Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Galewicz, Włodzimierz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Jak wiele powinniśmy poświęcać dla innych? Obowiązki pomocy potrzebującym w ujęciu Tomasza z Akwinu
    How Much Should We Sacrifice for Others? Thomas Aquinas on Duties to Assist People in Need
    Autorzy:
    Galewicz, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2097301.pdf
    Data publikacji:
    2022-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    pozytywne powinności
    dobroczynność
    altruizm
    samopoświęcenie
    miłosierdzie
    współczucie
    ratowanie w potrzebie
    Tomasz z Akwinu
    affirmative duties
    beneficence
    altruism
    self-sacrifice
    mercy
    compassion
    rescue in need
    Thomas Aquinas
    Opis:
    Przedmiotem tego artykułu jest zakres i charakter obowiązków, które w ujęciu Tomasza z Akwinu należą do szczególnej podklasy aktów dobroczynności lub czynienia dobra, noszącej u niego nazwę eleemosyna. Tłumacząc ten termin przez „pomoc potrzebującym” lub „pomoc w potrzebie”, biorę pod rozwagę pytanie, w jakich okolicznościach udzielanie tej pomocy jest według Tomasza działaniem obowiązkowym, a w jakich tylko zalecanym lub nawet niewłaściwym. W szczególności staram się ustalić, jak wiele z naszego osobistego dobra (majątku, komfortu lub wolnego czasu)  jego etyczna teoria każe nam przeznaczać na wspieranie innych, nawet przy założeniu, że oni tego wsparcia potrzebują.
    The subject of this paper is the scope and nature of duties to help others which Thomas Aquinas believes to belong to the subclass of acts of beneficence he calls eleemosyna. I consider to what extent and under which circumstances, according to his account, aid lent to people in need of support is obligatory, merely praiseworthy or even improper. In particular, I try to establish how much of our personal resources (possessions, well-being, or free time), on Aquinas’s view, we should sacrifice for others, provided they need our support.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 2; 5-21
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy wartość życia wzrasta wobec bliskiej śmierci?
    Does the Value of Life Increase Near Its End?
    Autorzy:
    GALEWICZ, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488547.pdf
    Data publikacji:
    2017-12-20
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wartość życia
    opieka terminalna
    terapia przedłużająca życie
    alokacja zasobów zdrowotnych
    efektywność ekonomiczna
    value of life
    end-of-life care
    healthcare allocation
    costeffectiveness
    Opis:
    Przemysł farmaceutyczny oferuje coraz to nowe leki, które mają przedłużać życie osób cierpiących na nieuleczalne choroby. Innowacyjne terapie są często w jakimś stopniu skuteczniejsze, ale też (w co najmniej takim samym stopniu) droższe. Upoważnieni decydenci reprezentujący społeczeństwo muszą zatem rozstrzygać, które z nich będą finansowane ze środków publicznych. Jednym z głównych kryteriów, na których podstawie podejmuje się takie decyzje, jest stosunek dodatkowych kosztów, związanych z nową terapią, do czerpanych z niej dodatkowych korzyści. Dodatkowe korzyści, wynikające z nowych leków dla osób śmiertelnie chorych, wydają się jednak często niezbyt wielkie w porównaniu do ich zawrotnych dodatkowych kosztów. Rodzi się zatem wątpliwość, czy refundacja tych leków, do której opinia społeczna skądinąd na ogół się skłania, daje się pogodzić z równie powszechnie akceptowaną zasadą ekonomicznej efektywności. Pewną próbą uzgodnienia tych postaw byłoby przyjęcie, że z pozoru niewielkie korzyści, przysparzane osobom zbliżającym się do śmierci — jak marginalne zwiększenie długości ich życia lub nieznaczne podniesienie jego jakości — w rzeczywistości mają większą wartość, ponieważ życie tych osób trzeba cenić wyżej. W przedstawianym artykule zastanawiam się nad tym, czy ta koncepcja jest do utrzymania — czy wartość życia wzrasta wobec bliskiej śmierci.
    The costs of life-extending care at the end of life are often disproportionately high in relation to the benefits it brings to the patients. Thus, the unrestricted principle of cost-effectiveness as a rule of rational healthcare allocation would require us to limit publicly funded life-prolonging treatments for patients nearing the end of life. From a societal perspective, however, this limitation would be often callous and inhuman. There are three possible ways to reconcile these two attitudes. First, we could restrict the principle of cost-effectiveness by questioning its validity in the field of end-of-life care. Second, we could raise the acceptable upper cost-effectiveness threshold for end-of-life treatments. Thirdly, it is also possible to maintain that the seemingly rather poor effects of end-of-life treatments are actually much better, because the value of life increases as death draws near. In this paper, I discuss the plausiblity of this last solution.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 4; 5-22
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pokusy i grzechy wiary pragmatycznej. Immanuel Kant o wewnętrznym kłamstwie
    Temptations and Sins of Pragmatic Faith – Immanuel Kant on the Internal Lie
    Autorzy:
    Galewicz, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015648.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Immanuel Kant
    wiara pragmatyczna
    wewnętrzne kłamstwo
    moralność (etyka)
    Bóg
    pragmatic faith
    internal lie
    morality (ethics)
    God
    Opis:
    The paper an analytical-interpretative commentary on several excerpts from I. Kant. The first one with an example of a doctor who thinks he knows his patient's illness deals with the concept of pragmatic faith. The author seeks to explicate this concept by giving three interpretations of Kantian example. In a further part of the paper the internal lie is defined as a sin which may fall part of any „believers not careful enough” of the titular faith. The first example is this sin is an internal profession of faith in God („just in case”) without actual participation in it. The second example is a false worship to the Creator, the one that is motivated by fear or punishment. When interpreting these examples, the author refers to the Kantian distinction between homo noumenon (moral being) and homo phaenomenon (physical being). This distinction is related to the interdiction of using homo phaenomenon only as a means (an instrument to speak).
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2004, 52, 2; 111-121
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O Arystotelesowskiej teorii poznania praktycznego
    On the Aristotelian theory of practical cognition
    Autorzy:
    Galewicz, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015951.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Arystoteles
    etyka
    poznanie praktyczne
    intuicja
    Aristotle
    ethics
    practical cognition
    intuition
    Opis:
    The article contains an analysis of Aristotle's views concerning ethical cognition. The author considers, among others, the following questions: (1) Did Aristotle at all know something like, literally understood, 'cognition by feeling', that is a kind of emotional defining values or normative features; and if so, then (2) Speaking of ethical aisthêsis, did he understand this kind of emotional intuition by it? The result of considerations is that although nature and contents of ethical perception do not appear in the texts of the author of Nikomachean Ethics too clearly, it can be stated that ethical perception is not common sensual perception, but it most reminds of an observation through which certain mathematical relations and truths are defined. Practical wisdom consists more in using this kind of ethical intuition than in cognition and in use of some general truths.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 1; 83-103
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samowystarczalność najwyższego dobra u Platona, Arystotelesa i Tomasza z Akwinu
    Self-sufficiency of the ultimate good in Plato’s, Aristotle’s and Thomas Aquinas’ works
    Autorzy:
    Galewicz, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2016131.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    aksjologia
    Platon
    Arystoteles
    Tomasz z Akwinu
    dobro
    szczęście
    axiology
    Plato
    Aristotle
    Thomas Aquinas
    the human good
    happiness
    Opis:
    The subject of the article is the condition of self-sufficiency (autarchy) as the criterion of the ultimate good. This criterion first appears in Plato’s Philebus, and then it is used by Aristotle. According to the characterization of the ultimate good contained in the seventh chapter of Book I of Nicomachean E th ic s, the self-sufficient good has to be sufficient, that is it has to be a good that does not leave any unfulfilled desires, and at the same time is axiologically superior, that is surpassing all other kinds of good with its value. This condition for axiological superiority allows two interpretations: the absolutist and the relativist ones. The absolute superiority would be vested in the ultimate good if it was unsurpassable, that is if it was a good whose value cannot be increased by adding some other good to it. The relative superiority of the ultimate good only requires that it surpasses with its value every good that is completely different from it, e.g. does not comprise it as its component. A clearly relativist interpretation of the Aristotelian condition of self-sufficiency as the criterion of the ultimate good that can be achieved in human life is proposed by St. Thomas Aquinas in his commentary on Nicomachean Ethics. Although he also does not reject the concept of self-sufficient good that is not a component of a sum of goods that have an even higher value, he treats self-sufficiency understood in this absolute way as a characteristic of Go d ’s good.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2001, 49, 1; 5-23
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies