Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "language and speech" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Wyzwania w nauczaniu języka „egzotycznego” – na przykładzie fonodydaktyki języka polskiego
Challenges in ‘Exotic’ Language Teaching—The Case of Polish Language Phonodidactics
Autorzy:
Kaproń-Charzyńska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341727.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
glottodydaktyka i logopedia
język polski
język chiński
działania prognostyczne i diagnostyczne nauczyciela
kompetencje fonologiczne
biologiczne trudności wymowy
interferencje w procesie nauki języka
glottodidactics and speech therapy
Polish language
Chinese
teacher prognosis and diagnostic activities
phonological competence
biological speech difficulties
interference in the language learning process
Opis:
Tematyka artykułu skupia się wokół problemów nauczania fonetyki języka jako obcego. Autorka, łącząc perspektywę glottodydaktyczną i logopedyczną, zwraca uwagę na wyzwania stojące przed nauczycielem w związku z organizacją procesu kształcenia na przykładzie nauczania osób chińskojęzycznych, dla których polszczyzna jest językiem odległym typologicznie i geograficznie. Wyodrębnia dwa aspekty nauczania fonetyki – prognostyczny i diagnostyczny. W odniesieniu do pierwszego z nich, uwzględniając dwa źródła trudności wymowy: biologiczne i związane z wcześniej przyswojonym systemem fonetyczno-fonologicznym, dowodzi, że w fonodydaktyce niezbędna jest wiedza prognostyczna jako podstawa diagnozowania możliwych zakłóceń przetwarzania fonologicznego i artykulacji u uczniów. W odniesieniu do drugiego – analizuje czynniki determinujące trudności z docieraniem do kompetencji fonologicznej osób z pierwszym językiem chińskim poprzez odwołanie się do wyników obserwacji i testu przeprowadzonego w 26-osobowej grupie studentów chińskich. Na tej podstawie postuluje, by w badaniach fonodydaktycznych, w ich wymiarze praktycznym i teoretycznym, łączyć perspektywę glottodydaktyczną z logopedyczną.
This article focuses on the problems of the teaching of phonetics of a foreign language. The author, by combining glottodidactic and logopedic perspectives, draws attention to the challenges the teacher faces in connection with the organisation of the educational process based on the example of teaching Chinese speakers, for whom Polish is a typologically and geographically distant language. The author distinguishes two aspects of phonetics teaching—prognostic and diagnostic. As far as the former is concerned, taking into account two sources of pronunciation difficulties—biological, and that connected with a previously acquired phonetic-phonological system—she proves that, in phonodidactics, prognostic knowledge is indispensable as a basis for diagnosing possible problems in the phonological processing and articulation in students. With regard to the second, she analyses the determinants of difficulties in reaching the phonological competence of the Chinese by referring to the results of observations and a test conducted in a 26-person group of Chinese students. On this basis, she postulates that phonodidactic research, in its practical and theoretical dimensions, should combine glottodidactic and logopedic perspectives.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 10; 143-157
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Управляемое формирование словесных обобщений как основа овладения английским языком в условиях нарушения слуха и тяжелых нарушений речи
Controlled Formation of Verbal Generalizations as the Basis of Mastery in the English Language in Terms of Hearing Loss and Severe Speech Impairments
Kontrolowane tworzenie uogólnień słownych jako podstawa dobrego opanowania języka angielskiego w przypadkach utraty słuchu i ciężkich zaburzeń mowy
Autorzy:
Atrashevskaia Konstantinovna, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811211.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
glottodidactic experiment
persons with hearing loss
persons with sever speech impairments
English language
verbal (lexical-grammatical) generalizations
semantization and modeling expressions
eksperyment glottodydaktyczny
osoby z uszkodzeniami słuchu
osoby z zaburzeniami mowy
język angielski
uogólnienia słowne (leksykalno-gramatyczne)
semantyzacja i modelowanie wyrażeń
Opis:
The aim of following article is to describe a glottodidactic experiment investigating whether persons with hearing loss and sever speech impairments are able to create lexical- grammatical generalizations of concepts in English. The opening thesis statement indicates that there are three types of verbal generalizations: lexical, grammatical, and lexical-grammatical, as well as the fact that in ontogenesis each type of generalization is acquired in stages (4 stages). A little child, in order to build the system of lexical and grammatical generalizations needs to perform a great analytical work. In the experiment three groups participated: a group consisting of subjects with hearing loss (15 people), with severe speech disorders (16 people) and the control group of hearing, healthy people (15 people). The findings from the research showed that those tested who were from the main groups achieved slightly lower results than the subjects from the control group in the process of semantization and modeling expressions in English. Persons with hearing loss performed this task better than subjects with speech impairments. Achieving such high results by the tested groups was possible mainly thanks to the directed, controlled, and arduous work, as well as the additional working time. This may be daunting, however, the experiment proves that obtaining high results in this area is possible, even despite the perception and expression limitations.
Celem artykułu jest opis eksperymentu glottodydaktycznego, w którym chciano sprawdzić, czy osoby z uszkodzeniami słuchu i poważnymi zaburzeniami mowy są w stanie tworzyć uogólnienia leksykalno-gramatyczne pojęć w języku angielskim. Postawiono tezę wyjściową, że istnieją trzy rodzaje uogólnień słownych: leksykalne, gramatyczne i leksykalno-gramatyczne oraz że w ontogenezie każdy typ uogólnień przyswajany jest etapowo (4 etapy). Małe dziecko, aby zbudować system uogólnień leksykalnych i gramatycznych, musi wykonać ogromną pracę analityczną. Przeprowadzony eksperyment, w którym uczestniczyły trzy grupy badane: grupa osób z uszkodzeniami słuchu (15 osób), grupa osób z poważnymi zaburzeniami mowy (16 osób) oraz grupa kontrolna osób słyszących, zdrowych (15 osób), wykazał, że badani z grup głównych osiągnęli niewiele niższe wyniki od grupy kontrolnej w procesie semantyzacji i modelowania wyrażeń w języku angielskim, w tym osoby z uszkodzeniami słuchu poradziły sobie z tym zadaniem lepiej niż badani z zaburzeniami mowy. Osiągnięcie tak wysokich wyników przez badane grupy główne było możliwe dzięki kierowanej, kontrolowanej, wytężonej pracy i dodatkowemu nakładowi czasu, co może być zniechęcające, ale eksperyment udowadnia, że osiąganie wysokich wyników w tym zakresie jest możliwe, pomimo ograniczeń percepcyjnych i ekspresyjnych.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2013, 5(41), 3; 141-150
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
L’émergence et le développement de la grammaire dans l’Antiquité grecque
Powstanie i rozwój gramatyki w starożytności greckiej
Autorzy:
Swiggers, Pierre
Wouters, Alfons
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953986.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
analiza syntaktyczna w starożytności
Arystoteles
części mowy
Dionizy z Halikarnasu
filozofia języka w starożytności
gramatyka aleksandryjska
gramatyka antyczna
gramatyka i filozofia w starożytności
gramatyka
logika
poetyka i retoryka
historia terminów gramatycznych
historia (zachodniego) językoznawstwa
kategorie gramatyczne
klasy słów
nauczanie gramatyki
Platon
stoicy
Alexandrian grammar
ancient grammar
Aristotle
Dionysius of Halicarnassus
grammar and philosophy in Antiquity
grammar
logic
poetics and rhetorics
grammatical categories
(history of) grammatical terminology
history of (Western) linguistics
parts-of-speech model
philosophy of language in Antiquity
Plato
sentence analysis in Antiquity
Stoics
teaching of grammar
word classes
Opis:
Artykuł prezentuje genezę gramatyki w Grecji starożytnej i koncentruje się na procesie autonomizacji, poprzez który gramatyka (gr. γραμματική) stała się oddzielnym polem badań i dyscypliną „techniczną”, tj. działem wiedzy (praktycznej i teoretycznej) opartej na empirii (por. semantykę gr. τέχνη). Wiedza ta była przekazywana jako dyscyplina naukowa w zorganizowanym systemie dydaktycznym i ukierunkowana na badanie faktów i struktur językowych, takich, jakie się ujawniają w tekstach (literackich). Proces autonomizacji, poprzez który gramatyka uzyskała swój własny status, jest tu analizowany z dwóch punktów widzenia. (I) Jeżeli chodzi o sam przedmiot badań, to gramatyka stała się autonomiczna w relacji do poetyki i retoryki. Wspólnym pierwotnie przedmiotem gramatyki, poetyki i retoryki, było λέξις, tj. wyrażenie słowne (literackie). Wszechstronne badanie λέξις obejmowało gramatykę, jak to widać w tekstach źródłowych, takich jak dzieła na temat poetyki i retoryki Arystotelesa i Dionizjusza z Halikarnasu, szczegółowo tutaj przeanalizowane. Początki takich całościowych badań λέξις można znaleźć w poglądach gramatyków aleksandryjskich, dotyczących przedmiotu i zadań gramatyki, oraz w definicji „gramatyki” podanej w Τέχνη γραμματική Dionizjusza Traka (według niej „gramatyka” obejmuje czytanie, analizę, wyjaśnianie i ocenianie dzieł literackich). (II) Jeżeli chodzi o określenie funkcji, metody i metajęzyka gramatyki, to zasadniczą wagę ma zbadanie powiązań między filozofią i gramatyką. Badanie takie stanowi drugą część niniejszego artykułu. W analizie związków między filozofią i gramatyką wyróżnione są następujące etapy: (i) W pierwszym etapie refleksja lingwistyczna polegała na opartych na filozofii rozważaniach dotyczących semantycznych właściwości powiązanych ze sobą słów: od sofistów po Arystotelesa znajdujemy wypowiedzi dość jasno mówiące o takich własnościach jak synonimia, antonimia i paronimia. (ii) Etap drugi wyznacza formułowanie podstawowych zasad analizy zdań. Głównym w tym względzie osiągnięciem był platoński dwupodział zdania na ὄνομα i ῥῆμα (zob. dialog Sofista). (iii) Trzeci etap charakteryzuje się ustaleniem relacji między klasami form językowych i kategorii ich zawartości noetycznej; tutaj fundamentu dla analizy form wyrazów i ich podziału na klasy intelektualno-semantyczne dostarczyły arystotelesowskie Kategorie (por. Kategorie 1b: „Każda nie połączona wypowiedź oznacza albo substancję, albo ilość, albo jakość, albo stosunek, albo miejsce, albo czas, albo położenie, albo stan, albo działanie, albo doznawanie” [przekład K. Leśniaka]). Takie właśnie podejście „kategorialne” leży u podstaw podziału na części mowy, jaki został wytworzony, rozwinięty i zdefiniowany w starożytnej Grecji. Wpływ metodologiczny filozofii (a dokładniej: dialektyki i logiki) na gramatykę widać w ewolucji wyodrębniania poszczególnych części mowy (μέρη τοῦ λόγου). Punkty zwrotne tego długiego procesu są omówione w ostatniej części pracy. Wyróżnić można trzy podstawowe kroki: (α) Pierwszym krokiem jest stosowanie przez Arystotelesa teorii μέρη τῆς λέξεως („części mowy”; zob. jego Poetykę i Peri Hermeneias, które zawierają pewne zasady analizy morfosyntaktycznej); (β) Wkład filozofów stoickich polegał na bardziej szczegółowej analizie niektórych części mowy (takich jak rzeczownik, czasownik, zaimek, przysłówek i spójnik), na skonstruowaniu opartej na filozofii teorii semantycznej (obejmującej pojęcie λεκτόν – „dająca się wypowiedzieć [treść]”), a zwłaszcza na opracowaniu teorii παρεπόμενα (łac. accidentia), tj. morfosyntaktycznych i semantycznych cech klas wyrazów. (γ) Krokiem trzecim było rozszerzenie i kodyfikacja modelu części mowy dokonane przez gramatyków aleksandryjskich (Arystarch z Samotraki i jego uczniowie). Ich model obejmował osiem części mowy: rzeczownik, czasownik, imiesłów, rodzajnik, zaimek, przyimek, przysłówek i spójnik. Pierwszym podręcznikiem dającym syntezę wiedzy i umiejętności gramatycznych była Τέχνη γραμματική, przypisywana Dionizjuszowi Trakowi. Pamiętać też należy, że na stopniowy proces autonomizacji gramatyki trzeba patrzeć w świetle dydaktyki – w dydaktyce uczono gramatyki, a równocześnie pogłębiano ją i poszerzano.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 3; 169-195
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies