Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "determinacja" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Charlesa Hartshorne’a teza o ontycznej nadrzędności zdarzenia nad substancją
Charles Hartshorne’s Thesis of Ontic Priority of Event over Substance
Autorzy:
Piwowarczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013030.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
substancja
zdarzenie
nadrzędność ontyczna
determinacja
substance
event
ontic priority
determinateness
Opis:
In the article I reconstruct and analyse basic presuppositions of Hartshorne’s metaphysics leading to the thesis that events are more basic (in ontological sense of the word) entities than substances. Hartshorne defines the ontic priority in terms of determinateness and maintains that substances are less determinate that events and in fact they are universals. In the third part of the paper I give a short commentary of such a view from the standpoint of Roman Ingarden’s version of substantialism. I try to defend, among others, the following theses:1. Hartshorne wrongly recognizes the ontic structure of state of affairs and consequently of the event. He misunderstands the function of properties claiming that they complete the substance like an additional element with which it forms a more concrete compound object.2. He mistakenly interprets the potentiality of substance and suggests it depends on mysterious “places of indeterminateness” inherent in substance.3. Hartshorne wrongly holds that relations “substance — event” and “genus — species” are of the same type and have the same character. The reason of this mistake is Harsthorne’s belief that there are no accidental properties (ultraessentialism).
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2009, 57, 2; 75-94
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Principle of Reason according to Leibniz: The Origins, Main Assumptions and Forms
Zasada racji w interpretacji G.W. Leibniza: Geneza, główne założenia i formy
Autorzy:
Paź, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488466.pdf
Data publikacji:
2017-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
the principle of reason
reason (ratio)
sufficiency
determination
rendering
zasada racji
racja (ratio)
dostateczność
determinacja
uzasadnianie
Opis:
The subject of this article is Leibnizian interpretation of the principle of reason. Although the German philosopher called it principium grande of his philosophy, we do not find its systematic exposition in Leibniz’s works. The main aim of my paper is to present a short exposition of the principle. The article consists of three parts: in the first I present systematic exposition of the principle of reason with particular emphasis on explication of terms “principle” and “reason,” in the second, I show the origins of the principle, finally, in the third part, I discuss in detail three forms of it: the principle of sufficient reason, the principle of determining reason and the principle of rendering reason. I accept two main theses: firstly, a proper interpretation of this principle requires taking into account the whole context of Leibnizian philosophy, i.e. one cannot limit oneself (as it is usually happens among researchers) to only one discipline, e.g. logic. Secondly, the ultimate methodological and heuristical foundation of the principle of reason is Leibnizian metaphysics, especially natural theology.
Przedmiotem niniejszego tekstu jest zasada racji w interpretacji G.W. Leibniza. Choć sam Leibniz nazywał ją principium grande swojej filozofii, to jednak nigdzie nie podał choćby zarysu jej systematycznego wykładu. Celem mojego tekstu jest taki skrótowy opis tej zasady. Tekst składa się z trzech zasadniczych części: w pierwszej podaję systematyczny wykład zasady racji ze szczególnym uwzględnieniem pojęciowej charakterystyki terminów „zasada” i „racja”, w drugiej prezentuję zasadę racji od strony jej genezy, wreszcie w części trzeciej szczegółowo omawiam trzy postaci zasady racji: zasadę racji dostatecznej, zasadę racji determinującej oraz zasadę racji uzasadniającej. Przyjmuję dwie główne tezy interpretacyjne: po pierwsze, właściwa wykładnia zasady racji wymaga uwzględnienia całościowego kontekstu filozofii Leibniza, tj. nie wystarcza (powszechne w literaturze przedmiotu) do jej systematycznego wykładu ograniczenie się tylko do jednego obszaru, np. logiki. Po drugie, ostateczną metodologiczną i heurystyczną podstawą zasady racji jest Leibnizjańska metafizyka, w szczególności teologia naturalna.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 2; 111-143
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies