Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dialectic" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Pismo/tekst a dialektyka w filozofii platońskiej
Writing/Text versus Dialectic in Platonic Philosophy
Autorzy:
Gajda-Krynicka, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954287.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Platon
dialektyka
dialektyka synoptyczna
dialektyka hipotetyczna
dialektyka diairetyczna
tekst
pismo
idee
relacje
metheksis
mimesis
parousia
Plato
dialectic
synoptic dialectic
hypothetical dialectic
diaretic dialectic
text
writing
ideas
relations
methexis
Opis:
The study seeks to take a stance in the ongoing discussions on the Platonic philosophy. The subject-matter of the debate is the status of writings in the Platonic philosophy, and to be more precise, to find an answer to the question whether Platonic writings are a reliable source for the re-construction of a “true” Plato’s philosophy. There are two schools: the Tübingen School and the Milan School, which have formulated the so-called “new paradigm” in which to interpret Plato. This paradigm assumes that in the Philosopher’s dialogues we shall not find, explicitly, his “true” knowledge about principles, the one that was lectured in the Academy. The paradigm uses two key arguments, the so-called Platonic “criticisms of the writing” (Faidros, Letter VII), according to which the “true” philosophy, carried out in a living dialectic discourse with a partner or disciple, may not be fixed in the form of writing. The study sought to verify evaluations of particular excerpts from Platonic writings as a criticism of the writing/text, especially the part of the Letter VII. The point is also to reconstruct Platonic dialectic: synoptic dialectic whose point of departure is αἴσqησις (sense perception). This dialectic makes one approve of the necessity of some general concepts understood as models (παραδείγματα). The author defines this dialectic as hypothetical (ὑπόqεσις), for it leads to assume the ontic status of those models understood as transcendent beings. Now, the diaretic (διαίρεσις) dialectic studies general concepts and leads to the definition of individual objects. The analysis of Platonic dialectic on the basis of the writings from the Middle Academy and the Late Academy makes us conclude that dialectic procedures may be realized only in the philosopher's mind, within the area of thinking, in the area of pure concepts, to which the words of discourse, as signs, may only refer. For a discourse is carried on in words which – as the philosopher states in the Kratilos – cannot reflect “the truth of things.” The philosopher-dialectician therefore has no partner. The course and outcomes of a dialectic procedure may be fixed in writing both for didactic, propedeuctic, or protreptic purposes, and such is the purpose of Platonic writings.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 3; 29-38
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Logos: dyskurs czy dowód? Postaci dialektyki platońskiej
Logos: Discourse or Reason? The Forms of Platonic Dialectics
Autorzy:
Gajda-Krynicka, Janina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013139.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kwestia platońska
dialektyka
metoda dialektyczna
procedura synoptyczna
procedura hipotetyczna
procedura diairetyczna
Platonic question
dialectic
the method of dialectic
collection
hypothesis
division
Opis:
The problem discussed in the study is part of the polemics connected with the so-called “Platonic question,” to be precise, it seeks to prove that the so-called two Platonic “critiques” of the writing/text (Plato’s Phaedrus, 275c ff., Letter VII 341c ff.) are not sufficient evidence that, according to Plato, dialectic procedures to discover and know the first forms of being may be realised only in a sensu stricto dialogue, in the act of living speech, and they cannot be fixed in a writing/text. On the basis of the Platonic descriptions of dialectic procedures three forms of dialectic skill (διαλεκτικὴ τέχνη) have been distinguished: synoptic dialectics, which is always a kind of propedeuctics of research in the form of ordering the results of sense perception in sets and trying to find in them a criterion of possibility for this ordering in the form of something one; hypothetical dialectics that calls for a thesis whose object is the ontic status of this one, where it is, and how to verify this thesis in a reliable manner; and diairetic dialectics that allows to elicit from the most general concept some definitions of concrete objects. By analysing the descriptions of dialectic procedures in Platonic texts, numerous statements of the Philosopher himself in the mouth of Socrates, or the Guest of Elea, we may conclude whether these procedures are carried out exclusively in the philosopher’s intellect, and Platonic dialogues are their written form “for voices,” or else they have, among other things, didactic purposes.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 2; 43-58
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konieczność zachowania związku teologii i wiary z historią w duchu Soboru Watykańskiego II
The Necessity of Preserving the Relationship of Theology and Faith with History in the Spirit of the Second Vatican Council
Autorzy:
Zarzycki, Stanisław T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706791.pdf
Data publikacji:
2021-07-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Objawienie Boże
wiara
historia zbawienia
laicyzacja historii
zaangażowanie doczesne
postęp
dialektyka postawy
owoce wysiłków
God's revelation
faith
the history of salvation
the laicization of history
temporal commitment
progress
the dialectic of action
the fruits of efforts
Opis:
Artykuł wskazuje na konieczność zachowania związku teologii i wiary z historią i pogłębiania go dzisiaj z tego względu, że pewne czynniki z przeszłości (racjonalizm, neoscholastyka) osłabiają go, a niektóre współczesne tendencje (postmodernizm, teologia abstrakcyjna, relatywizm religijny) podważają jego sens. Autor wychodzi od związku teologii i wiary z historią zbawienia w starożytności, wskazuje na osłabienie go w średniowieczu, zerwanie go w dobie Oświecenia i ponowne odkrycie jego ważności w początkach XX w. Analizując Konstytucję o Objawieniu Bożym Dei Verbum, przybliża zawartą w niej wykładnię wiary (fides quae i fides qua) jako odpowiedzi na objawienie Boga w historii. Uwzględniając następnie soborowe i posoborowe wyzwania teologiczne i duszpasterskie, akcentuje ważność zachowania wewnętrznego związku teologii i wiary z historią dla kształtowania tej drugiej poprzez aktywność ludzką odpowiadającą dobru wspólnemu i realizacji ostatecznego powołania chrześcijanina. Wskazuje na możliwość kształtowania dziejów w powiązaniu z tajemnicą zbawczego wcielenia i zawartą w owym kształtowaniu dialektyką, a następnie objaśnia sposób eschatologicznego spełnienia stworzenia i jego związek z zaangażowaniem w doczesności.
This article points out the necessity of preservation of a relationship of faith and history and necessity of profounding such relationship as of today because some factors from the past (rationalism, neo-scholasticism) weaken it and some contemporary tendencies (postmodernism, abstract theology, religious relativism) undermine its meaning. The author comes from the relationship of theology and faith with the history of salvation in antiquity, indicates its weakening in the Middle Ages, breaking it up in the Age of Enlightenment and rediscovering its validity again in the early twentieth century. Analyzing the Constitution on God's Revelation (Dei Verbum) makes more familiar the exegesis of faith contained in it (fides quae and fides qua) as a response to the historical revelation of God in history.Taking into consideration the new post-conciliar theological and pastoral challenges, he emphasizes the importance of preserving an internal relationship of theology and faith with history for shaping the latter one through human activity corresponding to the common good and the realization of the final vocation. He points to the possibility of shaping history in connection with the mystery of the salvific embodiment and the dialectic contained in it, and then explains the eschatological way of fulfilling the creation and his relationship with involvement in worldliness.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 5; 7-34
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies