Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "(SW)." wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Santoral hispalense en la pintura sevillana del siglo XVII
Saint Patrons of the Capital of Andalusia in the Sevillian Painting of the 17th Century
Święci patronowie stolicy Andaluzji w sewilskim malarstwie XVII wieku
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878656.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Hiszpania
malarstwo
Sewilla
XVII w.
św. Ferdynand
św Hermenegild
św. Izydor
św Justa
św. Laureano
św. Leander
św. Rufina
Spain
painting
Seville
XVII in.
St. Ferdinand
St. Hermenegild
St. Isidore
St. Justa
St. Laureano
St. Leander
St. Rufina
Opis:
Malarstwo sewilskie nieprzerwanie fascynuje i przyciąga uwagę zarówno wytrawnych badaczy, jak i skromnych miłośników sztuki. Artyści działający w stolicy Andaluzji w XVII stuleciu potrafili w sposób wyjątkowy, jak mało która szkoła w powszechnej sztuce nowożytnej, zilustrować prawdy wiary chrześcijańskiej wedle zaleceń Soboru Trydenckiego. Wprowadzili oni oryginalny język ikonograficzny, o wyjątkowym fundamencie duchowym, często tworząc bez jakichkolwiek wzorców. Znakomite kompozycje, świadczące o świetnej umiejętności obserwacji życia, wyrafinowana technika oraz paleta barw sprawiają, że pokazana przez nich rzeczywistość nadprzyrodzona zdaje się być pełną prostoty realnością doczesną. Przedstawienia świata nieożywionego uczyniły go transcendentnym i poetyckim. Święci męczennicy i wyznawcy w heroicznym akcie wiary czy mistycznych ekstazach to postaci realne, dotykające konkretnie świata doczesnego, pozbawione barokowej przesady, obecnej zwłaszcza w malarstwie włoskim. W sewilskim malarstwie XVII w. ważną rolę odgrywały przedstawienia świętych patronów stolicy Andaluzji. Szczególną czcią otaczano dwie siostry męczennice z III w. – św. Justę i św. Rufinę, pochodzące z rodziny garncarzy, biskupa męczennika z VI w. – św. Laureana oraz królewicza Hermenegilda, zamordowanego z polecenia swego ojca arianina w VI w. Dużą popularnością cieszyły się także wizerunki wybitnych pasterzy Kościoła sewilskiego, żyjących pod koniec VI stulecia – dwóch braci z Kartageny – św. Leandra i św. Izydora, doktora Kościoła. Dopiero w 2. połowie XVII w. rozpowszechniły się przedstawienia kanonizowanego w 1671 r. wyzwoliciela Sewilli z rąk muzułmańskich – króla Ferdynanda III.
The Sevillian painting keeps fascinating both expert researchers and modest art lovers, and it keeps attracting their attention. Artists working in the capital of Andalusia in the 17th century were able to illustrate the truths of the faith according to the recommendations of the Council of Trent in an exceptional way, like few other schools. They introduced an original iconographical language with an exceptional spiritual foundation, often creating their works with no patterns. Excellent compositions manifesting a brilliant skill of observing the life, a sophisticated technique, and a rich palette of colors make the supernatural reality that is shown seem to be a full of simplicity worldly reality. Presentations of the inanimate nature  make it transcendent and poetical. Saint martyrs and confessors, in a heroic act of faith or in mystic ecstasies, are real figures, actually touching the mundane world, devoid of the baroque exaggeration that is present especially in Italian painting. In the Sevillian painting of the 17th century presentations of saint patrons of the capital of Andalusia played a significant role. Two sisters-martyrs of the 3rd century were particularly worshipped – Saints Justa and Rufina coming from a family of potters; so was St Laurean, a bishop-martyr of the 6th century; and St Hermenegild, the son of king Liuvigild, also murdered in the 6th century on the orders of his father who was an Arian. Also pictures of outstanding pastors of the Seville Church who lived at the end of the 6th century were very popular – pictures of two brothers, St Leander of Seville and St Isidore of Seville, the last of the Fathers of the Church. Only in the second half of the 17th century did the images of King Ferdinand III of Castile become popular; the King who liberated Seville that had belonged to the Islamic state.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 4; 85-114
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zjazdy Łęczyckie XII wieku a powstanie kultu św. Stanisława Biskupa
Autorzy:
Bohdziewicz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2119642.pdf
Data publikacji:
1951
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Zjazdy Łęczyckie
św. Stanisław
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1951, 2-3; 237-267
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia pokoju św. Tomasza z Akwinu
Autorzy:
Kowalczyk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1877461.pdf
Data publikacji:
1989
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Tomaszowa filozofia pokoju zachowuje swą aktualność po dzień dzisiejszy, choć oczywiście nie można jej ujmować literalnie, statycznie i ahistorycznie. Wiele jej elementów jest związanych z ówczesną sytuacją społeczno-polityczną, militarną i kulturową, dotyczy to zwłaszcza teorii "słusznej wojny". Tym niemniej aktualne są dalej fundamentalne elementy koncepcji pokoju Akwinaty, przede wszystkim antropologiczne i aksjologiczno-moralne. Nie straciło aktualności przekonanie, że pokój to w pierwszym rzędzie rzeczywistość personalno-aksjologiczna. Pokojem prawdziwym nie jest jeszcze brak wojny, marazm ludzi tchórzliwych, zastraszonych czy znajdujących się w sytuacji przymusu. Pokój stoi na straży człowieka jako osoby, dlatego naruszenie tego dobra czy dobra wspólnoty ludzkiej wymaga aktywnej obrony. To właśnie było powodem, iż Tomasz z Akwinu nie wykluczył apriorycznie alternatywy wojny. Dziś perspektywy wojny nuklearnej nakazują przemyśleć ideę "wojny słusznej", dalej jednak kontrowersyjne wydają się ideały klasycznego pacyfizmu. Jego ewidentnym brakiem jest pomijanie realiów psychospołecznych, iż trwały pokój można budować wyłącznie na fundamencie sprawiedliwości i miłości. Pokój jest dla dobra człowieka, a nie człowiek dla pokoju - parawanu ludzkiej krzywdy. Tomaszowa filozofia pokoju jest apelem chrześcijańskiej mądrości, aby pokój budować na trwałym fundamencie wolności, prawdy i dobra.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 1989, 1; 69-90
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyczynek do dziejów kościołów: św. Wojciecha i św. Marii Magdaleny w Wąwolnicy
A Contribution to the History of St Adalbert and St Mary Madeleine Churches in Wąwolnica
Autorzy:
Pisarek-Małyszek, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954341.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Wąwolnica
parafia Wąwolnica
kościół p.w. św. Wojciecha
kościół p.w. św.Marii Magdaleny
historia Kościoła
the Wąwolnica parish
St Adalbert Church
St Mary Madeleine Church
history of the Church
Opis:
Wąwolnica is numbered among the oldest centres of Christian religious cult in the Lublin region, although no documents (charters of foundation) concerning the parish churches that could confirm these propositions have survived. However, it is analysis of the very invocations of the two churches in Wąwolnica – St Adalbert and St Mary Madeleine – that may point to a very old origin of the parish. The question of which of the two churches should be considered older is another subject of research, besides finding out about the origins of the Wąwolnica parish centre. From Jan Długosz's Liber Beneficiorum dioecesis Cracoviensis we learn that St Mary Madeleine Church was a mother church (matrix) for the St Adalbert one. In the other written sources we do not find any mentions on this subject. Recently archaeologists have joined historians' studies. In 1999 on the Wąwolnica Church Hill, during construction works, archaeological control works were carried out. On the basis of the archaeologists' studies of the revealed foundations and cultural strata it was established that the defensive circumferential wall on the Hill was built in the 15th century, simultaneously with the two-story brick St Adalbert Church that has been preserved till today as a sanctuary to Our Lady of Kębło. According to the archaeologist Irena Kutyłowska, it is this church that should be considered the older one. Hence, archaeologists' and historians' opinions on the Wąwolnica churches differ and today it is hard to tell who is right. These discrepancies can only be removed after systematic archaeological studies are conducted in Wąwolnica.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 2; 209-220
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Św. Jan Chrzciciel w cieniu św. Benedykta z Nursji. Kartki z dziejów Puchaczowa
St. John the Baptist in the Shadow of St. Benedict of Nnursia History of Puchaczów
Autorzy:
Moskal, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040577.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Puchaczów
benedyktyni
heraldyka miejska
św. Jan Chrzciciel
Benedictines
city heraldry
St. John the Baptist
Opis:
Puchaczów to nieduża osada położona 5 km od Łęcznej. W 1526 roku król Zygmunt I Stary wyraził zgodę na lokację miasta (prawa zabrane w 1870), pozostającego do pocz. XIXw. pod opieką benedyktynów z Sieciechowa. Parafię erygował biskup krakowski Piotr Tomicki w 1533 roku. Drewniana świątynia z tego czasu spłonęła w czasie pożaru miasta w 1623 roku. Nowa, wybudowana przy wsparciu arcybiskupa lwowskiego Andrzeja Próchnickiego, została konsekrowana w 1633 roku. Pod koniec XVIII wieku podjęto inicjatywę budowy kościoła murowanego, którą zwieńczyła konsekracja w 1786 roku. Na uwagę badaczy dziejów miasta zasługuje herb przedstawiający św. Jana Chrzciciela. Jest on z jednej strony inny, niż znane heraldyczne wyobrażenia tego świętego, z drugiej jest przykładem koegzystencji dwóch świętych w jednej osadzie, uwzględniając patrona właścicieli miasta − benedyktynów, św. Benedykta z Nursji.
Puchaczów is a small settlement, located five kilometers away from Łęczna, east of Lublin. In 1526, King Sigismund I allowed to locate a town here (city rights suspended in 1870), leaving it under the custody of the Benedictine Friars from Sieciechów, who stayed here until the early 19th century. The parish was erected by Bishop of Cracow Piotr Tomicki in 1533. The original wooden parish church burnt down in 1623. A new church, built with the support of the Bishop of Lviv Andrzej Próchnicki, was consecrated in 1633. An initiative to build a brick-and-stone church emerged in the late 18th century, leading to the consecration of a new temple in 1786. Researchers of the history of the town can be attracted by its coat-of-arms. It depicts St. John the Baptist. On the one hand, it is different from a lot of other heraldic representations of this saint, while also being an example of a peculiar "cohabitation" of two saints on one coat-of-arms. This other patron saint is Benedict of Nursia - the patron of the family that owned Puchaczów.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 4; 105-114
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies