Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Hands" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Impositio manuum w liturgii sakramentu bierzmowania. Zarys historycznoliturgiczny
    Impositio Manuum in the Liturgy of the Sacrament of Confirmation: Historical-Liturgical Outline
    Autorzy:
    Megger, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035176.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    liturgia
    bierzmowanie
    nałożenie rąk (impositio manuum)
    liturgy
    Confirmation
    imposition (laying on) of hands (impositio manuum)
    Opis:
    Już od czasów apostolskich do istotnych obrzędów pochrzcielnych należy przede wszystkim włożenie rąk. Potwierdzają to świadectwa liturgii pierwszych wieków, łączące ten gest z przekazaniem daru Ducha Świętego. We wczesnym średniowieczu, kiedy bierzmowanie stało się niezależnym od chrztu obrzędem, impositio manuum ma coraz mniejsze znaczenie, a jego istotną rolę przejmuje namaszczenie olejem wraz z odpowiednią formułą. Po Soborze Trydenckim zostaje w pewnej mierze przypomniana i przywrócona praktyka apostolska w tym zakresie, lecz sam właściwy gest jest nadal antycypowany przez namaszczenie, któremu towarzyszy formuła. Odnowa liturgii bierzmowania po Vaticanum II dokonała rewaloryzacji włożenia rąk (w sensie extensio manuum), które jest związane z modlitwą o dar Ducha Świętego.
    Already from the Apostolic times, the important postbaptismal rituals include, above all, the imposition of hands (impositio manuum). This is confirmed by the liturgical testimonies of the first centuries, combining this gesture with the tradition of the gift of the Holy Spirit. In the early Middle Ages, when Confirmation became a rite independent of baptism, the impositio manuum was less and less important, and oil anointing, which was accompanied by the appropriate formula, took over its important role. After the Council of Trent, Apostolic practice in this regard is recalled and restored to some extent, but the actual gesture itself is still anticipated by anointing with formula. The renewal of the Confirmation liturgy after Vatican II revaluated the laying on of hands (in the sense of extensio manuum), which is associated with prayer for the gift of the Holy Spirit.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 65-77
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część II: Średniowiecze)
    Laying on Hands in the Liturgy of Ordination in the First Millennium (Part Two: Middle Ages)
    Autorzy:
    Bartocha, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035062.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-31
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nałożenie rąk
    święcenia
    Duch Święty
    biskup
    prezbiter
    diakon
    laying on hands
    ordination
    Holy Spirit
    bishop
    presbyter
    deacon
    Opis:
    Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Sięgnięcie do historii liturgii święceń pozwala udzielić odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób doszło w średniowieczu do marginalizacji i przysłonięcia gestu nałożenia rąk nowymi elementami pochodzącymi z różnych liturgii zachodnich, takimi jak namaszczenie, przekazanie szat czy uroczyste wręczenie insygniów. Autor artykułu sięga do źródeł liturgicznych (sakramentarze i Ordines Romani) i w oparciu o nie śledzi zachodzące zmiany w strukturze liturgii święceń. W liturgii rzymskiej aż do X wieku, czyli do przyjęcia przez Rzym powstałego w Moguncji w roku 950 „Pontyfikału rzymsko-germańskiego” gest nałożenia rąk i modlitwa święceń stanowiły swoisty rdzeń całej celebracji święceń. Także analiza Ordines Romani potwierdza praktykę stosowania tego liturgicznego gestu. Jednak już rzadko mówi się tam o nałożeniu rąk w sposób wyraźny. Brak wzmianki na ten temat świadczy o osłabieniu wymowy eklezjologicznej gestu nałożenia rąk.
    The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of laying on hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. Referring to the history of the liturgy of ordination allows us to answer the question of how, in the Middle Ages, the gesture of placing hands was marginalized and obscured with new elements coming from different Western liturgies, such as anointing, handing over of robes or the ceremonial handing in of the insignia. The author uses liturgical sources (sacramentaries and Ordines Romani) and on their basis he follows the transformations in the structure of the liturgy of ordination. In the Roman liturgy until the 10th century, i.e. until the acceptance by Rome of the “Roman-Germanic Pontificate,” created in Mainz in 950, the gesture of laying on hands and the prayer of ordination constituted a specific core of the whole celebration of ordination. The analysis of the Ordines Romani also confirms the practice of using this liturgical gesture. However, here it is rarely mentioned explicitly. The absence of reference to this is indicative of the weakening of the ecclesiological meaning of the gesture of laying on of hands.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 8; 5-24
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nałożenie rąk w liturgii święceń w pierwszym tysiącleciu (Część i: Starożytność chrześcijańska)
    Imposition of Hands in the Liturgy of Holy Orders in the First Millennium (Part One: Christian Antiquity)
    Autorzy:
    Bartocha, Waldemar
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035181.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nałożenie rąk
    święcenia
    Duch Święty
    biskup
    prezbiter
    diakon
    imposition (laying on) of hands
    ordination
    Holy Spirit
    bishop
    presbyter
    deacon
    Opis:
    Nałożenie rąk należy, obok modlitwy święceń, do istoty obrzędów święceń biskupa, prezbiterów i diakonów. Gest ten występuje w ścisłej korelacji z następującą po nim modlitwą święceń. Modlitwa błogosławieństwa i prośby określa jego znaczenie. Posoborowa reforma liturgiczna obrzędów święceń na nowo wyakcentowała obrzęd nałożenia rąk, przywracając mu w ten sposób pierwotne znaczenie. Celem artykułu jest ukazanie genezy i sensu teologicznego gestu nałożenia rąk, jak również jego miejsca w strukturze celebracji święceń w pierwszym tysiącleciu. Gest nałożenia rąk ma korzenie biblijne. W Nowym Testamencie nałożenie rąk na kandydata oznaczało przekazanie mu charyzmatu właściwego dla danego urzędu. W schemacie obrzędowym zawartym w Tradycji apostolskiej gestu nałożenia rąk używa się do powierzenia urzędu biskupa, prezbitera i diakona. Odgrywa on centralną rolę w dynamice celebracji święceń.
    Imposition of hands belongs to the essence of the ordination rites of bishops, presbyters and deacons, beside the ordination prayer itself. This gesture occurs in close correlation with the ordination prayer which follows it. The prayer of blessing and petition determines its meaning. The post-conciliar liturgical reform of the rites of ordination emphasized the rite of imposition of hands, thus restoring its original meaning. The aim of this article is to show the origin and theological meaning of the gesture of imposition of hands, as well as its place in the structure of ordination celebrations in the first millennium. The gesture of imposition of hands has biblical roots. In the New Testament, placing hands on a candidate meant imparting to him the charism appropriate to the office. In the ritual schema contained in the apostolic Tradition, the gesture of laying on of hands is used to entrust the office of bishop, presbyter and deacon.  It plays a central role in the dynamics of the celebration of Holy Orders.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 5-22
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nałożenie rąk w sakramencie święceń od X wieku do Vaticanum II
    The Imposition of Hands in the Sacrament of Order from the 10th Century to the Vaticanum II
    Autorzy:
    Litawa, Karol
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035177.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    nałożenie rąk (impositio manuum)
    modlitwa konsekracyjna
    sakrament święceń
    Pontyfikał
    imposition (laying on) of hands (impositio manuum)
    consecration prayer
    sacrament of Holy Orders
    Pontifical
    Opis:
    Z rytualnego i teologicznego punktu widzenia fundamentalny w sakramencie święceń gest nałożenia rąk ma bogatą i interesującą historię. Sobór Watykański II do teologicznej myśli starożytności chrześcijańskiej, traktując impositio manuum jako istotny gest wspomnianego sakramentu. Wraz z modlitwą konsekracyjną gest ten stanowi „formę” i „materię” sakramentu. W epoce feudalno-średniowiecznej, szczególnie od X wieku, rytuał był zaniedbywany i pozostawiany w cieniu w rytuale święceń. Pierwsze miejsce zajęła traditio instrumentorum, co trwało do XX wieku. Poza tymi historycznymi zmianami gest nałożenia rąk był zawsze obecny w sakramencie święceń i z tego powodu stanowi stabilny znak obecności Ducha Świętego.
    From a ritual and theological point of view, the imposition (laying on) of hands, the fundamental and essential gesture in the Sacrament of Order, has a rich and interesting history. The Second Vatican Council returned to the theological thought of Christian antiquity, treating the impositio manuum as the substantial gesture of the aforementioned sacrament. Together with the consecratory prayer this gesture constitutes the “form” and the “matter” of the sacrament. In the feudal-medieval era, especially from the 10th century, the ritual is neglected and placed in the shadow of the ordination rite. The first place took traditio instrumentorum, which lasted until the 20th century. Beyond these historical changes, the gesture of the imposition (laying on) of hands was always present within the rite of the priestly order, and for this reason, in the ordinate it is always stable sign of the presence of the Holy Spirit.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 49-64
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tożsamość prezbitera w świetle wybranych homilii Benedykta XVI (2005-2011)
    Presbyter’s Identity in the Light of Selected Homilies by Benedict XVI (2005-2011)
    Autorzy:
    Nocko, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/32069805.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sakrament święceń
    prezbiter
    nałożenie rąk
    modlitwa święceń
    konsekracja
    namaszczenie
    szaty kapłańskie
    sacrament of Orders
    priest
    imposition of hands
    prayer of ordination
    consecration
    anointing
    sacerdotal garments
    Opis:
    Nauczanie Benedykta XVI podczas udzielania święceń prezbiteratu czy innych okazji potwierdza teologiczną prawdę o centralnym miejscu gestu nałożenia rąk i modlitwy w obrzędach święceń. Papież akcentuje fakt całkowitego włączenia prezbitera w Chrystusa i Jego życie. Niesie to za sobą udział w misji, jaką Jezus powierzył apostołom. Przez sakrament święceń prezbiter zostaje namaszczony, konsekrowany, czyli ofiarowany Bogu. Wyraża się to w byciu dyspozycyjnym Bogu i Kościołowi. Prezbiter powinien aktualizować tę dyspozycyjność każdego dnia swojej posługi. W refleksji nad znaczeniem obrzędów wyjaśniających święcenia (włożenie szat kapłańskich i namaszczenie dłoni), Papież wskazuje na analogię pomiędzy sakramentem chrztu i święceń. Wyraża się to w odzianiu w szaty liturgiczne, które oznacza przyobleczenie się w Chrystusa. Jest ono także aktualizacją „tak” wypowiedzianego Zbawicielowi przez święcenia. Analiza modlitw towarzyszących niegdyś przy ubieraniu szat liturgicznych pozwala określić duchową dyscyplinę prezbitera, której zachowywanie pozwoli być autentycznym świadkiem i sługą Chrystusa. Narzędziami służby prezbitera są jego dłonie, namaszczone olejem świętego krzyżma. Ich zadaniem jest przekazywanie Boskiego dotyku. Namaszczenie sprawia, że prezbiter ma udział w namaszczeniu Chrystusa.
    The teaching of Benedict XVI during the celebration of Holy Orders or during other celebrations confirms the theological truth about the central role of laying hands and prayer in the rites of Holy Orders. The pope puts emphasis on the complete submersion of the presbyter into Christ and His life. This entails participating in the mission that Christ assigned to his disciples. Through the Sacrament of Holy Orders, the presbyter is anointed and consecrated, that is sacrificed to God. This translates onto his being at full disposal to God and the Church. The presbyter should confirm this disposal each day of his service. In his reflection on the meaning of the rites of Holy Orders (vesting and anointing of hands), the pope points out an analogy between the Sacrament of Baptism and of Holy Orders. Vesting of the new clothes is vesting of Christ. These new garments also confirm the ordinand’s saying “yes” to the Saviour through his participation in the Sacrament. The analysis of prayers that formerly accompanied the rite of vesting helps assess the spiritual discipline of the presbyter, which is needed if he is to remain an authentic witness and servant of Christ. The presbyter’s instruments of service are his hands, anointed with the oil of holy chrism. These hands are responsible for passing the Divine touch to the world. The rite of anointing makes the presbyter participate in the act of anointing of Christ.
    Źródło:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 139-149
    2082-8586
    Pojawia się w:
    Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Koncelebracja Mszy Świętej 50 lat po Sacrosanctum Concilium
    Concelebration of the Holy Mass 50 Years after Sacrosanctum Concilium
    Autorzy:
    Krakowiak, Czesław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040823.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Msza św.
    koncelebracja
    Konstytucja o liturgii
    Inter Oecumenici
    Ritus servandus
    Eucharisticum mysterium
    Mszał Piusa V
    Mszał Pawła VI
    epikleza
    włożenie rąk
    Sacramentum caritatis
    Holy Mass
    concelebration
    Constitution on Liturgy
    Pious V’s Missal
    Paul VI’s Missal
    epiclesis
    laying on of hands
    Opis:
    W Kościele obrządku łacińskiego koncelebracja Mszy św. została przywrócona przez Konstytucję Sacrosanctum Concilium (1963). Początkowo mogła być sprawowana tylko w ściśle określanych okolicznościach i pod przewodnictwem biskupa lub jego delegata. Stopniowo koncelebracja Mszy św. stawała się zwyczajną formą celebracji Eucharystii wtedy, gdy kapłani nie są zobowiązani sprawować jej dla dobra wiernych. Obrzędy Mszy św. koncelebrowanej wydane w 1965 r. jako Ritus servandus in concelebratione Missae zostały następnie włączone w 1970 r. do Missale Romanum Pawła VI. Szczegółowe przepisy koncelebry zawarte są w Ogólnym wprowadzeniu do Mszału rzymskiego (1969, 1975, 2002) oraz późniejszych dokumentach Stolicy Apostolskiej. Jeśli Mszy św. koncelebrowanej przewodniczy biskup, należy zachować normy zamieszczone w Ceremoniale liturgicznej posługi biskupów (1984, 2013). Liturgia koncelebrowanej Mszy św., w sposób dla siebie właściwy, ukazuje i buduje jedność kapłaństwa prezbiterów z biskupem i między sobą, jedność Ofiary Jezusa Chrystusa składanej Bogu na jednym ołtarzu i jedność kapłańskiego ludu Bożego, który pełni w niej różne posługi i funkcje.
    In the Latin Church concelebration of the Holy Mass was reintroduced by the Constitution Sacrosanctum Concilium (1963). At first it could only be celebrated in special circumstances and with a bishop or his delegate as the principal celebrant. Gradually concelebration of the Holy Mass was becoming the usual form of celebration of the Eucharist when priests are not obliged to celebrate it for the good of the faithful. Rites of the concelebrated Holy Mass published in 1965 as Ritus servandus in concelebratione Missae were then included in Paul VI’s Missale Romanum in 1970. Detailed concelebration regulations are contained in General Instruction of the Roman Missal (1969, 1975, 2002) and in later documents issued by the Holy See. If the concelebration of the Holy Mass is presided over by a bishop, norms should be observed  that are contained in Ceremonial of Bishops’ Liturgical Service (1984, 2013). Liturgy of the concelebrated Holy Mass, in a way typical of it, shows and builds the unity of priesthood of the presbyters with the bishop and among the presbyters themselves; the unity of the Sacrifice of Jesus Christ made to God on one altar; and the unity of the priestly God’s people that perform various services and functions in it.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 43-55
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies