Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Human Body" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Body–Soul and the Birth and Death of Man: Benedict Hesse’s Opinion in the Mediaeval Discussion
Ciało–dusza a narodziny i śmierć człowieka: opinia Benedykta Hessego w średniowiecznej dyskusji
Autorzy:
Bajor, Wanda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791223.pdf
Data publikacji:
2021-06-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
dusza
ciało ludzkie
materia
narodziny
semen
embrion
śmierć
soul
human body
matter
birth
embryo
death
Opis:
This issue was discussed with regard to chosen commentaries to Aristotle’s treatise De anima, formed in the so-called via moderna mainstream, in particular those of John Buridan, Nicole Oresme and Laurentius of Lindores. In such a context, the Cracovian commentaries referring to Parisian nominalists were presented by those of Benedict Hesse and Anonymus. The analyses carried out above allow one to ascertain that although William of Ockham’s opinion questioning the possibility of knowledge of the soul in the field of philosophy, nominalists of the late Middle Ages did not resign from speculation on the beginning (birth) and the separation (death) from the body of the soul, also the fate of the soul after death. They focused on the nature of the matter – human body (embryo, semen) and his relation with the soul (forma) – in the moment of birth. In the aspect of death 14th century scholars undertook the struggle, which was one with the justification of the psycho-physical unity of the human being existing after death solely as an immortal soul.  In both thems, they tried to find their solutions, while if they could not solve these aporeticals questions – they had the courage to admit, that is not possible by solely relying on the natural forces of reason. They had to refer to the teaching of christianity, without however falling prey to fideism. This was a methodical endeavour based on the experience that natural reason in searching for the truth is not capable of its own efforts to attain to certain concepts and might on occasion err, it is then that faith becomes its guide and supplies it with more acceptable solutions. This is the courage of one of the greatest philosophers – Plato, who said that you have to have this “great courage” to undertake only probable knowledge, when another is not possible.
Przedstawiona problematyka została omówiona na podstawie wybranych komentarzy do traktatu Arystotelesa O duszy, tworzonych w nurcie tzw. via moderna, zwłaszcza jego głównych przedsawicieli: Jana Burydana, Mikołaja Oresme i Londoriusza z Lindores. W tym kontekście powstały krakowskie komentarze m.in. Benedykta Hessego i Anonima, nawiązujące do paryskich nominalistów. Przeprowadzone analizy tekstów pozwalają stwierdzić, że mimo opinii Wilhelma Ockhama, kwestionującej możliwość filozoficznego poznania duszy, późnośredniowieczni zwolennicy nominalizmu nie rezygnowali ze spekulacji na temat początku człowieka (narodzin) i śmierci, czyli oddzielenia duszy od ciała, a także losu duszy po śmierci. Skupili się oni na naturze materii ludzkiego ciała (embrion, nasienie) i jego relacji do duszy (formy) – w momencie narodzin. W problematyce śmierci XIV-wieczni uczeni podjęli próby uzasadnienia psychofizycznej jedności istoty ludzkiej istniejącej po śmierci w postaci nieśmiertelnej duszy. Jeśli nie potrafili znaleźć zadowalającego rozwiązania tych aporetycznych kwestii, mieli odwagę przyznać, że nie jest to możliwe, polegając wyłącznie na naturalnych siłach rozumu. Wskazywali na konieczność odwołania się do wiary, nie popadając jednak w fideizm. Było to metodyczne przedsięwzięcie, oparte na doświadczeniu, że naturalny rozum ludzki w swych poszukiwaniach nie jest w stanie samodzielnie dojść do pewnych prawd i czasami może się mylić. Wówczas wiara staje się przewodnikiem i dostarcza bardziej akceptowalnych rozwiązań. To odwaga jednego z największych filozofów – Platona, który powiedział, że trzeba mieć „wielką odwagę”, aby podjąć się takich poszukiwań i przyjąć wiedzę tylko prawdopodobną, gdy wiedza pewna jest nieosiągalna.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 2; 39-63
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Machine in the Body—the Body in the Machine: Perception of the Human Body in a Post-Biological Society
Maszyna w ciele – ciało w maszynie: postrzeganie ciała ludzkiego w społeczeństwie postbiologicznym
Autorzy:
Gruchoła, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806966.pdf
Data publikacji:
2020-04-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
cyborgizacja
maszyna cybernetyczna
ciało ludzkie
społeczeństwo postbiologiczne
relacja ciało–maszyna
transgresja
transhumanizm
cyborgisation
cybernetic machine
human body
post-biological society
the body-machine relationship
transgression
transhumanism
Opis:
Celem artykułu była krytyczna analiza relacji ciało–maszyna w społeczeństwie postbiologicznym, w ujęciu Roya Ascotta z dwóch perspektyw (David Tomas): z jednej strony funkcjonowanie maszyny w ciele jako przejaw transgresji, z drugiej – funkcjonowanie ciała w maszynie jako wyzwanie transhumanizmu. Przyjęto pytanie badawcze: jaki obraz ciała proponuje i narzuca społeczeństwo postbiologiczne? Jak maszyna cybernetyczna funkcjonuje wewnątrz ciała ludzkiego oraz jak ciało funkcjonuje w maszynie? Czy podejmowane próby w ramach transhumanizmu nie zmierzają w kierunku internetu ciał? Przyjęto hipotezę, że przekraczanie kolejnych granic ciała w ramach transgresji i transhumanizmu zmienia relację ciało–maszyna. Artykuł ma charakter konceptualny oraz analityczno-opisowy. Hipoteza została potwierdzona.
The aim of the article is to provide a critical analysis of the body-machine relationship in the context of post-biological society (as viewed by Roy Ascott) from two perspectives (David Tomas): on the one hand the functioning of the machine in the body as a manifestation of transgression and on the other one—the functioning of the body in the machine as a challenge and assumption of transhumanism. The term ‘machine’ in this article is limited to the cybernetic machine. This article is limited to a critical analysis of a new type of person: a cyborg—a hybrid of a human being and a machine in a post-biological society. The following research question has been formulated: what image of the body is suggested, imposed, or maybe enforced by a post-biological society? How does the body function and influences the machine (the body inside the machine), how does the machine influence the body (the machine inside the body) and finally—how do these relationships relate to the broader social context? Are the attempts within hybridization and transhumanism not leading to the internet of bodies? Can an internet of bodies be developed just like the internet of things? The article accepts the hypothesis that crossing subsequent boundaries of the human body in a post-biological society changes the body-machine relationship. The nature of the article is analytical-descriptive and conceptual. The thesis has been confirmed.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2019, 10, 3; 27-44
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Non turbetur cor vestrum. Ojciec Fabian o „komecie” w 1665 roku na niebie lubelskim widzianej
Non turbetur cor vestrum. Father Fabian about the „comet” seen in the Lublin sky in 1665
Autorzy:
Wojciechowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1891906.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Fabian Sierakowski OP
prognostyk
kometa 1665
Lublin XVII w.
kaznodziejstwo barokowe
państwo – ludzkie ciało
prediction
comet 1665
Lublin in the 17th century
Baroque homilies
state – human body
Opis:
The article is devoted to the text of the sermon delivered by the Dominican Fabian Sierakowski on the holiday of Pentecost in Lublin on 24 May 1665; its text was published in the same year. The subject of the sermon was the appearance of a strange light over Lublin on that day, that was defined as a „comet” (a meteor shower?). The phenomenon caused an alarm in the inhabitants of the town who were convinced that the „comet” would bring some disaster to the town. In his „Prediction from the Comet” Fabian Sierakowski shows that the prodigium forecasts happy events – but in the spiritual sense. He bases his prediction on an interpretation of Chapter Two of the Acts of the Apostles (Descent of the Holy Ghost). The text is an interesting example of Baroque homilies. The author sees a parallel between the events that occurred on the day of Quinquagesima Sunday and on the feast of Pentecost in 1665. Sierakowski also refers to the situation of the Polish Republic (Jerzy Lubomirski's rebellion); among others, he presents an analogy between the state and the members of the human body.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 2; 147-167
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Body-Organism Difference as a Bridge between Particular Sciences and Philosophy in Understanding Human Person
Różnica pomiędzy ciałem a organizmem jako pomost między naukami szczegółowymi a filozofią w rozumieniu osoby ludzkiej
Autorzy:
Pańpuch, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040491.pdf
Data publikacji:
2022-03-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nauki szczegółowe
człowiek
ciało
organizm
antropologia filozoficzna
interdisciplinary sciences
human being
body
organism
philosophical anthropology
Opis:
The article copes with a plurality of sciences in general and focuses in the human-related sciences, which present different cognitive results. There is difficult to co-ordinate them because of the difference in methods, aims and formal objects of sciences, whereas the material object of various sciences - the real man exists as the only subject, with a definite and clearly determined substance. In a consequence, they produce different concepts of man. Is it possible to co-ordinate or to reconcile these various information about human being, especially these from particular sciences with the philosophical anthropology? A general understanding of the biological organism is of this kind that it is an object of science, but the notion of organism has been present in philosophy quite a long time—from the ancient times. Thus, an outline of the problem appears, namely the distinction between the organism, as an object of possible experience (fundamentally internal, but also external) and the body in the metaphysical sense, as an sub-ontic element of the human being. From the metaphysical point of view it seems (and that is my proposition or may be only a point mentioned anywhere by some authors, which I would like especially stress), that this whole—consisting of its organic parts, all unified in systemic reciprocal dependencies and various relations—is only accidental to human substance. This human substance—is a person. This specific “set of accidentals” constituting the human organism is subordinated (subjected) to the substance and exists in it and by it. Such an understanding of the organism and more precisely described distinction between it and the body can determine the field of interest of philosophy and other sciences, and simultaneously create a bridge between them. Human organism could be a good object of various research in the field of particular sciences. But the scientists should not forget about metaphysic and existential background of the human organism. From the other hand, the philosophers looking for the necessary causes of the human being have to take in consideration this necessary and specific set of accidentals (a human organism) and the particular knowledge of it provided by the scientists.
Artykuł podejmuje problematykę wielości nauk w ogóle, ze szczególnym zwróceniem uwagi na nauki o człowieku, które prezentują odmienne wyniki poznawcze. Trudno jest je skoordynować ze względu na odmienność metod, celów i przedmiotów formalnych tych nauk, podczas gdy przedmiot materialny różnych nauk – realny człowiek – istnieje jako jedyny podmiot, o określonej i wyraźnie zdeterminowanej substancji. W konsekwencji tworzą one różne koncepcje człowieka. Czy jest możliwe skoordynowanie, czy pogodzenie tych różnych informacji o człowieku, zwłaszcza pochodzących z nauk szczegółowych, z antropologią filozoficzną? Ogólne rozumienie organizmu biologicznego jest przedmiotem wielu nauk. Pojęcie organizmu jest obecne w filozofii dość długo – od czasów starożytnych. Pojawia się więc zarys problemu, a mianowicie rozróżnienie między organizmem, jako przedmiotem możliwego doświadczenia (zasadniczo wewnętrznym, ale i zewnętrznym) a ciałem w sensie metafizycznym, jako subontycznym elementem człowieka. Z metafizycznego punktu widzenia wydaje się (i to jest moja teza, a może to być tylko punkt wspomniany gdzieniegdzie przez niektórych autorów, który chciałbym szczególnie podkreślić), że owa całość – składająca się ze swych organicznych części, wszystkich zjednoczonych w systemowych wzajemnych zależnościach i rozmaitych relacjach – jest tylko przypadłościowa wobec substancji ludzkiej. Ta substancja ludzka to osoba. Ten swoisty „zespół przypadłości” tworzący ludzki organizm jest podporządkowany (poddany) substancji, istnieje w niej i przez nią. Takie rozumienie organizmu, a dokładniej rozróżnienie między nim a ciałem, może wyznaczyć pole zainteresowań filozofii i innych nauk, a zarazem stworzyć pomost między nimi. Organizm ludzki może być dobrym obiektem różnorodnych badań w zakresie nauk szczegółowych. Jednak naukowcy nie powinni zapominać o metafizycznym i egzystencjalnym podłożu ludzkiego organizmu. Z drugiej strony, filozofowie poszukujący koniecznych przyczyn bytu ludzkiego muszą brać pod uwagę ten konieczny i specyficzny zespół przypadłości (organizm ludzki) oraz szczególną wiedzę o nim dostarczaną przez przedstawicieli nauk szczegółowych.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2022, 13, 1; 41-51
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The representation of human corporeality in Peter Cavallinis paintings. The synthesis of Roman classicism and Byzantine tradition in depicting a human being
Wyobrażenie ludzkiej cielesności w malarstwie Piotra Cavalliniego. Synteza rzymskiego klasycyzmu i bizantyńskiej tradycji obrazowania ludzkiej tożsamości
Autorzy:
Mazurczak, Urszula Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1890607.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
maniera Greca
starożytne rzeźby
ciało
ludzka cielesność
indywidualny
maniera greca
ancient sculptures
body
human corporeality
individual
Opis:
Mistrz Piotr Cavallini (1240/50-1330), rzymianin z urodzenia, wychowania i artystycznej sławy, pracował w swoim mieście rodzinnym oraz w innych centrach kształtujących modele artystyczne początku XIV wieku, np. na dworze Karola II Andegaweńskiego w Neapolu. Pontyfikat papieża Bonifacego VIII i przygotowania Rzymu na Rok Jubileuszowy 1300 stały u się szczególnie istotnym impulsem odnowienia i odrodzenia sztuki w Świętym Mieście. Dzieła Piotra Cavalliniego w Rzymie syntetyzują cechy określane w historii malarstwa jako rzymski klasycyzm inspirowany głównie tradycją rzeźby i reliefu starożytnego Rzymu. Jednak Lorenzo Ghiberti wywyższył malarstwo Piotra pośród ówczesnych malarzy określając je jako maniera greca. Zatem można je porównywać z zachowanymi w tradycji rzymskiej ikonami. Maniera classica i maniera greca stanowią dwa odmienne nurty w formowaniu i ukazywaniu ludzkiej cielesności. Piotr Cavallini nawiązywał do jednej i drugiej tradycji nie kopiując ani jednej ani drugiej. Dostrzegalne są w jego malarstwie dążenia do tego, aby powiększyć przestrzeń i miejsce zdarzeń, aby stworzyć iluzję swobodnego poruszania się postaci w ukazanych zdarzeniach. Wizualizacja materialnej cielesności w naturalnym, materialnym otoczeniu architektonicznego wnętrza lub przestrzeni otwartej jest dowodem pogodzenia przez malarza tradycji łacińskiej, rzymskiej z grecką, bizantyńską. Artysta na modelach bizantynizujących twarzy wypracował iluzje nowej cielesności nasączonej emocjami, indywidualnymi oznakami fizjonomii, cechami wieku temperamentu, zaznaczając wewnętrzne, psychiczne cechy indywidualne ukazywanych postaci. Badacze malarstwa Cavalliniego wskazują na proto-renesansowe cechy, co potwierdza styl malowanej cielesności zarówno w jej materialnym odwzorowaniu, jak i w duchowych oraz psychicznych implikacjach widocznych w malarstwie freskowym, mozaikach i tablicach.
Peter Cavallini’s painting has been thoroughly studied by distinguished Italian researchers and many world experts on Italian painting. Analyses of this great artist’s style have been conducted in the context of maniera greca, which is obvious taking into consideration time and place of the development of Peter’s painting skills. Almost the same reason, that is the place of birth and the first years of education connected with Rome, became a proof for those researchers who perceived Cavallini’s creative activity as one of the earliest developed ways of the return of Proto-Renaissance to ancient traditions. It is also confirmed by the fact of Cavallini’s cooperation with a sculptor Arnolfo di Cambio and, which has been confirmed as well, by parallel to Giotto’s endeavours to create his figures as sensual, full of internal life people or groups of people arranging authentic events. All the previous research is extremely important in order to ask a question concerning the way of elaboration of a body and human corporeality by Cavallini what makes that his figures are internally filled with life and reveal their emotional and spiritual expression. Cavallini did not imitate the anatomical ideal of a body but he did not copy Byzantine figures, either. His efforts to paint the body and corporeality in its complexity of external connotations as well as internal psychological conditioning, often adequate to a situation, constitute a new pursuit which is a result of a new spirit of an epoch around the year 1300, the time when Cavallini lived, worked and achieved the graetest painting successes. In this approach towards a figure as an individually elaborated corporeality differences between Giotto and Cavallini can be observed in spite of many similar interests like, for example, in drawing three-dimensional spatial illusion, which has meticulously been studied by researchers. Research on the manner of depicting human corporeality in art has basically referred to modern art, however, there are also approaches concerning medieval art (Urszula Mazurczak, Human corporeality in medieval Italian painting, vol. I, Lublin 2012, there extensive discussion of the state of research). Cavallini’s carnality reflects human emotional states which are exposed by means of: eyes, pupils, eyelids, a mouth, lips and, finally, gestures and moulding of the whole body presented in motion. All those factors are matched by clothes whose fabric emphasises the body. In his approach to the matter of the body Cavallini was not a follower of maniera greca, however, he did not stop at ancient sculpture as the external shape of figures. Cavallini ‘fills’ his ancient statues with internal spirit, energy and life.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 29-49
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Z kręgu zagadnień ciała i cielesności w cyklach obrazowych Genesis. Na wybranych przykładach sztuki średniowiecznej
Body and Carnality in the Scene of „Genesis”. An Analysis of Selected Medieval Works of Art
Autorzy:
Mazurczak, Urszula M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1929385.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Stwórca
człowiek
ciało
cielesność
zmysły
intelekt dusza
ubiór
God the Creator
human being
body
carnality
senses
intellect
soul
apparel
Opis:
The Medieval imagery in the representations of the Genesis are profusely analysed in the literature of the subject. This is owing to the fact that the images in question cumulate a large number of interrelated religious motifs and ideas. The paramount motif is that of the Creator, whose presence was usually represented graphically by the figure of Christ with the crossnimbus. Other figures were also used as substitutes of God the Father. Figures of angels taking part in the consequent stages of creation are a frequent iconographic element, too. Irrespective of the above, the bodies and the carnality of Adam and Eve has been discussed only marginally, or completely ignored in the research on the Medieval imagery of the Genesis. Despite the common belief that Medieval art had no intense interest in the human body, the scenes depicting the creation of the human being reveal the artists' attempts to take up the theological discourse on the nature of carnality, bearing “God's image.” This paper points at a selection of patristic texts and those written by other authors who interpreted carnality in the context of the mystery of the human soul, intellect, human senses as well as the conditions relating to the sexual divide. The analysis is based on the most outstanding Medieval miniatures and reliefs that represent the relationship between the human being and the Creator in the moment of creating, first, Adam and then Eve. Special emphasis is placed on the artists' efforts to carefully represent the gestures of the Creator, which are to tell the spectator about the dignity of the human body as created by God. Also discussed are images that pinpoint the difference in the artistic positioning of the representation of God in relation to Adam and Eve. Some of the images show closeness and affinity, when God leans down towards the world in the act of creating man. In others, God sits on a globe, creating man by means of a divine gesture, but staying in a distance to His creation. A vital element in the way in which the first parents' bodies were painted was how a given artist emphasised or understated the anatomical features of Adam and Eve. Some artists even presented them as children, in an apparent need to give their own interpretation of their age. Yet another significant aspect in the analysis of how the human body was depicted is that of surroundings. The representations of the garden of Eden present nature, with special exposition of the ground on which the newly-created Adam is lying, a rock as well the trees and rivers in paradise.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 4; 5-28
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek jako stworzenie Boże w teologicznej refleksji Christosa Yannarasa
Human Being as a Creature of God in the Theological Thought of Christos Yannaras
Autorzy:
Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343333.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
antropologia prawosławna
Christos Yannaras
obraz Boży
człowiek
rozróżnienie płci
dusza
ciało
natura ludzka
Orthodox Anthropology
Image of God
Human Being
the Distinction between the Sexes
the Soul
the Body
Human Nature
Opis:
The mystery of human being as a creature of God has been explored by many generations of philosophers and theologians. This article is an attempt to analyze of the some aspects of anthropological thought of famous contemporary Greek thinker – Christos Yannaras. The starting point is a depiction of the creation of human being as an act of God. His love constitutes man as an existential event of personal communion and relationship and a partaker in the freedom of love which is true life. The second part of the article relates to the issue of God’s image in human being. The Greek Fathers interpreted the image of God in humanity trying to avoid dualistic and monistic conceptual definitions. The patristic interpretation sums up the truth of the words “in the image” in the triadic character of personal energies (mind, reason, spirit) or in the “sovereignty” and “self-‑determination” which sum up the ontological differentiation of the person with regard to nature. The distinction between the sexes, namely the differentiation of man and woman, in relation to the image of God has been examined in the third part of the article. From the biblical narrative of man’s creation follows that man should realize life as communion with the other sex and it is the way for human life to be constituted in new personal hypostases and to have dominion over the earth (Gen 1:28). The distinction of sexes does not function in man as it functions in the animals where it is exclusively subordinate to the natural necessity of propagation. The distinction of the sexes has its foundation in human nature, but it is not identical with this nature, just as it is not to be identified even with the hypostasis of man. How to understand the reality of soul from the Christian point of view? Some possible answers for this question are presented in the four part of the article. There are many meanings of the word soul in the Bible and in Christian literature. The soul it is often identified in the Old Testament with the manifestation of life on earth, while in the New Testament it appears also as a bearer of eternal life. Today what we call soul is a dynamically effected event, a complex of ceaselessly effected functions which reveal and express the living existence of man. For these functions we use various names: we speak of reason, imagination, judgment, creativity, ability to love, etc. The final part of the article shows relations between soul and body. Yannaras underlines that soul and body do not determine the mode by which the human person is, but are determined and marked as differentiations of the result of natural energy, that is of the universal-ecstatic reference of the bicomposite essence or nature. Both the body and the soul are energies of human nature. What each specific man is, this inmost I which constitutes him as an existential event, is identified neither with the body nor the soul. The distinction between soul and body refers to the semantic differentiation of the result of natural energy and does not refer to the mode by which humanity is as nature and person.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2011, 3; 49-70
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies