Temat: human soul - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Descartes i problem nieśmiertelności duszy ludzkiej
Descartes and the Problem of Immortality of the Human Soul
Autorzy:: Kopania, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/488485.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Descartes
dusza ludzka
metafizyka
etyka
human soul
metaphysics
ethics
Opis:: Descartes argumentował, wychodząc od swej słynnej tezy „Myślę, więc jestem”, o której sądził, że jest jedynym twierdzeniem niepowątpiewalnym, że udowodnił istnienie jedynie dwóch substancji: materialnej i duchowej, które są całkowicie różne, odrębne i autonomiczne w swych działaniach. Od czasu, gdy pisał swoje Medytacje o pierwszej filozofii, żywił głębokie przekonanie, że może także udowodnił nieśmiertelność duszy ludzkiej na mocy tezy o jej substancjalnej odrębności. Jednakże w trakcie pisania Medytacji, a szczególnie w rezultacie dyskusji ze swymi oponentami, przekonał się, że na gruncie jego filozofii taki dowód jest po prostu niemożliwy. W artykule ukazuje się tok myślenia Descartes’a oraz proces zastępowania metafizycznego punktu widzenia etycznym punktem widzenia.
Descartes argued, starting from his famous thesis “I think, therefore I am” which he thought to be the only unquestionable proposition, that he succeeded in proving that there are only two substances – material and spiritual – which are entirely distinct, separate, and autonomous in their actions. From the time he wrote his Meditations on First Philosophy he was deeply convinced that he was also able to prove the immortality of the human soul by virtue of the claim of its substantial distinctness. However, when writing his Meditations, and especially as a result of the discussions with his opponents he became convinced that on the ground of his philosophy such a proof was simply impossible. This article presents Descartes’ way of thinking, and the process of replacing the metaphysical point of view with the ethical point of view.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2014, 62, 4; 9-32
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Klasyczny i współczesny hylemorfizm a dusza ludzka
Classical and contemporary hylomorphism and human soul
Autorzy:: Tabaczek, Mariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/488638.pdf
Data publikacji:: 2019-03-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: dusza ludzka
hylemorfizm analityczny
hylemorfizm klasyczny
intelektualne władze duszy ludzkiej
William Jaworski
human soul
analytic hylomorphism
classical hylomorphism
intellectual powers of human soul
Opis:: Hylemorfizm i związane z nim pojęcie duszy ludzkiej, rozumianej jako forma substancjalna bytu ludzkiego, są zwykle wspierane i komentowane przez przedstawicieli tradycji arystotelesowsko-tomistycznej zarówno w jej klasycznym, jak i współczesnym (analitycznym) ujęciu. Jednocześnie hylemorfizm zyskał w ostatnim czasie grupę nowych zwolenników wywodzących się spośród metafizyków analitycznych, niezwiązanych z myślą klasyczną. Niniejszy artykuł jest przede wszystkim próbą odpowiedzi na pytanie o relację nowych, czysto analitycznych wersji hylemorfizmu do jego klasycznej definicji. Podejmuje także kwestię zastosowania tych samych wersji hylemorfizmu w debacie na temat relacji umysł-ciało oraz ich ewentualnego odniesienia do pojęcia duszy ludzkiej. Wydaje się, że mereologiczna oraz strukturalistyczna reinterpretacja przyczyn materialnej i formalnej (ta druga bywa także rozumiana jako część całości, niekompletny byt lub substancja, nadrzędna moc lub dyspozycja jednocząca pozostałe moce bytu złożonego czy też zasada re-identyfikująca jego elementy składowe) w znaczący sposób odbiega od klasycznego hylemorfizmu. Co więcej, sugestia Williama Jaworskiego — argumentującego na rzecz nowego hylemorfizmu w debacie nad relacją umysł-ciało — aby zdefiniować fenomen umysłu jako „ustrukturalizowane manifestacje mocy” części składowych organizmu ludzkiego, rodzi poważne wątpliwości natury metafizycznej, nie pozostawiając także miejsca dla koncepcji duszy w jej klasycznym ujęciu. Mając wszystko to na uwadze, należy jednocześnie docenić starania zwolenników nowego hylemorfizmu analitycznego w poszukiwaniu alternatywy dla skrajnych stanowisk dualizmu (substancjalnego bądź przypadłościowego) oraz materializmu (eliminacyjnego bądź tożsamościowego) we współczesnej debacie dotyczącej problemu relacji umysł-ciało.
Hylomorphism and related to it classical concept of the human soul—understood as a substantial form of the human being—are traditionally supported and commented on by the followers of the Aristotelian-Thomistic thought, both in its classical and contemporary (analytic) approach. At the same time, hylomorphism has recently found a new group of followers, coming from the circles of analytic metaphysics, unrelated to the classical school of thought. This article strives to answer the question of the relation of the new, analytic versions of hylomorphism to its classical definition. Moreover, it also analyzes their application in the debate concerning the mind-body problem in philosophy of mind, as well as the question of their reference to the concept of the human soul. It seems that the mereological and structural reinterpretation of the material and the formal causes (the latter is also understood as a part of a whole, an incomplete entity or substance, a power uniting other relevant powers, or a principle of re-identification of the elements of a substance) departs considerably from the classical definition of hylomorphism. Moreover, the suggestion of William Jaworski – who argues in favor of the new hylomorphism in the mind-body debate – to define mental phenomena as “structured manifestations of powers” belonging to the parts of human body, not only raises some serious metaphysical concerns, but also seems to leave no “space” for the classical concept of human soul. These difficulties notwithstanding, one should appreciate an attempt of the proponents of the new analytic hylomorphism at finding an alternative to the extreme positions of substance or property dualism and eliminative or reductionist materialism in the contemporary discussion concerning the mind-body problem.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2019, 67, 1; 149-176
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Swinburne’s Hyper-Cartesian Dualism
Autorzy:: Cottingham, John
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1791256.pdf
Data publikacji:: 2021-03-18
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: dualism
Descartes
human being
soul
hyper-Cartesian
embodiment
Opis:: This paper maintains that Swinburne’s argument that the body is not essential to who I am is vulnerable to a similar objection to that put forward by Arnauld against Descartes: how do I know that my self-identification furnishes a complete and adequate account of the essential “me,” sufficient to show I could really continue to exist even were the body to be destroyed? The paper goes on to criticize Swinburne’s “hyper-Cartesian” position, that we are simply “souls who control bodies,” and thus only contingently human. This denial of our essential humanity compares unfavorably with Descartes’s own more intuitively attractive view that the human being is a genuine entity in its own right.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 1; 23-31
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Body–Soul and the Birth and Death of Man: Benedict Hesse’s Opinion in the Mediaeval Discussion
Ciało–dusza a narodziny i śmierć człowieka: opinia Benedykta Hessego w średniowiecznej dyskusji
Autorzy:: Bajor, Wanda
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1791223.pdf
Data publikacji:: 2021-06-28
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: dusza
ciało ludzkie
materia
narodziny
semen
embrion
śmierć
soul
human body
matter
birth
embryo
death
Opis:: This issue was discussed with regard to chosen commentaries to Aristotle’s treatise De anima, formed in the so-called via moderna mainstream, in particular those of John Buridan, Nicole Oresme and Laurentius of Lindores. In such a context, the Cracovian commentaries referring to Parisian nominalists were presented by those of Benedict Hesse and Anonymus. The analyses carried out above allow one to ascertain that although William of Ockham’s opinion questioning the possibility of knowledge of the soul in the field of philosophy, nominalists of the late Middle Ages did not resign from speculation on the beginning (birth) and the separation (death) from the body of the soul, also the fate of the soul after death. They focused on the nature of the matter – human body (embryo, semen) and his relation with the soul (forma) – in the moment of birth. In the aspect of death 14th century scholars undertook the struggle, which was one with the justification of the psycho-physical unity of the human being existing after death solely as an immortal soul. In both thems, they tried to find their solutions, while if they could not solve these aporeticals questions – they had the courage to admit, that is not possible by solely relying on the natural forces of reason. They had to refer to the teaching of christianity, without however falling prey to fideism. This was a methodical endeavour based on the experience that natural reason in searching for the truth is not capable of its own efforts to attain to certain concepts and might on occasion err, it is then that faith becomes its guide and supplies it with more acceptable solutions. This is the courage of one of the greatest philosophers – Plato, who said that you have to have this “great courage” to undertake only probable knowledge, when another is not possible.
Przedstawiona problematyka została omówiona na podstawie wybranych komentarzy do traktatu Arystotelesa O duszy, tworzonych w nurcie tzw. via moderna, zwłaszcza jego głównych przedsawicieli: Jana Burydana, Mikołaja Oresme i Londoriusza z Lindores. W tym kontekście powstały krakowskie komentarze m.in. Benedykta Hessego i Anonima, nawiązujące do paryskich nominalistów. Przeprowadzone analizy tekstów pozwalają stwierdzić, że mimo opinii Wilhelma Ockhama, kwestionującej możliwość filozoficznego poznania duszy, późnośredniowieczni zwolennicy nominalizmu nie rezygnowali ze spekulacji na temat początku człowieka (narodzin) i śmierci, czyli oddzielenia duszy od ciała, a także losu duszy po śmierci. Skupili się oni na naturze materii ludzkiego ciała (embrion, nasienie) i jego relacji do duszy (formy) – w momencie narodzin. W problematyce śmierci XIV-wieczni uczeni podjęli próby uzasadnienia psychofizycznej jedności istoty ludzkiej istniejącej po śmierci w postaci nieśmiertelnej duszy. Jeśli nie potrafili znaleźć zadowalającego rozwiązania tych aporetycznych kwestii, mieli odwagę przyznać, że nie jest to możliwe, polegając wyłącznie na naturalnych siłach rozumu. Wskazywali na konieczność odwołania się do wiary, nie popadając jednak w fideizm. Było to metodyczne przedsięwzięcie, oparte na doświadczeniu, że naturalny rozum ludzki w swych poszukiwaniach nie jest w stanie samodzielnie dojść do pewnych prawd i czasami może się mylić. Wówczas wiara staje się przewodnikiem i dostarcza bardziej akceptowalnych rozwiązań. To odwaga jednego z największych filozofów – Platona, który powiedział, że trzeba mieć „wielką odwagę”, aby podjąć się takich poszukiwań i przyjąć wiedzę tylko prawdopodobną, gdy wiedza pewna jest nieosiągalna.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 2; 39-63
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Pierre Chanet, polemista i filozof instynktu, oraz Marin Cureau de la Chambre - historia pewnego sporu
Pierre Chanet, Polemicist and Philosopher of Instinct and Marin Cureau de la Chambre: The Story of a Dispute
Autorzy:: Stegliński, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/488555.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: instynkt
rozum
dusza
Bóg
zwierzę
człowiek
mowa
wolność
instinct
reason
soul
god
animal
human
speech
freedom
Opis:: Pierre Chanet (1603-1660) był protestanckim lekarzem i filozofem, pochodzącym z La Rochelle. W swoich badaniach zajmował się w problemem myślenia u zwierząt. Występował przeciw tradycji reprezentowanej przez Charona i Montaigne’a, która uznawała, że zwierzęta myślą, decydują i posiadają rozum. Przeciwstawiał temu poglądowi swoją koncepcję instynktu. Rozumiał go jako działanie Boga i definiował instynkt jako „działanie Przyczyny Pierwszej, która pobudza i nakierowuje wszystkie przyczyny drugie w stronę ich celu, jeżeli nie mają one naturalnych zdolności, aby do niego dotrzeć”. Polemizował z nim Marin Cureau de la Chambre (1594-1669), który również był lekarzem i filozofem. Twierdził on, że rozum nie jest jedynie własnością ludzi, ale występuje też w zachowaniach zwierząt. Tekst ukazuje główne tezy polemiki między uczonymi. Informuje ponadto, że zasadnicza różnica miedzy nimi dotyczyła terminu „stwarzanie”. Chanet rozumiał je jako mające stale miejsce w naturze, de la Chambre jako raz dokonane. Według Chaneta Bóg przez swój rozum, bez przerwy wspiera wszystko, co powołał do istnienia. W przyrodzie ożywionej i nieożywionej to działanie przejawia się jako instynkt. Zdaniem de la Chambre’a Bóg nie ingeruje w ten sposób.
Pierre Chanet (1603-1660) was a Protestant physician and philosopher from La Rochelle. In his research, he dealt with the problem of thinking among animals. He spoke against the tradition represented by Charon and Montaigne, which declared that animals think, decide and posses intellect. He contrasted that with his concept of instinct. He understood the instinct as God's action and defined it as “a direction of the first cause which carries and brings all secondary causes to their end, when they have no rational faculties to do so.” Martin Cureau de la Chambre (1594-1669), who was also a doctor and philosopher, argued with him. He claimed that the intellect is not only the property of humans, but also occurred in animals’ behavior. This article presents the main arguments of the polemic between these two scientists. It also shows the essential difference between them which concerns the phrase “creating.” Chanet understood it as constantly occurring in nature, de la Chambre as once done. According to Chanet, God supports everything which He created by His intellect. In nature, this activity occurs as instinct. In de la Chambre’s view, God doesn’t interfere in such a way.
Źródło:: Roczniki Filozoficzne; 2015, 63, 1; 65-84
0035-7685
Pojawia się w:: Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Z kręgu zagadnień ciała i cielesności w cyklach obrazowych Genesis. Na wybranych przykładach sztuki średniowiecznej
Body and Carnality in the Scene of „Genesis”. An Analysis of Selected Medieval Works of Art
Autorzy:: Mazurczak, Urszula M.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1929385.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Stwórca
człowiek
ciało
cielesność
zmysły
intelekt dusza
ubiór
God the Creator
human being
body
carnality
senses
intellect
soul
apparel
Opis:: The Medieval imagery in the representations of the Genesis are profusely analysed in the literature of the subject. This is owing to the fact that the images in question cumulate a large number of interrelated religious motifs and ideas. The paramount motif is that of the Creator, whose presence was usually represented graphically by the figure of Christ with the crossnimbus. Other figures were also used as substitutes of God the Father. Figures of angels taking part in the consequent stages of creation are a frequent iconographic element, too. Irrespective of the above, the bodies and the carnality of Adam and Eve has been discussed only marginally, or completely ignored in the research on the Medieval imagery of the Genesis. Despite the common belief that Medieval art had no intense interest in the human body, the scenes depicting the creation of the human being reveal the artists' attempts to take up the theological discourse on the nature of carnality, bearing “God's image.” This paper points at a selection of patristic texts and those written by other authors who interpreted carnality in the context of the mystery of the human soul, intellect, human senses as well as the conditions relating to the sexual divide. The analysis is based on the most outstanding Medieval miniatures and reliefs that represent the relationship between the human being and the Creator in the moment of creating, first, Adam and then Eve. Special emphasis is placed on the artists' efforts to carefully represent the gestures of the Creator, which are to tell the spectator about the dignity of the human body as created by God. Also discussed are images that pinpoint the difference in the artistic positioning of the representation of God in relation to Adam and Eve. Some of the images show closeness and affinity, when God leans down towards the world in the act of creating man. In others, God sits on a globe, creating man by means of a divine gesture, but staying in a distance to His creation. A vital element in the way in which the first parents' bodies were painted was how a given artist emphasised or understated the anatomical features of Adam and Eve. Some artists even presented them as children, in an apparent need to give their own interpretation of their age. Yet another significant aspect in the analysis of how the human body was depicted is that of surroundings. The representations of the garden of Eden present nature, with special exposition of the ground on which the newly-created Adam is lying, a rock as well the trees and rivers in paradise.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 4; 5-28
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Człowiek jako stworzenie Boże w teologicznej refleksji Christosa Yannarasa
Human Being as a Creature of God in the Theological Thought of Christos Yannaras
Autorzy:: Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343333.pdf
Data publikacji:: 2011
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: antropologia prawosławna
Christos Yannaras
obraz Boży
człowiek
rozróżnienie płci
dusza
ciało
natura ludzka
Orthodox Anthropology
Image of God
Human Being
the Distinction between the Sexes
the Soul
the Body
Human Nature
Opis:: The mystery of human being as a creature of God has been explored by many generations of philosophers and theologians. This article is an attempt to analyze of the some aspects of anthropological thought of famous contemporary Greek thinker – Christos Yannaras. The starting point is a depiction of the creation of human being as an act of God. His love constitutes man as an existential event of personal communion and relationship and a partaker in the freedom of love which is true life. The second part of the article relates to the issue of God’s image in human being. The Greek Fathers interpreted the image of God in humanity trying to avoid dualistic and monistic conceptual definitions. The patristic interpretation sums up the truth of the words “in the image” in the triadic character of personal energies (mind, reason, spirit) or in the “sovereignty” and “self-‑determination” which sum up the ontological differentiation of the person with regard to nature. The distinction between the sexes, namely the differentiation of man and woman, in relation to the image of God has been examined in the third part of the article. From the biblical narrative of man’s creation follows that man should realize life as communion with the other sex and it is the way for human life to be constituted in new personal hypostases and to have dominion over the earth (Gen 1:28). The distinction of sexes does not function in man as it functions in the animals where it is exclusively subordinate to the natural necessity of propagation. The distinction of the sexes has its foundation in human nature, but it is not identical with this nature, just as it is not to be identified even with the hypostasis of man. How to understand the reality of soul from the Christian point of view? Some possible answers for this question are presented in the four part of the article. There are many meanings of the word soul in the Bible and in Christian literature. The soul it is often identified in the Old Testament with the manifestation of life on earth, while in the New Testament it appears also as a bearer of eternal life. Today what we call soul is a dynamically effected event, a complex of ceaselessly effected functions which reveal and express the living existence of man. For these functions we use various names: we speak of reason, imagination, judgment, creativity, ability to love, etc. The final part of the article shows relations between soul and body. Yannaras underlines that soul and body do not determine the mode by which the human person is, but are determined and marked as differentiations of the result of natural energy, that is of the universal-ecstatic reference of the bicomposite essence or nature. Both the body and the soul are energies of human nature. What each specific man is, this inmost I which constitutes him as an existential event, is identified neither with the body nor the soul. The distinction between soul and body refers to the semantic differentiation of the result of natural energy and does not refer to the mode by which humanity is as nature and person.
Źródło:: Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2011, 3; 49-70
2081-6731
Pojawia się w:: Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Zachęta do Makrobiusza: transmisja idei filozoficznych w kulturze
Encouragement to Macrobius: transmission of philosophical ideas in culture
Autorzy:: Kowalewska-Harasymiuk, Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2129866.pdf
Data publikacji:: 2022-09-30
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: Starożytność
średniowiecze
nepolatonizm
teologia
antropologia
Bóg
Umysł
Dusza świata
człowiek
obraz świata
komentarz
hipostaza
antiquity
Middle Ages
Neoplatonism
theology
anthropology
God
mind
world-soul
human being
image of the world
commentary
hypostasis
Opis:: Artykuł przedstawia dzieło filozoficzno-literackie, które mimo charakteru kompilacji odegrało ważną rolę w historii kultury, gdyż pozwoliło przenieść istotne idee filozofii starożytnej do innej epoki, tj. średniowiecza. Jest to komentarz do księgi szóstej De re publica M.T. Cycerona, który odnajdujemy w Commentarii in Ciceronis Somnium Scipionis A.T. Makrobiusza. Utwór ten był przez długi czas jedynym świadectwem istnienia tekstu napisanego przez Cycerona. Był on również jednym z głównych źródeł, z których do średniowiecza dotarły idee platonizmu i pitagoreizmu oraz elementy starożytnych doktryn astronomicznych, muzykologicznych i matematycznych. Dzieło to było często komentowane przez średniowiecznych uczonych i zajmuje umysły wielu z nich. Liczne zagadnienia poruszane przez Makrobiusza wzbudzały zainteresowanie autorów znających jego Commentum. Podejmowali oni wątki Makrobiusza, rozwijali je i przekształcali według własnego sposobu myślenia. Komentarz Makrobiusza był w średniowieczu wielokrotnie przepisywany i komentowany, o czym świadczy liczba zachowanych rękopisów. W niniejszym artykule autor przedstawia wstępny zarys poglądów teologicznych, antropologicznych i psychologicznych, w połączeniu z komentarzem na temat przekazu w okresie średniowiecza.
The article presents a philosophical and literary work which, despite its compiler character, played an important role in the history of culture. Thanks to him, important ideas of ancient philosophy were transferred to another era, that is, the Middle Ages. This work is a commentary on the VI book of De re publica by M.T. Cicero of A.T. Macrobius: Commentarii in Ciceronis Somnium Scipionis. This piece was for a long time the only trace of the mentioned piece by Cicero. It was also one of the main sources by which the ideas of Platonism and Pythagoreism as well as elements of ancient astronomical, musicological and mathematical doctrines reached the Middle Ages. This work was commented on very often by medieval scholars and is present in the minds of many of them. The numerous issues raised by Macrobius met with the interest of authors who know his Commentum. They took up macrobian threads and developed and transformed them according to their own way of thinking. Macrobius’ comment was repeatedly rewritten and commented on in the Middle Ages, as evidenced by the number of preserved manuscripts. In this article, I want to present an initial outline of the theological, anthropological and psychological views mediated by the commentary on the transmission of the Middle Ages.
Źródło:: Roczniki Kulturoznawcze; 2022, 13, 3; 5-34
2082-8578
Pojawia się w:: Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "human soul" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język