Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Artist" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Henryk Wars - kilka uwag do biografii kompozytora
    Henryk Wars - Several Remarks on the Composer
    Autorzy:
    Kiper, Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1962905.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Henryk Wars
    kompozytor
    artysta
    muzyka
    composer
    artist
    music
    Opis:
    Artykuł stanowi krótki przyczynek do biografii Henryka Warsa; kompozytora, jazzmana, pianisty. Twórcy najbardziej rozpoznawalnych motywów muzycznych do filmów przedwojennych, takich jak „Umówiłem się z nią na dziewiątą”, „Sex appeal”. Wars kontynuował swoją twórczość muzyczną po wojnie w Hollywood, gdzie zmarł w 1977 r. Obok wątków biograficznych poruszone zostały mniej znane aspekty jego barwnego życiorysu. Do takich niewątpliwie zaliczyć należy twórczość kompozytora w zakresie tworzenia klasycznych form muzycznych, a także luźne uwagi dotyczące pośmiertnej identyfikacji kompozytora jako osoby zakorzenionej w kulturze żydowskiej. Mogą one posłużyć badaczom do szerszego spojrzenia na problem tożsamości polskich artystów żydowskiego pochodzenia w ich powojennych losach.
    This paper is a brief contribution to the biography of Henryk Wars; a composer, jazzman, and pianist. He composed music to very well-known musical motives to pre-war films, such as I have a date with her at nine, Sex appeal. Wars continued his musical composition after the war in Hollywood, where he died in 1977. Aside to biographic elements the paper addresses the less known facts from his colourful lifetime. Undoubtedly, such is his composition in the area of classical music forms, and some casual remarks on the posthumous identification of the composer as a person rooted in Jewish culture. They may serve scholars to acquire a broader perception on the problem of identity of the Polish artists of Jewish descent in their post-war lives.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2010, 31; 225-232
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Enkele facetten van het dubbelkunstenaarschap van L.P. Boon aan de hand van de metamorfoses van de belangrijkste personages van De Kapellekensbaan
    Some aspects of the double disciplinarity of L.P. Boon in arts at the hand of metamorphoses of the most important protagonists of De Kapellekensbaan
    Różne oblicza podwójnego artyzmu L.P. Boona na podstawie metamorfoz głównych bohaterów powieści “Droga z kapliczką”
    Autorzy:
    Gielen, Albert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1882509.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Louis Paul Boon
    De Kapellekensbaan („Droga z kapliczką”)
    sztuka wizualna
    artysta interdyscyplinarny
    powieść artysty
    metamorfozy
    De Kapellekensbaan
    visual art
    multi-disciplinary artist
    artist’s novel
    metamorphoses
    Opis:
    Louis Paul Boon maakt deel uit van de literaire canon, daarom wordt hij alleen beschouwd als een schrijver. Zijn beeldende kunst wordt grotendeels genegeerd. Aangezien Boon in beide disciplines actief is, bekijk ik in deze bijdrage de relatie tussen beide disciplines vanuit een literair perspectief. Boons roman De Kapellekensbaan of de 1ste illegale roman van Boontje behandelt de vraag hoe een hedendaagse roman moet worden geschreven. Op basis van een analyse van de protagonisten bepaal ik de relatie tussen literatuur en beeldende kunst in deze roman. Ik concentreer me daarbij uitsluitend op karakters die literatuur of beeldende kunst vertegenwoordigen en helpen de ‘gij-verteller’ de roman te creëren. Ik geef speciale aandacht aan karakters die tijdelijk van discipline veranderen. De discussie gaat over tekortkomingen van de taal die door de beeldende kunsten kunnen worden aangepakt. Ondanks het feit dat de disciplines verschillende manieren van expressie vertegenwoordigen, kunnen ze elkaar aanvullen.
    Louis Paul Boon forms part of the literary canon, which is why he is only perceived and researched as a writer. His visual art is largely ignored. As Boon is active in both disciplines, in this paper I consider the relationship between the two disciplines, from a literary perspective. Boon’s novel De Kapellekensbaan of de 1ste illegale roman van Boontje (translated into English as Chapel Road) deals with the question how a contemporary novel should be written. Based on an analysis of its main characters, I determine what the relationship is between literature and the visual arts in this novel. I focus exclusively on the characters that represent literature or the visual arts, and help the “you” narrator create the novel. I pay special attention to those characters that temporarily change disciplines. The discourse is about the shortcomings of language that can be addressed through the visual arts. Despite the fact that the disciplines represent different modes of expression, they can complement each other.
    Twórczość Louisa Paula Boona zaliczana jest do kanonu literackiego, dlatego też postrzega się go jako pisarza i bada wyłącznie tę jego twórczość. Natomiast jego sztuka wizualna jest w dużej mierze ignorowana. Z uwagi na to, że Boon działa w obu dyscyplinach, niniejszy artykuł bada relacje między literaturą a sztuką z literackiego punktu widzenia. Powieść Boona De Kapellekensbaan of de 1ste illegale roman van Boontje (przetłumaczona na język angielski jako Chapel Road) porusza kwestię, w jaki sposób powinna być napisana współczesna powieść. Autor niniejszego artykułu stara się ustalić na podstawie analizy głównych bohaterów, jaki jest związek między literaturą a sztukami wizualnymi w prezentowanej powieści. Autor koncentruje się wyłącznie na postaciach, które reprezentują świat literacki lub sztuki wizualne i pomagają drugoosobowej narracji tworzyć powieść. Szczególną uwagę poświęca tym bohaterom powieści, którzy tymczasowo zmieniają dziedziny. Okazuje się, że to, czego w dyskursie nie można wyrazić za pomocą języka, można uczynić za pomocą sztuk wizualnych. Mimo że dziedziny te reprezentują różne sposoby ekspresji, mogą się wzajemnie uzupełniać.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2015, 64 Special Issue, 5; 205-220
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Sacred in the Symbols of Ukrainian Painting at the Turn of the 21st Century
    Sacrum w symbolice malarstwa ukraińskiego na przełomie XX i XXI wieku
    Autorzy:
    Baltaziuk, Iryna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1728095.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-17
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    sztuka współczesna
    symbol
    sacrum
    prawda
    dzieło sztuki
    artysta
    contemporary art
    sacred
    truth
    artwork
    artist
    Opis:
    Contemporary art as a measure of social consciousness becomes a reference point for finding the boundary between the sacred and the anti-sacred, the aspect that acting as a mirror becomes a reflection of reality, and only at first glance, it speaks of identity but is not true in its essence. Through the semantic key of the symbols of mirroring and reflecting, in the knowledge of the true picture, from divine emptiness to holy fullness, a dialogue of contemporary Ukrainian artists with Kazimir Malevich is formed. The most powerful example of this dialogue is created in the works of Ukrainian classics Oleksandr Dubovyk, Oleksandr Roitburd, and Oleksandr Klymenko. On this path, artists are helped by the heritage of the Ukrainian ethnos, which harmoniously combines the memory of Trypillia culture, national symbols, traditions of icon painting, the school of Mykhailo Boychuk and much more. This article focuses on the sacred in the symbols of contemporary Ukrainian painting that absorbs the most characteristic signs, codes, and ciphers of the previous centuries, transferring spirituality into the 21st century. The transformation of religious symbols into contemporary ones, in consequence of building a discourse with mass culture, generates them into a new cultural code. The semantics of mass culture gives the visual material that forms the sacredness of the 21st century, which exists on the border of the material and the spiritual, as a reflection of the myth. The works of art by Nina Murashkina, Andriy Tsoy, and Mykyta Tsoy are a striking example of that. The sacred in which the mystery of real life is concentrated can endow thinking with a true, rather than an imaginary essence and provide a tool for solving the problem of individuality, freedom, and existence, which the new century is filled with.
    Sztuka współczesna jako miara świadomości społeczeństwa staje się punktem odniesienia dla zlokalizowania granicy między sacrum a anty-sacrum – aspektem, który, działając jak lustro, staje się odbiciem rzeczywistości i tylko na pierwszy rzut oka opisuje tożsamość, ale w swej istocie nie jest prawdziwy. Poprzez klucz semantyczny zawarty w symbolice lustra i odbicia, w poznaniu prawdziwego obrazu, od boskiej pustki do świętej pełni, następuje dialog współczesnych artystów ukraińskich z Kazimierzem Malewiczem. Najdobitniejszym przykładem tego dialogu są prace ukraińskich klasyków Ołeksandra Dubowyka, Ołeksandra Roitburda i Ołeksandra Kłymenki. W tej drodze artystom pomaga dziedzictwo ukraińskiego etnosu, które harmonijnie łączy pamięć kultury trypolskiej, symbole narodowe, tradycje malarstwa ikonowego, szkołę Mychajły Bojczuka i wiele innych. Prezentowany artykuł skupia się na sacrum w symbolice współczesnego malarstwa ukraińskiego, które wchłania najbardziej charakterystyczne znaki, kody i szyfry poprzednich stuleci, przenosząc duchowość w XXI wiek. Transformacja symboli religijnych na współczesne, a w konsekwencji budowanie dyskursu z kulturą masową, tworzą nowy kod kulturowy. Semantyka kultury masowej dostarcza materiału wizualnego, który tworzy sakralność XXI wieku, istniejącą na granicy tego, co materialne i duchowe – jako odbicie mitu. Dzieła sztuki Niny Muraszkiny, Andrija Tsoya i Mykyty Tsoya są tego dobitnym przykładem. Sacrum, w którym skupia się tajemnica prawdziwego życia, sprawia, że myślenie jest czymś realnym, dostarczając narzędzia do rozwiązania współczesnego problemu indywidualności, wolności i istnienia.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2021, 12, 2; 143-156
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Two Sisters: the Sculptor Hanna Nałkowska in the Light of Zofia Nałkowska’s Novel Węże i Róże
    Autorzy:
    Kasa, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1798735.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Zofia Nałkowska; Hanna Nałkowska; Polish sculptors; Węże i róże; plastic arts; literature; novel about artist
    Opis:
    The Polish version of the article was published in Roczniki Humanistyczne vol. 65, issue 4 (2017). The article focuses on Ernestyna Śniadowiczówna, the main character in a novel by Zofia Nałkowska, Węże i róże [Snakes and Roses] (1913). The main purpose of the work is to show that the character had its real counterpart in Zofia’s younger sister, the sculptor Hanna Nałkowska. The words of Zofia herself were crucial, who in her Diary confessed that all her novels were autobiographical to some extent. Still, researchers have not paid sufficient attention to the significant similarities between Ernestyna and Hanna Nałkowska. Węże i róże is the only piece in the writer’s output in which she analyzed the issues related to art and pointed out some characteristics of the artist. Zofia was writing her novel when Hanna was entering the world of art. A comparison between Ernestyna Śniadowiczówna and Hanna Nałkowska, as well as the information from Zofia’s Dziennik and reminiscences of their friends show that the literary character is likely to be based on a real person.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 4 Selected Papers in English; 125-150
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O skrzypcach oraz ich muzyce w wierszu do „artysty zapomnianego” - Do Nikodema Biernackiego
    About the violin and its music in the poem to „a forgotten artist” - To Nikodem Biernacki
    Autorzy:
    Łuczak, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729476.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-05
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Nikodem Biernacki
    artysta
    skrzypek
    wirtuoz
    wieszcz
    skrzypce
    instrument muzyczny
    muzyka
    prawda
    pieśń
    artist
    violinist
    virtuoso
    bard
    violin
    musical instrument
    music
    song
    truth
    Opis:
    The present article points to the function that the motif of the violin performs in the poem To Nikodem Biernacki written by Norwid in Paris in 1857; it also contains an interpretation of the author’s remarks on an artist’s identity and of the tasks assigned to him that are expressed in that poetical text. Also, Norwid’s views on the meaning of what a violinist does and of art in general are shown. Knowledge of the life and work of the addressee of the poem, the Polish 19th century violinist Nikodem Biernacki, defined as a “forgotten musician”, is the context for the analysis of the poem. This knowledge also casts some light on history of Polish culture persecuted in the period of the Partitions of Poland. Also the contents of Norwid’s other works, among them of Chopin’s Piano, Promethidion and Historical Resurrection are an important context for the discussions included in the article. The poet’s thoughts contained in To Nikodem Biernacki are inscribed in the whole of Norwid’s philosophy of art.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2013, 31; 91-116
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dwie siostry: rzeźbiarka Hanna Nałkowska w świetle powieści Zofii Nałkowskiej Węże i róże
    Two sisters: sculptor Hanna Nałkowska in the light of Zofia Nałkowska’s Snakes and roses
    Autorzy:
    Kasa, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1878539.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Zofia Nałkowska
    Hanna Nałkowska
    polskie rzeźbiarki
    Węże i róże
    sztuki plastyczne
    literatura
    powieść o artyście
    Polish sculptors
    Snakes and Roses
    plastic arts
    literature
    a novel about the artist
    Opis:
    Artykuł koncentruje się na Ernestynie Śniadowiczównie, bohaterce powieści Zofii Nałkowskiej Węże i róże (1913). Głównym celem pracy jest wykazanie, że jej postać miała swój rzeczywisty odpowiednik w osobie młodszej siostry pisarki, rzeźbiarce Hannie Nałkowskiej. Decydującym impulsem do postawienia takiej tezy stały się słowa samej autorki, która w swoich Dziennikach wyznała, że wszystkie jej powieści są w pewnym stopniu autobiograficzne. Mimo to żaden z badaczy nie zwrócił dotychczas uwagi na istotne podobieństwa między Ernestyną i Hanną Nałkowską. Węże i róże to jedyny utwór w dorobku pisarki, w którym podjęła zagadnienia związane ze sztuką i nakreśliła figurę artystki. Moment powstania powieści zbiegł się z czasem, kiedy rzeźbiarka właśnie wkraczała w świat sztuki. Zestawienie rysów sylwetki Śniadowiczówny z biografią Hanny Nałkowskiej, a także wiadomościami pochodzącymi z Dzienników jej siostry oraz wspomnieniami wspólnych przyjaciół wykaże, jak wiele wspólnego miała literacka kreacja z autentyczną postacią.
    The article focuses on Ernestyna Śniadowiczówna, the main character in a novel by Zofia Nałkowska Snakes and Roses (1913). The main purpose of the work is to show that the character had its real counterpart in Zofia’s younger sister, the sculptor Hanna Nałkowska. The words of Zofia herself were crucial, who in her Diary confessed that all her novels were autobiographical to some extent.Still, researchers have not paid sufficient attention to the significant similarities between Ernestyna and Hanna Nałkowska. Snakes and Roses are the only piece in the writer’s work, in which she analyzed the issues related to art and pointed out some characteristics of the artist. Zofia was writing her novel when Hanna was entering the world of art. A comparison between Ernestyna Śniadowiczówna and Hanna Nałkowska, as well as the information from Zofia’s Diary and reminiscences of their friends show that the literary character is likely to be based on a real person.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 4; 87-113
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    De metaforische reis naar de kunst als homeland. De Kapellekensbaan van Louis Paul Boon als Künstlerroman
    The Metaphoric Voyage to Art as Homeland: De Kapellekensbaan (Chapel Road) by Louis Paul Boon as a Künstlerroman
    Podróż metaforyczna do sztuki jako ojczyzny. Droga z kapliczką Luisa Paula Boona jako powieść artysty (Künstlerroman)
    Autorzy:
    Gielen, Albert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1872935.pdf
    Data publikacji:
    2021-10-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Künstlerroman
    powieść artysty
    Louis Paul Boon
    De Kapellekensbaan (Droga z kapliczką)
    Zomer te Ter-Muren („Lato w Termuren”)
    Roberta Seret
    Künstlerroman (Artist’s Novel)
    De Kapellekensbaan (Chapel Road)
    Zomer te Ter-Muren (Summer in Termuren)
    Opis:
    Over De Kapellekensbaan of de 1ste illegale roman van Boontje (1953) en Zomer te Ter-Muren (1956) zijn talloze studies verschenen zonder dat daarin de diptiek als Künstlerroman getypeerd wordt. De vraag is of de romans over de Kapellekensbaan eigenschappen bezitten om ze als Künstlerromane op te vatten. Om tot een antwoord te komen volgt eerst een aantal elementen waarmee de Künstlerroman zich van andere genres onderscheidt. Dit wordt gedaan aan de hand van de theorieën van Herbert Marcuse en Roberta Seret. Seret spreekt in dit verband van homeland en metaphorical voyage. Met deze begrippen wordt vastgesteld dat De Kapellekensbaan en Zomer te Ter-Muren tot het genre van de Künstlerromane behoren en daarna volgt een kenschets van Boons Künstlerroman.
    Na temat De Kapellekensbaan (1953; przetłumaczonej na polski jako Droga z kapliczką) oraz Zomer te Ter-Muren (1956) powstały liczone publikacje, nieokreślające jednak tego dyptyku jako powieści artysty (Künstlerroman). Celem artykułu jest wykazanie, że obie te powieści noszą cechy Künstlerroman. Ten rodzaj powieści różni się bowiem pod wieloma względami od innych gatunków. Traktują o tym prace Herberta Marcuse’a i Roberty Seret. Seret mówi w tym kontekście o ojczyźnie (homeland) i podróży metaforycznej (metaphorical voyage). Opierając się  na tych koncepcjach, Autor stwierdza, że obie powieści Boona (Droga z kapliczką i Zomer te Ter-Muren) wpisują się w gatunek okrelsany mianem powieści artysty (Künstlerroman), i przedstawia dokonaną przez samego Boona charakterystykę tego rodzaju powieści.
    About De Kapellekensbaan of de 1ste illegale roman van Boontje (1953; translated into English as Chapel Road) numerous studies have been published without typifying the novel as a Künstlerroman. The question is whether De Kapellekensbaan contains characteristics to make it a Künstlerroman? There are a number of elements with which the Künstlerroman distinguishes itself from other genres. This is done here based on the theories of Herbert Marcuse and Roberta Seret. Seret speaks in this context of homeland and metaphorical voyage. On the basis of these concepts is determined that De Kapellekensbaan belongs to the genre of Künstlerroman and then follows a characterization of Boon’s
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 5 Zeszyt Specjalny / Speciale Uitgave; 119-133
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szlachetna amatorka. Akwaforty Anetki Tyszkiewiczówny z albumu Vues de Pologne
    A noble amateur. The etchings by Anetka Tyszkiewiczówna from the album Vues de Pologne
    Autorzy:
    Mączyński, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791399.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    grafika
    akwaforta
    pejzaż
    weduta
    artysta amator
    Anna (Anetka) z Tyszkiewiczów Potocka-Wąsowiczowa
    Ignace Duvivier
    sztuka polska przełomu XVIII i XIX wieku
    drawing
    etching
    landscape
    veduta
    amateur artist
    Anna (Anetka) Potocka-Wąsowiczowa née Tyszkiewicz
    Polish art at the turn of the 18th and 19th centuries
    Opis:
    Artykuł został poświęcony akwafortom zebranym w albumie Vues de Pologne, dedykowanym Annie (Anetce) Tyszkiewiczównie (1779-1867). Przez całe życie zajmowała się ona amatorsko twórczością artystyczną: rysowaniem, malowaniem, a przede wszystkim projektowaniem, co wycisnęło piętno na założeniach pałacowo-ogrodowych w: Wilanowie, Natolinie, Mokotowie, Jabłonnie i Zatorze. Album powstał jako rezultat – i pamiątka – pobytu w Wiedniu w 1795 r. oraz pobierania wtedy lekcji rysunku i akwaforty u francuskiego malarza Ignacego Duviviera (1758-1832), artysty przyjętego później na członka tamtejszej akademii. W podstawowej wersji zawiera – poza stroną tytułową – dziewięć widoków głównie z Warszawy i jej okolic. Tyszkiewiczówna była autorką wszystkich rysunkowych wzorów, jak też przeniesienia ich na płyty, z których powstały odbitki. W pracach tych wyraźnie przedkładała motywy pejzażowe nad wedutowe. Starała się oddawać nastrój chwili, poprzez żywą, energiczną kreskę oraz silne kontrasty walorowe. Komponowała widoki sentymentalne, subiektywne w sposobie ujęcia, bez dbałości o dokładność i realizm w odwzorowaniu rzeczywistości. Możliwe zresztą, że tę ostatnią cechę spotęgowało tworzenie wzorów z pamięci, w Wiedniu, w znacznym oddaleniu od wyobrażanych miejsc. Oceniając wartość artystyczną prac Tyszkiewiczówny – a pod względem techniki wykonania nie różnią się one wcale od dzieł nauczyciela – należy pamiętać, że są juweniliami, gdyż autorka miała zaledwie szesnaście lat. Sporządzone przez nią płyty zostały powtórnie wykorzystane na początku XIX wieku w celach komercyjnych: sześć spośród dziewięciu akwafort ozdobiło wydanie „Kalendarzyka Politycznego, Chronologicznego i Historycznego” na rok 1811, drukowanego nakładem Jana Ludwika Kocha. Na podstawie znacznej liczby odbitek – tych z 1795, jak też tych z 1811 r. – pozostających w kolekcjonerskim obiegu można wnosić o wyjątkowej jak na amatorkę popularności tej części jej dorobku. Ale po tym młodzieńczym doświadczeniu nigdy już później Anna z Tyszkiewiczów – primo voto Potocka, secundo voto Dunin-Wąsowiczowa – do techniki akwaforty nie powróciła.
    The article is devoted to the etchings collected in the album Vues de Pologne, dedicated to Anna (Anetka) Tyszkiewiczówna (1779-1867). Throughout her life, she was involved in amateur artistic work: drawing, painting and, above all, design, which left its mark on the palace and garden layouts in Wilanów, Natolin, Mokotów, Jabłonna and Zator. The album was created as a result and as a memoir of her stay in Vienna in 1795. At that time she took drawing and etching lessons from the French painter Ignace Duvivier (1758-1832) – an artist that was later accepted as a member of the local academy. Apart from the title page, in its basic version the album contains nine views mainly of Warsaw and its surroundings. Tyszkiewiczówna was the author of all the drawing patterns, she also transferred them onto the printing plates. In these works she clearly preferred landscape motifs over vedutas. She tried to reflect the mood of the moment through a lively, energetic line and strong value contrasts. She composed sentimental, subjective landscapes with little care for accuracy or realism in the representation of reality. It is also possible that the latter feature was intensified by the recreation of patterns from her memory, in Vienna, far away from the portrayed places. Evaluating the artistic value of her works—in terms of the technique used they do not differ at all from the works of her teacher—one should remember that they are juvenile works since the author was only sixteen at that time. Her plates were reused at the beginning of the 19th century for commercial purposes – six out of nine etchings adorned the 1811 edition of “The Political, Chronological and Historical Calendar”, printed by Jan Ludwik Koch. On the basis of the considerable number of prints in collectors’ circulation—those from 1795 as well as those from 1811—it is possible to conclude that this part of her work is exceptionally popular for an amateur. But after this youthful experience, Anna née Tyszkiewicz, primo voto Potocka, secundo voto Dunin-Wąsowiczowa, never returned to the etching technique.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 39-78
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Symboliczne wcielenia Oskara Kokoschki - Tristan
    Symbolic incarnations of Oskar Kokoschka – Tristan
    Autorzy:
    Długosz, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887884.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Oskar Kokoschka
    Alma Mahler
    Gustav Mahler
    Walter Gropius
    Richard Wagner
    Tristan
    Izolda
    król Marek
    „Die Windsbraut”
    wachlarze
    trubadurzy
    średniowiecze
    rycerz
    pasowanie
    dramat muzyczny
    triada celtycka
    symboliczna identyfikacja
    autokreacja artysty
    autoportret
    ekspresjonizm
    Wiedeń ok. 1900
    Iseult
    King Mark
    fans
    troubadours
    Middle Ages
    knight
    knighting
    musical drama
    Celtic triad
    symbolic identification
    artist's self-creation
    selfportrait
    expressionism
    Vienna around 1900
    Opis:
    From the very beginning of his artistic career Oskar Kokoschka systematically used historical, literary and mythological persons, whose figures, being recognizable in culture, facilitated the expression of his own psychological states and life experiences. The young painter, familiar with the classic works of literature, was also fascinated by music. One of his most vivid musical memories mentioned in an interview after more than half a century, was connected with his visits at the Vienna opera horse where he hare heard concerts directed by Gustav Mahler. A an especially enduring memory was that of the performance of R. Wagner’s drama Tristan und Isolde. From that time on the story of the mythical couple of lovers dominated the artist’s imagination, and after his meeting with Gustav's widow, Alma Mahler, he was able to assume a personified figure involving all the three people. As a result Kokoschka and Alma's love affair was supposed to develop according to the historical and mythical scenario of the medieval, and originally Celtic, saga. The artist first played the role of a life-guardsman seeking the favor of the patron of the Vienna cultural elite, and also seeking the hand of the inaccessible „queen” left by the dead director, „the old king”. Having won her acceptance the painter was able to be in her good graces for some time as her lover. However, a tragic turnabout, and at the same time the end of the relation, was inevitably inscribed in the process, in which the „young pretender” Kokoschka, having entered the role of the king, next had to give way to the next candidate. Stages of this symbolic process can be seen in Kokoschka’s letters as well as in his literary and visual works from the period of his relationship with Alma Mahler in the years 1912-1915, when one compares the facts from the protagonists’ lives with, among others, the medieval versions of the Tristan legend and its version composed by Wagner.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 4; 159-203
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies