Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Król, A." wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Aktywność samowychowawcza a poczucie kontroli u dorastającej młodzieży
    Selfbreeding Activity and Belief in Control in Growing Youth
    Autorzy:
    Król, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1861640.pdf
    Data publikacji:
    1992
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    This article is concerned with the problem of the selfbreeding activity in youth with a sense of internal and exfernal control. It seems that the sense of internal control is connected with high selfbreeding activity. To attempt to answer this question I have tested 180 person − 90 girls and 90 boys. With regards to the type of school, the group was not homogenious. The greater part of the boys was learning in the secondary house-building school (37% of all subjects), and greater part of the girls − in a secondary school (34%). The age of those under study was between 17 and 21 years old. All persons were tested by means of the Questionnaire Studying of sense of Control of Growing Youth (KBPK) worked out by A.Kurzyp and G. Krasowicz, and Questionnaire of Selfbreeding (S-W) worked out by the author. As auxiliary method I used free opinion about experience "to be master of myself". I used KBPK to seperate two groups out of those under study: with internal locus of control and with external locus of control. In my studies the lowest general result of a tested person was 8 (xmin = 8), and the highest − 37 (xmax =37). I used quartile deviation (Q) to appoint groups of external and internal locus of control. The persons who obtained results of I quarter (8-20 p.) constitute the group of external locus of control (group "Z"), and persons with the results of IV quarter (27-37 p.) constitute the group of internal locus of control (group "W"). Groups selected by KBKP (Z & W) obtained different results in Questionnaire S-W. Persons of W-group (M=76,71; SD=8,94)obtained higher coefficient of selfbreeding activity than persons of Z-group (M=67,23; SD=11.04). The difference is statistically significant (p=0,000; t=4,62). The sense of internal control in youth is connected with a higher level of selfbreeding, development of self-konwledge, self--determination and self-control.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 1992, 2; 75-93
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przebaczenie jako wartość w wychowaniu
    The Forgiveness as a Value Important in Formation
    Autorzy:
    Król, Aldona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1857595.pdf
    Data publikacji:
    2001
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    przebaczenie
    wartości
    wychowanie
    forgiveness
    values
    formation
    Opis:
    The paper attempts to show interrelations between forgiveness and formation. First of all, some key concepts for these problems have been discussed, i.e. forgiveness, values and formation. It has been shown how significant are values in the process of formation and what role is played by forgiveness in human life. This has allowed to prove that forgiveness is an important value in formation, because it plays a significant role in the right development of man as person. The last point of the paper discusses the relationship between the process of formation and the factors which influence the readiness and ability to forgive. Emphasis has been laid on the factors directly related to the forgiving person and with the person causing harm, omitting those which are related with the size and character of the harm. It has been stressed how important is a proper understanding of forgiveness, ability to notice that each man is limited by evil, an ability to see positive traits in the culprit, and an ability to communicate to others one's own feeling states. Eventually, the significance of religious faith has been pinpointed in the formation to forgiveness.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2001, 2; 103-120
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Poziom altruizmu a poczucie sensu życia
    The Level of Altruism and the Feeling of the Sense of Life
    Autorzy:
    Śliwak, Jacek
    Król, Aldona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2106829.pdf
    Data publikacji:
    1990
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Opis:
    The paper is a report of the empirical research concerning the relation between altruism and the feeling of the sense of life. Altruism is taken here to mean an action for the sake of other people regardless of any external awards áMacaulay, Berkowitz 1970 p. 3ñ. On the basic of the research by means of the Questionnaire A-N ácomp. S´ liwak 1988ñ and on the basis of quartile deviation there have been distinguished two extreme groups: of a low level of altruism (NA) and of a high level of altruism (WA). Making use of the test by J. G. Crumbaugh and L. T. Maholicka allowed to obtain answers for the following questions: 1. Which group achieves the highest feeling of the sense of life? 2. Are there any relevant statistical differences between the groups of a low and high level of altruism as regards the intensive manner in which they experience their feeling of the sense of life? 3. Does sex variable influence the relation between the level of altruism and the feeling of the sense of life? The results of 153 persons have been subjected to analysis. The age of those people ranged between 20 and 39 years (M = 26,8). They were graduates of secondary schools or universities. It has been reported that: 1. Persons of a high level of altruism differ essentially from the persons of a low level of altruism in view of the feeling of the sense of life (p = 0,002). 2. The altruistic persons have essentially higher feeling of the sense of life than the persons of a low level of altruism. The mean result in group WA (M = 112,05) testifies to that those persons have clear cut aims in their life. Putting them into practice gives them the feeling of the sense of their own existence. On the other hand, the mean result of group NA (M = 99,42) point to the fact that here the feeling of the sense of life is relatively low. Then existential frustration and lack of clear definite aims in life are possible in these persons. 3. The difference between women from these two extreme groups turned out to be statistically crucial (p = 0,005). No essentially statistical differences between men have been reported, though. The research results have proved that there is a relation between the level of altruism and the feeling of the sense of life, especially in the population of women.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 1990, 37-38, 4; 189-211
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Male Identity and the Modern Model of Fatherhood
    Tożsamość mężczyzny a nowy model ojcostwa
    Autorzy:
    Zielińska-Król, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040716.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    tożsamość mężczyzny
    nowe ojcostwo
    ojcostwo
    fatherhood
    new fatherhood
    masculine identity
    Opis:
    Z jednej strony od mężczyzn wymaga się większego zainteresowania dzieckiem, większego wkładu czasowego i zadaniowego w jego rozwój i wychowanie, ale niezmiennie od mężczyzny oczekuje się jednocześnie, że nadal będzie on mocną głową rodziny, która przede wszystkim zadba o bezpieczeństwo swojej rodziny – szczególnie w zakresie finansowym. Zatem z jednej strony oczekuje się, że będzie on więcej w domu, z żoną, z dzieckiem, będzie partycypował w domowych obowiązkach, jednak nie zdejmuje to z niego odpowiedzialności za utrzymanie rodziny. Czy nowym oczekiwaniom, wydającym się trochę ponad miarę i możliwości, nowy ojciec podoła? Czy zmiany i współczesna figura ojca jest tą, w której określana na nowo tożsamość mężczyzny znajdzie odbicie i możliwość realizacji? Z pewnością na odpowiedź należy jeszcze poczekać, jednak, uzasadnionym wydaje się pytanie jakie stawia Z. Melosik, czy w obliczu wszystkich zmian w osobie, psychice, medykalizacji oraz feminizacji ciała męskiego „(…) mężczyzna to jest jeszcze mężczyzna?” (Z. Melosik, Kryzys męskości w kulturze współczesnej, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls 2006, pp. 22.).
    On the one hand, the man is supposed to show greater interest in the childcare, spend much more time with his offspring and put more effort in its education and upbringing. On the other, the very same man is simultaneously obliged to be the head of the family and take care of its safety, especially as far as money is concerned. Therefore, the man is expected to spend more time at home with his wife and children, participate in all housework, and be still responsible for the family's financial security. Would the new father be able to manage these new expectations, which seem a little bit to excess? Would these changes reflect identity and fulfill expectations of the new father? Of course we still have to wait for the answers, but it seems feasible to ask, following Melosik, whether, in the face of so many encroachments on the male personality and psyche, as well as feminization of his body, “... a man is still a man?” (Z. Melosik, Kryzys męskości w kulturze współczesnej, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls 2006, pp. 22.).
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 10; 35-47
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Automarginalizacja jako bariera w adaptacji i readaptacji społeczno-zawodowej osoby niepełnosprawnej
    Automarginalization as a Barrier to Socio-professional Adaptation and Re-adaptation Disabled Persons
    Autorzy:
    Zielińska-Król, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040642.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    automarginalizacja
    niepełnosprawność
    adaptacja zawodowa
    automarginalization
    disability
    professional adaptation
    Opis:
    Dla każdego człowieka bardzo ważne jest poczucie samorealizacji, autonomii i kreatywnego decydowania o własnym życiu. Wśród osób z niepełnosprawnością są osoby dobrze przystosowane społecznie, zadowolone ze swojego życia, często bardzo twórcze i niezależne, prowadzące normalne życie rodzinne, towarzyskie, zawodowe, a nawet osiągające znaczące sukcesy. Jednak jest także taka grupa osób, które mając poczucie „zewnątrzsterowalności” i marginalizacji, zmniejszają swoje szanse w integracji społecznej i zawodowej. Wyjątkowo mocno zaznacza się kategoria automarginalizacji. O ile czynniki czy też bariery zewnętrzne – ciągle liczne – powodujące wykluczenie osób niepełnosprawnych są łatwe do wyeliminowania poprzez zorganizowane działania społeczne i prawne, o tyle przeszkody natury psychicznej i społecznej są nadal podstawową przeszkodą w drodze do autentycznej rehabilitacji społeczno-zawodowej osób z niepełnosprawnością. Trudno odpowiedzieć, a tym bardziej oszacować, w jakim stopniu wycofujące się postawy osób niepełnosprawnych są same w sobie czynnikami sprzyjającymi marginalizacji. Należy podkreślić, iż takie postawy są najczęściej wypadkową subtelnych sprzężeń pojawiających się jako efekt oddziaływania wielorakich barier zewnętrznych. Niemniej jednak należy zwrócić uwagę na obecność takich samomarginalizujących czynników; ich istnienie stanowi bowiem istotny element błędnego koła marginalizacji.
    For each individual, extremely important sense of self-fulfillment, autonomy and creative seems to be a control of their own life. Among people with disabilities, there are people well suited for socially satisfied with their lives, often very creative and independent, leading a normal family life, social, professional and even attaining considerable success. As well as there is also a group of people who having a sense of „external control” and marginalization, reducing their chances in social and professional integration. Extremely strongly marked by a category named as automarginalization. While factors or external barriers – still very numerous – resulting in the exclusion of people with disabilities are easy to eliminate by organized social activities and the legal obstacles as many psychological and social are still the main obstacle on the way to genuine social and professional rehabilitation of persons with disabilities. It is difficult to answer and even more difficult to estimate the extent to which the retreating of disabled people attitudes themselves are factors contributing to marginalization. It should be emphasized that such attitudes are often the result of subtle linkages emerging as a result of the impact of multiple external barriers. However, note the presence of such automarginalization factors; their existence constitutes an important element of the vicious circle of marginalization.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 1; 69-83
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Podróżnik i król. Gilbert de Lannoy na dworze Władysława Jagiełły
    A traveler and a king. Gilbert de Lannoy at Władysław Jagiełło’s court
    Autorzy:
    Niewiński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1891962.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Europa Środkowo-Wschodnia
    Władysław Jagiełło
    Gilbert de Lannoy
    relacje polsko-krzyżackie
    podróżopisarstwo
    East-Central Europe
    relations between Poland and the Teutonic Knights
    travelogue
    Opis:
    The present sketch refers to the meetings of King Władysław Jagiełło and the Burgundy knight Gilbert de Lannoy (1386-1462), who came to Central Europe in the first half of the 14th century. The first journey that he made in 1413 in order to fight against the „pagans” changed into an irresistible desire to get to know the areas that were ruled by the „unbelievers”, which resulted in a travel to the Ruthenian and Lithuanian lands. The analysis made in the paper presents the significance of this journey which turned to a verification of the anti-Polish propaganda spread by the Teutonic Knights. Meeting King Władysław Jagiełło was the crowning of Gilbert de Lannoy’s stay in this part of Europe. The Burgundy knight's next journey to Central-East Europe took place in 1422. Gilbert de Lannoy, being the King of England Henry V’s envoy, met the Polish King again. Also this visit contributed to a change in the image of Jagiełło and of Poland in West Europe. The evolution of the traveler’s political views effected by his journeys and the meetings he had when travelling produced meaningful results in the field of European diplomacy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 2; 25-39
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Król, prorok czy kapłan ? Charyzmat konsekrowanego władcy w miniaturach ottońskich: treści ideowe i funkcje przedstawień cesarzy dynastii saskiej
    A King, Prophet or Priest? The Charisma of a Consecrated Ruler in the Ottonian Miniatures: Ideological Contents and the Functions of Presentations of the Saxon Dynasty Emperors
    Autorzy:
    Tabor, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1878668.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    miniatury
    liturgia
    konsekracja
    władca
    miniatures
    liturgy
    consecration
    ruler
    Opis:
    Przedmiotem artykułu są miniatury przedstawiające cesarza w majestacie. Są to: miniatura z przedstawieniem Ottona II z Registrum Gregorii (Chantilly, Musée Condé, MS 14),dwie miniatury z tzw. Ewangeliarza Ottona III (Monachium, Bayerische Staatsbibliothek, Clm. 4453) – przedstawiająca Ottona III oraz przedstawiająca alegorie krain, dwie miniatury (Otto II i krainy) znajdujące się w ewangeliarzu oprawionym w kodeksie zawierającym również dzieła Józefa Flawiusza (Bamberg, Staatsbibliothek, Class. 79) oraz miniatura z postacią Ottona III, umieszczona w Ewangeliarzu Liutara, zwanego ewangeliarzem akwizgrańskim (Aachen, Domschatz). Obrazy te były przedmiotem badań Percy Ernsta Schramma, Piotra Skubiszewskiego, Henry'ego Mayr-Hartinga, Wolfganga Christiana Schneidera, Ludgera Körntgena, Hagen Keller oraz Erica Palazzo. Wywyższenie cesarza ma swoje precedensy w sztuce karolińskiej. Usytuowanie miejsca cesarskiego w drugiej kondygnacji na emporze kaplicy pałacowejw Akwizgranie oraz miniatura z przedstawieniem wywyższonego Karola Łysego w Biblii Viviana dają świadectwo karolińskiemu podejściu do osoby władcy. Źródeł konsekracji władcy wywyższonego ponad biskupów i książąt w miniaturach należy szukać w poglądach teologiczno-politycznych epoki. Hinkmar z Reims. Samaragdus, Alkuin oraz Thietmar z Merseburga określają władcę jako wybranego i namaszczonego przez Boga do rządzenia ludem. Wywyższenia władcy należy jednak upatrywać w liturgii konsekracji króla, udokumentowanej w Pontifical Romano-Germanique. Najważniejszym aktem tej liturgii jest namaszczenie, unctio, dokonywane w kontekście modlitwy konsekracyjnej. Obraz tronującego cesarza odzwierciedla moment liturgii, w którym konsekrowany po namaszczeniu i wręczeniu insygniów zasiada na tronie w absydzie, zaprowadzony tam przez metropolitów i książąt. Namaszczenie wywodzi się ze starostementowej konsekracji królów, proroków i sędziów. Konsekracja królewska różni się jednak od konsekracji biskupa, prezbitera i diakona, tak wiec nieuzasadnione jest określanie namaszczonego króla sacerdos. Obraz konsekrowanego i wywyższonego na wzór władcy biskupa pojawia się również w sztuce ottońskiej – w Psalterium Egberti oraz Codex Egberti. Analizowane i interpretowane obrazy są osadzone w kontekście zbioru miniatur chrystologicznych występujących w księgach liturgicznych, w których pojawiają się wymienione miniatury. Wynika z tego, że zasadniczymi rysami treści wszystkich czterech miniatur jest postać władcy jako słuchacza słowa Bożego oraz postać władcy, który nie jest typem Chrystusa, lecz ma być kształtowany na wzór Chrystusa.
    The miniatures showing the enthroned emperor are the subject of the article. These are: the miniature showing Otto II from the Registrum Gregorii (Chantilly, Musée Condé, MS 14), two miniatures from the so-called Gospels of Otto III (Munich, Bayerische Staatsbibliothek, Clm. 4453) – one showing Otto III and the other one showing the allegories of the provinces of the empire, two miniatures (Otto II and the provinces) contained in the Gospels bound in the code also containing works by Flavius Josephus (Bamberg, Staatsbibliothek, Class. 79) and the miniature with the figure of Otto III found in the Liuthar Gospels, also called the Aachener Evangeliars (Aachen, Domshatz). The pictures were studied by Percy Ernst Schramm, Piotr Skubiszewski, Henry Mayr-Harting, Wolfgang Christian Schneider, Ludger Körntgen, Hagen Keller and Eric Palazzo. Exaltation of the emperor has its precedents in the Carolingian art. Placing the royal space in the upper gallery of the Palatine Chapel in Aachen and the miniature showing the exalted Charles the Bald in the Count Vivian Bible witness to the Carolingian approach to the person of the ruler. The sources of the consecration of an exalted ruler over bishops and princes in miniatures should be looked for in the theological-political views of the epoch. Hincmar, Archbishop of Reims, Smaragdus, Alcuin and Thietmar of Merseburg define the ruler as one chosen and anointed by God for ruling the people. However, the exaltation of the ruler should be looked for in the liturgy of the consecration of the king that is documented in the Pontifical Romano-Germanique. The most important act of this liturgy is the anointing, unction, practiced during the consecration prayer. The image of the enthroned emperor mirrors the moment of the liturgy in which the consecrated one, after being anointed and handed the regalia, ascends the throne in the apse, led there by the metropolitans and princes. The anointing is derived from the Old Testament consecration of kings, prophets and judges. However, the consecration of a king is different from the consecration of a bishop, presbyter or deacon, so defining the anointed king as sacerdos is unjustified. The image of the bishop consecrated and exalted on the pattern of a ruler also appears in the Ottonian art – in the Psalterium Egberti and the Codex Egberti. The analyzed and interpreted pictures are put in the context of the set of Christological miniatures found in liturgical books where the mentioned miniatures appear. It follows from the above statements that the figure of the ruler as one who listens to God’s Word, and the figure of the ruler who is not a type of Christ, but should be shaped on the pattern of Christ, are the basic features of the contents of all the four miniatures.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 4; 5-32
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ojcostwo na początku XXI wieku – kryzys ojcostwa i „nowe” ojcostwo
    Fatherhood in the Early Twenty-First Century – A Crisis of Fatherhood and „New” Fatherhood
    Autorzy:
    Zielińska-Król, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31343127.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    ojcostwo
    „nowe” ojcostwo
    zaangażowane ojcostwo
    kryzys ojcostwa
    fatherhood
    new fatherhood
    engaged fatherhood
    the crisis of fatherhood
    Opis:
    Parenthood used to be and in fact still is identified mostly with motherhood, not only in common thinking, but also in interdisciplinary studies. Until quite recently the main areas of reflection and discussion concerning parenthood were: the maternal instinct, maternity leave, maternal love and maternal bond. However, a change has been observed within the last decade. Now, the term fatherhood or the „new” fatherhood is becoming the subject of studies and analyses within the family studies (although it must be noted that the main focus is still on motherhood). The subject of fatherhood has been presented from the point of view of the evolution of fatherhood, the reasons of the crisis of fatherhood, and the characteristic of the „new” fatherhood. This article discusses the „new” (engaged) fatherhood as a currently promoted vision of the father role model.
    Źródło:
    Roczniki Nauk o Rodzinie; 2013, 5; 83-94
    2081-2078
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk o Rodzinie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Figura biblijnego Dawida wzorem relacji mężczyzny do Boga
    The Biblical Figure of David as a Model of the Mutual Relationship Between a Man and God
    La figura biblica di Davide come modello del rapporto reciproco fra un uomo e Dio
    Autorzy:
    Kowalska, Izabela
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31340025.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    król Dawid
    biblijna koncepcja człowieka
    męska duchowość
    King David
    Biblical identity of man
    male spirituality
    re Davide
    Il concetto biblico dell'uomo
    la spiritualità maschile
    Opis:
    Cercare la spiritualitàdegli uomini e definire il suo modello specifico à una caratteristica tipica per ciascuna delle tappe della storia umana. Allora non c'à da meravigliarsi che questo argomento rimane il punto forte anche nellà l'ambiente della teologia cristiana. La base fondamentale della antropogia cristiana rimane sempre la rivelazione di Dio, e soprattutto estremamente ricche tradizioni bibliche dellà l'Antico e del Nuovo Testamento. Prestando attenzione al messaggio biblico, che in lasso dei secoli veniva instancabilmente rivelato da Dio alle successive generazioni degli uomini, fornisce anche oggi il punto di riverimento per chi vuole scoprire e proporre il modello vero e proprio di un marito e di un padre. Purtroppo il mondo e il tempo odierno non aiuta per niente a creare e vivere una vita da uuomo vero e proprio secondo il progetto di Dio. L'istituzione di marito e di padre stanno vivendo oggi una crisisi notevole, perci pi che mai, abbiamo bisogno di riscoprire di nuovo il concetto, la missione ela vocazione degli uomini in base alle radici sicure della rivelazione divina. Il motivo ulteriore per scoprire una definizione nuova della maschilità e della spiritualità maschile sarebbe la mancanza notevole delle publlicazioni scientifiche che si dedichano a questargomento. Sorge quindi una necessità di un maggiore interesse per un essere umano, che un uomo per presentare la sua identità vera, i compiti fondamentali da fare e la sua missione da realizzare. Questo articolo dunque una prova di porre queste domande sulla spiritulaità maschile e di cercare le risposte adeguate al riguardu in base alla figura biblica del re Davide. La vita di questo re di Israele fu il punto di riferimento per presentare la ricchezza della vita interiore degli uomini, le varie forme di realizzazione la vocazione umana e le enormi possibilità che furono messe da Dio in ogni maschio.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Duchowości; 2010, 2; 69-93
    2081-6146
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Duchowości
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jan Reisner w Akademii św. Łukasza. Artysta a polityka króla Jana III i papieża Innocentego XI
    Jan Reisner in Accademia di San Luca: The Artist and the Politics of King Jan III and Pope Innocent XI
    Autorzy:
    Bernatowicz, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791415.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Jan Reisner
    Akademia św. Łukasza w Rzymie
    edukacja artystyczna
    kontakty artystyczne Polski z Włochami
    późnobarokowy eklektyzm w architekturze
    król Jan III Sobieski
    Accademia di San Luca
    artistic education
    Polish artistic contacts with Italy
    late Baroque eclecticism in architecture
    King Jan III Sobieski
    Opis:
    Jan Reisner (ok. 1655-1713) – malarz i architekt został wysłany przez Jana III wraz z Jerzym Siemiginowskim na studia artystyczne w Akademii św. Łukasza w Rzymie. Podróż do Wiecznego Miasta, do którego dotarł 24 lutego 1678 r., odbył w orszaku księcia Michała Radziwiłła. Opiekunem i protektorem artysty podczas nauki w latach 1678-1682 był kardynał Carlo Barberini, późniejszy protektor Regni Poloniae. W konkursie architektonicznym Akademii św. Łukasza ogłoszonym w 1681 r. Reisner otrzymał pierwszą nagródę w pierwszej klasie, a nieco później został przyjęty na członka prestiżowej uczelni. Nadano mu Order Złotej Ostrogi (Aureatae Militiae Eques) oraz tytuł Aulae Lateranensis Comes, co było równoznaczne z uzyskaniem szlachectwa. Nagrodę architektoniczną przynało jury Concorso Academico w składzie: principe Akademii malarz Giuseppe Garzi, sekretarz Giuseppe Gezzi, architekci – Gregorio Tommassini i Giovanni B. Menicucci. W Archivio storico dell’Accademia di San Luca zachowały się trzy rysunki projektowe kościoła wykonane przez Jana Reisnera piórkiem i akwarelą, przedstawiające elewację frontową, przekrój podłużny oraz rzut. Mimo że wykonane zostały na konkurs w 1681 r. opisano je z datą 1682, gdy wręczano już nagrody. Projekt Reisnera odzwierciedlał skomplikowane tendencje w architekturze lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XVII w., zwłaszcza w edukacji architektonicznej Akademii św. Łukasza. Próbowano tam pogodzić klasycyzujące tendencje propagowane przez dwór francuski z nawiązywaniem do form dojrzałego baroku rzymskiego. W konsekwencji próby połączenia cech dwóch tradycji powstało dzieło eklektyczne, tak jak i inne projekty konkursowe tworzone przez studentów Akademii św. Łukasza. Architekt zaprojektował świątynię-mauzoleum Barberinich, na planie koła z otwierającymi się do środka ośmioma niższymi kaplicami i prostokątnym prezbiterium. W rotundowym wnętrzu wyodrębnić można trzy części: korpus z otwierającymi się kaplicami, tambur oraz czaszę z naszkicowaną kompozycją Strącenie aniołów. W środku oznaczony został ołtarz z filarowo-kolumnowych baldachimem. Genezę architektoniczną budowli określiły antyczne budowle: Panteon (125 r. po Ch.) oraz Muzoleum Konstancji (IV w. po Ch.). Nowożytną redakcję tego modelu otworzył Andrea Palladio, projektując Tempietto Barbaro w Maser z 1580 r. W bliższej perspektywie czasowej i terytorialnej inspiracji mogły dostarczyć Santa Maria della Assunzione w Ariccia (1662-1664) Berniniego i Notre-Dame-de-l’Assomption (1670-1676) w Paryżu projektu Charles’a Errarda. Zwłaszcza niezrealizowany projekt Carlo Fontany adaptacji Koloseum na miejsce kultu Świętych Męczenników podjął Klemens X w związku z obchodami Roku Świętego w 1675 r. W środku amfi Flawiusza projektował wzniesienie kościoła w formie antykizowanej rotundy, z kopułą na wysokim tamburze i wieńcem kaplic wokół. Równie istotny był projekt Fontany centralnego kościoła w baskijskiej Loyoli (Santuario di S. Ignazio a Loyola). W barokowych realizacjach ówczesnego Rzymu znajdujemy wzory dla dekoracji architektonicznej kościoła Reisnera. W układzie i plastyce elewacji widoczne jest oddziaływanie kolumnowych fasad baroku, tak powszechnych, w różnych wariantach w dziełach da Cortony, Borrominiego i Rainaldiego. Świeżo ukończone były monumentalne, kolumnowe fasady wzniesione według projektów Carlo Rainaldiego: S. Andrea della Valle (1656 / 1662-1665 / 1666) i S. Maria in Campitelli (projekt – 1658-1662; realizacja, 1663-1667) oraz Borrominiego San Carlo alle Quatro Fontane (1667-1677). Aniołki podtrzymujące girlandy na cokołach attyki tamburu są wzorowane na dekoracji z dwóch kościołów Berniniego: S. Maria della Assunzione w Ariccia (1662-1664) i S. Andrea al Quirinale (1658-1670). Do repertuaru dojrzałego baroku należą również oprawy okienne elewacji frontowej piętra w postaci przerwanego belkowania i z naczółkiem formie odcinków zakończonych wolutkami. Z projektu wynika, że prezbiterium miało być założone na lekko wydłużonym prostokącie o zaokrąglonych narożach i nakryte sufitem z fasetami, w przekroju zbliżonym do spłaszczonej mocno kopuły. Zbliża się ona do rozwiązań stosowanych przez Borrominiego w Collegio di Propaganda Fide i Oratorium Filipinów. Widoczne są trzy owalne okna dekorowane łuczkami o zarysie litery „C” i z żebrami wychodzącymi z wolut podstawy kopuły, które należały do charakterystycznych motywów da Cortony, przejętych od Michała Anioła. Wieńcząca latarnia otrzymała oryginalny kształt – w przekroju kontur gruszki z trzema oknami o takim samym kształcie, ujęty rozciągniętymi esowato wolutami, należącymi do kanonicznych motywów stosowanych za da Cortoną przez rzesze architektów późnobarokowego eklektyzmu. Wraz z nauką architektury, co było w Akademii typowe, Reisner uczył się malarstwa i geodezji, dzięki którym po powrocie do Polski zyskał prestiż i znaczenie na dworze Jana III, potem u wojewody płockiego Jana Krasińskiego. Znakomicie zapowiadający się talent architektoniczny nie zabłysnął jako architekt w Polsce, choć – jak niewielu studentów Akademii św. Łukasza – dostąpił wszystkich zaszczytów jako student i absolwent.
    Jan Reisner (ca. 1655-1713) was a painter and architect. He was sent by King Jan III together with Jerzy Siemiginowski to study art at St. Luke Academy in Rome. He traveled to the Eternal City (where he arrived on February 24, 1678) with Prince Michał Radziwiłł’s retinue. Cardinal Carlo Barberini, who later became the protector of Regni Poloniae, was the guardian and protector of the artist during his studies in 1678-1682. In the architectural competition announced by the Academy in 1681 Reisner was awarded the fi prize in the fi class, and a little later he was accepted as a member of this prestigious university. He was awarded the Order of the Golden Spur (Aureatae Militiae Eques) and the title Aulae Lateranensis Comes, which was equivalent to becoming a nobleman. The architectural award was conferred by the jury of Concorso Academico, composed of the Academy’s principe painter Giuseppe Garzi, its secretary Giuseppe Gezzi, and the architects Gregorio Tommassini and Giovanni B. Menicucci. In the Archivio storico dell’Accademia di San Luca, preserved are three design drawings of a church made by Jan Reisner in pen and watercolor, showing the front elevation, longitudinal section, and a projection. Although they were made for the 1681 competition, they were labelled with the date 1682, when the prizes were already being awarded. Reisner’s design reflected the complicated trends in the architecture of the 1660s and 1670s, especially in the architectural education of St. Luke’s Academy. There, attempts were made to reconcile the classicistic tendencies promoted by the French court with the reference to the forms of mature Roman Baroque. As a result of this attempt to combine the features of the two traditions, an eclectic work was created, as well as other competition projects created by students of the St. Luke’s Academy. The architect designed the Barberini temple-mausoleum, on a circular plan with eight lower chapels opening inwards and a rectangular chancel. The inside of the rotund is divided into three parts: the main body with opening chapels, a tambour, and a dome with sketches of the Fall of Angels. Inside, there is an altar with a pillar-and-column canopy. The architectural origin of the building was determined by ancient buildings: the Pantheon (AD 125) and the Mausoleum of Constance (4th century AD). A modern school based of this model was opened by Andrea Palladio, who designed the Tempietto Barbaro in Maser from 1580. In the near future, the Santa Maria della Assunzione in Ariccia (1662-1664) by Bernini and Notre-Dame-de-l’Assomption (1670-1676) in Paris by Charles Errard could provide inspiration. In particular, the unrealized project of Carlo Fontana to adapt the Colosseum to the place of worship of the Holy Martyrs was undertaken by Clement X in connection with the celebration of the Holy Year in 1675. In the middle of the Flavius amphitheatre, he designed the elevation of a church in the form of an antique-styled rotunda, with a dome on a high tambour and a wreath of chapels encircling it. Equally important was the design of the fountain of the central church in Basque Loyola (Santuario di S. Ignazio a Loyola). In the Baroque realizations of the then Rome we find patterns for the architectural decoration of the Reisnerian church. In the layout and the artwork of the facades we notice the influence of the columnar Baroque facades, so common in different variants in the works of da Cortona, Borromini and Rainaldi. The monumental columnar facades built according to Carlo Rainaldi’s designs were newly completed: S. Andrea della Valle (1656 / 1662-1665 / 1666) and S. Maria in Campitelli (designed in 1658-1662 and executed in 1663-1667), and Borromini San Carlo alle Quatro Fontane (1667-1677). The angels supporting the garlands on the plinths of the tambour attic are modelled on the decoration of two churches of Bernini: S. Maria della Assunzione in Ariccia (1662-1664) and S. Andrea al Quirinale (1658-1670). The repertoire of mature Baroque also includes the window frames of the front facade of the floor in the form of interrupted beams and, with the header made in the form of sections capped with volutes. The design indicates that the chancel was to be laid out on a slightly elongated rectangle with rounded corners and covered with a ceiling with facets, with a cross-section similar to a heavily flattened dome. It is close to the solutions used by Borromini in the Collegio di Propaganda Fide and the Oratorio dei Filippini. The three oval windows decorated with C-shaped arches and with ribs coming out of the volute of the base of the dome, which were among the characteristic motifs of da Cortona, taken over from Michelangelo, are visible. The crowning lantern was given an original shape: a pear-shaped outline with three windows of the same shape, embraced by S-shaped elongated volutes, which belonged to the canonical motifs used behind da Cortona by the crowds of architects of late Baroque eclecticism. Along with learning architecture, which was typical at the Academy, Reisner learned painting and geodesy, thanks to which, after his return to Poland, he gained prestige and importance at the court of Jan III, then with the Płock Voivode Jan Krasiński. His promising architectural talent did gain prominence as an architect in Poland, although – like few students of St. Luke’s Academy – he received all the honors as a student and graduate.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 159-191
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies