Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Ryszard" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
How David triumphed over Goliath: the course of the electoral campaign for Poznań’s local government in 2014
Jak Dawid zwyciężył Goliata: przebieg kampanii wyborczej do samorządu terytorialnego w Poznaniu w 2014 roku
Autorzy:
Ossowski, Szymon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1832938.pdf
Data publikacji:
2020-05-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wybory samorządowe
kampania wyborcza
Poznań
Ryszard Grobelny
local government elections
electoral campaign
Opis:
Artykuł analizuje przyczyny porażki Ryszarda Grobelnego w wyborach na stanowisko Prezydenta Poznania. Stara się odpowiedzieć na kilka pytań: w jaki sposób, w tak krótkim czasie Jackowi Jaśkowiakowi udało się zbudować tak wysokie poparcie, jakie błędy popełnił Ryszard Grobelny, że po 16 latach poznaniacy gremialnie powiedzieli NIE swojemu wieloletniemu prezydentowi, oraz czy pewne momenty kampanii można uznać za przesądzające o jej ostatecznym wyniku, jakie błędy popełnił w jej trakcie Ryszard Grobelny. Ważną część pracy stanowi analiza wyników badań exit poll przeprowadzonych na zlecenie Wielkopolskiej Telewizji Kablowej.
This article analyses the causes of Ryszard Grobelny’s loss in the elections for the office of the president of the city of Poznan. It addresses, and attempts to answer, following questions: how did Jacek Jaskowiak manage to create such a successful voter base in such a short time, what mistakes did Grobelny make that after being in office for 16 years the citizens said a firm NO to his rule, and were there any moments that could be found as crucial for the final outcome, what were Grobelny’s mistakes in the campaign itself. The analysis of the exit poll results for Greater Poland Cable Television (WTK) was an important part of this work.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2015, 43, 3; 41-52
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z trzydziestoletniej historii Instytutu Filologii Słowiańskiej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II
From the Thirty Years History of the Institute of Slavonic Philology at the John Paul II Catholic University of Lublin
Autorzy:
Woźniak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791143.pdf
Data publikacji:
2020-08-13
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
slawistyka
Instytut Filologii Słowiańskiej KUL
Ryszard Łużny
Slavonic studies
Institute of Slavonic Philology KUL
Opis:
Jest to okolicznościowy, z okazji jubileuszu 30-lecia, opis Instytutu Filologii Słowiańskiej KUL, dalece niepełny, uproszczony i nader subiektywny, dany jednak przez osobę, która miała zaszczyt uczestniczyć w dziele powstawania i w historii tegoż instytutu, organizowanego w całości według własnej koncepcji dydaktycznej i badawczej przez prof. Ryszarda Łużnego, i w pewien sposób miała szansę pomagać przy uruchamianiu placówki. Obecnie – po niegdysiejszej ewolucji tego ośrodka dydaktyczno-naukowego – nastąpiła inwolucja, a raczej zmiany w jego pierwotnej wersji organizacyjnej i programowej. Utworzona w roku akademickim 2017/ 2018 „Lingwistyka stosowana” to zupełnie inny, autonomiczny byt dydaktyczny, któremu należy życzyć pomyślnego rozwoju i otwarcia nowej pozytywnej karty w historii dydaktyki i badań naukowych. Autorka zwraca uwagę na kilka istotnych znakowych kwestii w opisie 30-letniej historii Instytutu Filologii Słowiańskiej oraz na główne kierunki uprawianych w nim badań.
This article is a commemorative description of the Institute of Slavonic Philology at the Catholic University of Lublin, on the occasion of its 30th anniversary, a description far from complete and one that is simplified and very subjective, but one given by a person who had the honour to participate in the creation and history of this institute which was organised entirely by Professor Ryszard Łużny according to his personal concepts of teaching and research, and who had the opportunity to help launch the faculty. Currently—after the previous evolution of this centre of didactics and academia—there has been somewhat of an involution, or rather changes to its organisation and programme of studies. The School of Applied Linguistics, created in the 2017/2018 academic year, is a completely different, autonomous didactic entity, which is to be wished every success with this opening up of a new chapter in the history of teaching and research.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 7; 175-196
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak być sprawiedliwym? Ryszarda Kilvingtona komentarz do Etyki Arystotelesa
How To Be Righteous? Richard Kilvington’s Commentary on Aristotle’s Ethics
Autorzy:
Jung, Elżbieta
Michałowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013170.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ryszard Kilvington
średniowiecze
etyka
Arystoteles
filozofia XIV wieku
Richard Kilvington
Middle Ages
ethics
Aristotle
the philosophy of 14th century
Opis:
The article presents Richard Kilvington’s interpretation of Aristotle’s views on the concept of justice. Richard Kilvington was a fourteenth century philosopher and theologian who commented on various Aristotle’s works including Nicomachean Ethics. Kilvington’s commentary on Nicomachean Ethics was composed in 1325-1326 at Oxford University. It contains, among others, a question Utrum iustitia sit virtus moralis perfecta, which is devoted to the concept of justice. In his investigations Kilvington always uses logic as a major analytical tool, and mathematics as a method to discuss the issues and settle between opposite points of view, which is common for Kilvington’s commentaries. These techniques allow him to indicate all the contradictions in Aristotle’s analyses. Kilvington’s concept of justice clearly points to twofold order: horizontal and vertical. In the horizontal one Kilvington’s distinguishes the virtue of absolute justice that is a perfect model for all kinds of justice. In the vertical one he presents a model of a just man that is such a man who is ‘perfectly harmonious’. He also indicates the order of justice existing in the world, visible in human relationships, and regulated by three kinds of justice viz. compensatory, distributive and political. Kilvington’s investigations complete Artistotle’s opinions on justice, however they remain in the field of Aristotelian analyses and his concept of morality implemented in society. In this question Kilvington consistently separates the supernatural order and the order of natural reason, and, in his ethics, he never refers to theological issues concerning the relation between God and created world, which was uncommon for medieval theoretical practice.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 2; 117-129
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ryszarda Kilvingtona Kwestie do Etyki – nowe argumenty i procedury badawcze w czternastowiecznym dyskursie etycznym
Richard Kilvington’s Questions on the Ethics: New arguments and research procedures in fourteenth century ethical discourse
Autorzy:
Michałowska, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943442.pdf
Data publikacji:
2019-03-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ryszard Kilvington
Kwestie do Etyki
etyka czternastowieczna
metody badawcze
logika i fizyka
Richard Kilvington
Questions on the Ethics
14th century ethics
methods
logic and physics
Opis:
Ryszard Kilvington jako jedyny ze szkoły tzw. Kalkulatorów Oksfordzkich napisał komentarz do Etyki nikomachejskiej Arystotelesa. Powstałe w 1332 r. Kwestie do Etyki są jednak komentarzem niestandardowym z kilku powodów. Po pierwsze, Kilvington wbrew przyjętej tradycji komentowania Etyki nikomachejskiej nie odnosi się do wszystkich ksiąg ani zagadnień dzieła Stagiryty. Po drugie, wybrane zagadnienia traktuje z różnym zainteresowaniem — niektóre analizuje niezwykle wnikliwie, innym poświęca znacznie mniej miejsca. Po trzecie, w komentarzu na niespotykaną wręcz skalę wykorzystuje argumentację zaczerpniętą z obszaru logiki i filozofii przyrody oraz stosuje procedury badawcze standardowo wykorzystywane w traktatach logicznych, jak i tych dotyczących filozofii przyrody. Pozwala mu to na przyjęcie nader oryginalnej perspektywy w analizach problemów etycznych. W artykule wskazuję na strukturę komentarza oraz charakterystyczny dla tego tekstu układ kwestii, omawiam specyfikę argumentacji wykorzystywanej w Kwestiach do Etyki oraz analizuję wykorzystywane przez Kilvingtona procedury badawcze, takie jak rachunek proporcji, metoda secundum imaginationem oraz rozróżnienie sensów simpliciter i secundum quid, wskazując na ich zastosowanie w dyskursie etycznym.
Richard Kilvington was the only Oxford Calculator who wrote a commentary on Aristotelian Nicomachean Ethics. Composed in 1332 Questions on the Ethics are an extraordinary commentary for several reasons. First, against a well-established tradition of ethical commentaries, Kilvington does not comment on all the books of Nicomachean Ethics. Nor does he refer to all the most important issues debated by Aristotle. Secondly, the analyses of the problems chosen for treatment vary in length, which means that some issues are debated meticulously, others deserve less attention. Finally, Kilvington uses arguments and methods taken from the fields of logic and natural philosophy in a way and scale unprecedented for ethical commentaries. It allows him to take an original and unique perspective in analyzing ethical issues. In the article I point out the structure of the text and the characteristic scheme of a question of Questions of the Ethics. Then, I describe the specificity of the arguments used in the text. Finally, I analyze the methods em¬ployed by Kilvington in debating ethical problems, namely the calculus of compounding ratios, secundum imaginationem procedure, and simpliciter/secundum quid tool, showing how they served analyzing ethical dilemmas.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2019, 67, 1; 178-197
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co powinno interesować filozofa w religii?
What Should a Philosopher Seek in Religion?
Autorzy:
Gutowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31232815.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ryszard Kleszcz
philosophy of religion vs. sciences of religion
impartiality vs. fairness of the philosopher of religion
classical theism
non-classical theisms
filozofia religii a nauki o religii
bezstronność a uczciwość filozofa religii
teizm klasyczny
teizmy nieklasyczne
Opis:
Inspiracją do napisania niniejszego artykułu były rozdziały V–VII książki Ryszarda Kleszcza Logika, metafilozofia, wszechmoc. Siedem studiów filozoficznych (2021), dotyczące tej części metafizyki, którą w terminologii scholastycznejokreślano jako filozofię Boga, a obecnie umiejscawia się ją w obrębie teologii filozoficznej lub filozofii religii. Koncentruję się na trzech pytaniach: 1) jak odróżnić badania w zakresie filozofii religii od badań w naukach o religii; 2) czy typowe dla znacznej liczby filozofów religii ograniczanie badań do monoteizmu w największych religiach świata, a w kwestiach bardziej szczegółowych do chrześcijaństwa, można przekonująco uzasadnić bez ujawniania ich własnych przekonań w sprawie religii; 3) czy klasyczny teizm stanowi właściwą artykulację chrześcijańskiego znaczenia słowa „Bóg”. W odpowiedzi na pierwsze pytanie twierdzę, że filozofem religii jest ten, kto bezpośrednio lub pośrednio zajmuje pozytywne lub negatywne stanowisko w sprawie kognitywnego charakteru, a zwłaszcza prawdziwości (Kleszcz wolałby powiedzieć: „uzasadnienia”) wierzeń czy doświadczeń religijnych. Na drugie pytanie, inaczej niż Kleszcz, odpowiadam negatywnie: ujawnienie przez filozofa własnego stosunku do religii nie niweczy ideału obiektywności, natomiast promuje uczciwość wobec czytelników i eliminuje pewien rodzaj teoretycznej hipokryzji spotykany u zwolenników filozofii uprawianej w sposób rzekomo neutralny względem własnych przekonań. Moja odpowiedź na trzecie pytanie jest także negatywna. Potrzebna jest nam dzisiaj mniej zachowawcza, odważniejsza w swoich roszczeniach filozofia religii niż ta proponowana przez Ryszarda Kleszcza — taka mianowicie, która naśladuje sposób uprawiania filozofii przez dawnych mistrzów, np. przez św. Tomasza z Akwinu, polegający na poszukiwaniu filozoficznych podstaw dla chrześcijaństwa, a nie taka, która uznaje wyniki ich ustaleń, np. w kwestii natury Boga, za zasadniczo ostateczne, a korygowalne jedynie w drobnych szczegółach.
The article was inspired by chapters 6–7 of Ryszard Kleszcz’s book Logika, metafilozofia, wszechmoc. Siedem studiów filozoficznych (Logic, Metaphilosophy, Omnipotence. Seven Philosophical Studies) published in Polish in 2021. These chapters concern this part of metaphysics, which in the terminology inspired by scholastic distinctions was referred to as the philosophy of God, and is now placed within the framework of philosophical theology or philosophy of religion. I focus on three questions: 1) How to distinguish research in the philosophy of religion from research in the sciences of religion? 2) Can the limiting of research, typical of a large number of philosophers of religion, to monotheism in the world’s largest religions, and more specifically to Christianity, be convincingly justified without revealing their religious beliefs? 3) Is classical theism the correct articulation of the Christian meaning of the word “God”. In reply to the first question, I argue that a philosopher of religion is one who directly or indirectly takes a positive or negative stand on the cognitive character, especially truthfulness (Kleszcz would prefer to say “justification”) of religious beliefs or experiences. My reply to the second question, unlike Kleszcz’s, is negative: the philosopher’s disclosure of his own attitude to religion does not betray the ideal of objectivity; on the contrary, it promotes fairness in relation to the readers, and eliminates a certain kind of theoretical hypocrisy found in supporters of a philosophy practiced in a supposedly neutral way towards their own beliefs. My answer to the third question is also negative. What we need today is a less conservative philosophy of religion, bolder in its claims, than the one proposed by Ryszard Kleszcz—namely, one that imitates the way of practicing philosophy by the old masters, e.g. by St. Thomas Aquinas, consisting in the search for the rational foundations of Christianity, and not one that recognizes the results of the old masters’ findings, for example, on the nature of God, as fundamentally final and corrigible only in minor details.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2023, 71, 2; 357-372
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies