Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Russian literature" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Literacki obraz Nowych Rosjan
    Literary Picture of New Russians
    Autorzy:
    Zywert, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1877409.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Nowy Rosjanin
    bohater literacki
    współczesna literatura rosyjska
    pieniądze
    the New Russian
    literary character
    contemporary Russian literature
    money
    Opis:
    Artykuł podzielono na dwie części. W części wstępnej omówiono socjologiczny aspekt pojęcia Nowy Rosjanin, które jest swego rodzaju punktem wyjścia do analizy konkretnego typu bohatera literackiego. Literacki wizerunek wyewoluował na bazie wielowiekowej (od literatury staroruskiej poczynając) tradycji i nie zawsze jego wydźwięk był negatywny. Dziś Nowy Rosjanin występuje wyłącznie jako antybohater, którego głównymi cechami wywoławczymi są między innymi: brak własnej tożsamości, specyficzne podejście do pieniędzy postrzeganych jako źródło władzy, skrajnie przedmiotowy stosunek do drugiego człowieka oraz pogarda dla szeroko rozumianej tradycji (w tym także i rodzinnej). W literaturze rosyjskiej ten typ bohatera cieszył się największą popularnością na przełomie XX i XXI wieku, by potem powoli zejść na margines i pozostać w pamięci czytelników głównie jako bohater dowcipów.
    The paper is divided into two parts. The introductory part discusses the sociological aspect of the term New Russian, which becomes the starting point of the analysis of a specific type of literary characters.The literary picture of the New Russian has evolved in its long history (reaching the Old Russian folklore) as it did not always use to connote negative characteristics. Nowadays the New Russian is exclusively presented as an anti-character, the typical features of whom are inter alia: the absence of clearly defined identity, the specific attitude to money understood as the source of power, an extremely instrumental approach to other people, and disdain for the broadly understood tradition (including family tradition). In Russian literature this type was at the peak of its popularity at the turn of the millennium and since then it has degraded almost exclusively to mere anecdotal characters in readers’ memory.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 7; 125-138
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Obraz iluzjonisty w prozie Michaiła Szyszkina na tle tradycji literatury rosyjskiej
    The Image of an Illusionist in Mikhail Shishkin Prose Against the Background of Russian Literary Tradition
    Autorzy:
    Tyszkowska-Kasprzak, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1877407.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Michaił Szyszkin
    współczesna proza rosyjska
    iluzja
    iluzjonista
    Mikhail Shishkin
    contemporary Russian literature
    illusion
    illusionist
    Opis:
    Artykuł traktuje o obrazie iluzjonisty w prozie Michaiła Szyszkina. Postać magika pojawia się we wszystkich głównych powieściach pisarza: Zdobycie twierdzy Izmaił (2000), Włos Wenery (2005), Nie dochodzą tylko listy nienapisane (2010). Szyszkin często wiąże sztukę iluzjonistyczną z dzieckiem, któremu ufność pozwala wierzyć w możliwość kształtowania świata przez artystę, człowieka. Magik w twórczości Szyszkina pojawia się w nawiązaniu do tradycji platońskiej, w kontekście działań twórczych, które z kolei kojarzone są z boską kreacją świata (triada Stwórca – iluzjonista – pisarz). W związku z tym postać iluzjonisty często występuje jako metafora autora tekstu – on też ma zdolność tworzenia czegoś z niczego, sprawia, że coś może znikać, czy ulegać przemianom. Pojawia się też w prozie Szyszkina myśl o nieprawdziwości, złudności działań zarówno iluzjonistów, jak i artystów, jednak podkreśla on, że zadaniem pisarza nie jest relacjonowanie rzeczywistości, lecz takie jej ukazanie, które daje odbiorcy nadzieję.
    The article is devoted to the image of an illusionist in the prose of Mikhail Shishkin. This figure appears in all of his main novels: The Taking of Izmail (2000), Maidenhair (2005), and The Light and the Dark (2010). Shishkin often links illusionistic art with the figure of a child whose trust makes him believe in the possibility of the world being shaped by an artist, a human being. In the works of Shishkin, the figure of an illusionist appears in reference to the Platonic tradition, in the context of creative activities associated with the divine creation of the world (the triad illusionist-writer-Creator). Therefore, this figure often appears as a metaphor of the author of the text, who also has the ability to create something out of nothing, to make something disappear or change. Moreover, Shishkin’s prose includes the theme of unreality and trickery of the actions of both illusionists and creators. Still, Shishkin emphasizes that the writer’s responsibility is not to report reality but to present it in a way which gives the recipient hope.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 7; 139-159
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Vladimir Nabokov jako wykładowca literatury
    Vladimir Nabokov as Literature Professor
    Autorzy:
    Grygiel, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879601.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Nabokov
    wykłady
    literatura rosyjska
    literatura europejska
    Dostojewski
    Gogol
    Tołstoj
    Czechow
    lectures
    Russian literature
    European literature
    Dostoyevsky
    Tolstoy
    Chekhov
    Opis:
    Vladimir Nabokov podjął pracę wykładowcy akademickiego po wyjeździe do Stanów Zjednoczonych, gdzie wykładał na Wellesley College i Uniwersytecie Cornella literaturę europejską i literaturę rosyjską. W swoich wykładach pisarz zaprezentował kategoryczne i kontrowersyjne opinie na temat literatury, podzielił ją na arcydzieła i utwory, jego zdaniem mierne, stworzył hierarchię literacką, wynikającą z osobistych autorskich przekonań i upodobań. W literaturze rosyjskiej zachwalał twórczość M. Gogola, L. Tołstoja i A. Czechowa, negatywnie ocenił dorobek F. Dostojewskiego i M. Gorkiego. Z literatury europejskiej wyróżnił wybrane dzieła M. Prousta, J. Joyce’a i G. Flauberta, w każdym wypadku wskazywał na wartości kluczowe dla swojego dorobku, metody znamienne dla całej swojej prozy. Wykłady Nabokova stanowią nierozerwalną część jego dokonań literackich, są wykładnią literackiej filozofii pisarza. Владимир Набоков – профессор литературы Владимир Набоков стал преподавателем литературы после переезда в США, где читал лекции в колледже Уэлсли и Корнеллском университете по русской и зарубежной литературах. В своих лекциях писатель представил твердые и спорные суждения на литературу, разделяя ее на шедевры, и, по его мнению, посредственные произведения, сочинил литературную иерархию как результат собственных авторских взглядов и симпатий. В русской литературе восхищался творчеством Н. Гоголя, Л. Толстого и А. Чехова, отрицательно высказывался на тему достижений Ф. Достоевского и М. Горького. В зарубежной европейской литературе подчеркивал значение выбранных произведений М. Пруста, Д. Джойса и Г. Флобера, в каждом случае определяя ключевые ценности и значительные методы для своего прозаического творчества. Лекции Набокова составляют неотделимую часть его творческого наследия, являются интерпретацией литературной философии писателя.
    When he arrived to the United States Vladimir Nabokov took a job as the university lecturer at Wellesley College and Cornell University. He taught Russian and European literature. In his lectures he presented a categorical and controversial opinions on literature, he divided it into masterpieces and works. In his opinion he created a hierarchy of literary resulted from his personal beliefs and preferences. In Russian literature, he praised works of M. Gogol, L. Tolstoy and Chekhov. He negatively assessed the achievements of F. Dostoevsky and M. Gorky. In the European literature he singled selected works of Marcel Proust, Joyce J. and G. Flaubert. In any case he pointed to the key values for his Works and methods characteristic of all his prose. Nabokov's lectures are the integral part of his literary achievements and they are writer’s literary philosophy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 137-147
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kanon lektur na studiach rusycystycznych. Propozycje w odniesieniu do literatury epok dawnych
    The Canon of Texts on the Russian Studies (Suggestions Regarding to the Literature of the Old Ages)
    Художественная литература в программе обучения филологов-русистов (литература X-XVIII вв.)
    Autorzy:
    Dąbrowska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879613.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kanon
    dyskusja
    literatura piękna
    literatura rosyjska
    rusycystyka
    Uniwersytet Warszawski
    canon
    discussion
    belles-lettres
    Russian literature
    Russian Studies
    University of Warsaw
    Opis:
    Artykuł składa się z trzech części: 1. definicja kanonu i zarys dyskusji nad kanonem („precz z kanonami”, „sens i bezsens kanonu”, „w poszukiwaniu kanonu”), 2. nauczanie literatury rosyjskiej X-XVIII wieku w Instytucie Rusycystyki Uniwersytetu Warszawskiego (program studiów, triada "wiedza - umiejętności - kompetencje społeczne", kanon lektur dla społeczeństwa a kanon lektur dla studentów), 3. literatura rosyjska X-XVIII wieku (kryteria doboru, propozycje).
    The article consists of three parts: 1. Definition of the canon and outline of a discussion about the canon (“no more canons”, “sense and nonsense of canon”, “in search for canon”), 2. Teaching of Russian literature of the 10th-18th centuries in the Institute of Russian Studies on University of Warsaw (programme of the studies, triad “knowledge – skills – social competences”, canon of texts for the society and canon of texts for the students), 3. Russian literature of the 10th-18th centuries (selection criteria, suggestions).
    Статья состоит из трех частей: 1. список произведений для обязательного чтения и история дискуссии над этим вопросом (список произведений для обязательного чтения – pro et contra, в поиске списка произведений для обязательного чтения), 2. преподавание русской литературы X-XVIII вв. в Институте русистики Варшавского университета (программа обучения, система знаний, навыков и умений, список произведений для обязательного чтения для общества и для студентов), 3. русская литература X-XVIII вв. (критерии подбора, предложения).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 81-94
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Literatura rosyjska w prasie lubelskiej początku XX wieku
    Russian literature in the Lublin press of the beginning of the 20th century
    Русская литература в люблинской прессе начала XX века
    Autorzy:
    Orłowski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887694.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    polsko-rosyjskie stosunki literackie
    prasa lubelska
    literatura rosyjska w prasie lubelskiej
    prasa lubelska o Lwie Tołstoju
    lubelscy tłumacze literatury rosyjskiej
    Polish-Russian literary relations
    Lublin press
    Russian literature in the Lublin press
    Lublin press on Leo Tolstoy
    Lublin translators of the Russian literature
    Opis:
    Lubelskie środowisko kulturalne w XIX wieku nie odgrywało właściwie żadnej roli w rozwoju polsko-rosyjskich stosunków literackich. Sytuacja ta uległa zmianie po roku 1905, kiedy iw Europie, i wśród Polaków wzrosło zainteresowanie literaturą rosyjską, której wysoki poziom artystyczny już wcześniej zdobył duże uznanie w świecie. Po roku 1905 złagodzono w Królestwie Polskim cenzurę rosyjską, łatwiej było już wtedy wydawać polską prasę i organizować towarzystwa kulturalne i oświatowe. W prasie lubelskiej, szczególnie w dzienniku „Kurier”, publikowano przekłady literatury rosyjskiej, teatr lubelski zaczął wystawiać dramaty autorów rosyjskich – Gogola, Tołstoja, Gorkiego, Czechowa i Andriejewa. W lubelskim środowisku duże zainteresowanie budziła rosyjska proza początku XX wieku (Czechow, Gorki, Sołogub, Andriejew), natomiast nie cieszyła się tu uznaniem ówczesna poezja rosyjska. Najbardziej popularnym pisarzem rosyjskim w prasie lubelskiej okazał się Lew Tołstoj. Polacy doceniali bowiem jego życzliwy stosunek do sprawy polskiej i krytycyzm wobec despotyzmu władz carskich.
    The article concerns three out of many issues connected with the medieval history of Lublin, which are closely intertwined with the Ruthenian matters. The text, among other things, focuses on bringing to Lublin the relics of the True Cross, erecting in the city the tower by Daniel, the Prince of Galicia-Volhynia, as well as tracing the Chapel of the Holy Trinity’s origins. As an attempt to present the current views on the matter in question, the article begins with the presentation of the sources, then provides the outline of the state of research, and finally concludes with the hypotheses suggesting the clarification of any doubts concerning the subject of the article
    Культурня среда Люблина в XIX веке не имела по-настоящему никакого значения вразвитии польско-русских литературных отношений. Ситуация изменилась после 1905 года, когда в Европе и среди поляков увеличился интерес к русской литературе, которая, благодаря высокому художественному уровню, еще раньше пользовалась мировым признанием. После 1905 года в Польском Королевстве облегчили цензуру, что дало возможность издавать польскую прессу и организовать культурные и просветительские общества. Влюблинской прессе, в особенности в газете «Курьер», публиковались переводы срусской литературы, в люблинском театре ставились драмы русских авторов – Гоголя, Толстого, Горького, Чехова и Андреева. Люблинская среда прежде всего очень интересовалась русской прозой начала XX века (Чехов, Горький, Сологуб, Андреев), в отличие от тогдашней русской поэзии. Самым популярным русским писателем в люблинской периодике стал Лев Толстой. Поляки одобрили по крайней мере его доброжелательное отношение к польским вопросам икритику деспотизма царских властей.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 7; 77-90
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Формы воплощения христианской аксиологии в русской литературе второй половины ХХ века – начала XXI века
    Forms of Christian Axiology in the Russian Literature of the Second Half of the 20th and the Beginning of the 21st Century
    Formy aksjologii chrześcijańskiej w literaturze rosyjskiej drugiej połowy XX wieku i początku XXI wieku
    Autorzy:
    Kazantseva, Irina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31342702.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    gatunek
    publicystyka
    literatura rosyjska
    styl
    aksjologia chrześcijańska
    metoda artystyczna
    genre
    journalism
    Russian literature
    style
    Christian axiology
    artistic method
    Opis:
    В статье показано, что судьба христианской традиции в официальной и неподцензурной  литературе России 60-80-х годов объясняет логику современного литературного процесса. Анализ эволюции жанра, метода и стиля прозы Леонида Бородина и Валентина Распутина – традиционалистов, в разных формах сохранявших христианскую направленность своих произведений на всех этапах творчества, – позволяет сделать выводы о преемственности православной традиции в русской литературе второй половины XX – начала XXI веков. Имманентные закономерности литературного процесса определили взаимосвязь между уровнями религиозной традиции и поэтикой произведений. Для неподцензурной литературы характерно преимущественное использование прямого публицистического слова; после 90-х годов публицистические жанры в соответствии со своей внутренней логикой становятся адекватной формой поддержания целостности общества, а художественные произведения продолжают имплицитно воплощать сакральные ценности. Для творчества Бородина характерно обращение к таким формам условности и жанрам, как фантастические элементы, мифы, притчи, сказки; проза Распутина отмечена усилением фольклорного элемента, психологизма, рефлексии. Оба писателя в разных формах развивают возможности реалистического художественного метода на общей аксиологической основе, иллюстрируя пути сохранения христианской традиции.
    Autorka artykułu dowodzi, że los tradycji chrześcijańskiej w oficjalnej i niecenzurowanej literaturze Rosji lat 60-80. XX wieku wyjaśnia logikę nowoczesnego procesu literackiego. Analiza ewolucji gatunku, metody i stylu L. I. Borodina i W. G. Rasputina – tradycjonalistów, którzy w różnych formach zachowują chrześcijańską orientację swoich utworów na wszystkich etapach twórczości – pozwala na wyciągnięcie wniosków o ciągłości tradycji prawosławnej w literaturze rosyjskiej drugiej połowy XX i początku XXI wieku. Immanentne prawidłowości literatury określają relacje między poziomami tradycji religijnej a poetyką utworów. Literatura niecenzurowana charakteryzuje się dominującym użyciem bezpośredniego słowa publicystycznego; po latach 90. gatunki publicystyczne, zgodnie ze swoją wewnętrzną logiką, stają się adekwatną formą zachowania integralności społeczeństwa, a wartości sakralne są nadal implicite ucieleśniane w dziełach literatury pięknej. Twórczość L. I. Borodina charakteryzuje się wykorzystaniem takich form konwencji i gatunków, jak fantastyka, mit, przypowieść i bajka; prozę W. G. Rasputina cechuje psychologizm i refleksyjność. Obaj pisarze w różnych formach rozwijają możliwości metody sztuki realistycznej o wspólnych podstawach aksjologicznych, ilustrując sposoby zachowania tradycji chrześcijańskiej.
    This article reveals that the destiny of the Christian tradition in censored and non-censored literature in Russia in the 1960-1980s explains the logic of the contemporary literary process. The analysis of the evolution of the prose genre, method, and style of Leonid Borodin and Valentin Rasputin – traditionalists of different types who preserved the Christian orientation of their works at all stages of their creativity – allows us to draw conclusions about the continuity of the Orthodox tradition in Russian literature in the 20th and 21st centuries. The immanent regularities of the literary process determined the relationship between the peculiarities of the religious tradition and the poetics of the literary works. The predominant use of the straightforward publicist word is characteristic of non-censored literature; after the 1990s, journalistic genres, in accordance with their internal logic, become an adequate form of maintaining the integrity of society, and works of fiction continue to implicitly embody sacred values. Borodin’s work is characterised by an appeal to such forms of conventionality and genres as fantastic elements, myths, parables, and fairy tales; Rasputin’s prose is marked by an enhanced folklore element, psychology, and reflection. Both writers develop, in different forms, the possibilities of a realistic artistic method with a common axiological basis, illustrating ways of preserving the Christian tradition. 
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 143-156
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzy pogromy, czyli dusza tłumu w literaturze rosyjskiej XIX wieku (Gogol - Kriestowski - Garin-Michajłowski)
    Три погрома, или душа толпы в русской литературе XIX века (Гоголь - Крестовский - Гарин-Михайловский)
    Autorzy:
    Kowalczyk, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945042.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    literatura rosyjska
    XIX wiek
    Gogol
    Kriestowski
    Garin-Michajłowski
    Żydzi
    pogromy
    russian literature
    19th century
    Krestovsky
    Garin-Mikhailovsky
    Jews
    Pogroms
    Opis:
    В статье анализируются литературные образы еврейских погромов в русской литературе XIX века. В качестве теоретической основы используется классическая работа французского врача, социолога и психолога Гюстава Ле Бона Психология толпы (1895). Представленные примеры литературных описаний еврейских погромов в Русской империи, мастерски передают психологию страшной толпы, совершающей эти кровавые погромы. И.В. Гоголь оказывается здесь предвестником, предлагая образцовую матрицу описания действия толпы по отношению к „чужим” в этническом и религиозном смысле. В. В. Крестовский развивает эту схему в антисемитском духе. И.Г. Гарин-Михайловский зато, показывая, какой сложной проблемой является антисемитизм в Русской империи, аппе- лирует к самым лучшим, наиболее гуманным чувствам русских читателей.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 131-145
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dyskurs neoimperialny w prozie Wasilija Dimowa
    Russian Neo-Empire Discourse in Vasilii Dimov’s Fiction
    Autorzy:
    Tyszkowska-Kasprzak, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807263.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Wasilij Dimow; obraz Gruzji; rosyjska proza współczesna; dyskurs neoimperialny
    Vasilii Dimov; Image of Georgians; Neo-Empire discourse; contemporary Russian literature
    Opis:
    W artykule omówiony został dyskurs neoimperialny w prozie rosyjskiego pisarza Wasilija Dimowa na przykładzie stworzonych przez niego obrazów Gruzinów. W powieści Tbilissimo (2001) autor przedstawia mitologizowany obraz Gruzinów – ludzi dumnych, honorowych, kultywujących tradycje, wielbiących ucztowanie. Portret ten wywodzi się z romantycznego mitologizowanego obrazu Kaukazu – egzotycznych peryferii Imperium Rosyjskiego. Po upływie kilku lat, w odmiennej sytuacji politycznej (po wojnie w Południowej Osetii i Abchazji w 2008 roku), w utworach Kafkasus i Anabeczdi Dimow burzy ten mit i prezentuje Gruzinów w zgoła odmienny sposób, jako naród zdrajców, pijaków, łatwo sterowalnych bezrefleksyjnych manekinów. Jak wynika z przeprowadzonej analizy, obraz „innego narodu” jest tworzony za pomocą różnych portretów jego przedstawicieli. Jest to uzależnione od sytuacji politycznej  i jej oceny przez samego pisarza. Русский неоимпериальный дискурс в прозе Василия Димова В статье представлен неоимпериальный дискурс в прозе Василия Димова на основании созданных им образов грузин. В романе Тбилиссимо представлен мифологизированный образ грузин как людей горделивых, бескорыстных, хранящих патриархальные традиции, умеющих праздновать. Этот образ восходит к романтическому мифологизированному образу Кавказа, как экзотической периферии империи. По прошествии некоторого времени, в другой политической обстановке (после войны в Южной Осетии и Абхазии в 2008 году), в произведениях Кафказус и Анабечди Димов разрушает этот миф, представляя грузин в образах антимифологических: как нацию предателей, пьяниц, легко управляемых бестолковых кукол. Следовательно, изображение нации формируется с помощью различных образов, что обусловлено политической ситуацией и отображает писательскую оценку.
    The article deals with the images of Georgians in Vasilii Dimov’s fiction. In the novel Tbilissimo, the image of Georgians is mythical, they are introduced as proud and selfless people who preserve their patriarchal tradition and celebrate life. This image is connected to the romantic mythologization of the Caucasus as an exotic periphery of the empire. In his later works Kafkazus and Anabechdi, written in a different political situation (after the war in South Ossetia and Abkhazia 2008), Dimov destroys this myth by presenting Georgians in an anti-mythical way: as a nation of traitors, drunks, and easily managed senseless puppets. Consequently, the image of a nation is formed by various influences, such as the political situation and the author's own changing attitude towards it.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 7; 123-138
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O literaturze rosyjskiej, jej nauczaniu i literaturocentryzmie
    On Russian Literature, its Teaching and Literature Centrism
    Autorzy:
    Woźniak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879622.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    literatura rosyjska
    literaturocentryzm
    status literatury
    programy nauczania w rosyjskich szkołach wyższych XVII-XIX w.
    Russian literature
    literature centrism
    social status of literature
    educational programmes in Russian universities in the 18th-20th cc.
    Opis:
    W artykule poruszona została problematyka literatury rosyjskiej pod kątem jej znaczenia i statusu w kulturze i życiu społecznym. Skoncentrowano się więc na miejscu literatury w programach nauczania we wczesnych szkołach wyższych w Rosji (Akademia Kijowsko-Mohylańska, Akademia Słowiano-Grecko-Łacińska, Uniwersytet Moskiewski). W rozważaniach przedstawiono poza tym krótki zarys poszczególnych epok literackich w Rosji XVIII-XX wieku z punktu widzenia wysokiej pozycji i rangi literatury (literaturocentryzmu) w kulturze rosyjskiej. W ciągu rozwoju procesu historycznoliterackiego obserwuje się w Rosji wysokie waloryzowanie literatury, dostrzeganie w niej charakteru dydaktyczno-moralizatorskiego, idei służenia ojczyźnie i państwu, ducha opozycjonizmu i buntu, a także właściwą jej tendencję aksjologiczną, obecność pierwiastków duchowych i metafizyki. Przytoczone zostały również wypowiedzi niektórych krytyków, pisarzy i literaturoznawców na temat literatury w ogóle (J. Krzyżanowski, U. Eco, W. Iser) oraz oceny krytyczne, zarówno pozytywne, jak i nader negatywne, degradujące literaturę rosyjską (W. Bieliński, W. Rozanow, W. Chodasiewicz, W. Nabokow, A. Terc, M. Epsztein, I. Suchich, S. Rassadin). О русской литературе, ее преподавании и литературоцентризме В статье рассматривается проблематика русской литературы с точки зрения ее значения и статуса в культуре и общественной жизни. Внимание сосредоточено в данных рассуждениях на позиции литературы в системе научной программы ранних высших учебных заведений (Киево-Могилянская академия, Славяно-греко-латинская академия, Московский университет). В статье дается сжатый обзор очередных литературных эпох, литературного процесса XVIII–XX веков в России. Автор сосредоточивается в основном на указании высокой роли и ранга литературы (литературоцентричности) в русской культуре. В ходе развития литературного процесса усматривается в литературе дидактически-назидательный характер, идея гражданского служения отечеству, оппозиционный и бунтарский дух, а также свойственная литературе аксиологическая перспектива, духовность и метафизика. Приводятся кроме того выбранные высказывания некоторых критиков, писателей и литературоведов на тему литературы вообще (Ю. Кжижановски, У. Эко, В. Исер), а также критические оценки, как положительные, так и сугубо отрицательные и деградирующие русскую литературу (В. Белинский, В. Розанов, В. Ходасевич, В. Набоков, А. Терц, М. Эпштейн, И. Сухих, С. Рассадин).
    The article discusses Russian literature and its impact on Russian cultural and social life. The author focuses on the role of literature in the educational programmes offered by early Russian universities (Kiyv-Mohyla Academy, Slavic Greek Latin Academy and Moscow State University). The article also outlines the sequence of literary epochs in Russia from the 18th to the 20th century in order to highlight the privileged status and the social prestige of literature (literature centrism) in Russian culture. Throughout its evolution period, Russian literature has evidently been held in high social esteem and recognized for its didactic and moralizing function; its patriotic motives of serving the country; its role in empowering resistance and dissent; and its characteristic axiological orientation, enriched with spiritual and metaphysical elements. The article also lays out ideas and opinions of critics, writers and literature researchers on literature in general (J. Krzyżanowski, U. Eco, W. Iser) along with a spectrum of appraisals regarding Russian literature – from positive to strongly negative ones (W. Bieliński, V. Rozanov, W. Chodasiewicz, V. Nabokov, A. Tertz, M. Epstein, I. Sukhikh, S. Rassadin).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 7; 43-62
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Проблема христианской традиции в наследии А. Платонова в свете эволюции творческого сознания писателя
    The Problem of the Christian Tradition in the Heritage of A. Platonov in the Light of the Evolution of the Writer’s Creative Consciousness
    Autorzy:
    Proskurina, Yelena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807250.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    twórczość A. Płatonowa; tradycja duchowa w literaturze rosyjskiej; motywy biblijne; neotradycjonalizm
    works by A. Platonov; spiritual tradition in Russian literature; biblical motives; neotraditionalism
    Opis:
    Zagadnienie tradycji chrześcijańskiej w spuściźnie A. Płatonowa w świetle ewolucji świadomości twórczej pisarza Przedmiotem pracy jest kwestia tradycji chrześcijańskiej w twórczości Płatonowa. Celem działań badawczych jest pokazanie nieprzerwanego odniesienia pisarza, mimo bogoburczych nastrojów szczególnie widocznych we wczesnej twórczości, do prawosławia. O ile w owym wczesnym okresie oraz w latach 30. zagadnienie to może być ukazywane w kategoriach przyciągania i odrzucania, o tyle wojenna twórczość Płatonowa wykazuje bliskość tradycji ojców, nie tylko na poziomie pamięci gatunku, lecz także jako prawdziwe przeżycie autora. Teza ta zostaje postawiona na podstawie analizy opowiadania Взыскание погибших, przeprowadzonej w aspekcie autobiograficznym i duchowym. Badania pokazały, że twórczość pisarza może być uznana za wyrazisty przykład zjawiska, które we współczesnym literaturoznawstwie zyskało miano tradycjonalizmu. Проблема христианской традиции в наследии А. Платонова в свете эволюции творческого сознания писателя Предмет работы – проблема христианской традиции в творчестве Платонова. Цель работы – показать непрерванность отношения писателя с православием, несмотря на его богоборческие настроения, особенно активные в раннем творчестве. Если для раннего периода и периода 1930-х гг. данная проблема может быть проанализирована в аспекте притяжения-отталкивания, то творчество Платонова военного времени показывает близость к традиции отцов не только на уровне памяти жанра, но как активное авторское переживание. Данное положение проводится на материале рассказа Взыскание погибших, исследованного в духовном и автобиографическом контексте. Как показал анализ произведений Платонова разных периодов творчества, его наследие служит яркой иллюстрацией того явления, которое в современном литературоведении получило определение неотрадиционализма.
    The subject of this article – the problem of the Christian tradition in the works by Platonov. The purpose is to demonstrate the continuity of the author's attitude to Orthodoxy despite his god-fighting frame of mind particularly active in the early period of the author's work. While for the early and 1930-s periods this issue can be analyzed through attraction-repulsion, Platonov’s work of the wartime period reveals his kinship to the fathers’ tradition not only on the genre memory level but also as the author’s active emotional experience. This view is based on the story The Seeker of the Lost studied in the spiritual and autobiographical context. As shown by the analysis of Plato's work from different periods of creativity, his work serves as a vivid illustration of the phenomenon that in modern literary criticism received the definition of neotraditionalism.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 7; 53-65
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Konceptualizacja śmiechu w językowym obrazie świata Nadieżdy Teffi (na materiale prozy wspomnieniowej)
    The Conceptualisation of Laughter in the Language of the World of Nadezhda Teffi (Based on Material from Her Prose Memoirs)
    Autorzy:
    Ndiaye, Iwona Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1754291.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Nadieżda Teffi
    koncept ŚMIECH
    językowy obraz świata
    proza wspomnieniowa
    rosyjska literatura emigracyjna
    Nadezhda Teffi
    the concept of Laughter
    linguistic picture of the world
    prose memoir
    Russian émigré literature
    Opis:
    W centrum uwagi badawczej Autorki pozostaje koncept смех w rosyjskiej literaturze emigracyjnej. Celem artykułu jest analiza danego konceptu w prozie wspomnieniowej Nadieżdy Teffi, pisarki pierwszej fali emigracji rosyjskiej. Przedmiot niniejszej analizy stanowi leksyka wyekscerpowana z tomów Wspomnienia (1933) oraz Moja kronika (2015). Analiza została ukierunkowana na wyodrębnienie semantycznej struktury konceptu oraz sposobów jego lingwistycznego wyrażenia w tekście literackim. W procesie analizy odwołaliśmy się do metodologii zaproponowanej przez Josifa Sternina, co pozwoliło wyróżnić w strukturze konceptów różnorodne jednostki mentalne autorskiego obrazu świata, werbalizowane w tekstach literackich (sensy i wyobrażenia obiektywne oraz indywidualno-autorskie). Ponadto w badaniu wykorzystano metodę opisową oraz analizę funkcjonalno-stylistyczną. Na podstawie przeprowadzonej analizy lingwistycznej możemy wnioskować, że koncept смех jest szeroko reprezentowany w prozie wspomnieniowej Teffi. Indywidualno-autorskie znaczenia reprezentujące peryferie analizowanego konceptu mają różną konotację. Uczucia i emocje wyrażane za pomocą śmiechu w świecie przedstawionym są zarówno pozytywne, negatywne, jak i neutralne. Częstotliwości użycia jednostek leksykalnych oraz różnorodność ich aktualizacji świadczą o tym, że koncept СМЕХ zajmuje ważne miejsce w językowym obrazie świata Teffi.
    The focus of this research is the concept of Laughter in Russian émigré literature. The particular aim of this article is to analyse this concept in the memoirs of Nadezhda Teffi, one of the writers from the first wave of Russian emigration. The subject of this analysis is the lexis taken from the volumes Memoirs (1933) and My Chronicle (2015). The analysis focuses on distinguishing the semantic structure of the concept of Laughter, and the ways of its linguistic expression in the literary text. During the process of analysis, we refer to the methodology proposed by Josif Sternin which made it possible to distinguish, in the structure of concepts, various mental units of the author’s image of the world as verbalised in literary texts (objective and individual-author meanings and images). Moreover, this study uses a descriptive method and a functional and stylistic analysis. Based on the linguistic analysis carried out, we conclude that the concept of Laughter is widely represented in Teffi’s memoirs. The individual-author’s meanings representing the periphery of the concept analysed have a different connotation. The feelings and emotions expressed through laughter in the depicted world are positive, negative and neutral. The frequency of use of the lexical units, and the variety of their updating, prove that the concept of Laughter has an important place in Teffi’s linguistic worldview.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 221-243
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mikołaj Gogol w recepcji Jewhena Małaniuka
    Микола Гоголь в прочитанні Євгена Маланюка
    Autorzy:
    Nowacki, Albert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945045.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    emigracja
    Mikołaj Gogol
    dusza rosyjska
    „małorosyjskość”
    literatura ukraińska
    emigration
    Mykola Gogol
    Russian soul
    “littlerussianism”
    ukrainian literature
    Opis:
    Метою статті є представити лінературну спадщину Миколи Гоголя у інтерпретації Євгена Маланюка - видатного українського поета та есеїста. У своїх роздумах Маланюк намагався подивитися на Гоголя не як на видатного письменника, але як пересічну людину, яка була роздвоєна між двома народами: українським та російським. Есеїст намагався довести, що творча спадщина Гололя так насправді зраджує його, тому що вона просякнута духом українськості. Маланюк обстоював думку, що Гоголь створив собі неправдивий, неіснуючий, міфічний образ Росії, заради якого він відмовився від свого українства. Все те, каже Маланюк, дає підстстави дивитися на Гоголя, як на зразкового представника і речника т.зв. «малоросійськості».
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 109-118
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies