Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "doskonałość" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Aristotle on the Real Object of Philia and Aretē
O związku między philia a aretē w ujęciu Arystotelesa
Autorzy:
Smolak, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233213.pdf
Data publikacji:
2024
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Aristotle
aretē
eudaimonia
philia
friendship
person of excellence
Arystoteles
ludzka doskonałość
przyjaźń
Opis:
In the opening remark of Nicomachean Ethics VIII 1 Aristotle notices that the next step would be a discussion of philia, since it is a certain aretē or is associated with aretē (NE VIII 1 1155a 1–2). This article is an attempt to determine how the real object of philia and aretē are related from Aristotle’s point of view. The author performs a study into two sections. The first section is focused on the analysis of aretē and its various types, in particular the human one. The second section is concentrated on the typology of philia, namely friendship and its particular kinds. The author shows that the relation between philia and aretē can be described in two ways: if both philia and aretē play the crucial role in leading a eudaimonic life, then philia is the aretological friendship and aretē—the human one, namely the whole consists of the aretē of character in the full sense and the practical wisdom on condition that the aretological friends equate eudaimonia with life focused on the political or practical activity, or even of the theoretical wisdom, providing that they identify it with the highest form of eudaimonic life, that is, the theoretical one. If, however, philia is to be a term said in many ways (pleonachōs legetai) and aretē is to be understood in a broad sense, that is, as “being good at something”, then philia can signify every kind of friendship, namely the aretological, the hedonistic and the utilitarian one, whereas aretē—qualification or skill that makes these friendships perform their functions well. The first possibility is that the relation between philia and aretē is limited to the aretological friendship at the expense of narrowing the meaning of aretē to the human one. The second possibility is that every kind of friendship is considered as the functional thing and, in consequence, defined by their proper function. From this point of view, all friendships are accompanied by appropriate aretai, namely by qualifications or skills that guarantee the perfect fulfillment of their proper function and, therefore, the achievement of the set goal by two persons in question.
W uwadze otwierającej Etykę nikomachejską VIII 1 Arystoteles stwierdza, że „philia jest określoną aretē lub jest nierozłączna z aretē” (EN VIII 1 1155a 1–2). Celem artykułu jest interpretacja tego stwierdzenia, z podziałem na dwie części. W pierwszej autor przeprowadza badanie dotyczące aretē i jej różnych typów, w szczególności aretē ludzkiej. W drugiej bada pojęcie philia, czyli przyjaźń i jej poszczególne typy. Autor wykazuje, że związek pomiędzy philia i aretē można rozumieć na dwa sposoby: a) jeśli philia oraz aretē są rozpatrywane z punktu widzenia możliwości prowadzenia eudaimonicznego życia, to philia oznacza przyjaźń aretologiczną, a aretē — aretē ludzką; b) jeśli philia jest rozpatrywana jako termin wielorako orzekany (pleonachōs legetai), a aretē jako termin względny, czyli „bycie dobrym w czymś”, to philia oznacza każdy typ przyjaźni, czyli przyjaźń aretologiczną, hedonistyczną i utylitarną, a aretē — konkretną umiejętność lub skuteczność w działaniu charakterystycznym dla każdej z wymienionych przyjaźni. Zgodnie z a) związek pomiędzy philia i aretē ogranicza się do przyjaźni aretologicznej, ale kosztem zredukowania aretē do aretē ludzkiej. Zgodnie z b) związek pomiędzy philia i aretē dotyczy każdego typu przyjaźni, jako że każdy typ przyjaźni pozostaje w związku z przynależną do niej aretē, której praktykowanie skutkuje doskonałym spełnieniem jej funkcji, czyli niezawodnym osiąganiem celu przez przyjaciół.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2024, 72, 1; 115-151
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co wiemy o istocie dobra?
What Do We Know about Good?
Autorzy:
Judycki, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013338.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dobro
wola
doskonałość
Bóg
problem zła
good
will
perfection
God
problem of evil
Opis:
The author claims that neither utility, nor perfection of any object can constitute the essence of good. Utility is the so-called relational attribute, therefore it is variable, and the objects perfect with regard to some respect can be used for bad purposes. Moral virtues also cannot express the essence of good, for their positive character is defined by the fact that they are good. With respect to the scholastic formulation ens et bonum convertuntur, the author says that existence itself, even of the objects perfect to a certain extent, is not good because in the concept of ens scholastics meant the being which is God, and the remaining objects are good inasmuch as they come from God. The scholastic tradition called God good because He created everything according to His good will. Here the author discusses the problem of the universal axiological illusion in the context of the absolute power of God (potestas absoluta). The so-called teleological definition of good (bonum est quod omnia appetunt) is thought to be insufficient, just like the definition that bonum est diffusivum sui. The objection to the first conception says that it understands “good” as an entirely static state of things. In this state all potentialities of an object gain their fulfilment. The second objection, in the spirit of Plotinus’ emanationism, is criticised because it sees good as giving of itself, in which the emanating factor does not participate in its creation. Drawing on some strains of scholastic philosophy and I. Kant, the author formulates a thesis that the essence of good is good will and that God can be called good only then when by creating the world He descends in it (descensio). The God of religion and Christian philosophy fulfils the conditions that determine the essence of good. This is confirmed by the Persons of the Holy Trinity who mutually give Themselves, the creation of finite persons, and the Incarnation. Addressing the problem of evil, the author claims that the only bad thing in the world is bad will. Accordingly, suffering and the so-called natural evil is not evil and the acts of bad will were allowed by God, for otherwise no finite person could know what bad will consists in.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2007, 55, 2; 21-41
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doskonałość w tradycyjnej etyce islamu
Perfection in the Traditional Islamic Ethics
Autorzy:
Modras, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807395.pdf
Data publikacji:
2020-01-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
doskonałość
etyka
islam
kult
mistyka
muzułmanie
religia
uczynki
wiara
deeds
ethics
faith
Islam
Muslims
mysticism
perfection
religion
worship
Opis:
Islam is defined as submission to the will of God. The believer should demonstrate his obedience by worshiping the One God and accomplishing His commands, following the right path, revealed to him through the Messenger Muhammad. This path is expressed in the five pillars of Islam: profession of faith in One God, prayer, alms, fasting and pilgrimage. It is the first step (islam) in religion, based on the principle of doing good and avoiding evil. The next step is the faith (iman) in the revealed articles of belief and culminates in a complete trust in God. In the third stage (ihsan) the believer stays in adoration before God and in His presence. He has also the awareness that his inability to see God does not mean that God does not see him. It is perfection, expressed in worship and charity and linking the internal and external dimension of religion in action and doing good. A perfect life on earth and good deeds of man are the way that leads, through the mercy of God, to the contemplation of His face.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2013, 4, 1; 115-132
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świętość w ujęciu Sługi Bożego ks. Wincentego Granata († 1979)
Sanctity as Defined by the Servant of God Father Wincenty Granat
Autorzy:
Misiurek, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340045.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
świętość
doskonałość
miłość
powołanie
naśladowanie Chrystusa
przyjaźń z Chrystusem
sanctity
perfection
love
vocation
following Christ
friendship with Christ
Opis:
The problem of reaching personal sanctity through Church, highlighted by the constitution Lumen Gentium issued by the Second Vatican Council, is one of key topics discussed in the theological works of the outstanding researcher Professor Father Wincenty Granat. He elaborated widely on the concept of Christian sanctity, which he identified with perfection. Drawing upon the texts of the Old and the New Testament, Father Granat emphasised that love is the foundation of sanctity. This is why, Father Granat taught about sanctity as friendship with Christ. Christ is an example of sanctity for all, this is why we all should follow Him. Servant of God Father Granat claimed strongly that the Church has its inner powers to transform sinners into saints, even though its full sanctity will come with eschatological times.
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2011, 3; 29-41
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poszukiwanie podstaw moralności a wychowanie. Rozważania w nawiązaniu do poglądów Karola Wojtyły i Maxa Schelera
Search for the Foundations of Morality and Education. Deliberations with Reference to Karol Wojtyła's and Max Scheler's Views
Autorzy:
Jasińska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811047.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
moralność
wychowanie
filozofia bytu
filozofia podmiotu
osoba
dobro
godność osobowa
doskonałość bytowa
morality
education
philosophy of being
philosophy of the subject
person
good
personal dignity
perfection of the being
Opis:
In the article an attempt is made to search for the foundations of morality in the context of education, with reference to two philosophical currents: philosophy of being (metaphysics) and philosophy of the subject. Analysis of Karol Wojtyła's texts and of his debate with Max Scheler about the teleological character of morality gives rise to a reflection on the issue of achieving moral perfection by man; perfection that is important from the point of view of pedagogy. In personalistically-oriented education the problem is not only how to define who the man is, but also who he should be, in what way he becomes morally good and what educational activities may help him in this respect. Searching for an answer to this question that is significant for education becomes also searching for the foundations of morality.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2010, 2(38); 21-39
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies