Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Confession" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Regulation and the Forms of Celebration of the Sacrament of Penancein Canon Law
Autorzy:
Lech, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804422.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sacrament
individual confession
general absolution
Opis:
In the sacrament of penance and reconciliation the faithful who confess their sins to a legitimate minister, are sorry for them, and intend to reform themselves to obtain forgiveness for the sins they have committed after baptism. Moreover, they are reconciled with the Church which they have wounded by sinning. Individual and integral confession as well as absolution constitute the only ordinary means of reconciliation with God and the Church. Therefore, only physical or moral impossibility excuses from confession of this type. In such a case reconciliation can be obtained by other means defined by law. The extraordinary means of reconciliation with God and the Church is general absolution to many penitents at once without previous individual confession. It can be imparted if danger of death is imminent, if there is insufficient time for the priest or priests to hear the confessions of individual penitents and there is grave necessity. It belongs to the diocesan bishop after agreeing upon with the other members of the conference of bishops to judge whether the conditions required to arise grave necessity are present. For the faithful validly to receive general absolution given to many at one time, it is required that the person is properly disposed and intends to confess within a suitable period of time each grave sin which at the present time cannot be so confessed.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 1; 75-91
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ecumenical Criticism of Capitalism: Selected Approaches
Autorzy:
Kopiec, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036517.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ecumenism
capitalism
crisis
Reformation
confession
Opis:
The ecumenical movement stressed the need for social commitment from the very beginning. In the last decade, this has been reflected in the harsh criticism of the capitalist social order. The article discusses selected critical ecumenical interpretations of capitalism: the Accra Confession by the World Communion of Reformed Churches (2004), the economy of life programme by the World Council of Churches, and the ecumenical project of radicalizing Reformation (2014). It aims to demonstrate convergences in the theological and philosophical assumptions of the approaches discussed. It also asks the question about the similarities between the presented ecumenical reflections and the teaching of Pope Francis.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7 English Online Version; 89-103
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Confession of Men. Introduction to the Research
Autorzy:
Derdziuk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037713.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
moral theology
sacrament of penance
confession of men
Opis:
The issue of men’s confession is very little developed, although it is seem as an important research problem. Contemporary conditions of experiencing masculinity include changes in civilisation and the development of various types of therapies which, despite revealing wounds, do not always help to overcome them. Interdisciplinary research on confession of men shows that their motivation to recourse to the sacrament of penance includes the desire to meet an understanding confessor who will help them regain confidence and self–reliance. Willingness to overcome weaknesses lies at the heart of seeking help in mastering one’s lusts and sins. Men’s different approach to moral problems consists of their willingness to solve the problem quickly, or of resorting to illusory escape from the experienced difficulty. It is important to show the theological aspect of confession which is an encounter with Christ who defeated sin and death in the mystery of the cross and resurrection.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 3 English Online Version; 33-47
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tajemnica spowiedzi w prawie kanonicznym
The Seal of Confession in Canon Law
Autorzy:
Grochowska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2029000.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tajemnica
pokuta
spowiedź
penitent
szafarz
seal
confession
inviolable
reconciliation
Opis:
Instytucję tajemnicy spowiedzi należy rozpatrywać w kontekście sakramentu spowiedzi. Tajemnica spowiedzi odnosi się do treści wyznanych w czasie spowiedzi indywidualnej, podczas gdy penitent w sposób sekretny wyjawia spowiednikowi swoje grzechy. Tajemnica spowiedzi w prawie kanonicznym ma charakter bezwzględny. Ustawodawca kościelny stwierdza, iż nie istnieje żadna władza, która byłaby w stanie zwolnić podmiot zobowiązany do zachowania tajemnicy spowiedzi z tego obowiązku. Naruszenie tajemnicy w prawie kanonicznym postrzegane jest jako złamanie prawa i jako takie jest usankcjonowane właściwymi karami. Ustawodawca w kan. 1388 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. czyni rozróżnienie między bezpośrednią i pośrednią formą naruszenia tajemnicy, które obwarowane są obligatoryjną karą. W pierwszym przypadku spowiednik podlega ekskomunice wiążącej mocą samego prawa, zarezerwowanej Stolicy Apostolskiej, w drugim – powinien być ukarany stosowną karą. Ponadto, tajemnica spowiedzi oraz przestępstwo naruszenia tajemnicy spowiedzi zostało uregulowane w Normae de gravioribus delictis z 2001 r. i Normae de delictis reservatis z 2010 r.
The seal of confession should be considered in the context of the Sacrament of Penance and Reconciliation. The seal of confession involves information that was revealed during the individual confession while the penitent reveals his sins to the priest. The seal of confession in canon law is absolute and inviolable. It is stated that there is no authority that is able to let the priest betray the seal of confession. Betraying the seal of confession is considered as a breach of the law and as a consequence it is sanctioned by appropriate penalties. The legislator in can. 1388 of the 1983 Code of Canon Law distinguishes between direct and indirect form violating seal of confession. Both are subject of the mandatory punishment. As a result of direct betrayal of seal of confession the priest is excommunicated latae sententiae (this punishment is reserved to the Apostolic See), while the indirect betrayal of seal of confession should be punished with an appropriate penalty. Moreover, the seal of confession and the crime of violating the seal of confession is regulated also by Normae de gravioribus delictis (2001) and Normae de delictis reservatis (2010).
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 1; 115-131
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Określenie i sposoby sprawowania sakramentu pokuty w prawie kanonicznym
Definition and Forms of Celebration of Sacrament of Penance in Canon Law
Autorzy:
Lech, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804593.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
sakrament
spowiedz indywidualna
ogólne rozgrzeszenie
sacrament
individual confession
general absolution
Opis:
W sakramencie pokuty i pojednania wierni, którzy wyznają uprawnionemu szafarzowi swoje grzechy, wyrażając za nie żal i mając postanowienie poprawy, przez sakramentalne rozgrzeszenie dostępują odpuszczenia grzechów po chrzcie popełnionych. Ponadto dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc zadali ranę. Jedynym zwyczajnym sposobem pojednania z Bogiem i Kościołem jest indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie. Dlatego też tylko niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej formy spowiedzi. W takim przypadku pojednanie może dokonać się innymi sposobami określonymi w prawie. Nadzwyczajnym sposobem pojednania wiernego z Bogiem i Kościołem jest ogólne rozgrzeszenie wielu penitentów, bez uprzedniej spowiedzi indywidualnej. Może być ono udzielone jedynie w niebezpieczeństwie śmierci, gdy nie ma czasu na to, by kapłan bądź kapłani wyspowiadali poszczególnych penitentów oraz istnieje poważna konieczność. O tym, czy zachodzą warunki wymagane do zaistnienia poważnej konieczności, decyduje biskup diecezjalny po uzgodnieniu z pozostałymi członkami konferencji biskupów. Wierny, aby mógł ważnie skorzystać z rozgrzeszenia ogólnego, udzielanego równocześnie wielu penitentom, powinien być odpowiednio dysponowany oraz mieć zamiar we właściwym czasie wyznać indywidualnie grzechy ciężkie, których obecnie tak wyznać nie może.
In the Sacrament of Penance and Reconciliation the faithful who confess their sins to a legitimate minister, are sorry for them, and intend to reform themselves obtain forgiveness for the sins they have committed after baptism. Moreover, they are reconciled with the Church which they have wounded by sinning. Individual and integral confession and absolution constitute the only ordinary means of reconciliation with God and the Church. Therefore, only physical or moral impossibility excuses from confession of this type. In such a case reconciliation can be obtained by other means defined by law. The extraordinary means of reconciliation with God and the Church is general absolution to many penitents at once without previous individual confession. It can be imparted, if danger of death is imminent, there is insufficient time for the priest or priests to hear the confessions of the individual penitents and there is grave necessity. It belongs to the diocesan bishop after agreeing upon with the other members of the conference of bishops to judge whether the conditions required to arise grave necessity are present. For the faithful validly to receive general absolution given to many at one time, it is required that the person is properly disposed and intends to confess within a suitable period of time each grave sin which at the present time cannot be so confessed.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 1; 81-98
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ekumeniczna krytyka kapitalizmu - wybrane podejścia
Ecumenical Criticism of Capitalism: Selected Approaches
Autorzy:
Kopiec, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036708.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekumenizm
kapitalizm
kryzys
reformacja
wyznanie
ecumenism
capitalism
crisis
reformation
confession
Opis:
Ruch ekumeniczny od samego początku akcentował konieczność społecznego zaangażowania. W ostatniej dekadzie znalazło to swe odzwierciedlenie w mocnej krytyce kapitalistycznego porządku społecznego. Artykuł omawia wybrane przykłady krytycznych interpretacji kapitalizmu: Wyznanie z Akry Światowej Wspólnoty Kościołów Reformowanych z 2004 r.. program ekonomii życia Światowej Rady Kościołów oraz ekumeniczny projekt radykalizacji Reformacji z 2014 r. Dąży do wykazania zbieżności w przyjętych założeniach teologicznych i filozoficznych omawianych podejść. Stawia również pytanie o podobieństwa między prezentowanymi refleksjami organizacji ekumenicznych i nauczaniem papieża Franciszka.
The ecumenical movement from the very beginning stressed a significance of the social commitment. It is reflected in the last decade in the harsh criticism of the capitalist social order. Article discusses selected examples of the critical ecumenical interpretation of capitalism: the Accra Confession by the World Communion of Reformed Churches (2004), the programme of economy of life by the World Council of Churches and the radicalizing Reformation ecumenical project (2014). It aims to demonstrate convergences in the theological and philosophical assumptions of the discussed approaches. Furthermore, it asks about similarities between the presented ecumenical reflections and the teaching of the Pope Francis.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7; 151-166
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Konfesja. Kilka uwag o znaczeniu terminu oraz jego używaniu i nadużywaniu w polskiej literaturze historycznoartystycznej
Confession. A Few Remarks on the Meaning of the Term and its Use and Abuse in Polish Historical-Artistic Literature
Autorzy:
Krasny, Piotr
Walczak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1953485.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ołtarz
konfesja
kontrreformacja
mensa
relikwie
nastawa ołtarza
altar
confessio
confession
Counterreformation
relics
retable
Opis:
A tendency has recently appeared in Polish art-historical literature, initiated most certainly by Szczęsny Dettloff, to treat the term confession in a very broad sense. One understand here all the altars that contain bigger relics, or almost complete bodies of saints. Now Ryszard Mączyński's book crowns this tendency, for it numbers several dozen “modern Polish confessions,” which most often have the form of an altar with relics laid in an ornamented coffin lifted up above a mensa. This form of an “altar-confession” is decisively different from the description of confessio contained in Milanese Archbishop St. Charles Boromeo's Instructiones fabrica et supellectilis ecclesiasticae of 1577, which is commonly thought to be the most important regulation of the principles of Catholic sacred art in the period after the Trident Council. He stated that the confessio should have the form of a crypt under on altar, containing the relics of a saint. Now confessions whose shape correspond to this definition were encouraged by Boromeo himself (in S. Prassede's church in Rome, in the cathedral, and in S. Fedele's church in Milan), and the bishops under his influence (e.g. Cardinal Gabriele Paleotti in the cathedral in Bologna). The famoust confession erected during the Counterreformation was St. Peter's confession in the Vatican Basilica (Carlo Maderno, completed in 1616). The altar and the baldachin put up over this wide crypt were never described in the 17th century as integral elements of the confessio, but as autonomic structures, supplementing the ornamentation of the tomb of the first pope. In the Italian texts of the Counterreformation period we do not find any transposition of the term confessio on the altar in which the bigger relics are laid over the floor, in the mensa, or in the retable. This type of altars were not called confessions even in the Polish sources until the end of the 18th century. Most often they were simply described as tombs or saints' mausoleums. Therefore it seems that referring the term confession to them is obviously anachronic and can make difficult in the future to study the sources of the artistic ornamentation of the saints' cult in Polish Kingdom of the Counterreformation period. The scope of the term confession, recently propagated by Mączyński, also decisively diverges from the definition of the term, as it is assumed in the most important West European artistic lexicons. We mean those lexicons that have the same scope of the term in relation to the Counterreformation epoch as it was assumed by Boromeo. We can do nothing but to adjust the Polish meaning of the confession to the standard accepted by scholars in other countries. If we allow ourselves to be free in acquiring universal artistic terms, we can be separated in the history of art from scientific discussion that is going on in other countries. A tendency has recently appeared in Polish art-historical literature, initiated most certainly by Szczęsny Dettloff, to treat the term confession in a very broad sense. One understand here all the altars that contain bigger relics, or almost complete bodies of saints. Now Ryszard Mączyński's book crowns this tendency, for it numbers several dozen “modern Polish confessions,” which most often have the form of an altar with relics laid in an ornamented coffin lifted up above a mensa. This form of an “altar-confession” is decisively different from the description of confessio contained in Milanese Archbishop St. Charles Boromeo's Instructiones fabrica et supellectilis ecclesiasticae of 1577, which is commonly thought to be the most important regulation of the principles of Catholic sacred art in the period after the Trident Council. He stated that the confessio should have the form of a crypt under on altar, containing the relics of a saint. Now confessions whose shape correspond to this definition were encouraged by Boromeo himself (in S. Prassede's church in Rome, in the cathedral, and in S. Fedele's church in Milan), and the bishops under his influence (e.g. Cardinal Gabriele Paleotti in the cathedral in Bologna). The famoust confession erected during the Counterreformation was St. Peter's confession in the Vatican Basilica (Carlo Maderno, completed in 1616). The altar and the baldachin put up over this wide crypt were never described in the 17th century as integral elements of the confessio, but as autonomic structures, supplementing the ornamentation of the tomb of the first pope. In the Italian texts of the Counterreformation period we do not find any transposition of the term confessio on the altar in which the bigger relics are laid over the floor, in the mensa, or in the retable. This type of altars were not called confessions even in the Polish sources until the end of the 18th century. Most often they were simply described as tombs or saints' mausoleums. Therefore it seems that referring the term confession to them is obviously anachronic and can make difficult in the future to study the sources of the artistic ornamentation of the saints' cult in Polish Kingdom of the Counterreformation period. The scope of the term confession, recently propagated by Mączyński, also decisively diverges from the definition of the term, as it is assumed in the most important West European artistic lexicons. We mean those lexicons that have the same scope of the term in relation to the Counterreformation epoch as it was assumed by Boromeo. We can do nothing but to adjust the Polish meaning of the confession to the standard accepted by scholars in other countries. If we allow ourselves to be free in acquiring universal artistic terms, we can be separated in the history of art from scientific discussion that is going on in other countries.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2006, 54, 4; 67-97
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Spowiedź mężczyzn. Wprowadzenie do badań
Confession of Man. Introduction to the Research
Autorzy:
Derdziuk, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037732.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia moralna
sakrament pokuty
spowiedź mężczyzny
moral theology
sacrament of penance
confession of men
Opis:
Zagadnienie spowiedzi mężczyzn jest bardzo mało opracowane, choć jawi się jako ważny problem badawczy. Do współczesnych uwarunkowań przeżywania męskości należą zmiany cywilizacyjne oraz rozwój różnego rodzaju terapii, które ujawniając zranienia, nie zawsze pomagają je przezwyciężyć. Interdyscyplinarne badania nad spowiedzią mężczyzn ukazują, że ich motywacją przystępowania do sakramentu pokuty jest pragnienie spotkania z rozumiejącym spowiednikiem, który pomoże im odzyskać pewność i zaufanie do samego siebie. Chęć pokonania słabości leży u podstaw szukania pomocy w opanowaniu swych pożądliwości i grzechów. Odmienność traktowania trudności moralnych przez mężczyzn polega na chęci ich szybkiego rozwiązania lub pokonywaniu znalezionej złudnej formy ucieczki od przeżywanych trudności. Istotne jest ukazanie teologicznego wymiaru spowiedzi jako spotkania z Chrystusem pokonującym grzech i śmierć w tajemnicy krzyża i zmartwychwstania.
The issue of men's confession is very little developed, although it is seen as an important research problem. To the contemporary conditions of living of masculinity are changing civilization and the development of various types of therapies that revealing injury, do not always help to overcome them. Interdisciplinary research confession men show that their motivation to join the sacrament of penance is the desire to meet the understanding confessor that will help them regain confidence and self-reliance. The desire to overcome the weakness underlies seek help in mastering their lusts and sins. Disparate treatment of moral problems by men lies in their willingness to quickly solve the problem, or overcoming it finds the illusory form of escape from the difficulties lived. It is important to show the theological dimension of confession, as an encounter with Christ defeated sin and death in the mystery of the cross and resurrection.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 3; 35-50
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Sacrament of Penance and Reconciliation as an Encounter with God and Experience of His Mercy
Sakrament pokuty i pojednania jako spotkanie z Bogiem i doświadczenie Jego miłosierdzia
Autorzy:
Zalewski, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038243.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
spowiedź
relacja
miłosierdzie
Ojciec
pokuta
pojednanie
ufność
confession
relation
mercy
Father
penitence
reconciliation
trust
Opis:
Analizując praktykę sakramentu pokuty i pojednania, należy stwierdzić, że właściwe przeżycie tego sakramentu przez chrześcijanina zależy od spotkania prawdziwego Boga, który jest miłosiernym Ojcem. Bez tego fundamentalnego wymiaru sakrament ten będzie przyjmował postać mniej lub bardziej formalnego obowiązku. Penitent nigdy nie doświadczy niezasłużonego miłosierdzia i miłości, które otrzymuje darmowo od szukającego go nieustannie Ojca miłosierdzia. Aby osiągnąć ten cel, należy usunąć błędne obrazy Boga jako bezwzględnego sędziego albo nieubłaganego strażnika i buchaltera, które stanowią poważną przeszkodę do doświadczenia czułej miłości Ojca. Na nowo należy tłumaczyć problem wolnego wyboru człowieka i jego wolności, które błędnie rozumiane czynią z niego albo kreatora dobra i zła, albo narzędzie nieuświadomionych popędów, mechanizmów i zranień. Należy brać pod uwagę osiągnięcia nauk humanistycznych, lecz traktować z pewną ostrożnością wnioski, które wychodzą nieraz poza ramy ich kompetencji. Kościół winien bronić tego trudnego a zarazem budującego sakramentu i jego praktykowania, ukazując jego piękno i owoce zarówno indywidualne, jak i wspólnotowe.
In summary it should be stated that the right experience of sacrament of penance and reconciliation depends on meeting with God who is the merciful Father. Without this fundamental meaning this sacrament will be taking the form of less or more formal duty. The penitent will never experience undeserved mercy and love which obtains for free from the Father of mercy who is still looking him for. In order to reach an objective one should eliminated the wrong images of God as the ruthless or implacable guard and bookkeeper which is the obstacle in the sensitive experience of Father love. One should explain anew the problem of the free choice of the man and his freedom which in case of misunderstanding make him a tool of unconscious mechanism, impulses, and injured. The achievement of social sciences should be considered but the conclusions should be treated carefully, because they may exceed the scope their own competence. The Church should defend this difficult and at the same time constructive sacrament and its practice, showing its beauty and also both individual and community fruits.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 5; 71-89
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filip Melanchton. Autor "Konfesji Augsburskiej". Ekumeniczna wizja Reformacji
Philip Melanchthon. An Author of "The Augsburg Confession". An Ecumenical Perspective of the Protestant Reformation
Autorzy:
Kopiec, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343404.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Melanchton
Konfesja Augsburska
ekumenizm
kościół
reformacja
Melanchthon
the Augsburg Confession
Ecumenism
Church
the Protestant Reformation
Opis:
Celem artykułu jest ustalenie, jaki wpływ na treść Wyznania Augsburskiego miały teologiczne przekonania i osobowość Filipa Melanchtona. Analiza treści i historii Wyznania, jednego z najważniejszych dokumentów Reformacji, świadczy o marzeniu jej autora o jednym, niepodzielonym Kościele. Melanchton nie tworzył jednak swojego wyznania, ale wyznanie całego Kościoła Luterańskiego. Reformacja, wbrew sobie, podzieliła chrześcijaństwo. Wyznanie Augsburskie było próbą, wprawdzie nieudaną, pogodzenia podzielonych stron. Daje to jednak podstawy do rozważania jej ekumenicznego charakteru. Dzisiaj, w świetle Wspólnej  Deklaracji o Usprawiedliwieniu, ten ekumeniczny rys jest wciąż podkreślany, jako że doktryna o usprawiedliwieniu jedynie przez wiarę była teologicznym fundamentem i kluczem normatywnym Wyznania.
The article aims to explain how far the Augsburg Confession has been impacted by the person of Phillip Melanchthon. The history and the content of the Confession, which is still declared to be one of the most important documents of the Protestant Reformation, confirms the dream of its author about one, non-divided church. However, Melanchthon did not write his confession of faith, but the confession of whole Lutheran Church. His work bears the witness of going against the various current trends of the continuous struggle. The Protestant Reformation, despite itself, resulted in the Christianity torn apart. The Augsburg Confession was an attempt, however unsuccessful, to reconcile divided churches. Yet, this is the reason to consider the Confession as the document of an ecumenical character. Today, in the light of the Joint Declaration on the Doctrine of Justification, its ecumenical feature is stressed again, for the doctrine of justification by faith alone was the theological background and the normative key of the Confession.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2012, 4; 179-200
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Secularization, Confessional Ideology, and Society
Sekularyzacja, ideologia konfesyjna i społeczeństwo
Autorzy:
Tăut, Mădălin Vasile
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1727372.pdf
Data publikacji:
2021-09-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
społeczeństwo świeckie
wyznanie chrześcijańskie
desakralizacja
państwo
etyka kapitalistyczna
secular society
Christian confession
desacralization
state
capitalist ethics
Opis:
Social life is the keystone of the existence of a human and a people and, by extension, of an entire civilization. In this essay I will try to present the way in which religious affiliation has influenced the historical evolution of society and interpersonal relationships. Therefore, after analyzing the relationship between the Christian denomination and the capitalist economy in the context of the secularization process facing the peoples of Europe, I will present the consequences of the desacralization of the world for the spiritual health of modern humans and the consequent sociological implications which tend to create faults in the contemporary world. Communion is replaced by separation, solidarity by individualism, and the inner emotional balance of human beings is jeopardized by the spiritual chaos that seems to condemn the whole society to loneliness and disintegration.
Życie społeczne jest fundamentem egzystencji człowieka i – rozszerzając – całej cywilizacji. W artykule zostaje przedstawiona droga, poprzez którą przynależność religijna wpływała na historyczną ewolucję społeczeństwa i relacji międzyludzkich. Po analizie relacji pomiędzy wyznaniami chrześcijańskimi i ekonomią kapitalistyczną w kontekście procesów sekularyzacyjnych, zostały ukazane konsekwencje desakralizacji dla duchowego zdrowia współczesnego człowieka i socjologiczne implikacje tworzące błędy współczesnego świata. Wspólnota jest zastępowana przez separację, solidarność przez indywidualizm, a wewnętrzna duchowa równowaga człowieka jest zagrożona duchowym chaosem, który zdaje się skazywać całe społeczeństwo na samotność i dezintegrację.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 7; 91-106
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Are Priests under the Duty to Report a Confessed Crime?
Czy na duchownym ciąży obowiązek zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa?
Autorzy:
Jasińska, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339283.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
priest
denunciation
professional secret
reporting a crime
seal of confession
duchowny
zawiadomienie o przestępstwie
denuncjacja
tajemnica spowiedzi
tajemnica zawodowa
Opis:
Prawidłowe działanie wymiaru sprawiedliwości wymaga współdziałania społeczeństwa, które jest współodpowiedzialne za bezpieczeństwo państwa. Doskonałym wyrazem tego jest obowiązek zawiadomienia o popełnionym przestępstwie, który spoczywa na każdym, kto ma wiarygodną wiadomość o czynie zabronionym. Wyróżniamy obowiązek społeczny, prawny oraz karalne niezawiadomienie o przestępstwie. Rozważania podjęte mają na celu udzielenie odpowiedzi na pytanie: w jakich sytuacjach duchowny związany jest powyższymi obowiązkami, a kiedy może się od nich uchylić? Jak też, jakie konsekwencje powoduje naruszenie tych obowiązków w odniesieniu do tajemnicy spowiedzi, którą duchowny jest związany. Spowiedź to nie jedyna forma kontaktu wiernego z duchownym, ale tylko ta korzysta z ochrony, pytanie zatem, czy rozmowa duszpasterska, przewodnictwo duchowne mogą korzystać z ochrony związanej z tajemnicą zawodową. Udzielenie odpowiedzi na te pytania ma kluczowe znaczenie z perspektywy wiernego, który powierza swoje tajemnice duchownemu sądząc, że zawsze będą one chronione.
The proper operation of justice requires cooperation of society as the entity jointly responsible for the security of the state. The perfect expression of this is the duty to report a committed crime, which rests with anyone who has credible information about a prohibited act. We distinguish civic and legal duties as well as punishable failure to report a crime. The considerations undertaken are aimed at answering the question: in what situations a clergyman is bound by the above duties, and when he can evade them? Further, what are the consequences of violating these duties with regard to the seal of confession by which the priest is bound. Confession is not the only form of contact between the faithful and the clergyman, but it is the only one that enjoys protection, so the question is whether pastoral conversation and spiritual guidance can benefit from the protection related to professional secrecy. It is crucial to have these questions answered from the perspective of a believer who entrusts his secrets to a clergyman, in confidence that they will always be protected.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2023, 12, 2; 229-242
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Pastoralno-teologiczne podstawy katechezy sakramentalnej osób z niepełnosprawnością intelektualną
Pastoral-Theological Foundations of the Sacramental Catechesis of People with Intellectual Disabilities
Autorzy:
Nycz, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1810997.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
katecheza sakramentalna
wychowanie religijne
osoby z niepełnosprawnością intelektualną
spowiedź
Eucharystia
bierzmowanie
sacramental catechesis
religious education
people with intellectual disabilities
confession
Eucharist
confirmation
Opis:
Wychowanie w wierze jest niezbywalnym prawem każdego człowieka, a wiec także osób z niepełnosprawnością intelektualną. Jest ono realizowane przy współpracy trzech środowisk wychowawczych: rodziny, szkoły i parafii. Jego integralny element stanowi katecheza sakramentalna przygotowująca do sakramentów pokuty i pojednania, Eucharystii oraz bierzmowania. Taki rodzaj posługi głoszenia Słowa Bożego wobec osób z niepełnosprawnością intelektualną wynika nie tylko z konieczności przyjęcia przez ochrzczone osoby z niepełnosprawnością intelektualną sakramentów inicjacji chrześcijańskiej oraz sakramentu pokuty i pojednania, ale przede wszystkim z interpretacji kanonów Kodeksu prawa kanonicznego, opinii teologicznej oraz praktyki katechetyczno-pedagogicznej.
Education in faith is an inalienable right of every human being, including people with intellectual disabilities. It is implemented with the cooperation of three educational environments: family, school and parish. Its integral element is the sacramental catechesis preparing for the sacraments of penance and reconciliation, Eucharist and Confirmation. This kind of ministry of proclaiming the Word of God to people with intellectual disabilities results not only from the necessity for the baptized persons with intellectual disabilities to accept the sacraments of Christian initiation and the sacrament of penance and reconciliation, but above all from the canons’ interpretation of the canonical code, theological opinion and catechetical and pedagogical practice.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2019, 11(47), 3; 59-72
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wiek rozeznania w Kodeksie Prawa Kanonicznego (kan. 891 i 989) w świetle tradycji kanonicznej
Age of Discretion in the Code of Canon Law (Can. 891, Can. 989) in the Light of Canonical Tradition
Autorzy:
Dohnalik, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/938859.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wiek rozeznania
przyjmowanie sakramentów
bierzmowanie
spowiedź
pierwsza Komunia święta
tradycja kanoniczna
age of discretion
receiving sacraments
confirmation
confession
First Communion
canonical tradition
Opis:
Studium dotyczy pojęcia wieku rozeznania, które pojawia się w dwóch przepisach obowiązującego Kodeksu Prawa Kanonicznego (kan. 891 oraz 989). To sformułowanie, występujące dzisiaj w dwóch łacińskich wersjach: aetas discretionis i ad annos discretionis, jest zakorzenione w średniowiecznym prawie kanonicznym. Zgodnie z zasadą interpretacyjną zawartą w kan. 6 § 2, w tym przypadku w celu wyjaśnienia znaczenia dzisiejszego ustawodawstwa należy sięgnąć do kanonicznej tradycji. W pierwszej części artykułu zostaje ukazane znaczenie wyrażenia aetas discretionis w świetle Konstytucji 21 Soboru Laterańskiego IV i średniowiecznych glosatorów. W drugiej części zostaje omówione zagadnienie wieku rozeznania w dekrecie Quam singulari oraz w Kodeksie pio-benedyktyńskim. W trzeciej części zostaje naszkicowana problematyka wieku bierzmowania od kan. 788 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r. do kan. 891 obecnego Kodeksu, który nadal przewiduje jako najbardziej odpowiedni do przyjęcia tego sakramentu wiek rozeznania, chyba, że konferencja biskupów zdecyduje inaczej. Czwarta część koncentruje się na wieku rozeznania potrzebnym do spowiedzi według kan. 989, z odniesieniem do wieku pierwszej Komunii świętej. Dzięki przeprowadzonemu studium można lepiej zrozumieć pojęcie wieku rozeznania, obecnego także w obowiązujących normach dotyczących bierzmowania. Konsekwencją powinno być zastanowienie się nad naszymi duszpasterskimi programami dotyczącymi przyjmowania sakramentów wtajemniczenia. W tej refleksji nie powinno się tracić z oczu minimalnego wieku rozeznania obecnego w kanonach obowiązującego Kodeksu.
The study refers to the notion of age of discretion, that is mentioned in two norms of the present Code of Canon Law (can. 891, can 989 CIC). This phrase appears nowadays in two latin versions aetas discretionis and ad annos discretionis. Since it is rooted in medieval Canon Law, according to the rule of interpretation stipulated by can. 6 § 2, in order to explain the meaning of the current legislation it is advisable to reach for canonical tradition. In the first part of the article there is touched upon the sense of expression aetas discretionis in the context of the Constition 21 of the Lateran IV and medieval glossators. The second part discusses the issue as presented in the decree Quam singulari and the Pio Benedictine Code. In the third part the author reviews the problem of confirmation age, from can. 788 of the 1917 Code of Canon Law to can. 788 of the 1983 Code. Also in the current legislation there is valid the notion of age of discretion for the confirmation, unless the episcopal conference decides otherwise. The forth part focuses on age of discretion needed for confession according to can. 989, with reference to the age of the First Holy Communion. This study allows to better understand the notion of age of discretion, present both in the current legislation regarding Confirmation as welrecs First Confession and Communion. Consequently we should reflect on the pastoral programs regarding the sacraments of initiation. It’s highly recommended not to overlook the minimarecge of discretion provided by the canons of the current Code.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 30, 1; 153-172
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walor dowodowy confessio simulantis w orzecznictwie Trybunału Roty Rzymskiej
A proof value of confessio simulantis in the Roman Rota Judicature
Autorzy:
Góralski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804878.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
małżeństwo
nieważność małżeństwa
dowód
symulacja zgody małżeńskiej
wyznanie symulanta
marriage
invalidity of marriage
proof
simulation of marriage consent
a confession of a person simulating marriage
Opis:
Znaczącym novum KPK z 1983 r. jest nadanie waloru dowodowego oświadczeniom stron w sprawach nullitatis matrimonii (can. 1536 § 2), co powtarza instrukcja Dignitas connubii (art. 180 § 1). Ponadto w art. 181 tejże instrukcji stwierdza się, iż gdy chodzi o zeznania stron pozasądowe przeciwko ważności małżeństwa oraz inne ich oświadczenia pozasądowe przedstawione w sądzie, to do sędziego należy ocena ich znaczenia, po wzięciu pod uwagę wszystkich okoliczności. Z kolei motu proprio Franciszka Mitis Iudex stanowi, iż w sprawach o nieważność małżeństwa zeznanie sądowe i oświadczenia stron, wsparte znacząco przez świadków co do ich wiarygodności, mogą mieć moc pełnego dowodu, którą winien ocenić sędzia, uwzględniając wszystkie wskazówki i poszlaki. Analiza orzecznictwa Roty Rzymskiej w sprawach z symulacji pozwala poznać szereg wypracowanych przez ten trybunał zasad interpretacyjnych w odniesieniu zarówno do confessio iudicialis, jak i extraiudicialis. Jednocześnie potwierdza, że walor dowodowy w postaci confessio simulantis w obszarze wymienionej kategorii spraw jest znaczący.
An important novum in the Code of Canon Law dated 1983 is placing a proof value on statements of parties in nulliatits matrimonii cases (can. 1536 § 2), which is repeated in Dignitas connubii Instruction (art. 180 § 1). What is more, it is stated in art. 181 of this Instruction that when it comes to extrajudicial statements of parties concerning the validity of marriage as well as other their extrajudicial statements presented in court, it is a judge whose role is to evaluate their importance, after considering all circumstances. Francis’ Mitis Iudex motu proprio on the other hand states that in cases on the validity of marriage court testimonies and statements of parties, the credibility of which is importantly supported by witnesses, can serve as full evidence, which should be evaluated by a judge who takes all hints and circumstantial evidence into account. The analysis of the Roman Rota judicature in cases on simulation enables to learn about a number of interpretational rules developed by this tribunal both in relation to confession iudicialis and extraiudicalis. At the same time it confirms that the proof value in the form of confession simulantis in the area of the abovementioned category of matter is of importance.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2016, 26, 1; 91-124
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies