Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "milczenie" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Milczenie i przełamywanie milczenia w organizacji
Autorzy:
Adamska, Krystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127817.pdf
Data publikacji:
2019-04-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
milczenie
głos
organizacja
przełamywanie milczenia
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie zjawiska milczenia w organizacji. Milczenie rozumiane jest jako decyzja o niezabieraniu głosu w sytuacji nieprawidłowości mających miejsce w organizacji lub wtedy, gdy można zasugerować korzystne dla organizacji zmiany. Wyróżniono dwa typy milczenia: milczenie jako efekt społecznie podzielanych przekonań oraz milczenie jako taktyka. W artykule poruszane jest także zagadnienie przełamywania milczenia. Postulat przełamywania milczenia jest zgodny z podejściem partycypacyjnym, które przypisuje wartość uczestnictwu pracownika w podejmowaniu decyzji organizacyjnych. Milczenie ogranicza uczestnictwo, wielogłos, indywidualną kreatywność i blokuje zmiany w organizacji.
Źródło:
Roczniki Psychologiczne; 2016, 19, 1; 75-88
1507-7888
Pojawia się w:
Roczniki Psychologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The hermeneutics of conversation: Silence, epiphany and the irreducibility of conversion
Hermeneutyka rozmowy – milczenie, epifania i nieredukowalność przemiany
Autorzy:
Hołda, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878767.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
hermeneutyka
rozmowa
milczenie
epifania
przemiana
hermeneutics
conversation
silence
epiphany
conversion
Opis:
Artykuł koncentruje się wokół tematyki hermeneutyki rozmowy. Jego celem jest ukazanie natury rozmowy w świetle hermeneutyki filozoficznej, a zatem rozmowy jako tej przestrzeni ludzkiej egzystencji, która umożliwia rozumienie. Proponuję spojrzenie na milczenie, epifanię, oraz przemianę, wraz z jej nieredukowalnym charakterem, jako na niezwykle istotne elementy rozmowy w znaczeniu hermeneutycznym. W ten sposób pojmowana rozmowa prowadzi do odkrywania nieznanego i stwarza rzeczywistą możliwość spotkania drugiego. Spotkanie to opiera się na dwóch istotnych komponentach: wzajemności i zaufaniu. Rozmowa w znaczeniu hermeneutycznym, poprzez te dwa atrybuty, niesie z sobą katharsis, przemianę i możliwość tworzenia. Nie tylko prowadzi do rozumienia, w które włączeni są partnerzy rozmowy, ale pozwala odkrywać ‘ja’, odkrywać tożsamość. Zaproponowane studium opiera się na założeniu Hansa-Georga Gadamera o uniwersalnym charakterze rozumienia; Gadamer upatruje w rozumieniu fundamentalną kategorię naszego bycia w świecie. Artykuł ilustruje hermeneutykę rozmowy poprzez analizę opowiadania J. Joyce’a „Zmarły”.
The article focuses on the hermeneutics of conversation. Its aim is to demonstrate the nature of a hermeneutic conversation as triggering a true possibility of understanding. I propose to see silence, epiphany and conversion, with its irreducible character, as significant components of a hermeneutic conversation. Thus conceived conversation leads to an unveiling of the unknown and generates a genuine possibility of an encounter between the self and the Other. The encounter rests on two indispensable attributes: reciprocity and trust. A genuine conversation in the hermeneutic sense, propelled by these two constituents, exerts a cathartic, transformative and formative power. Not only does it lead to understanding in which the speaking partners are involved, but it entails a potent unearthing of the self, a discovery of one’s identity. This study is based on Hans-Georg Gadamer’s premise of the universal character of understanding. Gadamer’s hermeneutics regards understanding as the fundamental category of our being- in-the-world. The article illustrates the workings of the hermeneutic conversation with an analysis of J. Joyce’s “The Dead.”
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 11; 159-170
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wann wird Schweigen zum Sprechakt? Illokutionen im Grenzbereich sprachlichen Handelns
When Does Silence Become Speech Act? Illocutions on the Borderline of Linguistic Action
Autorzy:
Topczewska, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1775695.pdf
Data publikacji:
2021-06-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
milczenie
pauza w wypowiedzi
illokucja
pośredni akt mowy
silence
speech pause
illocution
indirect speech act
Opis:
Kiedy milczenie jest aktem mowy? Illokucje na pograniczu działań językowych Celem artykułu jest ukazanie milczenia jako niewerbalnego pośredniego aktu mowy. Wielorakie funkcje semiotyczne milczenia pozwalają traktować je jako samodzielny segment w ciągu wypowiedzeń, któremu odpowiada działanie odrębne od poprzedzającego i/lub następującego po nim działania werbalnego. Interpretacja milczenia rzadko jednak opiera się wyłącznie na symbolicznych procedurach interpretacyjnych; milczenie jest zwykle interpretowane nie jako działanie symboliczne, lecz jako symptom intencji komunikacyjnych mówcy, który zaniechał aktu werbalnego.   Ziel des vorliegenden Beitrags ist es, zu zeigen, dass Schweigen im Gespräch ein indirekter Sprechakt im Sinne von Searle sein kann. Die vielfältigen semiotischen Funktionen von Sprechpausen, die in diesem Beitrag vorgestellt werden, legen nahe, dass es sich um ein unabhängiges Segment in einer Reihe von Äußerungen handelt, und somit um einen Sprechakt, der von den vorangehenden und folgenden verbalen Handlungen getrennt ist. Seine Interpretation hängt von Konventionen ab, die allerdings im Gegensatz zu direkten Sprechhandlungen selten ausschließlich symbolische Verfahren hervorrufen. In den meisten Fällen lösen Sprechpausen auch ein von Keller definiertes symptomatisches Interpretationsverfahren aus, das zu indirekten Schlussfolgerungen über die Kommunikationsabsichten der Sprecher führt.
The aim of this paper is to show that silence in a conversation can be an indirect speech act in Searle’s sense of the concept. The manifold semiotic functions of silence that will be presented in the paper suggest that it is an independent segment in a series of utterances, and thus constitutes a speech act separate from the preceding and following verbal acts. Its interpretation depends on conventions, but these conventions rarely evoke only symbolic procedures in contrast to direct speech acts. In most cases, pauses in speech also initiate a symptomatic interpretation procedure as defined by Rudi Keller, leading to indirect conclusions about the communicative intentions of the speakers.
Ziel des vorliegenden Beitrags ist es, zu zeigen, dass Schweigen im Gespräch ein indirekter Sprechakt im Sinne von Searle sein kann. Die vielfältigen semiotischen Funktionen von Sprechpausen, die in diesem Beitrag vorgestellt werden, legen nahe, dass es sich um ein unabhängiges Segment in einer Reihe von Äußerungen handelt, und somit um einen Sprechakt, der von den vorangehenden und folgenden verbalen Handlungen getrennt ist. Seine Interpretation hängt von Konventionen ab, die allerdings im Gegensatz zu direkten Sprechhandlungen selten ausschließlich symbolische Verfahren hervorrufen. In den meisten Fällen lösen Sprechpausen auch ein von Keller definiertes symptomatisches Interpretationsverfahren aus, das zu indirekten Schlussfolgerungen über die Kommunikationsabsichten der Sprecher führt.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 5; 217-229
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
XIX-wieczna tęsknota za oralnością. Przypadek Norwida
The nineteenth-century longing for orality – the case of Cyprian Norwid
Autorzy:
Abriszewska, Paulina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729518.pdf
Data publikacji:
2020-05-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Milczenie
Vade-mecum
pismo
druk
literacki gest
grafia
oralność
Silence
orality
literacy
print
literary gesture
graphy
Opis:
My interest is in the relations among orality, literacy and printing as a subject of Norwid’s reflection, which keeps on appearing in his various texts. The oral tradition is a subject of reflection on what is lost, yet it is something unequivocally positive. Being ambivalent towards writing as he is, Norwid unequivocally negatively views printing. In spite of interesting technical efforts to incorporate oral elements into his texts, he belongs to the culture of the printed press, and he is a literary mind. It is this very tension that often evokes the feeling of being torn apart, and the trouble of being a poet.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2014, 32; 25-40
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wrongdoing and Forgiveness in Boris Pasternak’s Doctor Zhivago
Krzywda i przebaczenie w Doktorze Żywago Borysa Pasternaka
Autorzy:
Głąb, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097339.pdf
Data publikacji:
2021-12-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Pasternak
Żywago
wina
krzywda
przebaczenie samemu sobie
los
milczenie
Zhivago
guilt
wrongdoing
self-forgiveness
fate
silence
Opis:
Could even the most ideal love justify betrayal? The author invites the reader to examine Boris Pasternak’s Doctor Zhivago through the lens of wrongdoing and forgiveness. She ponders whether Lara Antipova and Yura Zhivago can justify their actions with the beauty and the force of their love. In the light of the moral consequences of their actions, she finds such justification to be impossible. In her view the novel, culminating in the main characters’ deaths, opens itself to a transcendental sphere in which wounded people are laid bare in their humanity before themselves, free of the baggage of guilt and harm, ready for conciliation.
Czy miłość może usprawiedliwić zdradę? Autorka tekstu zaprasza do spojrzenia na powieść Borysa Pasternaka Doktor Żywago przez pryzmat krzywdy i przebaczenia. Bohaterów powieści przedstawia jako ludzi ze skazą, naznaczonych winą i cierpieniem. Zastanawia się, czy Lara Antipowa i Jura Żywago mogą usprawiedliwić swoje czyny pięknem i siłą swojej miłości, bo wydaje się, że w tym kierunku podąża narracja Pasternaka. Wskazując na skutki moralne ich czynów, Autorka uważa, że nie sposób ich usprawiedliwić najbardziej racjonalną interpretacją. Jej zdaniem powieść, kończąc się śmiercią głównych bohaterów, otwiera się na sferę transcendentalną, w której poranieni ludzie, udręczeni cierpieniem, stoją wobec siebie nadzy w swoim człowieczeństwie, uwolnieni od bagażu winy i krzywdy.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 4; 43-62
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia milczenia u Mickiewicza i Norwida
Philosophy of silence in Mickiewicz’s and Norwid’s works
Autorzy:
Pasierb, Janusz Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729457.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Mickiewicz
Norwid
milczenie
poezja
mowa
czyn
cisza
teologia
filozofia
myśl
silence
poetry
speech
act
thought
quiet
theology
philosophy
Opis:
The text compares Mickiewicz's and Norwid's views of silence. The author states unambiguously that Mickiewicz pointed to and emphasized negative aspects of this phenomenon. Maybe it was so because his mission had a prophetic character. A prophet is one who speaks for somebody else, in somebody else's name. And Mickiewicz was, after all, a leader of the pilgrimage movement, posing (for example in Księgi narodu – Books of the Nation) as a prophet. He was strongly convinced that he has to realize God's order expressed by Isaiah: “Shout it aloud, do not hold back. Raise your voice like a trumpet” (Isa 58), which is reflected for example in Ghost's words in Forefathers' Eve: “albeit I can remain silent, / I spoke furiously”. In contrast with Mickiewicz, Norwid values silence. He is convinced that it can be “meaningful”, that it can express anything. His view of it is broader than that of the author of Pan Tadeusz. The author of Vade-mecum is sure that in silence one can notice a certain deep system and meaning. He presents the issue both in a positive and negative way; he defines the essence of silence that, in his opinion can become speech or acting. In relation to speech silence can be: an equivalent means of expression, a part of speech, or something more than speech, a kind of “over-speech”. Silence in a negative meaning is non-communicativeness of speech, and hence he formulates an apparently paradoxical statement that speech can be silence. Antinomies of Mickiewicz's and Norwid's attitudes are clearly seen. Norwid remains faithful to Montesquieu, whose view of silence he quotes, and to Pythagoras, promoting the principle “remain silent until you find that what you will say has more value than silence”.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2012, 30; 145-171
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cisza w dialogu rodzinnym
Silence in a Family Dialogue
Autorzy:
Olearczyk, Teresa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1810796.pdf
Data publikacji:
2020-12-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
milczenie
uważność
cisza
słuchanie
dialog rodzinny
cisza milczenia
hałas
silence
mindfulness
listening
family dialogue
stilness of silence
noise
Opis:
Codzienność życia dostarcza tak wiele bodźców słuchowych i wzrokowych, że doświadczanie ciszy wydaje się niezbędne w tworzeniu dobrych relacji małżeńskich i ich umacnianiu. Rodzina jest przestrzenią spotkania, rozwoju osób, w którym człowiek kształtuje swoją tożsamość i odkrywa swoje miejsce w świecie. Cisza i milczenie, różnie określane, są nieodzowne w kształtowaniu zdrowej atmosfery rodzinnej, w procesie rozwoju w ogóle, a tym bardziej w dialogu rodzinnym. Wartość ciszy powinna być doceniana w procesie samowychowania, jak i wychowania młodych pokoleń.
Everyday’s life brings so many visual and auditorial external stimulus that experiencing silence seems to be essential to create good marital relationships and strenghten them. A family is a space of meeting, development of people in which man creates his identity and discover his own place in the world. Silence and calmness, differently defined, are necessary to shape a good family atmosphere in development process, all the more in a family dialogue. The value of silence should be appreciate in a self-education process as well as upbringing young generation.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2020, 12, 4; 45-61
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Taki to mistrz...”. Norwid w późnej liryce Tadeusza Różewicza
“A so-and-so master…”. The presence of Norwid in late lyrics by Tadeusz Różewicz
Autorzy:
Halkiewicz-Sojak, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798996.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liryka polska
Cyprian Norwid
Tadeusz Różewicz
słowo i milczenie
komparatystyka literacka
Polish lyricism
word and silence
comparative studies
Opis:
Na początku lat dziewięćdziesiątych XX w. Tadeusz Różewicz przygotowywał swój autorski wybór wierszy Norwida. Antologia nie powstała, ale śladem pracy nad nią jest Różewiczowski szkic pt. To, co zostało z nienapisanej książki o Norwidzie, a głębszym rezultatem – intensywna obecność nawiązań do poezji i biografii Norwida w liryce Różewicza z ostatniego ćwierćwiecza twórczości. Tematem artykułu jest rekonstrukcja dialogu poety z dziewiętnastowiecznym prekursorem podjętego w późnej twórczości (analizowana przy zastosowaniu niektórych aspektów koncepcji badania wpływów literackich Harolda Blooma): wskazanie miejsc wspólnych i kwestii polemicznych. Materiałem skupiającym uwagę autorki, poddanym analizie i interpretacji, są przede wszystkim wiersze ze zbiorów poetyckich Różewicza szczególnie wyraziście nasyconych nawiązaniami do Norwida: z Płaskorzeźby, szarej strefy, nożyka profesora, recyklingu, wyjścia. Konkluzje wynikające z szeregu szczegółowych, komparatystycznych interpretacji pozwoliły odnaleźć współbrzmienia tematyczne (temat egzystencjalnego braku i niedopełnienia, które dotykają i podmiot wierszy, i lirycznych bohaterów, predylekcja do kreowania postaci niezrozumianych, niepozornych, ale i wewnętrznie wydrążonych…), pokrewne predylekcje warsztatowe (np. eliptyczność, oszczędne i precyzyjne obrazowanie, przywiązywanie wagi do graficznego kształtu wiersza). Różewicz znajduje jednak w poezji Norwida i takie cechy, które go odpychają, jak np. poetyka wzniosłości czy zmysłowa powściągliwość i przesłanianie symbolicznymi obrazami dosłowności zła.
At the beginning of the 1990s,Tadeusz Różewicz prepared his own selection of poems by Norwid. Although this personal anthology was never published, a trace of it lingers in the form of the essay “To, co zostało z nienapisanej książki o Norwidzie” [What remains of the book on Norwid I never wrote], and more deeply – in the shape of numerous references to Norwid’s poetry and biography in Różewicz’s lyricism from the last quarter of his literary career. This article attempts to reconstruct Różewicz’s dialogue with his nineteenth-century precursor, which he initiatedlate in his life. Analysis incorporates several aspects of Harold Bloom’s theory of literary influence,indicating shared elements and polemical issues. Interpretations revolve primarily around works from those poetry books by Różewicz that contain particularly clear references to Norwid: Płaskorzeźba, Szara strefa, Nożyk profesora, Zawsze fragment. Recykling, and Wyjście. Conclusions drawn from a number of detailed, comparatist readings make it possible to establish thematic similarities (e.g. existential lack and incompleteness affecting both the lyrical subject and the poems’ protagonists, a predilection for developing figures who are misunderstood, inconspicuous, and hollowed out, etc.) andformal preferences (e.g. the use of ellipsis,terse and precise imagery, and consideration for the poem’s visual dimension). However, Różewicz also identifies in Norwid’s poetry certain things that repel him, e.g. lofty poetics, self-restraint with regard to sensuality, and the tendency to obscure the literal character of evil with symbolic images.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39 Specjalny; 217-265
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Marcel Marceau jako rzecznik mimu współczesnego
Marcel Marceau as the Contemporary Mime Spokesman
Autorzy:
Krzyżak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807064.pdf
Data publikacji:
2020-01-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
aktor
antropologia teatru
filozofia
gest
identyfikacja
teatr
milczenie
mim
pantomima
actor
anthropology of theater
gesture
identification
mime
theater
silence
pantomime
philosophy
Opis:
Artykuł jest szkicem na temat mimu, formy teatralnej znanej od starożytności, lecz dzisiaj istniejącej w nowej odsłonie. Mim współczesny, powstały na kanwie awangardowych poszukiwań praktyków i teoretyków teatru początków XX wieku, zawdzięcza swą obecną formę twórcom francuskim, takim jak Étienne Decroux, Marcel Marceau i Jean-Louis Barrault. Koncepcja mimu przedstawiona w niniejszej pracy oparta jest na teorii i praktyce Marcela Marceau, mającej szczególny rys filozoficzny. Marceau, poświęcając całe życie propagowaniu idei i techniki mimu współczesnego poprzez spektakle, wywiady i pracę pedagogiczną, stał się jego rzecznikiem na całym świecie. Współcześnie mim to rodzaj teatru, w którym kluczową rolę odgrywają milczenie, stanowiące nowy wymiar ludzkiego istnienia, gdy słowa zawodzą, oraz postać doskonale przygotowanego technicznie aktora-mima, czyniącego na scenie to, co niewidzialne, widzialnym. Artykuł składa się z dwóch części. W pierwszej zarysowano historyczny kontekst mimu. Podjęto również próbę uporządkowania terminologicznego. W drugiej przedstawiono materię mimu współczesnego w aspekcie filozoficznym oraz technicznym na podstawie dokonań Marcela Marceau.
The article is a sketch of the subject of mime, a theatrical form known since the ancient times, but nowadays existing in a new version. A contemporary mime that came into being based on the research of avant-garde theoreticians and practitioners of the early 20th century theatre owes its current shape to the French artists such as Étienne Decroux, Marcel Marceau, and Jean-Louis Barrault. The presented concept of mime is based on Marceau’s theory and practice—both having a particular philosophical touch. Marceau who dedicated his life to promoting theory and methodology of contemporary mime by means of performances, interviews and teaching has become a mime expert whose work has a timeless quality worldwide. These days mime is becoming a kind of theatre where silence plays the key role and becomes a new dimension of a human being when words fail, and where an actor-mime with perfect technical skills makes the invisible visible on stage The article consists of two parts. The first part outlines a historical context of mime. It also tries to organize its terminology. The second one presents philosophical and technical aspects of contemporary mime on the basis of Marcel Marceau’s work.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 2; 55-75
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja i myśl ujdą cało nawet z gorsetu teorii
Poetry and thought will come out safe and sound even from the straightjacket of theory
Autorzy:
Feliksiak, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729463.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Mallarmé
milczenie
modernizm
komparatystyka
retoryka
tekst
pismo
sens
efekt
dekonstrukcja
hermeneutyka
silence
modernism
comparative study
rhetoric
text
writing
meaning
effect
deconstruction
hermeneutics
Opis:
The article is a critical discussion of a book by Piotr Śniedziewski, who made the subject of his research a comparative analysis of the work and thought of two poets of the second half of the 19th century: Mallarmé and Norwid, treating them both as precursors of the esthetics of modernism. The author of the review remarks that the analytical arguments of the book are subjected to its real and main aim, that is practical verification of the theoretical construct projected by the Poznań researcher. The construct is the “rhetoric of silence” that could replace the traditional category of rhetoric based on classical models. After a synthesizing characteristic of the whole that is competently and clearly built by the author very well read in the poetry of the researched epoch and in the literature of the subject, the reviewer reminds shortly the achievements to date of comparative Norwidology, with the publications by Maciej Żurowski leading the way. Next she presents six chapters as subsequent stages of Piotr Śniedziewski's argument, commenting them economically, in a way that does not disturb objectivity of the presentation. The predominant feature of the commentaries is the reviewer's conviction that although the author emphasizes the connections between Norwid and Romantic poetry as well as his philosophy that is distant from modernism, the thesis about a common basis of both the poets' work is a peculiar attempt at imposing a straightjacket of an a priori constructed theory on the subject he studies. However, the work of both the poets (both their poetry and thought) emerges victorious from this ordeal. It is so both because of the resistance of art as a domain of independent mastery, and of the fact that Śniedziewski, a follower of the “new comparative study”, comparing rather differences than similarities, consciously dissociated himself from extreme deconstruction that is in fashion. Hence ultimately there are no losers in the book: the rhetoric of silence does work in the workshop practice, and works by the two outstanding poets are not overshadowed by a risky interpretation. From the point of view of Norwidology let us just add that we still have to wait for broadening the comparative background of his work.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2012, 30; 209-229
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies