Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Pope" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 43
Tytuł:
Podstawy prymatu oraz misja Biskupa Rzymu według kardynała Gerharda L. Müllera
Basics of Primacy and Mission of the Bishop of Rome According to Cardinal Gerhard L. Müller
Autorzy:
Artemiuk, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685384.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
papież
prymat
Kościół
eklezjologia fundamentalna
pope
primacy
church
fundamental ecclesiology
Opis:
Pytanie o miejsce i rolę papieża w Kościele katolickim bardzo wyraźnie pojawia się w myśli teologicznej kard. G.L. Müllera (ur. 1947). Niemiecki hierarcha, podejmując refleksję nad tym zagadnieniem, czyni to w sposób uporządkowany i systematyczny, łącząc wątki dogmatyczne ze spojrzeniem fundamentalnoteologicznym. Papiestwo, zdaniem G.L. Müllera, jest faktem historycznym, który posiada swoje źródło w tajemnicy Objawienia. Podejmując refleksję nad tym zagadnieniem, obecnym w myśli teologa, autor odwołuje się do jego kluczowych tekstów, przede wszystkim do pracy Der Papst. Sendung und Auftrag opublikowanej w roku 2017, a także do wypowiedzi zawartych w tomie rozmów, jakie z kardynałem przeprowadził red. Paweł Lisicki. W prezentowanym artykule autor ukazuje najpierw interpretację klasycznych tekstów prymacjalnych, proponowaną przez kard. Müllera. Następnie omawia najwcześniejsze świadectwa Tradycji, do których odwołuje się niemiecki teolog. W końcu zwraca uwagę na misję, jaka wypływa z papieskiego urzędu. W zakończeniu wyciąga wnioski w perspektywie eklezjologii fundamentalnej.
The question about the place and the role of the pope in the Catholic Church appears very clearly in the theological thought of the cardinal G.L. Müller (born in 1947). The German hierarch, when reflecting on this issue, does so in an orderly and systematic way, combining dog-matic themes with a fundamental theological perspective. Papacy, according to G.L. Müller is a historical fact that has its source in the mystery of Revelation. Reflecting on this issue, present in the thought of the theologian, the author refers to his key texts, primarily to the work Der Papst. Sendung und Auftrag published in 2017, as well as to the statements included in the volume of conversations with the cardinal, carried out by Paweł Lisicki. In the presented article, the author first presents the interpretation of the classic texts about primacy proposed by cardinal Müller. Then, he discusses the earliest testimonies of Tradition, which the German theologian refers to. Next, he draws attention to the mission of the papal office. Finally, he draws conclusions from the perspective of the fundamental ecclesiology.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 9; 37-51
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieomylność Biskupa Rzymu jako problem eklezjologiczny ad intra i ad extra
Infallibility of the Bishop of Rome as an Ecclesial Issue ad Intra and ad Extra
Autorzy:
Żmudziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685291.pdf
Data publikacji:
2020-09-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nieomylność
dogmat
papież
Kościół
ekumenizm
infallibility
Church
pope
dogma
ecumenism
Opis:
Artykuł przedstawia problem nieomylności papieskiej w debacie eklezjologicznej wewnątrz Kościoła katolickiego oraz w kontekście dialogu ekumenicznego, prowadzonego z innymi wyznaniami chrześcijańskimi. Punktem wyjścia jest wyjaśnienie tego pojęcia oraz główne zagadnienia zawarte w dogmacie o nieomylności Biskupa Rzymu, ogłoszonym na Soborze Watykańskim I. Istota kontrowersji, które pojawiły się już w trakcie obrad Vaticanum I oraz po jego zakończeniu, polegała na ukazaniu relacji nieomylności Kościoła i nieomylności samego papieża: czy następca Piotra jest niezależny w definiowaniu prawd wiary. Brak konsensusu doprowadził do schizmy i powstania Kościoła starokatolickiego i ekskomuniki wielu teologów. Współcześnie nieomylność papieska jako problem eklezjologiczny obecna jest w dialogu ekumenicznym, w którym poszukiwana jest nowa jej formuła.
The infallibility of the Bishop of Rome has never been universally accepted in the Church. Controversies were present during the council debate after the solemn 1870 declaration but, even today, not all doubts have been clarified. They arose from the ecclesiological reflection within the Church, but were also a consequence of the ecumenical dialogue with other Christian communities. The aim of this paper is to present the ecclesial issues that arose soon after Vatican Council I, which led to the schism and to the emergence of the Old Catholic Church, and a similar situation after Vatican Council II, exemplified by the case of H. Küng. There is a significant theological issue of the relation between Church infallibility in the transmission of the saving truth and the papal infallibility in this regard. A key question arises from it: is the Bishop of Rome independent of the Church while announcing the truth with the official stamp of infallibility, or is he just expressing the truth developed within the community of faith? The present reflection and the answer to these questions places the papal subjectivity within the broad spectrum of the Church, anchoring his office in the dimension of the collegium of bishops and of the whole community of believers, who have a supernatural sense of faith. By this train of thought, it is possible to abandon understanding infallibility as a tragedy and to see it as a gift and charisma of the Holy Spirit.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 9; 53-67
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość głosicieli Ewangelii
Spirituality of Evangelists
Autorzy:
Siwek, Gerard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040659.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
papież Franciszek
ewangelizacja
duchowość
kaznodzieja
Pope Francis
evangelization
spirituality
preacher
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie podstawowych treści dotyczących duchowości głosicieli Ewangelii zawartych w piątym rozdziale adhortacji apostolskiej papieża Franciszka Evangelii gaudium. W punkcie pierwszym, zatytułowanym „Pojęcie duchowości”, zauważono, że koncentruje się ona na chrześcijańskim jej rozumieniu, czyli związku z Duchem Świętym. W punkcie drugim, „Specyfika duchowości głosicieli Ewangelii”, starano się ukazać wymieniane przez papieża cechy charakteryzujące duchowość głosicieli Ewangelii, takie jak: prowadzenie przez Ducha Świętego, obcowanie ze słowem Boga, zjednoczenie z Chrystusem, umiłowanie ludu i modlitwa za niego oraz osobowość wędrowca. W trzecim punkcie, „Związek duchowości z głoszeniem Ewangelii”, poszukiwano przytaczanych przez Franciszka racji uzasadniających akcentowany związek duchowości ze skutecznością ewangelizacji. Okazało się, że sprowadzają się one do motywowania głoszenia Ewangelii, zapewniania mu mocy, obdarzanie pogodą ducha. W ostatnim punkcie zwrócono uwagę na przypomniane przez papieża, tym razem z punku widzenia ewangelizatorów, sposoby pogłębiania duchowości. Po zmobilizowania ewangelizatorów do troski o swoją duchowość, przez odwołanie się do związku między świętością ewangelizatora a skutecznością jego posługi, zalecenia papieża sprowadzają się do modlitwy jako źródła ich wszechstronnej formacji.
The aim of the paper is to present the basic content of the spirituality of evangelists contained in the fifth chapter of the Apostolic Exhortation of Pope Francis Evangelii gaudium. On the first point, “The concept of spirituality,” it was noted that it focuses on its Christian meaning or relationship with the Holy Spirit. The second point, “The specificity of the spirituality of evangelists,” sought to show characteristics of the spirituality of evangelists mentioned by Pope such as driving through the Holy Spirit, communion with the word of God, union with Christ, the love of the people and pray for him and the personality of the wanderer. In the third point, “The association of the spirituality with the proclamation of the Gospel” cited by Francis sought to justify stressed because of the relationship of spirituality to the efficacy of evangelization. It turned out that it boils down to: motivate the proclamation of the Gospel, providing power to him, bestowal of serenity. The last point highlights recalled by the Pope, this time from the point of view of evangelizers, ways of deepening spirituality. After mobilizing evangelizers to care for their spiritual, by reference to the relationship between the holiness of evangelist and the effectiveness of his ministry, Pope recommendations boil down to pray as part of their comprehensive formation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 89-104
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ecumenical Commitment of Pope Francis
Ekumeniczne zaangażowanie papieża Franciszka
Autorzy:
Scerri, Hector
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343440.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekumenizm
papież Franciszek
zaangażowanie
pontyfikat
ecumenism
pope Francis
commitment
pontificate
Opis:
Ruch ekumeniczny narodził się ponad sto lat temu poza Kościołem rzymskokatolickim. Do Kościoła katolickiego zaś oficjalnie wkroczył za czasów stosunkowo krótkiego, lecz pełnego wydarzeń pontyfikatu papieża Jana XXIII. Każdy z pięciu następnych pontyfikatów był już analizowany pod kątem stosunku do ekumenicznego mandatu kolejnych następców Biskupa Rzymu. W dniu 13 marca 2013 r. byliśmy świadkami wyboru kardynała Jorge Mario Bergoglio na nowego papieża. Autor artykułu skupił swoją uwagę na nielicznych, ale bardzo ważnych ekumenicznych wypowiedziach papieża Franciszka w ciągu kilku miesięcy, które upłynęły od jego wyboru.
The Ecumenical Movement was born outside the Roman Catholic Church, just over a century ago. The impetus of this Movement officially came in touch with the Catholic Church during the relatively short, yet eventful Pontificate, of Pope John XXIII. The incipit of each of the five Pontificates since then has been analysed for the ecumenical credentials of each of the men who was elected Bishop of Rome. On the 13th March 2013, we witnessed the election of Cardinal Jorge Mario Bergoglio as the new Pope. In the few months which have passed since the election of Pope Francis, we have been able to focus our attention upon the few, yet highly important, ecumenical pronouncements he has made.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2013, 5; 25-42
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duszpasterz sługą miłosierdzia według nauczania papieża Franciszka
A Priest as a Servant of Mercy According to Pope Francis’ Teaching
Autorzy:
Przygoda, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036737.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duszpasterstwo
kapłan
miłosierdzie
papież Franciszek
pastoral care
priest
mercy
Pope Francis
Opis:
Papież Franciszek często apeluje do kapłanów, by w ich życiu i posłudze duszpasterskiej był widoczny przede wszystkim prymat miłosierdzia. Jego zdaniem, począwszy od Soboru Jerozolimskiego, drogą Kościoła jest droga miłosierdzia. Temat miłosierdzia pojawiał się regularnie w nauczaniu papieskim w Roku Miłosierdzia i pojawia się nadal, chociaż może z nieco mniejszą częstotliwością. Z orędziem miłosierdzia Franciszek zwraca się m.in. do kapłanów. Analiza zawartości jego przemówień do księży wskazuje, że chodzi mu nie tyle o dowartościowanie akcji charytatywnych w duszpasterstwie, co raczej o pokazanie nowego stylu posługi duszpasterskiej w Kościele. Styl ten polega w istocie na uznaniu przez księży prymatu miłosierdzia w swoim życiu i posługiwaniu. Według Franciszka, bycie miłosiernym to nie tylko jeden ze sposobów bycia, ale jedyny sposób bycia. Nie ma innej możliwości bycia księdzem. Autor artykuł na podstawie analizy treści nauczania papieża Franciszka odpowiada na następujące pytania: czym w istocie jest ów przeniknięty miłosierdziem styl posługi duszpasterskiej, jakie są jego teologiczne podstawy oraz w jaki sposób kapłani – słudzy miłosierdzia powinni realizować duszpasterstwo w duchu miłosierdzia? Artykuł ma charakter przeglądowy, a jego podstawowym źródłem jest dotychczasowe nauczanie papieża Franciszka.
Pope Francis often appeals to priests to follow the primacy of mercy in their lives and ministry. Since the Council of Jerusalem, the Church has followed the path of mercy. This issue was regularly brought up by the Pope in the Year of Mercy and is still raised today, even though less frequently. Pope Francis addresses the message of mercy also to priests. An analysis of his speeches shows that they aim not only at showing appreciation of charity in ministry but also at pointing towards a new style of ministry. The style entails accepting the primacy of mercy in priests’ lives and service. According to Pope Francis, being merciful is not a way of life but the only way of life. There is no other way to be a priest. The author of this paper offers an analysis of Pope Francis’ teaching, addressing the following issues: what is a mercy-driven style of ministry, what are its theological foundations and in what way should priests, servants of mercy, fulfill their ministry mission? The article is a review of Pope Francis’ teaching.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 6; 75-93
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ferula świętego papieża Pawła VI – innowacja i symbol tradycji
Ferule of St. Pope Paul VI – an Innovation and a Symbol of Tradition
Autorzy:
Rolska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791404.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
papież św. Paweł VI
papież św. Jan Paweł II
ferula
krzyż boleściwy
Drzewo Życia
St. Pope Paul VI
St. Pope Johan Paul II
ferule
painful crosses
Tree of Life
Opis:
Wśród tematów Soboru Watykańskiego II były rozpatrywane zagadnienia dotyczące sztuki. Papież Paweł VI pragnął, by współczesna sztuka otworzyła się na nową, posoborową epokę w dziejach Kościoła. Wydarzenia artystyczne, i same dzieła sztuki nowoczesnej, którym patronował papież, w konserwatywnych środowiskach wywołały dyskusje nad współczesną sztuką religijną, a nawet brak zgody na odejście artystów od przyjętych kanonów sztuki. Największy bodaj sprzeciw konserwatystów wywołała papieska ferula, wielowiekowy znak władzy religijnej papieża nadanej przez Boga. Paweł VI zamówił nową ferulę u rzeźbiarza Lello Scorzelliego. Ferula Pawła VI jest przykładem dzieła sztuki nowoczesnej, ale zawarta w niej symbolika nawiązuje do starej tradycji. Układ umęczonego, wydłużonego ciała Chrystusa nawiązuje do średniowiecznych dolorystycznych ukrzyżowań – krzyży bolesnych. Chrystus na feruli został ukrzyżowany na Drzewie Życia, które symbolicznie daje pokarm życia dla chrześcijan. Z okresu sztuki średniowiecznej zaczerpnięto również formę wygiętej, a nie prostej belki krzyża. Było to symboliczne zerwanie z orzeczeniem, że władza papieża pochodzi od Boga. Jednocześnie symbolicznie stwierdzało posłuszeństwo papieża wobec tajemnicy krzyża i jego apostolską misję. Ferulę św. papieża Pawła VI w swojej apostolskiej misji używali papieże: Jan Paweł I, a najdłużej Jan Paweł II.
Among the topics of the Second Vatican Council were issues related to art. Pope Paul VI wanted contemporary art to open up to a new post-Conciliar era in the history of the Church. Artistic events and the works of modern art themselves, under the patronage of the Pope, in conservative environments, provoked discussions on contemporary religious art, and even the lack of consent for artists to depart from accepted canons of art. Perhaps the greatest opposition of conservatives was caused by the papal ferula, a centuries-old sign of the pope’s religious authority given by God. Paul VI ordered a new ferule from the sculptor Lello Scorzelli. Paul’s VI ferule is an example of a work of modern art, but the symbolism contained in it refers to the old tradition. The arrangement of the tormented, elongated body of Christ refers to medieval doloristic crucifixions – painful crosses. Christ on the ferule was crucified on the Tree of Life, which symbolically gives food to life for Christians. The form of a bent, not straight cross beam was also taken from the period of medieval art. It was a symbolic break with the statement that the pope’s authority came from God. At the same time, he symbolically stated the pope’s obedience to the mystery of the cross and his apostolic mission. Ferule St. Pope Paul VI in his apostolic mission used Popes: John Paul I, and the longest St. John Paul II.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 73-80
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Seventeenth Century Pietism as a Protestant Form of New Evangelization
Autorzy:
Pawłowski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036513.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
exhortation Evangelii Gaudium
Pope Francis
new evangelization
Pia Desideria
Pietism
Philipp Jacob Spener
Opis:
Can counterparts of the Catholic new evangelization be found in the Protestant world? They certainly can. One of them—despite all their temporal and theological difference—is Pietism, a religious revival movement initiated by Philipp Jacob Spener (1635–1705), who presented his proposals in the book titled Pia Desideria (1675). Pietism emphasized the revival of personal faith, ardent prayer, reading the Holy Scriptures, human involvement in the transformation of socio-economic structures, missionary activity, and community life. Is there, conversely, also a Catholic form of Pietism? The answer is not straightforward, because the 21st century Catholic Church has behind it the great work of the Second Vatican Council with its call for lay apostolate, biblical renewal, and the revival of ecclesial movements. The idea of the parish as a “community of communities,” sensitivity to the need to proclaim the kerygma, the emergence of prayer and formation groups, charismatic renewal—in all of these one can see the implementation of the ideals that guided the Pietists. In a sense, Pope Francis’ exhortation Evangelii Gaudium deserves to be called the pia desideria of our times.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7 English Online Version; 79-88
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość chrztu według papieskich orędzi i przemówień na Światowych Dniach Młodzieży
Baptism’s Spirituality in the Light of Pope’s Proclamations and Allocutions on the World Youth Days
Autorzy:
Chmielewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040561.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
chrzest
Światowe Dni Młodzieży
papież
wiara
ewangelizacja
Baptism
World Youth Days
Pope
Faith
Evangelization
Opis:
W 1985 r. Ojciec święty Jan Paweł II zainicjował Światowe Dni Młodzieży, świętowane następnie co roku w Kościele lokalnym (parafie i wspólnoty) lub w różnych wielkich miastach (Rzym, Buenos Aires, Częstochowa, Denver, Paryż itd.) Jego następca, papież Benedykt XVI napisał o tych spotkaniach, że były one „proroczą inicjatywą, która przyniosła obfite owoce” i pozwoliły młodym ludziom pogłębić wiarę. Wśród wielu tematów podjętych podczas owych Dni jest – choć nie expressis verbis – obecny temat sakramentu chrztu jako podstawy wiary chrześcijańskiej i źródło posłannictwa apostolskiego. Na tym nauczaniu można budować całą duchowość chrztu.
Holy pope John Paul II in 1985 initiated the World Youth Days, celebrated every year in the local Church (parishes and communities) or in different big cities e.g. Rome, Buenos Aires, Czestochowa, Denver, Paris etc. His successor – pope Benedict XVI wrote about these meetings, that they were “prophetic initiative which brought rich fruits” and allow young people to deepen their faith. Among main topics – although not expressis verbis – is sacrament of baptism as a base of Christian faith and the source of their apostleship. On that teaching of the popes we can build the entire spirituality of baptism.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 5; 5-21
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Christus als Meister der Kommunikation“. Das Zweite Vatikanische Konzil und die Medien
“Christ as Master of Communication”: The Second Vatican Council and the Media
„Chrystus jako mistrz komunikacji”. Sobór Watykański II i media
Autorzy:
Garhammer, Erich
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040663.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Sobór Watykański II
media
przepowiadanie
papież Franciszek
the Second Vatican Council
preaching
Pope Francis
Opis:
Sobór Watykański II był wydarzeniem medialnym. Z jednej strony wzbudził wielkie zainteresowanie mediów. Z drugiej strony sam podjął refleksję nad rolą mediów w przekazie Ewangelii. Refleksja ta znalazła cenny wyraz w soborowym dekrecie Inter mirifica. Od tego czasu w kościelnej ewangelizacji uwzględnia się zarówno rolę mediów w przekazie informacji, jak też mentalność współczesnego człowieka, uformowaną w dużej mierze przez media. Z wielką uwagą do świata mediów podchodzi papież Franciszek. W postawie tej widać echo soborowych ustaleń odnośnie do mediów. „Christus als Meister der Kommunikation“. Das Zweite Vatikanische Konzil und die Medien Das Zweite Vatikanische Konzil war auch ein mediales Ereignis. Genau dadurch ist es zum besonderen Zweiten Vatikanischen Konzil geworden, was im folgenden Beitrag gezeigt werden soll. Die Verkündigung hat seitdem auch ihre Situation in einer Mediengesellschaft zu reflektieren.
The Second Vatican Council was a media event. On the one hand, aroused great interest in the media. On the other, he made a reflection on the role of the media in the transmission of the Gospel. This reflection was a valuable expression in the Conciliar decree Inter Mirifica. Since then, in the Church’s evangelization takes into account both the role of the media in the transmission of information, as well as the mentality of modern man formed largely by the media. With great attention to the world of media approaches Pope Francis. This can be seen as an echo of the Council arrangements for media.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 105-116
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Duchowość miłosierdzia według papieża Franciszka
The Spirituality of Mercy According to Pope Francis
Autorzy:
Chmielewski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706738.pdf
Data publikacji:
2021-07-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duchowość
miłosierdzie
postawa duchowa
liturgia
papież Franciszek
spirituality
mercy
spiritual attitude
liturgy
pope Francis
Opis:
Za sprawą ostatnich papieży, a szczególnie Franciszka, charakterystycznym rysem Kościoła katolickiego w trzecim tysiącleciu jest kult miłosierdzia Bożego. Domaga się on kształtowania odpowiednich postaw duchowych, które we współczesnej teologii duchowości opisuje się przez wskazanie na ich aspekt poznawczy, aksjologiczno-afektywny i praktyczno-działaniowy. Tematyka miłosierdzia tak głęboko przenika życie Kościoła, że można mówić nie tylko o duchowości miłosierdzia, ale o miłosierdziowym wymiarze duchowości chrześcijańskiej. Kult Bożego miłosierdzia jest ściśle związany z liturgią, dlatego – zwłaszcza liturgia eucharystyczna – ma również miłosierdziowy wymiar. Kształtowanie postaw miłosierdzia znajduje więc w niej swe źródło.
Thanks to the last popes, especially Francis, a characteristic feature of the Catholic Church in the third millennium is the cult of God's mercy. It requires the formation of appropriate spiritual attitudes, which in contemporary theology of spirituality are described by pointing to their cognitive, axiological-affective, and practical-action aspects. The theme of mercy permeates the life of the Church so deeply that we can speak not only of the spirituality of mercy, but also of the merciful dimension of Christian spirituality. The cult of God's mercy is closely related to the liturgy, therefore − especially the Eucharistic liturgy – it also has a merciful dimension. Therefore, shaping the attitudes of mercy has its source in it.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 5; 125-142
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mravný poriadok sociálneho hospodárstva
Moral Order of Social Economy
Porządek moralny gospodarki społecznej
Autorzy:
Petro, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38915934.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
gospodarka
ekonomia
chrześcijańska etyka
Benedykt XVI
management
economy
Christian ethics
Pope Benedict XVI
Opis:
Celem podstawowym gospodarki jest służba człowiekowi. Warunkiem podstawowym sprawiedliwego systemu gospodarczego jest człowiek i jego dobro. Na polu gospodarki przede wszystkim ma być wspierana i chroniona godność osoby, rodzina, wspólne dobro. Następnie nacisk ma być kładziony na okoliczności ubóstwa, ludzi znajdujących się na marginesie społeczeństwa. Należy uświadomić sobie, iż wszyscy ludzie maja prawo do zaspokojenia swoich podstawowych potrzeb, takich jak: pożywienie, mieszkanie, zdrowie, wychowanie, praca, środowisko naturalne. Wszyscy ludzie maja, prawo do inicjatyw gospodarczych, sprawiedliwej płacy oraz zysku. Celem artykułu jest wskazanie na znaczenie oraz cel gospodarki, następnie refleksja dotycząca gospodarki rynkowej z punktu widzenia chrześcijańskiej etyki oraz aktualność braterstwa w gospodarce, na które kładzie nacisk papież Benedykt XVI w swojej encyklice społecznej.
The basic objective of economy is a service to man. If economic system is to be fair it has to serve man. On the economic field the dignity of person, family and the common good has to be supported. Further attention should be paid to the circumstances of poverty, people in the periphery of society and underdeveloped groups. It should be noted that all persons have the right to satisfy basic needs regarding life such as food, housing, health, education, work and the living environment. All persons have the right to economic initiative, to fair wage, to reasonable profits. In the paper we point at the meaning and purpose of the economy, bring on the reflection on a market economy from the aspect of Christian ethics and highlight the relevance of brotherhood in the economy, highlighted by Pope Benedict XVI. in his social encyclical.
Źródło:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2008, 4, 2; 93-105
1896-6365
Pojawia się w:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwidowski przekład listu od Piusa IX, zagadka daru poety dla papieża i twierdza Bomarsund
Pope’s Letter Translated by Norwid, the Mystery of the Poet’s Gift to the Pope and the Fortress of Bomarsund
Autorzy:
Zieliński, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17942060.pdf
Data publikacji:
2021-11-19
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
list papieski
madonna z Mariazell
Medal Bałtycki 1856
Pius IX
wojna krymska
The Baltic Medal 1856
The Crimean War
Pope Pius IX
Pope’s letter
The Siege of Sevastopol 1855
Opis:
Artykuł omawia nieznany dotąd pierwodruk listu papieża Piusa IX do Norwida, zamieszczony w lokalnym „Tygodniku Katolickim” (Grodzisk Wielkopolski pod Poznaniem) 21 czerwca 1861 r. Autor udowadnia, że zarówno przekład łacińskiego listu jak i tekst wprowadzający wyszły spod pióra Norwida. Następnie autor identyfikuje złożone przez Norwida papieżowi dary jako austriacki medal Madonny z Mariazell z roku 1683 (dzieło Paula Seela) oraz francuski medal z okazji zdobycia Sewastopola (1855, autorzy: Louis Desaide i Pierre Roquelay). W zakończeniu ten ostatni medal przeciwstawiony jest łacińskiej odzie Mickiewicza na zdobycie Bomarsundu jako znaki dwóch skrajnie odmiennych wizji historiozoficznych: Polska przeciw Imperium Osmańskiemu w obronie chrześcijaństwa (1683) i Francja w sojuszu z Imperium Osmańskim przeciw Rosji w wojnie krymskiej (1853-56).
The paper discusses a previously unknown first publication of the pope Pius IX’s letter to Norwid in a local weekly “Tygodnik Katolicki” in Grodzisk Wielkopolski near Poznań on June 21st, 1861. The author proves that both the Polish translation of this Latin letter and an introductory note were written by Norwid himself. The author also identifies Norwid’s two gifts to the pope as a 1683 Austrian medal of Our Lady of Mariazell (by Paul Seel) and a French medal commemorating the siege of Sebastopol (1855, work of Louis Desaide and Pierre Roquelay). In the final part of the paper the latter is opposed to a Latin ode, written by Mickiewicz on the occasion of the capture of Bomarsund, interpreted as signs of two contrary historiosophical visions: that of Poland versus the Ottoman Empire in the defense of Christianity in 1683 and that of France allied with the Ottoman Empire against Russia during the Crimean War (1853-56).
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39; 213-233
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rok Rodziny inspiracją dla katechezy parafialnej
The Year of the Family – an Inspiration for Parish Catechesis
Autorzy:
Czupryński, Wojsław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034956.pdf
Data publikacji:
2021-12-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rodzina
papież Franciszek
katecheza
parafia
Amoris laetitia
family
Pope Francis
catechesis
parish
Amoris Laetitia
Opis:
Ogłoszony przez papieża Franciszka Rok Rodziny Amoris laetitia skłania do pogłębionej refleksji nad rodziną, jej miejscem i znaczeniem w życiu pojedynczego człowieka a zarazem całej ludzkiej wspólnoty. Inspiruje do poszukiwania propozycji katechezy parafialnej adresowanej do rodzin. Zachęca, by odkryć i żyć bogactwem adhortacji apostolskiej Amoris laetitia, poprzez różne propozycje o charakterze duchowym, duszpasterskim i kulturalnym, podejmowane w parafiach, diecezjach, na uniwersytetach, w ruchach kościelnych i w stowarzyszeniach rodzin. Rodzina, jako paradygmat całego duszpasterstwa, zasługuje na całoroczne świętowanie tak, by stanęła w centrum zaangażowania i uwagi każdej rzeczywistości duszpasterskiej i kościelnej. Doświadczenie pandemii w sposób szczególny unaoczniło zasadniczą rolę rodziny jako Kościoła domowego i znaczenie wspólnotowych więzi między rodzinami, które czynią z Kościoła „rodzinę rodzin”. Papież Franciszek wymienia trzy główne cele tego wyjątkowego czasu: (1) rozpowszechniać treść adhortacji apostolskiej Amoris laetitia, aby dać poznać rodzinom „doświadczenie, że Ewangelia rodziny jest radością, która «napełnia serce i całe życie»”; (2) Głosić, że sakrament małżeństwa jest darem i że ma w sobie przeobrażającą moc ludzkiej miłości; (3) Czynić rodziny głównymi podmiotami duszpasterstwa rodzinnego. Rok Rodziny Amoris laetitia powinien zaznaczyć się w życiu każdej wspólnoty parafialnej, szczególnie na poziomie przepowiadania, przygotowania liturgii niedziel, świąt, uroczystości i zaangażowania w nie całych rodzin oraz działalności na rzecz członków rodzin, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji życiowej.
The Year of Amoris Laetitia Family induces one to reflect on the family, its place and importance in the life of an individual and also of the whole of the human community. It encourages one to seek offers of parish catechesis for families. It provides inspiration to discover and live by the wealth of the apostolic exhortation Amoris Laetitia through various spiritual, pastoral and cultural proposals offered by parishes, dioceses, universities, ecclesial movements and family associations. The family, as the paradigm of the entire pastoral service, deserves a year-round celebration so that it becomes the focus of commitment and attention of every pastoral and ecclesial reality. The pandemic experience particularly exposed the role of the family as the home Church and the importance of community bonds between families, which make the Church “the family of families”. Pope Francis mentions three main objectives of this unique time: (1) to propagate the contents of the apostolic exhortation Amoris Laetitia  in order to share with families “the experience that the Gospel of the family is a joy that ‘fills the heart and whole life’”; (2) to preach that the sacrament of marriage is a gift and that it has the power to transform human love; (3) to make families the main objects of pastoral family counselling. The Year of Amoris Laetitia Family should make a mark on the life of each parish community, especially at the level of preaching, preparing the liturgy of Sundays, celebrations and engaging whole families in it and efforts are made to aid those family members who are in a difficult life situation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 11; 105-118
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Renewal of Pastoral Care of the Family in the Light of the Apostolic Exhortation Amoris Laetitia
Autorzy:
Goleń, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037363.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Pope Francis
exhortation Amoris Laetitia
pastoral care of the family
renewal of pastoral care
Opis:
The aspirations of Pope Francis for the renewal of pastoral care of the family are based on the deeply theologically rooted principles of the Church’s proper role. In the exhortation Amoris Laetitia, the principle of God’s grace, the principle of pastoral love, the paschal principle of sacrifice and the principle of the Church’s missionary activity are all clearly visible. In the document, we can also find a few directions for the renewal of the pastoral care of the family. The strengthening of the focus of the parish as well as the strengthening of the focus of spouses and the domestic Church on pastoral care of the family are crucial. Further on, we find encouragement for the renewal of the preparation for marriage within the ecclesial community, and for the development and strengthening of the pastoral care of married couples. The Pope sees the care for those in irregular situations as an extension of the pastoral care of engaged and married couples. Consequently, for the realization of the desired directions in the development and renewal of pastoral care of the family, it is necessary to expand and deepen the formation of seminarians and priests for their pastoral work with engaged persons, married couples and families.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 6; 95-113
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi zwana pierwszym „polskim papieżem”
Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi – The First “Polish Pope”
Autorzy:
Bender, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791423.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi
Rzym
Watykan
polski papież
sprawy polskie
Rome
Vatican
Polish pope
Polish affairs
Opis:
Zofi Branicka (1821-1886) była polską, niezwykle zamożną arystokratką, która w 1841 roku poślubiła włoskiego księcia Livia III Erba Odescalchi. Od tego czasu do śmierci mieszkała w Rzymie. Dzięki olbrzymiemu posagowi księżnej rodzina Odescalchi mogła między innymi odkupić od rodziny Torlonia zamek w Bracciano (niedaleko Rzymu). Zofia otrzymała bardzo staranne wykształcenie, znała biegle kilka języków. Od samego początku swego pobytu w Rzymie zaczęła organizować słynne wieczorne spotkania w salonie, w Pałacu Odescalchi. W ten sposób księżna Zofi skupiała elitę arystokracji, dyplomacji i kleru z różnych krajów europejskich. Wkrótce poznała też papieża Piusa IX, z którym połączyła ją więź wieloletniej przyjaźni. Zofia bezpośrednio informowała papieża o złożonej ówcześnie sytuacji Polski, która była pod rozbiorami. Od początku pobytu we Włoszech zaangażowała się w pomoc charytatywną ubogim. Księżna była też bardzo zaangażowana w finansową i organizacyjną pomoc Polakom we Włoszech (emigrantom, powstańcom, księżom, artystom, takim jak Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski i inni). Ściśle współpracowała ze Zgromadzeniem Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa w organizowaniu Polskiego Seminarium w Rzymie, które zostało otwarte w 1866 roku. Było to niezwykle doniosłe i ważne wydarzenie dla Polaków, którzy w tym czasie nie mieli swojego państwa. Dzięki głębokiej religijności i patriotycznej działalności, księżna Zofia była wśród swoich rodaków nazywana „polskim papieżem”. Nikt w tamtych czasach nie przypuszczał, że sto lat później Karol Wojtyła zostanie prawdziwym pierwszym polskim papieżem.
Zofia Branicka (1821-1886) was a Polish wealthy noblewoman who married Italian Prince Livio III Erba Odescalchi (1805-1885) in 1841. From then on until her death she lived in Rome. Thanks to her opulent dowry, Odescalchi family could buy back among others, the Bracciano castle (near Rome) from the Torlonia family. Zofia was very well educated and a polyglot. From the very first years of her stay in Rome, she started to organise famous soirees at her salon in Palazzo Odescalchi. In this way Princess Zofi gathered the elite of aristocracy, diplomacy and the clergy, from diff European countries. Soon she had a possibility to get to know the pope Pius IX, with whom she would maintain a real and close friendship. Zofia had informed the pope about the complex situation of Poland, partitioned by her neighbours. From the beginning of her stay in Italy she was involved in charity work. The princess was very involved in financial and organisational help to Polish people in Italy (emigrees, insurgents, priests, artists as Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski etc.). She closely co-operated with The Congregation of the Resurrection of Our Lord Jesus Christ in organising the Polish Seminar in Rome in 1866. That was an event of a great importance for Polish people who at that time had no country of their own. Thanks to her deep religiosity and patriotic activity Princess Zofi was known among her contemporaries as “the Polish pope”. Nobody at that time could have imagine that after one hundred years Karol Wojtyła would become the first actual Polish pope.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 213-233
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 43

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies