Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Latin Church" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Prawo liturgiczne Kościoła łacińskiego (rec. Ks. Marcin Kołodziej, Prawo liturgiczne Kościoła łacińskiego)
Liturgical Law of the Latin Church (reviewed: Rev. Marcin Kołodziej, Prawo liturgiczne Kościoła łacińskiego [Liturgical Law of the Latin Church])
Autorzy:
Megger, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035170.pdf
Data publikacji:
2020-02-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2019, 66, 8; 152-155
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patronages of the Saints and the Beatified under the Current Legislation of the Latin Church
Autorzy:
Syczewski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804864.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
patronage
saints
cult
veneration
calendar
Latin Church
Opis:
The article addresses the following matters: the juridical-dogmatic foundations of the cult of saints and the beatified, the reason why we observe the veneration of saints and the blessed, and the roots of the development of the cult of saints. Also, presented are the rules of inscribing saints in the General Roman Calendar and the rules of inscribing saints and the beatified in the liturgical calendar, and the making of saints patrons of provinces, counties, cities, larger areas, streets, associations, schools, universities and religious community groups. Detailed information regarding the calendar of a particular country and the introduction of new saints into the calendar can be found in the current documents of the Latin Church. These documents emphasize that all celebrations concerning a particular Church to be included in the calendar must be subordinated to universal celebrations, as prescribed by the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments. It belongs to this Congregation to evaluate the conditions presented in a petition, to assign a liturgical rank and present the petition to the Holy Father. While saints can also be appointed – with the approval of the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments – as patrons of provinces, counties, cities, larger areas, streets, associations, schools, universities, and families of religious. The blessed can be made patrons of these places only pursuant to a special indult issued by the Holy See.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 4; 101-117
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Querela nullitatis w procesie małżeńskim według przepisów procesowych Kościoła łacińskiego
Querela Nullitatis in Matrimonial Cases in the Latin Church
Autorzy:
Kraiński, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807896.pdf
Data publikacji:
2019-11-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
skarga o nieważność wyroku
prawo małżeńsskie
nieważność usuwalna wyroku
nieważność nieusuwalna wyroku
sprawa o nieważność przedstawiona w formie zarzutu
podważenie wyroku
querela di nullità
diretto matrimoniale
nullità insanabile
nullità sanabile
la querela di nullità a modo di eccezione
l’impugnazione della sentenza
a complaint of nullity against the sentence
matrimonial law
remediable nullity of the sentence
irremediable nullity of the sentence
cause of complaint of nullity proposed by way of an action
the challenge of the sentence
Opis:
La querela nullitatis come istituzione del processo di appello del verdetto di nullità, ha vissuto una lunga evoluzione. Gli inizi di questa istituzione vanno cercati nel codice romano. Troviamo tracce della sua esistenza nel codice Pio-benedittino come anche nel codice di Giovanni Paolo II. L’Istruzione Dignitas connubii era applicata dal CIC querela nullitatis nel processo di affermazione della nullità del matrimonio. Nel codice canonico i fondamenti di appello contro una sentenza vanno cercati nelle norme generali che stabiliscono direttamente o indirettamente l’importanza e la legalità degli atti processuali, nei canoni 10,124 § 1 e 128 e canone 221 § 1, il quale autorizza tutti i credenti ad avere difesa legale dei propri diritti nel foro ecclesiastico. I soggetti processuali che possono usufruire del mezzo processuale, cioè querela nullitatis sono le parti, lono legale rappresentazione, difensore del vincolo e promotore della giustizia. La nullità del processo si basa su tre principali piattaforme: la parte del giudice e la sua decisione, l’intervento della parti e la negazione del diritto alla difesa nelle varie fasi processuali. La querela nullitatis ha anche un suo ordine procedurale. La sua importanza per il codice canonico,specialmente nei processi matrimoniali è fondamentale perché fa da alle parti impegnate nel processo, e protegge anche il bene pubblico che è nella Chiesa il matrimonio.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2010, 20, 2; 157-176
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obrzęd błogosławieństwa pól w prawodawstwie Kościoła łacińskiego
Rite of blessing of the fields in the legislation of the Latin Church
Autorzy:
Syczewski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804877.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
uprawa
pastwisko
ziemia
urodzaj
sakramentalia
cultivation
pasture
land
harvest
sacramentals
Opis:
Błogosławieństwo pól (ziemi) zawiera w sobie szczególne uwielbienie Boga za udzielone łaski i prośbę o urodzaj ziemi. Błogosławieństwo jest wzywaniem opieki nad osobami, rzeczami, miejscami i jest działaniem Boga, przez które wyświadcza On swoją specjalną pomoc – łaskę. W szerszym zaś znaczeniu oznacza pomyślność, powodzenie, dobro, o które uprasza się Boga. Aktualny obrzęd błogosławieństwa pól znajduje się w księdze liturgicznej Obrzędy błogosławieństw dostosowane do zwyczajów diecezji polskich. W artykule autor szuka odpowiedzi na pytanie: Jaki jest sens tego obrzędu w dzisiejszych warunkach duszpasterskich? Należy zaznaczyć, że jest to bardzo ważny obrzęd w Kościele. Kościół od samego początku podkreślał ważność błogosławieństw w życiu wiernych. W artykule omówiono następujące zagadnienia szczegółowe dotyczące obrzędu błogosławieństwa pól w Kościele łacińskim: geneza obrzędu błogosławieństwa pól, podstawy dogmatyczno-prawne obrzędu błogosławieństwa pól i struktura obrzędów błogosławieństwa pól. Obrzęd ten dobrze przygotowany od strony duszpasterskiej może przynieść piękne owoce duchowe.
The blessing of the fields (land) combines in itself a particular praising of God for graces granted, with a petition for the harvest of the fields. A blessing is a calling of protection on persons, things, places, and is the action of God, by which He testifies his own special help-grace. In a broader sense of the term it signifies prosperity, good fortune, the good, which is asked from God. The current rite of blessing of the fields is found in liturgical book, Rites of Blessings adapted to customs of Polish dioceses. In this article the author seeks an answer to the question, „What is the meaning of this rite in the ministry of today?” It is necessary to point out that it is a very important ritual in the Church. The Church from the very beginning has emphasized the importance of blessings in the life of the Faithful. In the present article will be discussed the following specific questions concerning the blessing of fields in the Latin rite Church: the origins of the blessing of fields; the dogmatic-canonical foundations of the rite of blessing of the fields; and the structure of rites of blessing the fields. This ritual, when well-prepared pastorally, can bear beautiful spiritual fruit.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2016, 26, 1; 125-138
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nieważność matrimonium per procura w prawie Kościoła łacińskiego
Invalidity of Matrimonium per Procura in the Law of the Latin Church
Autorzy:
Świto, Lucjan
Tomkiewicz, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1752837.pdf
Data publikacji:
2020-05-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
małżeństwo
zgoda małżeńska
wady zgody małżeńskiej
nieważność małżeństwa
matrimonium per procura
marriage
matrimonial consent
defects of matrimonial consent
invalidity of marriage
Opis:
Zawarcie małżeństwa przez pełnomocnika w obowiązującym powszechnym prawie kanonicznym reguluje expressis verbis głównie kan. 1105 KPK/83. Stanowi on, że do ważnego matrimonium per procura wymaga się, aby było specjalne upoważnienie zawarcia go z określoną osobą oraz aby pełnomocnik był wyznaczony przez samego zleceniodawcę i osobiście wypełniał swoje zadanie. Pełnomocnictwo, by było ważne, powinno być podpisane przez zleceniodawcę i ponadto przez proboszcza lub ordynariusza miejsca, w którym wystawia się pełnomocnictwo, albo przez kapłana delegowanego przez jednego z nich, albo przynajmniej przez dwóch świadków, lub też winno być sporządzone w formie autentycznego dokumentu, zgodnie z wymogami prawa państwowego (kan. 1105 § 2 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca nie może pisać, należy to zaznaczyć w samym pełnomocnictwie i dodać jeszcze jednego świadka, który również podpisuje dokument. W przeciwnym razie pełnomocnictwo jest nieważne (kan. 1105 § 3 KPK/83). Jeżeli zleceniodawca, przed zawarciem w jego imieniu małżeństwa, odwołał upoważnienie lub popadł w chorobę umysłową, małżeństwo jest nieważne, chociaż pełnomocnik lub druga strona o tym nie wiedzieli (kan. 1105 § 4 KPK/83). Sytuacja w której konsens małżeński nie jest wyrażany osobiście przez nupturientów lecz przez pełnomocnika (lub pełnomocników) skłania do refleksji, jak w tego rodzaju przypadku przedstawia się kwestia nieważności tak zawartego małżeństwa? Czy specyfika, która towarzyszy zawarciu matrimonium per procura przekłada się również na aspekt jego nieważności? A inaczej mówiąc: czy w przypadku zawierania małżeństwa przez pełnomocnika zachowują swoją aktualność wszystkie przesłanki nieważności, które generalnie odnoszą się do małżeństw, ewentualnie, czy przesłanki te, w przypadku małżeństwa zawieranego per procura, nie nabierają rysu właściwego sobie? A może, w matrimonium per procura występują takie elementy nieważności, które są charakterystyczne tylko dla tej formuły, a jeśli są, to czy nie budzą żadnych wątpliwości? Artykuł poprzez analizę rozwiązań obowiązujących we współczesnym prawie wewnętrznym Kościoła Rzymskokatolickiego oraz poglądów doktryny kanonicznej zawiera próbę odpowiedzi na te pytania; próbę, która w odniesieniu do Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r. jak dotychczas nie była podejmowana w literaturze przedmiotu.
Entering into marriage through proxy according to the currently valid canon law is regulated expressis verbis mainly by canon 1105 CCL. It states that for a valid matrimonium per procura it is required that a special power of attorney should be issued for a designated person and that the proxy should be designated by the principal and that they should perform the act by themselves. For the power of attorney to be valid, it has to be signed by the principal as well as by the parish priest or the bishop competent for the place where the power of attorney is issued, or by a priest delegated by either of them, or at least by two witnesses, or it should be drawn up as an authentic document, as required by the state law (canon 1105 § 2 CCL). If the principal cannot write, this must be stated in the document itself and there must be another witness who also signs the document. Otherwise, the power of attorney is invalid (canon 1105 § 3 CCL). If, before entering into marriage on their behalf, the principal revokes the power of attorney or develops a mental disease, the marriage is invalid, although the proxy or the other party may not have known about it (canon 1105 § 4 CCL). The situation in which the matrimonial consent is not expressed personally by the future spouses, but by a proxy (or proxies), makes one ponder on the issue of invalidity of such a marriage. Does the specificity of matrimonium per procura also spread to its invalidity? In other words, do all the factors which make a marriage invalid remain in force in marriage per procura, as such factors generally apply to marriages, or do the factors acquire certain specific features? Or perhaps there are certain elements of invalidity in matrimonium per procura which are typical only to this formula, and if there are, do they not raise any doubts? By analysing the solutions contained in the contemporary internal law of the Roman Catholic Church and the canonical doctrine, the article attempts to answer such questions. Such an attempt has never been made with respect to the 1983 Code of Canon Law.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 29, 2; 139-162
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patronaty świętych i błogosławionych w aktualnym prawodawstwie Kościoła łacińskiego
The Patronage of Saints and Blesseds in the Legislation of the Latin Church
Autorzy:
Syczewski, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804839.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
patronaty
swieci
kult
kalendarz
Kosciół łacinski
patronage
saints
cult
calendar
Latin Church
Opis:
Artykuł Patronaty świętych i błogosławionych w prawodawstwie Kościoła łacińskiego zawiera następujące zagadnienia szczegółowe: podstawy prawno-dogmatyczne kultu świętych i błogosławionych, dlaczego oddajemy kult świętym i błogosławionym, jakie są przyczyny rozwoju kultu świętych. Ponadto, zostały ukazane zasady wprowadzania świętych do Ogólnego kalendarza rzymskiego, jak również zasady dotyczące wpisywania świętych i błogosławionych do kalendarza liturgicznego oraz ustanawianie świętych patronami województw, powiatów, miast, większych terytoriów, ulic, stowarzyszeń, szkół, uniwersytetów oraz rodzin zakonnych. Szczegółowe dane odnośnie do kalendarza danego kraju i wprowadzenia nowych świętych do kalendarza zawierają aktualne dokumenty Kościoła łacińskiego. Dokumenty te podkreślają, że wszelkie obchody dotyczące Kościoła partykularnego, które należy uwzględnić w kalendarzach mają być – zgodnie z wytycznymi Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów – podporządkowane obchodom powszechnym. Do tejże Kongregacji należy ocena warunków przedstawionych w prośbie, wskazanie rangi obchodu liturgicznego oraz przedstawienie prośby Ojcu Świętemu. Święci mogą być także ustanawiani – za zgodą Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów – patronami województw, powiatów, miast, większych terytoriów, ulic, stowarzyszeń, szkół, uniwersytetów oraz rodzin zakonnych. Błogosławieni mogą zaś być patronami tych miejsc tylko na mocy specjalnego indultu Stolicy Apostolskiej.
The Patronage of Saints and Blesseds in the Legislation of the Latin Church is comprised of the following particular matters: the juridical-dogmatic foundations of the cult of saints and blesseds; why we observe the cult of saints and blesseds; what are the causes for development of the cult of saints. In addition are presented the rules for adding saints to the General Roman Calendar and also for inscribing saints and blesseds into the liturgical calendar as well as establishing patron saints for provinces, counties, cities, larger territories, streets, associations, schools, universities, and religious community families. The particular details regarding the calendar of a given country and introducing new saints to the calendar are contained in current documents of the Latin rite Church. These documents emphasize that all commemorations concerning the particular Church which are included in the calendar, are to be subordinated to the commemorations of the universal Church, in conformity with the directives of the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments. It belongs to this Congregation to evaluate the conditions presented in requests, to assign liturgical ranking, and to introduce petitions to the Holy Father. Saints can also be established – with the approval of the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments – as patrons of provinces, counties, cities, larger territories, streets, associations, schools, universities, and religious community families. Blesseds however can only be established as patrons of places only with special permission granted by indult from the Holy See.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 4; 109-126
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawnokanoniczna ochrona osoby zawiadamiającej o zaniedbaniach biskupa Kościoła łacińskiego zgodnie z motu proprio VELM
The Legal Canonical Protection of a Person Reporting the Negligence of a Latin Church Bishop According to Motu Proprio VELM
Autorzy:
Jaszcz, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29551687.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
negligence
bishop of the Latin Church
crime
legal protection
Opis:
List apostolski motu proprio papieża Franciszka Vos estis lux mundi uznaje za przestępstwo utrudnianie przez przełożonego kościelnego dochodzeń przeciwko duchownemu oskarżonemu o przestępstwo contra sextum cum minoribus. Zgodnie z przepisami każdy ma prawo złożyć zawiadomienie dotyczące biskupa Kościoła łacińskiego, jeśli posiada wiarygodne informacje o jego zaniedbaniach. Rozpoczyna to specjalną procedurę regulowaną przepisami motu proprio, mającą na celu wyjaśnienie sprawy. Istnieje pilna potrzeba ochrony prawnej osoby składającej zawiadomienie. Autor wyjaśnia, na czym polega ochrona prawna takiej osoby, analizując zagadnienie z punktu widzenia przestrzegania obowiązującego porządku prawnego oraz zagwarantowania praw podmiotowych przysługujących osobie zgłaszającej zaniedbanie.
This article answers the question of what is the legal protection of a person reporting the negligence of a bishop of the Latin Church. The Apostolic Letter Motu Proprio of Pope Francis Vos estis lux mundi considers it a crime for an ecclesiastical superior to obstruct investigations against a clergyman accused of a contra sextum cum minoribus crime, which is why it is important for the creation of a uniform law protecting minors. Unfortunately, people reporting a crime may face a lack of understanding, or even abuse of power on the part of those receiving information. It is therefore necessary to examine which subjective rights fall within the scope of the legal protection of the person reporting negligence. The author suggests refining the existing provisions strengthening legal protection.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2022, 32, 1; 117-132
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces o stwierdzenie nieważności święceń w aktualnych przepisach Kościoła łacińskiego
A Case for Nullity of Sacred Ordination in the Current Provisions of the Latin Church
Autorzy:
Miziński, Artur Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1861591.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The current legislation that regulates proceedings to declare nullity of a sacred ordination was laid down by Benedict XVI in his motu proprio Quaerit semper of 30 August 2011, according to which the competence to hear such cases, hitherto with the Congregation for Divine Worship and the Discipline of the Sacraments, was handed over to the Tribunal of the Roman Rota. Another special office, instituted with this tribunal, is moderated by the Dean of the Rota with the assistance of judicial vicars, deputy commissioners and consultors. The cases in question are heard in accordance with regulations determined by universtal law or the proper law of the Rota, congrua congruis referendo. CIC/83 devotes only 5 canons to matters concerning nullity cases. The reasons for a declaration of nullity are listed in Book IV of CIC/83 entitled Function of the Church, in part I called Sacraments. These are: inability of a cleric to administer sacraments (can. 1012); inability of a candidate to receive them validly (cann. 124, 849, and 1024); unawareness or lack of intent in a candidate, resulting in a fictitious reception of holy orders; reception of holy orders under duress or grave fear that the candidate was unable to resist (cann. 125 §1; 1026); non-observance of an essential element of the ceremony of ordination (can. 1009). Moreover, as a juridic act, ordination must fulfill all requirements for the validity of such an act. Apart from the interested party, i.e. the subject of ordination, an ordinary is entitled to register a complaint regarding the invalidity of this ordination. The validity of ordination can also be questioned by the promoter of justice in the diocese of a cleric's incardination or residence. Having accepted a complaint concerning invalidity of ordination (fulfilling the provisions of cann. 1501-1504), the Tribunal of the Roman Rota decides upon a relevant action – administrative or judicial. In the former case, proceedings take place before a competent ordinary before the Rota adjudicates the matter. His duty is to personally supervise the preparation of a process. All evidence gathered at this stage, along with comments of the defender of the ordination, votum of the ordinary, and the instructor's report, is submitted to the Tribunal in three identical copies. The Tribunal accordingly institutes a college and decides the case by way of decree. By the power of a nullity decree, the interested party loses all his entitlements that belong to the clerical state and is excused from his duties. If the Tribunal of the Rota decides upon judicial proceedings, its competent Office nominates a tribunal to deal with a case. A judicial decision in a nullity case becomes legally valid when two declarations of nullity have been issued. Upon the second pronouoncement a cleric loses his entitlements and is freed of duties pertaining to the clerical state.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2012, 22, 4; 167-183
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Formation of the Concept of a Hermit, or an Anchorite, in the Light of the Latin Church Law Codification After the Second Vatican Council
Autorzy:
Bider, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1803876.pdf
Data publikacji:
2019-10-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
anachoresis
hesychast
cenobitism
eremitism
Opis:
The subject of the article is the formation of the concept of a hermit or an anchorite in the light of the codification of the Latin Church law after Vatican II. In canon 603 CIC/83, the legislator uses two terms of a hermit and anchorite, which when used interchangeably have a rich semantics as presented by the author, going back to Christian antiquity. CIC/17 did not normalize the canonical status of eremitic life in the Latin Church. It was not until the period of codification after Vatican II that a canonical norm governing eremitic life was formed. As a result of codification work, eremitic life was recognized by canon 603 CIC/83 as one of the forms of individual consecrated life. In modern times, both in the Byzantine and Latin traditions, eremitic life is flourishing attracting both men and women.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2018, 28, 4; 149-168
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Początki instytucji diakonis w Kościele łacińskim w ujęciu historyczno-kanonicznym
The Beginnings of the Institution of Deaconesses in the Latin Church in Historical and Canonical Terms
Autorzy:
Bider, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806687.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diakonat kobiet
prawo kanoniczne
Feba
diaconate of women
canon law
Phoebe
Opis:
Problematyka związana z szeroko pojmowanym diakonatem kobiet, w kontekście pojawiających się przychylnych opinii za jego przywróceniem, budzi w Kościele katolickim co raz żywsze zainteresowanie. Zapewne stanowi to wynik również prowadzonej refleksji teologicznej o miejscu kobiety w strukturze teologicznej i prawnej Kościoła. Kontynuowane współcześnie przez teologów i kanonistów badania mają za cel ustalenie przyczyn powstania w II w. diakonatu kobiet, jego naturę oraz zadania. Chociaż metoda syntetyczno-analityczna pozwala na ogólne zrekonstruowanie drogi ewolucji, jaką przebył diakonat kobiet od czasów apostolskich aż do jego rozwoju w IV w., to jednak na obecnym stanie badań nie da się w pełni wykazać istnienia ciągłości teologicznej i kanonicznej tego procesu. Przyczyny trudności tkwią we fragmentaryczności zachowanych źródeł, specyfice kontekstu historyczno-kulturowego starożytności oraz we współczesnym kontekście naznaczonym tzw. teologią feministyczną. Kontynuowane badania być może w przyszłości wykażą istnienie takiej ciągłości, szczególnie wtedy, gdyby odkryto nowe źródła. Zrozumienie natury starożytnych diakonis przyczyni się w przyszłości do poprawnego, zgodnego z tradycją apostolską, przyznania kobiecie miejsca, które odpowiadałoby jej godności we wspólnocie Kościoła.
The issues related to the broadly understood diaconate of women, in the context of appearing favorable opinion for its return, it stimulates the Catholic Church at once vivid interest. Perhaps this is the result of well conducted theological reflection on the place of women in the structure of theological and canonical Church. The continued today by theologians and canonists study has as its objective to define the reasons for the establishment of deaconesses in the second century, its nature and objectives. Although synthetic-analytical method allows to reconstruct the general process of evolution, which has traveled the diaconate of women from the apostolic times until its development in the fourth century, however, at the present state of research can not be fully demonstrate the existence of a theological and canonical continuity of this process. The reasons for the difficulties lie in the fragmentation of the preserved sources, the specifics of cultural context of antiquity and in modern context marked by the so-called „feminist theology“. Continuing research may in the future prove the existence of such continuity, especially if it were discovered new sources. The defining of the nature of the ancient deaconesses in the future will help to correct in accordance with the apostolic tradition, confering to a women the place, that would correspond to their dignity, in the community of the Church.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2016, 26, 4; 137-161
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Celebracja sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego w katolickich Kościołach wschodnich (Refleksje na tle norm Kościoła łacińskiego)
The Celebration of Christian Initiation Sacraments in Eastern Catholic Churches (Reflections in the Light of Latin Church Regulations)
Autorzy:
Mikołajczuk, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1870995.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
According to Catechism of the Catholic Church, “Christian initiation is accomplished through three Sacraments: Baptism, which commences new life; Confirmation, which reinforces Baptism; the Eucharist, which feeds the Flesh and Blood of Christ to the disciple to transubstantiate him into Him.” Therefore, it is only a human being who has been baptised that is able to receive the other Sacraments of the Church. The next Sacrament of Christian initiation (Confirmation – Chrismation) is intended to perfect the grace of Baptism for us to be more deeply immersed in divine filiation, to embed us in Christ, to strengthen our bonds with the Church, and then to incorporate each of us in His mission and help us proclaim Christian faith with words that will be accompanied by deeds. In the eastern tradition, “the newly baptized person is confirmed directly afterwards, and then receives the Eucharist. This tradition emphasises the unity of the three Sacraments of Christian initiation.” Next, the Eucharist completes the initiation, and those who were raised to the dignity of royal priesthood and became like Christ through Baptism and Confirmation (Chrismation) participate in Lord's offering together with the congregation. To sum up the above, it must be concluded that in Eastern Catholic Churches “those who were Baptised, should also receive the Chrismation Sacrament to be anointed with the Holy Spirit's seal so that they may become witnesses and co-architects of Kingdom of God.” In the Eastern Church tradition, the Eucharist is administered along with the Baptism and Chrismation, hence it usually takes place during infancy. For historical and cultural reasons, the Western Church “has neglected” this practice and the Sacraments of initiation are not administered (to children) simultaneously, but in a sequence at different times. In the East, however, this practice has persisted in an unchanged and uninterrupted manner.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2006, 16, 2; 209-227
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozwój sieci parafialnej Kościoła Łacińskiego w ziemi chełmskiej do początku XVII w.
Development of the Parish Network of the Latin Church in the Chełm Province From the Beginning of the 17th Century
Autorzy:
Czarnecki, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954997.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
parafia
Chełmskie
Church
paristz
the Chełm province
Opis:
The Chełm province, similar to the remaining Ruthenian territories that were part of the Polish Republic, was aland where two great Christian Churches coexisted: the Latin and the Orthodox ones. Polish settler expansion in the Chełm province was accompanied from the middle of the 14th century by afast development of territorial structures of the Latin Church. Formally the beginnings of the Chełm Bishopric go back to 1359 but one can speak about actual functioning of the diocese only from 1417 when it was taken over by Jan Biskupiec. At the first stage of development of the Church territorial organization the existing system of stronghold centers was used. All the parishes of the district type founded by the King were in towns (Chełm, Hrubieszów, Krasnystaw, Luboml, Ratno, Szczebrzeszyn), which stresses their relation to the town-foundation process. Besides the King's patronage, the Church's, or more precisely the Bishop's, property participated in development and consolidation of the parish network. The Church's fund activity was based on the Chełm Bishops' property. The pastoral institutions in Łyszcz, Skierbieszów, Kumów, Sawin and probably in Dobryniów were founded at the expense of the Diocese's Ordinaries – mainly Jan Biskupiec. The King's and the Bishops' fund movement (dying out as soon as the first half of the 14th century) was outdistanced by parish projects carried out owing to powers and means of the noblemen's property. The nobility did not fail to use the parish organization for economic stimulation of their neighborhood and for improving administration of their lands. This aim was the guiding principle of the 29 noblemen's funds set up until the middle of the thirties of the 17th century. Altogether 43 parish funds were established in the Chełm province up to 1635. Not all of them were permanent in their character: afew of them vanished completely (3), some churches were translated to new parishes (5), apart of them were reduced to the role of succursal chapels (2). The peak of the fund movement falls on the first half of the 15th century. 50% of all the founding projects were carried out then and all the categories of property participated in it. The proportions of particular types of patronage in the fund movement were not even: noblemen's funds comprised 67%, the King's – 21%, and the Church's – 12%, which probably corresponded to the ownership structure in the Chełm province. The erected parish churches show aclose correlation to the territories that had been settled for along time. The parish network was afunction and emanated from colonization. Most new churches were founded in the southwest and central parts of the province. The parishes of that region also took pride in being the oldest ones. On the other hand, there was aclear deficiency in development of Church institutions in Polesie Lubelskie and the north-east territories of the Chełm province situated on the right bank of the River Bug, that were backward as far as colonization is concerned. The average parish district comprised 244 km2, that is acircle whose radius was nearly 9 km. The mean area was very high due to the fact that there were only four functioning churches in the Luboml-Ratno region. In the Chełm region there was amodest average number of pastorate institutions, nevertheless in the thirties of the 17th century the parish network comprised the whole Chełm ecumene.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 2; 29-90
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ ustroju prawnego Kościoła łacińskiego na kształtowanie się aktualnego porządku prawnego katolickich Kościołów wschodnich na przykładzie urzędów protosyncela i syncela
Influence of the Legal System of the Latin Church on Formation of the Current Legal Order of the Eastern Catholic Churches as Illustrated by the Offices of protosyncellus and syncellus
Autorzy:
Bakalarz, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1897177.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
syncel
protosyncel
wikariusz generalny
wikariusz biskupi
katolickie Kościoły wschodnie
Kościół łaciński
latynizacja
syncellus
protosyncellus
general vicar
episcopal vicar
Catholic Eastern Churches
Latin Church
latinization
Opis:
Urząd wikariusza generalnego powstał w Kościele zachodnim w XII w. Stopniowo jego władza umacniała się, aż stał się urzędem obligatoryjnym i głównym współpracownikiem biskupa diecezjalnego w zarządzie Kościołem partykularnym. Podczas przygotowań Soboru Watykańskiego II dostrzeżono potrzebę utworzenia nowej instytucji w strukturze Kościoła partykularnego. Obok urzędu wikariusza generalnego, ustanowiono urząd wikariusza biskupiego – nową funkcję o zbieżnej naturze prawnej i kompetencjach, ale przeznaczoną do wspierania biskupa diecezjalnego w poszczególnych aspektach jego działalności. W Kościele wschodnim powstał zwyczaj wybierania biskupów spośród zakonników. Biskupi chcieli nadal prowadzić życie monastyczne. Dobierali sobie współtowarzyszy, którzy zamieszkiwali wspólnie z biskupem w jego mieszkaniu. Tego towarzysza życia biskupa określano mianem synkellios, co w wersji łacińskiej uzyskało formę syncellus. Syncel był nie tylko współtowarzyszem życia biskupa, ale także wspomagał go w jego funkcjach, a nawet reprezentował biskupa w wielu sprawach kościelnych, przez co uzyskał znaczący wpływ w Kościele lokalnym. Unie zawierane z Kościołami uznającymi zwierzchność Biskupa Rzymu, wiązały się także z przyjęciem przez nie łacińskiego systemu prawa kościelnego i form strukturalnych istniejących w Kościele zachodnim. Jednym z elementów tego dziedzictwa jurydycznego był urząd wikariusza generalnego. W motu proprio Piusa XII Cleri sanctitati i Kodeksie Kanonów Kościołów Wschodnich rozwiązania te zostały ugruntowane. Wprowadzono urzędy wikariusza generalnego i wikariusza biskupiego, nadając im starożytne nazwy syncela i protosyncela.
The office of vicar general was created in the Western Church in the 12th century. Gradually, his authority was strengthened until the office became mandatory and he became the main collaborator of the diocesan bishop in the administrative body of the particular Church. During the preparation of the Second Vatican Council the need to establish a newinstitution within the structure of particular Churches was recognized. In addition to the office of vicar general, the office of episcopal vicar was created – a new function with a similar legal characteristics and competences, but intended to support the diocesan bishop in specific aspects of his activity. In the Eastern Church, it was customary to choose bishops from among religious. Bishops wanted to continue their monastic life. A bishop would choose a fellow man who lived with him in home. Such a life companion was known as synkellios, which in Latin was rendered as syncellus. A syncellus was not only a companion of the bishop’s life but also assisted him in his functions and even represented him in many ecclesiastical matters, which made the syncellus a significant figure in the local Church. The unions concluded with Churches that recognized the supremacy of the Bishop of Rome were also associated with their adoption of the Latin system of ecclesiastical law and structural forms existing in the Western Church. One of the elements of this juridical heritage was the office of vicar general. These solutions were laid down in Pius XII’s motu proprio Cleri sanctitati and the Code of Canons of the Eastern Churches . The offices of vicar general and episcopal vicar were introducted and assigned the ancient names of syncellus and protosyncellus.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2018, 7, 2; 45-62
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kształtowanie się pojęcia pustelnika, czyli anachorety, w świetle kodyfikacji prawa Kościoła łacińskiego po Soborze Watykańskim II
The Formation of the Concept of a Hermit, or an Anchorite, in the Light of the Codification of the Latin Church Law After the II Vatican Council
Autorzy:
Bider, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804016.pdf
Data publikacji:
2019-10-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
anachoreza
hezychasta
cenobityzm
eremityzm
anachoresis
hesychast
cenobitism
eremitismo
Opis:
Przedmiotem artykułu jest kształtowanie się pojęcia pustelnika, czyli anachorety, w świetle kodyfikacji prawa Kościoła łacińskiego po Soborze Watykańskim II. Prawodawca w kan. 603 KPK/83 stosuje dwa terminy pustelnika i anachorety, które używane zamiennie, mają bogatą semantykę prezentowaną przez autora, która swymi korzeniami sięga chrześcijańskiej starożytności. Prawodawca w CIC/17 nie unormował kanoniczego statusu życia pustelniczego w Kościele łacińskim. Dopiero w okresie kodyfikacji po Soborze Watykańskim II została ukształtowana norma kanoniczna regulująca życie pustelnicze. W wyniku prac kodyfikacyjnych w kan. 603 KPK/83 życie pustelnicze zostało uznane za jedną z form indywidualnego życia konsekrowanego. Życie pustelnicze w czasach współczesnych, zarówno w tradycji bizantyjskiej, jak i łacińskiej, na nowo się rozwija, pociągając swym powabem zarówno kobiety, jak i mężczyzn.
The subject of the article is the formation of the concept of a hermit or an anchorite in the light of the codification of the Latin Church law after the Second Vatican Council. The legislator in the can. 603 CCL uses two terms of a hermit and an anchorite which used interchangeably have a rich semantics presented by the author which roots date back to Christian antiquity. The legislator in the CIC did not regulate the canonical status of the eremitic life in the Latin Church. It was only in the period of the codification after the Second Vatican Council the canonical norm regulating the eremitic life was redacted. As a result of the codification works in the can. 603 CCL the eremitic life was recognized as one of the forms of individual consecrated life. The eremitic life in the modern times, both in the Byzantine and Latin traditions, is developing again, attracting both women and men with its beauty.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2018, 28, 4; 159-177
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Procedura zmierzająca do uzyskania dyspensy od celibatu w Kościele łacińskim na prośbę prezbitera
The Procedure of Obtaining a Dispensation from Celibacy in the Latin Church at the Request of the Presbyter
La procédure pour l'obtention d'une dispense du célibat à la demande du prêtre dans l'Eglise latine
Autorzy:
Ossowski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791615.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
cleric
priestly ministry
purity
rescript
Congregation for the Clergy
duchowny
posługa kapłańska
czystość
reskrypt
Kongregacja ds. Duchowieństwa
Opis:
In the modern world, a dispensation from celibacy of presbyters is hotly debated problem and very thought provoking issue among both clerics and the lay Christian faithful. It also raises universal interest of media and public opinion. The Author analyses the legal status in force and the practice of the Apostolic See concerning the obtaining a dispensation from the obligations of sacred ordination validly received in the Latin Church at the request of the presbyter, included celibacy. In the first part of the article, provisions regulating an issue of dispensation from celibacy of presbyters are presented. Attention is paid at the competences in the procedure of granting the dispensation and the legal grounds for it. In the second part, the Author shows different stages of the proceedings in order for obtaining a dispensation at the request of the presbyter which are the proceedings before the ordinary and then in the Congregation for the Clergy. In the last part of the article, the Author presents the legal effects of the rescript of the Apostolic See.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2013, 2 (15) nr 2; 115-132
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies