Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Circle" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    The Fourth Meditation and Cartesian Circles
    Czwarta medytacja a kartezjańskie koła
    Autorzy:
    Ragland, C. P.
    Fulmer, Everett
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791074.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Czwarta Medytacja
    zewnętrzne błędne koło
    wewnętrzne błędne koło
    Fourth Mediation
    external circle
    internal circle
    Opis:
    Proponujemy nowe spojrzenie na rolę argumentacyjną, jaką odgrywa czwarta Medytacja w ramach Medytacji o pierwszej filozofii. Przedłożona przez nas interpretacja pozwala po pierwsze, wyjaśnić wiele zaskakujących i inaczej niezrozumiałych twierdzeń sformułowanych przez Kartezjusza w czwartej Medytacji, a po drugie uchyla zarzut, że to czwarta Medytacja prowadzi do powstania w systemie Kartezjusza problemu błędnego koła — lub przynajmniej tylko pogarsza ten problem.
    We offer a novel interpretation of the argumentative role that Meditation IV plays within the whole of the Meditations. This new interpretation clarifies several otherwise head-scratching claims that Descartes makes about Meditation IV, and it fully exonerates the Fourth Meditation from either raising or exacerbating Descartes’ circularity problems.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2020, 68, 2; 119-138
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Three Faces of the Cogito: Descartes (and Aristotle) on Knowledge of First Principles
    Descartes (i Arystoteles) o poznaniu pierwszych zasad
    Autorzy:
    Miles, Murray
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791069.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    cogito
    pierwsze zasady
    intuicja
    fundacjonalizm
    Kartezjańskie koło
    first principles
    intuitive induction
    foundationalism
    Cartesian Circle
    Opis:
    W celu systematycznego wyjaśnienia zjawiska określanego niekiedy jako “intelektualne ujęcie pierwszych zasad” przedstawiam interpretację pierwszej zasady Kartezjusza na historycznym tle Analityk wtórych Arystotelesa. Najpierw wyróżniam trzy „oblicza” cogito: (1) proto-cogito („myślę”), (2) właściwe cogito („myślę, więc jestem”) i (3) cogito jako ogólną zasadę („cokolwiek myśli, jest”). Następnie przedstawiam szczegółową (opartą w pewnej mierze na przypuszczeniach) rekonstrukcję w jaki sposób umysł przechodzi z (1) za pośrednictwem (3) do (2) i z powrotem do (3). Dzięki tej rekonstrukcji, co zaskakujące, otrzymujemy niekolisty, pozalogiczny i ostatecznie wcale nie zagadkowy proces stopniowego uwyraźniania pierwszych zasad zawartych domyślenie w złożonej intuicji, przy czym zasady abstrakcyjne są uchwytywane w ich abstrakcyjnej uniwersalności. Proces ten wykazuje uderzające podobieństwo do intelektualnej indukcji („wydobywanie treści ogólnej z tego, co jednostkowe”), którą kontynuatorzy Arystotelesa odróżniali od czysto empirycznych form indukcji.
    With the systematic aim of clarifying the phenomenon sometimes described as “the intellectual apprehension of first principles,” Descartes’ first principle par excellence is interpreted before the historical backcloth of Aristotle’s Posterior Analytics. To begin with, three “faces” of the cogito are distinguished: (1) the proto-cogito (“I think”), (2) the cogito proper (“I think, therefore I am”), and (3) the cogito principle (“Whatever thinks, is”). There follows a detailed (though inevitably somewhat conjectural) reconstruction of the transition of the mind from (1) via (3) to (2) and back again to (3). What emerges is, surprisingly, a non-circular, non-logical, and ultimately non-mysterious process by which first principles implicitly contained in a complex intuition are gradually rendered explicit (and, if abstract, grasped in their abstract universality). This process bears a striking family resemblance to that intuitive induction (“grasping the universal in the particular”) which Aristotle scholars have distinguished from empirical forms of induction.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2020, 68, 2; 63-86
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Epistemic Significance of Current Clear and Distinct Perceptions in Descartes’ Epistemology
    Znaczenie epistemiczne aktualnie jasnych i wyraźnych ujęć w epistemologii Kartezjusza
    Autorzy:
    Gut, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791072.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    jasne i wyraźne ujęcia
    wiedza
    Kartezjańskie koło
    current clear and distinct perceptions
    knowledge
    Cartesian Circle
    Opis:
    W niniejszym artykule omawiam kwestię dotyczącą roli, jaką Kartezjusz wyznaczył w budowie gmachu wiedzy pewnej temu, co można określić mianem aktualnie jasnych i wyraźnych ujęć (sądów poznawanych obecnie jasno i wyraźnie). Powyższa kwestia jest od dawna przedmiotem ożywionej dyskusji wśród komentatorów epistemologii Kartezjusza. W współczesnej literaturze historyczno-filozoficznej spotkać można dwie zasadnicze interpretacje na temat funkcji jaką pełnią w systemie Kartezjusza aktualnie jasne i wyraźne ujęcia. Pierwszą można nazwać interpretacją psychologiczną, drugą zaś normatywną. Ta ostatnia głosi, że aktualnie jasne i wyraźne ujęcia są całkowicie odporne na wątpienie zanim jeszcze dowiedzie się istnienia Boga i ustali ogólną regułę prawdy. Z tego względu ich pewność nie ogranicza się u Kartezjusza jedynie do pewności psychologicznej, lecz ma charakter normatywny. Opowiadam się za interpretacją normatywną. Przemawiają za nią – moim zdaniem – liczne racje. Ale rodzi ona także pewne trudności. Dlatego po przedstawieniu argumentów przemawiających na jej rzecz i niewątpliwych zalet wynikających z jej przyjęcia, omawiam szczegółowo pewne trudności zarówno tekstowe, jak i merytoryczne, którym musi sprostać ta interpretacja, jeśli mamy ją utrzymać.
    In this article, I discuss the epistemic role that Descartes believed was played in knowledge construction by current clear and distinct perceptions (the ideas or propositions which appear most evident to us when we are attending to them). In recent literature, we can find two interpretations about the epistemic status and function of current clear and distinct perceptions in Descartes’ epistemology. The first may be called the psychological, the second normative. The latter states that current clear and distinct perceptions are utterly immune to all doubt, even before God’s existence is proven and the general rule of truth is established. Thus, their certainty is for Descartes not merely psychological, but normative. I endorse the normative interpretation for a number of what I believe to be cogent reasons. However, there are also some difficulties with it. Therefore, after presenting positive arguments for the interpretation (sections I–IV) I discuss the difficulties of textual and substantive nature that the normative interpretation needs to address if it is to be upheld (sections V–VI).
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2020, 68, 2; 87-118
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Działalność Koła Misyjnego im. o. Jana Beyzyma w kieleckim Seminarium Duchownym (1927-1940)
    Activities of the Missionary Circle of Father Jan Beyzym at the Seminary in Kielce (1920-1940)
    Autorzy:
    Gocel, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339214.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Seminarium Duchowne
    Kielce
    Koło Misyjne Kleryków
    misje
    misjonarze
    pomoc
    Theological Seminary
    Clerical Missionary Circle
    missions
    missionaries
    support
    Opis:
    W okresie międzywojennym (1918-1939) w Seminarium Duchownym w Kielcach funkcjonowało wiele organizacji zrzeszających kleryków, nastawionych na formację przyszłych księży. Jedną z nich było Koło Misyjne im. o. Jana Beyzyma (1927-1940). Formowało się ono przez kilka lat i w 1927 r. przyjęło ostateczny kształt organizacyjny. Prowadziło ożywioną i wieloraką działalność w seminarium i na terenie diecezji. Naczelnym zadaniem Koła była formacja misyjna samych kleryków i alumnów. Odbywała się ona poprzez prezentację referatów o tematyce misyjnej, wyświetlanie przeźroczy i filmów oraz czytelnictwo prasy misyjnej. Koło prowadziło też dzieła miłosierdzia na rzecz misji. Do najważniejszych działań organizacji należała krucjata modlitewna, wsparcie finansowe i rzeczowe dla misjonarzy polskich na Kresach, w Afryce i Azji oraz utrzymywanie stałej korespondencji z misjonarzami. Koło propagowało ideę misyjną na terenie diecezji kieleckiej poprzez organizowanie w parafiach i szkołach odczytów, wygłaszanie referatów o tematyce misyjnej, urządzanie akademii i wystaw poświęconych misjom, kolportaż czasopism i broszurek misyjnych. Systematyczna i różnorodna działalność alumnów na rzecz misji znalazła uznanie w kraju, nie spotkała się jednak z szerokim odzewem w społeczności katolickiej diecezji, mimo to jego działalność przyczyniła się do utrzymania polskich misjonarzy na placówkach misyjnych na Kresach, w Afryce i Azji.
    In the inter-war period (1918-1939) at the Seminary in Kielce there were many initiatives in Kielce associating seminarians, aimed at the formation of future priests. One such organisation was the Father Jan Beyzym Missionary Circle (1927-1940). The Circle was forming for several years and in 1927 it took its final organisational shape. The Circle associated seminarians of the Kielce seminary. It carried out lively and varied activities in the seminary and in the diocese. The main task of the Circle was the missionary formation of the seminarians. This took place through the presentation of papers on missionary themes, the screening of slides and films and the reading of the missionary press. The Circle also carried out works of charity for the missions. The most important activities included a prayer crusade, financial and material support for Polish missionaries in the Eastern Borderlands, Africa and Asia, and maintaining constant correspondence with missionaries. The Circle promoted missionary ideas in the Kielce diocese. The Circle organised in parishes and schools lectures and presentations on missionary themes, as well as academies and exhibitions devoted to missions; it also distributed missionary magazines and brochures. The systematic and varied activity of the seminarians for the missions found recognition in the country, however, it did not meet with a wide response in the Catholic community of the diocese; nevertheless, its activity contributed to the maintenance of Polish missionaries in missionary posts in the Eastern Borderlands, Africa and Asia.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2023, 44; 293-329
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    What is Real in Virtual Reality?
    Co jest rzeczywiste w rzeczywistości wirtualnej?
    Autorzy:
    Grabarczyk, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31233221.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    virtual reality
    ontology
    virtual realism
    virtual fictionalism
    magic circle
    rzeczywistość wirtualna
    ontologia
    realizm wirtualny
    fikcjonalizm wirtualny
    magiczny krąg
    Opis:
    The paper discusses the thesis of virtual realism presented by David Chalmers in his paper “The Virtual and the Real” (2017). Here, I suggest an even stronger version of the claim that I call “virtual physicalism”. According to this view, virtual objects are not only real but physical as they are identical to the physical states of computers that run VR software. I suggest that virtual objects should have a similar ontological status to toys—they should be treated as models or simplifications of ordinary objects. Just like toys, virtual objects can sometimes be good enough to be used instead of their ordinary counterparts. In these cases, virtual objects start to be treated as instantiations of the same kind. In the last part of the paper, I use Johan Huizinga’s notion of a “magic circle” to suggest how different objects could be successfully “virtualized”, that is, moved into a digital realm while remaining objects of the same kind as their non-virtual counterparts. I suggest this will happen once virtual reality becomes permanent and causally connected with non-virtual reality. I finish the paper by looking at examples of natural kind objects and individuals, which seem to be the hardest cases for successful virtualization.
    W artykule omawiam tezę realizmu wirtualnego przedstawioną przez Davida Chalmersa w artykule “The Virtual and the Real” (2017). Sugeruję przyjęcie jeszcze mocniejszej tezy, którą nazywam „fizykalizmem wirtualnym”. Zgodnie z tym drugim poglądem obiekty wirtualne są obiektami fizykalnym w dosłownym sensie — są identyczne z fizycznymi stanami komputera, który uruchamia daną rzeczywistość wirtualną. Argumentuję, że obiekty wirtualne powinny mieć podobny status ontologiczny co zabawki — powinny być traktowane jako modele albo uproszczenia obiektów zwykłych. Tak samo jak zabawki, obiekty wirtualne mogą niekiedy być wystarczająco dobre, aby można było ich używać zamiast ich fizycznych odpowiedników. W tych przypadkach obiekty wirtualne mogą zostać potraktowane jako egzemplarze tego samego typu co ich nie-wirtualne odpowiedniki. W ostatniej części artykułu wykorzystuję pojęcie „magicznego kręgu” Johana Huizingi. Twierdzę, że niektóre przedmioty mogą zostać z powodzeniem zwirtualizowane, czyli przeniesione do świata cyfrowego, pozostając przy tym obiektami tego samego typu. Sugeruję, że będzie tak, gdy wirtualna rzeczywistość stanie się stałą i przyczynowo powiązaną częścią rzeczywistości nie-wirtualnej. Na zakończenie artykułu rozważam obiekty należące do gatunków naturalnych oraz indywidua, które, jak się wydaje, najtrudniej jest poddać skutecznej wirtualizacji.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2024, 72, 1; 79-98
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hermeneutyka sztuki średniowiecznej: własna lub zapożyczona? Próba zastosowania procedur hermeneutyki filozoficznej do badań nad sztuką
    The Hermeneutics of Medieval Art: Own or Loaned? An Attempt to Apply the Procedures of Philosophical Hermeneutics in Art Research
    Autorzy:
    Tabor, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1776061.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-10
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    hermeneutyka
    hermeneutyka historii sztuki
    krąg hermeneutyczny
    sztuka średniowieczna
    horyzont hermeneutyczny
    hermeneutics
    hermeneutics of art history
    hermeneutic circle
    medieval art
    hermeneutic horizon
    Opis:
    Hermeneutyka Maxa Imdahla wyróżnia widzenie rozpoznające temat ikonograficzny oraz widzenie widzące szczególną strukturę obrazu. Hermeneutyka Godfrieda Böhme jest przekładem zamiany medium wizualnego na medium obrazowe, przy znalezieniu tego, co obu wspólne (Bildlichkeit). Oskar Bätschmann odrzuca redukcje, jakim poddaje dzieło sztuki ikonologia i dąży do odkrycia tego, co dzieło samo z siebie ujawnia. Te hermeneutyki kierują ku wyjątkowej swoistej, nieredukowalnej do dyskursu strukturze dzieła. Badanie sztuki średniowiecznej wymaga wyjścia poza ścisłą strukturę wizualną. Podjęto próbę zastosowania procedur właściwych hermeneutyce filozoficznej Hansa Georga Gadamera. Jej podstawą jest istnienie przedpoznania, rzeczywistej wiedzy na temat dzieła oraz stosowanie języka wykluczającego bezrefleksyjne stosowanie kodów. Droga badawcza dalej skierowana jest ku tradycji. W procesie badanie sztuki średniowiecznej nie można od razu zastosować odniesienia dzieła do tradycji. Trzeba postawić dzieło wobec wybranego horyzontu, rzeczywistości, które je otacza, w relacji do horyzontu liturgicznego, egzegetycznego, duchowego i teologiczno-politycznego. Linia spirali biegnie ku horyzontowi, ku momentom tradycji na linii czasu. Konfrontacja z tradycją, to odnalezienie sensu przynależności, momentu w tradycji, momentu wspólności podstawowych zawartości dzieła i rzeczywistości, należących do tradycji. Zastosowanie pojęcia sensu przynależności nie spowoduje utraty własnej hermeneutyki sztuki na rzecz hermeneutyk właściwych dla zawartości tradycji.
    Max Imdahl’s hermeneutics distinguishes seeing that recognizes an iconographic subject and one that sees a specific structure of an image. Godfried Böhme’s hermeneutics is a transposition of the visual medium to the pictorial medium, while finding what both have in common, i.e. Bildlichkeit. Oskar Bätschmann’s hermenutics rejects the reductions done by iconology to a work of art and seeks to discover what the work of art reveals by itself. These three hermeneutics direct the researcher’s attention towards the unique, specific structure of the work, irreducible to discourse. The study of medieval art requires going beyond the strict visual structure. An attempt was made to apply procedures inherent in the philosophical hermeneutics of Hans-Georg Gadamer. The basis of this hermeneutics is the existence of pre-cognition, which is the actual knowledge of the work, and the use of language that excludes the unreflective use of codes. A circular research path leads from pre-recognition to tradition. However, in the process of studying medieval art, the reference of a work to tradition cannot be made straight away. A given work must be placed against the horizon which is the reality surrounding it, namely in relation to the liturgical, exegetical, spiritual and theological-political horizons. The spiral line runs then towards the horizon, spiraling into moments of the tradition along the timeline. A confrontation with tradition is finding the sense of belonging, a moment in tradition, a moment of commonality of the basic contents of both the work and the reality, which both belong to tradition. Applying the notion of a sense of belonging will not result in the loss of its own hermeneutics of art in favor of hermeneutics appropriate to the content of tradition.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 7-33
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    NAUKA I ŚCISŁOŚĆ, CZYLI W STRONĘ J.F. DREWNOWSKIEGO MINIMALNEJ APARATURY SYMBOLICZNEJ
    SCIENCE AND ACCURACY, I.E. TOWARDS J.F. DREWNOWSKI MINIMUM SYMBOLIC APPARATUS
    Autorzy:
    Adamczyk, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488352.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    metodologia teologii
    formalizacja teologii
    Koło Krakowskie
    filozofia języka
    aparat językowy
    zdanie elementarne
    the methodology of theology
    formalization of theology
    the Cracow Circle
    language apparatus
    elementary proposition
    Opis:
    The subject of this article is the symbol mechanism proposed by J.F. Drewnowski as a tool for the accurate formulation of sentences in science, including theology. The tool consists of three elements: classical propositional calculus, classical predicate calculus without variable functors and constant functor of the elementary proposition f (x,y,z). This sentence contains three arguments of three different types that correspond to the frame of reference, things and qualities of things. The purpose of this article is to show the language apparatus in the context of author’s other works as well as explain the terms characteristic for the author in order to enable the assessment of the value and timeliness of this idea.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 3; 43-59
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Die deutsche Präposition um und ihr polnisches Pendant o: eine vergleichende semantische Analyse
    Niemiecki przyimek um i jego polski ekwiwalent o – porównawcza analiza semantyczna
    Autorzy:
    Szulc-Brzozowska, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933836.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    metafora (typowa dla danego języka)
    analiza monosemantyczna (kontrastywna)
    schemat wyobrażeniowy formy koła i łuku
    schemat wyobrażeniowy powtórzenia
    modyfikacja
    fokusacja
    tranzytywność
    lokalizacja (w formie koła lub łuku)
    metaphor
    monosemantic analysis
    image schema of circle or bow or curve features
    image schema of a repeating
    modification
    focusation
    transitivation
    localization in a form of a circle or a bow or a curve
    Opis:
    Artykuł dotyczy monosemantycznej analizy niemieckiego przyimka um i jego polskiego ekwiwalentu o. Celem jej jest odpowiedź na pytanie, czy oba przyimki posiadają wspólną metaforę, która leży u podstaw identycznych kontekstualnych znaczeń tych przyimków. Ponadto poszukiwana jest specyfikacja tej potencjalnej metafory w danym języku, odpowiadająca za kontekstualne rozbieżności w użyciu tych przyimków. Kontrastowane są zarówno leksemy um i o w funkcji okolicznika, jak i w rekcji czasownika oraz w funkcji prefiksu. Analiza pokazuje, że istnieje wspólna metafora – jest nią „modyfikacja”. Posiada ona wspólny schemat wyobrażeniowy koła. Może być sprowadzona do lokalnego znaczenia lokalizacji trajektora wokół landmarka w przypadku przyimka i prefiksu um. Taka konkretyzacja występuje w przypadku o tylko w jego użyciu prefiksalnym, przy czym warunkowana jest również znaczeniem czasownika. Poza tym posiada własną specyfikację. Jest nią fokusacja w odniesieniu do landmarka, która jest widoczna w przyimkowej funkcji o. Ekwiwalencja między tymi przyimkami jest zatem zdeterminowana lokalnym komponentem przyimka um oraz ową fokusacją w przypadku o.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 5; 7-19
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wartość gnozeologiczna i dydaktyczna metody wykresograficznej w teologii
    Gnoseological and Teaching Value of the Chart-Graphic Method in Theology
    Autorzy:
    Krukowski, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234143.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    metoda wykresograficzna
    geometria
    wykres
    obraz
    koło-okrąg
    trójkąt
    Trójca
    Kościół
    teologia
    zasada akomodacji
    Franciszek Drączkowski
    chart-graphic method
    geometry
    graph
    image
    circle
    triangle
    Trinity
    Church
    theology
    principle of accommodation
    Opis:
    In the contemporary postmodernist culture that more and more becomes the “culture of the picture”, the demand of visualization should also be addressed to theology that is inclined to use the traditional forms of verbal message. In the light of the principle of accommodation accepted by the Vaticanum II the imperative expressed there should be considered “urgent” for the present moment. Among the new propositions promoting graphical-pictorial approaches in theology a new method called chart-graphic or geometrical method worked out by Rev. Prof. Franciszek Drączkowski deserves a special attention. The starting point of the chart-graphic method is the figure of the circle in which an equilateral triangle has been inscribed that is a symbolic image of the triune God. The value of geometry in cognition and comprehension of truth was seen in the past by many outstanding scholars, who considered the use of geometry, logic and algebra to be necessary in the process of cognition of the universe (Descartes, Pascal, Clement of Alexandria). Geometry also for Rev. Drączkowski becomes something that is indeed necessary in the process of cognition of the eternal Truth and of transmitting this knowledge to others. He accepts the ancillary role of geometry, transferring it to the ground of theology.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2013, 5; 167-180
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Profetyczny ironista na przełomie epok – o możliwych śladach koncepcji ironii Kierkegaarda w poemacie Norwida Quidam
    The Prophetic Ironist at the Turn of Epochs: Possible Marks of Kierkegaard’s Irony Concept in Norwid’s Poem Quidam
    Autorzy:
    Lijewska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807152.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    Søren Kierkegaard
    środowisko studenckie Berlina
    opozycja anty-heglowska
    ironia sokratejska
    poemat Norwida Quidam
    the student circle in Berlin
    anti-Hegelian opposition
    Socratic irony
    Quidam
    poem by Norwid
    Opis:
    Artykuł wskazuje interesujące zbieżności w myśli Norwida i Kierkegaarda – dwóch Sokratesów dziewiętnastowiecznej Europy – dotyczące m.in. diagnozy kondycji społeczeństwa chrześcijańskiego tylko z nazwy. Autorka sugeruje, że Norwid mógł poznać niektóre idee duńskiego filozofa nie poprzez bezpośrednią lekturę jego dzieł, ale „z drugiej ręki”. Wskazuje na możliwą rolę berlińskiego środowiska studenckiego (m.in. Caspara Wilhelma Smitha) w transmisji myśli Duńczyka. Poszukuje śladów znajomości przez Norwida recenzji rozprawy Kierkegaarda O pojęciu ironii, ogłoszonej w „Deutsche Jahrbücher für Wissenschaft und Kunst” (1842) pióra Andreasa Frederika Becka. W drugiej części artykułu postawione zostaje pytanie, czy w bohaterze poematu Quidam Norwida odnaleźć można rysy Sokratesa – jednostki ironicznej (w rozumieniu Kierkegaarda) pojawiającej się na przełomie epok: pogaństwa i chrześcijaństwa. Autorka sugeruje, że na poemat Norwida można spojrzeć jako na głos w dyskusji heglistów i antyheglistów, toczonej na fali neohellenizmu niemieckiego, na temat podobieństw i różnic między platonizmem i chrześcijaństwem.
    This article points to interesting similarities in the idea of Norwid and Kierkegaard—those two Socrateses of the 19th-century Europe—e.g. those referring to their diagnosis of the condition of society which was Christian in name only. The author suggests that Norwid may have met some of the Danish philosopher’s concepts not through reading his works but ‘second-hand.’ It is indicated that the student circle in Berlin (e.g. Caspar Wilhelm Smith) might have participated in transmitting the Danish thinker’s thoughts. The author makes an attempt to trace Norwid’s knowledge of the review of Kierkegaard’s treatise On the Concept of Irony printed in “Deutsche Jahrbücher für Wissenschaft und Kunst” (1842), written by Andreas Frederik Beck. The second part of this article contains a question whether the main character of the poem Quidam by Norwid has any features of Socrates—an ironic individual (as Kierkegaard understood him) who appeared at the turn of two epochs: paganism and Christianity. The author implies that Norwid’s poem may be perceived as an opinion in the debate between Hegelians and anti-Hegelians, which occured on the tide of German new Hellenism, about similarities and differences between Platonism and Christianity.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2016, 7, 3; 81-99
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zwyczajna i nadzwyczajna forma rytu rzymskiego wzajemnym ubogaceniem
    The Ordinary and Extraordinary Form of the Roman Rite as Mutual Enrichment
    Autorzy:
    Słoma, Ireneusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040837.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Summorum Pontificum
    Nadzwyczajna Forma Rytu Rzymskiego
    Msza „trydencka”
    M. Lefebvre
    tradycjonalizm
    tradycjonaliści
    środowisko Tradycji
    Extraordinary Form of the Roman Rite
    “Trent” Holy Mass
    traditionalism
    traditionalists
    traditional circle
    Opis:
    Liturgia Kościoła jest rzeczywistością żywą ze względu na jej naturę. Jest nią przede wszystkim uobecnianie zbawczego Misterium na sposób sakramentalny, a także włączanie w tą rzeczywistość chrześcijan przez świat gestów i symboli. W ciągu wieków sposób wyrazu zmieniał się, pozostając wierny istocie celebracji. Nad tym czuwała wspólnota Kościoła, zwłaszcza w jego uroczystym i zwyczajnym nauczaniu. W całe to dziedzictwo wpisuje się także Motu proprio Summorum Pontificum Benedykta XVI oraz związane z nim dokumenty. Prawnie ustanawiają one dwie formy rytu rzymskiego: formę zwyczajną, posługującą się Mszałem Pawła VI, oraz formę nadzwyczajną, sprawowaną według Mszału z 1962 r. Podają przy tym szczegółowe przepisy. Przyczynia się to wzajemnego ubogacenia dzięki lepszemu poznaniu własnej historii i Tradycji, a także przez pewnego rodzaju różnorodność w sposobie wyrażania tej samej wiary.
    The liturgy of the Church is a living reality due to its nature. It is first of all manifestation of the salutary Mystery in the sacramental way, and also the including of Christians into this reality by means of the world of gestures and symbols. Over the centuries the form of expression has been changing, however, it remained faithful to the essence of the celebration. The Church community has kept watch over it, especially over the Church’s solemn and ordinary teaching. Also Benedict XVI’s Motu proprio Summorum Pontificum and the connected documents are part of all this heritage. They legally establish two forms of the Roman Rite: the Ordinary form, using Paul VI’s Missal, and the Extraordinary form, celebrated according to the Missal of 1962. They also give detailed regulations. This contributes to mutual enrichment, owing to a better knowledge of one’s own history and Tradition, and also to a certain kind of variety in the way of the expressing of the same faith.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 153-162
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Nieznośna odpowiedzialność”. Propozycja interpretacji wiersza Dałem słowo Zbigniewa Herberta
    “Unbearable Responsibility”. An Intepretation Proposal for the Poem Dałem Słowo [I Gave My Word] by Zbigniew Herbert
    Autorzy:
    Mikołajczak, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807333.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Zbigniew Herbert; interpretacja; zagadka z przeszłości; słowo poetyckie; PRL; gra językowa; koło wiecznych powrotów; dylematy etyczne; poetycki rachunek sumienia
    Zbigniew Herbert; interpretation; mystery from the past; poetic word; PRL (Polish People’s Republic); wordplay; circle of eternal returns; ethical dilemmas; poetic conscience
    Opis:
    Artykuł jest próbą rozwikłania zagadki, która pojawia się w wierszu Dałem słowo Zbigniewa Herberta, pochodzącym z pożegnalnego tomu poety (Epilog burzy, 1998). Autorka proponuje interpretację opierającą się na założeniu, że wiersz zawiera refleksję autobiograficzną, a tytułowe „słowo” stanowi metonimię poetyckiej twórczości i odnosi się do aktywności literackiej poety sprzed roku 1956. Pokazuje, że za pomocą ambiwalentnej dialektyki ciężaru – lekkości oraz gry językowej Herbert szyfruje doświadczenie, a ponadto wpisuje wspomnienie z przeszłości w koło wiecznych powrotów, potwierdzając trwałość dylematów etycznych, dochodzących do głosu w wierszach z tomu Hermes, pies i gwiazda (1957).
    The article is an attempt at unravelling the mystery hidden in Zbigniew Herbert’s poem Dałem słowo [I Gave My Word], a work from the farewell volume of the poet (Epilog burzy [Epilogue of the Storm], 1998). The author proposes an interpretation based on the assumption that the poem is an autobiographical reflection and the title “word” stands metonymically for the poetic creativity and refers to the literary activity of the poet from before 1956. It shows that by means of an ambivalent dialectic of the weight – lightness and wordplay, Herbert encodes the experience and places memories of the past in the circle of eternal returns, thus confirming the permanence of ethical dilemmas that come to the fore in the poems from the volume Hermes, pies i gwiazda [Hermes, Dog and Star] (1957).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 1; 9-25
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opis gwary wsi Rachanie, pow. Tomaszów Lubelski. Cz. III. Słownictwo
    Description of the Dialect in the Village Rachanie, pow. Tomaszów Lubelski. Part Three: Vocabulary
    Autorzy:
    Malec, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953856.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kultura a rozwój słownictwa
    archaiczna warstwa słownictwa
    semantyczne kręgi słownictwa
    wpływy obce
    życie wyrazów
    kultura języka w gwarze
    culture and the development of vocabulary
    archaic stratum of vocabulary
    semantic circle of vocabulary
    foreign influences
    life of words
    the culture of the language in the dialect
    Opis:
    The paper outlines the dialect in the village Rachanie, pow. Tomaszów Lubelski, against the background of the Polish-Russian border. The vocabulary presented here belongs to the oldest part of the dialect. Various semantic circles of this vocabulary have been listed here: tilling of the land, breeding, culinary art, appelative names of people derived from their traits, vocabulary from religion, and children’s vocabulary. The paper has also discussed the foreign influences, especially Russian, also from the Yiddish, English, French, German, Turkish-Tartar, and Hungarian. Attention has been focused on the problem of words’ disappearance, the culture of the language in a dialect milieu. In relation with rapid social changes that cause the dialect in its traditional form die, the paper may be, in a sense, a document of the ancient state of the dialect. At the moment, it undergoes violent changes in relation with civilisation and social changes in the village. There appears a new heterogeneous shape of the language of the village whose users are, above all, young people and of middle-aged generation. They remain under the influence of the Polish-wide language of the media, including people coming from outside.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2005, 53, 6; 99-117
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies