Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Rococo" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    The style of ‘regular irregularities’ – rococo gardens and their reception in Polish garden art of the 18th century
    Autorzy:
    Malawski, Seweryn
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1798731.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Rococo; Baroque; nature; gardens; Poland; Saxony
    rokoko; barok, natura; ogrody; Polska, Saksonia
    Opis:
    Styl „regularnych nieregularności” – rokokowe ogrody i ich recepcja w polskiej sztuce ogrodowej XVIII w. Odrębność stylowa rokoka w sztuce ogrodowej wciąż pozostaje tematem dyskusji badaczy. Stojące w opozycji do formalnej i retorycznej sztuki baroku rokoko wniosło do XVIII-wiecznych ogrodów nową jakość. Wyrażała się ona przede wszystkim w elementach kompozycji: asymetrii, nieregularności i falistej linii, rozdrobnieniu formy i ornamentyce, a także w zbliżeniu do natury oraz specyficznym nastroju. Za ojczyznę rokoka uznaje się Francję, skąd moda na nowy, lekki styl rozprzestrzeniła się na inne kraje europejskie. Upowszechnianiu nowych wzorców sprzyjały ukazujące się drukiem rozprawy teoretyczne i zbiory projektów. Szczególną popularnością cieszyły się prace takich autorów, jak: L. Liger, J-F. Blondel, J-B-A. le Blond, F. de Cuvilliés, M-A. Laugier, G-L. Le Rouge, W. Chambers oraz S. Switzer i B. Langley. Wiele okazałych ogrodów o cechach rokokowych powstało zwłaszcza w Niemczech i w Polsce. Ich szczególny rozkwit w Polsce przypada na czasy unii polsko-saskiej, a zwłaszcza w latach 1733--1763, za panowania Augusta III. Na szczególną uwagę zasługują realizacje związane z mecenatem pierwszego ministra Henryka Brühla. Cech rokoka dopatrywać się można w kilku z nich, np.: w ogrodzie przy Nowym Świecie w Warszawie, ogrodzie na Woli, w niezrealizowanym projekcie ogrodu przy dawnym pałacu Sanguszków czy ogrodu w Brodach (niem. Pförten). Rokokowe kompozycje powstały także w ogrodach księcia Adama Ponińskiego – przy ul. Żyznej w Warszawie i w Górcach. Około 1966 r. powstała koncepcja okazałego ogrodu królewskiego przy Zamku Ujazdowskim. Na uwagę zasługuje także aranżacja ogrodów w Puławach z czasów Zofii i Augusta Czartoryskich, a także Flemmingów w Terespolu. Projektantami wielu polskich ogrodów tego okresu byli architekci sascy, tacy jak: J.D. von Jauch, J.F. Knöbel, C.F. Pöppelmann, E. Schröger czy J.Ch. Knöffel. Od lat 70. XVIII wieku kreacje rokokowe w Polsce ustępować zaczęły koncepcjom krajobrazowym.
    The stylish difference of the Rococo in the garden art is still the topic of the researchers’ discussion. The Rococo, which was in opposition to the formal and rhetorical art of the Baroque, brought a new value to the eighteenth-century gardens. This value was expressed primarily in the elements of the composition, asymmetry, irregularity, wavy line, fragmentation of form and ornamentation, as well as in relation to nature and specific mood. France is considered to be the fatherland of the Rococo style, from where this new, light style has spread to other European countries. The dissemination of new ideas was favored by print theoretical dissertations and collections of projects. The works by authors such as L. Liger, J-F. Blondel, J-B-A. le Blond, F. de Cuvilliés, M-A. Laugier, G-L. Le Rouge, W. Chambers, S. Switzer and B. Langley enjoyed particular popularity. Many impressive gardens with Rococo features were created especially in Germany and Poland. Their special flourishing in Poland fell on the times of the Polish-Saxon Union, and especially during the reign of Augusts III in the years 1733-1763. Special attention should be paid to the projects related to the patronage of the first minister H. Brühl. Rococo features can be found in several of his gardens, such as garden at Nowy Świat in Warsaw, garden in Wola, the unfinished garden project for the former Sanguszko palace or a garden in Brody (Pförten). Rococo compositions were also created in the gardens of Prince Adam Poniński at Żyzna street in Warsaw and in Górce. In 1966, the concept of a magnificent royal garden at the Ujazdów Castle was created. Noteworthy is also the arrangement of gardens in Puławy from the times of Zofia and August Czartoryski as well as Flemming in Terespol. The designers of many Polish gardens of that period were Saxon architects, such as: J.D. von Jauch, J.F. Knöbel, C.F. Pöppelmann, E. Schröger or J.Ch. Knöffel. From the 1770s, Rococo creations in Poland began to give way to landscape concepts.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 4; 61-107
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pałac Potockich w Lublinie w świetle osiemnastowiecznych źródeł
    The Potocki Palace in Lublin in the Light of Eighteenth-century Sources
    Autorzy:
    Gombin, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953439.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dekoracje
    szlachta/arystokracja
    pałac
    portrety
    Potocki
    rokoko
    królewski
    decorations
    nobility
    palace
    portraits
    rococo
    royal
    Opis:
    The Potocki palace in Lublin was for the first mentioned in the sources in 1734. It is not, however, on the plan of Chevalier d'Orxen of 1716, hence it was constructed between those years. It was built for Jerzy Potocki, and most probably was ready in 1730, when his sone, Eustachy, studied at the Lublin Jesuit college. There are no hints that the palace built in the times of Jerzy Potocki was something special with regard to its artistic class and scale. The magnate stayed mainly in Serniki, where he lived in a small wooden mansion of little artistic value. It is there where his sons were born. The fact that the Lublin seat was not a representative building, fit for a bigger event, is evidenced when Eustachy Potocki's wedding with Marianna née Kątska (December 1741) was organised in August Czartoryski's neighbouring palace. The construction and modernisation works in the Potocki palace, as evidenced by the sources, were conducted as late as the 1750s, already after Jerzy Potocki's death, when its owner was Eustachy. It follows from Eustachy's correspondence, now in the Main Archives of the Ancient Acts in Warszawa and in the State Archives in Kraków (the branch at Wawel), that some sentences about the Lublin palace can be found. Thus between January and the beginning of April 1755 the side pavilions were covered with a new shingle, mirrors were imported, curtains and upholstery were installed; glass, lead, calcium, and plaster were used for some unidentified works. They were all related to Eustachy's function of the marshal of the Crown Tribunal, which he took in 1754, and needed a seat appropriate to this rank. During the proceedings of the Tribunal in Potocki's palace there were festive receptions and balls: on the occasion of the king's, president's, the marshal's, or hetman Jan Klemens Branicki's nameday; another event was when a Turkish parliament member stayed in the palace, or the Tribunal's limit. Eustachy Potocki's son, Stanisław Kostka, was born in the Lublin palace. There are only circumstantial evidences as to who could design and supervise modernisation works in the palace in the 1750s. They irrefutably point to Jakub Fontana who then worked at the construction of the palace in Radzyń Podlaski. Potocki himself thought that he should be consulted about the smallest steps. We do not know at present the inventory of the Lublin palace from the times of Eustachy Potocki. The only one we have comes from 1783. According to this inventory, the floors in the Lublin palace were made of timber (in the vestibules it was made of bricks). It follows that the whole building was rather poorer, in the spirit of a gentleman's residence. The inventory does not say anything about the upholstery of the rooms on the ground floor. The rooms on the first floor were crimson, red, yellow, and blue. The “big room” was whitened in 1783. It goes without saying that this white colour meant that its new owners had a neo-classical taste, that colour could not come from Eustachy's times. It seems that in 1755 the colour green was most likely. The furniture mentioned in the inventory of 1783 is obviously a remnant of several sets from various interiors. The decisive majority of the then preserved was of similar colours: red, blue, and red-blue. We also know the other units of the yellow set. The inventory of 1783 mentions the “Big portrait of August II in golden frames.” It might have been the remaining part of a larger collection. We know that in the nineteenth century the royal portraits hang in another residence built by Eustachy Potocki – in Radzyń Podlaski, from where after the First World War they was conveyed to the National Museum in Warszawa. Most of them have been preserved up to date (the portraits of August III, Stanisław Leszczyński, August II, Sigismund I the Old, Sigismund August, Henry of Valois, Jan III Sobieski, and Władysław II Jagiełło). We have no evidential sources that there was a gallery of royal portraits in Lublin, but it goes without saying that in this type of residence there must have hung at least portraits of the then king and his wife. The portraits of August III and Maria Józefa, like August II the Strong, were among those that had been sent from Radzyń to Warszawa. Therefore it is likely that the portraits of kings in the eighteenth century hung in the Lublin palace. They were of a low artistic class that did not fit in the rococo decorations in Radzyń, but were fit for the Lublin seat of a tribunal's marshal, the seat often visited by the nobility for whom that type of works must have been uniquely dear.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2006, 54, 4; 291-305
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowe źródła do prac Macieja Polejowskiego w Kolegiacie Sandomierskiej
    New Sources for Maciej Polejowski’s Works in the Sandomierz Collegiate Church
    Autorzy:
    Dworzak, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887746.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Maciej Polejowski
    lwowska rzeźba rokokowa
    Sandomierz
    rocaille
    rzeźba
    mała architektura
    Lvov rococo sculpture
    sculpture
    street furniture
    Opis:
    Prace lwowskiego rzeźbiarza Macieja Polejowskiego dla kolegiaty w Sandomierzu są stosunkowo dobrze znane dzięki badaniom Jerzego Kowalczyka. Jednak w świetle nowych materiałów archiwalnych, głównie rachunków i ksiąg fabrycznych, można uzupełnić wiedzę na temat funkcjonowania i składu warsztatu Polejowskiego oraz zakresu pracy. Jak się wydaje, w sprowadzeniu do Sandomierza lwowskiego mistrza oprócz abp. Sierakowskiego mógł mieć także udział ks. Jacek Kochański, który z ramienia kapituły nadzorował jego prace. Analiza materiałów archiwalnych i zabytków pozwoliła wyodrębnić prace autorskie Franza Mullera, prawdopodobnie członka warsztatu Polcjowskicgo, z prac lwowskiego mistrza. Istotną informacją jest także odnaleziona dyspozycja obrazów w nowych ołtarzach bocznych, która powstała już w 1768 roku. Tak więc nie jest prawdą jakoby zagadnienie ikonografii ołtarzy sandomierskich było wtórne. Oprócz zaproponowanych przez Kowalczyka wzorców dla struktur ołtarzy, można także wskazać inne ryciny F.X. Habermanna, którego sztychy miały wpływ na zastosowaną przez Polcjowskicgo ornamentykę. Choć tu możną także wskazać na projekty Georga Christopha Gótza. Nowe materiały pozwoliły ustalić pierwotną kolorystykę nastaw, a także określić zakres ingerencji zleceniodawcy (kapituły) w ogólne wytyczne kompozycyjne. Także tron wystawienia, który obecnie pełni funkcję podstawy pod krucyfiks, należy wiązać z warsztatem Polcjowskicgo, a anioły adorujące za własnoręczne dzieło mistrza.
    The works by the Lvov sculptor Maciej Polejowski that he created for the collegiate church in Sandomierz are relatively well researched thanks to the studies done by Jerzy Kowalczyk. However, in the light of new archival material – mainly bills and the book of expenses – our knowledge about the functioning and the staff of Polejowski’s workshop as well as about the range of the work they did may be complemented. It seems that apart from Archbishop Sierakowski also Rev. Jacek Kochański contributed to the idea of bringing the Lvov master to Sandomierz, as he supervised Polejowski’s work on behalf of the Chapter. Analysis of record office materials as well as of actual works has allowed distinguishing among the Lvov master’s works some original ones by Franz Muller, who seems to have been a member of the staff of Polejowski’s workshop. Also, a recently found order of 1768 for paintings for the new bye-altars is important – it shows that is not true that the issue of the iconography of the Sandomierz altars is a secondary one. Apart from the patterns for the altar structures proposed by Kowalczyk, also prints by F. X. Habermann may be pointed to, as they also influenced the ornamentation used by Polejowski. On the other hand, Georg Christoph Götz’s projects may be here referred to as well. New materials have allowed determining the original colors of the retables, and also defining the range of interventions from the employer (the Chapter) in the general composition directives. Also the throne of the exposition that at present plays the role of the basis of the crucifix should be connected with Polejowski’s workshop, and the adoring angels should be considered a work of the master himself.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 4; 33-73
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    «Хоч не пансько, да й не хамсько будем розмовляти…» жанрово-стильові особливості творчості Івана Некрашевича
    “Chocz ne panśko, da i ne chamśko budem rozmowlaty” – a genre-stylistic characteristics of Ivan Nekrashevych’s works
    „Chocz ne panśko, da i ne chamśko budem rozmowlaty” – charakterystyka gatunkowo-stylistyczna twórczości Iwana Nekraszewycza
    Autorzy:
    Sarapyn, Vita
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887607.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    synkretyzm stylistyczny
    barok
    klasycyzm
    oświecenie
    rokoko
    poetyka
    ludowa kultura śmiechu
    stylistic syncretism
    Baroque
    Classicism
    the Enlightenment
    rococo
    poetry
    folk humorous culture
    Opis:
    У статті розглянуто синкретичну стильову парадигму творчості священика Івана Некрашевича, структуровану естетичними тенденціями другої половини ХVІІІ ст. Зауважено, що у ній, поруч із бароковими, простежуються класицистичні і рокайльні елементи, а книжна традиція органічно співіснує з народною сміховою культурою.
    The article deals with the syncretistic stylistic paradigm of priest Ivan Nekrashevych’s creation, which is structured by aesthetic trends of the second half of the eighteenth century. It is determined that in Ivan Nekrashevych’s works there are classicism and rocaille elements along with baroque elements and literary tradition coexists organically with the folk humorous culture.
    W artykule omówiono synkretyzm stylistyczny twórczości o. Iwana Nekraszewycza, ukształtowany pod wpływem tendencji estetycznych II połowy XVIII wieku. W tekstach autora obok elementów barokowych zauważalne są również wpływy klasycystyczne i rokokowe, zaś wysoka kultura literacka współegzystuje z ludową kulturą śmiechu.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 7; 183-196
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dlaczego preromantyzm? Literatura przełomu XVIII i XIX stulecia w terminologii historyka literatury
    Why pre-Romanticism? Literature of the Turn of the 18th and 19th Centuries in the Terminology of a Literary Historian
    Autorzy:
    Pluta, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1799033.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    preromantyzm; romantyzm; oświecenie; klasycyzm; sentymentalizm; gotycyzm; osjanizm; rokoko; Puławy; Czartoryscy; natura
    pre-Romanticism; Romanticism; Enlightenment; Classicism; Sentimentalism; Gothicism; Ossianism; Rococo; Puławy; Czartoryski family; nature
    Opis:
    Artykuł jest próbą spojrzenia na znaczenie terminu „preromantyzm” przez pryzmat funkcjonowania tego pojęcia w tekstach literaturoznawczych. Przedmiotem analizy są rozprawy zamieszczone w przygotowanych przez Alinę Aleksandrowicz i Ewę Grzędę dwóch książkach naukowych, które dzieli data wydania (1991 i 2007), charakter publikacji (tom zbiorowy i autorska antologia utworów literackich), łączy natomiast użycie w formule tytułowej terminu „preromantyzm”. Rekonstruowane w toku rozważań sensy terminu „preromantyzm” odsyłają do zjawisk estetyczno-literackich, które mają w nauce o literaturze swoje nazwy: „sentymentalizm”, „gotycyzm”, „osjanizm” czy „rokoko”. Materiałem uzupełniającym bądź porównawczym dla formułowanych wniosków są spostrzeżenia innych badaczy literatury (T. Kostkiewiczowa, A. Kowalczykowa, J. Krzyżanowski, Z. Libera, J. Lyszczyna, J. Maciejewski), którzy problem preromantyzmu rozpatrywali wcześniej.
    The article is an attempt to look at the meaning of the term “pre-Romanticism” through the prism of its functioning in literary texts. The subject of analysis are texts published in two book by Alina Aleksandrowicz and Ewa Grzęda. The two books are different in terms of the date (1991 and 2007) and the nature of the publication (collective volume and author’s anthology of literary works), but also linked to each other through the use of the term pre-Romanticism in their titles. The reconstructed senses of the term pre-Romanticism refer to aesthetic and literary phenomena which have their specific names in literary studies: Sentimentalism, Gothicism, Ossianism or Rococo. The observations of other literary researchers (T. Kostkiewiczowa, A. Kowalczykowa, J. Krzyżanowski, Z. Libera, J. Lyszczyna, J. Maciejewski), who previously considered the problem of pre-Romanticism, constitute a complementary or comparative material for the formulated conclusions.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1; 39-52
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies