Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Orędzie" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Orędzie miłosierdzia powierzone św. Faustynie jako źródło nadziei dla współczesnego świata
The Message of Divine Mercy Entrusted to St. Faustina as the Source of Hope for the Contemporary World
Autorzy:
Seremak, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31340058.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Orędzie Miłosierdzia Bożego
zaufanie i oddawanie czci Miłosierdziu Bożemu
obraz zagrożeń współczesnego świata
św. Faustyna
świadczenie miłosierdzia
the Message of Divine Mercy
trust and worship to Divine Mercy
the picture of the threats to the contemporary world
St. Faustina
testifying to mercy
Opis:
The author of this paper entitled „The Message of Divine Mercy Entrusted to St. Faustina as the Source of Hope for the Contemporary World” have characterised contemporary threats present now in the world. This characterisation has been based on the teaching of two popes, John Paul II and Benedict XVI. Then he determined the principal elements of the message of Divine Mercy, and, eventually, on the basis of St. Faustina's Diary, he characterised the benefits that flow to us when once we receive Divine Mercy through Jesus Christ. When we put, side by side, the fruits of this reception and the threats to the contemporary world, we can clearly see that the message of Divine Mercy may become a source of hope for those who are open to it.
Źródło:
Roczniki Teologii Duchowości; 2009, 1; 53-79
2081-6146
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Duchowości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Call Included in the Divine Mercy Message Given to Saint Faustina—Theological and Symbolic Dimension
Wezwanie zawarte w Orędziu o Miłosierdziu Bożym przekazanym św. Faustynie – wymiar teologiczno-symboliczny
Autorzy:
Zarzycki, Stanisław T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038240.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Orędzie Miłosierdzia Bożego
wezwanie
nawrócenie
sakramenty
odpowiedź miłości
Message of Divine Mercy
call
trust
conversion
sacraments
answer of love
Opis:
Artykuł jest analizą orędzia przekazanego Kościołowi za pośrednictwem św. Faustyny pod kątem zawartych w nim wezwań Bożych. Najpierw, na podstawie obrazu Jezusa Miłosiernego, jest odczytane wezwanie do ufności w dobroć i Miłosierdzie Boże, do skruchy, nawrócenia i do przyjęcia daru przebaczenia grzechów w sakramencie pokuty i pojednania. Następnie zostały objaśnione sakramenty św. w odniesieniu do tajemnicy Odkupienia. Z Mszy Świętej, jako Ofiary  uobecniającej w sposób bezkrwawy Ofiarę krzyża, wynika wezwanie do jednoczenia się jej uczestników z Jezusem ukrzyżowanym i zmartwychwstałym. W ostatniej części autor analizuje wezwanie do głoszenia światu orędzia o Miłosierdziu Bożym, do modlitwy przebłagalnej za grzechy i do pełnienia uczynków miłosierdzia.
The article is an analysis of the proclamation delivered to the Church through St. Faustina in respect of God's calls contained in it. First, based on the picture of Jesus Merciful, it is inferred that there is a call to trust in God's Goodness and Mercy, to repent, to convert and accept the forgiveness of sins in the sacrament of penance and reconciliation. Afterwards, the Holy Sacraments are explained with reference to the mystery of the Redemption. The Holy Mass, as a sacrifice that makes present the Sacrifice of the Cross in an unbloody manner, gives rise to a call to its participants to unite with Jesus crucified and resurrected. In the last part, the author analyses the call to preach to the world the proclamation of Divine Mercy, to say a propitiatory prayer for sins and to fulfil the works of mercy.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 5; 31-52
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja teologii Paula Tillicha
Paul Tillich’s Concept of Theology
Autorzy:
Nadbrzeżny, Antoni
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343335.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Paul Tillich
teologia systematyczna
apologetyka
orędzie chrześcijańskie
sytuacja egzystencjalna
metoda korelacji
systematic theology
apologetics
Christian message
existential situation
method of correlation
Opis:
Paul Tillich (1886-1965) was a modern theologian whose work remains very interesting today. His primary objective in teaching and writing was to make his understanding of Christianity relevant to the modern mind. This paper presents Tillich’s concept of theology. The key to understanding Tillich’s theology is what he calls the “method of correlation.” Theology must be an answering theology. Tillich called it apologetic theology. Christian answers should be offered in response to questions asked by modern man. It is an approach that correlates insights from Christian revelation with the issues raised by existential, psychological, and philosophical analysis. The theological answer is determined by the sources of theology, our experience, and the norm of theology. There are three main sources of systematic theology: the Bible, Church history, and the history of religion and culture. Experience is not a source but a medium through which the sources speak. And the norm of theology is the content of the biblical message. Tillich’s concept of theology has been directly influential on many catholic theologians as well (E. Schillebeeckx, J. Haught, T. Halík).
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2011, 3; 151-162
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Orędzie homilijne w okresie zwykłym w ciągu roku cyklu B
The Homily Message in the Ordinary Time during the Cycle B Liturgical Year
Autorzy:
Dyk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062633.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
homilia
Lekcjonarz
Ewangelia według św. Marka
rok liturgiczny
homily
Lectionary
Gospel according to St Mark
liturgical year
Opis:
One of the reasons of a lesser efficiency of preaching in homilies is the fact that every Sunday the homily is preached as if it were independent and not connected with the previous and the following ones. However, it should be possible to end a homily, at least from time to time, with a remark that the homily will be continued, which would really serve emphasizing the sense of continuity and identity of the congregation. The preacher is supposed to discover the way, in which the given Gospel has been passed on by the Lectionary, and what the spirit, the style of the given Evangelist is. The listeners should be introduced into this Gospel, the Gospel should be referred to, the connection between subsequent pericopes should be shown, for example by reminding the message conveyed in the preceding Sundays. In the Lectionary the Gospel according to St Mark has been divided into six parts that are discussed in detail in the present paper. They constitute the following sections: Jesus’ baptism and the first events (the Lord’s Baptism, Sundays II and III); signs of God’s kingdom and the first disputes (Sundays IV to IX); revelation of God’s closeness and the division provoked by the revelation (Sundays X to XIV); the mission and the bread of life (Sundays XV-XXIII); Peter’s confession and the requirements to follow Jesus through the cross of love and service (Sundays XXIV-XXX); Jesus’ revelation in Jerusalem, the final confrontation and the eschatological speech (Sundays XXXI-XXXIII). Such are the main stages of the development of Mark’s message that should be followed by the preacher, so that his preaching could take the faithful through the itinerary of faith contained in the Ordinary Time during the Cycle B Liturgical Year.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2010, 1; 17-39
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ecumenical Patriarch Bartholomew’s “Green Message” to the World
„Zielone orędzie” do świata Patriarchy Ekumenicznego Bartłomieja
Autorzy:
Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343358.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Patriarcha Ekumeniczny Bartłomiej
„Zielony Patriarcha”
ogólnoświatowy kryzys ekologiczny i społeczny
ochrona środowiska naturalnego
antropologia chrześcijańska
nauka i ontologia
Ecumenical Patriarch Bartholomew
“The Green Patriarch”
the worldwide ecological and social crisis
the protection of the natural environment
Christian anthropology
science and ontology
Opis:
Współcześnie coraz poważniej traktuje się ekologiczno-społeczny kryzys w świecie. Kwestia odpowiedzialności za postępujące zniszczenie środowiska naturalnego jest ważna nie tylko dla rządów państw, polityków, działaczy samorządowych i naukowców, ale również dla hierarchii Kościołów chrześcijańskich. Wkład Kościołów jest bardzo ważny ze względu na uświadamianie ludziom, że istnieje bezpośrednie powiązanie między stanem duchowym osoby ludzkiej a kondycją świata stworzonego. W niniejszym artykule została bardzo syntetycznie przestawiona ekologiczna działalność Jego Świątobliwości Bartłomieja, Patriarchy Ekumenicznego, na forum światowym. W pierwszej części ukazano „zielone powołanie” Patriarchy Bartłomieja, który od dwudziestu lat kontynuuje i rozwija w duchu szeroko rozumianego dialogu dzieło swego poprzednika Patriarchy Ekumenicznego Dimitriosa. Ważnym elementem zaangażowania ekologicznego obecnego Patriarchy Konstantynopola są encykliki wydawane co roku z okazji początku prawosławnego roku kościelnego – 1 września, które dotyczą ekologicznej odpowiedzialności prawosławnych chrześcijan za cały stworzony świat. Od 1997 r. Patriarcha Bartłomiej nazywany jest „Zielonym Patriarchą”. Jednym z przejawów jego misji jest ukazywanie prawdy o tym, że wszystkie szkody wyrządzane środowisku naturalnemu stanowią odzwierciedlenie duchowych problemów ludzkości. Stąd też ustawicznie Patriarcha głosi, że refleksja antropologiczna powinna stanowić warunek wstępny naszego rozumienia świata. Współcześnie coraz bardziej konieczne staje się łączenie chrześcijańskiej ontologii z naukami szczegółowymi. Ten postulat Patriarcha Bartłomiej urzeczywistnia w praktyce poprzez różnorodną działalność jednoczącą przedstawicieli różnych państw, społeczności, religii, naukowców czy dziennikarzy. Szczególną rolę pośród wielu organizowanych czy współorganizowanych przez Patriarchę międzynarodowych, interdyscyplinarnych czy międzyreligijnych spotkań naukowych odgrywają przedstawione w części drugiej artykułu tzw. zielone sympozja na wodzie. Odbywają się one w różnych częściach świata i dotyczą ważnych problemów związanych ze stanem mórz i rzek. Są one tak wyjątkowe, że przyciągają międzynarodową uwagę do miejsc szczególnie zagrożonych, jak np. Morze Egejskie (1995), Morze Czarne (1997), rzeka Dunaj (1999), Morze Adriatyckie (2002), Morze Bałtyckie (2003), rzeka Amazonka (2006) czy Arktyka (2007). W czasie tych sympozjów dochodzi do twórczego i owocnego dialogu naukowców i teologów, polityków i filozofów, biznesmenów i nauczycieli. W części trzeciej artykułu Patriarcha Bartłomiej zostaje ukazany jako znany w całym świecie mówca i działacz ekologiczny, który oddziałuje na polityków i władze państwowe różnych szczebli, poprzez uświadamianie im, że w działaniach na rzecz środowiska naturalnego należy uwzględniać związki zachodzące między międzynarodową ekonomią a ekologią na poziomie ogólnoświatowym. W swoich oficjalnych wystąpieniach „Zielony Patriarcha” podkreśla znaczenie prawd o człowieku, społeczeństwie i świecie stworzonym, jakie wniosło chrześcijaństwo. Jest głęboko zatroskany na poziomie duchowym o tych wszystkich ludziach, którzy ucierpieli czy stracili swoje życie w wielkich katastrofach ekologicznych. Odważnie też mówi o zagrożeniach wynikających z nadkonsumpcji w krajach rozwiniętych oraz głodu w krajach rozwijających się. Mając świadomość, że nie jest możliwe rozwiązanie problemów ekologicznych współczesnego świata bez odwołania się do interdyscyplinarnego współdziałania naukowców, filozofów i teologów na bazie chrześcijańskiego rozumienia osoby ludzkiej i świata stworzonego, Patriarcha Bartłomiej nawołuje do korzystania z ontologicznych kategorii filozoficznych i teologicznych, takich jak: osoba (gr. prosopon, hypostasis), energia (gr. energeia) czy istota (gr. ousia). Przypomina, że to chrześcijaństwo wschodnie na piętnaście wieków przed teorią kwantową, stanowiącą podstawę współczesnej fizyki, nauczało, że materia jest energią. Radykalna zmiana w podejściu do środowiska naturalnego, zdaniem Patriarchy Bartłomieja, tylko wtedy będzie możliwa, gdy przyjmie się prawdę o stworzeniu człowieka i świata przez Boga w Trójcy Osób oraz uwierzy się w Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Zwieńczenie artykułu stanowi przedstawienie Ekologicznego Credo „Zielonego Patriarchy”, które stanowi syntezę podstaw jego odpowiedzialności za świat, w którym żyjemy.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2011, 3; 33-48
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies