Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kodeks" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 23
Tytuł:
Areszt domowy jako remedium ograniczające stosowanie tymczasowego aresztowania
Home Detention as a Remedy that Limits Remand
Autorzy:
Czerwińska, Małgorzata
Paczos, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38959395.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
areszt domowy, kodeks postępowania karnego, kodeks karny
home detention, criminal code, penal code
Opis:
The use of electronic monitoring in penal procedure as home detention, alternative to remand, arouses many controversies. Both the proponents of this solution and opponents are right. The proponents say that this means is effective in many countries, whereas its critics emphasize that it generates great costs. It is extremely difficult to be in favour of the first or the second. Home detention cannot be overestimated, nor can it be treated as a specific remedy that limits the use of remand. One should not be closed to technological innovations in the trial. The most important thing is to make a detailed analysis of this institution and eliminate respective doubts before one introduces a new preventive means.
Źródło:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2011, 7, 1; 49-59
1896-6365
Pojawia się w:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dobro odbiorcy w kodeksach etyczno-zawodowych psychologów - głos w dyskusji
Autorzy:
Boski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2128318.pdf
Data publikacji:
2019-04-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
etyka zawodowa
kodeks etyczny
psychologia międzykulturowa
trening asertywności
indywidualizm
Opis:
Punktem wyjścia dla sformułowanych uwag w moim wystąpieniu jest artykuł Katarzyny Sikory, otwierający dyskusję na tematy etyczne związane z zawodem psychologa. Sam artykuł jest, w mojej ocenie, solidnym przedstawieniem tej problematyki na łamach kodeksów zarówno międzynarodowych, jak i krajowych. Moje uwagi na tym tle dotyczą sytuacji w Polsce. Charakteryzują ją jako daleko posuniętą dezintegrację polskich psychologów, spowodowaną słabością Polskiego Towarzystwa Psychologicznego (PTP) oraz nieuwzględnianiem kulturowego zakotwiczenia większości oddziaływań stosowanych w pracy psychologów. Ta druga uwaga dotyczy zarówno nieuwzględniania kulturowej odmienności odbiorców, jak i kulturowego zakotwiczenia importowanych do kraju produktów.
Źródło:
Roczniki Psychologiczne; 2013, 16, 4; 617-623
1507-7888
Pojawia się w:
Roczniki Psychologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od bluźnierstwa do przestępstwa, czyli co tak naprawdę chroni państwo: Boga czy uczucia religijne? – studium historyczno-prawne
From Blasphemy to Offence, or What does the State Really Protect: God or Religious Feelings? – a Historical and Legal Study
Autorzy:
Wasil, Wioleta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1895832.pdf
Data publikacji:
2019-10-04
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
przestępstwo
kodeks karny
bluźnierstwo
uczucia religijne
offence
Penal Code
blasphemy
religious feelings
Opis:
Przestępstwo obrazy uczuć religijnych sięga swoimi korzeniami przestępstwa bluźnierstwa przeciwko Bogu, wobec tego religijne podłoże tego przepisu jest niezaprzeczalne. Mając powyższe na względzie, należy odrzucić zarzut jakoby przestępstwo to było wyrazem świeckości państwa, a z religią, w szczególności chrześcijańską, nie miało nic wspólnego. Polska nie jest państwem wyznaniowym, aczkolwiek w stosunkach z religią znajduje się w relacji separacji skoordynowanej, czego znamienitym przykładem jest umieszczenie art. 196 w Kodeksie karnym.
The offence against religious feelings has its roots in the offence of blasphemy against God, hence the religious ground of that regulation is undeniable. Considering the above, the imputation that the offence in question is an expression of secularity of the state and that it had nothing to do with religion, especially the Christian religion, should be rejected. Poland is not a confessional state, but in relations with religion it is in a relation of coordinated separation, an eminent example of which is including Art. 196 in the Criminal Code.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2019, 8 (21), 1; 203-218
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Projekt Lutostańskiego a bolszewickie regulacje prawne dotyczące prawa małżeńskiego okresu międzywojennego
The Lutostański Draft Law and the Bolshevik Legislations of the Marriage Law in the Interwar Period
Autorzy:
Dworas-Kulik, Judyta
Moriak-Protopopowa, Khrystyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1896264.pdf
Data publikacji:
2020-09-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo małżeńskie
kodeks Lutostańskiego
ustawodawstwo bolszewickie
rozwód
marriage law
Lutostan code
Bolshevik legislation
divorce
Opis:
Celem artykułu jest analiza projektu prawa małżeńskiego Karola Lutostańskiego z 1929 r. przeprowadzona w ujęciu porównawczym z rozwiązaniami prawnymi obowiązującymi w Rosji Radzieckiej. Zasadność uwzględnienia komparatystyki uzasadnia powoływanie się przez obóz konserwatywny II Rzeczypospolitej na zbieżność treści i założeń projektu Lutostańskiego z bolszewickim ustawodawstwem małżeńskim. Stanowisko takie bezpośrednio stało się przyczyną tego, że projekt nie uzyskał mocy obowiązującej. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują na istnienie istotnych rozbieżności tak w samych założeniach proponowanej regulacji, jak i w zredagowanych w niej przepisach kształtujących model małżeństwa i rodziny, a w konsekwencji państwa. W odróżnieniu od prawa obowiązującego w Rosji, polski projekt w zamierzeniu faktycznie chronił instytucje małżeństwa i rodziny.
The aim of this paper is to analyze of the project marriage law by Karol Lutostanski from 1929, which was carried out in a comparative perspective with legal solutions in force in Soviet Russia. The legitimacy of considering comparative studies justifies the reference by the conservative camp of the Second Republic of Poland to the convergence of the content and assumptions of Lutostański’s project with Bolshevik marriage legislation. Such a position was a directly reason why the draft did not become effective. The results of the study indicate that there are significant discrepancies, both in the assumption of the proposed regulation and in the edited articles which are shaping the model of marriage and family, and in consequence the state. In contrast to marriage law in Russia, the Polish project in fact aimed to protect the institution of marriage and family.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2020, 9, 1; 193-206
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Matrimonium per procura w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 i 1983 roku – zarys prawnoporównawczy
Matrimonium per procura in the 1917 and 1983 Codes of Canon Law – a Comparative Outline
Autorzy:
Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900602.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1917 roku
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku
prawo kościelne
zawarcie małżeństwa
pełnomocnictwo
1917 Code of Canon Law
1983 Code of Canon Law
Church law
contracting marriage
power of attorney
Opis:
W Kościele katolickim zgoda małżeńska będąc aktem woli, przez który mężczyzna i kobieta w nieodwołalnym przymierzu wzajemnie się sobie oddają i przyjmują w celu stworzenia małżeństwa dla swej ważności musi być wyrażona w formie kanonicznej i w sposób prawidłowy. Zgoda ta jest wyrażana przez nupturientów w tym samym czasie i miejscu i co do zasady wyrażana jest przez osoby zawierające związek małżeński osobiście. Jak pokazuje jednak historia, ceremonii zawierania małżeństwa nieomal „od zawsze” towarzyszy instytucja pełnomocnika. Zawieranie małżeństwa pomiędzy nieobecnymi (inter absentes), tj. pomiędzy nupturientami, którzy z jakichś względów nie mogli osobiście uczestniczyć w ceremonii zaślubin, ma wielowiekową tradycję, choć w różnych społeczeństwach i religiach formuła ta spotykała się z różnym przyjęciem i na przestrzeni dziejów podlegała rozmaitym modyfikacjom. W Kościele łacińskim matrimonium per procura skodyfikowane zostało w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r., a następnie w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r.
Being an act of will through which a man and a woman offer themselves to each other and accept each other to make an irrevocable union, the marriage consent in the Catholic Church has to be expressed in a canonical form and in a proper manner. Such a consent is expressed by both nupturients at the same time and place and – in principle – expressed personally by the two people entering the matrimony. However, as history shows, marriage vows have been made by proxy “since forever”. Contracting a marriage between two absent people (inter absentes), i.e. between prospective spouses who – for some reason – could not take part in the ceremony in person – has a long tradition, although its reception has varied from one society and religion to another and has undergone various modifications over time. In the Catholic Church, matrimonium per procura was codified by the 1917 Code of Canon Law and then in the 1983 Code of Canon Law.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2018, 7, 2; 153-171
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Odpowiedzialność prawnokanoniczna lekarza za realizację obowiązków ustawowych zawartych w art. 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty
Canonical-legislative responsibility of the physician for the implementation of the statutory obligations contained in article 39 of the act on professions of doctor and dentist
Autorzy:
Czelny, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806882.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo wyznaniowe
klauzula sumienia
Kodeks Prawa Kanonicznego
religious rights
conscience clause
Code of the Canon Law
Opis:
Art. 39 ustawy z dnia 5.12.1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty stanowi, że lekarz może powstrzymać się od wykonywania świadczeń zdrowotnych niezgodnych z jego sumieniem, z zastrzeżeniem art. 30, z tym, że winien obligatoryjnie udzielić informacji o możliwości dokonania tego świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym oraz uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej. Lekarz wykonujący swój zawód na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby ma ponadto obowiązek uprzedniego powiadomienia na piśmie przełożonego. Lekarz nie może skorzystać z realizacji powyższej normy prawnej, jeśli zwłoka w udzieleniu pomocy lekarskiej mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki (zob. art. 30 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty). Zgodnie z powyższym, lekarze mogą odmówić wykonania świadczeń medycznych niezgodnych z ich właściwie uformowanym sumieniem lekarskim, powołując się na ich przekonania religijne lub moralne. Konstrukcję taką określa się mianem klauzuli sumienia, która pozostaje w sprzeczności z obowiązkiem wymienionym w art. 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty – udzielenie informacji o możliwości dokonania takiego świadczenia u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym. W niniejszym artykule podęto próbę odpowiedzi na pytanie: jaka jest odpowiedzialność prawnokanoniczna lekarza za realizację obowiązków ustawowych zawartych w art. 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty? Czy lekarz zaciąga jakąkolwiek sankcję prawnokanoaniczną, a jeśli tak to jaką za odmowę świadczeń niezgodnych z jego właściwie uformowanym sumieniem przy jednoczesnym zachowaniu spoczywających na nim ustawowych obowiązków? Czy ustawowe obowiązki z art. 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty noszą znamię współuczestnictwa wobec niedozwolonych moralnie zabiegów medycznych? Rozważania ograniczono do problemowego na gruncie prawa kanonicznego jednego z obowiązków wymienionych w art. 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty – obowiązku informacyjnego, polegającego na odmowie wykonania świadczenia niezgodnego z sumieniem lekarza (klauzula sumienia) przy jednoczesnym poinformowaniu pacjenta o wykonaniu tego świadczenia u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym. Obciążenie lekarza obowiązkiem wskazania realnych możliwości uzyskania świadczenia u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym nie wydaje się właściwe. Powyższa myśl została potwierdzona przez Zespołu ekspertów Konferencji Episkopatu Polski ds. bioetycznych w sprawie klauzuli sumienia z dnia 14 lutego 2014 r., który stoi na stanowisku, że „do zaprzeczenia istocie klauzuli sumienia prowadziłaby sytuacja, gdyby lekarz odmawiając wykonania świadczenia zdrowotnego ze względu na obiekcję sumienia, był zobowiązany do zapewnienia realizacji tego świadczenia przez innego, konkretnie wskazanego lekarza lub podmiotu leczniczego, gdzie takie świadczenie jest wykonywane. Podobny wymóg w zasadzie zmuszałby lekarza do aktywnego poszukiwania miejsca, gdzie pacjent będzie realizować świadczenie. Nie wolno warunkować korzystania z klauzuli sumienia tym, czy lekarz podejmując decyzję o odmowie udzielenia świadczenia zapewni jego realizację przez inną osobę lub podmiot” (pkt 12). Od strony moralnej obowiązek informacyjny zawarty w art. 39 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty powoduje w rzeczywistości „złamanie” sprzeciwu sumienia, zmuszając do pośredniego udziału w niezaakceptowanej procedurze, np. w przerwaniu ciąży. Realizacja tego obowiązku przez lekarza jest czynem radykalnie złym i na forum internum jest grzechem. Zaś, od strony prawnej nie możemy jednoznacznie stwierdzić, czy lekarz realizując powyższy obowiązek informacyjny zaciąga karę kanoniczną ekskomuniki latae sententiae na mocy kan. 1398 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. W tej kwestii należałoby rozpatrywać każdy przypadek z osobna.
Article 39 of the Law of 5.12.1996 on the professions of doctor and dentist is that your doctor may refrain from performing health provisons being at odds with his conscience, subject to art. 30, he must obligatorily provide information on the possibility of this benefit from another physician or medicinal entity and justify and record this fact in the medical records. A doctor performing profession on the basis of his employment or in the service has a duty to inform the supervisor before-hand. The doctor can not take advantage of the implementation of the above legal standards, if the delay in giving medical aid could lead to danger of loss of life, serious injury or serious health disorder, and in other cases of urgency (see Art. 30 of the Act on professions of doctor and dentist). Accordingly, doctors can refuse to perform medical services incosistent with their  formed medical conscience, referring to their religious and moral beliefs. The structure is called the conscience clause, which is in contradiction with the obligation referred to in Art. 39 of the Act on professions of doctor and dentist – for information on the possibility of such benefit from another physician or other medical entity. In this article, the attempt has been taken to answer the question: what is the physician’s canonicallegislative responsibility for implementation of statutory obligations contained in Art. 39 of the Act on professions of doctor and dentist? Does the physician apply any canonical-legislative penalty, and if so, what’s the refusal of benefits incompatible with his properly formed conscience while having statutory responsibilities? Are the statutory obligations of Art. 39 of the Act on professions of doctor and dentist inconsistent with  morally unacceptable medical treatment?   Considerations are limited to the problem on the basis of canon law, one of the obligations set out in Art. 39 of the Act on professions of doctor and dentist – obligation to provide information involving the refusal of a provision contrary to the conscience of the doctor (the conscience clause), at the same time informing the patient about the implementation of this provision from another physician or other therapeutic entity. Making the doctor liable to the duty to indicate the real possibilities to get health provisions from other doctor or a medical representative seems to be appropriate. The above-mentioned idea has been confirmed by the bioethics experts of the Polish Episcopate on the issue of conscience clause from 14 February 2014 which states: “to deny conscience clause would lead the situation, if the doctor refusing to comply with health benefits due to objection of con-science, was required to ensure the implementation of this provision by another, specifically designated medical or therapeutic entity where such provision is made. A similar requirement would force the physician to actively seek a place where the patient will realize the benefit. The use of the conscience clause cannot be conditioned, whether the doctor making the decision to refuse the pro-vision will ensure its implementation by another person or entity” (point 12). From the moral point of view, the obligation to provide information contained in Art. 39 of the Act on professions of doctor and dentist will actually “break” conscientious objection, forcing the indirect participation in unaccepted procedures, such as abortion. The implementation of this obligation by the doctor is an act radically wrong and the forum internum is a sin. And, from the legal side, we can not unambiguously determine whether the doctor carrying out the above information obligation incurs the penalty of excommunication latae sententiae on the basis of canon 1398 Code of the Canon Law of 1983. Therefore, every case should be examined individually.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2014, 24, 3; 79-98
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy można sprzedawać rzeczy święte?
Can Sacred Object be Sold?
Est-ce que l’on peut vendre des choses sacrées?
Autorzy:
Jakubiak, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1891693.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
alienacja
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.
profanacja
nadużycie
alienation
Code of Canon Law of 1983
profanation
misuse
Opis:
Code of the Canon Law does not forbid selling sacred objects. The only exception is the sale of relics. In case of selling or passing the sacred object to another person one should take care to avoid the risk of profanation or misuse. The best solution in case when our influence on the new owner is limited is to turn to the competent Church authority who based on canon 1212 (Code of Canon Law of 1983) will issue a decree depriving the sold object of the dedication or consecration to be used for profane use. Also in this case commentators say it should be assured that the object will be relegated to profane but not sordid use. The change of the owner should be without risk of arising astonishment or unnecessary sensation.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2014, 3 (16) nr 1; 141-151
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Les problèmes de la traduction de l’interprétation dans les textes du droit canonique
Problems of Translation and Interpretation in the Texts of Canon Law
Problemy translatorskie i interpretacyjne w tekstach prawa kanonicznego
Autorzy:
Dyjakowska, Marzena
Sitarz, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933348.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo kanoniczne
interpretacja
Kodeks Prawa Kanonicznego
język łaciński
translatoryka
canon law
interpretation of
the Code of Canon Law
Latin
translation
Opis:
Artykuł poświęcony jest zagadnieniom poprawności przekładu tekstów prawa kanonicznego z języka łacińskiego na język polski, co wiąże się z koniecznością prawidłowej interpretacji norm tego prawa. Właściwą problematykę poprzedzają rozważania o roli języka łacińskiego w Kościele katolickim i o odchodzeniu od tego języka m.in. w liturgii na rzecz języków narodowych po Soborze Watykańskim II, mimo że dokumenty takie jak wydana na krótko przed rozpoczęciem Soboru Watykańskiego II Konstytucja apostolska Jana XXIII Veterum sapientia oraz soborowa konstytucja o liturgii Sacrosanctum Concilium nakazywały zachowanie łaciny w liturgii. Konieczność posługiwania się językiem łacińskim była też podkreślana w wielu wypowiedziach Magisterium Kościoła. Przekład tekstów łacińskich na języki narodowe uregulowała instrukcja z 1969 r. De interpretatione textuum liturgicorum, której zasady odnieść można w dużej mierze również do tekstów z zakresu prawa kanonicznego (zwłaszcza punkty 19-33, 57). Problemy translatorskie omówiono na przykładzie tłumaczenia terminu iterum w polskiej wersji Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r., gdyż z tym właśnie terminem związana była wątpliwość interpretacyjna kan. 917. Wątpliwość ta stała się punktem wyjścia do rozważań na temat metod interpretacji norm prawa kanonicznego, a szczególną uwagę zwrócono na interpretację językową. Omówiono także interpretacyjną działalność Papieskiej Rady do Spraw Tekstów Prawnych.
Article is devoted to issues of accuracy of the translation of texts of canon law from Latin into Polish, which involves the proper interpretation of the norms of this law. Correct the problems precede the discussion of the role of Latin in the Catholic Church and moving away from that language, among others. in the liturgy for the vernacular after Vatican II, even though such documents, as published in the Council shortly before the start of the Apostolic Constitution of John XXIII Veterum sapientia and conciliar Constitution on the Sacred Liturgy Sacrosanctum Concilium dictated the behavior of Latin in the liturgy. The need to use the Latin language was also emphasized in many statements of the Magisterium of the Church. Translation into national languages of Latin instruction has paid the 1969 De interpretatione textuum liturgicorum whose rules refer to a large extent also to the texts of canon law (in particular sections 19-33, 57). Translation problems are discussed on the example of translating the term iterum in the Polish version of the Code of Canon Law of 1983, because of this particular term was associated interpretative doubt can. 917th Doubt has become the starting point for consideration on how to interpret norms of canon law, and particular attention was paid to the interpretation of the language. Also discussed the interpretive activities of the Pontifical Council for Legislative Texts.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 8; 23-51
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polowania duchownych w świetle średniowiecznych ksiąg pokutnych
Hunting Practised by the Clergy in the Light of the Medieval Handbooks of Penance
Autorzy:
Story, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1797720.pdf
Data publikacji:
2021-07-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pokuta
księga pokutna
polowanie
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.
penance
handbook of penance
the 1983 Code of the Canon Law
Opis:
Księgi pokutne, które powstały w epoce późnej starożytności chrześcijańskiej i wczesnego średniowiecza są świadectwem kształtowania się praktyki pokutnej w Kościele. Miały one służyć pomocą spowiednikom, zwłaszcza w zakresie ujednolicenia nakładania pokuty. Celem artykułu, jest udzielenie odpowiedzi, patrząc przez pryzmat ksiąg pokutnych, czy postawa Kościoła wobec łowiectwa była zawsze pozytywna, a zwłaszcza czy w taki sam sposób traktowano osoby świeckie, jak i duchowne? Analiza penitencjałów ukazuje, że w średniowieczu osoby duchowne zarówno diakonii, prezbiterzy, a według niektórych ksiąg pokutnych także i biskupi nie powinni brać udziału w polowaniach, zwłaszcza w celach rozrywkowych. Nie znajdujemy natomiast tekstów, które świadczyłyby o tym, że osoby świeckie nie mogą lub nie powinny brać udziału w polowaniach. Z przedmiotowych ksiąg wynika również, że pokuta za udział w polowaniach dla duchownych była surowa, jeśli porównamy ją do innych pokut, wymierzanych za poważne przewinienia. Obowiązujący Kodeks Prawa Kanonicznego nie przewiduje zakazu, aby duchowni nie mogli brać udziału w polowaniach, czy też otaczać troską myśliwych.
The handbooks of penance written during the Late Ancient Christianity and the Early Middle Ages are the evidence of the formation of the penitential practices in the Church. They were meant to help confessors, especially in regard to the unification of how penance was imposed. This article aims to answer the question of whether, in the light of the handbooks of penance, the stance of the Church towards hunting was always positive, and whether the laity were treated in the same way as the clergy. The analysis of the handbooks of penance reveals that in the Middle Ages the members of the clergy, both deacons and priests, and, according to some sources, also bishops, were not supposed to take part in hunting, especially for entertainment. However, we do not find texts which suggest that laymen would not participate or were not allowed to participate in hunting. The said handbooks also indicate that penance for the clergy for participating in hunting activities was severe in comparison to the one imposed for serious wrongdoings. Today, the Code of the Canon Law does not prohibit clergymen from hunting or showing care towards hunters.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2021, 10, 1; 239-251
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wybrane zagadnienia etyki zawodowej socjologa
Selected Problems of Professional Ethics in Sociology
Autorzy:
Jedynak, Witold
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1833101.pdf
Data publikacji:
2020-05-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nauki społeczne
socjolog
badania empiryczne
etyka zawodowa
kodeks etyczny socjologa
social sciences
sociologist
empirical research
professional ethics
code of professional ethics for sociologists
Opis:
Skodyfikowana etyka zawodu socjologa jest próbą określenia norm moralnych działalności zawodowej, które wynikają z etyki ogólnej i są jej uszczegółowieniem. Odnosząc się do konkretnych, wzorcowych sytuacji, daje podstawy do określenia reguł funkcjonowania socjologa w sytuacji wynikającej z jego roli zawodowej. Pokazuje, jak socjolog ma się zachowywać, a jak nie powinien postępować. Ustalenie norm etyki zawodowej socjologa nie tylko jest podyktowane troską o dobro przedstawicieli tego zawodu, ale i ma na celu dobro społeczeństwa, które przez socjologów jest badane, a także korzysta z wyników ich badań. Społeczeństwo oczekuje od socjologów, by posiadali wysokie kwalifikacje zawodowe, stale doskonalili własne umiejętności i podnosili poziom fachowej wiedzy, a także zachowywali wysokie standardy etyczne. Jedynie solidne badania realizowane przez uczciwych socjologów będą zasługiwały na uznanie, a jeśli ich opinie będą bezstronne, zostaną przez społeczeństwo przyjęte i pozytywnie ocenione.
The code of professional ethics for sociologists attempts to define moral standards of sociologists’ professional activity, derived from general ethics being particularized. Professional ethics in sociology, through reference to specific model situations, gives the grounds for establishing rules of sociologists professional functioning. It indicates how a sociologist should and should not act. Observing moral standards is an expression of care not only for sociologists’ common good, but also for the society’s common good, as the society is examined by sociologists, and uses and benefits from the research results. The society expects that sociologists will be highly qualified, will perfect their skills and improve their expertise as well as keep high ethical standards. Only solid research conducted by reliable sociologists deserves to be acknowledged, and if sociologists' opinions are unbiased, they will be accepted and positively appraised.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2014, 42, 2; 161-181
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Sakrament kapłaństwa” czy „sakrament święceń” – kwestia jedynie terminologiczna? (problem w ujęciu uchwał soborowych, Kodeksów prawa kanonicznego i katechizmów rzymskich)
The “Sacrament of Priesthood” or “Holy Orders” – a Merely Terminological Question? (the Problem in Terms of Conciliar Resolutions, Codes of Canon Law and Roman Catechisms)
Autorzy:
Janczewski, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233973.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sakrament święceń
sakrament kapłaństwa
stopnie święceń
Kodeks prawa kanonicznego
katechizm rzymski
sacrament
priesthood
holy orders
degrees of ordination
Code of Canon Law
Roman catechism
Opis:
Dokumenty Kościoła katolickiego w odniesieniu do szóstego sakramentu posługują się terminem „sakrament święceń”. Tymczasem w wielu polskich tłumaczeniach takich dokumentów, w starszych podręcznikach, a nawet wypowiedziach hierarchów kościelnych pojawia się termin „sakrament kapłaństwa”. Niniejsze opracowanie stara się odpowiedzieć na pytanie, czy te dwa terminy mogą być używane zamiennie, czy też zamienne ich stosowanie łączy się z poważnym problemem umiejscowienia poszczególnych stopni święceń we właściwej optyce teologiczno-kanonistycznej.
The documents of the Catholic Church use the term „sacrament of Holy Orders” in relation to the sixth sacrament. Meanwhile, in many Polish translations of such documents, in older textbooks and even in the statements of church hierarchs, the term „sacrament of Holy Orders” appears. This study seeks to answer the question whether these two terms can be used interchangeably, or whether their interchangeable use is connected with the serious problem of locating the various degrees of ordination in the proper theological-canonical perspective.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2022, 11, 2; 63-77
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potrzeba erygowania stałych organów mediacyjnych w polskim prawie partykularnym
The Need to Establish the Permanent Mediation Organs in Polish Particular Law
Autorzy:
Romanko, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010872.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
konferencja biskupów
biskup diecezjalny
kompetencje mediacyjne
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku
bishop’s conference
diocesan bishop
mediation competences
1983 Code of Canon Law
Opis:
Ustawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. stanowi, że konferencja biskupów albo biskup diecezjalny mogą erygować radę lub urząd wyposażony w kompetencje mediacyjne (kan. 1733 § 2). Organ mediacyjny zwłaszcza wówczas powinien działać, gdy ktoś prosi o odwołanie dekretu zgodnie z kan. 1734. Ponadto, jeżeli przeciwko dekretowi jest wniesiony rekurs, sam przełożony, który ma rozpatrzyć rekurs, powinien zachęcić wnoszącego rekurs i autora dekretu, do szukania tego rodzaju rozwiązania, ilekroć dostrzega nadzieję na dobry wynik (kan. 1733 § 3). W związku z tym, że polski ustawodawca partykularny nie utworzył stałych organów mediacyjnych, można skorzystać z ustawodawstwa partykularnego innych państw. Dlatego też Autor w artykule analizuje organy pojednawcze funkcjonujące w innych państwach i uzasadnia potrzebę ich erygowania w Kościołach partykularnych w Polsce.
The legislator in the 1983 Code of Canon Law states that the conference of bishops or the diocesan bishop can establish a council or office with mediation competences (can. 1733 § 2). The mediation organ is especially to be of assistance when the revocation of a decree has been requested according to can. 1734. Furthermore, if recourse has been proposed against a decree, however, the superior who deals with the recourse is to urge the person making recourse and the author of the decree to seek a solution of this kind whenever he sees hope of a favorable outcome (can. 1733 § 3). Due to the fact that the Polish particular legislator did not establish permanent mediation organs, it might be necessary to use the particular legislation of other states. Therefore, the Author in the article analyzes the conciliation organs functioning in other countries and justifies the need to establish them in the particular Churches in Poland.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 93-106
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sakramenty święceń i małżeństwa według motu proprio Omnium in mentem Benedykta XVI
Sacraments of Holy Orders and Matrimony by the motu proprio Omnium in mentem written by Benedict XVI
Les sacrements de l’ordre et le mariage selon motu proprio Omnium in mente de Benoît XVI
Autorzy:
Wojnarowicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1891687.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r.
prawo kanoniczne
nowelizacja
kanony
diakonat
apostazja
Code of Canon Law of 1983
canon law
amendment
canons
diaconate
apostasy
Opis:
This article presents a document issued in the form of the Apostolic Letter motu proprio by Pope Benedict XVI on October 26, 2009 and entitled Omnium in mentem. This document is vital to the canon law, because it is changing the contents of up to five articles of the Code of Canon Law. It is the second after the John Paul II’s 1998 motu proprio Ad Tuendam Fidem amendment to the Code. It relates to two areas – the sacrament of Holy Orders and the sacrament of Marriage. Changes made in the canons on the sacrament of Holy Orders (canons 1008, 1009) are amended dogmatic. They illuminate the difference between the common priesthood of the faithful and the ministerial priesthood, as well as organize the three-level hierarchy of the ministerial priesthood, stressing that the diaconate is not (as opposed to the episcopacy and the presbyterate) representation of Christ, the Head of the Church, but has its own ministerial appointment. The change in the law of marriage, in the canons of 1086, 1117 and 1124, involves the removal of these wordings, talking about “a person who is not by a formal act seceded from the Church”. This change is of practical significance, since putting it avoids the problems of interpretation and abuse laws.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2014, 3 (16) nr 1; 109-121
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Civil law contracts at school – an outline
Umowy cywilno-prawne w szkole – zarys
Autorzy:
Balicki, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38695754.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo cywilne
kodeks cywilny
umowy
umowy nazwane
umowy nienazwane
Karta Nauczyciela
zatrudnienie
szkoła
civil law
civil code
contracts
nominate contracts
innominate contracts
Teachers’ Charter
employment
school
Opis:
Artykuł dotyczy różnych umów cywilno-prawnych i stosunków pracy, które można zawierać w polskich szkołach. Autor wskazuje na regulacje Karty Nauczyciela i inne przepisy prawne, które odnoszą się do tego problemu. W artykule są zarysowane także kompetencje dyrektora szkoły. Podmioty uprawnione do zawierania umów w imieniu szkoły to głównie ciała zarządzające daną szkołą, ale w praktyce szkolnej to właśnie dyrektor szkoły jest upoważniony do zawierania takich umów.
The article concerns various civil law contracts and employment relationships that can be concluded in Polish schools. The author points to the regulations of the Teachers’ Charter and other legal acts that refer to this matter. The competences of a school head are also outlined in the article. Subjects authorised to enter into contracts on behalf of schools are mainly school running bodies but in real life school circumstances, it is the school head that is authorised to enter into such contracts.
Źródło:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2014-2015, 10-11, 1; 61-75
1896-6365
Pojawia się w:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Expediting Human Dignity in Social Work Practices
Ludzka godność w praktyce pracy społecznej
Autorzy:
Szot, Leon
Kalinowski, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035276.pdf
Data publikacji:
2019-07-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
praca społeczna
godność człowieka
praktyka pracy socjalnej
pracownik socjalny
kodeks etyki pracy socjalnej
social work
human dignity
social work practice
social worker
social work code of ethics
Opis:
The authors explore the complexities of human dignity, analyze human dignity as a concept and its position within the framework of today's social work practices. In this regard, the authors ponder upon diverse understanding of human dignity, including human dignity as a socio-legal value and its importance to social work in general and to other principal values relevant for social work. They examine the evolution of social work approaches towards human dignity while focusing on social work related international organizations and their national members' and partners' work to promote and uphold human dignity in delivery processes of social services.
Autorzy dokonują analizy złożoności zagadnienia godności ludzkiej oraz godności ludzkiej jako koncepcji oraz jej umiejscowienia w ramach dzisiejszych form i praktyk pracy społecznej. W związku z tym autorzy rozważają tematykę pojmowania godności ludzkiej, w tym godności ludzkiej jako wartości społeczno-prawnej, jej istotności dla pracy społecznej w ogóle oraz z racji podstawowych wartości relewantnych dla pracy społecznej. Autorzy egzaminują ewolucję podejść pracy społecznej wobec godności ludzkiej koncentrując się na działalności organizacji międzynarodowych, ich członków stowarzyszonych i partnerów związanych z pracą społeczną, których zadaniem jest m.in. promować oraz dbać o przestrzeganie wartości godności ludzkiej w dostarczaniu codziennych praktyk i usług pracy społecznej.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 1; 29-46
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 23

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies