Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "baroque" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 32
Tytuł:
Cuzco School Painting (Esquela Cusqueña) as a Manifestation of Andean Identity in the Past and Present
Autorzy:
Kubiak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798727.pdf
Data publikacji:
2019-10-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cuzco painting; Baroque painting; colonial art; neo-Baroque; Peruvian art
Opis:
The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 65, issue 4 (2017). Painting of the Cuzco school developed in the city proper and in the Cuzco region in the 17th and 18th centuries. Its influence was not limited to this area; information about the presence of paintings from Cuzco in distant regions of the Viceroyalty of Peru can be found in numerous sources. The tradition which acknowledged Cuzco painting to be a manifestation of cultural mestization is extremely strong. We can easily point at Spanish (colonial) as well as native (Indian) features in both formal and semantic aspects of representations. However, Cuzco painting is not a matter of the past; nowadays there are still studies which produce neo-Baroque pictures, stylistically imitating old paintings. I would like to present neo-Baroque canvas and subsequent stages of work on them, using field research from 2013 and photographs taken in Galería de Artesanía “Fenix” in Cuzco, run by Luis Alfredo Pacheco Venero. What is important in the summary is reflections on cusqueñismo, a phenomenon typical of the city since the 1920s and wondering whether within its scope there is a place not only for the Inca tradition but also for colonial art. Modern search for regional identity is not limited to the pre-Columbian era, but more and more often highly assesses the colonial legacy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 4 Selected Papers in English; 33-57
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Still Life in 17th-Century Seville Painting
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806879.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
still nature; painting; Seville; Baroque
Opis:
The Polish version of the article was published in “Roczniki Humanistyczne,” vol. 60 (2012), issue 4. Although still nature did not enjoy a lot of prestige as a genre of paining in 17th-century Seville, it still accompanied many scenes that had a religious or secular character. With time, it even gained an autonomous status and some popularity, resulting rather from decorative reasons. It was to be ensured by presenting various objects made by man, but also appetizing articles of food and beautiful, colourful flowers. It was in this convention that, among others, works by Francisco de Zurbarán and his son Juan, Francisco Barranco or Pedro de Camprobín y Passano were painted. A feature typical of Seville painting was also the use of the language of symbols in still lifes, especially in a religious context, as Zurbarán’s paintings. Historical circumstances connected with the spreading famine and the plague gave the still life a new function. It was to satisfy the longing for the lost wealth of life, showing tasteful and beautiful still lifes, like those in the works by Pedro de Medina Valbuena, Cornelio Schut and Andrés Peréz. The toll of the Black Death also inspired artists. However, they painted works emphasizing the briefness and futility of human life, didactic and moralizing, which culminated in the paintings by Juan de Valdés Leal and his son Lucas.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 4 Selected Papers in English; 175-206
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Malarstwo szkoły kuzkeńskiej (esquela cusqueña) jako przejaw tożsamości andyjskiej dawniej i dziś
Painting of the cusco school (esquela cusqueña) as a manifestation of the andean identity past and present
Autorzy:
Kubiak, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878538.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
malarstwo kuzkeńskie
malarstwo barokowe
sztuka kolonialna
neobarok
sztuka peruwiańska
Cuscan painting
baroque painting
colonial art
neo-baroque
Peruvian art
Opis:
Malarstwo szkoły kuzkeńskiej rozwijało się w mieście Cusco oraz w całym regionie kuzkeńskim w XVII i XVIII wieku. Jego wpływ nie ograniczał się jednak do tego obszaru. W licznych źródłach znaleźć można informacje na temat wpływu malarstwa z Cusco na odległe regiony Wicekrólestwa Peru. Istnieje silnie zakorzeniona tradycja uznająca malarstwo kuzkeńskie za przejaw kulturowego krzyżowania ras. Z łatwością można wskazać na hiszpańskie (kolonialne) oraz tubylcze (indiańskie) cechy reprezentacyjne, zarówno w aspekcie formalnym, jak i semantycznym. Malarstwo kuzkeńskie nie jest sprawą mi-nioną. Obecnie istnieją pracownie, w których powstają obrazy neobarokowe, stylistycznie naśladujące ten rodzaj malarstwa. Chciałabym zaprezentować pochodzące z nich barokowe płótna oraz kolejne etapy pracy nad nimi, wykorzystując badania terenowe z roku 2013, a także zdjęcia zrobione w Galería de Artesanía „Fenix” w Cusco, którą prowadzi Luis Alfredo Pacheco Venero. W tym kontekście istotne znaczenie ma namysł nad „cusqueñismo”, zjawiskiem typowym dla Cusco z okresu lat dwudziestych XX wieku. Zastanowić się należy, czy obejmuje ono tylko tradycję Inków, czy również sztukę kolonialną. Współcześnie poszukiwanie tożsamości regionalnej nie ogranicza się bowiem do epoki prekolumbijskiej, ale coraz częściej doceniane jest dziedzictwo kolonialne.
Painting of the Cusco school developed in the city itself and in the Cusco region in the 17th and 18th centuries. Its influence was not limited to this area; information about the presence of paintings from Cusco in distant regions of the Viceroyalty of Peru can be found in numerous sources. The tradition which acknowledged Cuscan painting to be a manifestation of cultural mestizaje is extremely strong. We can easily point at Spanish (Colonial) as well as native (Indian) features in both formal and semantic aspects of representations. However, Cuscan painting is not a matter of the past; nowadays there are still workshops which produce neo-baroque pictures, stylistically imitating former painting. I would like to present neo-baroque canvas and subsequent stages of work on them, using field research from 2013 and photographs taken in Galería de Artesanía „Fenix” in Cusco, run by Luis Alfredo Pacheco Venero. What is important in the summary is reflections on “cusqueñismo”, a phenomenon typical of the city since the 1920s and wondering whether within its scope there is a place not only for the Inka tradition, but also for the colonial art. Modern searching for regional identity is not limited to the pre-Columbian era, but more and more often highly assesses the Colonial legacy.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 4; 115-144
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Epicko-panegiryczne poematy Wacława Potockiego. Problem gatunku na przykładzie Muzy polskiej
Epic-Panegyric Poems by Wacław Potocki. The Question of the Genre on the Basis of the Polish Muse
Autorzy:
Karpiński, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954760.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
barok
epika
Wacław Potocki
Jan III Sobieski
Baroque
epic
Opis:
The paper deals with a series of epic-panegyric poems by Wacław Potocki written in the years 1672-1676 and devoted to Jan III Sobieski. Before that he was the great crown hetman, and was introduced as a hero of the wars fought at that time against Turkey and Tartars in the Ukraine. The contents and composition of one of those poems, the Polish Muse of 1676, have been presented in detail, the poem being a summon of the hero to coronation, at the same time is a report on the war events from the recent two years. The author suggests that these works may contain a project (which had not been performed) to write a bigger epic work devoted to Sobieski. He also proposes to isolate those works as a separate genological category, such that can be seen in the literary practice of the author of the Chocim War.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2001, 49, 1; 113-125
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Językowe sposoby opisu brzydkiego mężczyzny w literaturze baroku
The Linguistic Ways of Descriptions of Ugly Man in the Literature of the Polish Baroque
Autorzy:
Ciszewska-Psujek, Urszula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1902071.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
brzydota
brzydki
mężczyzna
barok
Wacław Potocki
uglyness
ugly
man
Baroque
Opis:
The present article is an attempt to characterize linguistic ways of theme descriptions, and expressions of ugly man in the literature of the Polish Baroque. Delineation of methods of linguistic verbalization his physical form of ugliness, activities and behavior of states includes about several dozen selected texts of seventeenth-century writers: Wespazjan Kochowski, Jan Andrzej Morsztyn, Krzysztof Opaliński, Wacław Potocki, Stanisław Samuel Szemiot, and others. Pejorative description of ugly man contains inadvisable features and their intensity or defects. Situational facetiousness shows physical eyesore, and negative characteristics or attitudes enumerations presents psycho-moral shortage. Old man is branded notably when he marries younger woman. Comparative analysis of baroque colloquial and poetic texts contains lexical, semantic, syntactic classification of the ways of language descriptions of ugly man.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 6; 181-201
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Helikon Jana Gawińskiego - glosa edytorska
Jan Gawiński’s Helikon - the Editor’s Gloss
Autorzy:
Rot-Buga, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1891794.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jan Gawiński
Helikon
barok
dzieje tekstu
baroque
history of a text
Opis:
The article has a documentative character. It includes a description of Jan Gawiński's manuscript of Helicon – its outward look is discussed (its today's state was confronted with the evidence concerning the primary shape of the book), and a full table of its contents is presented. The facts concerning the history of the manuscript are listed and its way through the history is briefly described. Damages to the manuscript are indicated and doubtful or unexplained questions are listed (among others, the dating of particular works, a division into sets of works within Helikon, the function of the book).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 1; 7-25
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Martwa natura w sewilskim malarstwie siedemnastego wieku
Still nature in the 17th century Seville painting
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901982.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
martwa natura
malarstwo
Sewilla
barok
still nature
painting
Seville
Baroque
Opis:
Although still nature did not enjoy a lot of prestige as a genre of paining in the 17th century Seville, it still accompanied many scenes that had a religious or lay character. With time, it even gained an autonomous status and some popularity, resulting rather from decorative reasons. It was to be ensured by presenting various objects made by man, but also appetizing articles of food and beautiful, colorful flowers. It was in this convention that, among others, works by Francisco de Zurbarán and his son Juan, Francisco Barranco or Pedro de Camprobín y Passano were painted. A feature typical of Seville painting was also the use of the language of symbols in still lifes, especially in religious context, like in Zurbarán's paintings. Historical circumstances connected with the spreading famine and the plague gave still life anew function. It was to satisfy the longing for the lost wealth of life, showing full of taste and beauty still lifes, like in the works by Pedro de Medina Valbuena, Cornelio Schut and Andrés Peréz. The toll of the black death also inspired artists, however, to paint works emphasizing the briefness and futility of human life, that were a message of a didactic-moralizing character, which culminated in the paintings by Juan de Valdés Leal and his son Lucas.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 4; 5-35
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Inside the crystal ball of tradition
Autorzy:
Woźniewska-Działak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17909918.pdf
Data publikacji:
2021-06-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
baroque
mannerism
Enlightenment
Romanticism
Romantic irony
the nineteenth century
literary tradition
grotesque
infinity
Opis:
The article reviews Agata Seweryn’s book titled Between the Worlds. Studies in the Literature of the Enlightenment and Romanticism, accounting for the composition of the book, examining research problems raised in it in greater detail, and discussing essays included in the publication as supplementing existing interpretations of selected Romantic works. Seweryn is argued to draw attention to those aspects that reveal the richness inherent in the discussed works, which are demonstrated as not having been exhausted yet. These works are analysed in the reviewed book by pursing references to the baroque tradition, or by reflecting on their relationship with normative poetics and rhetoric.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2020, 38 English Version; 240-251
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The style of ‘regular irregularities’ – rococo gardens and their reception in Polish garden art of the 18th century
Autorzy:
Malawski, Seweryn
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798731.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Rococo; Baroque; nature; gardens; Poland; Saxony
rokoko; barok, natura; ogrody; Polska, Saksonia
Opis:
Styl „regularnych nieregularności” – rokokowe ogrody i ich recepcja w polskiej sztuce ogrodowej XVIII w. Odrębność stylowa rokoka w sztuce ogrodowej wciąż pozostaje tematem dyskusji badaczy. Stojące w opozycji do formalnej i retorycznej sztuki baroku rokoko wniosło do XVIII-wiecznych ogrodów nową jakość. Wyrażała się ona przede wszystkim w elementach kompozycji: asymetrii, nieregularności i falistej linii, rozdrobnieniu formy i ornamentyce, a także w zbliżeniu do natury oraz specyficznym nastroju. Za ojczyznę rokoka uznaje się Francję, skąd moda na nowy, lekki styl rozprzestrzeniła się na inne kraje europejskie. Upowszechnianiu nowych wzorców sprzyjały ukazujące się drukiem rozprawy teoretyczne i zbiory projektów. Szczególną popularnością cieszyły się prace takich autorów, jak: L. Liger, J-F. Blondel, J-B-A. le Blond, F. de Cuvilliés, M-A. Laugier, G-L. Le Rouge, W. Chambers oraz S. Switzer i B. Langley. Wiele okazałych ogrodów o cechach rokokowych powstało zwłaszcza w Niemczech i w Polsce. Ich szczególny rozkwit w Polsce przypada na czasy unii polsko-saskiej, a zwłaszcza w latach 1733--1763, za panowania Augusta III. Na szczególną uwagę zasługują realizacje związane z mecenatem pierwszego ministra Henryka Brühla. Cech rokoka dopatrywać się można w kilku z nich, np.: w ogrodzie przy Nowym Świecie w Warszawie, ogrodzie na Woli, w niezrealizowanym projekcie ogrodu przy dawnym pałacu Sanguszków czy ogrodu w Brodach (niem. Pförten). Rokokowe kompozycje powstały także w ogrodach księcia Adama Ponińskiego – przy ul. Żyznej w Warszawie i w Górcach. Około 1966 r. powstała koncepcja okazałego ogrodu królewskiego przy Zamku Ujazdowskim. Na uwagę zasługuje także aranżacja ogrodów w Puławach z czasów Zofii i Augusta Czartoryskich, a także Flemmingów w Terespolu. Projektantami wielu polskich ogrodów tego okresu byli architekci sascy, tacy jak: J.D. von Jauch, J.F. Knöbel, C.F. Pöppelmann, E. Schröger czy J.Ch. Knöffel. Od lat 70. XVIII wieku kreacje rokokowe w Polsce ustępować zaczęły koncepcjom krajobrazowym.
The stylish difference of the Rococo in the garden art is still the topic of the researchers’ discussion. The Rococo, which was in opposition to the formal and rhetorical art of the Baroque, brought a new value to the eighteenth-century gardens. This value was expressed primarily in the elements of the composition, asymmetry, irregularity, wavy line, fragmentation of form and ornamentation, as well as in relation to nature and specific mood. France is considered to be the fatherland of the Rococo style, from where this new, light style has spread to other European countries. The dissemination of new ideas was favored by print theoretical dissertations and collections of projects. The works by authors such as L. Liger, J-F. Blondel, J-B-A. le Blond, F. de Cuvilliés, M-A. Laugier, G-L. Le Rouge, W. Chambers, S. Switzer and B. Langley enjoyed particular popularity. Many impressive gardens with Rococo features were created especially in Germany and Poland. Their special flourishing in Poland fell on the times of the Polish-Saxon Union, and especially during the reign of Augusts III in the years 1733-1763. Special attention should be paid to the projects related to the patronage of the first minister H. Brühl. Rococo features can be found in several of his gardens, such as garden at Nowy Świat in Warsaw, garden in Wola, the unfinished garden project for the former Sanguszko palace or a garden in Brody (Pförten). Rococo compositions were also created in the gardens of Prince Adam Poniński at Żyzna street in Warsaw and in Górce. In 1966, the concept of a magnificent royal garden at the Ujazdów Castle was created. Noteworthy is also the arrangement of gardens in Puławy from the times of Zofia and August Czartoryski as well as Flemming in Terespol. The designers of many Polish gardens of that period were Saxon architects, such as: J.D. von Jauch, J.F. Knöbel, C.F. Pöppelmann, E. Schröger or J.Ch. Knöffel. From the 1770s, Rococo creations in Poland began to give way to landscape concepts.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 4; 61-107
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paradoxa theologica Wacława Potockiego wobec kaznodziejskich „nowin”
Relations Between Wacław Potockis Paradoxa Theologica and the Predicatory „News”
Autorzy:
Pawlak, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954684.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
literatura barokowa – tematy
motywy
poezja religijna polska – XVII w.
sacrum w literaturze
polskie kazania barokowe
baroque literature – subjects
motifs
Polish religious poetry – 17th century
sacrum in literature
Polish baroque homilies
Opis:
The object of the interest of the author of the article is the problem of relations between preaching and the late-baroque religious poetry. On the example of a few Wacław Potocki's (1621-1696) works from the collection `Ogród nie plewiony' most often defined by the poet as `theological paradoxes' (paradoxa theologica), analogies are shown between poetry and the baroque religious rhetoric, first of all seen in the construction of the utterance, defined in baroque theory of poetry and prose as predicatory concept (conceptus praedicabilis, concetto predicabile). A confrontation of Potocki's epigrams with the late-baroque predicatory prose leads to the conclusion about only a partial imitation of the baroque concept-preachers' practice resulting from the poet's traditionalism and his unfavourable attitude towards his contemporary literary and predicatory `news'.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 1; 161-186
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Symbolika urbanistyczna w Jeruzalem mieście Króla Wielkiego Stefana Kucharskiego
The Urbanistic Symbols in Stefan Kucharskis Jerusalem, the City of the Great King
Autorzy:
Burek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1882462.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Stefan Kucharski
barok
literatura religijna
piśmiennictwo karmelitańskie
metafora
baroque
religious literature
Carmelite writings
metaphor
Opis:
Jeruzalem miasto Króla Wielkiego to jeden z tekstów Stefana (właśc. Hieronima) Kucharskiego (1595-1653). Dzieło zachowało się co najmniej w dwóch wersjach, znajduje się w tzw. kopiariuszu lubelskim (Archiwum Polskiej Prowincji Karmelitów Bosych w Krakowie, rkps nr 246, s. 287-302) oraz zbiorze pt. Różne ćwiczenia lubo nauki duchowne i wykłady przez Wielebnego Ojca Stefana od świętej Teresy […], napisane (Archiwum Biblioteki Sióstr Karmelitanek Bosych w Krakowie, rkps nr 62, karty 44r-47v). Ów „wykład” skierowany był najpewniej do sióstr karmelitanek bosych. Podejmuje zagadnienia natury mistycznej, traktuje o sposobach zamieszkiwania Boga w człowieku. W tekście Kucharskiego metafora jest chyba najważniejszym i najczęściej używanym środkiem literackiego przekazu. Nacechowana symbolicznie miejska przestrzeń posłużyła autorowi jako swoista alegoria, wyrażająca poglądy antropologiczne i teologiczne.
Jerusalem, the City of the Great King is one of the texts by Stefan (in point of fact: Hieronim) Kucharski (1595-1653). The work has been preserved at least in two versions: they are kept in the so called Lublin Cartulary (The Archive of the Polish Province of the Discalced Carmelites, manuscript nr 246, pp. 287-302) and in the collection entitled Various exercises or spiritual lessons and lectures written by the Reverend Father Stefan of St Theresa (The Archive of the Library of Discalced Carmelite Sisters in Krakow, manuscript nr 62, charts 44r-47v). The “lecture” most probably directed to Discalced Carmelite sisters, tackles the issues of a mystical nature and treats about the ways, in which God lives in a man. In Kucharski's text the metaphor is the most important and most often used means of expression. The urban space, characterized by symbols is used by the author as a peculiar allegory expressing his anthropological and theological views.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 1; 225-241
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O dwóch zakresach działania tabu językowego w Polsce epoki Baroku
On Two Ranges of Action of Linguistic Taboo in Poland in the Time of Baroque
Autorzy:
Cybulski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2127766.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tabu językowe
język polski
wiek XVII-XVIII
barok
linguistic taboo
Polish language
seventeenth-eighteenth centuries
Baroque
Opis:
The paper discusses the bans on any mention about death and one's own escape from battle field: the former ban stems from the fear of death, and the latter in the shame that one feels because of this fear. Generally, one can say that in the 17th-18th centuries both bans were weaker than it is today. A detailed analysis has shown considerable differences. They are conditioned especially by the emissive-perceptual and the genre of expression. For instance, in the past the future death of the recipient was treated in a different manner than the death of the third person; the expression of an individual sender and of the collective one were shaped in a different way. A single man could speak about his fear, and the collective about its escape, but rather not the other way round (our ancestors would rationalize the collective reiterate from the battle field, treating it as a tactic manoeuvre). Death was spoken about differently in a conversation, and yet in another way in writing, or in a diary (where, for instance, the principle de mortuis nil nisi bene was not respected). The customs in particular milieus were different as well, e.g. the magnate milieu was the earliest to have seen a very delicate manner in which to inform about a close person's death. Generally, the periphrastic style was dominant. The ostentation with which the ancient Poles wrote and spoke about death make us think that they used periphrases not to hide the unpleasant fact or word, but to stress and leaven death.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 49-50, 6; 83-95
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„To złych Ateńczyków Parlament, nasz nie taki”, czyli o starożytnej Grecji w interpretacji trybunalskich kaznodziei
„This is the bad Athenians’ Parliament, ours is not like that”, or about ancient Greece in the interpretation of Tribunal preachers
Autorzy:
Gombin, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1891891.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Trybunał Koronny
barokowe kazanie
jezuicki kaznodzieja
Ateny
Lublin
Crown Tribunal
Baroque sermon
Jesuit preacher
Athens
Opis:
Models taken from ancient Greece were fairly often used in speeches and sermons in Poland in the past; speakers, preachers and theoreticians writing about the Crown Tribunal willingly referred to them. Most often this was done in a positive context, although ancient Athens were also referred to when a negative model was to be shown. This was done by the Jesuits Piotr Dunin and Józef Kleczyński. Despite certain similarities to actual facts (transferring the Tribunal from Lublin to Jarosław because of the raging plague as an extraordinary event), it is hard to treat their sermons as descriptions of actual events, but rather as a peculiar result of the Lublin experience of several generations, gathered together for a didactic purpose, as a sort of anti-model. The image of Athens in Kleczyński's and Dunin's sermons is perfectly well inscribed into the topos of the town as an „evil place”, where all problems were concentrated that were considered the most dangerous for just judgments: corruption, drunkenness, fixing problems in an informal way.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 2; 197-208
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid z epoki baroku?
Norwid from the Baroque period?
Autorzy:
Trybuś, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729530.pdf
Data publikacji:
2020-05-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Agata Seweryn
poeta
tradycja
barok
alegoria
romantyzm
rycerz
współczesność
poet
tradition
baroque
allegory
romanticism
modernity
knight
Opis:
Agata Seweryn’s book  Światłocienie i dysonanse. O Norwidzie i tradycji literackiej [Chiaroscuro and dissonances. About Norwid and literary tradition] (Lublin: Wydawnictwo KUL, 2013) by its subtitle clarifies the question. Outlined here by author of the review the concept of tradition in Norwid not preclude what Agata Seweryn wrote in her book. Her purpose was primarily to recognize and describe the whole area allusions in the work Norwid to the heritage of former literature. Therefore, uttered here criticism concerning only certain aspects of the considerations outlined in the book, do not undermine its value for modern Norwidology.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2015, 33; 294-302
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag o Epigramatach polskich Wespazjana Kochowskiego. Przyczynek do recepcji Acroamatum epigrammaticorum centuriae VII Alberta Inesa w epigramatyce polskiej XVII wieku
Some Remarks on Wespazjan Kochowski’s Epigramaty polskie. A Contribution to the Reception of Albert Ines’s Acroamatum epigrammaticorum centuriae VII in Polish Seventeenth-Century Polish Epigrammatic
Autorzy:
Piskała, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945401.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Albert Ines
Wespazjan Kochowski
przekład
nowołacińska poezja barokowa
epigramat
recepcja
translation
new-Latin
baroque poetry
epigram
reception
Opis:
Albert Ines, the Jesuit new-Latin poet writing in the middle of the seventeenth century, is today almost forgotten. This does not mean that he was not popular among his contemporaries, in particular as an author of epigrams, a fact testified by the number of the editions of his “Acroamatum epigrammaticorum libri VII”, but also by the presence of his works in the collections of poets writing in Polish. He was a source of inspiration for them that equaled Marcialis or John Owen. This paper discusses the question of the reception of Albert Ines’s epigrams in Polish seventeenth-century poetry, as instanced by the paraphrases of the Jesuit poet’s texts in Wespazjan Kochowski’s collection of epigrams put in “Niepróżnujące próżnowanie” [Non-idling Idling]. Moreover, it seeks to present the intertextual dependencies on the basis of some translations made by Kochowski.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 1; 153-167
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 32

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies