Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Jinping" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
The Importance of Hong Kong in the Political and Economic Strategy of the Chinese Communist Authorities under Xi Jinping
Znaczenie Hongkongu w strategii polityczno-gospodarczej chińskich władz komunistycznych za Xi Jinpinga
Autorzy:
Bielicki, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45676868.pdf
Data publikacji:
2021-12-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chiny
Hong Kong
Pekin
Xi Jinping
USA
strategia
China
Beijing
strategy
Opis:
The aim of the article is to present and analyse the importance of Hong Kong in the political and economic strategy of the communist authorities in China under Xi Jinping. I am going to try to answer the question of whether China’s policy towards the Special Autonomous District has changed after the President of China came to power. I have decided to present this topic as a result of the discussions in the discourse on the future of Hong Kong in the era of Chinese expansionist policy. In the text, I analysed the main determinants of the relationship of both entities and the increasingly frequent attempts to undermine the autonomy that Hong Kong has enjoyed for over 20 years. During Xi Jinping’s rule, the new secretary general of the Central Committee of the Communist Party of China, aims to accelerate the process of unifying this area with mainland China, recognizing it as the first stage in gaining China’s position as a global superpower. The main thesis of the article assumes that from the beginning of Xi’s rule in power, the Chinese communists recognized Hong Kong as one of the most important problems in Beijing’s political strategy. Therefore, they took specific steps to strengthen control over the province. The authorities in Beijing believe that only strict control over the Hong Kong people will enable a strong influence for China in international events, strengthening its position in the time of a possible confrontation with the United States. The main research paradigm used in the text is the system analysis method.
Celem artykułu jest przedstawienie i analiza znaczenia Hongkongu w strategii politycznej i ekonomicznej władz komunistycznych w Chinach za rządów Xi Jinpinga. Zamierzam spróbować odpowiedzieć na pytanie, czy polityka Chin wobec Specjalnego Okręgu Autonomicznego uległa zmianom po objęciu władzy przez prezydenta Chin. Niniejszy temat zdecydowałem się przybliżyć na skutek obecnych w dyskursie dyskusji odnośnie przyszłości Hongkongu w dobie ekspansywnej polityki chińskiej. W tekście przeanalizowałem główne determinanty, przedstawiające stosunki obu podmiotów i coraz częściej pojawiające się próby podważenia autonomii, którą cieszył się Hongkong przez ponad dwadzieścia lat. Xi Jinping, nowy sekretarz generalny Komitetu Centralnego Komunistycznej Partii Chin, w okresie rządów dąży on do przyspieszenia procesu unifikacji tego obszaru z Chinami kontynentalnymi, uznając to za pierwszy etap uzyskania pozycji Chin jako globalnego supermocarstwa. Główna teza artykułu zakłada, że od początku sprawowania władzy przez Xi chińscy komuniści uznali Hongkong za jeden z najważniejszych problemów w strategii politycznej Pekinu. Dlatego podjęli oni konkretne kroki na rzecz wzmocnienia kontroli nad prowincją. Władze w Pekinie uważają, że jedynie ścisła kontrola nad Hongkończykami umożliwi silny wpływ Chin na wydarzenia międzynarodowe, wzmacniając swoją pozycję w dobie ewentualnej konfrontacji ze Stanami Zjednoczonymi. Głównym paradygmatem badawczym, zastosowanym w tekście, jest metoda analizy systemowej.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 9; 111-139
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
System władzy w ChRL w okresie reform: Ewolucja, wyzwania, sprzeczności. Część II: lata 2012-2020
The Evolution of China’s Political System in the Reform and Opening-Up Era: Structures, Processes and Challenges. Part II 2012-2020
Autorzy:
Pawłowski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/45676664.pdf
Data publikacji:
2021-12-03
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Xi Jinping
kolektywne kierownictwo
konsolidacja władzy
grupy interesu
kampania antykorupcyjna
instytucje doradcze
collective leadership
consolidation of power
interest groups
anti-corruption campaign
advisory institutions
Opis:
Niniejszy tekst stanowi analizę przemian w strukturach władzy w ChRL oraz ewolucji modelu rządów w tym kraju, jakie nastąpiły po XVIII zjeździe Komunistycznej Partii Chin, to jest po objęciu przez Xi Jinpinga stanowiska sekretarza generalnego partii. Zauważalny już w okresie rządów Hu Jintao kryzys modelu „kolektywnego kierownictwa” przyczynił się do tego, że po 2012 r. rozpoczęło się konsolidowanie władzy oraz kompetencji w ręku niewielkiej liczby instancji partyjnych, nad którymi bezpośredni nadzór objął Xi Jinping. Celem tego działania było odzyskanie przez najwyższe gremia decyzyjne kontroli nad całym aparatem partyjno-państwowym a w rezultacie skuteczniejsze zarządzanie krajem i bardziej efektywna implementacja reform. Wprowadzanie przez Xi Jinpinga nowego, jednoosobowego modelu podejmowania kluczowych decyzji wiązało się także z osłabianiem czy wręcz eliminacją wpływowych grup interesu w partii i aparacie państwowym, czego przejawem stała się kampania zwalczania korupcji oraz szereg działań dyscyplinarnych zastosowanych wobec urzędników wszystkich szczebli. Okres po XVIII zjeździe KPCh to także czas formowania się nowego układu w elitach władzy. Z jednej strony znaczącą czy wręcz kluczową pozycję w procesie decyzyjnym uzyskali bliscy doradcy i stronnicy Xi Jinpinga, z drugiej – w organach władzy wyższego szczebla zaczęły kształtować się grupy i frakcje niepowiązane ściśle z jednym z poprzednich przywódców, lecz oparte na wspólnej tożsamości zawodowej, branżowej, pokoleniowej oraz na określonych wizjach drogi dalszego rozwoju, jaką Chiny winny podążać. Ostatnia dekada to ponadto okres wyraźnego wzrostu znaczenia instytucji doradczych i gremiów eksperckich w zakresie planowania polityki.
This paper analyses key developments within the PRC power structure and the Party’s leadership since the 18th Party Congress in the year 2012. The so-called “collective leadership”, which was the main decision-making mechanism in China during the 2000s, proved to be ineffective in terms of governing the country and managing intra-party affairs. With Xi Jinping’s rise to power after the 18th Party Congress, the governing apparatus has undergone a centralisation of power which has resulted in a significant shift in authority, from the main Party factions and government institutions to bodies under the direct supervision of the Secretary General. Xi Jinping’s main objective was the streamlining of the decision-making process and making the implementation of reforms more effective. Introducing such a governing model, significantly different from the well-established, since the 90s, “collective leadership”, began to be perceived as “one-man rule” and was followed by severe disciplinary measures, such as an anticorruption campaign, aimed at the weakening of influential factions and interest groups within the Party and government institutions. The last decade has also witnessed the formation of new groups in China’s ruling elite. Apart from the all-powerful Xi Jinping and his inner-circle of aides and political protégés, some new factions have emerged, being mainly associated with a certain view of China’s future development model (liberals, leftists, China-model advocates, intra-party reformers, etc.). The period since the 18th Party Congress has experienced a significant increase in the role of think-tanks, research bodies and experts in top-level policy planning.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 9; 91-110
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Współczesna polityka Chin wobec religii
Contemporary Chinese Policy Concerning Religion
Autorzy:
Religa, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791130.pdf
Data publikacji:
2020-10-08
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
religia w Chinach
sinizacja religii
teoria religii o cechach chińskich
Xi Jinping
Chińska polityka religijna
religia i polityka w Chinach
religion in China
sinicization of religion
theory of religion with Chinese characteristics
Chinese policy on religion
religion and politics in China
Opis:
Ostatnie czterdzieści lat reform i otwarcia w Chinach przyniosło wiele zmian i poprawek w polityce państwa chińskiego wobec religii. Została ona włączona do ogólnej polityki państwa i uznana za ważną część pracy partii. Podstawą teoretyczną państwowej polityki religijnej jest „Teoria religii o cechach chińskich”. W 2015 r. Xi Jinping po raz pierwszy stwierdził potrzebę „uporczywości w sinizacji religii”. Jego rozumienie „sinizacji” dotyczyło nie tylko religii obcych, takich jak islam czy chrześcijaństwo, ale także rdzennego daoizmu, co oznacza, że we współczesnym oficjalnym języku ChRL termin „sinizacja religii” ma nowe znaczenie, różni się od bardziej tradycyjnego rozumienia tego słowa. W rzeczywistości został przetłumaczony na publikacje w języku angielskim jako „chińskie wyznanie religii”; jeszcze bardziej stosownym tłumaczeniem byłaby jednak „ChRLizacja religii”, ponieważ „sinizacja” oznacza przede wszystkim posłuszeństwo zasadom KPCh i „dostosowanie się do potrzeb społeczeństwa socjalistycznego”. W tym artykule zarysowano ewolucję teorii religii z chińskimi cechami, tak jak jest ona rozumiana i prezentowana w oficjalnych publikacjach, oraz spróbowano przeanalizować zakres założonej „sinizacji religii” we współczesnych Chinach.
The last forty years of Reform and Opening Up in China have brought many changes and corrections in the policies of the Chinese state towards religion. Those policies were incorporated into the overall state policy and recognised as an important part of the Party’s work. The theoretical basis for the state religious policy is the so-called “theory of religion with Chinese characteristics”. In 2015, Xi Jinping for the first time stated the need for “persisting in the Sinicisation of religion”. His particular understanding of “Sinicisation” applies not only to the foreign religions such as Islam or Christianity, but to indigenous Daoism as well, which implies that, in the modern official parlance of the PRC, the term “Sinicisation of religion” has a new meaning, different from the more traditional understandings of the word. In fact, it has been translated in English-language publications as the “Chinafication of religion”; an even more appropriate translation, however, would be the “PRC-isation of religion”, as the afore-mentioned “Sinicisation” most of all means obedience to the CCP’s rule and “adaptation to the needs of the socialist society”. This article outlines the evolution of the theory of religion with Chinese characteristics as it is understood and presented in official publications, and attempts to analyse the scope of the prescribed “Sinicisation of religion” in modern China.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 9; 185-206
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies