Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "dramat xx wieku" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Maxwell Anderson jako teoretyk dramatu
Maxwell Anderson as a Drama Theoretician
Autorzy:
Brodzińska, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954016.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Maxwell Anderson
dramat amerykański
dramat poetycki
tragedia wierszowana
teoria dramatu i teatru XX wieku
american drama
poetical drama
tragedy in verse
theory of the 20th century drama and theatre
Opis:
Born in 1888 in Atlantic, Pennsylvania, Maxwell Anderson was among the generation of playwrights who changed the world's perception of American drama. The group of young dramatists included such famous names as Eugene O'Neill, Elmer Rice, Sidney Howard, RobertSherwood, George S. Kaufman, Samuel N. Behrman and Paul Green; however, Anderson was more prolific and versatile than anybody of them. During a career of just thirty years he produced thirty-three plays (about half the number he wrote) which include comedies and tragedies, plays in verse and in prose, satires and musicals. His first play White Desert was written in verse because he was weary of ”plays in prose that never lifted from the ground”. The play failed but Anderson didn't abandon his dream of bringing tragic poetry to the American stage. Examining Aeschylus', Sophocles', Euripides', Shakespeare's and Racine's tragedies, also reading Aristotle's The Poetic, Anderson realized that „in discussing construction Aristotle made a point of the recognition scene as essential to tragedy” and that poetic tragedy had never been successfully written about its own place and time. According to the rules, he composed two very successful historical dramas in verse: Elizabeth the Queen (1930) and Mary of Scotland (1933). However, a few years later, in 1935, Anderson broke his newly discovered principles and composed Winterset, a poetic tragedy based on a true story and set in contemporary New York. Unlike his first contemporary verse drama White Desert, the experiment, Winterset, was a big success and brought him the very first New York Drama Critics Circle Award. His theory and dramas inspired some contemporary theorists as John Mason Brown, John Gassner and Elder Olson; also, the famous American playwright Archibald MacLeish.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 1; 209-226
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samotność antybohatera w niemieckim dramacie współczesnym - Adam Geist Dei Loher jako Woyzeck schyłku XX wieku
Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama - AdamGeist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933664.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Dea Loher
Georg Büchner
dramat stacyjny
teatr ekspresjonistyczny
niemiecki dramat współczesny
antybohater
samotność
station drama
theatre expressionism
modern German drama
anti-hero
loneliness
Opis:
[In dem Beitrag „Einsamkeit des Anti-Helden im modernen deutschen Drama – Adam Geist Dea Lohers als Woyzeck Büchners von heute“ wird der Versuch unternommen, zwischen den Dramenfiguren von Woyzeck (entst. 1836/37) Georg Büchners und Adam Geist (1998) Dea Lohers eine Brücke zu schlagen: Trotz der erheblichen zeitlichen Distanz in der Entstehung der beiden Theaterstücke weisen die Texte viele Gemeinsamkeiten auf. Es kann zwischen ihnen eine formale und inhaltliche Analogie hergestellt werden. Zusammengehalten werden die Dramen vornehmlich durch die Titelfiguren: Die Protagonisten sind zum Außenseitertum stigmatisierte Anti-Helden: Mörder und zugleich in Wahnsinn getriebene Selbstmörder. Da sie nicht imstande sind, die Regeln der Wirklichkeit zu durchschauen, stehen sie in der Welt rat- und schonungslos da. Sie scheitern an ihrer Naivität, die in die Brutalität umschlägt und in den Mord mündet. Das Leid, das sie ihren Mitmenschen antun, ist ein stummer Ruf gegen Einsamkeit und Kälte der Umgebung, der ignoriert wird. Ihr Lebensweg wird somit zu einer Sackgasse, zu einer Passionsgeschichte ohne Erlösung. Sie scheitern und sterben an Einsamkeit.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 173-183
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Karol Wojtyła i Emil Zegadłowicz – bliscy czy dalecy? Wokół koncepcji teatru
Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz – Similar or Different?
Autorzy:
Podstawka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1731988.pdf
Data publikacji:
2020-12-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Karol Wojtyła
Emil Zegadłowicz
teatr pierwszej połowy XX wieku
teatr i dramat religijny
theatre of the first half of the 20th century
religious theatre and drama
Opis:
Artykuł jest komparatystycznym studium na temat koncepcji teatru Karola Wojtyły i Emila Zegadłowicza. Mimo iż powstaje wiele prac poświęconych młodzieńczej twórczości literackiej i działalności teatralnej Wojtyły, wciąż nie w pełni przeanalizowane są wątki badań teatrologicznych. Dlatego istotna wydaje się próba ukierunkowania badawczej refleksji na źródła, z jakich czerpali obaj twórcy, kształtując swą poetycką wrażliwość, koncepcję człowieka i świata uzewnętrznianą w strukturze dzieł dramatycznych, wpisaną w myśl teatralną, poglądy na temat misji sztuki i aktora. Rekonesansowa próba porównania kompozycji wczesnych dramatów Zegadłowicza i Wojtyły wskazuje na wspólne korzenie postrzegania roli teatru i model dramaturgii wyrastającej z tradycyjnych, misteryjno-moralitetowych form teatralnych. Widoczne są również podobne kierunki i obszary artystycznych penetracji, pojmowania estetycznych kanonów sztuki, wartości regionalnej kultury, przy równoczesnej odrębności światopoglądu i twórczości obu artystów.
This article is a comparative study of the concept of the theatre of Karol Wojtyła and Emil Zegadłowicz. Although many works have been devoted to the youthful literary output and theatrical activity of Wojtyła, the themes of theatre studies have still not yet been fully analysed. Therefore, it would seem to be important to research those sources from which both artists drew, those that shaped their poetic sensitivity, their concept of man and their concept of the world as externalised in the structure of the dramatic works, inscribed in their theatrical thought and in their views on the mission of art and the actor. An attempt to compare the compositions of Zegadłowicz’s and Wojtyła’s early plays points to the common roots of the perception of the role of theatre and a model of dramaturgy arising from traditional, mystery-morality plays. Similar trends and areas of artistic penetration, the comprehension of the aesthetic canons of art and the value of regional culture are also visible, while the world-views and creativity of both artists are separate.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 1 Special Issue; 187-202
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies