Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Movie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Silence as a Cinematic Expression in the Work of Paweł Pawlikowski
    Autorzy:
    Sosnowska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1831354.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-19
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kino
    cisza
    narracja
    obraz
    dźwięk
    film
    cinema
    silence
    narration
    image
    sound
    movie
    Opis:
    Silence seems to be one of the most important expressions of a film work, although it is often overlooked in scientific research. The article is an attempt to analyze the achievements of Oscar winner Paweł Pawlikowski in terms of the use of silence in films. Two awarded films by the director were analyzed: Ida and Cold War. In the audiovisual / film message, we can consider it on many coexisting levels of the structure of a film work, both sound and image, as discussed in this article. The results of the research show that silence is not a direct synonym of absence or emptiness, it is rather a specific form of the appearance of meanings and emotions impossible to exist by other means of expression.
    Cisza jako filmowy środek wyrazu w twórczości Pawła Pawlikowskiego Cisza wydaje się jednym z najważniejszych środków wyrazu dzieła filmowego, chociaż często jest pomijana w badaniach naukowych. Artykuł jest próbą analizy dokonań zdobywcy Oscara Pawła Pawlikowskiego pod kątem wykorzystania ciszy w filmach. Przeanalizowane zostały dwa nagrodzone filmy reżysera: Ida oraz Zimna wojna. W przekazie audiowizualnym/filmowym możemy to rozpatrywać na wielu współistniejących poziomach struktury dzieła filmowego, zarówno dźwiękowego, jak i obrazu, co podjęto w niniejszym artykule. Wyniki badań wskazują, iż cisza nie jest bezpośrednim synonimem nieobecności czy pustki, jest raczej specyficzną formą pojawiania się znaczeń i emocji niemożliwych do zaistnienia innymi środkami wyrazu.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2020, 48, 2; 45-65
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reżyserzy powołania – Karol Wojtyła na szklanym ekranie
    Directors of Vocation – Karol Wojtyła on the Silver Screen
    Autorzy:
    Głąb, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1753594.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Karol Wojtyła – Jan Paweł II
    powołanie
    kapłan
    film
    Karol Wojtyła – John Paul II
    vocation
    priest
    movie
    Opis:
    Filmy o Janie Pawle II kręcono już za jego życia. Zarówno w pełnometrażowych obrazach fabularnych, jak i w realizacjach dokumentalnych, będących swego rodzaju przewodnikami po najważniejszych wydarzeniach wielkiego pontyfikatu, twórcy starali się ukazać dzieje człowieka, który swoją posługą zmieniał oblicze świata – czynił go lepszym. W niniejszym artykule starano się poznać i przedstawić źródła duchowej mocy Wojtyły – opowiedzieć o jego „seminarium domowym” i o drodze, którą musiał przebyć, aby zostać kapłanem. Kreatorzy świata przedstawionego oparli swój przekaz na dokumentach archiwalnych, świadectwach osób z najbliższego otoczenia Papieża, a także na wspomnieniach Jana Pawła II. Korzystając z takiej bazy materiałowej, reżyserzy ukazali widzom wędrówkę Lolka/Karola do Boga, do jego niezwykłej z Nim zażyłości. Drogę, która była dla Papieża procesem otwierania się na Miłość – pielgrzymką do „sensu istnienia”.
    Several films about John Paul II were shot during his lifetime. Both in feature films and documentary productions, which are a kind of guide to the most important events of the great pontificate, the film-makers tried to depict the history of a man who, through his service, transformed the face of the world by making it better. In this article, efforts are made to study and present the sources of Wojtyła’s spiritual power – to talk about his ‘home seminary’ and the path he had to follow to become a priest. The creators of the worlds presented based their message on archival documents, the testimonies of those people closest to the Pope, as well as on the recollections of John Paul II. Based on such material, the directors showed the viewers the journey of Lolek/Karol towards God, towards his extraordinary intimacy with Him, a path which was, for the Pope, a process of opening himself up to Love – a pilgrimage to the ‘sense of existence’.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 507-522
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Exigences formelles et transition semantique dans la traduction des chansons filmiques
    Formal Demands and Semantic Shift in Translation of Soundtrack Lyrics
    Autorzy:
    Dąbek, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1806775.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    film; kultura źródłowa/docelowa; piosenka; transem; uniwersum źródłowe/docelowe
    movie; song; source/target culture; source/target universe; transeme
    Opis:
    Wymogi formalne a przesunięcie semantyczne w przekładzie piosenki filmowej Artykuł podejmuje problem zmian semantycznych w przekładzie piosenki filmowej. W odwołaniu do osiągnięć innych badaczy, zwłaszcza Tidtforda (1982) oraz Mayoral, Kelly i Gallardo (1988) autorka podkreśla specyfikę przekładu korpusu i krytykuje tradycyjne, tekstologiczne ujęcie tematu. Równocześnie wskazuje na rozbieżność teorii pragmatyczno-komunikacyjnej z praktyką przekładu. Poprzez analizę kontrastywną piosenek z dziesięciu wybranych filmów w czterech wersjach językowych (angielskiej, francuskiej, hiszpańskiej i polskiej) stara się wykazać brak oczywistego związku między koniecznością synchronizacji systemów komunikacyjnych z semantyczną i strukturalną wiernością przekładu. W celu ukazania ogólnych mechanizmów postuluje jednoczesną analizę korpusu mówionego i pisanego (dubbing i napisy), a także dywersyfikację uniwersów źródłowych. Ostatecznie zwraca uwagę na nadrzędną rolę tłumacza, posiadanych przezeń umiejętności i wiedzy w procesie autonomizacji translatu. Exigences formelles et transition semantique dans la traduction des chansons filmiques L’article aborde la problématique des changements sémantiques dans la traduction des chansons filmiques. En s’appuyant sur les considérations d’autres chercheurs, notamment celles de Tidtford (1982), Mayoral, Kelly, Gallardo (1988) l’auteur met en relief la spécificité de la traduction effectuée sur un corpus et elle critique l’approche textologique habituelle en tant que moyen d’analyse. En outre, elle indique la divergence entre la théorie pragmatico-communicationnelle et la pratique de la traduction. A travers une analyse contrastive des textes de dix films en quatre langues choisies (anglaise, française, espagnole et polonaise) elle tente de prouver qu’il n’existe pas de rapport évident entre la nécessité de synchroniser les voies de communication et la fidélité sémantique et structurelle de la traduction. Elle suggère aussi bien une analyse parallèle des corpus oral et écrit (doublage et sous-titrage) que la nécessité de diversifier des sources qui servent de point de départ pour les recherches traductologiques. Enfin, elle souligne le rôle des capacités du traducteur dans le processus d’autonomisation de traduction.
    The article undertakes an issue of semantic shifts in translation of soundtrack lyrics. In reference to the achievements of other linguists as Tidtford (1982) and Mayoral, Kelly, Gallardo (1988) the author stresses the specificity of the corpus translation and she criticizes a traditional textual approach in description of the subject. At the same time, she points out a contrariety between the pragmatic and communicative theory and the practice of translation. Through the contrastive analysis of the songs issued from four language versions of ten movies she attempts to reveal the lack of an obvious connection between the structural-semantic fidelity of translation and the necessity of synchronizing the communication systems. In order to raise the general mechanisms, she postulates parallel researches of the corpus, both oral and written (dubbing vs subtitling) and the variegation of source universes. Finally, she signalizes the primary role of the translator, his knowledge and capacities in the process of a translate’s autonomization.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 5; 183-197
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Tańczenie o obrazie” – o tworzeniu i znaczeniu filmowego obrazu w Moulin Rouge! Baza Luhrmanna
    ”Dancing about a painting” – creating and meaning of a movie image in Baz Luhrmann’s Moulin Rouge
    Autorzy:
    Zbańska, Marta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887880.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-18
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    film
    Baz Luhrmann
    Moulin Rouge!
    „Kino Czerwonej Kurtyny”
    obraz
    stylistyka
    filmowanie
    teatr
    estetyka
    movie
    „Red Curtain Cinema”
    image
    stylistics
    filmmaking
    theatre
    esthetics
    Opis:
    This article tries to present the concept of creating, characteristics and meaning of a movie image elements in the Baz Luhrmann’s postmodern musical Moulin Rouge!. The film belongs to the trilogy known as so-called „Red Curtain Cinema” – a term created by Australian director himself. This term defines the stylistics of a movie image and the way the film story is being told, reaching straight to visual methods and esthetical tradition of a stage show. Beside the Moulin Rouge!, which was filmed as the last part of this stylistic triad, Baz Luhrmann incorporates to the „Red Curtain Cinema” also his first two films: Stricly Ballroom and Romeo + Juliet. The article brings up such problems as the provenience of „theatricalized cinematic form”, the method of filming, used types and characteristics of stylistic and visual means of filmic and theatrical language, discussion over meaning of colours, types of light, scenography, shots and scenes with reference to the plot of Moulin Rouge!. The article is based upon the text of Author’s MA thesis about Moulin Rouge! movie.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 253-267
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Burza nad Łanami”: „Jasne Łany” (1947) na łamach czasopisma „Film”
    „A Storm over Fields”: Bright Fields (1947) in the light of „Film” magazine
    Autorzy:
    Urban, Gabriel Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1886425.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jasne Łany
    Eugeniusz Cękalski
    film
    historia kina w PRL
    socrealizm
    Przedsiębiorstwo Państwowe „Film Polski”
    Bright Fields
    movie
    history of cinema in PRL
    socialist realism
    Opis:
    Niniejszy artykuł przybliża, na charakterystycznym przykładzie Jasnych Łanów (1947) Eugeniusza Cękalskiego, proces budowy socjalistycznej kultury w „Nowej Polsce” po II wojnie światowej. Wyznawane przez przedwojennych lewicowych intelektualistów hasła „upowszechnienia kultury”, przybliżenia jej do „mas pracujących miast i wsi” uzyskały w pierwszych latach pełne poparcie władz komunistycznych. Obie te grupy podjęły wysiłek ustalenia zasad i form nowej kultury: książki, poezji i filmu, który został zakończony jej „zinstytucjonalizowaniem” podczas serii zjazdów środowisk artystycznych jako „realizm socjalistyczny”. Jasne Łany starały się urzeczywistnić tę naczelną zasadę jeszcze przed tymi zjazdami. Spełniając wytyczne konstrukcyjne, zostały one jednakże prawie bez wyjątku ostro skrytykowane jako dzieło prymitywne i przejaskrawione propagandowo. Film nie mógł brać skutecznego udziału w budowie wspomnianej nowej kultury „dla mas”. Oprócz kilku osób, wyłącznie czasopismo „Film” podjęło się obrony obrazu E. Cękalskiego. Jednakże pismo, będąc wydawane przez samego producenta Jasnych Łanów, stało na z góry przegranej pozycji i stopniowo ze swojego pierwotnego, pozytywnego werdyktu zrezygnowało.
    This article approximates, on a characteristic example of  Eugeniusz Cękalski’s Bright Fields (1947), the process of elevating socialistic culture in „New Poland” that took place after the World War II. Slogans of „spreading the culture”, bringing it closer to „the working masses” professed by pre-war leftist intellectuals were fully supported by communist authorities during the first years after the war. Both of these groups took up an effort to estabilish principles and forms of the new culture: literature, poetry and film, which ended in their „institutionalization” as a „socialistic realism” during series of artists’ conventions. Bright Fields tried to fulfill this prime principle before said conventions. While fulfilling constructional instructions, they were however harshly criticised for being a primitive picture and exaggerated in propaganda. The movie couldn’t effectively take part in elevating the new culture „for masses”. Except for few individuals, only the „Film” magazine tried to defend the E. Cękalski’s picture. The magazine however, published by a producer of Bright Fields, was on a hiding to nothing and gradually resigned from its first, positive verdict.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 63, 2; 199-217
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Seeing with a Filmmaker’s Eyes: Glimpses of Mobilized Landscapes in Stan Brakhage’s The Wonder Ring (1955) and Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989)
    Autorzy:
    Boczkowska, Kornelia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807426.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    amerykański film awangardowy i eksperymentalny; Stan Brakhage; amerykański krajobraz; phantom ride; symfonia miejska; film drogi
    American avant-garde and experimental film; Stan Brakhage; American landscape; phantom ride; city symphony; road movie
    Opis:
    Mignięcia ruchomych krajobrazów w The Wonder Ring (1955) i Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989) Stana Brakhage’a Przedmiotem artykułu jest próba analizy reprezentacji amerykańskiego krajobrazu w filmach eksperymentalnych Stana Brakhage’a The Wonder Ring (1955) i Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989), przedstawionego za pomocą wybranych konwencji gatunków filmowych obejmujących phantom ride, symfonię miejską i film drogi. Analiza materiału filmowego autorstwa Brakhage’a pod względem wspomnianych cech gatunkowych może prowadzić do wniosku, że stosowany przez reżysera niekonwencjonalny montaż, ruchy kamerą i długie ujęcia mają na celu przywołanie zniekształconego doświadczenia czuciowej i kontemplacyjnej podróży poprzez wyeksponowanie dynamiki między mobilnym spojrzeniem wirtualnym (“mobilized virtual gaze”; Friedberg 1993) ze strony widza a mijanymi obiektami obserwowanymi z perspektywy pojazdu. W szczególności, dzięki wykorzystaniu takich technik jak kamerowanie “z ręki”, supernałożenie, dynamiczny “fast cutting”, obiektyw anamorficzny czy też wielokrotna ekspozycja, oba filmy zdają się kwestionować panoramiczną percepcję i wyidealizowany obraz amerykańskiego krajobrazu, nierozłącznie związanego z koncepcją naturalnej i technologicznej wzniosłości (natural/ technological sublime).
    In this paper I present various ways in which Stan Brakhage’s The Wonder Ring (1955) and Visions in Meditation #2: Mesa Verde (1989) tend to challenge the concept of American landscape by means of cinematic conventions traditionally associated with phantom rides, city symphonies and contemporary road movies. It seems that Brakhage’s works do not only employ non-standard editing, camera movement and extended shot to reproduce a continuous flow of motion, but they also exploit the dynamics between the spectactor’s “mobilized virtual gaze” (Friedberg, Window 2) and passing views by evoking a distorted experience of sensational and meditative voyages, hence questioning panoramic perception and an idealized image of American (film) landscape intrinsically bound with the natural and technological sublime. Particularly, both films draw on rapid handheld camerawork, superimpositions, anamorphic lens, bright or dim exposures, fades, odd angles, softened focus and other techniques to defamiliarize and objectify the protagonist’s journey and thus document Brakhage’s perception and extra-objective reality.  
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 11; 75-89
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies