, even if I spontaneously associated such personalism with the thought of St. Augustin, who in his Confessions had struck me with the power of all his human passion and depth.” From that moment on, all his theology emanates with personalism. He is convinced that “Christian faith does not relate to an idea but to a Person” (Intruduction to Christianity). The personalistic thinking of Joseph Ratzinger becomes evident when he describes the essence of the Sacrament of Baptism as well as the contents of the profession of faith in One and – at the same time – Three-personed God. “Being Christian is not the result of an ethical choice or a lofty idea, but the encounter with an event, a person” (Deus Caritas est, 1). Joseph Ratzinger-Benedict XVI underlines the significance of person in all his theology by focusing on the concept of person in Trinitology and Christology, in which he develops a personalism in the purest form.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 2; 5-14
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Myśl personalistyczna w rosyjskiej filozofii religijnej
The Personalistic Thought in Russian Philosophy of Religion
Autorzy:
Gorban, Richard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233606.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
personalizm rosyjski
personalizm Bierdiajewa
personalizm Szestowa
personalizm Łosskiego
personalizm Karsawina
osoba symfoniczna
Russian personalism
Berdiaev’s personalism
Shestov’s personalism
Losski’s personalism
Karsavin’s personalism
symphonic person
Opis:
The idea of personalism is present in the pre-Soviet Russian philosophical and theological thought. There were eminent philosophers who played meaningful roles in its development. The question about the relationship between God and man was important for them, and it is from this perspective that they treated man’s relationship to the whole reality created by God, and the interpersonal relationship. The most important question here remained the problem of man himself, who he is, what his place is among other beings, what tasks there are for him, and where he tends. In this knowledge of his own and the world’s reality the human person was a separate mystery. In his considerations each Russian thinker presented his own vision of the human person, creating thereby the Russian personalistic direction, or even the Russian school of personalism. The following thinkers played a great role here: Berdiaev, Shestov, Karsavin, Losski, and others.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2010, 2; 157-171
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zarys personalistycznej metafizyki Bordena Parkera Bowne’a
The Concept of the Personalistic Metahysics of Borden Parker Bowne
Autorzy:
Jastrzębski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013182.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
B. P. Bowne
personalizm
osoba
metafizyka
antropologia
Personalism
person
metaphysics
anthropology
Opis:
Borden Parker Bowne was the founder of the School of Philosophy in Boston, taught there for more than a generation, and made a lasting impression on American philosophy. During Bowne’s career at Boston University (from 1876 until his death 1910), many of his students, who later also became professors in different areas, were inspired by his thinking and his person. His basic conviction is that it is the human person that is at the basis of Ontology and Ethics : the person that preserves its identity within change thanks to memory; the person that is active in knowing and choosing; the person that acts deliberately towards values; the person that thinks – all these at least potentially. The purpose of the article is to examine Bowne’s metaphysics, i.e. the roots of his view of Personalism. What emerges is his idea of existence in general and of human existence in particular. This is done also historically, by examining some earlier views of man and reality in general, which were the background for Bowne’s specific ideas. He begins from his idea of existence as active and self-determining, and of nature as activated by the intellect and will of God, the Most-High Person. That is why the human person has the attributes of awareness and self-awareness, freedom and the ability to act, and self-control. The connection of Bowne’s Personalism with idealism also presents the problem of how do we come to discover the notion of person, which is not from simple experience of reality, but is rather developed or postulated.  For Bowne the model for the notion of person is the Person of God. If we look at reality from the perspective of God-Person (Person par excellence), there is the danger of theologizing Philosophical Anthropology, and a reality of Bowne’s metaphysics, which wasn’t very popular among many philosophers. Nonetheless Bowne’s ideas were positively received by the Church in America, and were used for many years as the model for defending the Christian world-view against the attacks of naturalism. In that context, his Personalism effectively fulfilled its role, showing the human person to be a spiritual being, ultimately coming from God, the Most-High Person.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 1; 397-415
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalistic Concept of Moral Formation
Personalistyczna koncepcja formacji moralnej
Autorzy:
Goliszek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685864.pdf
Data publikacji:
2020-11-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
formacja moralna
personalizm
moralność
człowiek
person moral
formation
personalism
morality
human
Opis:
Formacja moralna o charakterze personalistycznym jest uniwersalna, ponieważ odwołuje się do prawdy o człowieku jako osobie. W pierwszej kolejności prowadzi do wartości chrześcijańskich, ale zasadniczo odnosi się do czegoś podstawowego – do wyposażenia właściwego każdej osobie ludzkiej: wierzącej czy niewierzącej. Dlatego w podstawach personalistycznej formacji moralnej bardzo ważne miejsce zajmuje koncepcja osoby. Od niej zależą poszczególne rozstrzygnięcia procesu formacji moralnej. Formacja moralna jawi się zatem jako najbardziej prozopoiczny sposób przekazywania wartości, czyli kształtowanie człowieka wysokiej miary. Szczególną rolę pełni tu osoba, która jest modelem poznawczym, metodą konstruowania wiedzy, a przede wszystkim miejscem i sposobem zespolenia osoby człowieka z Osobą Chrystusa. Personalizm koreluje z całą naturą moralności. Jest metodą, która zbliża prawdy wiary i moralności do egzystencji konkretnego człowieka; sprawia, że stają się bliskie dla jego umysłu i serca oraz odpowiadają na najgłębsze potrzeby jego życia. Ponadto formacja moralna o charakterze personalistycznym nie ograniczy się do sposobów przekazywania treści wiary i moralności, lecz będzie poszukiwać dróg samorozumienia, samointerpretacji i samowychowania wychowanków oraz sposobów rozumienia świata doczesnego, dziejów, życia, społeczności, kultury – w świetle Osoby Chrystusa.
Personalistic moral formation is universal because it refers to the truth about man as a person. It leads first to Christian values, but in principle it refers to something fundamental, i.e., to the inner capacities specific to every human being, believer or not. This is why the concept of the person occupies a very important place in the foundations of personalistic moral formation. The individual decisions of the moral formation process depend on it. Moral formation, then, appears to be the most prosopoic way of transmitting values, i.e., shaping a person of high quality. A special role is played here by a person who, as it has already been stressed, is a cognitive model, a method of constructing knowledge, and above all a place and a way of connecting the human person with the Person of Christ. Personalism correlates with the whole nature of morality. It is a method that brings the truths of faith and morality closer to the existence of a particular person; it makes them close to his mind and heart and respond to the deepest needs of a person’s life. Furthermore, the personalistic moral formation is not limited to the ways of transmitting faith and morality but will seek ways of self-comprehension, self-interpretation and self-upbringing of the students and ways of understanding the contemporary world, history, life, community, culture in light of the Person of Christ.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 11; 79-93
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
TETRADA, CZYLI CZTEROELEMENTOWY WZORZEC PRZEMIAN KULTUROWYCH
TETRAD, OR THE FOURFOLD PATTERN OF CULTURAL TRANSFORMATIONS
Autorzy:
Kłos, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488683.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
odpowiedzialność
naród
państwo
personalizm
osoba
wspólnota
figure
ground
radio
structure
television
tetrad
Opis:
This paper seeks to discuss the tetradic structure of cultural transformations effected by human artifacts. It was Marshall McLuhan’s main idea to think of our historical changes in terms of various modes of communication. Each mode introduces a new form of human interaction. The spoken word produced coherent communities. The written word caused fragmentation. McLuhan believed that electronic artifacts would restore the lost integrity. His tetradic structure of cultural changes was inspired by Gestalt psychology with its key pair: figure—ground. McLuhan thought that humanity is resonating within this two elements evolving from the culture of the written word to the culture of the spoken word. Eventually, we shall found ourselves in the acoustic space.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 4; 93-115
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Personalist Shift in Christology
Personalistyczne przesunięcie w chrystologii
Autorzy:
Barth, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040624.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus Chrystus
chrystologia
personalizm
osoba
R. Guardini
Jesus Christ
Christology
personalism
person
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie personalistycznego usytuowania współczesnej chrystologii. Charakter tego podejścia zostaje określony przez bezpośredni, egzystencjalny stosunek do fenomenu osobowego Jezusa Chrystusa. Analiza ta wyrasta z odczytania integralnego i pełnego człowieczeństwa Chrystusa (verus et perfectus Homo) dzięki zastosowaniu języka personalistycznego. Ujęcie to wyzwala tradycyjną chrystologię z obciążeń pojęciowych utrudniających zbliżenie się do misterium osobowego Zbawiciela. Personalistyczne „przesunięcie” w chrystologii oznacza zatem, że „rzeczywistość” badana zostaje wyznaczona nieredukowalnym „punktem” egzystencji Boga-Człowieka, który wytycza radykalnie nowy horyzont poznania prawdy, niesprowadzalny do żadnej z koncepcji czy formuł. Procesowi temu odpowiada zasada współodpowiedniości (principle of co-seemlines), będąca modusem osobowego przymierza humanum i divinum, które dosłownie i najpełniej zrealizowało się w Chrystusie, wyznaczając tym samym niespotykaną dotąd perspektywę mówienia o Bogu i o człowieku. Profil chrystologii ukierunkowanej egzystencjalnie (personalistycznej) nie traci tym samym nic ze swej naukowości, metodyczności, ścisłości pojęciowej, raczej poszerza znaczenie tych elementów i stawia w radykalnie nowej perspektywie interpretacyjnej.
The article deals with the issue of the personalistic placement of contemporary Christology. The character of this approach is described by a direct, existential attitude toward the personal phenomenon of Jesus Christ. The analysis in question stems from the reading of the integral and complete humanity of Christ (verus et perfectus Homo) thanks to the use of personalistic language. This take releases the traditional Christology from the burden of concepts that hinder the access to the personal mystery of the Saviour. Thus, the personalistic shiftin Christology means that the “reality” under scrutiny is seen as an irreducible “point” of the existence of the God-Man who sets a radically new horizon of the acquisition of the truth that cannot be reduced to any concepts or formulae. This process is reflected by the principle of co-seemlines that is the modus of the personal covenant of the humanum and divinum that was literally and most fully realised in Christ, thereby giving an unparalleled perspective of speaking of God and of man. The profile of Christology directed existentially (the personalistic Christology) does not lose its scientific and methodological character or conceptual coherence, but it rather broadens the significance of these elements and puts them a radically new interpretative perspective.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 191-205
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Osoba czy informacja - personalistyczna polemika z paradygmatem społeczeństwa informacyjnego
The Person or the Information - a Personalistic Polemics with the Paradigm of Information-Based Society
Autorzy:
Kosche, Michał
Kosche, Magdalena M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339974.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
informacja
społeczeństwo
sieć
personalizm
Manuel Castells
person
information
society
Internet
personalism
Opis:
For numerous reasons, postmodernism does not uphold the classical holistic conception of reflecting upon the human being. Thus, the problems related to the social realm − as the ones that concern groups of people – are entirely delegated to the domain of sociological studies. In consequence, this approach is devoid of the anthropological foundations of the reflection on the social human being. Sociological research often suffers from prosopoic blindess: the failure to anchor its research in philosophical and personalistic grounds. The present paper attempts to illustrate this prosopoic blindness through the analysis of the theory of information-based society. To do that, the authors start with presenting the conception of the human being as a person, developed by the thinkers related to the Lublin School of Personalism. Next, the effects of the above-mentioned prosopoic blindness are presented. The first is the degradation of the human being as a personal being by granting the absolute ontological status – if not divine, in fact − to information (or, alternatively, to the access to information). Modes of communication become more important than the personal self-realization of the interlocutors − which should always be seen as the major objective of human dialogue.
Źródło:
Roczniki Teologii Moralnej; 2012, 4; 131-149
2081-1810
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Moralnej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chalcedonian Personalism According to Colin Patterson
Personalizm chalcedoński według Colina Pattersona
Autorzy:
Sanyu, Leonard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035021.pdf
Data publikacji:
2020-02-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sobór chalcedoński
personalizm
relacja
osoba
natura
the Council of Chalcedon
personalism
relation
person
nature
Opis:
Colin Patterson (Melbourne, Australia) prezentuje personalizm Soboru Chalcedońskiego (451). Przedstawia misterium Trójcy Świętej, osobę Jezusa Chrystusa i obraz Boży w człowieku. Szczególną uwagę poświęca relacji osoba–natura w trynitologii, chrystologii i antropologii.
Colin Patterson from Melbourne, Australia presents Personalism of the Council of Chalcedon (451). He considers the Mystery of the Holy Trinity, the Person of Jesus Christ and the image of God in each human person. He emphasizes especially the Person-Nature relation in Trinitology, Christology and Anthropology.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 2; 125-140
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
ODPOWIEDZIALNOŚĆ NARODU ZA PAŃSTWO W KONCEPCJACH WSPÓŁCZESNYCH PERSONALISTÓW POLSKICH
RESPONSIBILITY FOR THE STATE OF THE NATION: THE CONCEPTS OF CONTEMPORARY POLISH PERSONALISTS
Autorzy:
Kapias, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488460.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
odpowiedzialność
naród
państwo
personalizm
osoba
wspólnota
responsibility
nation
state
personalism
a person
a community
Opis:
Contemporary times, filled with ideas of postmodernism and globalization, are not conducive to reflection on the concept of the nation. Meanwhile, the nation as a community of people from the same family has a personal dimension. The nation should therefore have a significant impact on the state, which is public. There is a need to take responsibility for the quality of the state by the national community. Especially this responsibility is reflected in the idea of realization of the common good. The state has the duty to care for common welfare and enable people to participate in it. National community helps in this process. Its fundament is a common good implemented by every person. A national culture has important role in the responsibility for the state. The specificity of a culture—with its sovereignty—distinguishes a given nation from others. This makes it possible to play a significant role in building the sovereignty of the country. However, in taking responsibility for the state, the most important is a person. Because he is a human being – what is particularly emphasized by Polish personalists.
Czasy współczesne przepełnione koncepcjami postmodernizmu i globalizacji nie sprzyjają refleksji nad koncepcją narodu. Tymczasem naród jako wspólnota ludzi wywodzących się z jednej rodziny, ma wymiar osobowy. Naród powinien więc mieć poważny wpływ na państwo, które jest społeczeństwem. Zachodzi potrzeba podjęcia odpowiedzialności za jakość państwa, przez wspólnotę narodową. W szczególności odpowiedzialność ta uwyraźnia się w koncepcji realizacji dobra wspólnego. Państwo ma więc obowiązek troski o ten rodzaj dobra i pomoc każdemu z ludzi tworzących wspólnotę państwową w partycypacji w tym dobru. Pomaga w tym wspólnota narodowa, której fundamentem jest wspólne dobro realizowane poprzez każdą osobę. Istotna rolę w odpowiedzialności za państwo posiada także kultura narodowa. Jej specyfika wyodrębnia dany naród spośród innych. Posiada ona swą suwerenność. Dzięki temu może także odgrywać znaczną rolę w budowaniu suwerenności danego państwa. W podejmowaniu odpowiedzialności za państwo najważniejszy jest jednak człowiek. Jest on bowiem bytem osobowym – na co ze szczególnym naciskiem zwracają uwagę polscy personaliści.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 4; 73-91
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesne ujęcia empirycznego charakteru teologii duchowości
Contemporary Views on the Empirical Nature of Spiritual Theology
Autorzy:
Miczyński, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108537.pdf
Data publikacji:
2022-06-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia duchowości
doświadczenie
metoda
poznanie
osoba
personalizm
spiritual theology
experience
method
congnition
person
personalism
Opis:
Artykuł przedstawia współczesną refleksję nad wyodrębnioną z nauk teologicznych w XX wieku – teologią duchowości. Wyjaśnia jej empiryczny charakter, który polega na badaniu doświadczenia duchowego konkretnych ludzi – czy to bezpośrednio (przez obserwację), czy też pośrednio (poprzez teksty). Analizując wybraną współczesną literaturę, artykuł ukazuje różne koncepcje możliwości teologicznego poznania doświadczenia. Przybliża metody badawcze stosowane aktualnie przez teologów duchowości (obok metod tradycyjnych: dedukcyjnej, opisowej, fenomenologicznej). Artykuł ukazuje proponowane nowe metody, ocenia je i grupuje w sposób następujący: a) metody poznawania poprzez osobiste doświadczenie; b) metody obserwacji; c) metody interpretacji tekstów – hermeneutyczne; d) metody stanowiące zasadę scalającą. Poprowadzona w ten sposób analiza współczesnej refleksji dotyczącej empirycznego charakteru duchowości, prowadzi no następujących wniosków: a) dostrzega się wiele prób poszukiwana nowych, bardziej szczegółowych metod poznawania doświadczenia duchowego ludzi; b) teologia duchowości inspiruje się w tym wieloma naukami humanistycznymi; c) wielość metod podkreśla wielowymiarowość ludzkiego doświadczenia, misterium ludzkiej osoby; d) przy skupieniu się tylko na jednej metodzie szczegółowej, istnieje niebezpieczeństwo redukcjonizmu; e) potrzebna jest jakaś metoda scalająca wszystkie inne metody – wydaje się, że może być nią metoda personalistyczna. System personalistyczny przyjmuje, że kluczem hermeneutycznym do rozumienia wszelkiego doświadczenia jest misterium osoby.
The article shows a contemporary reflection on spiritual theology. The field of spiritual theology became abstracted from the theological studies in the XXth century. The article explains its empirical nature, which consists in examining the spiritual experience of specific people – either directly through observation or indirectly through written texts. While analysing the chosen contemporary literature, the article presents different conceptions of possible theological examination of an experience. It also explains scientific methods which are applied by spiritual theologians (besides the traditional methods: deductive, descriptive, phenomenological). The article shows suggested new methods, evaluates them, and groups them in the following way: a) methods of learning through personal experience; b) methods of observation; c) methods of text exegesis – hermeneutic; d) methods representing merging principle. Such an analysis of a contemporary reflection on spiritual theology leads to the following conclusions: a) one can notice many attempts of searching for new, more thorough methods of examining the spiritual experience of people; b) spiritual theology is inspired in this point by many human sciences; c) the multitude of methods stress multidimensionality of human experience, a mystery of a person; d) while focusing on only one particular method, one is in danger of reductionism; e) there is a need for a method that would merge all the others – it seems that a personalistic method could serve this purpose. The personalistic system assumes that the hermeneutical key for understanding any experience is a mystery of a person.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 5; 5-25
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stanisława Kowalczyka personalistyczna koncepcja społeczeństwa
Stanisław Kowalczyk’s personalistic conception of society
Autorzy:
Jabłoński, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1834419.pdf
Data publikacji:
2020-05-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
personalizm
osoba
społeczeństwo
narod
państwo
sprawiedliwość
demokracja
personalism
person
society
nation
state
justice
democracy
Opis:
The article aims at presenting Stanisław Kowalczyk’s most important – according to the author – academic achievement, that is the personalistic conception of society. Presentation of this conception starts with defining the peculiarity of Kowalczyk’s personalism against the background of other approaches, and with a brief justification of giving the approach the name of the personalistic-nationalist one. This is connected with a special significance that is given in this conception to analyses concerning the issues of society, culture and politics. Next, the most important questions connected with the understanding of the human person and his attributes are discussed. This has allowed passing to the question of the origin and nature of human society, especially in its natural form of the family and of the family of families, that is to the nation. The analysis further developed towards presenting the most important principles and values of social life. The last of the tackled subjects are politicalsystemic issues. The present argument is focused on the questions that are most important for the conception of society in Kowalczyk’s approach, so that its coherence, synthetic character and homogeneity, despite tackling many aspects of social life, can be shown.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2012, 40, 1; 57-79
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozoficzno-religijna koncepcja personalizmu egzystencjalnego M. Bierdiajewa
Philosophical-Religious Conception of Existential Personalism of M. Berdiaev
Autorzy:
Gorban, Richard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040628.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
człowiek
wolność
indywiduum
personalizm rosyjski
egzystencja
person
man
freedom
individual
Russian personalism
existence
Opis:
Personalizm M. Bierdiajewa cechuje konsekwencja myśli oraz jej systematyzacja, co pozwala nazwać go personalistą w dosłownym znaczeniu. Osoba dla niego znajduje się w centrum całej rzeczywistości, jest bytem centralnym i wartością absolutną. Znajduje się w stanie zadatku lub zalążka, czyli nie jest dana w czystej, pełnej, doskonałej postaci, ale jest zadana do spełnienia i realizacji. Tworzy rdzeń i istotę człowieka. Pełna realizacja i spełnienie człowieka jako osoby jest możliwe tylko poza ramami ustanowionej rzeczywistości, ustroju i historii, gdyż nie dają one możliwości do absolutnego spełnienia osoby ze względu na ich determinację. Istotą osoby ludzkiej jest wolność (ros. свобода) oraz byt duchowy, a stąd jej ukierunkowanie na świat duchowy, pozamaterialny, ostatecznie na Boga jako Byt doskonały.
Berdiaev's personalism is characterized by sequence of thought and systematization of the latter. Because of that one can literally name him a personalist. He believes that a man’s personality is in the core of the reality, is the central existence and absolute value. It is in the in the embryo state. It is not given as clear, full, perfect nature, but underlies a man for the further development and realization. It creates the person's backbone and essence. Complete formation and development of a man as a personality is only possible beyond the boundaries of the established reality, system and history, as they do not give a chance of absolute realization of a person in view of their determination. Freedom and spiritual being are essential for a person. They guide its way towards spiritual immaterial world, ultimately to the Lord as a Perfect Entity.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 227-239
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z nowszych koncepcji Osoby w Bogu
From the New Conceptions of the Person in God
Autorzy:
Bartnik, Czesław S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233898.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
personalizm
jaźń podmiotowa
Trójca
jednostka
społeczność
person
personalism
subjective ego
Trinity
individual
community
Opis:
In the classical Trinitology being developed in the East mainly the conception of Persons of the Trinity was emphasized, whereas in the West the oneness of the Three-Person God was stressed. The author has chosen four main approaches to the problem in the new Western trinitology: Trinity as three ways of the existence of the one Person of God (K. Barth, K.Rahner, P. Schoonenberg); as the Communio of Persons, being the essence of God (J. Moltmann, G. Greshake); as the pre-model of social-political life: individual vs community (L.Boff); and as a sequential genetic fulfillment of the relation from the Father through the Son to the Holy Spirit (J. Ratzinger, Cz. S. Bartnik, K. Góźdź). This last approach stresses the intrinsic existence of the person, the fullness of the being and the subjective depth of the ego, and in consequence ontological trinitology without reducing the Persons in the Trinity to Love only, even if it could be put in the first place.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 5-13
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 27

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies