Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "św. Piotr" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Teologia prymatu w myśli eklezjologiczno-ekumenicznej kardynała Stanisława Nagyego
The Theology of Primacy in Eclessiological and Ecumenical Thought of Cardinal Stanisław Nagy
Autorzy:
Żmudziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036335.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
św. Piotr
prymat
sukcesja
Biskup Rzymu
Jan Paweł II
eklezjologia
ekumenizm
Church
St. Peter
primacy
succession
Bishop of Rome
John Paul II
ecclesiology
ecumenism
Opis:
Artykuł ukazuje w szerokim kontekście poglądów eklezjologicznych i ekumenicznych problem prymatu Biskupa Rzymu w dorobku Kardynała S. Nagyego. Sobór Watykański II miał wpływ na przemiany w przedmiocie badań dotyczących Kościoła: od eklezjologii apologetycznej do fundamentalnej. Najważniejsza funkcja w Kościele katolickim została ukazana w klasycznej argumentacji via primatus, jako argument jego wiarygodności oraz w dialogu ekumenicznym, a także w aspekcie prakseologicznym w pontyfikacie Jana Pawła II. Poglądy Profesora początkowo podkreślały instytucjonalne i historyczne aspekty prymatu, jednak wraz z rozwojem posoborowej eklezjologii akcentowały teologiczną stronę, ukazując tę misję w historiozbawczej wizji Kościoła.
The article presents the achievements of Cardinal Stanisław Nagy in the field of ecclesiology, including the ecumenical context. The main problem is the primacy of the Bishop of Rome as the supreme office in the Catholic Church. The article presents the apologetic argumentation concerning the truthfulness of the Church, called via primatus. It describes the ministry of primacy as the function of St. Peter the Apostle and his successors, conferred upon him by Jesus Christ with the purpose to ensure the unity and permanence of the Church. The article also addresses the problem of ecumenical quest, for which the person of the pope is the most difficult obstacle in the process of unifying Christianity. The last part of the article presents the praxeological aspect of the ministry of primacy in the pontificate of John Paul II.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 9; 91-106
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Program pokutny w dawnym kościele misjonarzy w Siemiatyczach
The penitential programme in the former missionary church in Siemiatycze
Autorzy:
Rolska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791417.pdf
Data publikacji:
2020-08-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Siemiatycze
misjonarze
pokuta
spowiedź
Maria Magdalena
św. Piotr
Dobry Pasterz
syn marnotrawny
król Dawid
missionaries
penance
confession
Mary Magdalene
St. Peter
Good Shepherd
prodigal son
King David
Opis:
Sobór Trydencki potwierdził naukę Kościoła o prawie pokutnym, skupiając się na wyznaniu grzechów i sakramentalnym rozgrzeszeniu. Była to odpowiedź na błędną naukę protestantyzmu, który odrzucał większość sakramentów, uznając tylko sakramenty chrztu i Eucharystii. Sakrament pokuty ustanowił Chrystus w dniu zmartwychwstania. Apostołowie otrzymali władzę odpuszczenia grzechów, a po nich kapłani. Naukę o Sakramentach Świętych, a szczególnie o pokucie i Eucharystii głosili członkowie Zgromadzeni Misji Wincentego a Paulo na misjach w wielu krajach Europy. Głównym zadaniem misjonarzy podczas głoszenia prowadzonych przez nich misji było zachęcanie wiernych do odbycia spowiedzi i przyjęcia sakramentu pokuty. Sakrament ten miał być duchowym lekarstwem dla grzesznika, a jego nawrócenie – drogą powrotu do miłosiernego Boga. Do Siemiatycz misjonarze przybyli w roku 1717. Objęli parafię i kościół, który rozbudowali i na nowo wyposażyli, m.in. wstawiając sześć dębowych, regencyjnych konfesjonałów (ok. 1744). W zwieńczeniach konfesjonałów zostały umieszczone malarskie przedstawienia pokutników, którym Bóg przebaczył winy: Marii Magdalenie, królowi Dawidowi, synowi marnotrawnemu i św. Piotrowi. Zadaniem scen przedstawionych na obrazach było unaocznienie wiernym, iż sakrament pokuty jest znakiem, że Bóg nigdy nie opuszcza człowieka, lecz zawsze otwiera przed nim drogę powrotu. Umieszczone w zwieńczeniach konfesjonałów malarskie przedstawienia pokutników miały przekonać grzeszników, że żal i wyznanie grzechów kapłanowi, nałożona przez niego pokuta i udzielona, na mocy „władzy kluczy”, absolucja prowadzą do odpuszczenia grzechów przez Boga. Obrazy w konfesjonałach wskazywały również, że spowiedź jest dla grzesznika drogą powrotu i źródłem miłosierdzia Bożego. Podkreślały to dwa kolejne przedstawienia w konfesjonałach: Dobry Pasterz odnajdujący zbłąkane owce oraz scena ukazująca św. Piotra i Chrystusa w momencie przekazania kluczy. Postać św. Piotra dla wiernych miała być znakiem, że będzie on umacniał i strzegł wiary przed wszelką ludzką słabością.
The Council of Trent confirmed the Church’s teaching on the law of penance, focusing on confession of sins and sacramental absolution. It was a response to the erroneous teaching of Protestantism, which rejected most of the sacraments by recognising only the sacraments of baptism and the Eucharist. The sacrament of penance was established by Christ on the day of the resurrection. The apostles, followed by priests, received the power to forgive sins. The doctrine of the Holy Sacraments, and especially of penance and the Eucharist, was preached by the members of the Congregation of the Mission founded by Vincent de Paul during missions in many European countries. The main task of the missionaries was to encourage the faithful to confess their sins and receive the sacrament of penance. This sacrament was perceived as a spiritual cure for the sinners and through repentance they could return to the merciful God. The missionaries came to Siemiatycze in 1717. They took over the parish and the church, which they expanded and re-equipped, inter alia by adding six oak regency confessionals (ca. 1744). The finials of the confessionals featured paintings of penitents absolved by God: Mary Magdalene, King David, the prodigal son and St. Peter. The purpose of the scenes in the paintings was to make it clear to the faithful that the sacrament of penance is a sign that God never leaves people, but always opens the way for their return. Through the paintings in the finials, the sinners were to be assured that repentance and confession of sins to the priest and the penance given by him lead to the forgiveness of sins by God by virtue of the “power of the keys” – the priestly absolution. The images in the confessionals also indicated that for the sinner, the confession is the way back to and the source of God’s mercy. This was emphasised by two consecutive images in the confessionals: the Good Shepherd finding the stray sheep and the scene showing St. Peter and Christ at the moment of handing over the keys. For the faithful, the figure of St. Peter indicated that he would strengthen and guard the faith against all human weakness.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4; 175-190
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zjazdy Łęczyckie XII wieku a powstanie kultu św. Stanisława Biskupa
Autorzy:
Bohdziewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119642.pdf
Data publikacji:
1951
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zjazdy Łęczyckie
św. Stanisław
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1951, 2-3; 237-267
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józefa Marii Bocheńskiego formalizacja „pięciu dróg” św.Tomasza z Akwinu. Analiza krytyczna
Die Formalisierung der „Fünf Wege” des hl. Thomas von Aquin von J. M. Bocheński. Eine kritische Analyse
Autorzy:
Moskal, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1918566.pdf
Data publikacji:
2020-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Die Formaliesierung von J. M. Bocheński ist nicht adäquat, weil can man nur die deduktive Folgerungen formaliesieren. Die Formalisierung der metaphysischen Erklärungen verursacht eine Änderung des Sinnes des metaphysischen Textes. Deshalb ist bewiesen nicht daß Gott existiert, sondern daß ein gedachter Gegenstand die Eigenschaft Gott zu sein hat.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 1996, 44, 1; 33-59
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Co może oznaczać herb Lublina?
What can the Lublin coat of arms mean?
Autorzy:
Plisiecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1891966.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
heraldyka
Lublin
sztuka romańska
kult Eucharystii
św. Wojciech
heraldry
Romanesque art
worship of the Eucharist
St Adalbert of Prague
Opis:
In the first part of the article a summary of the present state of research on the Lublin coat of arms is presented. On the basis of a discussion of the preserved impresses of a seal with this coat of arms the conclusion may be reached that in the whole Old Polish period until the end of the 18th century simultaneously two seals were used: ones that showed a goat only and ones showing a goat jumping on a vine. There is no basis then to think that the oldest preserved impress of a seal dating back to the beginning of the 15th century and showing only a goat was at the same time the oldest complete image of the Lublin coat of arms. In also must be stressed that the representation of the very goat should be considered a simplified version of the Lublin coat of arms, which from the very beginning could have presented a goat jumping on a vine. In the next part of the article a discussion is presented of the meaning of the Lublin coat of arms. Taking into consideration the Biblical (and also theological) meaning of the goat as well as that of the vine it may be recognized that the Lublin coat of arms means the Eucharist, Jesus Christ’s voluntary sacrifice, or a sacrifice of his life made by a martyr (the use of the motif of the goat and vine on the Gniezno Doors may suggest the person of St Adalbert here).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 2; 13-24
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ryt hiszpańsko-mozarabski
The Hispanic Mozarabic Rite
Autorzy:
Arocena Solano, Felix Maria
Roszak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062652.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ryt mozarabski
ryt hiszpańsko-mozarabski
Msza św. w rycie hiszpańsko- mozarabskim
św. Izydor z Sewilli
św. Ildefons z Toledo
kard. Marcelo Gonzalez
Mozarabic rite
Hispanic Mozarabic rite
Holy Mass in Hispanic Mozarabic rite
St Isidore of Seville
St Ildephonsus of Toledo
Cardinal Marcelo Gonzalez
Opis:
The article tackles the issue of the theological structure of the revived Hispanic Mozarabic rite that had been formed in the Iberian Peninsula in the vicinity of the three metropolitan sees: Seville, Toledo and Tarragona. Formation of the rite was a long process, in which a prominent role was played by the great Spanish theologians, with St Isidore of Seville and St Ildephonsus of Toledo in the foreground. Suspended under the influence of Romanization of the native liturgy in the 11th century, it survived only among the Christians who lived in the areas dominated by Muslims, and after Toledo was liberated in 1085 King Alfonso VI allowed using the Hispanic Mozarabic rite in six parishes of the town. After the Vatican Council II, under the direction of the Archbishop of Toledo Cardinal Marcelo Gonzalez, the superior of the Hispanic Mozarabic rite in Spain, a revision and publication of liturgical books of this rite was begun. In its basic structure the Eucharist in the Hispanic Mozarabic rite is constituted by: a) introductory rites; b) Liturgy of the Word; c) Offertory – the Diptychs – the sign of peace; d) Eucharistic prayer; e) Communion rites. The author discusses each element of the Eucharistic liturgy of the rite in detail and he points to the exceptional features that distinguish it from the Roman liturgy: the euchological exuberance, the symbols, the interventions of the congregation, the wealth of the Liturgy of the Word, the peace rite through the Eucharistic liturgy, the presence of the Diptychs, and the gesture of the breaking of the bread that remembers the mysteries of Christ’s life.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2010, 1; 5-16
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mariologia i pobożność maryjna św. Piotra Damianiego (1007–1072)
The Mariology and Marian Devotion of Saint Peter Damian (1007–1072)
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108536.pdf
Data publikacji:
2022-06-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Piotr Damiani
Matka Boża
dziewictwo
mariologia
pobożność maryjna
niewolnictwo maryjne
Peter Damian
Mother of God
virginity
Mariology
Marian devotion
Mancipium Mariae
Opis:
Piotr Damiani należy do wyjątkowo ważnych postaci w Kościele XI wieku, ponieważ przyczynił się do jego odnowy. Jednym z zasadniczych czynników tej odnowy uczynił teologię, mocno zakorzenioną w Tradycji, ale równocześnie otwartą na nowe wyzwania. Można w tej teologii wskazać także wiele tematów, które dotyczą osoby i misji Maryi, Matki Bożej, a także pobożności maryjnej. Zwłaszcza ta pobożność okazała się bardzo wpływowa w dziedzinie odnowy duchowej, a tym samym stało się faktem, że uwzględnianie mariologii i pobożności maryjnej powinno zawsze stanowić konieczny element działań na rzecz odnowy Kościoła w każdej epoce. Artykuł stanowi zatem próbę ukazania mariologii i pobożności maryjnej w pismach św. Piotra Damianiego.
Peter Damian is ranked among the most prominent figures of the Church of the 11th century because he contributed to her renewal. Theology deeply rooted in Tradition but also open to new challenges became one of the essential elements of this renewal. In his theology, there is a number of issues which refer to the figure of Mary, mother of God, Her mission and Marian devotion as well. This devotion, in particular, proved to be extremely influential in terms of spiritual renewal and by the same token it became fact that taking Mariology and Marian devotion into consideration should always constitute an indispensable element of the process of Church renewal in every epoch. Therefore, this paper is an attempt to present Mariology and Marian devotion in Sant Peter Damian’s writings.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 5; 73-88
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Nieopisane ministerstwo Bożego miłosierdzia”
“The indescribable ministry of God’s mercy”
Autorzy:
Gadamska-Serafin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233704.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
miłosierdzie
teologia
Norwid
ks. Piotr Semenenko
zmartwychwstańcy
św. Paweł
nauka społeczna Kościoła
antropologia
mercy
theology
Fr Piotr Semenenko
the Resurrectionists
St Paul
social teaching of the Church
anthropology
Opis:
Wśród rozmaitych wątków refleksji religijnej Norwida zwraca uwagę, niemal niedostrzegany w dotychczasowych badaniach, temat Bożego miłosierdzia i miłosierdzia świadczonego bliźnim. Pisma poety (listy, proza i poezja) zdradzają wysiłek autora (wyrażony np. w tworzeniu ciekawych neologizmów) zmierzający do przeniknięcia i doprecyzowania tej teologicznej prawdy, do jej pełniejszego zrozumienia i nowej, głębszej interpretacji. „Miłosierdzie” jest przede wszystkim ważnym narzędziem Norwidowego „mówienia o Bogu”, jest dlań także streszczeniem istoty nauczania ewangelicznego (Nowy Testament nazywa poeta „Testamentem-miłosierdzia”). Prawda o miłosierdziu sytuuje się w centrum personalistycznej antropologii Norwida („Osobistość jest rzeczą miłosierdzia”) i tworzy osnowę jego myśli społecznej („społeczne miłowanie”, „jedenaste przykazanie”). Z pism poety wyłaniają się tropy wskazujące na jego inspiracje w tym zakresie m.in. teologią miłosierdzia św. Pawła oraz nauczaniem kaznodziei XIX-wiecznych (jak ks. Piotr Semenenko). Można zatem postrzegać Norwida jako tego myśliciela chrześcijańskiego, który antycypując rewelacje teologiczne wieku XX, wychylił się samodzielnie już w XIX stuleciu ku temu ważnemu zagadnieniu wiary.
Among the various themes of Norwid’s religious reflection, one that attracts particular attention but has largely been overlooked in previous research is the theme of divine mercy and mercy rendered to one’s neighbours. The poet’s writings (letters, prose and poetry) divulge the author’s effort (expressed, for instance, in his interesting neologisms) to penetrate and clarify this theological truth, to understand it more fully and interpret it in a new and deeper way. “Mercy” is primarily an important tool of Norwid’s “speaking of God”; for him it is also a summary of the essence of the Gospel teaching (the poet calls the New Testament the “Testament of mercy”). The truth about mercy is situated at the centre of Norwid’s personalist anthropology (“Osobistość jest rzeczą miłosierdzia” [Personality is the thing of mercy]) and forms the fabric of his social thought (“social loving”, “the eleventh commandment”). Clues emerge from the poet’s writings indicating that he was inspired in this regard by, among others, St Paul’s theology of mercy and the teaching of 19th-century preachers (such as Fr Piotr Semenenko). Thus, Norwid can be seen as that Christian thinker who, anticipating the theological revelations of the 20th century, independently addressed this important issue of faith as early as in the 19th century.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2023, 41; 5-27
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Blaski i cienie współczesnej ewangelizacji na przykładzie Szkoły Ewangelizacji św. Andrzeja
Pros and Cons of Contemporary Evangelization on the Example of St Andrews School of Evangelization
Autorzy:
Spyra, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037081.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
nowa ewangelizacja
szkoła ewangelizacji
formacja ewangelizatorów
mistagogia
New Evangelization
School of Evangelization
formation of evangelizators
mistagogy
Opis:
W ostatnich dziesięcioleciach pojawiło się w Kościele wiele wspólnot, które wpisują się w szeroko rozumiany nurt nowej ewangelizacji. Jedną z nich jest Szkoła Ewangelizacji św. Andrzeja, której charyzmatem jest formacja nowych ewangelizatorów dla nowej ewangelizacji. W poniższym opracowaniu autor analizuje program formacyjny tej wspólnoty pod kątem zgodności ze współczesnym nauczaniem Kościoła o ewangelizacji. Wylicza najważniejsze atuty działalności SNE i pokazuje jak ta wspólnota w praktyczny sposób realizuje wytyczne Magisterium odnośnie do nowej ewangelizacji. Pokazuje również, że program formacyjny zawiera szereg braków i sprzeczności, co przekłada się na liczne błędy i nadużycia, zwłaszcza w dziedzinie liturgii.
In recent decades there have appeared many communities in the Church that fit in the widely understood notion of the New Evangelization. One of them is St. Andrew's School of Evangelization, whose charism is the formation of new evangelizers for the New Evangelization. In the following thesis, the author analyzes the formation program of this community in terms of its conformity with the Church's modern teaching on evangelization. It outlines the key assets and shows how the SNE is practically implementing the Magisterial Guidelines for the new evangelization. It also shows the shortcomings and contradictions of the formation program, pointing to specific errors and abuses, especially in the field of liturgy.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 12; 145-160
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ks. Piotr Roszak, Wiarygodność i tożsamość. Teologia wiary św. Tomasza z Akwinu i współczesność, seria: Myśl Teologiczna, nr 73, Kraków: WAM 2013, ss. 256
Autorzy:
Lekan, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234149.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2013, 5; 223-226
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Via Christi est Virgo Beata. Elementy mariologii św. Tomasza z Akwinu
Via Christi est Virgo Beata. St. Thomas Aquinas’s Elements of Mariology
Autorzy:
Mróz, Mirosław
Roszak, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233961.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
mariologia św. Tomasza z Akwinu
Boże macierzyństwo Maryi
pośrednictwo miłosierdzia
pośrednictwo macierzyńskie
świętość Maryi
St. Thomas Aquinas's Mariology
Mary's Divine motherhood
holiness of Mary
mediation of mercy
Maternal mediation
Opis:
St. Thomas Aquinas's mariology is art of the considerations on Christ and His salvific mission. It constitutes, as it were, a natural introduction into the explanation of the mystery how the Son of God entered the world. Aquinas sees the mystery of the Mother of God in the context of Jesus Christ's mission. Thus St. Thomas Aquinas's Mariology is, as it were, a part of Christology. The relationship between Mary and Jesus is a key to understand His role in the history of salvation. In the teaching on Mary and Her role in the history of salvation, Aquinas emphasises several important elements. They are the following: 1. The true nature of Mary's divine motherhood (Theotokos). Mary is the true Mother of God because She is the Mother of the Person of the Son of God; 2. The special dimension of Her vocation that She carries out by Her priviege to be the „Mediatrix of graces”, and that in turn determines Her special role in the history of salvation; 3. The Trinitary dimension of Mary's mission. Mary collaborates (conducts a dialogue) with the Holy Trinity as it is best shown in the scene of the Annunciation, Cana of Galilee, Pentecost; 4. the holiness of Mary is understood by Aquinas as Her special (subjective) freedom from sin; 5. Mary's mediation which – according to St. Thomas – is a mediation of mercy, for it expresses Her concern and care for the good of others. This does not collide with the redemptive mediation of Jesus Christ, but accompanies it.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2011, 3; 201-225
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies